Dinsdag, 24 tot donderdag, 26 januari '17
Net na zonsopgang verlaten we het hostel en nemen de TransMilenio naar de luchthaven. Inchecken en dan met de shuttlebus naar de kleinere luchthaven voor onze nationale vlucht.
Last minute hebben we een vlucht geboekt naar Manizales, één van de drie steden/punten van de koffiedriehoek die gevormd wordt met Pereira & Armenia.
Misschien niet de beste en rechtstreekse keuze, aangezien we later ontdekken dat er ook in die andere plaatsen een luchthaven is. Maar zo besparen we alvast tijd en kunnen we toch nog de prachtige natuur van deze streek aanschouwen tijdens de comfortabele korte busritten van 1u naar Pereira en 45' naar Salento. Maar eerst brengt een taxi ons van de luchthaven naar het busstation waar we ons in een minibus zetten.
Diepgroene landschappen, grillige heuvels en bergen glijden aan ons voorbij.
Op de bergflanken zien we koffieplantage, bananen-, avocado- en mangobomen en andere begroeiing. Koeien en paarden grazen op uitgestrekte vlaktes.
In het busstation in Pereira gaan we op zoek naar een aansluiting en worden we vervoert in een oudere minibus naar Salento. Met onze rugzakken stappen we de steile straten naar boven, waar ons hotel 'Casa de Jeronimo' zich bevindt.
Een prachtige kamer met een goede matras op het grote tweepersoonsbed lacht ons tegemoet... een beetje luxe mag en voor slechts enkele euro's meer is dit een meer comfortabelere accomodatie als het hostel in Bogotá, inclusief ontbijt en een prachtig uitzicht over de vallei. Deze mirador is slechts enkele meters verder naar boven stappen!
Onze gastvrouw en haar dochter ontvangen ons met een warm hart en de communicatie verloopt met behulp van 'Google translate' en zo leren we weer wat Spaans.
Het is al laat op de middag en een uitstap zit er niet meer in voor vandaag.
Dit kleine schattige dorpje is zo kleurrijk en bruisend. De vele winkeltjes met snuisterijen, artisanale spullen, kunst, juwelen, zijn een streling voor het oog en die kan ik niet weer staan 😍
De aangeboden kleding/accessoires bestaan vooral uit: poncho's, mutsen, hoeden en handschoenen. Oeps, is het hier koud?
We boffen alweer en kunnen genieten van een aangename temperatuur en de zon. Elk restaurant serveert 'trucha', forel. De plaatselijke specialiteit. Die willen we wél proeven. De zalmforel is een ware winner, alsook de begeleidende gerechten, zoals patacon (gefrituurde geplette banaan) en arepas (maïsbrood).
De volgende dag worden we met 'Willy's' (jeeps) naar de 'Cocora vallei gebracht, waar wax palmbomen groeien op tussen de 1500 & 2500 meter hoogte en een lange dunne stam hebben die tot 60 á 70m hoog kan worden! De palmbladeren wiegen in het oneindige... dit is de nationale boom van Colombia en is uniek in de wereld.
Tijdens de rit naar deze bezienswaardigheid maken we kennis met heel wat andere nationaliteiten, waaronder de Argentijnen Valeria & Javier die in Londen, Engeland wonen. We besluiten samen om de grote wandeling/lus rond de vallei te maken. Langs bergrivieren klimmen we naar boven over rotsen, grillige paden, houten wiebelende loopbruggen en zo veel meer obstakels, als paarden - en koeienuitwerpselen. Het is een zware beproeving. Onderweg komen we paarden met mensen op tegen, ook zij hebben het zwaar te verduren in dit regenwoud met natuurlijke steile paden. Het geluid van het stromende water werkt rustgevend, Watervallen, klein en groot zien we tussen het weelderige groen en de vele kleurrijke bloemen. De forelkwekerij laten we voor wat het is en klimmen door naar 'Acaime' het huis van de kolibries. Hier aanschouwen we deze fantastisch mooie vogelsoort met fijn snaveltje in al zijn pracht en glorie. Verschillende soorten fladderen er rond en blijven rustig poseren en laten zich zelfs strelen! Hier mogen we voor de toegang van 5000 COP het gekregen lintje inleveren voor een drankje. De beroemde lokale drank, warme chocolade met kaas, laat zich smaken, alsook de 'agua Vanilla' een zoetere drank. Even op adem komen en genieten van dit plekje.
Wanneer de batterijen opgeladen zijn beginnen we aan het volgende zware stuk, of zeg maar zwaarste 😱 Na een nog steilere hogere klim van een dik uur, kunnen we eindelijk aan de afdaling beginnen en de natuurlijke grasgroene terrassen tegen de bergflanken en de hoge wuivende waxpalmbomen duiken al snel op... Geert neemt een shortcut en loop steil naar beneden de weide in en de vallei tegemoet. Best eng, maar een stuk korter en zo kunnen we even in het gras gaan liggen onder één van de vele palmbomen!
Na meer dan zes uur bereiken we eindelijk ons vertrekpunt en stappen we uitgeput de Willy in die ons weer naar Salento voert.
Hier kunnen de mannen hun langverwacht 'biertje' drinken of twee of... 🍻 we klinken op onze prestatie van de dag en de prachtige panorama 's die dit alles meer dan de moeite waard maken! Versgebakken empanadas smaken heerlijk als een aperitiefhapje en met een rijkelijke maaltijd vervolgen we onze avond.
In het restaurant hoor ik plots 'Vlaams' en een bekend klinkende stem... ik draai me om en daar zit Kristien, de zus van Jan van SY Pacific Wave, die we vorig jaar in St. Maarten leerden kennen. De boot en haar broer zijn ondertussen weer in België en zij is in Colombia aan het rondtrekken met een vriend. Hoe 'Klein wereld is de wereld'?! 🌎
We nemen afscheid van onze nieuwe Argentijnse vrienden. Moe en met pijnlijke benen, kuiten leggen we de steile weg af naar ons hotel... wat een dag!
De volgende dag zijn we alweer vroeg op pad naar een coffee finca. Volgens de toeristisch dienst zou het een 45' wandelen zijn, het is voornamelijk bergaf, maar ook al stappen we flink door en voelen we bij elke stap pijnlijke scheuten, arriveren we pas na een dik uur bij de koffieplantage.
O, ooo, het is negen uur gepasseerd, misschien is de toer al begonnen. Gelukkig zijn we de enige en dus krijgen we een privé-toer van de sympathieke Hilary. Ze verteld ons over de verschillende stadia van plant tot oogst. We krijgen een plukkersmandje om onze middel en dan is het aan ons om in de plantage de rijpe rode bessen/vruchten aan de struiken te zoeken en plukken. Het is een secure en harde job voor de plukkers. Voor één kop koffie zijn er 58 vruchten nodig!
We proeven het zoete sap dat uit de bes komt en ontdoen de schil van de vrucht d.m.v. een draaimolen die de schil van de vrucht scheidt. Het sap wordt opgevangen en de grote en kleine bonen worden gesorteerd, gedroogd en gebrand. Alle afval wordt hergebruikt als meststof of brandstof. Tussen de koffiestruiken staan nog andere gewassen, zoals bananen-, avocado- en mangobomen om schaduw te beiden aan de struikgewassen en om de plukkers te voeden.
En dan is het zover, de de koffiebonen zijn klaar om gemalen te worden en dan kan er koffie opgeschonken en geproefd worden. We doen het allemaal en ervaren het intensief, langdurige proces van dit 'zwarte' goud ☕️
We leren weer heel wat bij, alsook dat de beste koffie/eerste keus wordt uitgevoerd en slechts 30% in de finca gehouden wordt. Dat de koffie die je in Colombia drinkt hoofdzakelijk 'tweede keuze' is!
Met een pakje gemalen koffie als souvenir voor onze bootsitters nemen we een Willy terug naar het hotel... oef, niet klimmen!!!
Rugzakken pakken, uitchecken, naar het dorp en naar de bushalte. Met weemoed verlaten we dit gezellige pittoreske plaatsje 'Salento'.
maandag 6 februari 2017
Colombia, Bogotá
Zondag, 22 - dinsdag, 24 januari '17
Ja, op reis gaan in onze reis... Zensation achterlaten voor een week... Raar, maar we hebben het in Porto Santo ook gedaan, om Madeira te bezoeken. En onze dame ligt onder het wakend oog van SY Bella Ciao en haar crew.
Voor het eerst gaan we backpacken. Ja, ja, lach maar,... op onze leeftijd 😉
Niks ligt vast, onze eerste slaapplaats moeten we nog zoeken! Enkel de vlucht naar de hoofdstad, die centraal gelegen is in dit grote land en de perfecte uitvalsbasis is om te gaan rondtrekken, is geboekt en die stappen we zo dadelijk op.
Slechts een dik uur vliegen en dan kan ons avontuur beginnen in 'Bogotá'.
We nemen afscheid voor een week van ons drijvend huisje en onze vrienden.
Waar zullen we beginnen?
Ah ja, Colombia! Wie had gedacht dat we hier zouden stoppen, laat staan in het binnenland gaan reizen! Stond niet direkt in onze planning. Als enige voorbereiding op dit land, bekeken we de twee seizoenen van de serie 'Narcos', gebaseerd op de grootste drugsbaron 'ever', nml.: Pablo Escobar. (De serie El Patron zou nog accurater zijn).
Het is een land in Zuid-Amerika, 1141748km2 groot en ongeveer 48 miljoen inwoners. Grenzend aan Venezuela, Panama, Ecaudor, Peru en Brazilië en aan de noordkust tref je de Caraïbische zee en in het zuidwesten aan de Pacific/de Grote Oceaan.
Het Andes gebergte loopt er in het westen doorheen en er zijn vele berg-/rivieren en meren. Colombia ligt op de evenaargrens maar heeft temperatuurverschillen door de grote hoogte verschillen, nml. Van minder dan 1000m tot 4500m en hoger, waar men de eeuwig besneeuwde bergtoppen vindt.
Het is rijk aan plantengroei. Grote delen van het land zijn begroeid met tropische regenwouden en een 'amazone' gebied aan de Pacific kant. Boven de Magdalene rivier is savanne, dorre plaatsen (de llanos), zoals in Bahia Honda, Cabo de la Vela, waar we eerder gestopt zijn.
Kleurrijke bloemen in allerlei soorten verschijnen in het groen en de nationale bloem is de 'kerstorchidee'.
Grootste exporteur van snijbloemen en smaragden en de tweede grootste van koffie. Ook goud en olie heeft toegedragen tot de economie.
Toch heeft dit land een wrange negatieve bijklank: 'drugs'. Vooral in de jaren '80-'90 was dit 'het land' van de drugsbarons. En waar de 'guerrilla' activiteiten de boventoon voerden.
Ondertussen heeft het land zich in positieve zin ontwikkeld en ook al is er nog armoede en zie je daklozen, toch is er volgens de laatste onderzoeken slechts 9,4% van de bevolking werkloos en zie je velen hun best doen om maar iets te verkopen op en langs de straat.
Een land dat zo groot is en zoveel te bieden heeft, zoveel diversiteit heeft aan natuur en cultuur, dan is het moeilijk kiezen wat je gaat bezoeken op een week tijd.
Bij onze aankomst in de luchthaven van de hoofdstad worden we al meteen verrast door de behulpzaamheid van deze vriendelijke mensen. Als we hulpeloos op de bus stappen en geld aan de chauffeur willen geven, biedt een student ons aan om met zijn buskaart voor ons te swappen, omdat we zo'n kaart nodig hebben en niet cash aan de chauffeur kunnen betalen. En zo betalen we hem voor onze busrit... hij leidt ons ook daarna, in het toegekomen busstation, mee naar het loket om een kaart te kopen en wijst ons naar de bus (genoemd de TransMilenio), die ons naar de wijk en studentenbuurt en historisch centrum 'La Candelaría'.
Op deze bus treffen we weer een andere student die ons tot aan het gelijknamelijke hostel brengt. Onderweg zien we een prachtige fiets-ostrade en duizende fietsers. Elke zondag is het autoloze dag in Bogotá. De zon schijnt, 'de temperatuur is 25°C en de families genieten van een fietstocht over de grote verzorgde wegen.
Beide jongeren geven ons de tip/waarschuwing om elektronische toestellen niet in het openbaar te gebruiken en na 19u niet meer op straat te lopen! Aangezien er toch wat zakkenrollers en daklozen zijn, zoals in elke grootstad, hé.
In het hostel is er keuze tussen verschillende kamers: slaapzalen met 4 tot 8 pers. en gezamenlijk sanitair, tweepersoonskamers met gezamenlijk sanitair en één twee persoonskamer met privé badkamer en toilet. Daar gaan we voor!
We liggen in het bruisende gedeelte van de stad en dat merken we na twee nachten aan onze nachtrust. De kamer grenst aan de straat en heeft ook een deur (waar een kast voor staat), die door vele verward wordt met de buitendeur van het hostel, met bonkgeluiden tot gevolg, gevolgd door de deurbel 😱 De kamer is sec en proper, een goede matras ontbreekt, met gebroken ruggetjes als gevolg. Maar we hebben onderdak voor twee nachten!
Onze dikke jassen en truien kunnen uit. Bogotá ligt op 2500m hoogte. Maar we hebben geluk, het is een mooie zomerse lentedag. Een steile wandeling, langs een kunstmatig aangebrachte waterpartijen, brengt ons naar de kabelbaan en trein die je tot aan Cerro de Monserrate brengt op 3170m hoogte, de hoogste plaats in de stad. Hier staat de witte bedevaartskerk en genieten we van een oneindig panoramisch zicht over de gigantische hoofdstad. Op een andere bergtop zien we een Christus beeld met zijn armen open, zoals diegene in Brazilië. We dalen een stukje af z'n nemen het treintje weer naar beneden, zo hebben we de beide transportmiddelen uitgeprobeerd.
Tijdens onze zoektocht naar een restaurant in het vroeg van de avond, treffen we een Nederlands koppel, waarmee we samen gaan dineren en een fijne avond beleven.
De volgende dag maken we een fietstoer op citybikes met gids Kris. Hij leidt ons door verschillende delen van de stad, zowél de belangrijke, rijke als arme plaatsen. Zo starten we van La Candelaría naar Plaza Bolivar (genaamd naar de vrijheidsstrijder Simon Bolivar), waar het Catedral Primada, het justitiepaleis, het nationaal Kapitool/regeringsgebouwen en het stadhuis zich bevind. Duiven zorgen voor een extra attractie 🕊
De grote arena gebouwd in rode steen, zorgt voor een bittere toets, aangezien de dag ervoor er een grote betoging plaatsvond tegen de 'stierenvechten', die door de nieuwe burgemeester, na jarenlange afschaffing, terug zijn toegestaan!
In het nationaal park genieten we van een verse fruitsmoothie en vervolgen de trip langs verscheidene street-art. Graffiti/muurschilderingen komen over heel de stad voor en achter velen schuilt een verhaal/politieke boodschap.
In een koffiebranderij kunnen we het proces van het branden van de koffiebonen tot inpak aanschouwen en proeven van een kopje 'echt' Colombiaanse koffie.
Als afsluiter komen we in een volkscafé/-restaurant met achterin een zaal waar borden met klei staan. In het midden ligt een metalen cirkel bedekt met piramidevormige papiertjes gevuld met gunpowder/kruit. Iedere speler krijgt een metalen schijf van 1kg. Bedoeling is om vanop een afstand proberen één van de papiertjes te raken en doordat het kruit, de schuif en de ring met elkaar in aanraking komen, ontstaat er een explosie 💥 Dit alles gebeurt onder het genot en begeleiding van biertjes.
Het spel/sport heet 'tejo' en de oorsprong ligt in de precolumbiaanse cultuur van de Muisca, een volk dat de hoogvlakten van de huidige Cundianamarca en Boyacá bewoonde. De naam voor 'tejo' in de Chibcha-taal van de oorspronkelijke bewoners van Centraal-Colombia is: 'turmequé'.
We hebben allen veel plezier in het spel en the Captain zorgt voor enkele explosies, hij is de winnaar van ons groepje van vijf (twee Argentijnse jongens, de gids en wij twee).
Na meer dan vier uur zijn we weer bij ons vertrekpunt, hebben we heel wat van deze stad gezien en zijn we weer heel wat info en foto's rijker. Alsook hebben we plaatsten gezien die in de serie 'Narcos' voorkomen. Bvb.: het justitiepaleis waar alle dossiers van Pablo in brand gestoken worden en het hotel waar zijn vrouw en kinderen verbleef wanneer hij gedood werd.
Het 'goudmuseum/ Museo del Oro' staat nog op ons lijstje, maar een gesloten deur dwingt ons dit bezoek te wijzigen... dan maar rondslenteren door de vele straten van de mega stad en de vele indrukken op ons laten afkomen. De vele straatverkopers/-sters en hun handelswaar bekijken, langs de boekenmarkt, enz...
Na een lekkere goedkope pastaschotel keren we naar het hostel, waar we onze vlucht en accommodatie voor de volgende bestemming online regelen.
Ja, op reis gaan in onze reis... Zensation achterlaten voor een week... Raar, maar we hebben het in Porto Santo ook gedaan, om Madeira te bezoeken. En onze dame ligt onder het wakend oog van SY Bella Ciao en haar crew.
Voor het eerst gaan we backpacken. Ja, ja, lach maar,... op onze leeftijd 😉
Niks ligt vast, onze eerste slaapplaats moeten we nog zoeken! Enkel de vlucht naar de hoofdstad, die centraal gelegen is in dit grote land en de perfecte uitvalsbasis is om te gaan rondtrekken, is geboekt en die stappen we zo dadelijk op.
Slechts een dik uur vliegen en dan kan ons avontuur beginnen in 'Bogotá'.
We nemen afscheid voor een week van ons drijvend huisje en onze vrienden.
Waar zullen we beginnen?
Ah ja, Colombia! Wie had gedacht dat we hier zouden stoppen, laat staan in het binnenland gaan reizen! Stond niet direkt in onze planning. Als enige voorbereiding op dit land, bekeken we de twee seizoenen van de serie 'Narcos', gebaseerd op de grootste drugsbaron 'ever', nml.: Pablo Escobar. (De serie El Patron zou nog accurater zijn).
Het is een land in Zuid-Amerika, 1141748km2 groot en ongeveer 48 miljoen inwoners. Grenzend aan Venezuela, Panama, Ecaudor, Peru en Brazilië en aan de noordkust tref je de Caraïbische zee en in het zuidwesten aan de Pacific/de Grote Oceaan.
Het Andes gebergte loopt er in het westen doorheen en er zijn vele berg-/rivieren en meren. Colombia ligt op de evenaargrens maar heeft temperatuurverschillen door de grote hoogte verschillen, nml. Van minder dan 1000m tot 4500m en hoger, waar men de eeuwig besneeuwde bergtoppen vindt.
Het is rijk aan plantengroei. Grote delen van het land zijn begroeid met tropische regenwouden en een 'amazone' gebied aan de Pacific kant. Boven de Magdalene rivier is savanne, dorre plaatsen (de llanos), zoals in Bahia Honda, Cabo de la Vela, waar we eerder gestopt zijn.
Kleurrijke bloemen in allerlei soorten verschijnen in het groen en de nationale bloem is de 'kerstorchidee'.
Grootste exporteur van snijbloemen en smaragden en de tweede grootste van koffie. Ook goud en olie heeft toegedragen tot de economie.
Toch heeft dit land een wrange negatieve bijklank: 'drugs'. Vooral in de jaren '80-'90 was dit 'het land' van de drugsbarons. En waar de 'guerrilla' activiteiten de boventoon voerden.
Ondertussen heeft het land zich in positieve zin ontwikkeld en ook al is er nog armoede en zie je daklozen, toch is er volgens de laatste onderzoeken slechts 9,4% van de bevolking werkloos en zie je velen hun best doen om maar iets te verkopen op en langs de straat.
Een land dat zo groot is en zoveel te bieden heeft, zoveel diversiteit heeft aan natuur en cultuur, dan is het moeilijk kiezen wat je gaat bezoeken op een week tijd.
Bij onze aankomst in de luchthaven van de hoofdstad worden we al meteen verrast door de behulpzaamheid van deze vriendelijke mensen. Als we hulpeloos op de bus stappen en geld aan de chauffeur willen geven, biedt een student ons aan om met zijn buskaart voor ons te swappen, omdat we zo'n kaart nodig hebben en niet cash aan de chauffeur kunnen betalen. En zo betalen we hem voor onze busrit... hij leidt ons ook daarna, in het toegekomen busstation, mee naar het loket om een kaart te kopen en wijst ons naar de bus (genoemd de TransMilenio), die ons naar de wijk en studentenbuurt en historisch centrum 'La Candelaría'.
Op deze bus treffen we weer een andere student die ons tot aan het gelijknamelijke hostel brengt. Onderweg zien we een prachtige fiets-ostrade en duizende fietsers. Elke zondag is het autoloze dag in Bogotá. De zon schijnt, 'de temperatuur is 25°C en de families genieten van een fietstocht over de grote verzorgde wegen.
Beide jongeren geven ons de tip/waarschuwing om elektronische toestellen niet in het openbaar te gebruiken en na 19u niet meer op straat te lopen! Aangezien er toch wat zakkenrollers en daklozen zijn, zoals in elke grootstad, hé.
In het hostel is er keuze tussen verschillende kamers: slaapzalen met 4 tot 8 pers. en gezamenlijk sanitair, tweepersoonskamers met gezamenlijk sanitair en één twee persoonskamer met privé badkamer en toilet. Daar gaan we voor!
We liggen in het bruisende gedeelte van de stad en dat merken we na twee nachten aan onze nachtrust. De kamer grenst aan de straat en heeft ook een deur (waar een kast voor staat), die door vele verward wordt met de buitendeur van het hostel, met bonkgeluiden tot gevolg, gevolgd door de deurbel 😱 De kamer is sec en proper, een goede matras ontbreekt, met gebroken ruggetjes als gevolg. Maar we hebben onderdak voor twee nachten!
Onze dikke jassen en truien kunnen uit. Bogotá ligt op 2500m hoogte. Maar we hebben geluk, het is een mooie zomerse lentedag. Een steile wandeling, langs een kunstmatig aangebrachte waterpartijen, brengt ons naar de kabelbaan en trein die je tot aan Cerro de Monserrate brengt op 3170m hoogte, de hoogste plaats in de stad. Hier staat de witte bedevaartskerk en genieten we van een oneindig panoramisch zicht over de gigantische hoofdstad. Op een andere bergtop zien we een Christus beeld met zijn armen open, zoals diegene in Brazilië. We dalen een stukje af z'n nemen het treintje weer naar beneden, zo hebben we de beide transportmiddelen uitgeprobeerd.
Tijdens onze zoektocht naar een restaurant in het vroeg van de avond, treffen we een Nederlands koppel, waarmee we samen gaan dineren en een fijne avond beleven.
De volgende dag maken we een fietstoer op citybikes met gids Kris. Hij leidt ons door verschillende delen van de stad, zowél de belangrijke, rijke als arme plaatsen. Zo starten we van La Candelaría naar Plaza Bolivar (genaamd naar de vrijheidsstrijder Simon Bolivar), waar het Catedral Primada, het justitiepaleis, het nationaal Kapitool/regeringsgebouwen en het stadhuis zich bevind. Duiven zorgen voor een extra attractie 🕊
De grote arena gebouwd in rode steen, zorgt voor een bittere toets, aangezien de dag ervoor er een grote betoging plaatsvond tegen de 'stierenvechten', die door de nieuwe burgemeester, na jarenlange afschaffing, terug zijn toegestaan!
In het nationaal park genieten we van een verse fruitsmoothie en vervolgen de trip langs verscheidene street-art. Graffiti/muurschilderingen komen over heel de stad voor en achter velen schuilt een verhaal/politieke boodschap.
In een koffiebranderij kunnen we het proces van het branden van de koffiebonen tot inpak aanschouwen en proeven van een kopje 'echt' Colombiaanse koffie.
Als afsluiter komen we in een volkscafé/-restaurant met achterin een zaal waar borden met klei staan. In het midden ligt een metalen cirkel bedekt met piramidevormige papiertjes gevuld met gunpowder/kruit. Iedere speler krijgt een metalen schijf van 1kg. Bedoeling is om vanop een afstand proberen één van de papiertjes te raken en doordat het kruit, de schuif en de ring met elkaar in aanraking komen, ontstaat er een explosie 💥 Dit alles gebeurt onder het genot en begeleiding van biertjes.
Het spel/sport heet 'tejo' en de oorsprong ligt in de precolumbiaanse cultuur van de Muisca, een volk dat de hoogvlakten van de huidige Cundianamarca en Boyacá bewoonde. De naam voor 'tejo' in de Chibcha-taal van de oorspronkelijke bewoners van Centraal-Colombia is: 'turmequé'.
We hebben allen veel plezier in het spel en the Captain zorgt voor enkele explosies, hij is de winnaar van ons groepje van vijf (twee Argentijnse jongens, de gids en wij twee).
Na meer dan vier uur zijn we weer bij ons vertrekpunt, hebben we heel wat van deze stad gezien en zijn we weer heel wat info en foto's rijker. Alsook hebben we plaatsten gezien die in de serie 'Narcos' voorkomen. Bvb.: het justitiepaleis waar alle dossiers van Pablo in brand gestoken worden en het hotel waar zijn vrouw en kinderen verbleef wanneer hij gedood werd.
Het 'goudmuseum/ Museo del Oro' staat nog op ons lijstje, maar een gesloten deur dwingt ons dit bezoek te wijzigen... dan maar rondslenteren door de vele straten van de mega stad en de vele indrukken op ons laten afkomen. De vele straatverkopers/-sters en hun handelswaar bekijken, langs de boekenmarkt, enz...
Na een lekkere goedkope pastaschotel keren we naar het hostel, waar we onze vlucht en accommodatie voor de volgende bestemming online regelen.
Colombia, Cartagena
Donderdag, 19 - zaterdag, 21 januari '17
De adembenemende skyline ontwaakt en de spierwitte slanke hoge gebouwen schitteren in het zonlicht.
In het historische stadsdeel worden we overspoeld door de magie van prachtige koloniale gebouwen, waarachter soms een betoverende binnenplaats verborgen is. De gevels zijn voorzien van vakkundig houten tralies en balkons die weelderig voorzien zijn van de kleurrijke bloemenpracht van 'bougainvilles' Het 'Spaanse/Canarische' gevoel wordt hier weer opgeroepen.
Colombia was ooit een Spaanse kolonie en deze invloed heeft hier duidelijk een stempel gedrukt en prachtige sporen achtergelaten.
De havenstad, Cartagena' werd in de 18de & 19de eeuw de toegangspoort tot Zuid-Amerika voor de Spanjaarden.
Gezellige pleintjes en mooie kerken & kathedralen, een kilometers lange stadsmuur waar je kan overlopen, een fort & een kasteel...
We lijken wél door een openlucht museum te wandelen. Achter elke hoek schuilt een schattig pleintje, een steegje of sfeervolle straat vol prachtige gebouwen. Een wandeling door de historische stad is een lust voor het oog. Niet voor niets staat het op de 'Werelderfgoedlijst van Unesco'!
Straatverkopers vullen het straatbeeld op met hun lekkernijen en souveniers, alsook kunstige streetart en bronzen beelden zijn overal aanwezig. We weten niet waar eerst te kijken en zijn helemaal onder de indruk van deze stad!
's Avonds worden we vermaakt door straatartiesten, muzikanten en dansers... Vooral op het 'Plaza de la Santisima Trinidad', voor de okergele gekleurde kerk gaat het er bruisend aan toe. Het is liefde op het eerste gezicht met dit plekje en we keren er telkens weer naar toe om te genieten van de sfeer, een drankje, een babbel,...
In de Marina 'Club Nautico' betalen we een dinghy fee en zo mag ons Dinghietje in deze bewaakte zone afmeren.
En op vrijdag ontmoeten we een agent, David, die ervoor zorgt dat we ingeklaard worden. Ja, handig, maar ook best spannend, aangezien hij aan de haal gaat met onze paspoorten, maar na een uurtje is hij al terug en zijn we 'eindelijk legaal' in Colombia! Vanaf maandag, 23 januari beginnen onze 10 dagen 'in transit' te tellen, de inklaardag en dit weekend tellen niet mee 😉 En dit alles voor 130 US$. Willen we langer blijven, dan moeten we 200 US$ extra betalen.
Nu dit geregeld is, kunnen we onze rondreis in het binnenland gaan plannen en we starten in de luchthaven met het uitzoeken van vliegtickets naar Bogotá. Uiteindelijk boeken we deze online, wegens voordeliger en kunnen we onze rugzakken gaan vullen met kleding. Spannend! Wij gaan op reis en nemen mee...
Zaterdag brengen onze vrienden en gidsen, Reinhilde & Frits ons langs een heel andere wijk in de stad. Straten met winkels van allerlei. Net zoals in Santa Marta kan je ook hier alles kopen wat je maar kan bedenken en vallen de witte schoenen 👟, die vacuüm ingepakt zijn met doorschijnende plastiek, op in de etalages. Raar gezicht en om te passen zeker niet gemakkelijk 😂😂😂
Met nog extra info van hen over de te bezoeken plaatsen, 'National Planet' digitaal en een backpackers-reisgids 'Colombia Facile' bereiden we ons verder voor op ons vertrek morgen.
De adembenemende skyline ontwaakt en de spierwitte slanke hoge gebouwen schitteren in het zonlicht.
In het historische stadsdeel worden we overspoeld door de magie van prachtige koloniale gebouwen, waarachter soms een betoverende binnenplaats verborgen is. De gevels zijn voorzien van vakkundig houten tralies en balkons die weelderig voorzien zijn van de kleurrijke bloemenpracht van 'bougainvilles' Het 'Spaanse/Canarische' gevoel wordt hier weer opgeroepen.
Colombia was ooit een Spaanse kolonie en deze invloed heeft hier duidelijk een stempel gedrukt en prachtige sporen achtergelaten.
De havenstad, Cartagena' werd in de 18de & 19de eeuw de toegangspoort tot Zuid-Amerika voor de Spanjaarden.
Gezellige pleintjes en mooie kerken & kathedralen, een kilometers lange stadsmuur waar je kan overlopen, een fort & een kasteel...
We lijken wél door een openlucht museum te wandelen. Achter elke hoek schuilt een schattig pleintje, een steegje of sfeervolle straat vol prachtige gebouwen. Een wandeling door de historische stad is een lust voor het oog. Niet voor niets staat het op de 'Werelderfgoedlijst van Unesco'!
Straatverkopers vullen het straatbeeld op met hun lekkernijen en souveniers, alsook kunstige streetart en bronzen beelden zijn overal aanwezig. We weten niet waar eerst te kijken en zijn helemaal onder de indruk van deze stad!
's Avonds worden we vermaakt door straatartiesten, muzikanten en dansers... Vooral op het 'Plaza de la Santisima Trinidad', voor de okergele gekleurde kerk gaat het er bruisend aan toe. Het is liefde op het eerste gezicht met dit plekje en we keren er telkens weer naar toe om te genieten van de sfeer, een drankje, een babbel,...
In de Marina 'Club Nautico' betalen we een dinghy fee en zo mag ons Dinghietje in deze bewaakte zone afmeren.
En op vrijdag ontmoeten we een agent, David, die ervoor zorgt dat we ingeklaard worden. Ja, handig, maar ook best spannend, aangezien hij aan de haal gaat met onze paspoorten, maar na een uurtje is hij al terug en zijn we 'eindelijk legaal' in Colombia! Vanaf maandag, 23 januari beginnen onze 10 dagen 'in transit' te tellen, de inklaardag en dit weekend tellen niet mee 😉 En dit alles voor 130 US$. Willen we langer blijven, dan moeten we 200 US$ extra betalen.
Nu dit geregeld is, kunnen we onze rondreis in het binnenland gaan plannen en we starten in de luchthaven met het uitzoeken van vliegtickets naar Bogotá. Uiteindelijk boeken we deze online, wegens voordeliger en kunnen we onze rugzakken gaan vullen met kleding. Spannend! Wij gaan op reis en nemen mee...
Zaterdag brengen onze vrienden en gidsen, Reinhilde & Frits ons langs een heel andere wijk in de stad. Straten met winkels van allerlei. Net zoals in Santa Marta kan je ook hier alles kopen wat je maar kan bedenken en vallen de witte schoenen 👟, die vacuüm ingepakt zijn met doorschijnende plastiek, op in de etalages. Raar gezicht en om te passen zeker niet gemakkelijk 😂😂😂
Met nog extra info van hen over de te bezoeken plaatsen, 'National Planet' digitaal en een backpackers-reisgids 'Colombia Facile' bereiden we ons verder voor op ons vertrek morgen.