Nieuw-Zeeland: Noordereiland: ‘Town Basin Marina’ in Whangarei

Zaterdag, 11 april ‘20

(UTC Nieuw-Zeeland +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Hier in Nieuw-Zeeland zitten we onze derde week in ‘lockdown’. In de wereldpers staat NZ als derde veiligste land (kan dagelijks veranderen) om te zijn nu, na 1: Israël  2: Singapore. We hebben hier ook een ‘veilig’ en ‘goed gevoel’ in dit land i.v.m. medische zorgen en maatregelen die genomen worden om het aantal besmettingen & sterfgevallen (4 tot nu toe) te beperken.

Ook het Belgische nieuws volgen we op de voet via de online kranten & radio. Hierdoor blijven  we op de hoogte van wat er zich daar afspeelt en wat het virus aanricht. Anderzijds proberen we ons te weerhouden aan het overaanbod aan nieuws en proberen het allemaal te filteren en niet te panikeren. De grootste angst is dat er iets gebeurd met onze familie & vrienden.

Uit BE verschijnen beelden van volle parken en voetgangers-/fietsentunnel... Bij de  eerste zomerse temperaturen, komt iedereen massaal buiten en overrompelen parken... denken ze dat het virus smelt voor de zon of wat?!

Het is duidelijk dat het voor velen nog onduidelijk is wat het ‘onzichtbare’ virus aanricht of denken ze dat zij niet vatbaar zijn omwille van hun leeftijd & conditie... Maar wat als je zonder het te weten drager bent van het virus en zo onwetend & ongewild toch andere mensen besmet en die dan weer anderen, enz... dan ben je terug bij af en wordt de ‘lockdown’ nog maar eens verlengd! Hierdoor worden er zovelen getroffen, die zich uiteindelijk wél aan de regels houden en hun uiterste best doen...

De huidige situatie stelt ons allen op de proef, maar ik weet dat we er ook iets uit kunnen leren. Het is nu een moeilijke ‘rare’ tijd, maar ze biedt ons ook kansen. Kansen om stil te staan bij wat ‘echt’ belangrijk is, om los te laten wat losgelaten moet worden. Mijn eigen ervaring met kanker, 10 jaar geleden, heeft mijn leven op een dubbele en tegenstrijdige manier ook rijker gemaakt. Het is sindsdien dat mijn levensvisie het me makkelijker maakt om een onderscheid te maken tussen hoofd- en bijzaken, tussen essentie en ballast, tussen wat echt belangrijk is en wat niet.

Deze pandemie die ons allen treft doet iedereen beseffen, nu meer dan anders, hoe belangrijk goede sociale contacten met vrienden en familie zijn. Een videogesprek, Whatsapp- of Messenger- of gewoon belletje, een mailtje, berichtje via de verscheidene kanalen, ... zo elkaar zien & horen doet deugd en geeft je moed. Maar toch is het niet hetzelfde, dat weten we... een gezellig onderonsje, etentje, uitje, reisje, enz... dat is nog iets anders. En met een beetje geduld en inspanning van iedereen komen we er wél. Maar eerst moeten we deze strijd leveren tegen het virus dat ons allen in de greep houdt. Wie had gedacht dat dit in de 21ste eeuw zou gebeuren? Is dit erger dan een Wereldoorlog/oorlog? Denk: ‘er zijn mensen die het slechter stellen dan mij en een zwaardere strijd leveren’!

Buiten onze wandeling, twee maal daags, rond het water en de havens, blijven we vooral in ‘ons kot’, in onze ‘bubbel’ hier op ons bootje en liefst in de kuip bij mooi weer.

Locals hebben ‘medelijden’ met ons dat we hier moeten blijven liggen en in onze ‘boot’ wonen. Nou, wij hebben hier bijna vijf jaar geleden voor gekozen en houden van ons ‘huisje op het water’ en het leven op onze ‘dobberende dame’. We hebben meer comfort dan vele anderen op deze ‘aardbol’, denk maar aan daklozen, mensen die in een hutje wonen in een derde wereldland of die al hun bezittingen zijn kwijtgeraakt door een tropische cycloon, typhoon of overstromingen, enz... zeilen kunnen we, als dit allemaal overgewaaid is, nog genoeg!

Tijdens de dagelijkse wandelingen komen we vaak dezelfde mensen tegen en telkens zijn er wél andere dieren of verschijningen die onze aandacht trekken, bijvoorbeeld: reigers, aalscholvers en meeuwen die steeds rustiger blijven zitten; de pukeko’s die we zien vliegen en een perfecte landing maken (ongeacht wat online over hun landing geschreven wordt); twee zwarte zwanen 🦢 🦢  laten zich drijven op de stroming van de rivier; een donker drijvend iets in het water trekt onze aandacht, het blijkt een ‘zeeluipaard’ te zijn. Ze heeft zelfs een naam, Owha en jaarlijks brengt ze een bezoekje aan de haven hier, maar voornamelijk leeft ze een beetje zuidelijker in Auckland, in de Marina ‘Westhaven’ en is ze dol op het stuk bijten van dinghy’s! Het opkomen van de ‘super’ volle maan 🌕geeft onze wandeling een extra dimensie. 

De bezigheden aan boord gaan langzaam...we hebben tenslotte tijd...

De nieuwe gordijnen zijn gestikt en hangen. Allerlei dingen worden gesorteerd, weggegooid of gereorganiseerd. Met behulp van de polijstmachine gaat er elke dag een extra stukje van onze dame blinken 🤩. Voor extra bescherming hebben we mondkapjes gemaakt. The Captain is handig met de naaimachine. 

Winkelen proberen we tot 1x/week te beperken, omwille van de blootstelling aan het gevaar van een eventuele ‘besmetting’ en een plaats met veel mensen. Nochtans is het hier allemaal goed geregeld. Met kegels & nadarafsluitingen en om de 2m een strip op de grond geplakt, die aangeeft waar je moet staan. Ja, ‘social distancing’ is hier 2m i.p.v. 1,5m. Elk winkelkarretje wordt afgespoten met een desinfecterende vloeistof en er worden telkens maar enkele mensen binnen gelaten, nadat er enkele buiten komen.

Eerst zorgde the Captain voor de boodschappen, omdat ik mij niet te veel wil blootstellen aan het gevaar 🦠. Maar dat zorgde in week twee, toen hij voor een hele week boodschappen moest meebrengen, voor enkele vergissings producten in huis...

Zo zijn we nu een gigantische groene kool i.p.v. een ijsbergsla rijker 😜.  Ook hadden we het verkeerde moment om te gaan winkelen uitgekozen: een halfuurtje voor sluitingstijd, wisten niet dat de  openingstijden aangepast waren en hierdoor was er nog maar weinig verse groenten & fruit, omdat ze deze dan niet meer aanvullen. 

Dus offerde ik mezelf de volgende dag toch maar op... winkelen is mijn ‘favoriete’ bezigheid, d.w.z. in andere omstandigheden. Dus voor het eerst in twee weken ging ik naar de winkel met een zelfgemaakt mondkapje 😷 op en wegwerp handschoenen 🧤 aan. 

Bijna iedereen hier gaat zo winkelen 🛒 . Het geeft misschien een vals ‘veilig’ gevoel, maar ja, rondhangen en alles 10x bekijken en vastnemen is er nu niet bij! Snel alles nemen wat er op het boodschappenlijstje staat, betalen (pinnen) en wegwezen! 

Geen lange rijen buiten of aan de kassa’s, rustiger dan anders, maar niet gezellig.

Voor Pasen en onze menu willen we eens een bezoekje brengen aan een andere supermarkt een paar kilometer verderop, zo draait de motor van ‘Zensation on Wheels’ ook nog eens, kunnen we eens een andere omgeving zien en andere producten kopen. We zien rijen mensen op straat staan, aan de twee supermarkten (New World & Countdown) die tegenover elkaar zijn. Oei, retour dan maar... Maar ook over onze deur, bij ‘Pak’N Save, zien we drie dubbele rijen wachtende mensen aanschuiven! Het is twee dagen voor ‘goede vrijdag’. Zijn de mensen gek geworden na 2 weken lockdown omdat het bijna  Pasen is of schieten ze in paniek omdat de supermarkten 1 dag gesloten zijn, omwille van goede vrijdag?! Zaterdag & Paaszondag zijn ze open. Of is het omdat er op Paaszondag geen alcohol verkocht wordt?! Ni te doen!!! We kunnen vanop onze ligplaats de wachtenden in de gaten houden en zo de andere cruisers een update geven over wanneer het rustig is en het beste moment om te gaan winkelen. Zelf wachten we tot zaterdagnamiddag. Vanaf dan keert de rust weer. Sinds zaterdag (voor zover wij weten) geldt er ook een beperking op de aankoop van alcohol: max. 4 flessen wijn/bubbels. Bier? Niet opgelet. Vernemen van andere cruisers dat er op bepaalde eilanden een volledig alcohol verkoopverbod geldt. 

We hebben nog een voorraadje, maar enkele extra flesjes bubbels staan wél op het boodschappenlijstje. Geen Paasbrunch zonder bubbels 🍾🥂.

Pasen is een jaarlijkse traditie binnen vele families. Chocolade eieren & figuren verstoppen in de tuin en het zien van de glunderende kindergezichtjes bij elke nieuwe vondst. Uitgebreid brunchen... Sinds de ‘lockdown’ kunnen velen hun kinderen en kleinkinderen niet meer zien. Iedereen mist elkaar enorm en er werd stilletjes gehoopt dat alles tegen paaszondag terug in orde zou zijn. Maar niets is minder waar. Het coronavirus gooit roet in het eten! Jammer genoeg moet iedereen in z’n  kot blijven, maar we weten waarom. We doen het voor alle ouderen, zieken, medisch personeel, verzorgers en voor iedereen die zich inzet ten strijde van dit virus en het ons zo comfortabel mogelijk wil maken, en voor iedereen die we graag zien. En de Paashaas? Die komt wel, waar je ook bent of welk virus er ook een pandemie veroorzaakt! En dan het feesten met familie & vrienden? Dat komt ook nog wél... maar niet nu....en als het komt, op die feestelijke dag, zal iedereen er extra van genieten!

Net als in BE, worden ook hier de politiepatrouilles & -controles ingeschakeld & aangeschroefd voor het Paasweekend om wagens te controleren en mensen, die naar het strand, familie of hun weekend-verblijf gaan, tegen te houden! Er zijn er toch altijd die zich niet aan de regels kunnen houden en hierdoor anderen in gevaar brengen en het verprutsen voor zo velen! Ja, ze slabakken na een tijdje hé...

We willen iedereen een hart onder de riem steken en het allerbeste wensen.

Zorg voor jezelf & elkaar en hou de moed erin. 

En kijk even naar de wijze woorden van de jonge meid Amelie!

In ieder geval wensen we jullie allen fijne Paasdagen. Maak er het beste van in je ‘bubbel’ 🐰

Meer informatie

Volg de laatste Covid-19 updates in Nieuw-Zeeland 

https://www.health.govt.nz/our-work/diseases-and-conditions/covid-19-novel-coronavirus/covid-19-current-situation/covid-19-current-cases

Video: Amelie (6j) “Dat maakt mij kwaad en verdrietig. Is dat nu zo moeilijk om in uw kot te blijven?”

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20200413_04921102 

Nieuw-Zeeland: Noordereiland: Whangarei Town Basin Marina: “Lockdown”

Maandag, 23 - zaterdag, 28 maart 2020

Velen deden of doen het ons voor hoe het moet: ‘lockdown’. Nu is het aan ons!

Vanaf de aankondiging van ‘level 3’ maandagnamiddag is het stilletjes hier in ‘Town Basin’. Alle winkeltjes, bars & restaurants zijn sinds dan gesloten, weinig wandelaars die nog even langs lopen of in de kuip loeren. Raar... en dan moet de ‘lockdown’ nog beginnen...

Dinsdagmorgen gaan we nog even naar de supermarkt. “Pak’N Save” is aan de overkant van de Marina. Er staan een aantal mensen buiten in een rij met behoorlijk wat afstand tussen hen in. Personeel spuit de winkelkarretjes 🛒 af en dan mag je eentje nemen en de winkel ingaan. Binnen is het rustig en net zoals gisteren, zijn ook vandaag nog alle rekken ruim gevuld en heel veel keuze in vers. We kopen enkel voor de eerstvolgende dagen. Aan boord hebben we nog een mooie proviand, misschien het uitgelezen moment om daar eens ‘schoon schip te maken’ 🥫🥫😜.

De was 🧺 wordt nog snel even gedaan en zo hebben blijkbaar meerdere cruisers hetzelfde plan, het is een gezellige drukte in de sanitaire blok, wat niet echt ‘koosjer’ is, maar we houden afstand.

Ondertussen komt er een mail van de Marina binnen, dat vanaf 12u het kantoor tot nader order gesloten is en met de maatregelen voor tijdens de ‘lockdown’. Vanaf nu slechts een beperkt aantal personen gelijktijdig toegestaan in het sanitair gebouw. Er wordt ons aangeraden om op anker te gaan (hier in de rivier) of indien het kan te verblijven in een onderkomen aan land. Uitvaren is af te raden, aangezien de ‘coastguard’ (die hier in Nieuw-Zeeland ook allemaal vrijwilligers zijn) niet hun gezondheid op het spel willen zetten voor diegene die ‘niet thuis kunnen blijven’!

Woensdagnamiddag klinkt er een raar alarm-geluid in de boot. Wat is het? Op beide smartphones (beide hebben een lokale simkaart) verschijnt een ‘alert’ bericht i.v.m. de ‘lockdown’.  Op de radio, nieuws, internet, praatjes onder elkaar,... het gaat steeds over hetzelfde: ‘Covid-19’ en de ‘lockdown’ en de onzekerheid van hoe lang dit zal duren... Technisch werkloos, ontslagen, faillissementen, loonverlies, de beurs & aandelen die in’t rood gaan, enz. Dit ‘beestje’ 🦠 heeft een ongekende inpakt op de wereld en op ieders leven! Humor is belangrijk in deze moeilijke tijd. We worden overspoeld door grappige filmpjes, foto’s, uitspraken en dergelijke.

Tussen de cruisers worden enkele Facebook-pagina’s & Whatsapp-groepjes speciaal opgericht om belangrijke info met elkaar te delen i.v.m. ons verblijf hier in Nieuw-Zeeland. Zo krijgen we al snel het nieuws dat ons visa automatisch zal verlengd worden t.e.m. 25 september 2020. Dus daar hoeven we ons even geen zorgen over te maken. Dankjewel 🙏 NZ. We zitten hier veilig op ons bootje in een haven met onbeperkt water & elektriciteit. 

Hier in Whangarei is er de ‘Hatea Loop’ om het water in Town Basin en de Marina hier. Een loep wandeling van 4,2km die ons via drie bruggen rond laat lopen: de mooie Canopy bridge, de internationaal bekroonde ‘Te Matau a Pohe’ bascule (openings)brug en de elegante loopbrug ‘Kotuitui Whitinga’. Een mooie wandeling langs twee havens, kunstwerken, een speeltuin, skatepark, enz... Meestal is het druk op dit wandel-/fiets-/looppad. Maar nu is het akelig stil, we komen amper tegenliggers tegen en al snel nemen beide partijen extra afstand van elkaar. De speeltuin & het skatepark zijn afgesloten met een lint waarop ‘Danger Keep Out’ staat. Ook de BBQ  is afgesloten. De brugbediende zwaait dagelijks vrolijk naar ons en komt dan even uit het raam van zijn container-kantoortje hangen om een praatje te maken. Zo proberen we dagelijks een portie beweging te hebben en bezorgen we enkele vrienden een hart onder de riem & boodschappen, omdat ze in zelf isolatie zitten en anderen omdat ze zwaar verkouden zijn. We helpen elkaar waar we kunnen.

De politie treedt hier streng op, verplaatsingen met de wagen zijn enkel toegestaan voor essentiële dingen: boodschappen & medische doeleinden. Onze wagen staat dus al enkele dagen stil op de parking, aangezien we, indien nodig, te voet naar de winkel kunnen. Maar we kunnen wél even verder en vermijden liever zulke plaatsen, waar kans op besmetting mogelijk is.

We blijven met z’n tweetjes in onze toegestane ‘bubbel’ en bekende cruisers of toevallige passanten maken van bovenop de kant even een praatje op veilige afstand, wat met hoog water net iets makkelijker praat dan met laag water.

Het weer is een beetje wisselvallig de laatste dagen, maar de zon is ook nog steeds vol goesting van de partij, waarvan we profiteren zoveel we kunnen.

Ondertussen krijgt onze dame extra aandacht. Ze schittert met haar nieuwe bimini (=zonnetent) en buiskap in’t “chalk grey” 🤩.  Haar nood is een flinke poetsbeurt, aangezien ze een aantal ongewenste bezoekers aan boord had, tijdens onze afwezigheid. De gevleugelde bezoekers lieten een niet zo’n leuk souvenir achter, dat verspreid ligt over het hele gangboord en vooral de achterkant/zwemtrap 💩 💩💩 😱. We hadden voldoende vlaggenlijntjes om deze ongewenste gasten af te schrikken, maar zagen er van af, aangezien onze dame bij onze eerdere afwezigheid in ‘Kissing Point’ nog helemaal schoon was en we de buren hier in ‘Town Basin’ een beetje wilden sparen van het geklapper van wapperende vlaggen... Nou de volgende keer zal het ons niet meer gebeuren!!!

💪🏽🚿🧼🧽💦

‘Vervelen’ kennen we niet en staat niet in ons woordenboek.

Een klussenlijstje van enkele meters lang zal ons zonder moeite bezig houden met allerlei projectjes, gordijnen naaien, schrijfsels voor blog & Polarsteps, foto’s sorteren & uploaden, ... we kunnen ons nog even bezig houden. En we hebben nog een hele serie boeken, films & TV-series die we kunnen lezen & zien.

De nieuwe warm water boiler is reeds geïnstalleerd, dus we hebben weer warm water 💦 🚿  aan boord.

Voor velen is het een serieuze aanpassing om ‘in hun kot te blijven’! En ook al dromen de meesten eens van wat extra vrije tijd, minder te werken of het rustiger aan te doen... dit is niet het ‘droom scenario’ dat we dan in gedachten hebben. Op reis gaan naar een tropisch paradijs zit er niet meteen in. Sociale bijeenkomsten & feestjes zijn uit den boze. En wat met de kinderen nu er geen opvang, kamp of school is? Het doet ons allen ‘extra’ stil staan bij het leven dat we leiden, hoe het verder moet en wat er ons nog te wachten staat.

‘Niks is van zelf sprekend’!

Die les kreeg ik tien jaar geleden al even voorgeschoteld... Een half jaar behandelingen ondergaan, waarvan zes weken gekluisterd aan een ziekenhuisbed & thoraxdrain. Als ik hier over zeurde tegen de professor en vroeg wanneer ik naar huis mocht, zei ze me: ‘wat is zes weken in een mensenleven?!’. Maar dit zal na zes weken niet opgelost zijn, misschien zelfs niet na zes maanden... we zitten allen met onzekerheid & vraagtekens! We denken aan de ouderen & zieken mensen... We duimen & hopen, maar het belangrijkste is dat we dit met z’n allen overleven en het virus verslaan! En daar gaan we allen ons best voor doen, door ons te houden aan de maatregelen. Jammer even geen feestjes & sociale activiteiten, hobby’s of sporten in teamverband, enz... maar dat kunnen we nadien dubbel & dik inhalen, toch?!

Hier kunnen we via de FB-groep van de Marina deelnemen aan een virtuele ‘sundowner’/borrel. En voor de rest roepen we even over & weer naar de buurboten en klinken in de lucht.

‘Op onze gezondheid’!

Stay safe & healthy, zorg goed voor elkaar en hou de moed erin 💪🏽🍀

https://www.whangareinz.com/holiday/activities/the-hatea-loop-huarahi-o-te-whai

Nieuw-Zeeland: Noordereiland: Whangarei: Town Basin Marina

Maandag, 23 maart 2020

“Covid-19 Pandemic”

Zagen, lazen & hoorden overal over dit vreselijke virus: Coronavirus of Covid-19 genaamd. 

En hoe het erger & erger werd in landen & op eilanden. En hoe er maatregelen werden genomen op de meeste plaatsen in de wereld. 

Ons Belgenlandje ging al snel in een ‘lockdown’.

Bedrijven, kleine zelfstandigen, horeca, scholen, winkels, enz... sloten hun deuren. Sommige werknemers moesten van thuis werken of werden technisch werkloos of oefenen een beroep uit die onmisbaar is op dit moment: verkopers(-sters) in supermarkten en verzorgend, verplegend & medisch personeel, politie, leerkrachten, kinderverzorgers/-sters, enz... Waarvoor dank aan iedereen (mijn excuses voor alle beroepen/mensen ik hier heb vergeten te vermelden) die zich dagelijks bloot stelt aan dit vreselijke virus 🦠, om anderen te helpen, op te vangen, te zorgen dat mensen niet verhongeren, enz...

Ouderen & zieken mag je niet meer bezoeken 🥺...

Mensen panikeerden of gingen als gekken hamsteren en alle winkels zaten plots zonder toiletpapier 🧻 

We probeerden vanop afstand onze familie, vrienden & kenissen te steunen en hen op het hart te drukken om goed voor elkaar & zichzelf te zorgen. 

Het is dramatisch hé... die lockdown, vooral sociaal & economisch! Iedereen krijgt klappen.

Onvoorstelbaar dat heel wat landen zo goed als lam liggen en straten leeg zijn...

Berichten komen binnen van landen & eilanden die hun grenzen sluiten, vluchten worden geannuleerd en cruisers zitten vast en mogen niet meer varen of komen ergens toe na een lange oversteek en worden geweigerd!!!

Ook hier in Nieuw-Zeeland werd het langzaam met de dag beangstiger en kwamen er dagelijks besmettingen bij.

Tot afgelopen vrijdag mochten er nog mensen binnen ✈️ in NZ , maar moesten, (sinds een week ofzo), voor 2 weken in zelfisolatie. Maar hoe controleren ze dit?! En dan krijgen ze een papier met richtlijnen, waarop staat dat ze zich vanaf de luchthaven mogen verplaatsen per eigen wagen (dat is nog safe), taxi, bus of  Über, naar hun woonst/boot of waar ze hoe dan ook gaan verblijven... Vanaf dat ze er zijn mogen ze zich niet meer verplaatsen, maar dan is het kwaad toch al geschied 🥺?! Toch ni te doen!!! 

Geen koortsmeting of bloedafname bij aankomst... er wordt hen enkel gevraagd of ze last hadden van een hoest 😱. Daar kregen wij schrik van... zeker omdat alle besmetten hier, mensen zijn die van een ander land per vliegtuig zijn toegekomen!!!

We dachten hier redelijk safe te zijn en dat ze het hier in Nieuw-Zeeland harder & drastischer zouden aanpakken, na wat ze in de rest van de wereld zagen gebeuren en het eiland toch wél heel afgezonderd & afgelegen is ... we zijn zwaar ontgoocheld!

Ondertussen waren we nog aan het rondreizen met onze wagen in NZ. Wat nu? Reizen we meteen door naar onze boot of maken we ons toertje af? En wat dan? Blijven we in de Marina, of doen we snel een haul-out en schilderen we nieuwe anti-fouling met het risico vast te zitten op de werf of uitvaren???

We zagen & lazen hoe het overal verkeerd ging en de wereld op z’n kop ging staan... Voelden ook hier de spanning stijgen en hadden een vermoeden dat ze ook hier ‘1’ van de dagen in ‘Lockdown’ zouden gaan, dus wilden we zo snel mogelijk door naar onze dame en beëindigden onze toer. Jammer, maar er zijn ergere dingen in het leven en we hebben alles voor onze veiligheid & gezondheid te verhogen.

Een haul-out wordt geboekt op de werf en een plekje aan de steiger in de Marina: handig om alles weer aan boord te kunnen sleuren & ons te bevoorraden.

Maandagmorgen, 23 maart, nog snel de bestelde nieuwe matrassen & warm water boiler ophalen in Auckland en doorrijden naar de Marina Town Basin in Whangarei, naar de boot!

In de namiddag arriveren we in Whangarei, een uurtje voor de ‘officiële’ aankondiging van Level 3 (= aankondiging van ‘lockdown’ binnen 48u)! Net op tijd terug dus. Goede beslissing om onze rondreis vroeger te beëindigen. 

Ondertussen komt er een mail binnen van de werf dat onze haul-out niet kan doorgaan. Onze Marina ligplaats ligt voorlopig vast tot eind april.

Enkele uren later, met hoog water verhuizen we onze dame van de paalmoorings naar de langsteiger. Praktisch: water & elektriciteit + kunnen met de boodschappenkar  🛒, van de supermarkt over de deur, tot aan’t ponton bollen. Lekker handig dus 👍🏽. ‘s Avonds is het rustig in de supermarkt en bijna alles hebben ze nog, uitgezonderd: desinfecterende handgel, dettol, rijst & bloem. Maar wél paletten vol toiletpapier 🧻 🧻 🧻  😜. Gelukkig maar want op de boot hadden we geen ene rol meer! Dus maar even twee pakken kopen.

Vanaf woensdagnacht gaan we dus ook hier over nr Level 4 = volledige ‘lockdown’. We hebben al ervaring met een tijdje geïsoleerd te leven, alleen is het dan al varend in het midden van de oceaan en zijn enkel stormen & defect materiaal onze grootste angst & vijand... Nu vrezen & voeren we allen een heel andere strijd...

Wat de toekomst brengt is voor ieder van ons een vraagteken “?”...

Hoe ons cruisers-avontuur verder gaat verlopen, of we wél of niet kunnen uitvaren na het cycloonseizoen in de Pacific of we hier gaan overwinteren (vanaf mei) en een visa verlenging krijgen hier...????? De toekomst zal het uitwijzen. Een elektrische verwarming & gas staat alvast op ons boodschappen lijstje voor morgen.

We slaan er ons allen wél door. Belangrijkste is dat iedereen zich aan de maatregelen houdt (= BLIJF IN U KOT!!!!!) en positief & rustig blijven met een ‘vleugje’ humor en vooral: dat we dit allemaal gezond mogen doorstaan 🤞🏽🍀

En gelukkig kunnen we door de huidige technologie in contact blijven met elkaar 📡💻📱📽 🥰.

Soigneer jullie, draag goed zorg voor elkaar en hou de moed erin, waar je ook bent op deze aardbol 🙏🏽🍀🤞🏽

Dikke knuffels & véél liefs 🥰🤗💖

We denken aan jullie!

Nieuw-Zeeland: Whangarei

Donderdag, 2 - zaterdag, 18 januari 2020

Zensation ‘on Wheels’ 🗺🚙 in Nieuw-Zeeland

Bij aankomst in Whangarei in oktober, hadden we reeds enkele zaken voor de boot geregeld: nieuwe bimini & buiskap, warm water boiler en een glasvezel overkapping voor de kajuitluik boven op het dek.

In de hoop dat dit alles bij terug komst,  begin januari, klaar zou zijn. Maar, zoals we reeds de attitude van de “Kiwi’s” kennen en weinig, om niet te zeggen ‘GEEN’ reacties kregen op al onze mails met de vraag ‘hoe ver de werken stonden?’... was er dus inderdaad weinig klaar... uitgezonderd de warm water boiler. Maar, die leek toch wél héél groot. En inderdaad de maten klopten niet 😱. Deze zou gebouwd zijn aan de hand van de oude, die meegeleverd werd als voorbeeld. Oeps, bleek toch dat ook the Captain een meetfoutje had gemaakt. Dus ja, daar zaten we dan met een boiler die als ‘groskes’-trommel kon doorgaan! Beide partijen hebben een fout gemaakt... hoe wordt dit opgelost. 

Het neemt niet weg dat we extra teleurgesteld zijn in de “Kiwis”. Ieder heeft wél een excuus: te druk & veel zieken voor de feestdagen. En de ‘canvas-man’ vond ons ‘Engels’ in al onze verzonden mail, waarin we steeds bleven vragen hoe de werken vorderden, niet duidelijk genoeg, dat we ‘akkoord’ gingen met de offerte en de bestelling wilden laten doorgaan?!’ En dan heeft hij plots nog steeds niet de juiste kleur van sunbrella! Ondertussen besteld, maar nog niet geleverd...

Ach ja, zo proberen we achter iedereen zijn veren te zitten en bereiden we ondertussen onze ‘roadtrip door NZ’ voor. 

Om extra ruimte & privacy te creëren en bescherming tegen wind, regen, zon en niet te vergeten ‘vogelpoep’, wordt de naaimachine boven gehaald en afdekzeil-materiaal gekocht. Naar voorbeeld van onze Nederlandse cruisersvrienden, maken we een tent voor aan de zij- & achterkant van de ‘van’ te bevestigen. Onze ‘van’ is voorzien van een houten constructie, dat het bed vormt, met een opvouwbare matras. Onder de constructie is opbergruimte voorzien. Achteraan is er een uitschuifbaar gedeelte waar een wasbakje met een afvoerleiding is voorzien en met extra ruimte, die als werkblad gebruikt kan worden of waar het inklapbaar gasfornuis kan geplaatst worden.

Kleding & schoeisel, linnengoed, keukenmateriaal, gasfles, water, douchepomp en wat proviand worden in bakken in de opbergruimtes gestouwd.

Na twee weken zijn we het wachten beu en staan we te trappelen om te vertrekken!

De boiler wordt weer ingeleverd en een kleinere wordt gemaakt .

De botenbouwer levert mooi werk en de canvasman is, na een uitbrander van me, eindelijk in gang geschoten. Komt het dan toch nog allemaal in orde?!

We kunnen niet blijven wachten, zoals vorig seizoen of al het werk weer maar zelf doen. Het is tijd om te gaan toeren!

Via de westkust van het Noordereiland zakken we af naar het Zuidereiland.

Je kan onze ‘roadtrip’, door het prachtige Nieuw-Zeeland’, stap/stop per stap/stop volgen via Polarsteps (even een account aanmaken (je hoeft zelf geen reis/trip aan te maken) en een aanvraag om ons te ‘volgen’ aanklikken):

https://www.polarsteps.com/CindyDieltjens

Nieuw-Zeeland: Opua naar Whangarei

Schrijfsels volgen...

Fiji: Mamanuca’s

Schrijfsels volgen...

Fiji: Yasawa’s

Schrijfsels volgen...

Fiji: Ovalau & Rukuruku & Viti Levu

Schrijfsels volgen...

Fiji: ‘Lomaiviti Group’Nairai’ & ‘Leleuvia’

Schrijfsels volgen...

Fiji: Lau-Groep

Schrijfsels volgen...

Fiji: Lau-Groep: Fulaga

Zondag, 28 juli ‘19 (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!) 

De windvoorspellingen zijn goed om naar de zuidelijkste eilanden van de Lau Groep te varen. Het is wisselvallig, onder de bimini hebben we lijnen gespannen die volhangen met was, in de hoop deze nog droog te krijgen voor vertrek. We plannen ons vertrek in de namiddag. Gaan we door de noord- of oostpas. De windgolven en het getij zitten niet mee voor de oostpas, ook al is deze vlakbij en scheelt het ons enkele mijlen, kiezen we voor de noordpas & comfort, waardoor we zo helemaal rondvaren in de lagoon.

Fulanga is onze eindbestemming, 100NM, te lang voor een dagtocht, daarom kiezen we voor een nachttocht. De zon gaat net onder wanneer we de pas uit zijn, perfecte timing.

Het is een heerlijk zeiltrip, zonder zeilanpassingen en met uitstekend internetsignaal van het eiland Lakeba, dat we bijna 18NM, ervoor & -na ontvangen. Onder de sterrenhemel chatten we met de andere kant van de wereld, in BE & NL is het dag. Een mooie nacht en leuke wachten, die zo voorbij vliegen. The Captain kan zo tijdens zijn wacht Live de race van de Formule 1 volgen, ook al is het in tekstvorm.

Pas de volgende morgen gaat de vislijn uit bij het eerste daglicht. Al snel hebben we beet: een Mahi Mahi. Het is nog 10mijl voor pas van ‘Fulaga’, nog even tijd om er nog eentje proberen te vangen om aan ons gastgezin te geven. Al snel hebben we weer een Mahi Mahi aan de lijn. Twee op een uur, dat is niet slecht. Eén, de grootste & dikste van de twee weliswaar, houden we voor onszelf. De kop bewaren we om aan de lokalen te geven en de tweede vis gaat met een beetje plooi- & duwwerk in zijn geheel de koelkast in.

We arriveren net na laag water aan de pas. De pas is gekend als een beetje lastig, d.w.z. i.v.m. stroming en staande golven, dus een beetje rekenwerk en goede weercondities zijn goed meegenomen. De wind staat recht in de pas en we zien wat rafelingen. Twee boten gaan een half uur voor ons de pas door en spraken over staande golven. Ondertussen is het tij aan’t keren. We hebben een beetje stroming tegen wind voor de pas. Net voor de ingang ligt er een grote koraal-bommie rechts. Met de motor op volle kracht varen we de ingang van de pas binnen. De pas zelf ligt er rustig bij. M.b.v. ‘Ovitalmap’ kunnen we op de satellietfoto’s de bommies in de pas omzeilen. Dan opent er zich een prachtige lagoon met champignons, rotsformaties die boven het waterniveau op een sikkel staan en begroeit zijn met struiken & palmbomen. Zoals we reeds eerder zagen in het noorden van de groep, in de Bay of Islands. Het blijft indrukwekkend en mijn fantasie neemt alweer de vrije loop. Een dino zit er echt wél tussen 🦖 😉.

Hier varen we dan in de lagoon van ‘Fulaga’ of ‘Vulaga’, uitgesproken als ‘Fulanga’ (met een extra letter ‘n’) of ook wél Vuaqava genoemd onder de lokalen. Het atol heeft een oppervlakte van 18,5 km², waarvan het hoogste punt 79m bedraagt. Het heeft de vorm van een halve maan en bestaat uit kalksteen. Op het eiland zijn drie dorpen: ‘Muanaicake, Muanaira en Naividamu’. Midden 20e eeuw bedroeg het aantal inwoners bijna 600, maar tegenwoordig is dat teruggelopen tot minder dan 400, wegens migratie door gebrek aan onderwijs en werk. Het is een unieke bestemming, omwille dat het afgelegen is, geen vliegveld is en er slechts één maal per maand (of minder, afhankelijk van het weer) een bevoorradingsschip komt vanuit de hoofdstad ‘Suva’. Deze grote boot kan niet door de pas en blijft dus buiten het atol liggen, waar de bewoners met hun aluminium bootjes naartoe varen om hun bestellingen op te halen. De mensen hier zijn dus helemaal afhankelijk van wat ze hier verbouwen en de vis & schaaldieren die ze vangen. Ze houden varkens en enkele geiten, maar er zijn geen kippen, dus géén eieren. Toeristen komen hier niet, enkel de rondvarende cruisers, gemiddeld 80 boten/jaar. De enkele cruisers met hun drijvende huisje vol spullen & proviand zijn dus graag gezien (ruilen met goederen). 

We ankeren bij het dorp ‘Moana-i-Cake’ (de "c" wordt uitgesproken als "th"), hier is de ‘Landing’, waar de lokalen hun aluminium bootjes hebben liggen. Het strand is één en al schelpen, de lege schelpen van schelpdieren, die hier door de bewoners rijkelijk worden opgevist & verorberd. Schoeisel aan je voeten is aangeraden bij het uitstappen van de bijboot en om deze verder aan de kant te slepen komen de dinghywieltjes zeker van pas. Het dorp is op een half uurtje lopen, vooraf lazen we en werden we gewaarschuwd voor de muggen. Dus lange mouwen & broek of rok en muggenspray is geen overbodige luxe.

Akila, de dorpsvertegenwoordiger brengt ons naar de vervanger van de chief, aangezien deze gisteren naar Suva vertrokken is. Met drie boten doen we de ‘sevusevu’ bij de vervanger van de ‘chief’. Na het in ontvangstnemen van de kavawortels & andere giften en het preveltje, wordt er een ankerfee gevraagd van 50 FJD/boot. Dit wordt netjes genoteerd in een logboek. Volgens de woordvoerder gaat het geld naar de gemeenschap. Er wordt ons verteld over de do’s & don’t’s op het eiland.

Maar goed, we hebben de traditionele ‘sevusevu’ volbracht en krijgen toelating voor het eiland, water, e.d. Akila geeft ons een rondleiding in het dorp met ovalen huizen (zoals de Samoaanse Fales) en zonnepanelen overal. Onze gids brengt ons langs de houtbewerkers. Fulanga staat bekend voor de prachtige houtsnijwerken. Ze hebben diverse kunstwerken, aan de top staat natuurlijk de traditionele Fiji kava-kom, in allerlei maten. Op de tafel staan ook prachtige beelden van schildpadden, dolfijnen, walvissen, enz., houten wapens & vishaken en nog andere kommen & schalen. We kopen een prachtige schaal in de vorm van een doopvondsschelp met een stukje oesterschelp erin verwerkt. Minie, de kunstenaar van onze schaal poseert met trots voor ons met zijn handwerk.

Het regent, we hebben lang genoeg geschuild onder de houtbewerkers hun tentje en worden eindelijk aan naar ons gastgezin gebracht. Per boot, worden de jachties verdeeld en toegewezen aan een gastgezin. Dit is om je te helpen met wat je wil weten over het eiland, snorkelplekken, enz. of nood hebt aan voedsel of dergelijke. Van onze kant wordt er verwacht dat we het gastgezin helpen met waar zij nood aan hebben. Het systeem is er gekomen, zodat niet altijd dezelfde bewoners genieten van de goedheid van de cruisers. 

Er wacht ons een warm welkom. Kinderen roepen al van ver: ‘Vāvālagi~Pāpālagi’ (blanke). Ze worden vrolijk van de stickers die ik hen opplak en ballonnen die we opblazen. Ons gastgezin is een alleenstaande moeder, Uni, met twee kinderen en haar tante, Nessie met haar man (voorlopig op een ander eiland om voor zijn zieke vader te zorgen) en haar twee kinderen. Uni heeft een vieruurtje voor ons van zelfgemaakte kokosbroodjes & kokos roti.

We vragen of ze een Mahi Mahi wil. Dat ziet ze wél zitten, haar tante is op het moment met haar kajak in de lagoon aan het vissen. Als we haar vragen waarmee we haar een plezier kunnen doen, vraagt ze of we kunnen helpen met haar omvormer. Deze gebruiken ze om hun smartphones & Bluetooth speaker op te laden. Het is net voor zonsondergang als we weer aan boord zijn.

De volgende ochtend gaan we beladen met tassen vol met: de vis, viskop, muggenhorn, afdruiprekje (afwas), enz... weer naar het dorp. De viskop ruilen we met Akila voor papaja’s, bananen & kokosnoten en hebben zijn geheugenstick gevuld met films. Uni & Nessie krijgen de vis en anderen spullen. Uni heeft ‘Fijische’ pannenkoeken voor ons, vergelijkbaar met de oliebollen/smoutebollen van bij ons, de bloemsuiker ontbreekt, die nemen we bij ons volgende bezoek mee 😋.

Bij terugkeer aan de landing, zitten er enkele dames de schelpen die ze net opgevist hebben, te openen. Dit doen ze m.b.v. een steen. Het vruchtvlees halen ze eruit, koken het daarna. Wij zouden de schelpen eerst koken, zodat ze hierdoor opengaan en dan het vruchtvlees eruit halen en eten, zoals met een mossel. In ruil voor water met een smaakje (sunquick, zodat het als een sapje smaakt) krijgen we een bakje gevuld met het vruchtvlees, die ‘s avonds met een pasta opgesmuld worden. Heerlijk!

Ondertussen zijn we verhuisd. Met mij op de punt voor oog-navigatie en the Captain aan het roer met ‘Ovitalmap’ op de tablet, zijn we door de lagoon, geslalomd tussen de ‘champions’ & koraalbommies, naar de ‘Sandspit’. Dit is een droogvallende zandbank die bij laag water enorm uitstrekt in de lagoon en een prachtig strand vormt. Ideaal voor de kitesurfers onder de zeilers. Het is zo uitgestrekt dat je er uren kan op wandelen. Hier en daar zien we kleine moerenen in een putje achtergebleven water opgekruld liggen. Overal liggen schelpjes 🐚, de meeste zijn nog bewoont, dus het is goed kijken voor ik ze in mijn tasje stop. Aan boord gaan ze in een emmer zout water als kontrole, de komende uren zal duidelijk worden of er nog krabbetjes 🦀 in zitten, die kruipen naar boven en krijgen weer de vrijheid.

Het appelblauwzeegroene water is hier kristalhelder en het anker ligt op 5m diepe zandbodem. 

Er liggen hier nog een aantal boten en het is een gezellige bende. Er worden strandwandeling gemaakt, peddleboard uitstapjes, dinghyritjes tussen het buiten- & binnenrif, snorkeluitstapjes met dinghysnorkel in de pas, muziek- & spelletjesavonden, enz...

Onze favoriet is de dinghydrift-snorkel in de pas. Timing is belangrijk voor de stroming. Het mag niet te snel gaan en naar binnen in de lagoon stromen. Dat is iets na laag water en dan stroomd er vers water de lagoon in. De kleuren zijn intens, het koraal overweldigend en de bewoners bestaan uit ontelbare vissen, zeeschildpadden & witte puntrifhaaien. Het zonlicht werkt niet echt mee en de momenten van de dag dat we dit kunnen doen komen niet zo goed uit, in de late namiddag, dus wanneer de zon reeds zakt en het schuift elke dag op. Ondanks dat krijgen we er niet genoeg van en gaan enkele dagen er verscheidene keren door. Een wetsuit houdt ons warm, want we hangen uren in het water.

Vanaf de ‘Sandspit’ dinghieën we meerder keren naar het dorp. Het is een beetje je weg zoeken tussen een doolhof van ‘paddestoelen’. Met hoog water kunnen we overal door, maar met laag water moeten we een beetje rondvaren.

Elk bezoek aan het dorp staat in functie van ons gastgezin en hun omvormer. Na het demonteren en uitmeten ervan, is de diagnose: ‘kapot’. The Captain wil een oplossing bedenken om de dames verder te helpen. Telkens brengen we wat spullen & lekkers mee en krijgen ook een Fijisch-lekkernij van de dames. De kinderen zijn blij met ballonnen & stickers, de dames met witte suiker! Dit witte goud is voor hen moeilijk te vinden/koop in Fiji en duur. Door de suikerplantages op de grotere eilanden, verkopen/kopen ze het lichtbruine ‘suikerriet’. Ook de bloemsuiker wordt gretig gestrooid. ‘Suiker’, ook hier in Fiji is ‘diabetes’ een groot gezondheidsprobleem.

We hebben nog een oude omvormer als ‘back up’ mee, maar deze willen we niet weggeven. Indien die van ons het begeeft hebben we deze nodig om onze (navigatie-back-up) apparaten op te laden. The Captain is niet voor niets MacGuyver en maakt een connectie, die de dames aan hun batterij kunnen koppelen, die voorzien is van USB-poorten, waarin ze hun telefoon & Bluetooth speaker kunnen insteken en opladen. Iedereen ‘happy’. 

Ook al leven ze hier zonder veel connectie, toch is het mogelijk om in de school internet te bekomen. De cruisers mogen hier voor 15 FJD een hele maand internetten! Goedkoop, maar werkt het ook en hoe snel of traag is het? We passen hiervoor en genieten van wat het eiland & de lagoon te bieden hebben. Het leven op het eiland is sober: géén wagens en leven van wat het eiland, de lagoon, buren & cruisers te bieden heeft. 

Op een morgen horen we Fiji Marine een boot in de lagoon oproepen via VHF kanaal 16. We zien buiten het rif het grote Marine schip voorbij varen. Ze proberen nog meerdere boten op te roepen, alsook ons. Vragen worden gesteld: roepnaam boot, naam schipper, aantal personen aan boord, datum & plaats van inklaren in Fiji, volgende bestemming, enz... Zo controleren ze of er geen boten aanwezig zijn die ‘illegaal’ hier gestopt zijn, alvorens officieel in Fiji in te klaren! 

De dagen vliegen en het is tijd om door te varen. We dinghieën nog een keertje naar het dorp om afscheid te nemen van ons gastgezin. Er wordt gedanst met de nichtjes op de muziek die uit de Bluetooth speaker komt, gespeeld met ballonnen, een groepsfoto gemaakt, kadootjes uitgedeeld en een papieren bootjes mobiel als aandenken aan ons geschonken. We krijgen nog warm vers gebakken brood mee en een zelfgemaakte krijgers-waaier. Hiermee nemen we afscheid....

Aan de landing zit de hoofdman, hij wil even feed-back. Sevusevu is een traditie, en dat willen we respecteren. De minste bundel kava die je op de markt kan kopen is 30FJD/12€. Daar bovenop wordt er soms een donatie voor één of ander iets voor het dorp/gemeenschap gevraagd, of zoals hier een ankerfee/-vergoeding. Vele cruisers vinden het overdreven: kava & een geldbedrag. Waarom niet de mensen de keuze laten, of het één of het ander, of waarom de verkoop van de bewoners hun groenten, fruit, vis, handwerken, enz... in een gemeenschappelijke kas verzamelen. Niet iedereen blijft ergens een week, twee weken of langer hangen, of laat het weer het niet toe om lang op één plaats te blijven. Jammergenoeg leidt dit er uiteindelijk toe dat de jachties zulke plaatsen gaan mijden of overslaan. Deze discussie wordt onderling dagelijks gevoerd. 

Terwijl we hier waren heeft er zich een vervelend voorval plaatsgevonden. Ook hier is alcohol verboden. Een van de neefjes die als vertaler voor zijn tante (zij spreekt geen Engels) mee aan boord ging van haar gasten, kwam later het dorp in met een blikje bier dat hij zonder weten van de jachties had meegenomen/gestolen uit hun voorraad! Hij pochte hiermee en verdraaide het verhaal, dat hij het gekregen had! Niet leuk voor de jachties, maar uiteindelijk is de Fijier gestraft. Hij was reeds bekend als een kwajongen en heeft nu een contactverbod met de jachties! Ja, achter hun glimlach zijn ze toch niet altijd eerlijk...

We zijn blij dat we in Fulaga geraakt zijn en het kunnen bezoeken hebben, het is een unieke plaats die meer dan de moeite en de ankervergoeding waard is!