Frans Polynesië: Gambier Archipel: Mangareva, Rikitea - Tauna & Tekava

Donderdag, 1 - maandag, 5 februari ‘18

We zeilen terug voor een nachtje naar Mangareva, Rikitea, want het bevoorradingschip is gesignaleerd. En inderdaad het is een drukke bedrijvigheid aan wal en bij magasin/snack/internetcafé JoJo’s. Maar pas de volgende morgen kunnen we de producten uitgestald zien en kopen. 

Daarna is het anker op. De tocht naar Aukena is niet bezeilbaar en zelfs in de vaargeul is het slalommen tussen de vele visboeien met oesternetten. De deining & wind zijn niet gunstig voor onze geplande ligplaats en dus varen we door naar de rand van het rif, waar een pittoreske motu ligt: ‘Tauna’.

Onder de dinghy op het dek, is het wél heel onrustwekkend nat! Hebben we een lek in de harde bodem?! Deze is toch pas in Hao onderhanden genomen. Even de fietsband eraf halen en inderdaad, daar is het lek, een stukje waar er blijkbaar niet voldoende epoxy is gebruikt. Aan het werk dus: afschuren en laten uitdrogen. De volgende dag wordt het weer ingelamineerd met glasvezel & epoxy. Laten uitharden, weer opschuren en de fietsband er weer opplakken. Dit met steeds voldoende tijd tussen om het te laten drogen en uitharden. Gevolg: geen vervoermiddel om de oogverblinde atol met lange zandstrook te gaan bezoeken. Op zaterdag komen er twee bootjes van locals toe, die er een aantal uren vertoeven. Daarna is het weer ‘ons’ eiland 🏝.

Op zondag is ons ‘Sensation’-tje weer klaar voor een proefritje. En dus gaan we ons eiland ‘Tauna’ verkennen. Wat palmbomen, naaldbomen en met een hutje. Onze voeten stappen in het schelpenzand en verderop in het poederzand. Het rif aan de oceaankant is enorm breed en dus bulderen de oceaangolven ver van het eilandje af. Het snorkelgerief blijft in de bijboot, het is er te ondiep en we zien geen vis of haai zwemmen. 

Op naar het buureiland, motu ‘Tekava’. Het is goed uitkijken en slalommen met de bijboot tussen de vele koraalvelden & bommies. Aan het eiland zien we een vissersbootje liggen en mensen & kinderen. Ze wenken ons en heten ons welkom. Het behoord toe tot een familie en elk weekend (indien het weer het toelaat) komen ze hier naar toe. We worden uitgenodigd om mee te eten van het lam dat op de BBQ ligt. Één van de vrienden viert zijn verjaardag en dat wordt uitbundig gevierd met heel wat lekkers dat ons voorgeschoteld wordt, begeleid met een biertje & rumpunch. ‘We vallen met ons gat in de boter.’ Muziek galmt uit een bluetooth speaker. Twee grote zeugen lopen rond in de tuin rond het huis dat voorzien is van slaapkamers, keuken en sattelietschotel. Vier grote citernes verzamelen het opgevangen regenwater. Van een wandeling rond het eiland komt niks van in huis. Uren vertoeven we in het feestvierend vriendelijke gezelschap, ondertussen passeren er enkele buien. 

Met een doos vol pompelmoezen, bananen, citroenen & limoenen, nog een pompoen (ofzo, nog eens navragen in het dorp wat het precies is, volgens hen is het zowél een groente als fruit en kan het rauw geraspt worden en gegeten bij een salade) en een bakje vol gevangen visjes (naam vergeten, volgens hen geen ciguatera) worden we uitgezwaaid. En krijgen we op de koop toe een inventatie voor de komende weekenden, zolang we op Gambier zijn. 

Nou, niet slecht zo’n privé-eilandje met een huisje en twee waak-varkens 🐖🐖. Net wat anders dan een vakantiehuisje aan de Belgische kust of in de Ardennen.

Aan boord treffen we wat regenwater aan, die door de openstaande luiken is binnen gekomen... even dweilen en klaar is Kees. Fruit wordt afgespoelde en ontdaan van mieren. De vissen worden gekuist, de vliegen komen er op af, dus dat is goed (teken van geen ciguatera) en stoppen ze in de vriezer. Onze feestende vrienden varen zwaaiend & roepend voorbij. Voor hen zit het weekend er weer op... morgen werkendag op de parelboerderij. We kijken terug op een leuke dag met hartelijke mensen. 

De zon gaat onder en we krijgen regen, wind en bliksem om ons heen, maar geen donder. De nacht die volgt brengt nog meer wind & regen. 

Ook de volgende ochtend is het regenachtig. Tegen de middag zien we een blauw gat en een waterzonnetje in het grijze wolkendek verschijnen, deze willen we gebruiken om naar een andere plaats te varen. Alle eilanden liggen dicht bij elkaar, gemiddeld slechts twee uur varen op motor of zeil, afhankelijk van de richting en wind, boeien & parelboerderijen. 

Frans Polynesië: Gambier Archipel: Mangareva, Rikitea - Taravai & Île Agakauitai

Zondag, 28 januari - donderdag, 1 februari ‘18

Na weer enkele dagen & nachten te hebben vertoeft op de Stille Oceaan, met het gevoel alleen op de oceaan & de wereld te zijn, is het weer even een aanpassing om ergens te liggen dobberen met andere mensen & boten om ons heen. 

Na de eerste zware nacht was het vooral genieten van de oneindige natuur om ons heen met het gezelschap van wolkenformaties om ‘U’ tegen te zeggen, de zon, maan & sterren.

En nu liggen we dus tussen andere cruisers en zitten we bij JoJo’s wat te internetten. Onze dame is weer opgeruimd en de nieuwe rubbers rond de luiken hebben hun nut reeds bewezen tijdens de afgelopen tocht: alles is droog, per uitzondering van de luchthappers, waar het wat onder druppelt. 

Al snel kiezen we er voor om naar een andere ankerplaats te varen, met minder jachties en geen internet of telefoonbereik. Omwille van het speciale natuurverschijnsel dat de nacht van 30 op 31 januari zal plaatsvinden, die we hopen daar te kunnen waarnemen, aangezien de maan in Rikitea achter het eiland verdwijnt.

Het gaat over een ‘super-blauwe-bloedmaan’. Dat is een combinatie van een blauwe maan en een maansverduistering op het moment dat de maan het dichtst bij de aarde staat. Heel zeldzaam, want de laatste was in 1866 te zien. Helaas kan je er maar ten volle van genieten in het westelijke halfrond. Bevinden wij ons net aan de juiste kant van de wereld 🌎 Yeah! Die kans willen we niet missen en dus verkassen we enkele mijlen. 

Met vier boten liggen we tussen de eilanden Taravai & Île Agakauitai. Een plek die we in juni reeds bezochten. 

Vanaf het moment dat de zon ondergaat staat de maan bijzonder fel aan de hemel.

De wekker wordt gezet om 3u. Het lijkt wél of we wachtlopen, om de vijftien à twintig minuten wordt ik wakker en kijk ik even door het luik naar de maan. 

Al voor 3u zien we een vlek voor de maan verschijnen. We nemen post in de kuip en volgen geduldig hoe de maan meer en meer bedekt wordt. Net op het moment dat de maansverduistering 🌚 plaats vindt, ontneemt een grote wolk ons het zicht. Gelukkig glijdt ze snel verder en zien we de maan met en oranje-rode gloed. Prachtig om te zien, maar onmogelijk te fotograferen op onze dobberende dame.

Om ons heen is de hemel donker geworden en twinkelen de sterren ✨ en de Melkweg om ons heen. Een vallende ster 💫 en een wens later, vallen onze luikjes toe en gaan we weer te kooi, met een maan die langzaam weer te voorschijn komt. 

De ongelooflijke creaties van de natuur blijven ons verwonderen over de natuurlijke pracht die we mogen beleven en bewonderen 🌝

Meer info (bron:HLN) over een ‘super-blauwe-bloedmaan’:

Wat is een super-blauwe-bloedmaan nu juist? Dat is een combinatie van een supermaan, een blauwe maan en een bloedmaan bij volle maan. Wij overlopen even deze drie natuurfenomenen.

1. Supermaan

We zien een supermaan als de maan op haar dichtst mogelijke punt bij de aarde staat. Omdat de maan in een ellips rond de aarde draait, staat ze telkens op een verschillende afstand van de aarde. Het verst mogelijke punt ligt op zo’n 407.000 kilometer van de aarde, het dichtst mogelijke punt op zo’n 357.000 kilometer.

Wanneer de maan op het dichtste punt staat, krijgen we een helderdere en grotere maan, vandaar de naam ‘supermaan’.

Een supermaan is niet zeldzaam. De vorige stond op 1 januari nog aan de hemel. De volgende krijgen we in maart al te zien.

2. Blauwe maan

Een blauwe maan is geen natuurverschijnsel en de maan kleurt ook niet blauw. De term wordt gebruikt om aan te duiden dat we twee keer een volle maan krijgen binnen één kalendermaand. Op 1 januari hadden we al een volle maan en op 31 januari krijgen we er nog een.

De laatste blauwe maan kregen we in 2015 te zien en dit jaar krijgen we liefst twee blauwe manen: in januari en in maart.

3. Bloedmaan

Een bloedmaan krijgen we na een maansverduistering, wanneer de aarde tussen de volle maan en de zon schuift. De maan staat zo in de schaduw van de aarde, waardoor ze een oranjerode kleur krijgt.