Maandag, 30 mei '16
Er is nog geen kleurrijk bootje te bekennen op het water. Geen Albert en dus ook geen fruit...hij zou ons nog mango's, bananen en stervruchten uit zijn tuin brengen...maar voor dag en dauw halen we het anker reeds op. The Captain wil vroeg doorvaren om op de volgende bestemming tijdig toe te komen.
De wind blijft uit en en al dobberen drijven we verder tegen 1 á 3 knopen. Ik denk bij mezelf als ik deze waarden noteer in het logboek: 'hoe lang gaat hij dit volhouden?' Nou, nog geen minuut later gaat de motor aan!
Bij Batalie Beach, is het hotel 'Sunset Bay' van Belgen, Vlamingen. Andere cruisers hebben hier over verteld.
Van de bijna 80000 inwoners, zijn er meer dan 1000 chinezen die hier de hoofdweg van Portsmouth naar Rosseau gelegd hebben en groenten en fruit telen. Er zouden ook zeker twee hotels zijn van Belgen en Belgische nonnen geven al vele jaren les.
Er zouden meerboeien voor het hotel liggen, maar we zien enkel paalvormig boeien met de opschriften: 'Marine Security en Fish Nursery' en een verbodsteken erop. Nou, dat is verboden terrein dus...toch nemen we na even twijfelen en de diepte aftasten en de boomstammen te vermijden aan de monding van de rivier, het touw dat naast één van de boeien ligt en maken Zensation daar aan vast.
Het hotel ziet er verlaten uit. Nog twee Franse catamarans komen toe en durven ook niet de boeien te nemen en varen door.
In de namiddag landen we op de smalle donkere zandstrook van het hotel. Achter de bar van het restaurant treffen we een dame aan en we nemen wat te drinken. Even later verschijnt er een blanke man, Roger de eigenaar, hij begroet ons kort en gaat eten.
Even later zijn we weer enkel met ons twee en besluiten omwille van het weer en planning door te varen naar de hoofdstad, Roseau.
Portsmouth was vroeger de hoofdstad, maar omwille van de Indian River en het moeras en de aanwezigheid van de malaria-mug daar, nam Roseau deze rol over.
Voor pleziervaart zijn er niet veel mogelijkheden of ligplaatsen dicht bij de stad. Voorbij de stad pikken we een meerboei op. Op de wal zien we armzalige krotjes en hutjes...het lijkt ons een beetje een gure buurt...
Een beetje verder is een Marine Center en een degelijke steiger. Net voor het donker landen we er met ons Dinghietje en gaan er wat eten.
Wanneer we weerkeren zien we een visser een enorme geelvin tonijn op de steiger in stukken kappen. Wauw, wat een kolos! 7mijl uit de kust is die gevangen. Zo ééntje willen we ook ;-)
dinsdag 31 mei 2016
Dominica, Portsmouth, Prince Rupert Bay4(Caraïben)
Zondag, 29 mei '16
The Captain monteert de nieuwe omvormer en als ontbijt eten we pannekoeken met vers fruit. Njammie! 'Het is toch geen feest', zegt Geert. Neen, maar ik dacht met dat lekker fruit eens iets anders te doen dan onze dagelijkse fruitsla. De mango, banaan en appel met kokosnoot, gember, kaneel en kardemom smaken heerlijk op de zoetigheid. En het is zondag, geen bakker of tijgerpistolets in de buurt, dus dan maar een alternatief.
Zondag: iedere zondag is er de 'beruchte BBQ' die georganiseerd wordt ten voordelen van de P.A.Y.S.-boys. Andere cruisers die dit event hebben meegemaakt drukten ons op het hart om dit zeker NIET te missen. Maar ook hier loopt het seizoen ten einde en zijn we slechts met vijfentwintig boten in de baai.
Vanmorgen vertrokken er nog enkele en nu en dan vaart er eentje binnen.
Elke dag wordt de vraag gesteld of de BBQ doorgaat.
Om de buurt passeren Alexis en Albert. Zij weten ook nog niks over de BBQ.
We plannen om anders door te varen naar een andere baai.
In Sandy's bar, waar de jongens onder een boom naast de bar hangen, gaan we even polsen. Op z'n Caraïbisch limen ze en proberen ze binnen dit en een uur of twee iets te beslissen...
Wanneer we na enkele uren weer naar de boot dinghieën, weten ze het nog niet. Nu is het te laat om nog door te varen... De VHF staat stand-by op 16 en even later roepen de boatboys op dat de BBQ doorgaat! Maar in Sandy's bar i.p.v. Aan de P.A.Y.S.-office.
De geuren komen ons tegemoet als we om 19u in de bar arriveren. Met een opkomst van slechts veertien cruisers zitten we in de bar. Dit is de oorzaak van de te late beslissing en de meeste cruisers hebben hun radio niet aanstaan, zijn niet aan boord of hebben reeds een maaltijd voorzien. Op de BBQ ligt verse tonijn en kip. Samen met Jo & Greg genieten we van elkaars verhalen, gezelschap, het lekkers en de gevaarlijke 'rumpunch'! De boatboys blijven afzijdig en hangen nog steeds onder hun boom. Er zijn er ook slechts enkele, onze boatboys Alexis & Albert zijn ook afwezig. We hadden het ons wat levendiger voorgesteld, met meer interactie en contact met de heren... Is het omdat het door 'Sandy's' wordt georganiseerd? Of te laat beslist hebben? Of zijn ze uitgeblust van het drukke seizoen? Ook de discobar en het dansen blijven achterwegen...
Sandy zelf is de perfecte gastvrouw en zorgt telkens voor veel lekkers en uitstekende snelle WiFi. Ze baat de bar slechts sinds negen maanden uit met haar man en ze hebben samen Frankrijk achter zich gelaten voor een leven op dit vruchtbare eiland en bekommeren zich dagelijks over de boatboys die naast hen rondhangen.
Weer aan boord horen we luide muziek van een bar verder in de baai. Daar hadden we nog naar toe kunnen gaan...
Volgende keer proberen we wat vroeger op het jaar hier te zijn, zodat we de echte 'beruchte' BBQ kunnen meemaken!
The Captain monteert de nieuwe omvormer en als ontbijt eten we pannekoeken met vers fruit. Njammie! 'Het is toch geen feest', zegt Geert. Neen, maar ik dacht met dat lekker fruit eens iets anders te doen dan onze dagelijkse fruitsla. De mango, banaan en appel met kokosnoot, gember, kaneel en kardemom smaken heerlijk op de zoetigheid. En het is zondag, geen bakker of tijgerpistolets in de buurt, dus dan maar een alternatief.
Zondag: iedere zondag is er de 'beruchte BBQ' die georganiseerd wordt ten voordelen van de P.A.Y.S.-boys. Andere cruisers die dit event hebben meegemaakt drukten ons op het hart om dit zeker NIET te missen. Maar ook hier loopt het seizoen ten einde en zijn we slechts met vijfentwintig boten in de baai.
Vanmorgen vertrokken er nog enkele en nu en dan vaart er eentje binnen.
Elke dag wordt de vraag gesteld of de BBQ doorgaat.
Om de buurt passeren Alexis en Albert. Zij weten ook nog niks over de BBQ.
We plannen om anders door te varen naar een andere baai.
In Sandy's bar, waar de jongens onder een boom naast de bar hangen, gaan we even polsen. Op z'n Caraïbisch limen ze en proberen ze binnen dit en een uur of twee iets te beslissen...
Wanneer we na enkele uren weer naar de boot dinghieën, weten ze het nog niet. Nu is het te laat om nog door te varen... De VHF staat stand-by op 16 en even later roepen de boatboys op dat de BBQ doorgaat! Maar in Sandy's bar i.p.v. Aan de P.A.Y.S.-office.
De geuren komen ons tegemoet als we om 19u in de bar arriveren. Met een opkomst van slechts veertien cruisers zitten we in de bar. Dit is de oorzaak van de te late beslissing en de meeste cruisers hebben hun radio niet aanstaan, zijn niet aan boord of hebben reeds een maaltijd voorzien. Op de BBQ ligt verse tonijn en kip. Samen met Jo & Greg genieten we van elkaars verhalen, gezelschap, het lekkers en de gevaarlijke 'rumpunch'! De boatboys blijven afzijdig en hangen nog steeds onder hun boom. Er zijn er ook slechts enkele, onze boatboys Alexis & Albert zijn ook afwezig. We hadden het ons wat levendiger voorgesteld, met meer interactie en contact met de heren... Is het omdat het door 'Sandy's' wordt georganiseerd? Of te laat beslist hebben? Of zijn ze uitgeblust van het drukke seizoen? Ook de discobar en het dansen blijven achterwegen...
Sandy zelf is de perfecte gastvrouw en zorgt telkens voor veel lekkers en uitstekende snelle WiFi. Ze baat de bar slechts sinds negen maanden uit met haar man en ze hebben samen Frankrijk achter zich gelaten voor een leven op dit vruchtbare eiland en bekommeren zich dagelijks over de boatboys die naast hen rondhangen.
Weer aan boord horen we luide muziek van een bar verder in de baai. Daar hadden we nog naar toe kunnen gaan...
Volgende keer proberen we wat vroeger op het jaar hier te zijn, zodat we de echte 'beruchte' BBQ kunnen meemaken!
Dominica, Portsmouth, Prince Rupert Bay3(Caraïben)
Zaterdag, 28 mei '16
Heel de nacht heeft het geregend en ook deze voormiddag worden we tijdens ons bezoek aan de vis-, groenten- en fruitmarkt en de straten van Portsmouth nat.
Alexis rijdt ons twee maal voorbij en vraagt of hij ons een lift kan geven. We snuiven de sfeer op en dinghieën met een jerrycan benzine terug. Zo kunnen we weer wat drinken maken voor ons voertuigje.
In de namiddag klaart het op en wandelen we langs de baai en de armzalige huisjes aan de hoofdweg. Zoals in elk land en op elk eiland is ook hier een verschil tussen arm en rijk. Een houten hutje staat naast een groot stenen gekleurd huis.
In de vroege avond vaart Albert langs op weg om te gaan vissen. Enkele uren later komt hij weer met een kleine 'red snapper'. Ons diner staat klaar: salade met tomaten, komkommer, witte kool en sjalot, een 'Breadfruit'-salade, casavabrood en Mahi Mahi. Albert wordt uitgenodigd om mee te eten en zijn vangst wordt ook geserveerd. Toppie al die producten van het eiland op je bord en een heerlijk smaken palet.
Het is alweer laat alvorens Albert met tegenzin ons verlaat en zijn boot instapt...
We hebben een goede daad verricht, meer kunnen we niet doen.
Heel de nacht heeft het geregend en ook deze voormiddag worden we tijdens ons bezoek aan de vis-, groenten- en fruitmarkt en de straten van Portsmouth nat.
Alexis rijdt ons twee maal voorbij en vraagt of hij ons een lift kan geven. We snuiven de sfeer op en dinghieën met een jerrycan benzine terug. Zo kunnen we weer wat drinken maken voor ons voertuigje.
In de namiddag klaart het op en wandelen we langs de baai en de armzalige huisjes aan de hoofdweg. Zoals in elk land en op elk eiland is ook hier een verschil tussen arm en rijk. Een houten hutje staat naast een groot stenen gekleurd huis.
In de vroege avond vaart Albert langs op weg om te gaan vissen. Enkele uren later komt hij weer met een kleine 'red snapper'. Ons diner staat klaar: salade met tomaten, komkommer, witte kool en sjalot, een 'Breadfruit'-salade, casavabrood en Mahi Mahi. Albert wordt uitgenodigd om mee te eten en zijn vangst wordt ook geserveerd. Toppie al die producten van het eiland op je bord en een heerlijk smaken palet.
Het is alweer laat alvorens Albert met tegenzin ons verlaat en zijn boot instapt...
We hebben een goede daad verricht, meer kunnen we niet doen.
Dominica, Portsmouth, Prince Rupert Bay2(Caraïben)
Vrijdag, 27 mei '16
Weer vroeg op en klaar om eventueel mee te kunnen gaan op eilandtour. Iets over acht uur stappen we op Alexis zijn boot en stappen we even later met zijn zeven in zijn taxi-busje. Hopelijk is Albert niet boos... Dat is geen probleem, volgens Alexis: de cruisers kiezen zelf aan wie en wat ze hun geld uitgeven. Ja zeker!!!
Dominica wordt 'het natuureiland van het Caribisch gebied' genoemd. Vele toeristen laten dit prachtige groene eiland echter vaak links liggen, is het door het gebrek aan kilometers lange zandstranden? Al zijn er mooie baaien en zwart/grijze en lichtere stranden. De naam is te danken aan Columbus die het eiland op een zondag (Dominica= Spaanse kerktaal voor 'zondag'). Hij zette echter geen voet aan wal omdat er geen goede havenplaats werd gevonden. Het is een ovaal vulkanisch eiland met een oppervlakte van 751km2,
47km lang en 26km breed. Negen actieve vulkanen tekenen het landschap met wandelpaden, watervallen, warmwatermeren, tropische regenwouden, fruit-/bomen, een grote diversiteit aan gewassen en tropische vogels, enz... In feite is het eiland één groot park met aparte bezienswaardigheden en is het de woonplaats van de belangrijkste vogel van Dominica: 'de Sisserou-papegaai'. Deze amazonepapegaai heeft zich hoog in de bergen teruggetrokken en zijn zelden te spotten. De landvlag heeft dan ook deze Papegaai centraal. Alexis brengt ons vanuit Portsmouth naar de oostkust. Het regent bijna dagelijks op het eiland en de westkant is net iets droger dan de oostkant. Onderweg horen we verhalen over het eiland en brengen we een bezoek aan een verlaten rumdistileerfabriek. Slecht één van de vele die we tegenkomen is nog actief.
Hij laat ons zien hoe je met een steen een kokosnoot kraakt en we genieten van het verse kokosnotenwater en de kokos. Wauw! Dus je hebt hier geen manchet voor nodig ;-) en je vindt genoeg kokosnoten op de grond, alleen even shaken en horen en voelen of ie goed is.
De huizen zijn allemaal omgeven door planten en fruitbomen. Het is mango-tijd en overal zien we honderden mango's aan één van de duizenden mangobomen hangen. Je mag ze gewoon plukken of oprapen, ze hebben er te veel. Nou, hadden we dat gisteren geweten...Antonio heeft ze ook maar opgeraapt!
We stoppen bij een cacao-plantage 'Pointe Baptiste Estate Chocolate' en zien hoe de cacaobonen gewassen, gedroogt, geroosterd, gemalen worden en uiteindelijk het eindproduct chocolade geven. Er wordt geproefd van de 80% pure chocolade met verschillende smaken en gekocht natuurlijk. Nou geef mij maar de 'witte met de noot' van Leonidas ;-)
Langs de weg staan overal kraampjes waar de locals hun fruit en groenten aanbieden. 'Breadfruit' (=broodvrucht) is een grote ronde vrucht die geroosterd wordt met schil of gekookt wordt zonder schil en smaakt naar aardappelen. Lekker (ook al lust ik niet zo graag gekookte aardappelen). Deze vrucht hebben we al veel gezien op de Caraïben, maar nog niet zo geproefd.
Kalinagro is een plaats waar de afstammelingen van de oorspronkelijke bewoners, nml.: Caribindianen wonen. Ze maken prachtige dingen met natuurlijke materialen van het eiland. Palmbladeren, koskosnoot en -vezels, grassen, kalabas, enz...worden omgetoverd tot bloempotten met gezichten, vogelvoederbakjes, manden, juwelen, figuren, enz... Zelfs met autobanden maken ze een mooie bloembakconstructie en beschilderen deze met vrolijke kleuren en tekeningen.
Casava brood proeven we uit een kraampje langs de weg. Het lijkt op een dikke pannenkoek en is gemaakt van de casavawortel, kokosnoot en -melk.
In Castle Bruce maken we een lunchstop. Even kracht op doen en dan gaat de tocht richting het regenwoud. De regen vergezeld ons...hoe kan het ook anders als je het regenwoud instapt. Het is dichtbegroeid met tropische bomen, struiken, kruiden, bloemen, enz... Prachtige bloemen die je bij ons enkel in een bloemenzaak vindt, groeien hier bij de vleet. Kaneel, citroengras, nootmuskaat, laurierbladeren en nog andere specerijen voelen en ruiken we en nemen we mee. Water horen we het stromen van de rivier onder ons en dan plots ontluikt zich tussen al het groen een waterval. Ook al zijn we reeds nat van de regen, springen we toch in het heldere frisse water van de 'Emerald' waterval en gaan onder de krachtige waterstralen staan...heerlijk!
Enkele vogels zien en horen we, ook hier is de kolibrie een veel voorkomende vogelsoort, maar de papegaaien zien we hier niet, net zo min als de slangen...ook gisteren misten we ze in de Indian River. Alhoewel missen...ze zijn dan wél niet giftig, maar een wurgende Boa van enkele meters komen we liever niet tegen!
De delicatesse van het land is met uitsterven bedreigd en wordt nu beschermd, omdat de 'Mountain Chicken' sinds enkele jaren te maken heeft met schimmelinfecties. Jammer want dat gerecht hadden we wél eens willen proeven, ook al gaat het om een 'reuzenkikker'!
Overal zien we de schrijnende realiteit van wat de tropische storm Erika in augustus 2015 van schade heeft aangericht. Kapotte bruggen, wegen, huizen, wagens,... Door de hevige en grote hoeveelheid regen die in korte tijd op het eiland viel, zijn vele rivieren buiten hun oevers getreden en hebben water en modderstromen bruggen, wegen, voertuigen, huizen en mensen meegesleurd! Er staan heel wat woonsten te koop en vele mensen willen er niet meer wonen en zijn bang...angst dat het weer gebeurd...
Bij een beachbar aan de westelijke kust stoppen we voor het proeven van een plaatselijke rum.
De trip brengt ons terug richting Portsmouth en voorbij de bekende en hoog aangeschreven Medische universiteit. We zien de studenten, dokters in spé, sporten. Ze brengen leven in de stad en doen maandelijks een gratis check-up voor wie wil van bloeddruk, hartslag, bloedsuiker,... wat een goed iets is voor de bevolking. Drugs is hier een bedreiging voor velen: wiet is een dagelijkse slechte gewoonte.
Na enkele uren samen met zijn zeven op te trekken, komen we er achter dat Jo & Greg van SY Serenade onze crew bij aankomst in St. Maarten (voor de Heinekenregatta, 3 maanden geleden) ontmoet hebben aan de luchthaven in een bar en dat ze ons de dag later in de lagoon hebben gered met hun dinghy toen we vast gevaren waren... Hoe klein is dit wereldje?!
Net voor zonsondergang vaart Alexis ons, beladen met allerlei lekkers uit de natuur en supermarkt (nml.: RUM), weer naar huis.
Het was een prachtige dag en een uitstekende tour. We hebben genoten van het eiland en al wat het te bieden heeft...het is zoveel!
Albert komt ook nog langsgevaren, hij was ons komen zoeken vandaag...bij een biertje praten we nog meer over zijn mooi land en al het lekkers dat hier groeit en op de grond ligt te rotten. Jammer, ook al wordt er wel een deel geëxporteerd naar de buureilanden, nog hebben ze een grote overschot. Van al die heerlijke vruchten: bananen, kokosnoten, mango's, papaja's, stervruchten, ananas enz...zouden heerlijke sappen gefabriceerd kunnen worden. Wie voelt zich geroepen om hier een fabriek te openen, dan hoeven de locals geen dure brikken sap van andere landen in de supermarkt te kopen. This could be a 'Big bisinuss' ;-)
Na enkele biertjes en hapjes krijgen we Albert bijna niet weg... Hij is eenzaam en geniet van ons gezelschap. Tussen enkele regenbuien door vaart hij dan toch de nacht in...
Weer vroeg op en klaar om eventueel mee te kunnen gaan op eilandtour. Iets over acht uur stappen we op Alexis zijn boot en stappen we even later met zijn zeven in zijn taxi-busje. Hopelijk is Albert niet boos... Dat is geen probleem, volgens Alexis: de cruisers kiezen zelf aan wie en wat ze hun geld uitgeven. Ja zeker!!!
Dominica wordt 'het natuureiland van het Caribisch gebied' genoemd. Vele toeristen laten dit prachtige groene eiland echter vaak links liggen, is het door het gebrek aan kilometers lange zandstranden? Al zijn er mooie baaien en zwart/grijze en lichtere stranden. De naam is te danken aan Columbus die het eiland op een zondag (Dominica= Spaanse kerktaal voor 'zondag'). Hij zette echter geen voet aan wal omdat er geen goede havenplaats werd gevonden. Het is een ovaal vulkanisch eiland met een oppervlakte van 751km2,
47km lang en 26km breed. Negen actieve vulkanen tekenen het landschap met wandelpaden, watervallen, warmwatermeren, tropische regenwouden, fruit-/bomen, een grote diversiteit aan gewassen en tropische vogels, enz... In feite is het eiland één groot park met aparte bezienswaardigheden en is het de woonplaats van de belangrijkste vogel van Dominica: 'de Sisserou-papegaai'. Deze amazonepapegaai heeft zich hoog in de bergen teruggetrokken en zijn zelden te spotten. De landvlag heeft dan ook deze Papegaai centraal. Alexis brengt ons vanuit Portsmouth naar de oostkust. Het regent bijna dagelijks op het eiland en de westkant is net iets droger dan de oostkant. Onderweg horen we verhalen over het eiland en brengen we een bezoek aan een verlaten rumdistileerfabriek. Slecht één van de vele die we tegenkomen is nog actief.
Hij laat ons zien hoe je met een steen een kokosnoot kraakt en we genieten van het verse kokosnotenwater en de kokos. Wauw! Dus je hebt hier geen manchet voor nodig ;-) en je vindt genoeg kokosnoten op de grond, alleen even shaken en horen en voelen of ie goed is.
De huizen zijn allemaal omgeven door planten en fruitbomen. Het is mango-tijd en overal zien we honderden mango's aan één van de duizenden mangobomen hangen. Je mag ze gewoon plukken of oprapen, ze hebben er te veel. Nou, hadden we dat gisteren geweten...Antonio heeft ze ook maar opgeraapt!
We stoppen bij een cacao-plantage 'Pointe Baptiste Estate Chocolate' en zien hoe de cacaobonen gewassen, gedroogt, geroosterd, gemalen worden en uiteindelijk het eindproduct chocolade geven. Er wordt geproefd van de 80% pure chocolade met verschillende smaken en gekocht natuurlijk. Nou geef mij maar de 'witte met de noot' van Leonidas ;-)
Langs de weg staan overal kraampjes waar de locals hun fruit en groenten aanbieden. 'Breadfruit' (=broodvrucht) is een grote ronde vrucht die geroosterd wordt met schil of gekookt wordt zonder schil en smaakt naar aardappelen. Lekker (ook al lust ik niet zo graag gekookte aardappelen). Deze vrucht hebben we al veel gezien op de Caraïben, maar nog niet zo geproefd.
Kalinagro is een plaats waar de afstammelingen van de oorspronkelijke bewoners, nml.: Caribindianen wonen. Ze maken prachtige dingen met natuurlijke materialen van het eiland. Palmbladeren, koskosnoot en -vezels, grassen, kalabas, enz...worden omgetoverd tot bloempotten met gezichten, vogelvoederbakjes, manden, juwelen, figuren, enz... Zelfs met autobanden maken ze een mooie bloembakconstructie en beschilderen deze met vrolijke kleuren en tekeningen.
Casava brood proeven we uit een kraampje langs de weg. Het lijkt op een dikke pannenkoek en is gemaakt van de casavawortel, kokosnoot en -melk.
In Castle Bruce maken we een lunchstop. Even kracht op doen en dan gaat de tocht richting het regenwoud. De regen vergezeld ons...hoe kan het ook anders als je het regenwoud instapt. Het is dichtbegroeid met tropische bomen, struiken, kruiden, bloemen, enz... Prachtige bloemen die je bij ons enkel in een bloemenzaak vindt, groeien hier bij de vleet. Kaneel, citroengras, nootmuskaat, laurierbladeren en nog andere specerijen voelen en ruiken we en nemen we mee. Water horen we het stromen van de rivier onder ons en dan plots ontluikt zich tussen al het groen een waterval. Ook al zijn we reeds nat van de regen, springen we toch in het heldere frisse water van de 'Emerald' waterval en gaan onder de krachtige waterstralen staan...heerlijk!
Enkele vogels zien en horen we, ook hier is de kolibrie een veel voorkomende vogelsoort, maar de papegaaien zien we hier niet, net zo min als de slangen...ook gisteren misten we ze in de Indian River. Alhoewel missen...ze zijn dan wél niet giftig, maar een wurgende Boa van enkele meters komen we liever niet tegen!
De delicatesse van het land is met uitsterven bedreigd en wordt nu beschermd, omdat de 'Mountain Chicken' sinds enkele jaren te maken heeft met schimmelinfecties. Jammer want dat gerecht hadden we wél eens willen proeven, ook al gaat het om een 'reuzenkikker'!
Overal zien we de schrijnende realiteit van wat de tropische storm Erika in augustus 2015 van schade heeft aangericht. Kapotte bruggen, wegen, huizen, wagens,... Door de hevige en grote hoeveelheid regen die in korte tijd op het eiland viel, zijn vele rivieren buiten hun oevers getreden en hebben water en modderstromen bruggen, wegen, voertuigen, huizen en mensen meegesleurd! Er staan heel wat woonsten te koop en vele mensen willen er niet meer wonen en zijn bang...angst dat het weer gebeurd...
Bij een beachbar aan de westelijke kust stoppen we voor het proeven van een plaatselijke rum.
De trip brengt ons terug richting Portsmouth en voorbij de bekende en hoog aangeschreven Medische universiteit. We zien de studenten, dokters in spé, sporten. Ze brengen leven in de stad en doen maandelijks een gratis check-up voor wie wil van bloeddruk, hartslag, bloedsuiker,... wat een goed iets is voor de bevolking. Drugs is hier een bedreiging voor velen: wiet is een dagelijkse slechte gewoonte.
Na enkele uren samen met zijn zeven op te trekken, komen we er achter dat Jo & Greg van SY Serenade onze crew bij aankomst in St. Maarten (voor de Heinekenregatta, 3 maanden geleden) ontmoet hebben aan de luchthaven in een bar en dat ze ons de dag later in de lagoon hebben gered met hun dinghy toen we vast gevaren waren... Hoe klein is dit wereldje?!
Net voor zonsondergang vaart Alexis ons, beladen met allerlei lekkers uit de natuur en supermarkt (nml.: RUM), weer naar huis.
Het was een prachtige dag en een uitstekende tour. We hebben genoten van het eiland en al wat het te bieden heeft...het is zoveel!
Albert komt ook nog langsgevaren, hij was ons komen zoeken vandaag...bij een biertje praten we nog meer over zijn mooi land en al het lekkers dat hier groeit en op de grond ligt te rotten. Jammer, ook al wordt er wel een deel geëxporteerd naar de buureilanden, nog hebben ze een grote overschot. Van al die heerlijke vruchten: bananen, kokosnoten, mango's, papaja's, stervruchten, ananas enz...zouden heerlijke sappen gefabriceerd kunnen worden. Wie voelt zich geroepen om hier een fabriek te openen, dan hoeven de locals geen dure brikken sap van andere landen in de supermarkt te kopen. This could be a 'Big bisinuss' ;-)
Na enkele biertjes en hapjes krijgen we Albert bijna niet weg... Hij is eenzaam en geniet van ons gezelschap. Tussen enkele regenbuien door vaart hij dan toch de nacht in...
Dominica, Portsmouth, Prince Rupert Bay(Caraïben)
Donderdag, 26 mei '16
Al voor zeven uur hoor ik stemmen en een ronkende motor.
'I know you, you where here before, you came from the south going north' Het is de boatboy Bounty. Na drie maanden, herkend hij Zensation en the Captain... Straf!
Hij behoort niet tot de groep en gecertificeerde gidsen/boatboys van de 'P.A.Y.S.'-groep, maar toch geeft ook hij tours. Jammer...
Om negen uur haalt 'Albert' ons op en nog vier Fransen. Eerst brengt hij ons naar de douane om in te klaren. Ondertussen heeft de regen ons een extra douche gegeven.
De 'Indian River' is één van de 365 rivieren die het eiland Dominica telt en bevindt zich aan de noordkant van de 'Glanvilla Swamp' in Portsmouth. De enige die wordt bevaren met toeristen. Vanaf de brug mag er enkel geroeid worden. Dus steekt Albert zijn houten roeispanen in het water en gebruikt zijn spieren en kracht om ons zeven over de rivier te vervoeren. Enkel zijn stem en het geluid van de natuur en haar bewoners vergezellen ons. Op sommige plaatsen is de rivier heel smal en ondiep. In het hoogseizoen is het druk met vele rivierboten en toeristen, nu komen we slechts één tegenligger tegen.
Langs de rivier en moeras staan mangroven, bomen, struiken, varens en bloemen van allerlei soorten en er wonen verschillende insecten-, vogel-, krab- en vissoorten. De enorme exotische bloedhoutbomen (=Bloodwood tree, niet hetzelfde als de drakenbloed, die ook bloed als je in de stam kerft) staan te pronken in de drassige ondergrond met hun kronkelende wortels, die zorgen voor versteviging van de oevers. Krabben in alle soorten, kleuren en formaten kruipen het de modderige grond en oevers. Parasieten en epifyten groeien op de stammen van bomen, zoals orchideeën en olifantenoren. De overhangende takken en bladeren zorgen voor een natuurlijk dak en houden de regen een beetje tegen. Dit alles geeft een sprookjesachtig gevoel. En wanneer we aan het huisje: the 'Witch House' komen dat gebruikt werd bij de opnames van de film: 'Pirates of the Carribean 2' is het beeld compleet. Of toch niet... Where is Captain Jack Sparrow? Mmm...Johnny Depp zou het wél afmaken ;-) Hi, hi, hi,...
Albert geeft véél uitleg en neemt zijn tijd voor de tour, hij vertelt met passie en trots over Dominica en alles wat we zien op en langs de rivier. Reeds drieëndertig jaar voert hij toeristen over de rivier. Waar de rivier te smal en ondiep wordt, stoppen we en nemen we even een pauze en een verfrissing voor we terug varen, in een barretje tussen al het groen. Hier creëren enkele locals vogels met palmbladeren. Het is al voorbij het middaguur wanneer we weer afgezet worden aan Zensation.
Het was een prachtige tour met een een fantastische natuur, véél indrukken en informatie om te verwerken. Het was zoveel tegelijkertijd, dat mijn chemo-Brian het allemaal niet kan filteren en opnemen, maar het gaat om de belevenis en ervaring ervan. We zijn reeds betoverd door dit eiland en we hebben nog maar een peulschil gezien!
Yellow-man of Antonio komt langsgepededdeld met zijn gele kano met een doos vol mango's en om hem te plezieren kopen we enkele rijpe mango's van hem. (Gisteren was hij ook al langsgeweest)
Een eilandtour staat ook op ons lijstje, maar we zoeken nog extra mensen omdat de prijs voor twee duurder is, dan wanneer je met meerdere gaat. Albert hoopt nog enkele gewilligen te vinden... Iedere boatboy/gids ontfermd zich over enkele 'Yachties' en ze roeren niet elkaars klanten.
Tegen de avond gaan we naar de kant waar alle cruisers iets drinken en WiFi zoeken. Hier komen we in gesprek met een Amerikaans koppel, die morgen een eilandtour hebben geboekt en die ons uitnodigen om mee te gaan, samen met nog twee Amerikanen, vader en zoon. Ze zullen morgenvroeg polsen aan hun gids 'Alexis'.
Al voor zeven uur hoor ik stemmen en een ronkende motor.
'I know you, you where here before, you came from the south going north' Het is de boatboy Bounty. Na drie maanden, herkend hij Zensation en the Captain... Straf!
Hij behoort niet tot de groep en gecertificeerde gidsen/boatboys van de 'P.A.Y.S.'-groep, maar toch geeft ook hij tours. Jammer...
Om negen uur haalt 'Albert' ons op en nog vier Fransen. Eerst brengt hij ons naar de douane om in te klaren. Ondertussen heeft de regen ons een extra douche gegeven.
De 'Indian River' is één van de 365 rivieren die het eiland Dominica telt en bevindt zich aan de noordkant van de 'Glanvilla Swamp' in Portsmouth. De enige die wordt bevaren met toeristen. Vanaf de brug mag er enkel geroeid worden. Dus steekt Albert zijn houten roeispanen in het water en gebruikt zijn spieren en kracht om ons zeven over de rivier te vervoeren. Enkel zijn stem en het geluid van de natuur en haar bewoners vergezellen ons. Op sommige plaatsen is de rivier heel smal en ondiep. In het hoogseizoen is het druk met vele rivierboten en toeristen, nu komen we slechts één tegenligger tegen.
Langs de rivier en moeras staan mangroven, bomen, struiken, varens en bloemen van allerlei soorten en er wonen verschillende insecten-, vogel-, krab- en vissoorten. De enorme exotische bloedhoutbomen (=Bloodwood tree, niet hetzelfde als de drakenbloed, die ook bloed als je in de stam kerft) staan te pronken in de drassige ondergrond met hun kronkelende wortels, die zorgen voor versteviging van de oevers. Krabben in alle soorten, kleuren en formaten kruipen het de modderige grond en oevers. Parasieten en epifyten groeien op de stammen van bomen, zoals orchideeën en olifantenoren. De overhangende takken en bladeren zorgen voor een natuurlijk dak en houden de regen een beetje tegen. Dit alles geeft een sprookjesachtig gevoel. En wanneer we aan het huisje: the 'Witch House' komen dat gebruikt werd bij de opnames van de film: 'Pirates of the Carribean 2' is het beeld compleet. Of toch niet... Where is Captain Jack Sparrow? Mmm...Johnny Depp zou het wél afmaken ;-) Hi, hi, hi,...
Albert geeft véél uitleg en neemt zijn tijd voor de tour, hij vertelt met passie en trots over Dominica en alles wat we zien op en langs de rivier. Reeds drieëndertig jaar voert hij toeristen over de rivier. Waar de rivier te smal en ondiep wordt, stoppen we en nemen we even een pauze en een verfrissing voor we terug varen, in een barretje tussen al het groen. Hier creëren enkele locals vogels met palmbladeren. Het is al voorbij het middaguur wanneer we weer afgezet worden aan Zensation.
Het was een prachtige tour met een een fantastische natuur, véél indrukken en informatie om te verwerken. Het was zoveel tegelijkertijd, dat mijn chemo-Brian het allemaal niet kan filteren en opnemen, maar het gaat om de belevenis en ervaring ervan. We zijn reeds betoverd door dit eiland en we hebben nog maar een peulschil gezien!
Yellow-man of Antonio komt langsgepededdeld met zijn gele kano met een doos vol mango's en om hem te plezieren kopen we enkele rijpe mango's van hem. (Gisteren was hij ook al langsgeweest)
Een eilandtour staat ook op ons lijstje, maar we zoeken nog extra mensen omdat de prijs voor twee duurder is, dan wanneer je met meerdere gaat. Albert hoopt nog enkele gewilligen te vinden... Iedere boatboy/gids ontfermd zich over enkele 'Yachties' en ze roeren niet elkaars klanten.
Tegen de avond gaan we naar de kant waar alle cruisers iets drinken en WiFi zoeken. Hier komen we in gesprek met een Amerikaans koppel, die morgen een eilandtour hebben geboekt en die ons uitnodigen om mee te gaan, samen met nog twee Amerikanen, vader en zoon. Ze zullen morgenvroeg polsen aan hun gids 'Alexis'.
vrijdag 27 mei 2016
Îles des Saintes, Terre de Haut - Dominica, Portsmouth, Prince Rupert Bay(Caraïben)
Woensdag, 25 mei '16
Een klopgeest verstoorde onze nachtrust. De meerboei tikte tegen de romp en the Captain tracht dit in het midden van de nacht op te lossen.
Mekkerende geiten en hun lammen klinken vanop de wal. In alle vroegte dinghieën we naar de kant, bij het stilleggen van de motor voelt Geert de hendel het 'weer' begeven! Dat wordt roeien straks. Even ontbijten, boodschappen en uitklaren...
De planning valt in duigen: het LSM-kantoor is gesloten tot 14u. Tja, dat zijn de Caraïben, ook al behoort dit eiland tot Frankrijk. Dit zal zeker niet de laatste keer zijn dat we onze planning moeten aanpassen.
Met elk aan een kant en een roeispaan in de hand, peddelen we terug. The Captain neemt zijn Mc Guyver-spullen en begint aan de reparatie van de hendel. Ondertussen schuif ik een plattekaastaart in de oven en doe de afwas. Samen deppen we het vocht in de bilge en motorruimte, dat binnengelopen is langs de aanzuigleiding van de motor in het vloerluik in de kuip, enkele dagen geleden bij onze zijdelingse aankomst in Deshaies ;-) Op het eerste zicht was toen alles droog.
Al snel zijn de uren gevuld met allerlei klusjes en is de taart klaar en wagen we een tweede poging om uit te klaren en de schakelhendel te testen.
Check, check, dubbel check. Dinghy aftuigen en net voor 15u maken we ons los. En nemen met rondfladderende vlinders het vlinder-/moedereiland Guadeloupe en haar zustereilanden achter ons.
Het is een prachtige vlotte zeiltocht naar Dominica en onderweg krijgen we het gezelschap van vier walvissen die ons pad kruisen en hoge spuitende fonteinen blazen.
Nog voor de zeilen ingerold zijn, komt er een bootje naar ons toe gevaren. Het is Albert een gids van de PAYS-vereniging die een aantal tours verzorgen en voor de veiligheid in de baai zorgen. Vorige keer kwamen we al in contact met enkele van hen. Nu willen we graag van hun diensten gebruik maken en meer van Dominica leren en zien.
Hij laat ons rustig ankeren en komt dan weer langs. Reeds drieëndertig jaar doet hij dit werk. Morgen neemt hij ons mee voor de Indian River Tour en eerst naar de douane om in te klaren.
Met een rumpunch achter de kiezen neemt hij vrolijk afscheid ;-)
Een klopgeest verstoorde onze nachtrust. De meerboei tikte tegen de romp en the Captain tracht dit in het midden van de nacht op te lossen.
Mekkerende geiten en hun lammen klinken vanop de wal. In alle vroegte dinghieën we naar de kant, bij het stilleggen van de motor voelt Geert de hendel het 'weer' begeven! Dat wordt roeien straks. Even ontbijten, boodschappen en uitklaren...
De planning valt in duigen: het LSM-kantoor is gesloten tot 14u. Tja, dat zijn de Caraïben, ook al behoort dit eiland tot Frankrijk. Dit zal zeker niet de laatste keer zijn dat we onze planning moeten aanpassen.
Met elk aan een kant en een roeispaan in de hand, peddelen we terug. The Captain neemt zijn Mc Guyver-spullen en begint aan de reparatie van de hendel. Ondertussen schuif ik een plattekaastaart in de oven en doe de afwas. Samen deppen we het vocht in de bilge en motorruimte, dat binnengelopen is langs de aanzuigleiding van de motor in het vloerluik in de kuip, enkele dagen geleden bij onze zijdelingse aankomst in Deshaies ;-) Op het eerste zicht was toen alles droog.
Al snel zijn de uren gevuld met allerlei klusjes en is de taart klaar en wagen we een tweede poging om uit te klaren en de schakelhendel te testen.
Check, check, dubbel check. Dinghy aftuigen en net voor 15u maken we ons los. En nemen met rondfladderende vlinders het vlinder-/moedereiland Guadeloupe en haar zustereilanden achter ons.
Het is een prachtige vlotte zeiltocht naar Dominica en onderweg krijgen we het gezelschap van vier walvissen die ons pad kruisen en hoge spuitende fonteinen blazen.
Nog voor de zeilen ingerold zijn, komt er een bootje naar ons toe gevaren. Het is Albert een gids van de PAYS-vereniging die een aantal tours verzorgen en voor de veiligheid in de baai zorgen. Vorige keer kwamen we al in contact met enkele van hen. Nu willen we graag van hun diensten gebruik maken en meer van Dominica leren en zien.
Hij laat ons rustig ankeren en komt dan weer langs. Reeds drieëndertig jaar doet hij dit werk. Morgen neemt hij ons mee voor de Indian River Tour en eerst naar de douane om in te klaren.
Met een rumpunch achter de kiezen neemt hij vrolijk afscheid ;-)
Îles des Saintes, Terre de Haut - Pain de Sucre - Terre de Haut(Caraïben)
Dinsdag, 24 mei '15
Deze morgen vonden we de was reeds in de kuip: een zak (beddengoed & handdoeken) gewassen en gedroogd en een zak (kleding) enkel gewassen. Wat een service! Meteen wordt de was opgehangen en kan de zon, die reeds volop aanwezig is, de rest doen, dankzij 'LSM'= Les Saintes Multiservices. Deze organisatie biedt de cruisers allerlei services aan, waar onder: wassen en drogen, water, boodschappen leveren, internet tegen betaling en uitklaren in hun vestiging. Zij verzorgen ook de meerboeien en komen het liggeld ontvangen. In de pilot van enkele jaren gelden, wordt hier nog niks over vermeld en zou je gewoon kunnen ankeren op de plaats waar we nu liggen, het uitklaren zou enkel in het gemeentehuis gebeuren en even tijd inbeslag nemen, omdat de papieren zouden doorgefaxed moeten worden naar Guadeloupe. De tijd gaat snel en ook de modernisering vindt hier zijn weg, want ondertussen is het dus verboden te ankeren, lig het vol meerboeien en uitklaren doe jezelf door op hun systeem alles, op een computer, in te vullen en af te printen in het LSM-lokaal. Makkelijk.
Door de eilandtour gisteren, zijn alle baaien bekeken en gekeurd. Even verhuizen nu. Meerboei los en zonder motor te starten zeilt Zensation de baai uit naar 'Pain de Sucre'. Genoemd naar de bolvormige hoge uitstekende rots die onderaan wit gekleurd is en dus lijkt op suikerbrood...mmm...krijg ik daar weer zin in... Gaan die Fransen mij veranderen in een zoetekauw?! Hi, hi, hi,...
Volgens the Captain zou ik mee met Columbus op ontdekkingsreis moeten gegaan hebben, omdat ik net als hij in elke steen/rots/wolk/enz...een figuur ofzo zie en zo mee leuke namen voor eilanden zou kunnen bedenken ;-)
De meerboei pak ik deze keer op een andere manier, want de 'gesofisticeerde' pikhaak heeft de afgelopen dagen en pogingen gefaald! Hij draaide niet door en dus geen landvast in het oog van de boei. Plat op de buik aan de dikste en laagste kant van onze dame lig ik klaar met het touw in mijn hand. M.b.v. de vaardige manoeuvreer- en vaarkunsten van de schipper, kan ik met mijn korte armen het touw door het oog steken. Maar dan: proberen recht te geraken en mijn hoofd tussen de reling uitwringen en naar de voorste kikker gaan en beleggen...no problem! We liggen weer.
De baai is hier mooi en rustig, of toch niet?! Enkele duikers zijn onderwater aan het werk en de kompressor maakt een vervelend aanhoudend lawaai. Onder water horen we steeds een getik. Maar wat we zien geeft ons rust: helder water, vissen en koraal. Onder de rare punt van 'Pain de Sucre' liggen grote blokken stenen, het lijken wél de 'Baths' onder water. Als ik de zwemtrap weer bestijg voel ik iets aan mijn keel, het is een iniemienie krabbetje dat me in haar greep houdt!
Tegen de late namiddag varen we weer naar de andere baai om te overnachten, daar kunnen we makkelijk aan land en is er meer te beleven. Morgenvroeg kunnen we dan nog wat boodschappen doen alvorens uit te klaren en door te varen.
Het is onze laatste avond hier op Les Saintes en als afsluiter gaan we proeven van de locale culinaire specialiteiten in een kleurrijk restaurant 'Couleur du Monde'. Creoolse pensen/boudains van het huis en een bord met alle visspecialiteiten worden gekozen. Alles is lekker en tevreden vinden we in het donker met ons nieuw Dinghie-lichtje, dat Geert op de motorkap heeft gemonteerd, ons dobberend huisje.
Deze morgen vonden we de was reeds in de kuip: een zak (beddengoed & handdoeken) gewassen en gedroogd en een zak (kleding) enkel gewassen. Wat een service! Meteen wordt de was opgehangen en kan de zon, die reeds volop aanwezig is, de rest doen, dankzij 'LSM'= Les Saintes Multiservices. Deze organisatie biedt de cruisers allerlei services aan, waar onder: wassen en drogen, water, boodschappen leveren, internet tegen betaling en uitklaren in hun vestiging. Zij verzorgen ook de meerboeien en komen het liggeld ontvangen. In de pilot van enkele jaren gelden, wordt hier nog niks over vermeld en zou je gewoon kunnen ankeren op de plaats waar we nu liggen, het uitklaren zou enkel in het gemeentehuis gebeuren en even tijd inbeslag nemen, omdat de papieren zouden doorgefaxed moeten worden naar Guadeloupe. De tijd gaat snel en ook de modernisering vindt hier zijn weg, want ondertussen is het dus verboden te ankeren, lig het vol meerboeien en uitklaren doe jezelf door op hun systeem alles, op een computer, in te vullen en af te printen in het LSM-lokaal. Makkelijk.
Door de eilandtour gisteren, zijn alle baaien bekeken en gekeurd. Even verhuizen nu. Meerboei los en zonder motor te starten zeilt Zensation de baai uit naar 'Pain de Sucre'. Genoemd naar de bolvormige hoge uitstekende rots die onderaan wit gekleurd is en dus lijkt op suikerbrood...mmm...krijg ik daar weer zin in... Gaan die Fransen mij veranderen in een zoetekauw?! Hi, hi, hi,...
Volgens the Captain zou ik mee met Columbus op ontdekkingsreis moeten gegaan hebben, omdat ik net als hij in elke steen/rots/wolk/enz...een figuur ofzo zie en zo mee leuke namen voor eilanden zou kunnen bedenken ;-)
De meerboei pak ik deze keer op een andere manier, want de 'gesofisticeerde' pikhaak heeft de afgelopen dagen en pogingen gefaald! Hij draaide niet door en dus geen landvast in het oog van de boei. Plat op de buik aan de dikste en laagste kant van onze dame lig ik klaar met het touw in mijn hand. M.b.v. de vaardige manoeuvreer- en vaarkunsten van de schipper, kan ik met mijn korte armen het touw door het oog steken. Maar dan: proberen recht te geraken en mijn hoofd tussen de reling uitwringen en naar de voorste kikker gaan en beleggen...no problem! We liggen weer.
De baai is hier mooi en rustig, of toch niet?! Enkele duikers zijn onderwater aan het werk en de kompressor maakt een vervelend aanhoudend lawaai. Onder water horen we steeds een getik. Maar wat we zien geeft ons rust: helder water, vissen en koraal. Onder de rare punt van 'Pain de Sucre' liggen grote blokken stenen, het lijken wél de 'Baths' onder water. Als ik de zwemtrap weer bestijg voel ik iets aan mijn keel, het is een iniemienie krabbetje dat me in haar greep houdt!
Tegen de late namiddag varen we weer naar de andere baai om te overnachten, daar kunnen we makkelijk aan land en is er meer te beleven. Morgenvroeg kunnen we dan nog wat boodschappen doen alvorens uit te klaren en door te varen.
Het is onze laatste avond hier op Les Saintes en als afsluiter gaan we proeven van de locale culinaire specialiteiten in een kleurrijk restaurant 'Couleur du Monde'. Creoolse pensen/boudains van het huis en een bord met alle visspecialiteiten worden gekozen. Alles is lekker en tevreden vinden we in het donker met ons nieuw Dinghie-lichtje, dat Geert op de motorkap heeft gemonteerd, ons dobberend huisje.
woensdag 25 mei 2016
Îles des Saintes, Terre de Haut(Caraïben)
Maandag, 23 mei '16
Wanneer de eerste lading mensen door een ferry wordt gedropt, zijn ook wij reeds in de hoofdstraat aanwezig. Lokale dames bieden uit een rieten mandje de plaatselijke zoete lekkernij aan: 'Tourment d'Amour'. Een gebak met krokante buitenkant en een zachte vulling van coco's, guave, banaan of ananas. Alleen voor de romantische naam zou je het al kopen. En dat deed ik ook, enkele dagen geleden in Deshaies. Geproefd en lekker bevonden (met coco's). Qua constructie is het vergelijkbaar met een mattentaartje...mmm...krijg ik daar ineens zin in ;-)
Een golfkar, daar wil ik wél een keer mee rondtoeren, maar de prijs is drie maal zoveel als een scooter. Met z'n vier zou dat een mooie prijs zijn, maar we zijn slechts met z'n twee. Dus ons vervoermiddel vandaag is een scooter. Met zijn twee op de tweewieler beginnen we aan een eilandtour. Eerst bergop naar het fort van Napoleon, dat we bezoeken en weer wijzer worden over het eiland, de geschiedenis van vroeger tot nu, de oorlogsschepen en vloot en replica's hiervan in schaalmodel, de belangrijke strijd tussen Engeland en Frankrijk om deze eilanden, gedroogd kroraal en -vissen, tentoonstelling van kunstenaars, enz...
Met behulp van een plan berijden we de enkele wegen van het eiland en bezoeken de stranden en baaien, waaronder de 'Pompierre Baai'. Dit is de populairste baai van het eiland, niet alleen bij zonnekloppers, maar ook bij enkele stieren, geiten en hun lammen en kippen en hun kuikens die hier rustig tussen iedereen doorlopen op het strand!
Heel de dag door komen we steeds dezelfde mensen tegen op hun scooter of golfkar...grappig :-) Het eiland is niet groot, slechts 4,7m2 en die enkele wegen die er zijn worden druk bereden en zijn uiterst smal, waardoor er vaak vaart moet geminderd worden bij het passeren van een tegenligger. Een golfkar en scooter kunnen rijdend elkaar nog net kruisen, maar een gewone wagen is een probleem, hi, hi, hi,...
Vele postkaart- en panoramische uitzichten prikkelen op verschillende locaties onze netvliezen en eisen een stop om bij stil te staan en vast te leggen met de camera.
Op het einde van de dag leveren we de tweewieler weer in.
Wanneer de eerste lading mensen door een ferry wordt gedropt, zijn ook wij reeds in de hoofdstraat aanwezig. Lokale dames bieden uit een rieten mandje de plaatselijke zoete lekkernij aan: 'Tourment d'Amour'. Een gebak met krokante buitenkant en een zachte vulling van coco's, guave, banaan of ananas. Alleen voor de romantische naam zou je het al kopen. En dat deed ik ook, enkele dagen geleden in Deshaies. Geproefd en lekker bevonden (met coco's). Qua constructie is het vergelijkbaar met een mattentaartje...mmm...krijg ik daar ineens zin in ;-)
Een golfkar, daar wil ik wél een keer mee rondtoeren, maar de prijs is drie maal zoveel als een scooter. Met z'n vier zou dat een mooie prijs zijn, maar we zijn slechts met z'n twee. Dus ons vervoermiddel vandaag is een scooter. Met zijn twee op de tweewieler beginnen we aan een eilandtour. Eerst bergop naar het fort van Napoleon, dat we bezoeken en weer wijzer worden over het eiland, de geschiedenis van vroeger tot nu, de oorlogsschepen en vloot en replica's hiervan in schaalmodel, de belangrijke strijd tussen Engeland en Frankrijk om deze eilanden, gedroogd kroraal en -vissen, tentoonstelling van kunstenaars, enz...
Met behulp van een plan berijden we de enkele wegen van het eiland en bezoeken de stranden en baaien, waaronder de 'Pompierre Baai'. Dit is de populairste baai van het eiland, niet alleen bij zonnekloppers, maar ook bij enkele stieren, geiten en hun lammen en kippen en hun kuikens die hier rustig tussen iedereen doorlopen op het strand!
Heel de dag door komen we steeds dezelfde mensen tegen op hun scooter of golfkar...grappig :-) Het eiland is niet groot, slechts 4,7m2 en die enkele wegen die er zijn worden druk bereden en zijn uiterst smal, waardoor er vaak vaart moet geminderd worden bij het passeren van een tegenligger. Een golfkar en scooter kunnen rijdend elkaar nog net kruisen, maar een gewone wagen is een probleem, hi, hi, hi,...
Vele postkaart- en panoramische uitzichten prikkelen op verschillende locaties onze netvliezen en eisen een stop om bij stil te staan en vast te leggen met de camera.
Op het einde van de dag leveren we de tweewieler weer in.
Guadeloupe, Pointe Malendure - Îles des Saintes, Terre de Haut(Caraïben)
Zondag, 22 mei '16
Alweer een feestdag? Vorig jaar verlieten we op die dag de haven van Nieuwpoort en de Belgische wateren en véél eigen water achter tijdens het afscheid van familie & vrienden. Hier begon het echt...onze wereldreis!
Zouden we dan toch een data-memory aan het verzamelen zijn of worden we aangezet tot alweer toosten?! Straks denken ze nog dat we een probleem hebben!
Nou laat de fles water weer maar aanrukken ;-)
Ook afgelopen nacht merkten we weer veel wind op. De baai geeft ook niet echt de beschutting voor ons huisje tijdens onze afwezigheid en hier kunnen we ook geen auto huren. Dus houden we de rest van de vleugels van Guadeloupe voor een volgende keer. Tot Guadeloupe horen ook nog de omringende kleinere zustereilanden: Marie-Galante, La Désirade en Îles des Saintes. Deze laatste is een eilandengroep, bestaande uit negen eilanden, wordt onze bestemming.
Al vroeg tuigen we ons Dinghietje af en komt er een schildpad met kleine oogjes kijken wat voor herrie we maken op dit vroege uur!
Het tochtje is nog wind-veranderlijker dan gisteren. Waar komt die wind toch vandaan?!
Terre D'en Haut is één van de eilanden en daar pikken we een meerboei op. Ankeren is hier verboden, omdat het ook weer beschermd wordt. Meteen vallen de mooie peperkoek-achtige huisjes op met hun vrolijke kleuren en kleurrijke metalen golfplaten-daken. Zien we er nu een boot achterwaarts op het land liggen? Neen, het is een huis die de vorm heeft van een boeg van een schip! Het huis is gebouwtje in 1942 door Adolphe Catan, een beroemde Guadeloupaanse fotograaf. Het is privé en dus niet te bezichtigen...jammer.
In het populaire vissersstadje Bourg des Saintes zijn héél wat leuke winkeltjes, vele restaurants en kunstateliers aanwezig. Het eiland staat bekend om zijn gastronomie en kunstenaars. De mensen verplaatsen zich vooral met golfkarretjes en scooters. Deze kan je ook huren en zo het eiland verkennen. Leuk idee voor morgen. Dit is het enige eiland van de Saintes dat met het openbaar vervoer bereikbaar is: ferry of vliegtuigje. Ferries varen hier op en af van Guadeloupe en heel wat mensen stappen af en op. Heel hun 'hebben en houden' sleuren ze mee voor een dagje op het eiland. We zien ze de ferry opgaan met opplooitafels, koelboxen, muziekinstrumenten, enz... Ook hier valt het leven voor het grootste deel stil, als de laatste ferry met de dagjes-toeristen/mensen vertrokken zijn, uitgezonderd op enkele restaurants na die vooral hun langouste en andere visvangsten op het menu aanprijzen.
Onder een prachtige sterrenhemel en een volle maan is het een heerlijke avond.
Alweer een feestdag? Vorig jaar verlieten we op die dag de haven van Nieuwpoort en de Belgische wateren en véél eigen water achter tijdens het afscheid van familie & vrienden. Hier begon het echt...onze wereldreis!
Zouden we dan toch een data-memory aan het verzamelen zijn of worden we aangezet tot alweer toosten?! Straks denken ze nog dat we een probleem hebben!
Nou laat de fles water weer maar aanrukken ;-)
Ook afgelopen nacht merkten we weer veel wind op. De baai geeft ook niet echt de beschutting voor ons huisje tijdens onze afwezigheid en hier kunnen we ook geen auto huren. Dus houden we de rest van de vleugels van Guadeloupe voor een volgende keer. Tot Guadeloupe horen ook nog de omringende kleinere zustereilanden: Marie-Galante, La Désirade en Îles des Saintes. Deze laatste is een eilandengroep, bestaande uit negen eilanden, wordt onze bestemming.
Al vroeg tuigen we ons Dinghietje af en komt er een schildpad met kleine oogjes kijken wat voor herrie we maken op dit vroege uur!
Het tochtje is nog wind-veranderlijker dan gisteren. Waar komt die wind toch vandaan?!
Terre D'en Haut is één van de eilanden en daar pikken we een meerboei op. Ankeren is hier verboden, omdat het ook weer beschermd wordt. Meteen vallen de mooie peperkoek-achtige huisjes op met hun vrolijke kleuren en kleurrijke metalen golfplaten-daken. Zien we er nu een boot achterwaarts op het land liggen? Neen, het is een huis die de vorm heeft van een boeg van een schip! Het huis is gebouwtje in 1942 door Adolphe Catan, een beroemde Guadeloupaanse fotograaf. Het is privé en dus niet te bezichtigen...jammer.
In het populaire vissersstadje Bourg des Saintes zijn héél wat leuke winkeltjes, vele restaurants en kunstateliers aanwezig. Het eiland staat bekend om zijn gastronomie en kunstenaars. De mensen verplaatsen zich vooral met golfkarretjes en scooters. Deze kan je ook huren en zo het eiland verkennen. Leuk idee voor morgen. Dit is het enige eiland van de Saintes dat met het openbaar vervoer bereikbaar is: ferry of vliegtuigje. Ferries varen hier op en af van Guadeloupe en heel wat mensen stappen af en op. Heel hun 'hebben en houden' sleuren ze mee voor een dagje op het eiland. We zien ze de ferry opgaan met opplooitafels, koelboxen, muziekinstrumenten, enz... Ook hier valt het leven voor het grootste deel stil, als de laatste ferry met de dagjes-toeristen/mensen vertrokken zijn, uitgezonderd op enkele restaurants na die vooral hun langouste en andere visvangsten op het menu aanprijzen.
Onder een prachtige sterrenhemel en een volle maan is het een heerlijke avond.
Guadeloupe, Deshaies - Pointe Malendure(Caraïben)
Zaterdag, 21 mei '16
De hele nacht heeft het flink geblazen, althans de momenten dat we even wakker waren... Bij het ontwaken is het windstil in de baai.
Het plan om Zensation hier nog enkele dagen te laten liggen op anker en een aantal dagen een auto te huren om het eiland te bezichtigen wordt in vraag gesteld. De komende dagen wordt er nog heel wat wind voorspeld en de windvlagen die hier opsteken zijn met momenten sterk.
Guadeloupe is Frans, dus hier weer lekkere verse knapperige baguette van de boulangerie en betalen met euro's. Een kolibrie fladdert vrolijk rond, maar kiest het hazenpad wanneer een auto langs z'n geliefde struik passeert, net voor ie op de memorycard vereeuwigd kan worden...jammer.
Na het ontbijt besluiten we door te varen op zoek naar een baai met minder windvlagen. De zeiltocht is er één met een hele tijd een 'ik-speel-met-je-voeten'-wind! Veel wind, minder wind, geen wind, veel wind, enz... Het is steeds goed te zien aan de rimpels of koppen op het water wat er gaat komen. Onderweg komt er een zeilboot van tegenovergestelde richting met gereefde zielen en wij op motor. En dan plots...stjakka...wind in de zielen en Zensation van recht naar een helling van 30°. Er verschijnen pieken van 40kn op de windmeter! Die valwinden en acceleratie-zones zorgen voor het actiever en anticiperend zeilen. The Captain houdt er aan de ene kant van, maar vloekt er evengoed om ;-)
Pigeon Island nadert en het is er veel rustiger dan enkele maanden geleden. Er zijn meerboeien vrij, dus zien we de kans schoon om ons eraan vast te maken en de onderwaterwereld hier te bekijken, die door Jacques Cousteau werd gekocht om te beschermen en om te toveren tot duik- en snorkelparadijs. Vele kajaks komen aangepeddeld en stranden op het eiland.
Onder ons is het meer dan 10m diep en het zicht enorm klaar/helder, het water lijkt wél Spa-rein! Grote papegaaivissen lachen ons tegemoet en zijn in het gezelschap van andere vissoorten en prachtig koraal. Tja, de heer Cousteau wist goed wat hij moest beschermen, het is hier mooi!
Tegenover het eiland ligt een baai 'Pointe Malendure', waar we het anker droppen. Hier vullen heel wat mensen het zwart/grijze strand met hun hangmatten, tafels, stoelen, koelboxen, enz... Verder in de baai staan gekleurde houten huisjes die dienst doen als bar, restaurant, duik-/snorkelclub en verhuur, kajak-verhuur, ijssalon, excursies naar Pigeon Island met glasbodemboten of andere, enz...
Het is er gezellig druk en we plaatsen ons op een strandterras om alles te bekijken.
Om 18u gaan de slagvensters toe en sluit alles. Al snel ligt het strand en de baai er verlaten bij. Door de berg wandelen we langs de weg naar de baai ernaast, maar ook hier is het leven stilgevallen en keren we terug naar onze dame voor een 'Sundowner' aan boord.
De hele nacht heeft het flink geblazen, althans de momenten dat we even wakker waren... Bij het ontwaken is het windstil in de baai.
Het plan om Zensation hier nog enkele dagen te laten liggen op anker en een aantal dagen een auto te huren om het eiland te bezichtigen wordt in vraag gesteld. De komende dagen wordt er nog heel wat wind voorspeld en de windvlagen die hier opsteken zijn met momenten sterk.
Guadeloupe is Frans, dus hier weer lekkere verse knapperige baguette van de boulangerie en betalen met euro's. Een kolibrie fladdert vrolijk rond, maar kiest het hazenpad wanneer een auto langs z'n geliefde struik passeert, net voor ie op de memorycard vereeuwigd kan worden...jammer.
Na het ontbijt besluiten we door te varen op zoek naar een baai met minder windvlagen. De zeiltocht is er één met een hele tijd een 'ik-speel-met-je-voeten'-wind! Veel wind, minder wind, geen wind, veel wind, enz... Het is steeds goed te zien aan de rimpels of koppen op het water wat er gaat komen. Onderweg komt er een zeilboot van tegenovergestelde richting met gereefde zielen en wij op motor. En dan plots...stjakka...wind in de zielen en Zensation van recht naar een helling van 30°. Er verschijnen pieken van 40kn op de windmeter! Die valwinden en acceleratie-zones zorgen voor het actiever en anticiperend zeilen. The Captain houdt er aan de ene kant van, maar vloekt er evengoed om ;-)
Pigeon Island nadert en het is er veel rustiger dan enkele maanden geleden. Er zijn meerboeien vrij, dus zien we de kans schoon om ons eraan vast te maken en de onderwaterwereld hier te bekijken, die door Jacques Cousteau werd gekocht om te beschermen en om te toveren tot duik- en snorkelparadijs. Vele kajaks komen aangepeddeld en stranden op het eiland.
Onder ons is het meer dan 10m diep en het zicht enorm klaar/helder, het water lijkt wél Spa-rein! Grote papegaaivissen lachen ons tegemoet en zijn in het gezelschap van andere vissoorten en prachtig koraal. Tja, de heer Cousteau wist goed wat hij moest beschermen, het is hier mooi!
Tegenover het eiland ligt een baai 'Pointe Malendure', waar we het anker droppen. Hier vullen heel wat mensen het zwart/grijze strand met hun hangmatten, tafels, stoelen, koelboxen, enz... Verder in de baai staan gekleurde houten huisjes die dienst doen als bar, restaurant, duik-/snorkelclub en verhuur, kajak-verhuur, ijssalon, excursies naar Pigeon Island met glasbodemboten of andere, enz...
Het is er gezellig druk en we plaatsen ons op een strandterras om alles te bekijken.
Om 18u gaan de slagvensters toe en sluit alles. Al snel ligt het strand en de baai er verlaten bij. Door de berg wandelen we langs de weg naar de baai ernaast, maar ook hier is het leven stilgevallen en keren we terug naar onze dame voor een 'Sundowner' aan boord.
zondag 22 mei 2016
Antigua, Engish Harbour - Guadeloupe, Deshaies(Caraïben)
Vrijdag, 20 mei '16
In één gebouw worden we van het ene kantoor naar het andere gestuurd...een hele procedure en wat is de juiste volgorde om uit te klaren? Eerst op een computer je vertrek ingeven m.b.v. 'eSeaClear Support', een systeem dat in Antigua & Barbuda gebruikt wordt. Dan naar loket 1: havenautoriteiten, vervolgens loket 2: duoane, loket 3: immigratie en ten slotte terug naar kantoor nummer twee: duoane en zijn we 'clear' to go! Al bij al verloopt dit vlotjes en bevinden ze zich allen bij elkaar en verplaatsen we onszelf telkens slechts enkele voetstappen verder.
Nog even langs SY Blue Spirit varen en even dag zeggen. In Curacao gaan we elkaar wél treffen om gezellig bij te kletsen. Nu moeten we doorvaren, anders bereiken we onze bestemming niet voor het donker.
Met halve wind zeilen we weer wat zuidelijker, naar het volgende eiland, Guadeloupe. Het water loopt langs het gangboord en het is kunst en vliegwerk om ons ontbijt bij elkaar te sprokkelen, zeker met de helling over stuurboordkant, zo kom ik handen te kort om het servies in de kasten te houden en voeten om bestek uit een lade te nemen, terwijl de andere vier laden volgen probeer ik deze met heel men onderlichaam terug te duwen... Zensation wordt door een golf zijdelings getroffen en ik kwak met mijn bil tegen het handvat van de zetel. Auwtch! Een koude bus melk verzacht de plek.
Af en toe komen er waterspatten tussen de buiskap en bimini, of van opzij er onder door. De golven botsen tegen de romp of rollen onder ons door. Zensation gaat er als een speer van door met een gemiddelde snelheid van 8kn. Dat gaat lekker.
Nu dat onze visvangst van afgelopen week al gehalveerd is, vind ik dat het tijd is om deze weer aan te vullen. De vislijn wordt uitgegooid.
En ja, beet! Het lijkt een grote vangst, want het binnenhalen heeft zijn tijd nodig en we brengen de snelheid terug naar 1 à 1,5 knopen. De bekende groen-gele kleur blinkt en spartelt achter de boot, de vis mag niet onder de boot terecht komen, want dan zou de vislijn kunnen doorgesneden worden door de schroef. Even vechten en na een halfuur lukt het ons om de 1m grote Mahi Mahi binnen te halen...het schepnet is te klein voor dit formaat, maar hij zit erin. Joepie! Een beetje rum door zijn bek gieten, een tik met de baseballknuppel en hij geeft geen kik meer...De kop, staart en ingewanden worden verwijdert en dan gaat ie de koelkast in, zodat ie straks gefileerd kan worden.
Even bekomen...van al dat voorover hangen en het klotsen op de golven tegen de lage snelheid, is mijn evenwichtsorgaan even uit balans gebracht.
Nadat we weer op snelheid zeilen en de horizon weer in het gezichtsveld aanwezig is, klaar ik alweer op.
Tijdens het aanlopen van Deshaies worden we getroffen door een valwind en lopen we uit het roer en slaan we zo goed als plat, een enorme hoeveelheid water komt de kuip binnen gegoten! Wat een 'entree' ;-)
De baai is nog redelijk gevuld en er staat een stevige wind.
Ook aan land is er een gezellige drukte. Vorige keer kon het stadje ons reeds bekoren en nu zijn we hier terug... Na het inklaren en een hapje is het tijd voor operatie Mahi Mahi. M.b.v. een hoofdlamp, handschoenen, verschillende messen, keukenschaar en tang, wordt de patiënt op de snijplank gelegd en vakkundig versneden tot 12 prachtige filets. De vriezer is weer aangevuld! Wie komt er eten?!
In één gebouw worden we van het ene kantoor naar het andere gestuurd...een hele procedure en wat is de juiste volgorde om uit te klaren? Eerst op een computer je vertrek ingeven m.b.v. 'eSeaClear Support', een systeem dat in Antigua & Barbuda gebruikt wordt. Dan naar loket 1: havenautoriteiten, vervolgens loket 2: duoane, loket 3: immigratie en ten slotte terug naar kantoor nummer twee: duoane en zijn we 'clear' to go! Al bij al verloopt dit vlotjes en bevinden ze zich allen bij elkaar en verplaatsen we onszelf telkens slechts enkele voetstappen verder.
Nog even langs SY Blue Spirit varen en even dag zeggen. In Curacao gaan we elkaar wél treffen om gezellig bij te kletsen. Nu moeten we doorvaren, anders bereiken we onze bestemming niet voor het donker.
Met halve wind zeilen we weer wat zuidelijker, naar het volgende eiland, Guadeloupe. Het water loopt langs het gangboord en het is kunst en vliegwerk om ons ontbijt bij elkaar te sprokkelen, zeker met de helling over stuurboordkant, zo kom ik handen te kort om het servies in de kasten te houden en voeten om bestek uit een lade te nemen, terwijl de andere vier laden volgen probeer ik deze met heel men onderlichaam terug te duwen... Zensation wordt door een golf zijdelings getroffen en ik kwak met mijn bil tegen het handvat van de zetel. Auwtch! Een koude bus melk verzacht de plek.
Af en toe komen er waterspatten tussen de buiskap en bimini, of van opzij er onder door. De golven botsen tegen de romp of rollen onder ons door. Zensation gaat er als een speer van door met een gemiddelde snelheid van 8kn. Dat gaat lekker.
Nu dat onze visvangst van afgelopen week al gehalveerd is, vind ik dat het tijd is om deze weer aan te vullen. De vislijn wordt uitgegooid.
En ja, beet! Het lijkt een grote vangst, want het binnenhalen heeft zijn tijd nodig en we brengen de snelheid terug naar 1 à 1,5 knopen. De bekende groen-gele kleur blinkt en spartelt achter de boot, de vis mag niet onder de boot terecht komen, want dan zou de vislijn kunnen doorgesneden worden door de schroef. Even vechten en na een halfuur lukt het ons om de 1m grote Mahi Mahi binnen te halen...het schepnet is te klein voor dit formaat, maar hij zit erin. Joepie! Een beetje rum door zijn bek gieten, een tik met de baseballknuppel en hij geeft geen kik meer...De kop, staart en ingewanden worden verwijdert en dan gaat ie de koelkast in, zodat ie straks gefileerd kan worden.
Even bekomen...van al dat voorover hangen en het klotsen op de golven tegen de lage snelheid, is mijn evenwichtsorgaan even uit balans gebracht.
Nadat we weer op snelheid zeilen en de horizon weer in het gezichtsveld aanwezig is, klaar ik alweer op.
Tijdens het aanlopen van Deshaies worden we getroffen door een valwind en lopen we uit het roer en slaan we zo goed als plat, een enorme hoeveelheid water komt de kuip binnen gegoten! Wat een 'entree' ;-)
De baai is nog redelijk gevuld en er staat een stevige wind.
Ook aan land is er een gezellige drukte. Vorige keer kon het stadje ons reeds bekoren en nu zijn we hier terug... Na het inklaren en een hapje is het tijd voor operatie Mahi Mahi. M.b.v. een hoofdlamp, handschoenen, verschillende messen, keukenschaar en tang, wordt de patiënt op de snijplank gelegd en vakkundig versneden tot 12 prachtige filets. De vriezer is weer aangevuld! Wie komt er eten?!
Antigua, Deep Bay - English Harbour(Caraïben)
Donderdag, 19 mei '16
Alweer een feestdag vandaag: onze negende huwelijksverjaardag. 'Hoe kan dat nou? Jullie hadden onlangs toch jullie huwelijksverjaardag?!', horen we jullie zich afvragen. Tja, we feesten graag of is het om ons geheugen te trainen op data? Zo hebben we tien dagen nadat we 'Yes I do' zeiden in Mauritius, dit nog eens overgedaan in het Vlaams met familie en vrienden in het stadhuis van Lier ;-) hi, hi, hi,...leuk zo'n huwelijk gespreid over enkele weken...zo blijf je lekker in de 'Honeymoon-bubble', zelfs nu nog :-* <3
Vandaag vieren we dit met een klim naar het ruïne van Fort Barrington uit tijd van Lord Nelson. Na een makkelijke natte landing en de dinghy verder op het strand te hebben gezeuld en vastgemaakt aan een palmboom. Wandelen we het strand af. Aan de rand is het water helder en zien we een prachtige oranje zeester. Achter het strand ligt een lagoon en meteen worden onze ogen op een groot bord gericht met het opschrift dat er in 2017 gestart wordt aan de bouw van een hotel met 450 kamers. Bye, bye, vredig strand en baai!
Op de klim worden we getrakteerd op fantastische panoramische uitzichten op St. John's, de zee, de lagoon en de baai en natuurlijk onze eigenste Zensation! De moeite waard, ook al stelt het fort niet zoveel voor.
De afdaling wordt ingezet en enkele locals plonsen ondertussen in het water en hebben de zeester op het strand gelegd...
Aan het andere eind van de baai treffen we verlaten hutjes, ijzeren parapluvormen zonder palmbladeren en een grote bar aan. Op papieren lezen we: 'gesloten voor renovatie' en: 'strandstoel huren US$ 5' en: 'vuilnis afgeven (voor de bootmensen) US$5' en: 'gebruik van toilet US$2'. Twee mensen proberen het tuinpad vrij te houden naar het lelijke grote hotelgebouw dat achter het strand staat en waar rond het vol ligt met kapotte daken, huisjes, speeltuintoestellen en andere rommel. Slechts één houten hutje op het strand is open en fungeert als bar. Na een babbel met de bardame vernemen we dat het hotel nog actief zou zijn...eum, waar zijn de hotelgasten dan? Einde seizoen? Tja, het bestaande hotel zal niet modern genoeg meer zijn en dan zullen ze maar een nieuwke erbij zetten zeker!
Hopelijk laten ze nog enkele van hun 365 mooie stranden onbezoedeld...misschien gaan we dat binnen enkele jaren zelf komen ontdekken.
Met de dinghy gaan we op snorkelpad. Eerst naar de rots in het begin van de baai met groot kleurrijk koraal en duizenden kleine bewoners, waaronder enkele pijlstaartinktvissen...njammie.
Daarna naar het wrak, er steekt iets boven het water en daar naast ligt een zwart-rode boei. Aan een touw met een plastiek fles, die dienst doet als boei, kunnen we ons Dinghietje vastmaken.
Onderwater zwemmen we boven de contouren van het wrak van het schip Andes. Het is een groot schip en wat boven water steekt is een stuk mast, onder water zien we er nog twee liggen. Ondertussen heeft het schip heel wat nieuwe bewoners: koraal en vissen. Wat is het verhaal van het schip en hoe lang ligt het hier al?
De Andes was een houten driemaster die in 1905 met zijn vracht uit Trinidad kwam. Voor St. John's kwam er rook uit één van de holle masten, maar ze mochten de haven van St. John's niet invaren en gingen daarom voor anker in Deep Bay. Daar namen ze een kijkje in de laadruimte en door de zuurstof werd het vuur aangewakkerd en was het schip niet meer te redden! Creepy toch om het onder je te zien liggen...
Het is bijna middag, de zeilen worden gezet en de koers gaat terug naar Englisch Harbour. Onderweg passeren we nog vele baaien met grote resorts aan prachtige stranden en villa's op de heuveltoppen, maar ook nog lege zandstranden...
De laatste mijlen overbruggen we op motor tegen de wind in. Zensation beukt in de golven en grote watersplashen komen over de punt heen langs het dek. De buiskap en bimini houden ons spatvrij ;-)
Slechts twee andere boten liggen in de baai, waaronder de Nederlandse 'Blue Spirit', die we kennen van de vertrekkersdag en Culatra, Portugal.
Als we voor sluitingstijd nog bij de zeilmaker willen geraken, moeten we ons haasten. Net voor de dinghy-steiger passeren we de 'Blue-Spirit'-crew in hun bijboot. We zwaaien en maken vast aan de steiger om meteen naar de zeilmaker te gaan.
De vissers en hun -boten, van afgelopen week, zijn verdwenen...hun vangsten hebben ze mee. De partytenten zijn nog wél aanwezig.
De mooie Engelse gerenoveerde panden uit het heerschap van de Engelse admiraal Lord Horatio Nelson, hebben hier in Nelson's Dockyard allemaal een andere functie gekregen en worden actief gebruikt als: hotel, bar, restaurant, museum, bakker, winkeltjes, zeilmaker, douane, immigratie, havenautoriteiten, havenkantoor, enz... en vormen een dorp op zich, dat populair is en veel bezocht wordt door toeristen. Door het laagseizoen merken we hier niets van.
De zeilmaker is nog open en het zeil is gerepareerd. Of het goed gedaan is, dat zal de toekomst uitwijzen. Ondertussen er is nog steeds géén reactie/mail van Elvstrøm België/Nederland noch naar de zeilmaker, noch naar ons!. Misschien heeft Maxim Van Pelt verlof en krijgen we alsnog wat van hem te horen. We blijven in blijde verwachting en betalen ondertussen de rekening zelf. De teleurstelling in de dure zeilen die na zeven duizend mijl er zo uitzien is al groot genoeg!!! Hopelijk kunnen we ze nog een hele tijd gebruiken, want anders waren ze het geld NIET waard :-(
Met de steekkar brengen we het zeil naar de bijboot en maken het met een slot vast.
Door de grote houten poorten verlaten we Nelson's Dockyard en wandelen we naar de naastgelegen haven en plaats 'Falmouth'. Onderweg passeren we vele zaken die bijna allemaal gesloten zijn. In de haven van Falmouth profiteren we van Happy Hour in de Yachtclub.
Op: 'ons en de zeilen' tjing, tjing, proost...
Weer aan boord genieten we van een home-made diner in de kuip en krijgen we hierbij muzikale begeleiding van een steelband vanop het strand van het resort in de baai ;-)
Alweer een feestdag vandaag: onze negende huwelijksverjaardag. 'Hoe kan dat nou? Jullie hadden onlangs toch jullie huwelijksverjaardag?!', horen we jullie zich afvragen. Tja, we feesten graag of is het om ons geheugen te trainen op data? Zo hebben we tien dagen nadat we 'Yes I do' zeiden in Mauritius, dit nog eens overgedaan in het Vlaams met familie en vrienden in het stadhuis van Lier ;-) hi, hi, hi,...leuk zo'n huwelijk gespreid over enkele weken...zo blijf je lekker in de 'Honeymoon-bubble', zelfs nu nog :-* <3
Vandaag vieren we dit met een klim naar het ruïne van Fort Barrington uit tijd van Lord Nelson. Na een makkelijke natte landing en de dinghy verder op het strand te hebben gezeuld en vastgemaakt aan een palmboom. Wandelen we het strand af. Aan de rand is het water helder en zien we een prachtige oranje zeester. Achter het strand ligt een lagoon en meteen worden onze ogen op een groot bord gericht met het opschrift dat er in 2017 gestart wordt aan de bouw van een hotel met 450 kamers. Bye, bye, vredig strand en baai!
Op de klim worden we getrakteerd op fantastische panoramische uitzichten op St. John's, de zee, de lagoon en de baai en natuurlijk onze eigenste Zensation! De moeite waard, ook al stelt het fort niet zoveel voor.
De afdaling wordt ingezet en enkele locals plonsen ondertussen in het water en hebben de zeester op het strand gelegd...
Aan het andere eind van de baai treffen we verlaten hutjes, ijzeren parapluvormen zonder palmbladeren en een grote bar aan. Op papieren lezen we: 'gesloten voor renovatie' en: 'strandstoel huren US$ 5' en: 'vuilnis afgeven (voor de bootmensen) US$5' en: 'gebruik van toilet US$2'. Twee mensen proberen het tuinpad vrij te houden naar het lelijke grote hotelgebouw dat achter het strand staat en waar rond het vol ligt met kapotte daken, huisjes, speeltuintoestellen en andere rommel. Slechts één houten hutje op het strand is open en fungeert als bar. Na een babbel met de bardame vernemen we dat het hotel nog actief zou zijn...eum, waar zijn de hotelgasten dan? Einde seizoen? Tja, het bestaande hotel zal niet modern genoeg meer zijn en dan zullen ze maar een nieuwke erbij zetten zeker!
Hopelijk laten ze nog enkele van hun 365 mooie stranden onbezoedeld...misschien gaan we dat binnen enkele jaren zelf komen ontdekken.
Met de dinghy gaan we op snorkelpad. Eerst naar de rots in het begin van de baai met groot kleurrijk koraal en duizenden kleine bewoners, waaronder enkele pijlstaartinktvissen...njammie.
Daarna naar het wrak, er steekt iets boven het water en daar naast ligt een zwart-rode boei. Aan een touw met een plastiek fles, die dienst doet als boei, kunnen we ons Dinghietje vastmaken.
Onderwater zwemmen we boven de contouren van het wrak van het schip Andes. Het is een groot schip en wat boven water steekt is een stuk mast, onder water zien we er nog twee liggen. Ondertussen heeft het schip heel wat nieuwe bewoners: koraal en vissen. Wat is het verhaal van het schip en hoe lang ligt het hier al?
De Andes was een houten driemaster die in 1905 met zijn vracht uit Trinidad kwam. Voor St. John's kwam er rook uit één van de holle masten, maar ze mochten de haven van St. John's niet invaren en gingen daarom voor anker in Deep Bay. Daar namen ze een kijkje in de laadruimte en door de zuurstof werd het vuur aangewakkerd en was het schip niet meer te redden! Creepy toch om het onder je te zien liggen...
Het is bijna middag, de zeilen worden gezet en de koers gaat terug naar Englisch Harbour. Onderweg passeren we nog vele baaien met grote resorts aan prachtige stranden en villa's op de heuveltoppen, maar ook nog lege zandstranden...
De laatste mijlen overbruggen we op motor tegen de wind in. Zensation beukt in de golven en grote watersplashen komen over de punt heen langs het dek. De buiskap en bimini houden ons spatvrij ;-)
Slechts twee andere boten liggen in de baai, waaronder de Nederlandse 'Blue Spirit', die we kennen van de vertrekkersdag en Culatra, Portugal.
Als we voor sluitingstijd nog bij de zeilmaker willen geraken, moeten we ons haasten. Net voor de dinghy-steiger passeren we de 'Blue-Spirit'-crew in hun bijboot. We zwaaien en maken vast aan de steiger om meteen naar de zeilmaker te gaan.
De vissers en hun -boten, van afgelopen week, zijn verdwenen...hun vangsten hebben ze mee. De partytenten zijn nog wél aanwezig.
De mooie Engelse gerenoveerde panden uit het heerschap van de Engelse admiraal Lord Horatio Nelson, hebben hier in Nelson's Dockyard allemaal een andere functie gekregen en worden actief gebruikt als: hotel, bar, restaurant, museum, bakker, winkeltjes, zeilmaker, douane, immigratie, havenautoriteiten, havenkantoor, enz... en vormen een dorp op zich, dat populair is en veel bezocht wordt door toeristen. Door het laagseizoen merken we hier niets van.
De zeilmaker is nog open en het zeil is gerepareerd. Of het goed gedaan is, dat zal de toekomst uitwijzen. Ondertussen er is nog steeds géén reactie/mail van Elvstrøm België/Nederland noch naar de zeilmaker, noch naar ons!. Misschien heeft Maxim Van Pelt verlof en krijgen we alsnog wat van hem te horen. We blijven in blijde verwachting en betalen ondertussen de rekening zelf. De teleurstelling in de dure zeilen die na zeven duizend mijl er zo uitzien is al groot genoeg!!! Hopelijk kunnen we ze nog een hele tijd gebruiken, want anders waren ze het geld NIET waard :-(
Met de steekkar brengen we het zeil naar de bijboot en maken het met een slot vast.
Door de grote houten poorten verlaten we Nelson's Dockyard en wandelen we naar de naastgelegen haven en plaats 'Falmouth'. Onderweg passeren we vele zaken die bijna allemaal gesloten zijn. In de haven van Falmouth profiteren we van Happy Hour in de Yachtclub.
Op: 'ons en de zeilen' tjing, tjing, proost...
Weer aan boord genieten we van een home-made diner in de kuip en krijgen we hierbij muzikale begeleiding van een steelband vanop het strand van het resort in de baai ;-)
vrijdag 20 mei 2016
Antigua, Dickenson Bay - Saint John's - Deep Bay(Caraïben)
Woensdag, 18 mei '16
Na een korte wandeling naar de lagoon die achter de hotels ligt, keren we langs het strand via een schipwrak terug. Het ligt hier volledig geplunderd te vergaan! Waarom bergen ze het schip niet?
Het is slechts een klein stukje verder varen naar de hoofdstad Saint John's. Van ver zien we reeds dat de grote steigers leeg zijn en er geen boten liggen. We zijn de enige op de ankerplek en er zijn geen cruiseschepen vandaag. Ook voor hen loopt het seizoen in de Caraïben een beetje op z'n einde en zoeken ze de Middelandse Zee op of blijven ze meer Zuidelijk of Noorderlijk varen.
Aan wal is er weer een heus tax-free shopping paradijs. In de winkelstraten zien we weinig kopers of toeristen. In de andere straten vullen locals en kinderen in hun schooluniform het straatbeeld.
De kathedraal die prominent boven de stad uitsteekt en reeds vanop zee te zien is vraagt om een bezoekje van dichtbij. Ramen zijn gesneuveld, stukken steen uit de gevels, zware kettingen en sloten omheen de gietijzeren poorten en een papier met daarop: 'gesloten voor renovatie'. Aan de staat van het knappe gebouw te zien, is dit al enkele jaren uitgesteld! Jammer van dit pracht exemplaar. Ook het museum is gesloten...
Het blijft een beetje raden als je wat gaat eten, drinken of kopen of de prijzen die vermeld worden in EC(East Caribbean) of US dollars zijn, want ze tekenen het allebei met het '$'-symbool. Het prijsverschil is er nochtans wél: 1US$ = tussen de 2,6 á 2,7EC$. Dus best altijd even navragen ;-)
Een baai verder vinden we een meer pittoreske en natuurlijkere ankerplekje 'Deep Bay'. Op voorzeil zijn we er meteen en navigeren we langs het wrak van het schip 'Andes'. De baai is kalm en heeft een uitgestrekt zandstrand. Hier horen we de geluiden van de stad niet of ruiken we de riool niet die erin loopt, zoals bij Saint John's. Zensation heeft het gezelschap van vier andere zeilboten en enkele hobbiecatamarans vanuit de nabijgelegen baai en resort komen voorbij gezeild.
Vanop de rots zien we een ruïne van het fort Barrington. Morgen wagen we ons aan een klim en snorkeltrip.
Na een korte wandeling naar de lagoon die achter de hotels ligt, keren we langs het strand via een schipwrak terug. Het ligt hier volledig geplunderd te vergaan! Waarom bergen ze het schip niet?
Het is slechts een klein stukje verder varen naar de hoofdstad Saint John's. Van ver zien we reeds dat de grote steigers leeg zijn en er geen boten liggen. We zijn de enige op de ankerplek en er zijn geen cruiseschepen vandaag. Ook voor hen loopt het seizoen in de Caraïben een beetje op z'n einde en zoeken ze de Middelandse Zee op of blijven ze meer Zuidelijk of Noorderlijk varen.
Aan wal is er weer een heus tax-free shopping paradijs. In de winkelstraten zien we weinig kopers of toeristen. In de andere straten vullen locals en kinderen in hun schooluniform het straatbeeld.
De kathedraal die prominent boven de stad uitsteekt en reeds vanop zee te zien is vraagt om een bezoekje van dichtbij. Ramen zijn gesneuveld, stukken steen uit de gevels, zware kettingen en sloten omheen de gietijzeren poorten en een papier met daarop: 'gesloten voor renovatie'. Aan de staat van het knappe gebouw te zien, is dit al enkele jaren uitgesteld! Jammer van dit pracht exemplaar. Ook het museum is gesloten...
Het blijft een beetje raden als je wat gaat eten, drinken of kopen of de prijzen die vermeld worden in EC(East Caribbean) of US dollars zijn, want ze tekenen het allebei met het '$'-symbool. Het prijsverschil is er nochtans wél: 1US$ = tussen de 2,6 á 2,7EC$. Dus best altijd even navragen ;-)
Een baai verder vinden we een meer pittoreske en natuurlijkere ankerplekje 'Deep Bay'. Op voorzeil zijn we er meteen en navigeren we langs het wrak van het schip 'Andes'. De baai is kalm en heeft een uitgestrekt zandstrand. Hier horen we de geluiden van de stad niet of ruiken we de riool niet die erin loopt, zoals bij Saint John's. Zensation heeft het gezelschap van vier andere zeilboten en enkele hobbiecatamarans vanuit de nabijgelegen baai en resort komen voorbij gezeild.
Vanop de rots zien we een ruïne van het fort Barrington. Morgen wagen we ons aan een klim en snorkeltrip.
woensdag 18 mei 2016
Barbuda, Cocoa Bay - Long Island, Jumby Bay - Antigua, Dickenson Bay (Caraïben)
Dinsdag, 17 mei '16
The Captain is zoals elke morgen reeds vroeg wakker en in de kuip aanwezig. Deze morgen krijgt hij extraatje bij het prachtige 360° uitzicht, nml.: paarden. Hun hoeven ploeteren door het mulle zachte zand en ze wandelen ongestoord door het verlaten hotel en strand.
Bij het verlaten van de baai volgen we nauwgezet de track van de vorige dag op de plotter, langs de koraalriffen en verborgen rotsen. Al snel worden de zeilen gezet en varen we met een knik in de schoot richting het zuiden, terug naar het zuster eiland Antigua.
Met de stroom tegen en de oude zeilen gehesen klieft Zensation met een gemak van acht knopen snelheid door het water en zorgt voor een wit schuimbad om haar romp heen.
Onze eerst stop is het eilandje 'Long Island', dat omringt is met riffen en rotsen. In Jumby Bay laten we het anker vallen en kijken uit op een mooi hotel/resort met slechts enkele gasten. Al zwemmend bereiken we het rif en snorkelen er om heen. Een sterrenweg lijdt ons op de bodem de weg...de ene zeester na de andere ligt beweegloos onder ons. De kleuren geel en oranje domineren...prachtig!
Het koraal bezit weinig kleur en bewoners.
Onze dame haar nieuwe kleedje oogt mooi onderwater, maar de primer en anti-fouling van de schroef komen in vellen eraf! Eum, niet de juiste ontvetter gebruikt of zijn de producten, die we in Portugal gekocht hebben, niet geschikt?! Niets aan te doen...hier kunnen we wél pokken op afsteken, als ze eraan denken zich hierop te gaan vestigen!
Dickenson Bay op Antigua is onze volgende stop. Ook hier domineert een gigantische club 'Sandals' het grootste gedeelte van de baai. Maar het strand is toegankelijk voor iedereen en er zijn enkele bars en kleinere vakantieverblijven. Een prachtige pier staat statig op z'n poten in het water.
In 'Coconut Cove' doen we ons te goed aan Happy Hour met WiFi en een visrijk-diner met zicht op onze wiebelende dame.
The Captain is zoals elke morgen reeds vroeg wakker en in de kuip aanwezig. Deze morgen krijgt hij extraatje bij het prachtige 360° uitzicht, nml.: paarden. Hun hoeven ploeteren door het mulle zachte zand en ze wandelen ongestoord door het verlaten hotel en strand.
Bij het verlaten van de baai volgen we nauwgezet de track van de vorige dag op de plotter, langs de koraalriffen en verborgen rotsen. Al snel worden de zeilen gezet en varen we met een knik in de schoot richting het zuiden, terug naar het zuster eiland Antigua.
Met de stroom tegen en de oude zeilen gehesen klieft Zensation met een gemak van acht knopen snelheid door het water en zorgt voor een wit schuimbad om haar romp heen.
Onze eerst stop is het eilandje 'Long Island', dat omringt is met riffen en rotsen. In Jumby Bay laten we het anker vallen en kijken uit op een mooi hotel/resort met slechts enkele gasten. Al zwemmend bereiken we het rif en snorkelen er om heen. Een sterrenweg lijdt ons op de bodem de weg...de ene zeester na de andere ligt beweegloos onder ons. De kleuren geel en oranje domineren...prachtig!
Het koraal bezit weinig kleur en bewoners.
Onze dame haar nieuwe kleedje oogt mooi onderwater, maar de primer en anti-fouling van de schroef komen in vellen eraf! Eum, niet de juiste ontvetter gebruikt of zijn de producten, die we in Portugal gekocht hebben, niet geschikt?! Niets aan te doen...hier kunnen we wél pokken op afsteken, als ze eraan denken zich hierop te gaan vestigen!
Dickenson Bay op Antigua is onze volgende stop. Ook hier domineert een gigantische club 'Sandals' het grootste gedeelte van de baai. Maar het strand is toegankelijk voor iedereen en er zijn enkele bars en kleinere vakantieverblijven. Een prachtige pier staat statig op z'n poten in het water.
In 'Coconut Cove' doen we ons te goed aan Happy Hour met WiFi en een visrijk-diner met zicht op onze wiebelende dame.
Barbuda, Low Bay - Cocoa Bay (Caraïben)
Maandag, 16 mei '16
Drie dinghies landen op het strand en George komt ons reeds tegemoet gewandeld.
Eerst vaart hij met ons naar de overkant, naar Codrington om de tax, 2$ /pers te betalen. Daarna begint de tocht. George scheurt met z'n boot erop los en al snel varen we tussen de mangroven en het moerasgedeelte. Hij vertelt ons over het eiland en de 7mijl lange en 2mijl brede Codrington Lagoon en zijn vogelbewoners: fregatvogels, pelikanen en reigers en waterbewoners: lobster, omgekeerde kleine kwallen en allerlei vissen. Hier bevindt zich de grootste kolonie nestelende fregatvogels ter wereld. Ooit zagen we ze al in de Galapagos.
Barbuda was vroeger een slaven-handels-eiland, van hier kwamen de grootste sterkste slaven. De bevolking zijn afstammelingen van de vroegere slaven.
Toeristen komen hier nauwelijks en de drie hotels die het eiland telt zijn vanaf eind april gesloten voor het orkaanseizoen. Toch is het dankzij toeristen die aandacht aan de vogel-kolonie schonk, dat het eiland meer economische welvaart ervaart en is het natuurreservaat heel belangrijk. Ook voor de dieren is dit een goede, beschermde broedplaats.
George neemt ons verder richting het noorden en meteen zien we vele witte vogelkoppen tussen de mangrovenstruiken. De fregatvogels krijgen pas na twee jaar een zwarte kop en pas dan is aan de kleur van hun nekzak te zien of het een mannetje: rode nekzak, of een vrouwtje: witte nekzak, is. De jonge openen hun bek en hun buidel begint te trillen, dit is hun manier om zichzelf af te koelen.
We zien veel jonge vogels, slechts vier of vijf maanden oud en ze proberen hun wijde vleugels te spreiden en te vliegen. Vanaf vijf maanden kunnen ze meestal vliegen. We zien enkele volwassenen met hun grote spanwijdte van twee tot drie meter boven ons zweven. Enkele vogels zitten op hun nest te broeden. Tijdens de paartijd trekken de mannetjes de aandacht van de vrouwtjes door hun signaalrode gekleurde nekzak op te blazen. Jammergenoeg is het nu geen paartijd...
Het is een prachtige excursie en we keren tevreden terug.
Daarna varen we met de andere boten richting het zuiden van het eiland, naar Cocao Point. Hier verbleef Prinses Diana enkele vakanties in een hotel.
Op gereefd voorzeil varen we aan de wind en moeten we nauwkeurig navigeren tussen rotsen en riffen. Ons Dinghietje hotst achterna aan een touw.
Ook hier treffen we de hotels verlaten aan met ramen die met planken zijn afgeslagen, klaar om een eventuele tropische storm of orkaan te doorstaan.
Meteen komen er enkele nieuwsgierige schildpaddenkopjes kijken. Alweer een idyllisch plekje met prachtig strand en geen toeristen, slechts drie andere boten. Met de dinghy varen we naar het uitstekende punt van het strand om te gaan snorkelen bij het koraalrif.
Een stingray dwarrelt voor onze ogen en kleine vissen zwemmen in het ondiepe water. Het koraal is hier dood en kleurloos. De anderen zijn er ook aan het snorkelen en laten ons weten dat het verderop mooier is. We volgen hen en ja, het is prachtig, het koraal wordt groter en kleurrijker en meer vissen zwemmen rond tussen het koraal. We zien zelfs een slang en een kreeft, maar ze verstopt zich terug in gat en laat zich niet vangen!
De kinderen van SY Mira & Trotamar proberen ondertussen een schat op te graven die vrienden van hun hier vier jaar geleden begraven hebben.
We storen hen niet langer en nemen afscheid. Voor hen is het na vijf maanden samen op te trekken, de laatste uurtjes samen, want hier scheiden hun wegen. Mira vaart naar St. Maarten, waar ze hun crew opwachten die de boot overvaren naar Spanje n zij zelf terug vliegen en Trotamar begint aan de oversteek naar de Azoren.
Het strand licht weer op in het donker en blijft ons verbazen hoeveel licht het geeft. Het is hier weer wonder mooi en we begrijpen dat Prinses Diana hier graag op vakantie kwam!
Na het eten gooi ik restjes overboord en meteen zien we drie haaien die erom vechten...brrr... Geen zwempartijtjes in het donker!
Drie dinghies landen op het strand en George komt ons reeds tegemoet gewandeld.
Eerst vaart hij met ons naar de overkant, naar Codrington om de tax, 2$ /pers te betalen. Daarna begint de tocht. George scheurt met z'n boot erop los en al snel varen we tussen de mangroven en het moerasgedeelte. Hij vertelt ons over het eiland en de 7mijl lange en 2mijl brede Codrington Lagoon en zijn vogelbewoners: fregatvogels, pelikanen en reigers en waterbewoners: lobster, omgekeerde kleine kwallen en allerlei vissen. Hier bevindt zich de grootste kolonie nestelende fregatvogels ter wereld. Ooit zagen we ze al in de Galapagos.
Barbuda was vroeger een slaven-handels-eiland, van hier kwamen de grootste sterkste slaven. De bevolking zijn afstammelingen van de vroegere slaven.
Toeristen komen hier nauwelijks en de drie hotels die het eiland telt zijn vanaf eind april gesloten voor het orkaanseizoen. Toch is het dankzij toeristen die aandacht aan de vogel-kolonie schonk, dat het eiland meer economische welvaart ervaart en is het natuurreservaat heel belangrijk. Ook voor de dieren is dit een goede, beschermde broedplaats.
George neemt ons verder richting het noorden en meteen zien we vele witte vogelkoppen tussen de mangrovenstruiken. De fregatvogels krijgen pas na twee jaar een zwarte kop en pas dan is aan de kleur van hun nekzak te zien of het een mannetje: rode nekzak, of een vrouwtje: witte nekzak, is. De jonge openen hun bek en hun buidel begint te trillen, dit is hun manier om zichzelf af te koelen.
We zien veel jonge vogels, slechts vier of vijf maanden oud en ze proberen hun wijde vleugels te spreiden en te vliegen. Vanaf vijf maanden kunnen ze meestal vliegen. We zien enkele volwassenen met hun grote spanwijdte van twee tot drie meter boven ons zweven. Enkele vogels zitten op hun nest te broeden. Tijdens de paartijd trekken de mannetjes de aandacht van de vrouwtjes door hun signaalrode gekleurde nekzak op te blazen. Jammergenoeg is het nu geen paartijd...
Het is een prachtige excursie en we keren tevreden terug.
Daarna varen we met de andere boten richting het zuiden van het eiland, naar Cocao Point. Hier verbleef Prinses Diana enkele vakanties in een hotel.
Op gereefd voorzeil varen we aan de wind en moeten we nauwkeurig navigeren tussen rotsen en riffen. Ons Dinghietje hotst achterna aan een touw.
Ook hier treffen we de hotels verlaten aan met ramen die met planken zijn afgeslagen, klaar om een eventuele tropische storm of orkaan te doorstaan.
Meteen komen er enkele nieuwsgierige schildpaddenkopjes kijken. Alweer een idyllisch plekje met prachtig strand en geen toeristen, slechts drie andere boten. Met de dinghy varen we naar het uitstekende punt van het strand om te gaan snorkelen bij het koraalrif.
Een stingray dwarrelt voor onze ogen en kleine vissen zwemmen in het ondiepe water. Het koraal is hier dood en kleurloos. De anderen zijn er ook aan het snorkelen en laten ons weten dat het verderop mooier is. We volgen hen en ja, het is prachtig, het koraal wordt groter en kleurrijker en meer vissen zwemmen rond tussen het koraal. We zien zelfs een slang en een kreeft, maar ze verstopt zich terug in gat en laat zich niet vangen!
De kinderen van SY Mira & Trotamar proberen ondertussen een schat op te graven die vrienden van hun hier vier jaar geleden begraven hebben.
We storen hen niet langer en nemen afscheid. Voor hen is het na vijf maanden samen op te trekken, de laatste uurtjes samen, want hier scheiden hun wegen. Mira vaart naar St. Maarten, waar ze hun crew opwachten die de boot overvaren naar Spanje n zij zelf terug vliegen en Trotamar begint aan de oversteek naar de Azoren.
Het strand licht weer op in het donker en blijft ons verbazen hoeveel licht het geeft. Het is hier weer wonder mooi en we begrijpen dat Prinses Diana hier graag op vakantie kwam!
Na het eten gooi ik restjes overboord en meteen zien we drie haaien die erom vechten...brrr... Geen zwempartijtjes in het donker!
Barbuda, Low Bay (Caraïben)
Zondag, 15 mei '16
De twee zeilboten die gisterenavond nog zijn toegekomen komen dichterbij en vragen ons waar de doorgang is naar de lagoon, die achter de baai ligt. Nou, die moeten we ook nog gaan zoeken, om de lagoon te kunnen oversteken naar de overkant naar het dorp Codrington.
Ondertussen horen we dat de boten de gids 'George Jeffrey' proberen op te roepen via kanaal 16. Wij willen hem ook bereiken voor een Tour naar de fregatvogels kolonie in de Codrington Lagoon.
Na het ontbijt maken we ons Dinghietje klaar en varen naar het strand en ja, het heeft een roze kleur/schijn door de kleine stukjes roze schelpen die tussen het zand liggende en door de branding worden meegesleurd en achter gelaten.
Bij de verlaten bar, vinden we aan de kant van de Lagoon een steiger, maar geen boten. Hier zouden taxibootjes zijn die je de lagoon overvaren...
Dan maar het dunste strookje strand opzoeken dat baai en de lagoon van elkaar scheid en de bijboot erover dragen. Pfff...de nieuwe dinghy is echt zwaarder... In de lagoon staan redelijke windgolven door de ondieptes.
Een beetje nat en gezouten bereiken we de overkant en de muziekklanken, die nog steeds non-stop door gaan, worden luider. We zien partytentjes, gigantische boxen, eet- en drankstandjes en feestende jongeren die moeiteloos ritmisch bewegen op de bonkende muziek.
We maken kennis met de locals in hun bootje en krijgen meteen een biertje aangereikt. Wilmer is helemaal vanuit Antigua met zijn kleine motorboot hier naartoe gevaren voor het vierdaagse feest, dat een beetje geassocieerd wordt met carnaval, ook al zien we géén carnavalskostuums... Wilemer slaapt ook in zijn boot de komende dagen en z'n vrienden op het strand in een tentje. Als hij verneemt dat we van België zijn en van St. Maarten komen, verteld hij dat hij een Belgisch-Nederlands koppel kent dat reeds vele jaren daar op hun boot woont en tijdens orkaanseizoen in Curaçao verblijven. Eum...het zal toch niet...kan het? Ja, hoor het is Dominique & Ton van SY True Blue! Hoe klein is de wereld en dan in de Caraïben. Natuurlijk wordt er meteen een foto van Wilmer met ons genomen en doorgewhatsapped!!! Geweldig!
Informeren bij hem naar de lagoon-tour en de gids George. Hij probeert met een andere gids contact op te nemen, maar iedereen zal aan het feesten zijn. We krijgen meer informatie over de feesten en gaan op verkenning in het dorp. Loslopende paarden, ezels en geiten vergezellen ons langs de verscheidene huizen, mooie en armzalige. De paarden hebben allen een eigenaar. Ook afval blijkt hier het rustige straatbeeld te verstoren en een probleem op dit natuureiland. Hier en daar komen we een eettentje tegen, waar de locals eten klaarmaken op BBQ's en in isomo-bakjes verkopen. Langs het kleine vliegveld komen we uit bij de paardenrenbaan. Paardenkoersen is hier een populaire sport en worden hier elke zondag gehouden en vandaag zou het extra speciaal zijn omwille van de feesten. Maar we zijn drie uur te vroeg en hebben geen zin om te wachten, er is niet veel rondom het dorp te beleven en dus keren we na een drankje in een bar terug. Tegen de gevels van de bars/restaurants plakt een papier, waarop het verbod op Lobster vangst en verkoop van eind april tot eind juni wordt vermeld. Hebben we weer pech op Lobster-eiland! Dit is om de overbevanging en -compsumptie tegen te gaan. Jammer :-(
Aan de kade ziet Wilmer ons meteen toekomen en wenkt ons. Bij hem staat een grote man met grijze baard en snor, het is George Jeffrey, de gids.
We spreken af voor een tour morgenvroeg en er kunnen tot tien mensen mee, dat maakt het goedkoper.
We dinghieën de twee mijl brede lagoon terug over naar het strand, met de wind in de rug, dit gaat vlotter en droger dan de heenreis. Weer dragen we de bijboot de strook zand over en varen naar de twee Duitse boten: Trotamar & Mira. Ze zijn wél geïnteresseerd en gaan het even overleggen. Later op de avond laten ze ons via VHF weten dat ze morgen meegaan op de tour. Leuk!
Alweer zitten we in de kuip met de camera klaar voor de 'green flash'. Ondertussen genieten we van onze roze bubbels... Tnxxx...Heineken-regatta-crew voor de fles...het heeft gesmaakt ;-)
De Geen green flash blijft uit door de wolken...maar het strand ligt weer op en we liggen hier heerlijk zo in het paradijs!
De twee zeilboten die gisterenavond nog zijn toegekomen komen dichterbij en vragen ons waar de doorgang is naar de lagoon, die achter de baai ligt. Nou, die moeten we ook nog gaan zoeken, om de lagoon te kunnen oversteken naar de overkant naar het dorp Codrington.
Ondertussen horen we dat de boten de gids 'George Jeffrey' proberen op te roepen via kanaal 16. Wij willen hem ook bereiken voor een Tour naar de fregatvogels kolonie in de Codrington Lagoon.
Na het ontbijt maken we ons Dinghietje klaar en varen naar het strand en ja, het heeft een roze kleur/schijn door de kleine stukjes roze schelpen die tussen het zand liggende en door de branding worden meegesleurd en achter gelaten.
Bij de verlaten bar, vinden we aan de kant van de Lagoon een steiger, maar geen boten. Hier zouden taxibootjes zijn die je de lagoon overvaren...
Dan maar het dunste strookje strand opzoeken dat baai en de lagoon van elkaar scheid en de bijboot erover dragen. Pfff...de nieuwe dinghy is echt zwaarder... In de lagoon staan redelijke windgolven door de ondieptes.
Een beetje nat en gezouten bereiken we de overkant en de muziekklanken, die nog steeds non-stop door gaan, worden luider. We zien partytentjes, gigantische boxen, eet- en drankstandjes en feestende jongeren die moeiteloos ritmisch bewegen op de bonkende muziek.
We maken kennis met de locals in hun bootje en krijgen meteen een biertje aangereikt. Wilmer is helemaal vanuit Antigua met zijn kleine motorboot hier naartoe gevaren voor het vierdaagse feest, dat een beetje geassocieerd wordt met carnaval, ook al zien we géén carnavalskostuums... Wilemer slaapt ook in zijn boot de komende dagen en z'n vrienden op het strand in een tentje. Als hij verneemt dat we van België zijn en van St. Maarten komen, verteld hij dat hij een Belgisch-Nederlands koppel kent dat reeds vele jaren daar op hun boot woont en tijdens orkaanseizoen in Curaçao verblijven. Eum...het zal toch niet...kan het? Ja, hoor het is Dominique & Ton van SY True Blue! Hoe klein is de wereld en dan in de Caraïben. Natuurlijk wordt er meteen een foto van Wilmer met ons genomen en doorgewhatsapped!!! Geweldig!
Informeren bij hem naar de lagoon-tour en de gids George. Hij probeert met een andere gids contact op te nemen, maar iedereen zal aan het feesten zijn. We krijgen meer informatie over de feesten en gaan op verkenning in het dorp. Loslopende paarden, ezels en geiten vergezellen ons langs de verscheidene huizen, mooie en armzalige. De paarden hebben allen een eigenaar. Ook afval blijkt hier het rustige straatbeeld te verstoren en een probleem op dit natuureiland. Hier en daar komen we een eettentje tegen, waar de locals eten klaarmaken op BBQ's en in isomo-bakjes verkopen. Langs het kleine vliegveld komen we uit bij de paardenrenbaan. Paardenkoersen is hier een populaire sport en worden hier elke zondag gehouden en vandaag zou het extra speciaal zijn omwille van de feesten. Maar we zijn drie uur te vroeg en hebben geen zin om te wachten, er is niet veel rondom het dorp te beleven en dus keren we na een drankje in een bar terug. Tegen de gevels van de bars/restaurants plakt een papier, waarop het verbod op Lobster vangst en verkoop van eind april tot eind juni wordt vermeld. Hebben we weer pech op Lobster-eiland! Dit is om de overbevanging en -compsumptie tegen te gaan. Jammer :-(
Aan de kade ziet Wilmer ons meteen toekomen en wenkt ons. Bij hem staat een grote man met grijze baard en snor, het is George Jeffrey, de gids.
We spreken af voor een tour morgenvroeg en er kunnen tot tien mensen mee, dat maakt het goedkoper.
We dinghieën de twee mijl brede lagoon terug over naar het strand, met de wind in de rug, dit gaat vlotter en droger dan de heenreis. Weer dragen we de bijboot de strook zand over en varen naar de twee Duitse boten: Trotamar & Mira. Ze zijn wél geïnteresseerd en gaan het even overleggen. Later op de avond laten ze ons via VHF weten dat ze morgen meegaan op de tour. Leuk!
Alweer zitten we in de kuip met de camera klaar voor de 'green flash'. Ondertussen genieten we van onze roze bubbels... Tnxxx...Heineken-regatta-crew voor de fles...het heeft gesmaakt ;-)
De Geen green flash blijft uit door de wolken...maar het strand ligt weer op en we liggen hier heerlijk zo in het paradijs!
Antigua, English Harbour - Barbuda, Low Bay(Caraïben)
Zaterdag, 14 mei '16
Het eiland Antigua zou een van de populairste eilanden zijn van de Kleine Antillen en heeft zijn aantrekkingskracht te danken aan de prachtige zandstranden. 365 zouden het er zijn, goed voor elke dag een ander strand. Nou, die gaan we dus niet allemaal kunnen bezoeken... Er zouden ook wat interessante historische bezienswaardigheden zijn. Één daar van is English Harbour, Nelson Dockyard, waar we nu voor anker liggen. Dit was van 1720-1895 de basis van de Britse Marine en de haven is nog steeds in gebruik en is één van de veiligste natuurlijke havens van de wereld.
De jaarlijkse zeilwedstrijden die hier plaatsvinden zijn wereldberoemd.
Het is nog vroeg als we langs de prachtige gebouwen op weg naar het douane kantoor. De ambtenaar is er nog niet... Dan maar even naar de bakkerij die achter het gerestaureerde 'Admiral's House' ligt en bezoeken het museum met oude zeekaarten, oorkondes, nautische instrumenten, enz... dat gevestigd is in het prachtige gebouw de 'Admiral's House'.
Ondertussen is de beambte gearriveerd. Het is ok dat we doorvaren naar Barbuda, maar dat moesten we eigenlijk enkel komen melden, indien we daar ook zouden uitklaren...communicatie-foutje.
Snel tuigen we de bijboot af en lichten het anker. Langs de oostkust varen we naar het tweelingen-eiland Barbuda. Van een identieke tweeling is er absoluut geen spraken, hoor! Antigua is een rond vulkanisch eiland van 280km2 groot, met aan de kust talloze inhammen en rotsen, er wonen 80 000 mensen. Barbuda daarentegen is een atol en dus vrij plat en omgeven door koraalriffen die de uitgestrekte roze zandstranden van 17mijl beschermd. Barbuda telt slechts 2 000 inwoners, die bijna allemaal in het enige dorpje van het eiland, Codrington wonen. Het grootste deel van het eiland is natuurreservaat.
Enkele dolfijnen komen ons uitzwaaien als we de baai uitvaren. Tegen de wind in motoren we langs de grillige kustlijn, om daarna scherp aan de wind te zeilen en later met een knik in de schoot. Het is een mooie zeiltocht van vierenveertig mijl. Het duurt even voor we het platte eiland zien. Het water rondom ons wordt steeds blauwer en blauwer en ondieper. Een prachtige lange zandstrook met wat palmbomen en in de verte slechts een verlaten hotel en bar in 'Low Bay' wordt onze verblijftplaats samen met nog twee andere boten die verspreid liggen over de zeven mijl lange baai.
Binnen enkele uren is het donker, morgen maken we de dinghy wél klaar om op ontdekking te gaan.
We nestelen ons in de kuip met zicht op de ondergaande zon. Hier zou de kans op een 'green flash'=het moment dat de zon ondergaat een groen licht vertoont(zelden te zien) groot zijn. Dus camera's in de aanslag... Maar de bewolking werkt niet mee :-(
Nog twee zeilboten komen toe en met z'n vijven gaan we de nacht op een rustige vredige plaats of toch niet?! In de verte horen we dreunende muziekklanken...
Bij de activiteitenkalender staat 'Barbuda Caribana Celebrations' van 13-16 mei. Dat vraagt om meer uitleg!
Sterren en een halve maan verlichten het strand dat wél licht blijkt te geven. Morgen even van dichtbij kijken of het nu wit of roze is van kleur.
Het eiland Antigua zou een van de populairste eilanden zijn van de Kleine Antillen en heeft zijn aantrekkingskracht te danken aan de prachtige zandstranden. 365 zouden het er zijn, goed voor elke dag een ander strand. Nou, die gaan we dus niet allemaal kunnen bezoeken... Er zouden ook wat interessante historische bezienswaardigheden zijn. Één daar van is English Harbour, Nelson Dockyard, waar we nu voor anker liggen. Dit was van 1720-1895 de basis van de Britse Marine en de haven is nog steeds in gebruik en is één van de veiligste natuurlijke havens van de wereld.
De jaarlijkse zeilwedstrijden die hier plaatsvinden zijn wereldberoemd.
Het is nog vroeg als we langs de prachtige gebouwen op weg naar het douane kantoor. De ambtenaar is er nog niet... Dan maar even naar de bakkerij die achter het gerestaureerde 'Admiral's House' ligt en bezoeken het museum met oude zeekaarten, oorkondes, nautische instrumenten, enz... dat gevestigd is in het prachtige gebouw de 'Admiral's House'.
Ondertussen is de beambte gearriveerd. Het is ok dat we doorvaren naar Barbuda, maar dat moesten we eigenlijk enkel komen melden, indien we daar ook zouden uitklaren...communicatie-foutje.
Snel tuigen we de bijboot af en lichten het anker. Langs de oostkust varen we naar het tweelingen-eiland Barbuda. Van een identieke tweeling is er absoluut geen spraken, hoor! Antigua is een rond vulkanisch eiland van 280km2 groot, met aan de kust talloze inhammen en rotsen, er wonen 80 000 mensen. Barbuda daarentegen is een atol en dus vrij plat en omgeven door koraalriffen die de uitgestrekte roze zandstranden van 17mijl beschermd. Barbuda telt slechts 2 000 inwoners, die bijna allemaal in het enige dorpje van het eiland, Codrington wonen. Het grootste deel van het eiland is natuurreservaat.
Enkele dolfijnen komen ons uitzwaaien als we de baai uitvaren. Tegen de wind in motoren we langs de grillige kustlijn, om daarna scherp aan de wind te zeilen en later met een knik in de schoot. Het is een mooie zeiltocht van vierenveertig mijl. Het duurt even voor we het platte eiland zien. Het water rondom ons wordt steeds blauwer en blauwer en ondieper. Een prachtige lange zandstrook met wat palmbomen en in de verte slechts een verlaten hotel en bar in 'Low Bay' wordt onze verblijftplaats samen met nog twee andere boten die verspreid liggen over de zeven mijl lange baai.
Binnen enkele uren is het donker, morgen maken we de dinghy wél klaar om op ontdekking te gaan.
We nestelen ons in de kuip met zicht op de ondergaande zon. Hier zou de kans op een 'green flash'=het moment dat de zon ondergaat een groen licht vertoont(zelden te zien) groot zijn. Dus camera's in de aanslag... Maar de bewolking werkt niet mee :-(
Nog twee zeilboten komen toe en met z'n vijven gaan we de nacht op een rustige vredige plaats of toch niet?! In de verte horen we dreunende muziekklanken...
Bij de activiteitenkalender staat 'Barbuda Caribana Celebrations' van 13-16 mei. Dat vraagt om meer uitleg!
Sterren en een halve maan verlichten het strand dat wél licht blijkt te geven. Morgen even van dichtbij kijken of het nu wit of roze is van kleur.
Antigua, English Harbour (Caraïben)
Vrijdag, 13 mei '16
We hebben geen tijd te verliezen, want we moeten eerst langs immigratie, douane en havenautoriteiten om in te klaren en dan naar de zeilmaker. Waar zit wie?
Even anker checken, maar ik zie slechts tot drie meter diep in het blauwe water... De ankerketting hangt recht naar beneden, maar het anker kan ik niet zien. De bijboot optuigen, tweetakt in de motor doen, aankleden, documenten nemen, zeil inladen en weg.
In Nelson Dockyard zien we tentjes met BBQ-'s, tafels en stoelen, podium, vlaggen, enz... staan. Is er een feestje of een wedstrijd? Vissersboten komen binnenvaren. Dit weekend is het hier de jaarlijkse grote viswedstrijd.
Ik wacht bij het zeil, terwijl the Captain gaat inklaren. Het duurt een eeuwigheid en ik zie de tijd voorbij tikken. Van ver kan ik het gebouw van de zeilmaker zien. Ik waag het erop en laat het zeil achter. Ze sluiten...NU! Oeps, ja, het is reeds zestien uur. Maar ze blijken niks van onze komst en zeilprobleem te weten...Eum...Elvtrøm België zou via mail contact met hen opgenomen hebben. Wat nu?
Ondertussen krijg ik een steekkarretje in mijn handen geduwd om het zeil te gaan ophalen, terwijl er zeker zes jonge mannen voor de deur te staan niksen...Ja, Hallo! Terwijl ze enkele dagen geleden het raar vonden dat een vrouw iets van fysieke arbeid ondernam, wordt ik er nu toe verplicht... Strange!!!
Geert staat ondertussen bij het zeil en zoekt me. Samen brengen we het zeil naar de zeilmaker. Ze maken een herstellingsbon op en vragen om een mail te sturen naar Elvstrøm met de vermelding om met de zeilmaker contact op te nemen... Tja, dat wordt afwachten dus. Net als in België is het ook hier maandag een feestdag, dus voor dinsdag kan er niks ondernomen worden. Als dat maar goed komt!
We wandelen nog even langs de mooie oude 18de eeuwse Engelse gebouwen op Nelson Dockyard.
De vissers en menigte neemt toe en ook de BBQ's en de muziek komen opgang. Tijd om rust op te zoeken een beetje verder in de baai, op ons privé-terras. Na een hapje dooft ons kaarsje snel en dommelen we in met de muziekklanken op de achtergrond.
Varen morgen naar het natuureiland Barbuda, zullen even géén WiFi kunnen bekomen...
We hebben geen tijd te verliezen, want we moeten eerst langs immigratie, douane en havenautoriteiten om in te klaren en dan naar de zeilmaker. Waar zit wie?
Even anker checken, maar ik zie slechts tot drie meter diep in het blauwe water... De ankerketting hangt recht naar beneden, maar het anker kan ik niet zien. De bijboot optuigen, tweetakt in de motor doen, aankleden, documenten nemen, zeil inladen en weg.
In Nelson Dockyard zien we tentjes met BBQ-'s, tafels en stoelen, podium, vlaggen, enz... staan. Is er een feestje of een wedstrijd? Vissersboten komen binnenvaren. Dit weekend is het hier de jaarlijkse grote viswedstrijd.
Ik wacht bij het zeil, terwijl the Captain gaat inklaren. Het duurt een eeuwigheid en ik zie de tijd voorbij tikken. Van ver kan ik het gebouw van de zeilmaker zien. Ik waag het erop en laat het zeil achter. Ze sluiten...NU! Oeps, ja, het is reeds zestien uur. Maar ze blijken niks van onze komst en zeilprobleem te weten...Eum...Elvtrøm België zou via mail contact met hen opgenomen hebben. Wat nu?
Ondertussen krijg ik een steekkarretje in mijn handen geduwd om het zeil te gaan ophalen, terwijl er zeker zes jonge mannen voor de deur te staan niksen...Ja, Hallo! Terwijl ze enkele dagen geleden het raar vonden dat een vrouw iets van fysieke arbeid ondernam, wordt ik er nu toe verplicht... Strange!!!
Geert staat ondertussen bij het zeil en zoekt me. Samen brengen we het zeil naar de zeilmaker. Ze maken een herstellingsbon op en vragen om een mail te sturen naar Elvstrøm met de vermelding om met de zeilmaker contact op te nemen... Tja, dat wordt afwachten dus. Net als in België is het ook hier maandag een feestdag, dus voor dinsdag kan er niks ondernomen worden. Als dat maar goed komt!
We wandelen nog even langs de mooie oude 18de eeuwse Engelse gebouwen op Nelson Dockyard.
De vissers en menigte neemt toe en ook de BBQ's en de muziek komen opgang. Tijd om rust op te zoeken een beetje verder in de baai, op ons privé-terras. Na een hapje dooft ons kaarsje snel en dommelen we in met de muziekklanken op de achtergrond.
Varen morgen naar het natuureiland Barbuda, zullen even géén WiFi kunnen bekomen...
St. Martin, Marigot - Antigua, English Harbour(Caraïben)
Donderdag, 12 & vrijdag, 13 mei '16
Nachttocht: St. Maarten, Marigot - Antigua, English Harbour
De rede dat we toch doorvaren vanavond, is dat we hopen morgen, vrijdag, tijdig in Antigua zijn, zodat we ons grootzeil voor het weekend nog kunnen afleveren bij de zeilmaker en de rest van de week dan hebben om de tweeling-eilanden Antigua & Barbuda te ontdekken.
Het is 17u30 als we losgooien van de tanksteiger en de baai van Marigot uitvaren. Met een oostenwind van gemiddeld 15kn varen we aan de wind, onder een helling van 30°. De deining komt noord-oost op ons in en bonkt tegen de romp van Zensation. De wind en deining zijn vlagerig en rommelig. Soms klieft onze dame stevig door het water, op andere momenten lijkt ze wél een jumpingpaard dat over een golf springt en in de diepte beland!
Om 20u gaat de eerste wacht in voor the Captain en leg ik me midscheeps in de salon. Meteen wordt ik in slaap geschommeld en neem vier en half uur later de wacht over. De sterren aan de hemel verdwijnen al snel achter een dik zwart wolkendek en de maan is onvindbaar. Enkel sterren in het water kan ik bewonderen die gevormd worden door lichtgevende algen.
De wind trekt aan naar dertig knopen en een tijdje later neemt ie weer af, om niet veel later weer de hoogte in te gaan! En dan neemt ie steeds meer en meer af. Onze vaarsnelheid gaat van zes naar drie knopen en minder...enkele druppels voel ik op mijn huid en dan komt er een beetje meer wind.
Om vijf uur mag ik weer gaan rusten en neemt Geert de opkomende zon waar.
Doordat de koers naar Antigua niet bezeilbaar was/is, moeten we een slag maken. De vislijn hangt uit en al snel hebben we beet, maar voor we de vangst kunnen indraaien, heeft die alweer het aas gelost... Even later horen we weer trrrr...vaart minder en lijn indraaien. Reeds van ver achter de boot zien we de groen/gele kleur van een Mahi Mahi schitteren achter onze lijn. Al snel hebben we de 80cm grote vangst binnen. Njammie! Dat wordt smullen de komende dagen! Dat is lang gelden een vangst van eigen bodem op ons bord :-)
De wind zakt volledig in en de motor neemt het over. In de namiddag neemt de wind terug toe, maar hebben we hem op kop. We naderen ons eindpunt. De ingang van English Harbour is niet te zien vanop zee en dan verschijnt ze tussen enkele rotsen en we varen binnen. Achteraan in de baai, aan de haven zie ik een vin bovenkomen en nog...het is een dolfijn of zij het er twee?
Om 14u liggen we op anker vooraan in de baai: 'Freeman Bay'.
Nachttocht: St. Maarten, Marigot - Antigua, English Harbour
De rede dat we toch doorvaren vanavond, is dat we hopen morgen, vrijdag, tijdig in Antigua zijn, zodat we ons grootzeil voor het weekend nog kunnen afleveren bij de zeilmaker en de rest van de week dan hebben om de tweeling-eilanden Antigua & Barbuda te ontdekken.
Het is 17u30 als we losgooien van de tanksteiger en de baai van Marigot uitvaren. Met een oostenwind van gemiddeld 15kn varen we aan de wind, onder een helling van 30°. De deining komt noord-oost op ons in en bonkt tegen de romp van Zensation. De wind en deining zijn vlagerig en rommelig. Soms klieft onze dame stevig door het water, op andere momenten lijkt ze wél een jumpingpaard dat over een golf springt en in de diepte beland!
Om 20u gaat de eerste wacht in voor the Captain en leg ik me midscheeps in de salon. Meteen wordt ik in slaap geschommeld en neem vier en half uur later de wacht over. De sterren aan de hemel verdwijnen al snel achter een dik zwart wolkendek en de maan is onvindbaar. Enkel sterren in het water kan ik bewonderen die gevormd worden door lichtgevende algen.
De wind trekt aan naar dertig knopen en een tijdje later neemt ie weer af, om niet veel later weer de hoogte in te gaan! En dan neemt ie steeds meer en meer af. Onze vaarsnelheid gaat van zes naar drie knopen en minder...enkele druppels voel ik op mijn huid en dan komt er een beetje meer wind.
Om vijf uur mag ik weer gaan rusten en neemt Geert de opkomende zon waar.
Doordat de koers naar Antigua niet bezeilbaar was/is, moeten we een slag maken. De vislijn hangt uit en al snel hebben we beet, maar voor we de vangst kunnen indraaien, heeft die alweer het aas gelost... Even later horen we weer trrrr...vaart minder en lijn indraaien. Reeds van ver achter de boot zien we de groen/gele kleur van een Mahi Mahi schitteren achter onze lijn. Al snel hebben we de 80cm grote vangst binnen. Njammie! Dat wordt smullen de komende dagen! Dat is lang gelden een vangst van eigen bodem op ons bord :-)
De wind zakt volledig in en de motor neemt het over. In de namiddag neemt de wind terug toe, maar hebben we hem op kop. We naderen ons eindpunt. De ingang van English Harbour is niet te zien vanop zee en dan verschijnt ze tussen enkele rotsen en we varen binnen. Achteraan in de baai, aan de haven zie ik een vin bovenkomen en nog...het is een dolfijn of zij het er twee?
Om 14u liggen we op anker vooraan in de baai: 'Freeman Bay'.
St. Martin, Marigot 16(Caraïben)
Donderdag, 12 mei '16
'De kogel is door de kerk': we vertrekken vandaag!
Dus tijd om onze dame weer vaarklaar te maken en ons op te maken voor een nachttocht naar Antigua, een dikke honderd mijl verder naar het zuiden.
Veerle & Jan geven hun wagen weer in bruikleen en zo kunnen we nog wat proviand inslaan, zodat we dit op de duurdere eilanden niet moeten doen. Vooral drinken en houdbare voedingswaren worden ingeslagen.
Dan is het zo ver. We nemen afscheid van Veerle & Jan, maar misschien zien we elkaar nog op één van de eilanden, als ze daar toevallig moeten zijn voor hun werk en anders...tot de volgende keer in St. Maarten?! Bedankt voor al jullie hulp en het lenen van de auto!
De laatste weerberichten worden nog binnen gehaald en dan dinghieën we weer naar onze boot. Dinghy aftuigen, de bijboot is zwaarder dan de vorige, dus dat is even wennen en nieuwe techniek toepassen. Klaar om anker op te halen en nog even langs de tanksteiger varen en onze twee dieseltanks vullen en klaar zijn we...
Het gevoel nog niet klaar te zijn hier op St. Martin/Maarten knaagt bij ons twee... Er zijn nog wél wat baaien die we willen ontdekken, winkeltjes te bezoeken, nog enkele mensen die hier wonen en die we meer willen zien en nog geen afscheid van willen nemen, nog enkele bars: Lagoonies & Yachtclub waar we nog meerdere keren langs willen en nog curryworsten en bitterballen willen gaan eten, enz... Een rede te meer om zeker terug te komen binnen x-aantal jaar...
Tot ziens Sint Maarten
Au revoir St. Martin
SXM (=St. Maarten/Martin)
'De kogel is door de kerk': we vertrekken vandaag!
Dus tijd om onze dame weer vaarklaar te maken en ons op te maken voor een nachttocht naar Antigua, een dikke honderd mijl verder naar het zuiden.
Veerle & Jan geven hun wagen weer in bruikleen en zo kunnen we nog wat proviand inslaan, zodat we dit op de duurdere eilanden niet moeten doen. Vooral drinken en houdbare voedingswaren worden ingeslagen.
Dan is het zo ver. We nemen afscheid van Veerle & Jan, maar misschien zien we elkaar nog op één van de eilanden, als ze daar toevallig moeten zijn voor hun werk en anders...tot de volgende keer in St. Maarten?! Bedankt voor al jullie hulp en het lenen van de auto!
De laatste weerberichten worden nog binnen gehaald en dan dinghieën we weer naar onze boot. Dinghy aftuigen, de bijboot is zwaarder dan de vorige, dus dat is even wennen en nieuwe techniek toepassen. Klaar om anker op te halen en nog even langs de tanksteiger varen en onze twee dieseltanks vullen en klaar zijn we...
Het gevoel nog niet klaar te zijn hier op St. Martin/Maarten knaagt bij ons twee... Er zijn nog wél wat baaien die we willen ontdekken, winkeltjes te bezoeken, nog enkele mensen die hier wonen en die we meer willen zien en nog geen afscheid van willen nemen, nog enkele bars: Lagoonies & Yachtclub waar we nog meerdere keren langs willen en nog curryworsten en bitterballen willen gaan eten, enz... Een rede te meer om zeker terug te komen binnen x-aantal jaar...
Tot ziens Sint Maarten
Au revoir St. Martin
SXM (=St. Maarten/Martin)
St. Martin, Marigot 15(Caraïben)
Woensdag, 11 mei '16
De watertaxi van Divine pikt Geert op en samen met Anton komt hij even later terug met een gevulde tas met lekkers van de bakker. Met z'n drie komen we toe op Divine, waar Gerda reeds de ontbijttafel rijkelijk gevuld heeft. Onze fles bubbels wordt gekraakt en het uitgebreid ontbijt kan beginnen.
Daarna nemen we onze nieuwe tweedehands dinghy in ontvangst en nemen we tijdelijk afscheid van de fijne, gezellige, lieve bemanning, Gerda & Anton. Ze varen ook richting het zuiden en houden zeker contact en volgen SY Divine op Marine Traffic. Even later komen Ria & Peter van SY Helena ook voorbijvaren om dag te zeggen. Ze gaan nog even enkele baaien verkennen op St. Maarten, alvorens ook zij richting het zuiden afzakken. Dus tot op één van de andere eilanden...doei...
Zensation lijkt wél ontploft, met al die werken! Even schoon schip maken, dinghy opplooien en in de opbergtas proppen, poetsen en nog snel enkele boodschappen doen, voor ons etentje vanavond. Met ons nieuwe aankoop dinghieën we naar de kant en terug. Testrit goedgekeurd.
Tegen dat onze gasten, Cheryl & René van SY Gypsy Blues, arriveren is al het werk gedaan en staat het eten klaar. Alweer een gezellige avond vol verhalen en tips van de Pacific. Ze zijn er enorm enthousiast over en de liefde voor de eilanden en hun bewoners delen ze met ons...
De watertaxi van Divine pikt Geert op en samen met Anton komt hij even later terug met een gevulde tas met lekkers van de bakker. Met z'n drie komen we toe op Divine, waar Gerda reeds de ontbijttafel rijkelijk gevuld heeft. Onze fles bubbels wordt gekraakt en het uitgebreid ontbijt kan beginnen.
Daarna nemen we onze nieuwe tweedehands dinghy in ontvangst en nemen we tijdelijk afscheid van de fijne, gezellige, lieve bemanning, Gerda & Anton. Ze varen ook richting het zuiden en houden zeker contact en volgen SY Divine op Marine Traffic. Even later komen Ria & Peter van SY Helena ook voorbijvaren om dag te zeggen. Ze gaan nog even enkele baaien verkennen op St. Maarten, alvorens ook zij richting het zuiden afzakken. Dus tot op één van de andere eilanden...doei...
Zensation lijkt wél ontploft, met al die werken! Even schoon schip maken, dinghy opplooien en in de opbergtas proppen, poetsen en nog snel enkele boodschappen doen, voor ons etentje vanavond. Met ons nieuwe aankoop dinghieën we naar de kant en terug. Testrit goedgekeurd.
Tegen dat onze gasten, Cheryl & René van SY Gypsy Blues, arriveren is al het werk gedaan en staat het eten klaar. Alweer een gezellige avond vol verhalen en tips van de Pacific. Ze zijn er enorm enthousiast over en de liefde voor de eilanden en hun bewoners delen ze met ons...
St. Martin, Marigot 14(Caraïben)
Dinsdag, 10 mei '16
Bedankt allemaal voor de vele leuke lieve reacties en felecitaties xxx
Gisteren, maandag, hadden we er graag een drie-dubbele feestdag van willen maken met ons huis dat normaal ook die dag weer te water zou gaan... Echt feesten hebben we niet gedaan, maar nog wél geschilderd en geklust en materiaal gaan kopen. Met de wagen van Veerle & Jan is het véél handiger om de watersportwinkels te bezoeken en het materiaal bij elkaar te sprokkelen en te vervoeren.
Tegen zonsondergang zijn we klaar: alle lagen zijn geschilderd, het toilet heeft een nieuwe kraan en leiding, de dinghy is gepoetst en klaar om af te laten en op te bergen.
Na een douche gaan we nog even wat eten, de gekoelde bubbels blijven in de ijskast liggen, voor als we weer in het water dobberen en wat meer tijd hebben om er van te genieten. Toch is het elke dag een beetje feest of proberen we het zo te bekijken ;-)
Vandaag, dinsdag, is het de grote dag: Zensation gaat weer te water!
Alle was wordt bij elkaar gezocht en gesorteerd. Materiaal wordt opgeruimd en landvasten klaar gehangen. The Captain probeert het vastgeroeste slot nog van de buitenboordmotor te zagen, zodat we de motor op de nieuwe bijboot kunnen gebruiken.
De eerste twee wasmachines worden gevuld en dan...geen elektriciteit! Nou, dat heb ik weer voor! Wat nu met de was? En de Brug? Zal de brug straks kunnen draaien? Gisterenavond heeft de brug ook lang open gestaan, wegens technische problemen. Hopelijk is deze pech tijdelijk en volgen niet meer problemen...
Net voor de middag is er weer elektriciteit. En tegen dat Zensation in haar riemen wordt gehangen, kan de laatste was in de wasmachine. Dat komt al goed.
Nu het belangrijkste en spannendste moment en belevenis van de dag nog...de kraan tilt langzaam ons huisje van de poten op. Zensation hangt te bengelen in de riemen en the Captain schildert de laatste stukjes van de steunen en de onderkant van de kiel bij en dan... beweegt de kraan ze verder naar boven en draait haar boven het wateroppervlak. Op een rustig tempo en met professionele begeleiding verdwijnt de kiel, daarna het roer, de schroef en haar nieuwe kleedje op haar buik in het water.
Alles gaat goed. Er komt geen water binnen en de anti-fouling blijft eraan zitten.
Oef, dat is weer een opluchting.
Meteen tover ik haar om in een wasboot en kan de zon de rest doen. De watertank wordt gevuld. De toiletten en de wastafels kunnen weer gebruikt worden en we hoeven geen ladder meer op of af te klimmen... De enige trap die we nog opklimmen om aan boord te komen is de zwemtrap. Joepie, het water en de zeesterren lonken al vanuit de baai! Nog even langs de winkel om flessen drinkwater in te slaan. Oeps, er zijn nog mensen aan het bunkeren aan de lege rekken in de winkel te zien... Dan morgen maar bij een andere winkel proberen.
We zijn klaar om de brug van 17u30 door te varen en nemen afscheid van de werf, de mensen daar en Jack onze tijdelijke adoptie-hond. Hoeveel van de, reeds lange tijd, bewonende bootmensen daar zullen ooit deze werf op dezelfde manier als wij verlaten? Hoe lang zullen ze nog moeten sparen en werken om hun boot vaarklaar te krijgen? Geraken ze hier ooit weg?
Wij snakken naar de vrijheid op het water en ons wiegende bedje. De andere cruisers en kennisen die langskwamen of -vaarden en zwaaiden, maakten ons verblijf en het werk de afgelopen week aangenamer. Het onderwaterschip ziet er fantastisch uit en hopelijk kunnen we lang genieten van het harde werk en de nieuwe anti-fouling.
In de baai kunnen we niet snel genoeg ons anker droppen. Gerda & Anton van SY Divine verwelkomen ons terug in de baai met een drankje bij hen aan boord. Onze nieuwe dinghy wordt bekeken en goedgekeurd. We spreken af dat ze hem morgenvroeg opleveren, dan maken we er samen een ontbijt met bubbels van, want we hebben haast nu.
Om 19u hebben we een dinerafspraak met Veerle & Jan. We verzeilen met z'n vier in een gezellig restaurant aan de binnenhaven. Enkele langoesten wordt gepresenteerd en met veel goesting en smaak opgepeuzeld. Rijkelijke desserts zorgen voor een zoete afsluiter van een heerlijk diner in goed gezelschap.
Bedankt allemaal voor de vele leuke lieve reacties en felecitaties xxx
Gisteren, maandag, hadden we er graag een drie-dubbele feestdag van willen maken met ons huis dat normaal ook die dag weer te water zou gaan... Echt feesten hebben we niet gedaan, maar nog wél geschilderd en geklust en materiaal gaan kopen. Met de wagen van Veerle & Jan is het véél handiger om de watersportwinkels te bezoeken en het materiaal bij elkaar te sprokkelen en te vervoeren.
Tegen zonsondergang zijn we klaar: alle lagen zijn geschilderd, het toilet heeft een nieuwe kraan en leiding, de dinghy is gepoetst en klaar om af te laten en op te bergen.
Na een douche gaan we nog even wat eten, de gekoelde bubbels blijven in de ijskast liggen, voor als we weer in het water dobberen en wat meer tijd hebben om er van te genieten. Toch is het elke dag een beetje feest of proberen we het zo te bekijken ;-)
Vandaag, dinsdag, is het de grote dag: Zensation gaat weer te water!
Alle was wordt bij elkaar gezocht en gesorteerd. Materiaal wordt opgeruimd en landvasten klaar gehangen. The Captain probeert het vastgeroeste slot nog van de buitenboordmotor te zagen, zodat we de motor op de nieuwe bijboot kunnen gebruiken.
De eerste twee wasmachines worden gevuld en dan...geen elektriciteit! Nou, dat heb ik weer voor! Wat nu met de was? En de Brug? Zal de brug straks kunnen draaien? Gisterenavond heeft de brug ook lang open gestaan, wegens technische problemen. Hopelijk is deze pech tijdelijk en volgen niet meer problemen...
Net voor de middag is er weer elektriciteit. En tegen dat Zensation in haar riemen wordt gehangen, kan de laatste was in de wasmachine. Dat komt al goed.
Nu het belangrijkste en spannendste moment en belevenis van de dag nog...de kraan tilt langzaam ons huisje van de poten op. Zensation hangt te bengelen in de riemen en the Captain schildert de laatste stukjes van de steunen en de onderkant van de kiel bij en dan... beweegt de kraan ze verder naar boven en draait haar boven het wateroppervlak. Op een rustig tempo en met professionele begeleiding verdwijnt de kiel, daarna het roer, de schroef en haar nieuwe kleedje op haar buik in het water.
Alles gaat goed. Er komt geen water binnen en de anti-fouling blijft eraan zitten.
Oef, dat is weer een opluchting.
Meteen tover ik haar om in een wasboot en kan de zon de rest doen. De watertank wordt gevuld. De toiletten en de wastafels kunnen weer gebruikt worden en we hoeven geen ladder meer op of af te klimmen... De enige trap die we nog opklimmen om aan boord te komen is de zwemtrap. Joepie, het water en de zeesterren lonken al vanuit de baai! Nog even langs de winkel om flessen drinkwater in te slaan. Oeps, er zijn nog mensen aan het bunkeren aan de lege rekken in de winkel te zien... Dan morgen maar bij een andere winkel proberen.
We zijn klaar om de brug van 17u30 door te varen en nemen afscheid van de werf, de mensen daar en Jack onze tijdelijke adoptie-hond. Hoeveel van de, reeds lange tijd, bewonende bootmensen daar zullen ooit deze werf op dezelfde manier als wij verlaten? Hoe lang zullen ze nog moeten sparen en werken om hun boot vaarklaar te krijgen? Geraken ze hier ooit weg?
Wij snakken naar de vrijheid op het water en ons wiegende bedje. De andere cruisers en kennisen die langskwamen of -vaarden en zwaaiden, maakten ons verblijf en het werk de afgelopen week aangenamer. Het onderwaterschip ziet er fantastisch uit en hopelijk kunnen we lang genieten van het harde werk en de nieuwe anti-fouling.
In de baai kunnen we niet snel genoeg ons anker droppen. Gerda & Anton van SY Divine verwelkomen ons terug in de baai met een drankje bij hen aan boord. Onze nieuwe dinghy wordt bekeken en goedgekeurd. We spreken af dat ze hem morgenvroeg opleveren, dan maken we er samen een ontbijt met bubbels van, want we hebben haast nu.
Om 19u hebben we een dinerafspraak met Veerle & Jan. We verzeilen met z'n vier in een gezellig restaurant aan de binnenhaven. Enkele langoesten wordt gepresenteerd en met veel goesting en smaak opgepeuzeld. Rijkelijke desserts zorgen voor een zoete afsluiter van een heerlijk diner in goed gezelschap.
maandag 9 mei 2016
St. Martin, Marigot 13(Caraïben)
Maandag, 9 mei '16
Een jaar geleden had ik deze tekst geschreven, maar kreeg die niet over mijn lippen... Toch wil ik deze met jullie delen op deze speciale dag, die een dubbele feestdag voor ons is.
Speech:
Veertien jaar geleden, met Valentijn, begon ons avontuur met een 'lange Chinees zonder tanden'.
Sindsdien hebben we samen mooie plekjes & paradijsjes op onze aardbol mogen ontdekken.
Precies acht jaar geleden, op 9 mei 2007, vertoefden we met onze voetjes in het zand op het idyllische eiland Mauritius en stapten samen in het Huwelijksbootje.
Geert's getuige had net z'n zeilcursussen en yachtman afgerond en als huwelijkskado mochten we met z'n gezin mee op zeilweekend. En van een microbe naar een virus, werden we gebeten en besmet!
Samen gingen we op cursus en zwoegden voor examens...
Charterden zeilboten in Nederland, Kroatië & Griekenland en genoten van het zeilen, de vrijheid, natuur, water, wind en rust.
We hebben al héél wat watertjes doorzwommen en woelige baren en stormen doorstaan...
Één ervan was zelfs een 'Aliën' die als een BOM op ons viel! Samen met familie & vrienden en een fantastisch medisch team, hebben we die bevochten en overwonnen!
En nu staan we hier...voor een nieuw hoofdstuk in ons leven: samen met ons prachtig zeiljacht 'Zensation' willen we de wereldzeeën bezeilen.
Hier willen we jullie mee van laten genieten en bedanken, want zonder jullie stonden we hier niet en zouden we dit niet kunnen ondernemen...
Ne SUPER dikke, dikke, dikke merci voor jullie liefde, steun & vriendschap!
En we hopen jullie ergens ter wereld te mogen ontvangen op onze dame en mee te nemen in onze avonturen...
Liefs,
Cindy & Geert & Zensation
:-* <3
Antwerpen, 9 mei 2015
Een jaar geleden had ik deze tekst geschreven, maar kreeg die niet over mijn lippen... Toch wil ik deze met jullie delen op deze speciale dag, die een dubbele feestdag voor ons is.
Speech:
Veertien jaar geleden, met Valentijn, begon ons avontuur met een 'lange Chinees zonder tanden'.
Sindsdien hebben we samen mooie plekjes & paradijsjes op onze aardbol mogen ontdekken.
Precies acht jaar geleden, op 9 mei 2007, vertoefden we met onze voetjes in het zand op het idyllische eiland Mauritius en stapten samen in het Huwelijksbootje.
Geert's getuige had net z'n zeilcursussen en yachtman afgerond en als huwelijkskado mochten we met z'n gezin mee op zeilweekend. En van een microbe naar een virus, werden we gebeten en besmet!
Samen gingen we op cursus en zwoegden voor examens...
Charterden zeilboten in Nederland, Kroatië & Griekenland en genoten van het zeilen, de vrijheid, natuur, water, wind en rust.
We hebben al héél wat watertjes doorzwommen en woelige baren en stormen doorstaan...
Één ervan was zelfs een 'Aliën' die als een BOM op ons viel! Samen met familie & vrienden en een fantastisch medisch team, hebben we die bevochten en overwonnen!
En nu staan we hier...voor een nieuw hoofdstuk in ons leven: samen met ons prachtig zeiljacht 'Zensation' willen we de wereldzeeën bezeilen.
Hier willen we jullie mee van laten genieten en bedanken, want zonder jullie stonden we hier niet en zouden we dit niet kunnen ondernemen...
Ne SUPER dikke, dikke, dikke merci voor jullie liefde, steun & vriendschap!
En we hopen jullie ergens ter wereld te mogen ontvangen op onze dame en mee te nemen in onze avonturen...
Liefs,
Cindy & Geert & Zensation
:-* <3
Antwerpen, 9 mei 2015
St. Martin, Marigot 12(Caraïben)
Zondag, 8 mei '16
De wind is gaan liggen en meteen stijgt de vochtigheid en temperatuur. Geert begint meteen aan een schilderondje van de vlakken, kiel, roer en extra laagje op de waterlijn .
Ondertussen maak ik schoon schip en doe de afwas in de kuip in bakken/manden, dat is veel handiger doordat de inhoud groter is en ik daar ook met water kan morsen ;-)
In de namiddag testen we de afsluitkranen van de toiletten. Één kraan is te straf en zit vast en Geert draait de sluiting over... Het is zondag, toch is er iemands atelier open, maar die verwijst ons naar de watersportwinkels morgen.
Vijf minuten later klopt er iemand op de romp. Hij heeft toevallig toch een kraan gevonden! Super, zo kan Geert verder werken, maar overweegt om meteen ook de leiding/buis te vervangen. Dus morgen toch nog even naar de watersportwinkel.
Al snel is het tijd voor een borrel bij Ria & Peter op de Helena en genieten we van lekkere saté's en hamburger vanop de BBQ. Njammie, wat worden we weer heerlijk verwend en vertoeven we weer in fijn gezelschap. Leuk, na alweer een klusdag...nog enkele te gaan!
De wind is gaan liggen en meteen stijgt de vochtigheid en temperatuur. Geert begint meteen aan een schilderondje van de vlakken, kiel, roer en extra laagje op de waterlijn .
Ondertussen maak ik schoon schip en doe de afwas in de kuip in bakken/manden, dat is veel handiger doordat de inhoud groter is en ik daar ook met water kan morsen ;-)
In de namiddag testen we de afsluitkranen van de toiletten. Één kraan is te straf en zit vast en Geert draait de sluiting over... Het is zondag, toch is er iemands atelier open, maar die verwijst ons naar de watersportwinkels morgen.
Vijf minuten later klopt er iemand op de romp. Hij heeft toevallig toch een kraan gevonden! Super, zo kan Geert verder werken, maar overweegt om meteen ook de leiding/buis te vervangen. Dus morgen toch nog even naar de watersportwinkel.
Al snel is het tijd voor een borrel bij Ria & Peter op de Helena en genieten we van lekkere saté's en hamburger vanop de BBQ. Njammie, wat worden we weer heerlijk verwend en vertoeven we weer in fijn gezelschap. Leuk, na alweer een klusdag...nog enkele te gaan!
St. Martin, Marigot 11(Caraïben)
Zaterdag, 7 mei '16
Héél de nacht heeft de wind gehuild en geblazen en onze paalwoning daverd soms door de trillingen van de mast. Boven in de kuip is het heerlijk winderig en verfrissend terwijl de temperaturen al snel opklimmen.
Al vroeg in de morgen is er heel wat beweging op het plein. Om 8u begint de rommelmarkt hier op de werf en iedereen die iets van bootmateriaal wil verkopen of kopen is welkom. The Captain is nieuwsgierig en gaat voor dat het event begint al rondsnuffelen...Hij die anders een rommelmarkt mijdt, is eerder dan mij aan het snuffelen! Snel ontbijten en dan gaan we samen een kijkje nemen. Het is een gezellige drukte om ons heen en zoals steeds zijn er heel wat bruikbare en nuttige spullen te koop. We scoren een elektriciteitskabel met oprolsysteem met extra inplug-stopcontacten en enkele gastenvlaggetjes van ei-/landen die we nog gaan bezoeken. Zo ontmoeten we een Portugees-Chinees koppel met hun kindje die ook door het Panamakanaal gaan. Misschien zien we elkaar volgend jaar op de Pacific.
Weer aan boord, treffen we een zwerver die rond de boot hangt. Het is Ton van 'True Blue', Dominique is even naar België. We voorzien de eenzaat van een ontbijt: cappuccino en wentelteefjes ;-)
De werfleider Keith en collega arriveren. De poten worden verzet! Joepie! Zensation wordt zelfs van drie extra steunen voorzien, zo staan we nog stevig met elf poten, dat is veiliger met de huidige wind.
Geert vliegt er meteen in en schuurt de vlakken m.b.v. een schuurmachine en zet dan de eerste laag primer.
Ondertussen wordt het drukker op het plein. Er is ook een drank- en eetstandje en de vele bezoekers maken het zichzelf gemakkelijk op de pick-nick-tafels en verteren goed. De masseuse Sylvia, een Spaanse jonge dame, is ook aanwezig en geeft massages aan wie die wenst. We horen haar elke morgen op het plaatselijk netje: VHF kanaal 10. Telkens als we haar aankondiging horen, denken we: 'ja, wij willen wél een massage!' Haar massage tafel ligt heel de tijd vol en haar handen gaan stevig te keer. Ik maak een afspraak voor ons twee: full body massage van elk een uur.
Even later verhuizen we haar massagetafel onder Zensation en geniet ik van een diepe drukpuntmassage in de schaduw van onze dame, terwijl Geert ze nog voorziet van anti-fouling... Tja, even een gek beeld en dat ontgaat de passanten niet en moet op de gevoelige lens worden vastgelegd. Daarna is het aan hem om te relaxen en van de massage te genieten. Zo voelen we ons toch een beetje herboren. Good job, Sylvia, thanks.
Er hangen heel wat plakkers en dronken lui rond en met véél bier en muziek genieten ze van hun na-rommelmarkt-feestje ;-)
In de kuip genieten we na van ons zen-moment en zien in de lagoon een dinghie met twee zwaaiende mensen in...het zijn Ria & Peter van SY Helena. We hadden op Marine Traffic reeds gezien dat ze in de baai lagen en waren net aan het overwegen of we de windgolven gingen trotseren om ze op te zoeken. En dan staan ze hier plots: telepathie! Het is geleden van La Gomera, San Sebastián, dat we elkaar gezien hebben. Dus even bijkletsen hoog in onze kuip. Gezellig! Wordt morgen vervolgt bij hun aan boord.
Onze drankvoorraad heeft aanvulling nodig en wanneer ik de winkelkar uitlaad en op de band plaats, zodat Geert het na het scannen op de steekkar kan laden, schieten de kassiersters samen in de lach...dit is voor hun de omgekeerde wereld: een vrouw die tilt en sjouwt... Nou, ja, toch een cultuurverschil! In Anguilla vonden ze het ook al raar dat ik het papierwerk deed, terwijl the Captain even het weerbericht bekeek...
De avond valt en de laatste dronken feestvierders hun kaarsje is uit en de stilte en rust is weergekeerd. Er is weer plaats aan de receptie om te zitten en te internetten. Met al dat werk hebben we ook heel wat blog-achterstand, d.w.z. van andere cruisers die we volgen via hun blog. Dus even checken, hun schrijfsels kopiëren en in notities plakken. Als we dan even tijd hebben kunnen we ze aan boord bijlezen.
Met Franse kaasjes en baguette sluiten we onze dag af...
Héél de nacht heeft de wind gehuild en geblazen en onze paalwoning daverd soms door de trillingen van de mast. Boven in de kuip is het heerlijk winderig en verfrissend terwijl de temperaturen al snel opklimmen.
Al vroeg in de morgen is er heel wat beweging op het plein. Om 8u begint de rommelmarkt hier op de werf en iedereen die iets van bootmateriaal wil verkopen of kopen is welkom. The Captain is nieuwsgierig en gaat voor dat het event begint al rondsnuffelen...Hij die anders een rommelmarkt mijdt, is eerder dan mij aan het snuffelen! Snel ontbijten en dan gaan we samen een kijkje nemen. Het is een gezellige drukte om ons heen en zoals steeds zijn er heel wat bruikbare en nuttige spullen te koop. We scoren een elektriciteitskabel met oprolsysteem met extra inplug-stopcontacten en enkele gastenvlaggetjes van ei-/landen die we nog gaan bezoeken. Zo ontmoeten we een Portugees-Chinees koppel met hun kindje die ook door het Panamakanaal gaan. Misschien zien we elkaar volgend jaar op de Pacific.
Weer aan boord, treffen we een zwerver die rond de boot hangt. Het is Ton van 'True Blue', Dominique is even naar België. We voorzien de eenzaat van een ontbijt: cappuccino en wentelteefjes ;-)
De werfleider Keith en collega arriveren. De poten worden verzet! Joepie! Zensation wordt zelfs van drie extra steunen voorzien, zo staan we nog stevig met elf poten, dat is veiliger met de huidige wind.
Geert vliegt er meteen in en schuurt de vlakken m.b.v. een schuurmachine en zet dan de eerste laag primer.
Ondertussen wordt het drukker op het plein. Er is ook een drank- en eetstandje en de vele bezoekers maken het zichzelf gemakkelijk op de pick-nick-tafels en verteren goed. De masseuse Sylvia, een Spaanse jonge dame, is ook aanwezig en geeft massages aan wie die wenst. We horen haar elke morgen op het plaatselijk netje: VHF kanaal 10. Telkens als we haar aankondiging horen, denken we: 'ja, wij willen wél een massage!' Haar massage tafel ligt heel de tijd vol en haar handen gaan stevig te keer. Ik maak een afspraak voor ons twee: full body massage van elk een uur.
Even later verhuizen we haar massagetafel onder Zensation en geniet ik van een diepe drukpuntmassage in de schaduw van onze dame, terwijl Geert ze nog voorziet van anti-fouling... Tja, even een gek beeld en dat ontgaat de passanten niet en moet op de gevoelige lens worden vastgelegd. Daarna is het aan hem om te relaxen en van de massage te genieten. Zo voelen we ons toch een beetje herboren. Good job, Sylvia, thanks.
Er hangen heel wat plakkers en dronken lui rond en met véél bier en muziek genieten ze van hun na-rommelmarkt-feestje ;-)
In de kuip genieten we na van ons zen-moment en zien in de lagoon een dinghie met twee zwaaiende mensen in...het zijn Ria & Peter van SY Helena. We hadden op Marine Traffic reeds gezien dat ze in de baai lagen en waren net aan het overwegen of we de windgolven gingen trotseren om ze op te zoeken. En dan staan ze hier plots: telepathie! Het is geleden van La Gomera, San Sebastián, dat we elkaar gezien hebben. Dus even bijkletsen hoog in onze kuip. Gezellig! Wordt morgen vervolgt bij hun aan boord.
Onze drankvoorraad heeft aanvulling nodig en wanneer ik de winkelkar uitlaad en op de band plaats, zodat Geert het na het scannen op de steekkar kan laden, schieten de kassiersters samen in de lach...dit is voor hun de omgekeerde wereld: een vrouw die tilt en sjouwt... Nou, ja, toch een cultuurverschil! In Anguilla vonden ze het ook al raar dat ik het papierwerk deed, terwijl the Captain even het weerbericht bekeek...
De avond valt en de laatste dronken feestvierders hun kaarsje is uit en de stilte en rust is weergekeerd. Er is weer plaats aan de receptie om te zitten en te internetten. Met al dat werk hebben we ook heel wat blog-achterstand, d.w.z. van andere cruisers die we volgen via hun blog. Dus even checken, hun schrijfsels kopiëren en in notities plakken. Als we dan even tijd hebben kunnen we ze aan boord bijlezen.
Met Franse kaasjes en baguette sluiten we onze dag af...
zondag 8 mei 2016
St. Martin, Marigot 10(Caraïben)
Vrijdag, 6 mei '16
Tijdens het ontbijt aan het kantoor, waar we even multitasken: ontbijten en internetten, zien we werfleider Keith en zijn vriendin Paula. Voor ze doorgaat fluisterd ze ons nog toe, dat hij de poten waarschijnlijk morgen gaat verzetten...let's hope so! Anders moeten we schuren en enkele lagen meer anti-fouling zetten op die stukken, volgens de schilder. Dus we zien wél!
Vandaag is het een rustiger werkprogramma: één laag anti-fouling op romp, twee lagen op de schroef, kiel en roer.
Vandaag hebben we gezelschap van meer wind en zon. Ik neem even een brake tussendoor...energie is even zoek...
We zijn tijdig klaar en belonen onszelf een natte dinghierit in zwemkledij naar de Nederlandse kant naar de Simpson Bay Yachtclub. Snel trekken we onze droge kleren aan en zo arriveren we toch nog in stijl om Maaike & Leo van SY Chimo weer treffen na bijna twee maanden.
Een fijn weerzien en ze hebben een motiverend pakje voor ons: Mars-repen met de slogan: 'Mars geeft je weer energie!' Fantastisch!!! Bitterballen en curryworsten speciale met frietjes gaan er gretig bij ons in...hier keken we naar uit en dit hebben we verdient na al die schilderswerken!
Tijdens het ontbijt aan het kantoor, waar we even multitasken: ontbijten en internetten, zien we werfleider Keith en zijn vriendin Paula. Voor ze doorgaat fluisterd ze ons nog toe, dat hij de poten waarschijnlijk morgen gaat verzetten...let's hope so! Anders moeten we schuren en enkele lagen meer anti-fouling zetten op die stukken, volgens de schilder. Dus we zien wél!
Vandaag is het een rustiger werkprogramma: één laag anti-fouling op romp, twee lagen op de schroef, kiel en roer.
Vandaag hebben we gezelschap van meer wind en zon. Ik neem even een brake tussendoor...energie is even zoek...
We zijn tijdig klaar en belonen onszelf een natte dinghierit in zwemkledij naar de Nederlandse kant naar de Simpson Bay Yachtclub. Snel trekken we onze droge kleren aan en zo arriveren we toch nog in stijl om Maaike & Leo van SY Chimo weer treffen na bijna twee maanden.
Een fijn weerzien en ze hebben een motiverend pakje voor ons: Mars-repen met de slogan: 'Mars geeft je weer energie!' Fantastisch!!! Bitterballen en curryworsten speciale met frietjes gaan er gretig bij ons in...hier keken we naar uit en dit hebben we verdient na al die schilderswerken!
St. Martin, Marigot 9(Caraïben)
Donderdag, 5 mei '16
Tijdens het ontbijt bladeren we door het plaatselijk krantje, waar we een advertentie lezen van een 'duo massage'. Daar zijn we naar op zoek en dat kunnen we nu al wél gebruiken. Daar gaan we ons op trakteren na de werken...maar eerst nog wat afzien!
Na de afwas in de kookpotten te hebben gedaan, begin ik met primer op de schroef te zetten, terwijl the Captain al met de blauwe anti-fouling is gestart. Het roer en de kiel doen we vandaag niet, zo hopen we twee lagen voor het donker te kunnen zetten. Ik doe weer de lage kant en probeer mijn hoofd niet tegen de romp te stoten zodat mijn haar niet blauw kleurt.
De zon, witte wolken en een windje maken het aangenaam schilderweer.
Het gaat vlot en de tweede laag gaat vlotter dan de eerste, dat was gisteren ook zo.
Er zijn toch nog enkele mensen die werken vandaag: de tuiger, de schilder en enkele cruisers. Terwijl ze om 17u weer stoppen, zijn wij het laatste stukje aan het schilderen. Er wonen hier heel wat mensen op hun boot op de werf en iedereen kent iedereen...ondertussen kunnen we al een soap schrijven van al die personages hier...entertainend om ze allen gade te slaan! De hond van de buren, Jack, een Jackrussel, is ondertussen ons nieuwe huisdier. Hij vertoefd graag in ons gezelschap en houdt van limen in de schaduw van de romp van ons huis. We geven hem water, aaien hem en scheppen zijn poepjes op die op ons schildersveld liggen...of is het van één van de andere werfhonden?!
Pfff...dat staat er al op! Ze ziet er al mooi uit onze dame met haar nieuw blauw kleedje ;-) Tijd voor een drankje, boven de grond op meer dan twee meter, in onze kuip met zicht over de lagoon en de werf en de plakkers.
Blauwe stippen kleuren ons lichaam. We eten iets, smurfen ons smurfenpakje eraf en kleden ons op om nog even iets te gaan drinken met enkele cruisers en afscheid van hen te nemen, want zaterdag vertrekken ze richting Azoren. Raar, wij blijven achter en maken onze dame klaar om nog even door te gaan en voor hen zit het er bijna op...ze keren weer terug naar Europa en naar hun thuishaven, familie, vrienden, school en werk!
Bye bye Lovis, September Blue, Thorang-La, Morning Glory en Sailaway...het gaat jullie goed. Fair winds!
Tijdens het ontbijt bladeren we door het plaatselijk krantje, waar we een advertentie lezen van een 'duo massage'. Daar zijn we naar op zoek en dat kunnen we nu al wél gebruiken. Daar gaan we ons op trakteren na de werken...maar eerst nog wat afzien!
Na de afwas in de kookpotten te hebben gedaan, begin ik met primer op de schroef te zetten, terwijl the Captain al met de blauwe anti-fouling is gestart. Het roer en de kiel doen we vandaag niet, zo hopen we twee lagen voor het donker te kunnen zetten. Ik doe weer de lage kant en probeer mijn hoofd niet tegen de romp te stoten zodat mijn haar niet blauw kleurt.
De zon, witte wolken en een windje maken het aangenaam schilderweer.
Het gaat vlot en de tweede laag gaat vlotter dan de eerste, dat was gisteren ook zo.
Er zijn toch nog enkele mensen die werken vandaag: de tuiger, de schilder en enkele cruisers. Terwijl ze om 17u weer stoppen, zijn wij het laatste stukje aan het schilderen. Er wonen hier heel wat mensen op hun boot op de werf en iedereen kent iedereen...ondertussen kunnen we al een soap schrijven van al die personages hier...entertainend om ze allen gade te slaan! De hond van de buren, Jack, een Jackrussel, is ondertussen ons nieuwe huisdier. Hij vertoefd graag in ons gezelschap en houdt van limen in de schaduw van de romp van ons huis. We geven hem water, aaien hem en scheppen zijn poepjes op die op ons schildersveld liggen...of is het van één van de andere werfhonden?!
Pfff...dat staat er al op! Ze ziet er al mooi uit onze dame met haar nieuw blauw kleedje ;-) Tijd voor een drankje, boven de grond op meer dan twee meter, in onze kuip met zicht over de lagoon en de werf en de plakkers.
Blauwe stippen kleuren ons lichaam. We eten iets, smurfen ons smurfenpakje eraf en kleden ons op om nog even iets te gaan drinken met enkele cruisers en afscheid van hen te nemen, want zaterdag vertrekken ze richting Azoren. Raar, wij blijven achter en maken onze dame klaar om nog even door te gaan en voor hen zit het er bijna op...ze keren weer terug naar Europa en naar hun thuishaven, familie, vrienden, school en werk!
Bye bye Lovis, September Blue, Thorang-La, Morning Glory en Sailaway...het gaat jullie goed. Fair winds!
St. Martin, Marigot 8(Caraïben)
Woensdag, 4 mei '16
We wonen momenteel op een huis op stelten/ poten, acht om precies te zijn. Het is even nog meer 'back to basic' leven, dan dat we al deden: toiletten en douche kunnen we niet gebruiken aan boord en de afvoeren van de wastafels staan ook toe. Er zijn toiletten en douches op de werf. Maar in het midden van de nacht een ladder afdalen en over het plein wandelen voor een plasje...eum, dan maar op een emmer, zoals ze vroeger deden, hé. Kookpotten staan in de wastafels zodat we water kunnen nemen en daarin opvangen terwijl we handen te wassen, tanden te poetsen, afwassen, enz...
Ons bed en huis is nog hetzelfde, enkel de omgeving is anders en we liggen, of neen, 'staan' vast op meer dan twee meter boven de grond. No problem!
Om drie uur vannacht hoor ik water lopen. Heeft Geert de waterkraan niet toe gezet? Ik stap de kuip in en voel waterspetters en kijk naar beneden...uit de waterkast(waar de tellers en wateraansluitingen opstaan voor de werf) spuit water. Ik wek Geert en ook de buurman komt op onze geluiden af. Een waterleiding is gelost en de buurman, die hier al vijf jaar woont en gelukkig dit reeds eerder heeft meegemaakt en de hoofdkraan weet staan, zet deze toe. Oef...de leiding is voor onze teller gesprongen, dus dit is niet voor onze rekening. Het probleem volgens hem is de te hoge waterdruk in het Franse gedeelte! Met een vijver onder de boot, proberen we de slaap weer te vatten...
De voormiddag wordt gevuld met het treffen van de voorbereidingen: romp schilderklaar maken en aftapen, schroef opschuren, verf en schildermateriaal halen. Er zijn verschillende zaken op de werf die gevestigd zijn in kotjes of containers: verfwinkel, electricien, tuiger, buiskap/bimini maker, enz... Best handig lopen enkele keren per dag binnen en buiten bij de verfwinkel met een bakje, kwast, mondmasker,...op het einde van de werken rekenen we af...
Het is net geen middag als we aan de eerste laag witte primer beginnen. Even later krijgen we een douche over ons heen: de waterleiding is alweer gelost...gelukkig zijn we aan de andere kant van de romp aan het schilderen en is de primer reeds droog waar het water opneveld. Een tijdje later krijgen we weer een douche, maar deze keer van een bui, net als we aan het laatste stuk bezig zijn...even pauze dan maar. Het is net geen 16u wanneer we met de tweede laag starten. Ja, één laag schilderen met z'n tweetjes neemt best wat tijd in beslag. Waarom is die romp ook zo groot?!
De verfverkoper komt langs om het werk te keuren en te schatten hoeveel primer we nog extra nodig hebben. Hij meld ons dat de werfleider de rest van de week niet werkt doordat het morgen een feestdag is en ze er een brugdag aanplakken en dus pas maandag weer werken... Dat hebben ze ons niet verteld, of hangt ook niet uit. Oeps, een probleem voor ons, want de poten moeten eigenlijk verzet worden en dat dan voor 17u het einde van de werkdag/-week... We vragen het, maar ze zijn nog druk bezig met de toiletten die kapot zijn en de waterleiding te repareren en een mast op een catamaran te zetten.
Probleem want de primer heeft vier, liefst vijf dagen nodig om uit te harden voordat de boot weer te water gaat en de vlakken onder de poten moeten ook geschilderd worden.
Terwijl iedereen om 17u stopt met werken en zoals dagelijks samen een biertje drinken en nakaarten, zijn wij de enige zotten op de werf die verder werken.
De werfuitbater, Keith(een Brit die hier reeds vijf jaar woont en eigenaar is) en zijn vriendin, Paula (een Française) de secretaresse en zijn vriendin, komen langs. Hij is overwerkt en reageert héél heftig tijdens de discussie over het verzetten van de poten/steunen. Paula zijn probeert hem te sussen en beloofd ons hem te bewerken om het vrijdag of zaterdag alsnog te doen.... Afwachten dus!
Discussie twee: over de dag dat Zensation weer te water gaat. Ons was verteld en staat op papier dat dit maandag zou zijn, blijkt dat we in de agenda pas voor dinsdag staan ingepland...vergissing. Dan een dag gratis? Dat kan eventueel geregeld worden volgens Paula en dan hebben we een dag extra om te werken en de verf om uit te harden en te drogen, dat is dus minder erg.
Het laatste stuk schilderen we m.b.v. hoofd- en looplamp. Om 19u30 staken we de werken en zijn de twee lage witte primer geschilderd. Met witte stippen op onze lichamen, kleren en zelfs in mijn haar zijn we toe aan een douche. We kunnen nauwelijks 'pap' zeggen en onze schouders doen pijn. Geert voelt ook zijn benen haast niet meer van telkens op en af de ladder te stappen. Ooo...wat missen we onze schilderscrew...een vlucht naar hier zagen ze niet zitten :-(
Na de douche en het eten zijn we blij dat we in bed kunnen kruipen!
We wonen momenteel op een huis op stelten/ poten, acht om precies te zijn. Het is even nog meer 'back to basic' leven, dan dat we al deden: toiletten en douche kunnen we niet gebruiken aan boord en de afvoeren van de wastafels staan ook toe. Er zijn toiletten en douches op de werf. Maar in het midden van de nacht een ladder afdalen en over het plein wandelen voor een plasje...eum, dan maar op een emmer, zoals ze vroeger deden, hé. Kookpotten staan in de wastafels zodat we water kunnen nemen en daarin opvangen terwijl we handen te wassen, tanden te poetsen, afwassen, enz...
Ons bed en huis is nog hetzelfde, enkel de omgeving is anders en we liggen, of neen, 'staan' vast op meer dan twee meter boven de grond. No problem!
Om drie uur vannacht hoor ik water lopen. Heeft Geert de waterkraan niet toe gezet? Ik stap de kuip in en voel waterspetters en kijk naar beneden...uit de waterkast(waar de tellers en wateraansluitingen opstaan voor de werf) spuit water. Ik wek Geert en ook de buurman komt op onze geluiden af. Een waterleiding is gelost en de buurman, die hier al vijf jaar woont en gelukkig dit reeds eerder heeft meegemaakt en de hoofdkraan weet staan, zet deze toe. Oef...de leiding is voor onze teller gesprongen, dus dit is niet voor onze rekening. Het probleem volgens hem is de te hoge waterdruk in het Franse gedeelte! Met een vijver onder de boot, proberen we de slaap weer te vatten...
De voormiddag wordt gevuld met het treffen van de voorbereidingen: romp schilderklaar maken en aftapen, schroef opschuren, verf en schildermateriaal halen. Er zijn verschillende zaken op de werf die gevestigd zijn in kotjes of containers: verfwinkel, electricien, tuiger, buiskap/bimini maker, enz... Best handig lopen enkele keren per dag binnen en buiten bij de verfwinkel met een bakje, kwast, mondmasker,...op het einde van de werken rekenen we af...
Het is net geen middag als we aan de eerste laag witte primer beginnen. Even later krijgen we een douche over ons heen: de waterleiding is alweer gelost...gelukkig zijn we aan de andere kant van de romp aan het schilderen en is de primer reeds droog waar het water opneveld. Een tijdje later krijgen we weer een douche, maar deze keer van een bui, net als we aan het laatste stuk bezig zijn...even pauze dan maar. Het is net geen 16u wanneer we met de tweede laag starten. Ja, één laag schilderen met z'n tweetjes neemt best wat tijd in beslag. Waarom is die romp ook zo groot?!
De verfverkoper komt langs om het werk te keuren en te schatten hoeveel primer we nog extra nodig hebben. Hij meld ons dat de werfleider de rest van de week niet werkt doordat het morgen een feestdag is en ze er een brugdag aanplakken en dus pas maandag weer werken... Dat hebben ze ons niet verteld, of hangt ook niet uit. Oeps, een probleem voor ons, want de poten moeten eigenlijk verzet worden en dat dan voor 17u het einde van de werkdag/-week... We vragen het, maar ze zijn nog druk bezig met de toiletten die kapot zijn en de waterleiding te repareren en een mast op een catamaran te zetten.
Probleem want de primer heeft vier, liefst vijf dagen nodig om uit te harden voordat de boot weer te water gaat en de vlakken onder de poten moeten ook geschilderd worden.
Terwijl iedereen om 17u stopt met werken en zoals dagelijks samen een biertje drinken en nakaarten, zijn wij de enige zotten op de werf die verder werken.
De werfuitbater, Keith(een Brit die hier reeds vijf jaar woont en eigenaar is) en zijn vriendin, Paula (een Française) de secretaresse en zijn vriendin, komen langs. Hij is overwerkt en reageert héél heftig tijdens de discussie over het verzetten van de poten/steunen. Paula zijn probeert hem te sussen en beloofd ons hem te bewerken om het vrijdag of zaterdag alsnog te doen.... Afwachten dus!
Discussie twee: over de dag dat Zensation weer te water gaat. Ons was verteld en staat op papier dat dit maandag zou zijn, blijkt dat we in de agenda pas voor dinsdag staan ingepland...vergissing. Dan een dag gratis? Dat kan eventueel geregeld worden volgens Paula en dan hebben we een dag extra om te werken en de verf om uit te harden en te drogen, dat is dus minder erg.
Het laatste stuk schilderen we m.b.v. hoofd- en looplamp. Om 19u30 staken we de werken en zijn de twee lage witte primer geschilderd. Met witte stippen op onze lichamen, kleren en zelfs in mijn haar zijn we toe aan een douche. We kunnen nauwelijks 'pap' zeggen en onze schouders doen pijn. Geert voelt ook zijn benen haast niet meer van telkens op en af de ladder te stappen. Ooo...wat missen we onze schilderscrew...een vlucht naar hier zagen ze niet zitten :-(
Na de douche en het eten zijn we blij dat we in bed kunnen kruipen!
donderdag 5 mei 2016
St. Martin, Marigot 7(Caraïben)
Dinsdag, 3 mei '16
Om 9u draait de brug en we varen de lagoon in. Extra de ogen op de dieptemeter gericht en bij de vaargeul blijven. Voor de werf, Time Out/Toby, graven we het anker in.
Het werkschema is sinds gisteren uitgelopen door de vele regen. Hierdoor zullen we pas later dan afgesproken uit het water kunnen. Het is bijna 16u als we eindelijk naar het drijvend pontonnetje mogen varen. De boot wordt gemeten en wordt te groot geacht: 48voet i.p.v 45 volgens hen. Dat gaat niet lukken op de voorziene plaats, want daar kan de kraan niet draaien. Wat nu? Dan maar aflassen en ergens anders eruit? Na wat over het plein te lopen, vinden ze een geschikte plek. We gooien weer los en het ponton wordt verlegd. Is het daar wel diep genoeg? Stroming maakt het bereiken van het kleine steigertje niet gemakkelijk. Maar the Captain manoeuvreert behendig onze dame tegen de kant.
Dan komen de riemen, deze worden onder haar buik getrokken en extra kussens plaatsen ze tussen de riemen en de bootrand. De riemen worden aan de haken van de kraan bevestigd, die met lange kettingen vasthangen. Spannend, gaat dat alles onze 12ton wegende huis veilig uit het water op het droge krijgen? Al snel hangt ze te zweven boven het water, beweegt de arm van de kraan en brengt haar boven het veld. Ze wiebelt...als dit maar goed gaat... De werklui zijn heel profesioneel en voeren elke beweging en actie zorgvuldig uit. En daar staat ze nu, op enkele poten op het droge. Het onderwaterschip ziet er al bij al nog goed uit. Wél wat pokken, maar het ziet er beter uit dan verwacht.
The Captain gaat meteen met de Kärcher in de aanval en spuit zoveel mogelijk blauwe verf en alle pokken eraf. De buurman zijn boot moet er mee aangeloven en ziet ook blauw net als er onder onze boot een doorweekte blauwe smurf rondloopt ;-)
In het donker maakt mijn grote smurf de romp nog vrij van alle blauwe spetters m.b.v. een hoofdlamp.
Wat een job! Men ventje is kapot... Als beloning worden er frietjes uit de oven voorgeschoteld: Belgische van Lutose ('schatjes van patatjes'). Njammie!
De komende week weten we wat doen: schuren, schilderen, poetsen, simoliseren, toiletten nakijken, anodes vervangen, enz... Klussen in het 'Paradijs'! Het is niet elke dag 'Super Zondag' :-(
Om 9u draait de brug en we varen de lagoon in. Extra de ogen op de dieptemeter gericht en bij de vaargeul blijven. Voor de werf, Time Out/Toby, graven we het anker in.
Het werkschema is sinds gisteren uitgelopen door de vele regen. Hierdoor zullen we pas later dan afgesproken uit het water kunnen. Het is bijna 16u als we eindelijk naar het drijvend pontonnetje mogen varen. De boot wordt gemeten en wordt te groot geacht: 48voet i.p.v 45 volgens hen. Dat gaat niet lukken op de voorziene plaats, want daar kan de kraan niet draaien. Wat nu? Dan maar aflassen en ergens anders eruit? Na wat over het plein te lopen, vinden ze een geschikte plek. We gooien weer los en het ponton wordt verlegd. Is het daar wel diep genoeg? Stroming maakt het bereiken van het kleine steigertje niet gemakkelijk. Maar the Captain manoeuvreert behendig onze dame tegen de kant.
Dan komen de riemen, deze worden onder haar buik getrokken en extra kussens plaatsen ze tussen de riemen en de bootrand. De riemen worden aan de haken van de kraan bevestigd, die met lange kettingen vasthangen. Spannend, gaat dat alles onze 12ton wegende huis veilig uit het water op het droge krijgen? Al snel hangt ze te zweven boven het water, beweegt de arm van de kraan en brengt haar boven het veld. Ze wiebelt...als dit maar goed gaat... De werklui zijn heel profesioneel en voeren elke beweging en actie zorgvuldig uit. En daar staat ze nu, op enkele poten op het droge. Het onderwaterschip ziet er al bij al nog goed uit. Wél wat pokken, maar het ziet er beter uit dan verwacht.
The Captain gaat meteen met de Kärcher in de aanval en spuit zoveel mogelijk blauwe verf en alle pokken eraf. De buurman zijn boot moet er mee aangeloven en ziet ook blauw net als er onder onze boot een doorweekte blauwe smurf rondloopt ;-)
In het donker maakt mijn grote smurf de romp nog vrij van alle blauwe spetters m.b.v. een hoofdlamp.
Wat een job! Men ventje is kapot... Als beloning worden er frietjes uit de oven voorgeschoteld: Belgische van Lutose ('schatjes van patatjes'). Njammie!
De komende week weten we wat doen: schuren, schilderen, poetsen, simoliseren, toiletten nakijken, anodes vervangen, enz... Klussen in het 'Paradijs'! Het is niet elke dag 'Super Zondag' :-(
St. Martin, Marigot 6(Caraïben)
Maandag, 2 mei '16
Is het nu een brugdag ja of neen? In het Nederlandse en/ of het Franse deel? Verwarrend voor iedereen, want plots werd er de week voor 1 mei even alles omgegooid door de regering ofzo, waardoor grote zaken en hun personeel reeds vrije dagen en een uitje hadden gepland al lang vooraf... Daardoor waren zaken reeds zaterdag gesloten en andere vandaag of beide en sommige ook nog eens morgenvoormiddag. We hebben ons er op voorzien en genoeg aan boord om verder te kunnen en de watersportwinkels bezoeken we dan dinsdag of woensdag wél. Donderdag is het alweer een feestdag. Wordt er dan ook de brug gemaakt? We zien en horen het dan.
Elke weekdag en zaterdag is er op VHF kanaal 10 een radionetje om 7u30 met het weer en het nieuws van St. Maarten. Ook worden er feestdagen en evenementen gemeld, tweedehands spullen en services aangeboden, enz... Iedereen kan zijn zegje doen en zo zijn we een beetje op de hoogte van dit alles.
De dag start grijs en nat en heel de dag door is het een droog moment afwachten of tussen de buien dinghieën.
's Avonds hebben we een afspraak bij de grote net jongere zus van onze dame, nml. Divine. Gerda & Anton zorgen voor lekkers en veel 'tips en trics' en een super gezellige avond. Ons 'culinair spoilerke' is weer gevuld en de recepten staan in mijn notitieboekje ;-)
Ze verkopen hun tweede dinghy, we komen een prijs overeen en zeggen toe. Dus onze nieuwe aankoop is een tweedehands AB dinghy 2,60m met harde bodem van polyester.
Resultaat: alweer een geslaagde avond!
Is het nu een brugdag ja of neen? In het Nederlandse en/ of het Franse deel? Verwarrend voor iedereen, want plots werd er de week voor 1 mei even alles omgegooid door de regering ofzo, waardoor grote zaken en hun personeel reeds vrije dagen en een uitje hadden gepland al lang vooraf... Daardoor waren zaken reeds zaterdag gesloten en andere vandaag of beide en sommige ook nog eens morgenvoormiddag. We hebben ons er op voorzien en genoeg aan boord om verder te kunnen en de watersportwinkels bezoeken we dan dinsdag of woensdag wél. Donderdag is het alweer een feestdag. Wordt er dan ook de brug gemaakt? We zien en horen het dan.
Elke weekdag en zaterdag is er op VHF kanaal 10 een radionetje om 7u30 met het weer en het nieuws van St. Maarten. Ook worden er feestdagen en evenementen gemeld, tweedehands spullen en services aangeboden, enz... Iedereen kan zijn zegje doen en zo zijn we een beetje op de hoogte van dit alles.
De dag start grijs en nat en heel de dag door is het een droog moment afwachten of tussen de buien dinghieën.
's Avonds hebben we een afspraak bij de grote net jongere zus van onze dame, nml. Divine. Gerda & Anton zorgen voor lekkers en veel 'tips en trics' en een super gezellige avond. Ons 'culinair spoilerke' is weer gevuld en de recepten staan in mijn notitieboekje ;-)
Ze verkopen hun tweede dinghy, we komen een prijs overeen en zeggen toe. Dus onze nieuwe aankoop is een tweedehands AB dinghy 2,60m met harde bodem van polyester.
Resultaat: alweer een geslaagde avond!
dinsdag 3 mei 2016
St. Martin, Marigot 5(Caraïben)
Zondag, 1 mei '16
Ook hier is het vandaag de 'Dag van de Arbeid' en dus een feestdag. Voor negen uur zitten we al in ons Dinghietje en varen we langs Sailaway om even afscheid te nemen. Zij maken zich klaar om richting de Azoren te varen en vertrekken misschien één van de dagen vanuit een andere baai.
Ons voertuig pikken we op van de parking aan de binnenhaven. Veerle & Jan hebben ons hun tweede auto uitgeleend. Kei tof om het eiland te gaan verkennen. Even een stop bij de bakker voor een baguette met van die lekkere crabsla te kopen en mee te nemen en 'off we go'.
Onze eerste stop is in het vissersdorp 'Grand Case', ook wel de eet-hoofdstad van het eiland genoemd. Op het strand, met zicht op de boten, verorberen we de heerlijke baguette. Even wat anders dan van de boot uitkijken op het strand tijdens onze meeste maaltijden. Aan de andere kant zien we Anguilla liggen. Het zicht is goed maar zonnestralen en blauwe lucht missen we om de kleuren, de uitzichten en foto's te laten blinken.
We wandelen het strand af langs de vele sfeervolle beachbars en restaurants en enkele hotelletjes en keren langs de weg terug. In een mooie cottage stijl beachbar drinken we een thee & koffie met zicht op enkele lokale specifieke bootjes.
De Tour gaat verder en hier en daar stoppen we, indien mogelijk of nemen een foto uit de wagen. Via 'Cul-de-Sac' rijden we langs de westkust en de daarvoor liggende eilandjes Tintamarre, Île Pinel en Caye Verte kunnen we zo bewonderen.
Plots merkt Geert een hele groep iguana's(hagedissen uit de familie leguanen of net andersom...Wikipedia is zelf in de war...in ieder geval een reptiel) op. Langs het zoutmeer zitten ze allen bij elkaar in alle formaten en de ene kleurrijk, de andere opgegaan in de omgeving, de ene akeliger of mooier dan de andere. Wouw! Onderweg komen we er nog tegen en een gevaarsdriehoek langs de weg waarschuwt ons op hun aanwezigheid...snelheid aanpassen. Overstekende geiten manen ons ook aan om op te letten en te stoppen, alsook hier en daar een loslopende hond.
Bij 'Baie de l'Embouchure' krijgen we een uniek uitzicht op de overgang van het zoutmeer 'Etang aux Poissons' en de baai, met de brekende golven over de ondieptes en koraalriffen. In 'Oyster Pond' zien we een haven die zich verschuilt achter een smalle natuurlijke ingang tussen uitstekende landpunten en een koraalrif.
Een bord met het opschrift: 'Welkom aan de Nederlandse kant' fungeert als grensovergang.
Philipsburg is ons grootste doel van de dag, want vandaag is er een heuse Carnavalsstoet. Er zijn jaarlijks twee grote evenementen in St. Maarten: de Heinekenregatta en Carnival. De eerste hebben we begin maart meegemaakt en de laatste wordt gevierd van midden april tot 5 mei. En nu we hier toch op het eiland zijn...
Langs de grote zoutvlakte van 'Great Salt Pond' met de vele pelikanen en andere vogels, parkeren we de wagen. We zijn ruim op tijd voor de parade de beruchte 'Front Street' gaat bereiken. Hiervan maken we gebruik om door de straten te flaneren en te lunchen met zicht op Grootbaai. De stad is anders nu dan de laatste keer dat we hier waren: geen cruiseschepen, weinig zeilboten voor anker, alle winkels, zelfs de taxfree- en de juwelenwinkels zijn gesloten.
In de verte horen we reeds bonkende muziek aankomen. Grote trucks/vrachtwagens met achterop twee verdiepingen die voorzien zijn mega-geluidsboxen waaruit de muziekklanken denderen worden vergezeld van DJ's en muzikanten met drumstels, elektrische gitaren en keyboards en enkele dansers en danseressen. De grond daverend onder onze voeten en we vibreren mee op de dooreen gemixte klanken en geluiden die ban de vele paradewagens komen en onze oren doen knarsen en teuten! Slechts één enkele wagen is gevuld met steelbands die op steeldrums/-pans slaan. Deze muziek heeft onze voorkeur. Achter alle wagens lopen prachtig geklede mannen en vrouwen in niemendal-kostuumpjes 'à la Carnaval de Rio, Brazil' met prachtige, grote, kleurrijke veren/pluimenwaaiers op hun rug die hoog boven hun hoofd zwieren. Hun gelaat en lichaam is kunstig versierd met grime en bodypaint en glitters. Zonder moeite bewegen hun heupen op de tonen van de muziek. Van de moment dat ze je fototoestel zien nemen ze een pose aan en tonen hun breedste glimlach. Deelnemers in alle maten, vormen en kleuren tonen zich van hun beste en mooiste kant. Zelfs de mannen met hun bier-buik showen, m.b.v. bodypaint, een prachtig six-pack ;-)
Elke wagen heeft grote reclamedoeken ophangen en promotiemateriaal zoals: sleutelhangers, petjes, waaiers, t-shirts, pruiken, enz... worden uitgedeeld. De merken: 'Presidente, Heineken, Captain Morgan, Chippie(Euh, is dan het kledingmerk uit de jaren 80? Neen, het is hier een provider die 4G internet promoot...), enz... passeren de revue, het lijkt meer op een reclamestoet... De toeschouwers nemen de merchandising gretig aan. In tegenstelling tot de Carnaval in Martinique, is er niemand onder de kijklustigen verkleed en lopen er geen 'vuil janetten' in de stoet.
Na een tijdje hebben onze oren genoeg doorstaan en verlangen we naar de stilte. Voor de parking staan ondertussen nadaars en een massa wachtende toeschouwers op de aankomende parade. We kunnen nog net voor de doortocht van de eerste wagen de parking af! Ondertussen is het bijna 16u en de eerste regendruppels hebben we reeds voelen vallen aan de wagen. Onderweg blijft het een beetje druppelen. We vervolgen onze eilandtour en voorbij het vliegveld lezen we: 'Bienvenue partie Française'.
Even later zijn we weer in Marigot en parkeren we de wagen. De lucht wordt donkerder en dreigt. Snel dinghieën we naar onze dame en zijn komen nog net droog toe voor de hemel de sluizen opent!
Wat een leuke dag en prachtig eiland. We krijgen steeds meer sympathie voor St. Martin of is het St. Maarten? Zeggen we nu Bonjour, Hello of Goede dag? Betalen we nu met euro's of dollars? Dit maakt het soms verwarrend en de twee valuta's doen ons danken aan de overgang die we ooit meemaakten van de Belgische Frank naar Euro. Maar die verwarringen kunnen we wél aan...we zijn hier graag en als het effe kan en we de kans en tijd nog hebben, hopen ook nog even naar het hoogste punt van het eiland Pic Paradis te gaan en het tropisch regenwoud.
Ondertussen is het een Belgisch regenweertje en nestelen we ons op de bank om een Vlaams serietje te bekijken...
Ook hier is het vandaag de 'Dag van de Arbeid' en dus een feestdag. Voor negen uur zitten we al in ons Dinghietje en varen we langs Sailaway om even afscheid te nemen. Zij maken zich klaar om richting de Azoren te varen en vertrekken misschien één van de dagen vanuit een andere baai.
Ons voertuig pikken we op van de parking aan de binnenhaven. Veerle & Jan hebben ons hun tweede auto uitgeleend. Kei tof om het eiland te gaan verkennen. Even een stop bij de bakker voor een baguette met van die lekkere crabsla te kopen en mee te nemen en 'off we go'.
Onze eerste stop is in het vissersdorp 'Grand Case', ook wel de eet-hoofdstad van het eiland genoemd. Op het strand, met zicht op de boten, verorberen we de heerlijke baguette. Even wat anders dan van de boot uitkijken op het strand tijdens onze meeste maaltijden. Aan de andere kant zien we Anguilla liggen. Het zicht is goed maar zonnestralen en blauwe lucht missen we om de kleuren, de uitzichten en foto's te laten blinken.
We wandelen het strand af langs de vele sfeervolle beachbars en restaurants en enkele hotelletjes en keren langs de weg terug. In een mooie cottage stijl beachbar drinken we een thee & koffie met zicht op enkele lokale specifieke bootjes.
De Tour gaat verder en hier en daar stoppen we, indien mogelijk of nemen een foto uit de wagen. Via 'Cul-de-Sac' rijden we langs de westkust en de daarvoor liggende eilandjes Tintamarre, Île Pinel en Caye Verte kunnen we zo bewonderen.
Plots merkt Geert een hele groep iguana's(hagedissen uit de familie leguanen of net andersom...Wikipedia is zelf in de war...in ieder geval een reptiel) op. Langs het zoutmeer zitten ze allen bij elkaar in alle formaten en de ene kleurrijk, de andere opgegaan in de omgeving, de ene akeliger of mooier dan de andere. Wouw! Onderweg komen we er nog tegen en een gevaarsdriehoek langs de weg waarschuwt ons op hun aanwezigheid...snelheid aanpassen. Overstekende geiten manen ons ook aan om op te letten en te stoppen, alsook hier en daar een loslopende hond.
Bij 'Baie de l'Embouchure' krijgen we een uniek uitzicht op de overgang van het zoutmeer 'Etang aux Poissons' en de baai, met de brekende golven over de ondieptes en koraalriffen. In 'Oyster Pond' zien we een haven die zich verschuilt achter een smalle natuurlijke ingang tussen uitstekende landpunten en een koraalrif.
Een bord met het opschrift: 'Welkom aan de Nederlandse kant' fungeert als grensovergang.
Philipsburg is ons grootste doel van de dag, want vandaag is er een heuse Carnavalsstoet. Er zijn jaarlijks twee grote evenementen in St. Maarten: de Heinekenregatta en Carnival. De eerste hebben we begin maart meegemaakt en de laatste wordt gevierd van midden april tot 5 mei. En nu we hier toch op het eiland zijn...
Langs de grote zoutvlakte van 'Great Salt Pond' met de vele pelikanen en andere vogels, parkeren we de wagen. We zijn ruim op tijd voor de parade de beruchte 'Front Street' gaat bereiken. Hiervan maken we gebruik om door de straten te flaneren en te lunchen met zicht op Grootbaai. De stad is anders nu dan de laatste keer dat we hier waren: geen cruiseschepen, weinig zeilboten voor anker, alle winkels, zelfs de taxfree- en de juwelenwinkels zijn gesloten.
In de verte horen we reeds bonkende muziek aankomen. Grote trucks/vrachtwagens met achterop twee verdiepingen die voorzien zijn mega-geluidsboxen waaruit de muziekklanken denderen worden vergezeld van DJ's en muzikanten met drumstels, elektrische gitaren en keyboards en enkele dansers en danseressen. De grond daverend onder onze voeten en we vibreren mee op de dooreen gemixte klanken en geluiden die ban de vele paradewagens komen en onze oren doen knarsen en teuten! Slechts één enkele wagen is gevuld met steelbands die op steeldrums/-pans slaan. Deze muziek heeft onze voorkeur. Achter alle wagens lopen prachtig geklede mannen en vrouwen in niemendal-kostuumpjes 'à la Carnaval de Rio, Brazil' met prachtige, grote, kleurrijke veren/pluimenwaaiers op hun rug die hoog boven hun hoofd zwieren. Hun gelaat en lichaam is kunstig versierd met grime en bodypaint en glitters. Zonder moeite bewegen hun heupen op de tonen van de muziek. Van de moment dat ze je fototoestel zien nemen ze een pose aan en tonen hun breedste glimlach. Deelnemers in alle maten, vormen en kleuren tonen zich van hun beste en mooiste kant. Zelfs de mannen met hun bier-buik showen, m.b.v. bodypaint, een prachtig six-pack ;-)
Elke wagen heeft grote reclamedoeken ophangen en promotiemateriaal zoals: sleutelhangers, petjes, waaiers, t-shirts, pruiken, enz... worden uitgedeeld. De merken: 'Presidente, Heineken, Captain Morgan, Chippie(Euh, is dan het kledingmerk uit de jaren 80? Neen, het is hier een provider die 4G internet promoot...), enz... passeren de revue, het lijkt meer op een reclamestoet... De toeschouwers nemen de merchandising gretig aan. In tegenstelling tot de Carnaval in Martinique, is er niemand onder de kijklustigen verkleed en lopen er geen 'vuil janetten' in de stoet.
Na een tijdje hebben onze oren genoeg doorstaan en verlangen we naar de stilte. Voor de parking staan ondertussen nadaars en een massa wachtende toeschouwers op de aankomende parade. We kunnen nog net voor de doortocht van de eerste wagen de parking af! Ondertussen is het bijna 16u en de eerste regendruppels hebben we reeds voelen vallen aan de wagen. Onderweg blijft het een beetje druppelen. We vervolgen onze eilandtour en voorbij het vliegveld lezen we: 'Bienvenue partie Française'.
Even later zijn we weer in Marigot en parkeren we de wagen. De lucht wordt donkerder en dreigt. Snel dinghieën we naar onze dame en zijn komen nog net droog toe voor de hemel de sluizen opent!
Wat een leuke dag en prachtig eiland. We krijgen steeds meer sympathie voor St. Martin of is het St. Maarten? Zeggen we nu Bonjour, Hello of Goede dag? Betalen we nu met euro's of dollars? Dit maakt het soms verwarrend en de twee valuta's doen ons danken aan de overgang die we ooit meemaakten van de Belgische Frank naar Euro. Maar die verwarringen kunnen we wél aan...we zijn hier graag en als het effe kan en we de kans en tijd nog hebben, hopen ook nog even naar het hoogste punt van het eiland Pic Paradis te gaan en het tropisch regenwoud.
Ondertussen is het een Belgisch regenweertje en nestelen we ons op de bank om een Vlaams serietje te bekijken...
St. Martin, Marigot 4(Caraïben)
Zaterdag, 30 april '16
Een verse baguette met huisgemaakte krabsla: een heerlijk ontbijt bij een Franse bakker. Daarna trekken we door de stad. Marigot heeft leuke straten, pleintjes, winkels, marktje, terrasjes,... Voor ieder wat wils! Het is een mooie stad en we ontdekken elke dag een ander stukje en vinden het meer en meer een leuke plek.
Ingrid & Rinus van SY Thorang-La verschijnen toevallig op hetzelfde terras en we zetten enkele stoelen bij, zodat we weer gezellig kunnen kletsen.
Nog snel enkele boodschappen doen bij de grote, nette 'U' supermarkt met een ruim aanbod, waar we op de Sailaway-crew lopen. De klok tikt verder en we moeten ons haasten want we hebben een borrel om 17u met onze Nederlandse/Belgische buren Gerda & Anton van SY Divine. Omdat ze problemen hebben met de alternator is de borrel van lokatie verzet en zo maak ik alles in gereedheid om ze te ontvangen. Hun werken lopen uit en ondertussen vallen er druppels. De regen houdt aan en we moeten binnen kruipen, waar het broeierig warm is. Een beetje later arriveren ze en is hun probleem opgelost. Daar klinken we op.
Ze wonen al vele jaren in Belgisch Limburg en zijn reeds tien jaar onderweg. Prachtige verhalen en tips passeren de revue en de avond is snel te kort...
Een verse baguette met huisgemaakte krabsla: een heerlijk ontbijt bij een Franse bakker. Daarna trekken we door de stad. Marigot heeft leuke straten, pleintjes, winkels, marktje, terrasjes,... Voor ieder wat wils! Het is een mooie stad en we ontdekken elke dag een ander stukje en vinden het meer en meer een leuke plek.
Ingrid & Rinus van SY Thorang-La verschijnen toevallig op hetzelfde terras en we zetten enkele stoelen bij, zodat we weer gezellig kunnen kletsen.
Nog snel enkele boodschappen doen bij de grote, nette 'U' supermarkt met een ruim aanbod, waar we op de Sailaway-crew lopen. De klok tikt verder en we moeten ons haasten want we hebben een borrel om 17u met onze Nederlandse/Belgische buren Gerda & Anton van SY Divine. Omdat ze problemen hebben met de alternator is de borrel van lokatie verzet en zo maak ik alles in gereedheid om ze te ontvangen. Hun werken lopen uit en ondertussen vallen er druppels. De regen houdt aan en we moeten binnen kruipen, waar het broeierig warm is. Een beetje later arriveren ze en is hun probleem opgelost. Daar klinken we op.
Ze wonen al vele jaren in Belgisch Limburg en zijn reeds tien jaar onderweg. Prachtige verhalen en tips passeren de revue en de avond is snel te kort...
zondag 1 mei 2016
St. Martin, Marigot 3(Caraïben)
Vrijdag, 29 april '16
De eerste vijand wordt met een krijs gesignaleerd! Een kakerlak heeft zichzelf een logement aan boord opgeëist! Hoe is die hier gekomen? Zou ie op de dinghy gezeten hebben? Ze kunnen ook vliegen, dus misschien... We zijn altijd zo voorzichtig en nemen alle voorzorgsmaatregelen en toch is het deze indringer gelukt!!! Er staan zelfs lokhuisjes in de boot... Met de verdelgingsspray ga ik in de aanval en the Captain pakt de gepantserde ongenodigde gast... Hopelijk heeft ie de rest van zijn familie en vrienden niet mee aan boord gesmokkeld. Net nu ik reeds extra voorzorgen aan het treffen was om hen zeker niet aan boord te krijgen als we op de kant staan, wat we als extra risico beschouwen... Fingers crossed!
Met de hulp van de Vlamingen Veerle & Jan, die hier reeds vijfentwintig jaar wonen, gaat onze zoektocht verder naar een dinghy en anti-fouling. Met de wagen bezoeken we samen watersportwinkels en zaken op het eiland, praktisch en zo blijven we gespaard van windgolven en houden we het droog.
De rest van de dag houden we het rustig. Even bekomen van de vorige avond die nog in onze kleren zit ;-)