Vandaag is het zo ver... We verlaten de Belgische wateren. Paul komt nog even een Garmin draagbare handgps afleveren. Vrienden en familie komen toe. De sfeer aan boord is een beetje raar en we houden ons bezig met de watertank en andere dingen.
Maar de tijd gaat verder en het is tijd om door te varen. Een moeilijk moment...
Dubbel gevoel... Je wil dit zo graag doen, maar je wil niemand achterlaten of kwetsen. Wat doen we jullie allemaal aan? Ook al gunnen jullie ons dit, het valt zwaar. We gaan elkaar allemaal missen en we zien elkaar hier of daar snel; of met de feestdagen in België. We nemen jullie allemaal mee in ons hart en hopen dat jullie mee kunnen genieten van onze avonturen. Zorg allen goed voor elkaar en zoals een dierbare vriend de boodschap achterliet: "heb elkaar lief". We nemen hem in ons hart en gedachten mee, samen met zijn boodschap en talisman, als begeleider en beschermer...
De "snif-snif"-doekjes zijn aanwezig en de krop in mijn keel laat geen woord vrij. We houden van jullie. Bedankt voor alles. Dankzij jullie steun en hulp kunnen we onze droom waar maken!
Anastasia-crew begeleidt ons met hun brommer tot aan het staketsel. We treffen hen binnen enkele weken met Anastasia, zij beginnen ook aan een Wereldomzeiling en zien elkaar normaal binnen enkele weken in Lorient.
We varen extra traag om iedereen de kans te geven om daar te geraken, om nog te zwaaien. Zwaaien, roepen, vegen, kussen gooien,... Wanneer ze uit het gezichtsveld zijn en we de zeilen zetten, komt de waterval. Wat boffen wij toch met onze familie en vrienden; en dat we deze Wereldomzeiling kunnen en mogen gaan beleven. We gaan er van genieten, genieten, genieten!!!
De trip naar Duinkerke verloopt goed en vlot. Ook al is het tegen de wind in. We testen de 'Hydrovane', 'Selfie' uit. Deze zal 'George', onze elektrische automatische stuurautomaat, vervangen en alzo elektriciteit besparen. Wanneer we arriveren, is het druk aan de steigers in Duinkerke, veel Engelse schepen met feestbevlagging. Er zijn festiviteiten i.v.m. de tweede wereldoorlog.
We worden door de shuttle van de havenwinkel opgehaald, om te gaan kijken voor een nieuw deurslot. Blijkt onze chauffeur de eigenaar en verdeler van Jeanneau. Hij heeft geen slot in de winkel, maar misschien wel op een nieuw schip. En ja hoor, hij schroeft het er af en laat een indrukwekkend computerprogramma zien, waarop elk onderdeel van onze boot te zien is... Hebben we onderweg iets nodig, kunnen we hem mailen en onderdelen laten overkomen. Hopelijk hebben we zijn service niet nodig, maar wél handig om te weten.
We gaan te voet naar de binnenhaven, om de festiviteiten en de oude schepen te bekijken.
De watertank wordt verder uitgespoeld, omdat we dit vanmorgen niet hadden kunnen voltooien. We zien op de volgende steiger een boot liggen met thuishaven 'Herentals'. De mannen zitten in de kuip en gaan even dag zeggen...ja de wereld is klein, hé. Even later komen de Vlamingen die er naast liggen ook even een praatje maken.
Na het eten, proberen we te facetimen met familie en vrienden en kruipen na een warme douche in onze kooi. Morgen willen we al vroeg de stroom oppikken.
