Zondag, 7 februari ''16
De voormiddag vliegt alweer voorbij...foto's worden bij onze vrienden bekeken en online gezet en was opgehangen. Al snel is het tijd om de overzet te nemen naar de overkant, Fort-de-France. We gaan naar de carnavalsstoet kijken.
Op de overzet kunnen we reeds verklede mensen bekijken. Bij de toeschouwers treffen we leuke, gewaagde, interessante outfits aan, alsook in de parade. Mannen lopen hier ook doorgaans verkleed als 'vuil janet', maar heeft toch wat meer cachet als in Aalst. Is het door hun huidskleur, lichaamsbouw of het weer, maar het is aangenamer voor onze ogen. Het vijf-dagen Carnaval-programma lijkt ook sterk op dat van Aalst...wie aapt wie na? Er zijn vele grote groepen in prachtige kleding, gemaakt van palmbladeren, jutte of kleurrijke stoffen. De meeste worden begeleid door een drumband van slaginstrumenten en kalebassen die voor een opzwepende muzikale exotische begeleiding zorgen. De manier waarop de bevolking ritmisch beweegt is aanstekelijk en prachtig. Hier en daar zie je dan enkele blanken er tussen 'misstaan', qua huidskleur en beweging. De haarsnits van sommige mannen hebben afbeeldingen die extra gefixeerd zijn met kleuren. Ik heb er enkele proberen te fotograferen.
Ja, het is zo eens anders dan Herenthout of Aalst Carnavalstoet...je ziet géén handschoenen, mutsen, dikke coltruien...het mag allemaal met minder stof ;-)
Enkele regendruppels verfrissen ons, alvorens we weer richting overzet keren en vroegtijdig willen weerkeren voor de parade afgelopen is en de menigte voor zijn, maar we zijn niet de enige die zo redeneren en er staat reeds een lange rij wachtende voor ons...na véél geduld en twee uur later zijn we dan toch weer in Anse Mitan.
We zijn allen moe...maar we gaan nog iets eten en trekken ons dan terug. De vele indrukken van de dag mogen mee naar dromenland, terwijl ze aan de overkant nog stevig door feesten!
dinsdag 9 februari 2016
Martinique, Anse Mitan 5(Caraïben)
Zaterdag, 6 februari '16
Aangezien we niet kunnen bellen met onze Pay&Go-kaart, gaan we naar de haven informeren of het past dat we water komen tanken. No problem, man...
Tijdens het ophalen van het anker, voel ik dat het traag en moeizaam oprolt. Ligt het anker achter een steen of vol begroeiing? Als het bijna boven is, zie ik een ketting en de punt van ons anker zit net door een schakel ervan! Het is zwaar en met de pikhaak krijgen we de ketting er niet af. Dan met een lijn rond de boog van ons anker en achteruit trekken. Oef...het lukt...maar plots horen we een dame roepen...ze is boos en schiet in een 'Franse-colaire' en roept dat het de ketting van haar meerboei is! The Captain blijft kalm en zegt dat er géén probleem is...Nou, hier kunnen we straks niet meer komen liggen ;-)
We varen het hoekje om en krijgen te maken met windgolven en schuimkoppen. Oei, dat is anders dan in de ankerbaai.
De haven heeft een klein havenkommetje. Onze vrienden pakken ons aan en de watertank en douchezakken worden gevuld. Voor €2/100L water geraken we gesteld.
Onze planning wordt herbekeken, door de wind en golven die ons verrasten, kunnen we niet de geplande tocht naar Trois Îlets maken. Dan varen we met zen zessen maar terug naar de ankerbaai. We ankeren terug aan de andere kant van de baai, waar we de eerste dagen lagen, zodat we ver van de boze Française liggen ;-)
Ook hier staan ondertussen windgolfjes en tijdens ons zwemmetje is het hard ploeteren om bij Zensation te blijven.
Enkele uren later brengt onze watertaxi onze vrienden weer aan land en gaan we met zen tweeën naar een beachbar. In één van de strandbarretjes zijn ze alles in gereedheid aan het brengen voor een party. En ja hoor, enkele uren later kunnen we vanop onze dame en in onze kooi meegenieten van de muziek tot in de vroege uurtjes.
Aangezien we niet kunnen bellen met onze Pay&Go-kaart, gaan we naar de haven informeren of het past dat we water komen tanken. No problem, man...
Tijdens het ophalen van het anker, voel ik dat het traag en moeizaam oprolt. Ligt het anker achter een steen of vol begroeiing? Als het bijna boven is, zie ik een ketting en de punt van ons anker zit net door een schakel ervan! Het is zwaar en met de pikhaak krijgen we de ketting er niet af. Dan met een lijn rond de boog van ons anker en achteruit trekken. Oef...het lukt...maar plots horen we een dame roepen...ze is boos en schiet in een 'Franse-colaire' en roept dat het de ketting van haar meerboei is! The Captain blijft kalm en zegt dat er géén probleem is...Nou, hier kunnen we straks niet meer komen liggen ;-)
We varen het hoekje om en krijgen te maken met windgolven en schuimkoppen. Oei, dat is anders dan in de ankerbaai.
De haven heeft een klein havenkommetje. Onze vrienden pakken ons aan en de watertank en douchezakken worden gevuld. Voor €2/100L water geraken we gesteld.
Onze planning wordt herbekeken, door de wind en golven die ons verrasten, kunnen we niet de geplande tocht naar Trois Îlets maken. Dan varen we met zen zessen maar terug naar de ankerbaai. We ankeren terug aan de andere kant van de baai, waar we de eerste dagen lagen, zodat we ver van de boze Française liggen ;-)
Ook hier staan ondertussen windgolfjes en tijdens ons zwemmetje is het hard ploeteren om bij Zensation te blijven.
Enkele uren later brengt onze watertaxi onze vrienden weer aan land en gaan we met zen tweeën naar een beachbar. In één van de strandbarretjes zijn ze alles in gereedheid aan het brengen voor een party. En ja hoor, enkele uren later kunnen we vanop onze dame en in onze kooi meegenieten van de muziek tot in de vroege uurtjes.
Martinique, Anse Mitan 4(Caraïben)
Vrijdag, 5 februari '16
Al voor zeven uur halen we anker op en verleggen ons naar de andere kant van de baai. Er is véél wind voorspelt en van een andere richting, daarom zoeken we betere beschutting.
Dankzij onze vrienden en de wasmachines op de appartementen (1/appartement), is er reeds een deel van onze was klaar en kunnen we die ophangen om te drogen. Een extra was-/drooglijn kunnen we wél gebruiken. Bij de zoektocht hier naar, ontdekt Geert een olie-ramp! De schroefdop van een bus motorolie is losgekomen door één of andere beweging en contact met iets, waardoor er olie over lijnen, rekken, enz...is gelopen in de bakskist. Een verschrikkelijk, vettig opkuiswerkje, waar we zoet mee zijn!
Hierdoor lopen we wat vertraging op en vertrekken we, iets later dan afgesproken, met ons zes met een taxi naar Le Marin.
Tijdens de rit ontdekken we een ander stukje van het vulkanisch eiland. Het is prachtig groen en heeft een ruime verscheidenheid aan begroeiing. Ook zien we veel suikerrietvelden, magere witte en dikkere donker bruine koeien, ibissen, vlinders, zwarte en witte reigers en véél bloemen. Het is weer helemaal anders dan de groene vulkanische eilanden van de Canarische of Madeira. Mooi...
De haven van Le Marin en de werf zijn niet op dezelfde plaats en dus wandelen Geert en ik het hele eind naar de werf...geen taxi te vinden. Een stevige wandeling van twintig minuten in de zengende hitte, met een short-cut door een onafgesloten (geen draad te bespeuren) wei met een mega-koei aan meters ketting en touw ;-)
De werf is gigantisch en netjes en je vind er bijna alles. Een luxe-resort voor als je bootbenodigdheden of reparaties van doen hebt! Ze bezitten drie grote moderne, recente kranen om boten uit het water te halen, waaronder één mega kraan. Dit ziet er dik OK uit. Maar...de prijs is ook DIK! En, er is pas plaats vanaf 1 maart! We haakten al af bij de offerte die meer dan zes keer zoveel is als op de KLYC en drie keer zoveel als in NL!!! Dan zal het voorlopig bij een poetsbeurtje blijven...Don't panic 'Heineken-regatta-crew', Zensation will be fast ;-)
De haven en de ankerbaai is groot, er liggen zeker duizend boten. Om daart tussen de Amerikanen te zoeken, die we via VHF onderweg hebben gesproken, is onbegonnen werk...jammer. In de haven treffen we onze vrienden terug. De lucht wordt donker en wind komt op. En plots valt de regen er met bakken uit de hemel, gedurende vijf á tien minuten. Goten kunnen de grote hoeveelheid water niet slikken en vormen een 'natuurlijke regendouche'. Waar is de Thaïti-douchegel?
Gelukkig zitten we droog in een gezellige zaak en hopen we dat het enkele kilometers en baaien verder nog droog is voor onze was ;-)
Al snel is het weer droog, zonnig en heet. Op de plaatselijke indoor markt vinden we eindelijk wat exotisch fruit. De prijzen mogen er ook zijn! Het is blijkbaar het duurste eiland. En dan nog eens Frans en die invloeden hebben we meteen gemerkt bij aankomst en in Anse Mitan, Bout, Trois Îlets, waar we verblijven is het modainste en duurste plekje van het eiland. In Le Marin lijkt het iets goedkoper.
De taxi brengt ons terug en we zijn allen moe. De naslag van de oversteek lijkt zich de kop op te steken!
Bij aankomst aan boord is alle was op elkaar gewaaid, maar droog! Er staat nog steeds een hevige wind en we moeten vechten om de was aan boord te houden. Pfff...platte rust...en dan een buitje van enkele druppels en minuten...
Er zijn twee bekende cruiseschepen op bezoek, Star Clippers en Club Med2 (hebben we zelf in de Middelandse Zee met) meegevaren.
Het blijft stevig waaien en we blijven op ons drijvend huisje cocoonen...
Al voor zeven uur halen we anker op en verleggen ons naar de andere kant van de baai. Er is véél wind voorspelt en van een andere richting, daarom zoeken we betere beschutting.
Dankzij onze vrienden en de wasmachines op de appartementen (1/appartement), is er reeds een deel van onze was klaar en kunnen we die ophangen om te drogen. Een extra was-/drooglijn kunnen we wél gebruiken. Bij de zoektocht hier naar, ontdekt Geert een olie-ramp! De schroefdop van een bus motorolie is losgekomen door één of andere beweging en contact met iets, waardoor er olie over lijnen, rekken, enz...is gelopen in de bakskist. Een verschrikkelijk, vettig opkuiswerkje, waar we zoet mee zijn!
Hierdoor lopen we wat vertraging op en vertrekken we, iets later dan afgesproken, met ons zes met een taxi naar Le Marin.
Tijdens de rit ontdekken we een ander stukje van het vulkanisch eiland. Het is prachtig groen en heeft een ruime verscheidenheid aan begroeiing. Ook zien we veel suikerrietvelden, magere witte en dikkere donker bruine koeien, ibissen, vlinders, zwarte en witte reigers en véél bloemen. Het is weer helemaal anders dan de groene vulkanische eilanden van de Canarische of Madeira. Mooi...
De haven van Le Marin en de werf zijn niet op dezelfde plaats en dus wandelen Geert en ik het hele eind naar de werf...geen taxi te vinden. Een stevige wandeling van twintig minuten in de zengende hitte, met een short-cut door een onafgesloten (geen draad te bespeuren) wei met een mega-koei aan meters ketting en touw ;-)
De werf is gigantisch en netjes en je vind er bijna alles. Een luxe-resort voor als je bootbenodigdheden of reparaties van doen hebt! Ze bezitten drie grote moderne, recente kranen om boten uit het water te halen, waaronder één mega kraan. Dit ziet er dik OK uit. Maar...de prijs is ook DIK! En, er is pas plaats vanaf 1 maart! We haakten al af bij de offerte die meer dan zes keer zoveel is als op de KLYC en drie keer zoveel als in NL!!! Dan zal het voorlopig bij een poetsbeurtje blijven...Don't panic 'Heineken-regatta-crew', Zensation will be fast ;-)
De haven en de ankerbaai is groot, er liggen zeker duizend boten. Om daart tussen de Amerikanen te zoeken, die we via VHF onderweg hebben gesproken, is onbegonnen werk...jammer. In de haven treffen we onze vrienden terug. De lucht wordt donker en wind komt op. En plots valt de regen er met bakken uit de hemel, gedurende vijf á tien minuten. Goten kunnen de grote hoeveelheid water niet slikken en vormen een 'natuurlijke regendouche'. Waar is de Thaïti-douchegel?
Gelukkig zitten we droog in een gezellige zaak en hopen we dat het enkele kilometers en baaien verder nog droog is voor onze was ;-)
Al snel is het weer droog, zonnig en heet. Op de plaatselijke indoor markt vinden we eindelijk wat exotisch fruit. De prijzen mogen er ook zijn! Het is blijkbaar het duurste eiland. En dan nog eens Frans en die invloeden hebben we meteen gemerkt bij aankomst en in Anse Mitan, Bout, Trois Îlets, waar we verblijven is het modainste en duurste plekje van het eiland. In Le Marin lijkt het iets goedkoper.
De taxi brengt ons terug en we zijn allen moe. De naslag van de oversteek lijkt zich de kop op te steken!
Bij aankomst aan boord is alle was op elkaar gewaaid, maar droog! Er staat nog steeds een hevige wind en we moeten vechten om de was aan boord te houden. Pfff...platte rust...en dan een buitje van enkele druppels en minuten...
Er zijn twee bekende cruiseschepen op bezoek, Star Clippers en Club Med2 (hebben we zelf in de Middelandse Zee met) meegevaren.
Het blijft stevig waaien en we blijven op ons drijvend huisje cocoonen...