Dag 2: Donderdag, 11 -> vrijdag, 12 mei '17 _ 17.00 LT(local time= UTC -6)
Resultaten na 25u:
Afgelegde afstand: 164 NM
Gemiddelde snelheid: 6,5 kn
Knopen wind: 12kn
Positie: 02°04'S 084°44'W
Koers: 247°
Afstand tot bestemming: 3215 NM
Na een mooie zeildag met een zacht windje, neemt de wind toe na zonsondergang. De zeilen worden gereefd en Zensation is in haar element. De snelheid stijgt van 4,5 á 5kn naar 6 á 7. Leuk! Zo maken we mijlen!
De maan is vannacht onze vriend en ze glinsterd op het wateroppervlak.
Een lichtje achter ons houdt me in z'n greep, tijdens mijn eerstewacht. Komt het dichter bij? Wat is het? Piraten of een kleine vissersboot? Het komt dichter ja, nog dichter. Zal ik the Captain wekken? Nog even afwachten... Het gaat verder weg. Toch?! Ja, nog verder, nog... en dan is het plots weg en mag ik gaan slapen.
Tijdens mijn tweede wacht is er lichtje voor ons. Neen, niet weer! Het gaat naar de zijkant en verder weg. Met de verlichting van de maan en de zon kan ik met de verrekijker de contouren van een vissersboot vaststellen. Hij vaart verder weg.
De eerste tijdlijn is gekruist, de klok wordt een uur terug gedraaid: UTC -6, d.w.z.: 8u tijdsverschil me het thuisfront (UTC +2). Een extra uurtje voor we vanavond onze dagprestaties afklokken.
Voor het ontbijt hebben we een extra gast: een 'red footie', familie van de Jan van Genten met hun blauwe voeten. Onze opstapper heeft zich een plekje vooraan op de preekstoel eigen gemaakt en vliegt regelmatig weg voor een visje te vangen en zijn vleugels te strekken, om daarna weer te komen uitrusten op z'n teake stoel! Hij is zelfredzaam en proper. Zijn behoeften doet hij tijdens zijn vluchtjes naast de boot, die door de wind dan alsnog in de kuip belanden! Arch... 'Hij mag blijven, maar moet zijn manieren houden!' Zegt the Captain terwijl hij met een emmer zeewater het bewijs wegspoelt ;-)
Na enige tijd komt zijn/haar vriend(in) aangevlogen en zo zitten ze gezellig naast elkaar op de preekstoel!
zondag 14 mei 2017
Oversteek South Pacific: Ecuador, Bahía de Caráquez -> Frans Polynesië, Gambier: dag 1
Dag 1: Woensdag, 10 -> donderdag, 11 mei '17 _ 17.00 LT(local time= UTC -5)
Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 121 NM
Gemiddelde snelheid: 4,9 kn
Knopen wind: tss 5 à 10 kn
Positie: 01°10'S 082°14'W
Koers: 251°
Afstand tot bestemming: 3379 NM
Na een stevig maal als 'brinner' late lunch, early diner en een laatste uitgebreide douche in de club is het zover. Om 15u45 gooien we de lijnen van de meerboeien los!
Het is bijna hoog water en we zouden voldoende water moeten overhouden onder onze kiel, van 2m, om het ondiep traject naar buiten te bevaren. Nog ff zwaaien naar het team, de brug en afscheid nemen van het groen-bruine rivierwater.
Het water is rustiger dan toen we een maand geleden toekwamen, geen surfgolven die Zensation oppakken. Na drie kwartier zijn we erdoor, 'Selfie' haar roer wordt gemonteerd en de zeilen worden gezet.
Onder een kleine helling varen we aan de wind in het kielzog van Bella Ciao, die reeds vanmorgen vertrokken zijn.
Voor zonsondergang merken we de eerste gevaarlijke vislijn op. Een zwarte vlag op een stok. Over stag! We varen recht naar een squall. Aan de andere kant zien we een kleine vissersboot en een flauw lichtje pinken. Weer overstag. Nog een zwarte vlag en een vissersbootje. Het daglicht dat verdwijnt en de miezerende regen maken het zicht slechter. We weten dat de eerste mijlen, door onzichtbare visnetten, de meeste uitdaging en oplettendheid eisen... de wachten zullen zwaar zijn. Volle maan, het is volle maan, maar waar is ze dan?! Het wolkendek biedt haar een ideale schuilplek...pech voor ons!
The Captain neemt de eerste wacht. Drie uur op, drie uur af, dit wachsysteem gaan we inlassen van 20u tot 8u, daarna is het naar behoefte een hazenslaapje of uitgebreide rustpauze in de kuip of binnen.
Het leefruimtebed biedt een redelijk comfortabele ligplaats en is dicht bij de kuip om de andere te kunnen horen en eventueel ter hulp te schieten.
De nacht verloopt goed, alhoewel ons 'Selfietje' hier en daar wat bijstelling vraagt. Volgens the Captain is dat eigen aan een vrouw: 'Niet luisteren of doen wat er gevraagd of verlangd wordt...' Eu.., hallo!
De regen stopt al snel. Nog enkele grote vissersboten, die goed verlicht zijn, kruisen ons pad op een veilige afstand.
In de ochtend is er een dolfijnenshow. Een kleine soort toont zich van hun kunstigste 'jumps'. De hoogste score, luidste gil en oorverdovend applaus gaat naar één die horizontaal hoog in de lucht blijft hangen voor ettelijke seconden en met zijn staartvin heftig zwaait. Formidabel! Bis, bis, bis,...!
Net voor de middag ratelt de hengel... Meteen zeil reven, zodat we vaart minderen.
The Captain voelt dat het een 'serieuze' vis is. Met moeite krijgt hij de de lijn ingedraaid. In de verte zien we iets springen. Wouw, dat ziet er inderdaad geen kleintje uit. We proberen hem af te matten. Zijn felle blauwe, geel-groene kleur schittert onder de waterlijn: een Mahi-Mahi of Dolfijnvis of Dorado, zoals ie ook genoemd wordt.
Hij springt, springt en springt telkens weer uit het water en probeert met zijn staart zo de vislijn door te snijden. Dit levert telkens een knap spektakel, maar ook spannend moment op!
Het lukt ons om hem dichterbij te krijgen. Geert slaagt hem aan de grote haak, maar hij blijft tegen spartelen en bij het omhoog trekken bonkt hij ettelijke malen zelf zijn kop tegen de romp. Enkele kloppen van de baseballknuppel en een scheut vodka kalmeren hem en verlossen hem uit zijn lijden. Pfff, na een klein halfuur ligt hij in de kuip! Met een handdoek over zijn dikke brede kop geeft hij zijn laatste stuiptrekken. De filets die eraf gesneden worden zijn om 'U' tegen te zeggen. Gelukkig hebben we nog plaats over om ze in de vriezer en koelkast te bewaren. Eten genoeg voor een hele tijd. De vishengels mogen even met vakantie ;-)
Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 121 NM
Gemiddelde snelheid: 4,9 kn
Knopen wind: tss 5 à 10 kn
Positie: 01°10'S 082°14'W
Koers: 251°
Afstand tot bestemming: 3379 NM
Na een stevig maal als 'brinner' late lunch, early diner en een laatste uitgebreide douche in de club is het zover. Om 15u45 gooien we de lijnen van de meerboeien los!
Het is bijna hoog water en we zouden voldoende water moeten overhouden onder onze kiel, van 2m, om het ondiep traject naar buiten te bevaren. Nog ff zwaaien naar het team, de brug en afscheid nemen van het groen-bruine rivierwater.
Het water is rustiger dan toen we een maand geleden toekwamen, geen surfgolven die Zensation oppakken. Na drie kwartier zijn we erdoor, 'Selfie' haar roer wordt gemonteerd en de zeilen worden gezet.
Onder een kleine helling varen we aan de wind in het kielzog van Bella Ciao, die reeds vanmorgen vertrokken zijn.
Voor zonsondergang merken we de eerste gevaarlijke vislijn op. Een zwarte vlag op een stok. Over stag! We varen recht naar een squall. Aan de andere kant zien we een kleine vissersboot en een flauw lichtje pinken. Weer overstag. Nog een zwarte vlag en een vissersbootje. Het daglicht dat verdwijnt en de miezerende regen maken het zicht slechter. We weten dat de eerste mijlen, door onzichtbare visnetten, de meeste uitdaging en oplettendheid eisen... de wachten zullen zwaar zijn. Volle maan, het is volle maan, maar waar is ze dan?! Het wolkendek biedt haar een ideale schuilplek...pech voor ons!
The Captain neemt de eerste wacht. Drie uur op, drie uur af, dit wachsysteem gaan we inlassen van 20u tot 8u, daarna is het naar behoefte een hazenslaapje of uitgebreide rustpauze in de kuip of binnen.
Het leefruimtebed biedt een redelijk comfortabele ligplaats en is dicht bij de kuip om de andere te kunnen horen en eventueel ter hulp te schieten.
De nacht verloopt goed, alhoewel ons 'Selfietje' hier en daar wat bijstelling vraagt. Volgens the Captain is dat eigen aan een vrouw: 'Niet luisteren of doen wat er gevraagd of verlangd wordt...' Eu.., hallo!
De regen stopt al snel. Nog enkele grote vissersboten, die goed verlicht zijn, kruisen ons pad op een veilige afstand.
In de ochtend is er een dolfijnenshow. Een kleine soort toont zich van hun kunstigste 'jumps'. De hoogste score, luidste gil en oorverdovend applaus gaat naar één die horizontaal hoog in de lucht blijft hangen voor ettelijke seconden en met zijn staartvin heftig zwaait. Formidabel! Bis, bis, bis,...!
Net voor de middag ratelt de hengel... Meteen zeil reven, zodat we vaart minderen.
The Captain voelt dat het een 'serieuze' vis is. Met moeite krijgt hij de de lijn ingedraaid. In de verte zien we iets springen. Wouw, dat ziet er inderdaad geen kleintje uit. We proberen hem af te matten. Zijn felle blauwe, geel-groene kleur schittert onder de waterlijn: een Mahi-Mahi of Dolfijnvis of Dorado, zoals ie ook genoemd wordt.
Hij springt, springt en springt telkens weer uit het water en probeert met zijn staart zo de vislijn door te snijden. Dit levert telkens een knap spektakel, maar ook spannend moment op!
Het lukt ons om hem dichterbij te krijgen. Geert slaagt hem aan de grote haak, maar hij blijft tegen spartelen en bij het omhoog trekken bonkt hij ettelijke malen zelf zijn kop tegen de romp. Enkele kloppen van de baseballknuppel en een scheut vodka kalmeren hem en verlossen hem uit zijn lijden. Pfff, na een klein halfuur ligt hij in de kuip! Met een handdoek over zijn dikke brede kop geeft hij zijn laatste stuiptrekken. De filets die eraf gesneden worden zijn om 'U' tegen te zeggen. Gelukkig hebben we nog plaats over om ze in de vriezer en koelkast te bewaren. Eten genoeg voor een hele tijd. De vishengels mogen even met vakantie ;-)
