Maandag, 30 mei '16
Er is nog geen kleurrijk bootje te bekennen op het water. Geen Albert en dus ook geen fruit...hij zou ons nog mango's, bananen en stervruchten uit zijn tuin brengen...maar voor dag en dauw halen we het anker reeds op. The Captain wil vroeg doorvaren om op de volgende bestemming tijdig toe te komen.
De wind blijft uit en en al dobberen drijven we verder tegen 1 á 3 knopen. Ik denk bij mezelf als ik deze waarden noteer in het logboek: 'hoe lang gaat hij dit volhouden?' Nou, nog geen minuut later gaat de motor aan!
Bij Batalie Beach, is het hotel 'Sunset Bay' van Belgen, Vlamingen. Andere cruisers hebben hier over verteld.
Van de bijna 80000 inwoners, zijn er meer dan 1000 chinezen die hier de hoofdweg van Portsmouth naar Rosseau gelegd hebben en groenten en fruit telen. Er zouden ook zeker twee hotels zijn van Belgen en Belgische nonnen geven al vele jaren les.
Er zouden meerboeien voor het hotel liggen, maar we zien enkel paalvormig boeien met de opschriften: 'Marine Security en Fish Nursery' en een verbodsteken erop. Nou, dat is verboden terrein dus...toch nemen we na even twijfelen en de diepte aftasten en de boomstammen te vermijden aan de monding van de rivier, het touw dat naast één van de boeien ligt en maken Zensation daar aan vast.
Het hotel ziet er verlaten uit. Nog twee Franse catamarans komen toe en durven ook niet de boeien te nemen en varen door.
In de namiddag landen we op de smalle donkere zandstrook van het hotel. Achter de bar van het restaurant treffen we een dame aan en we nemen wat te drinken. Even later verschijnt er een blanke man, Roger de eigenaar, hij begroet ons kort en gaat eten.
Even later zijn we weer enkel met ons twee en besluiten omwille van het weer en planning door te varen naar de hoofdstad, Roseau.
Portsmouth was vroeger de hoofdstad, maar omwille van de Indian River en het moeras en de aanwezigheid van de malaria-mug daar, nam Roseau deze rol over.
Voor pleziervaart zijn er niet veel mogelijkheden of ligplaatsen dicht bij de stad. Voorbij de stad pikken we een meerboei op. Op de wal zien we armzalige krotjes en hutjes...het lijkt ons een beetje een gure buurt...
Een beetje verder is een Marine Center en een degelijke steiger. Net voor het donker landen we er met ons Dinghietje en gaan er wat eten.
Wanneer we weerkeren zien we een visser een enorme geelvin tonijn op de steiger in stukken kappen. Wauw, wat een kolos! 7mijl uit de kust is die gevangen. Zo ééntje willen we ook ;-)
dinsdag 31 mei 2016
Dominica, Portsmouth, Prince Rupert Bay4(Caraïben)
Zondag, 29 mei '16
The Captain monteert de nieuwe omvormer en als ontbijt eten we pannekoeken met vers fruit. Njammie! 'Het is toch geen feest', zegt Geert. Neen, maar ik dacht met dat lekker fruit eens iets anders te doen dan onze dagelijkse fruitsla. De mango, banaan en appel met kokosnoot, gember, kaneel en kardemom smaken heerlijk op de zoetigheid. En het is zondag, geen bakker of tijgerpistolets in de buurt, dus dan maar een alternatief.
Zondag: iedere zondag is er de 'beruchte BBQ' die georganiseerd wordt ten voordelen van de P.A.Y.S.-boys. Andere cruisers die dit event hebben meegemaakt drukten ons op het hart om dit zeker NIET te missen. Maar ook hier loopt het seizoen ten einde en zijn we slechts met vijfentwintig boten in de baai.
Vanmorgen vertrokken er nog enkele en nu en dan vaart er eentje binnen.
Elke dag wordt de vraag gesteld of de BBQ doorgaat.
Om de buurt passeren Alexis en Albert. Zij weten ook nog niks over de BBQ.
We plannen om anders door te varen naar een andere baai.
In Sandy's bar, waar de jongens onder een boom naast de bar hangen, gaan we even polsen. Op z'n Caraïbisch limen ze en proberen ze binnen dit en een uur of twee iets te beslissen...
Wanneer we na enkele uren weer naar de boot dinghieën, weten ze het nog niet. Nu is het te laat om nog door te varen... De VHF staat stand-by op 16 en even later roepen de boatboys op dat de BBQ doorgaat! Maar in Sandy's bar i.p.v. Aan de P.A.Y.S.-office.
De geuren komen ons tegemoet als we om 19u in de bar arriveren. Met een opkomst van slechts veertien cruisers zitten we in de bar. Dit is de oorzaak van de te late beslissing en de meeste cruisers hebben hun radio niet aanstaan, zijn niet aan boord of hebben reeds een maaltijd voorzien. Op de BBQ ligt verse tonijn en kip. Samen met Jo & Greg genieten we van elkaars verhalen, gezelschap, het lekkers en de gevaarlijke 'rumpunch'! De boatboys blijven afzijdig en hangen nog steeds onder hun boom. Er zijn er ook slechts enkele, onze boatboys Alexis & Albert zijn ook afwezig. We hadden het ons wat levendiger voorgesteld, met meer interactie en contact met de heren... Is het omdat het door 'Sandy's' wordt georganiseerd? Of te laat beslist hebben? Of zijn ze uitgeblust van het drukke seizoen? Ook de discobar en het dansen blijven achterwegen...
Sandy zelf is de perfecte gastvrouw en zorgt telkens voor veel lekkers en uitstekende snelle WiFi. Ze baat de bar slechts sinds negen maanden uit met haar man en ze hebben samen Frankrijk achter zich gelaten voor een leven op dit vruchtbare eiland en bekommeren zich dagelijks over de boatboys die naast hen rondhangen.
Weer aan boord horen we luide muziek van een bar verder in de baai. Daar hadden we nog naar toe kunnen gaan...
Volgende keer proberen we wat vroeger op het jaar hier te zijn, zodat we de echte 'beruchte' BBQ kunnen meemaken!
The Captain monteert de nieuwe omvormer en als ontbijt eten we pannekoeken met vers fruit. Njammie! 'Het is toch geen feest', zegt Geert. Neen, maar ik dacht met dat lekker fruit eens iets anders te doen dan onze dagelijkse fruitsla. De mango, banaan en appel met kokosnoot, gember, kaneel en kardemom smaken heerlijk op de zoetigheid. En het is zondag, geen bakker of tijgerpistolets in de buurt, dus dan maar een alternatief.
Zondag: iedere zondag is er de 'beruchte BBQ' die georganiseerd wordt ten voordelen van de P.A.Y.S.-boys. Andere cruisers die dit event hebben meegemaakt drukten ons op het hart om dit zeker NIET te missen. Maar ook hier loopt het seizoen ten einde en zijn we slechts met vijfentwintig boten in de baai.
Vanmorgen vertrokken er nog enkele en nu en dan vaart er eentje binnen.
Elke dag wordt de vraag gesteld of de BBQ doorgaat.
Om de buurt passeren Alexis en Albert. Zij weten ook nog niks over de BBQ.
We plannen om anders door te varen naar een andere baai.
In Sandy's bar, waar de jongens onder een boom naast de bar hangen, gaan we even polsen. Op z'n Caraïbisch limen ze en proberen ze binnen dit en een uur of twee iets te beslissen...
Wanneer we na enkele uren weer naar de boot dinghieën, weten ze het nog niet. Nu is het te laat om nog door te varen... De VHF staat stand-by op 16 en even later roepen de boatboys op dat de BBQ doorgaat! Maar in Sandy's bar i.p.v. Aan de P.A.Y.S.-office.
De geuren komen ons tegemoet als we om 19u in de bar arriveren. Met een opkomst van slechts veertien cruisers zitten we in de bar. Dit is de oorzaak van de te late beslissing en de meeste cruisers hebben hun radio niet aanstaan, zijn niet aan boord of hebben reeds een maaltijd voorzien. Op de BBQ ligt verse tonijn en kip. Samen met Jo & Greg genieten we van elkaars verhalen, gezelschap, het lekkers en de gevaarlijke 'rumpunch'! De boatboys blijven afzijdig en hangen nog steeds onder hun boom. Er zijn er ook slechts enkele, onze boatboys Alexis & Albert zijn ook afwezig. We hadden het ons wat levendiger voorgesteld, met meer interactie en contact met de heren... Is het omdat het door 'Sandy's' wordt georganiseerd? Of te laat beslist hebben? Of zijn ze uitgeblust van het drukke seizoen? Ook de discobar en het dansen blijven achterwegen...
Sandy zelf is de perfecte gastvrouw en zorgt telkens voor veel lekkers en uitstekende snelle WiFi. Ze baat de bar slechts sinds negen maanden uit met haar man en ze hebben samen Frankrijk achter zich gelaten voor een leven op dit vruchtbare eiland en bekommeren zich dagelijks over de boatboys die naast hen rondhangen.
Weer aan boord horen we luide muziek van een bar verder in de baai. Daar hadden we nog naar toe kunnen gaan...
Volgende keer proberen we wat vroeger op het jaar hier te zijn, zodat we de echte 'beruchte' BBQ kunnen meemaken!
Dominica, Portsmouth, Prince Rupert Bay3(Caraïben)
Zaterdag, 28 mei '16
Heel de nacht heeft het geregend en ook deze voormiddag worden we tijdens ons bezoek aan de vis-, groenten- en fruitmarkt en de straten van Portsmouth nat.
Alexis rijdt ons twee maal voorbij en vraagt of hij ons een lift kan geven. We snuiven de sfeer op en dinghieën met een jerrycan benzine terug. Zo kunnen we weer wat drinken maken voor ons voertuigje.
In de namiddag klaart het op en wandelen we langs de baai en de armzalige huisjes aan de hoofdweg. Zoals in elk land en op elk eiland is ook hier een verschil tussen arm en rijk. Een houten hutje staat naast een groot stenen gekleurd huis.
In de vroege avond vaart Albert langs op weg om te gaan vissen. Enkele uren later komt hij weer met een kleine 'red snapper'. Ons diner staat klaar: salade met tomaten, komkommer, witte kool en sjalot, een 'Breadfruit'-salade, casavabrood en Mahi Mahi. Albert wordt uitgenodigd om mee te eten en zijn vangst wordt ook geserveerd. Toppie al die producten van het eiland op je bord en een heerlijk smaken palet.
Het is alweer laat alvorens Albert met tegenzin ons verlaat en zijn boot instapt...
We hebben een goede daad verricht, meer kunnen we niet doen.
Heel de nacht heeft het geregend en ook deze voormiddag worden we tijdens ons bezoek aan de vis-, groenten- en fruitmarkt en de straten van Portsmouth nat.
Alexis rijdt ons twee maal voorbij en vraagt of hij ons een lift kan geven. We snuiven de sfeer op en dinghieën met een jerrycan benzine terug. Zo kunnen we weer wat drinken maken voor ons voertuigje.
In de namiddag klaart het op en wandelen we langs de baai en de armzalige huisjes aan de hoofdweg. Zoals in elk land en op elk eiland is ook hier een verschil tussen arm en rijk. Een houten hutje staat naast een groot stenen gekleurd huis.
In de vroege avond vaart Albert langs op weg om te gaan vissen. Enkele uren later komt hij weer met een kleine 'red snapper'. Ons diner staat klaar: salade met tomaten, komkommer, witte kool en sjalot, een 'Breadfruit'-salade, casavabrood en Mahi Mahi. Albert wordt uitgenodigd om mee te eten en zijn vangst wordt ook geserveerd. Toppie al die producten van het eiland op je bord en een heerlijk smaken palet.
Het is alweer laat alvorens Albert met tegenzin ons verlaat en zijn boot instapt...
We hebben een goede daad verricht, meer kunnen we niet doen.
Dominica, Portsmouth, Prince Rupert Bay2(Caraïben)
Vrijdag, 27 mei '16
Weer vroeg op en klaar om eventueel mee te kunnen gaan op eilandtour. Iets over acht uur stappen we op Alexis zijn boot en stappen we even later met zijn zeven in zijn taxi-busje. Hopelijk is Albert niet boos... Dat is geen probleem, volgens Alexis: de cruisers kiezen zelf aan wie en wat ze hun geld uitgeven. Ja zeker!!!
Dominica wordt 'het natuureiland van het Caribisch gebied' genoemd. Vele toeristen laten dit prachtige groene eiland echter vaak links liggen, is het door het gebrek aan kilometers lange zandstranden? Al zijn er mooie baaien en zwart/grijze en lichtere stranden. De naam is te danken aan Columbus die het eiland op een zondag (Dominica= Spaanse kerktaal voor 'zondag'). Hij zette echter geen voet aan wal omdat er geen goede havenplaats werd gevonden. Het is een ovaal vulkanisch eiland met een oppervlakte van 751km2,
47km lang en 26km breed. Negen actieve vulkanen tekenen het landschap met wandelpaden, watervallen, warmwatermeren, tropische regenwouden, fruit-/bomen, een grote diversiteit aan gewassen en tropische vogels, enz... In feite is het eiland één groot park met aparte bezienswaardigheden en is het de woonplaats van de belangrijkste vogel van Dominica: 'de Sisserou-papegaai'. Deze amazonepapegaai heeft zich hoog in de bergen teruggetrokken en zijn zelden te spotten. De landvlag heeft dan ook deze Papegaai centraal. Alexis brengt ons vanuit Portsmouth naar de oostkust. Het regent bijna dagelijks op het eiland en de westkant is net iets droger dan de oostkant. Onderweg horen we verhalen over het eiland en brengen we een bezoek aan een verlaten rumdistileerfabriek. Slecht één van de vele die we tegenkomen is nog actief.
Hij laat ons zien hoe je met een steen een kokosnoot kraakt en we genieten van het verse kokosnotenwater en de kokos. Wauw! Dus je hebt hier geen manchet voor nodig ;-) en je vindt genoeg kokosnoten op de grond, alleen even shaken en horen en voelen of ie goed is.
De huizen zijn allemaal omgeven door planten en fruitbomen. Het is mango-tijd en overal zien we honderden mango's aan één van de duizenden mangobomen hangen. Je mag ze gewoon plukken of oprapen, ze hebben er te veel. Nou, hadden we dat gisteren geweten...Antonio heeft ze ook maar opgeraapt!
We stoppen bij een cacao-plantage 'Pointe Baptiste Estate Chocolate' en zien hoe de cacaobonen gewassen, gedroogt, geroosterd, gemalen worden en uiteindelijk het eindproduct chocolade geven. Er wordt geproefd van de 80% pure chocolade met verschillende smaken en gekocht natuurlijk. Nou geef mij maar de 'witte met de noot' van Leonidas ;-)
Langs de weg staan overal kraampjes waar de locals hun fruit en groenten aanbieden. 'Breadfruit' (=broodvrucht) is een grote ronde vrucht die geroosterd wordt met schil of gekookt wordt zonder schil en smaakt naar aardappelen. Lekker (ook al lust ik niet zo graag gekookte aardappelen). Deze vrucht hebben we al veel gezien op de Caraïben, maar nog niet zo geproefd.
Kalinagro is een plaats waar de afstammelingen van de oorspronkelijke bewoners, nml.: Caribindianen wonen. Ze maken prachtige dingen met natuurlijke materialen van het eiland. Palmbladeren, koskosnoot en -vezels, grassen, kalabas, enz...worden omgetoverd tot bloempotten met gezichten, vogelvoederbakjes, manden, juwelen, figuren, enz... Zelfs met autobanden maken ze een mooie bloembakconstructie en beschilderen deze met vrolijke kleuren en tekeningen.
Casava brood proeven we uit een kraampje langs de weg. Het lijkt op een dikke pannenkoek en is gemaakt van de casavawortel, kokosnoot en -melk.
In Castle Bruce maken we een lunchstop. Even kracht op doen en dan gaat de tocht richting het regenwoud. De regen vergezeld ons...hoe kan het ook anders als je het regenwoud instapt. Het is dichtbegroeid met tropische bomen, struiken, kruiden, bloemen, enz... Prachtige bloemen die je bij ons enkel in een bloemenzaak vindt, groeien hier bij de vleet. Kaneel, citroengras, nootmuskaat, laurierbladeren en nog andere specerijen voelen en ruiken we en nemen we mee. Water horen we het stromen van de rivier onder ons en dan plots ontluikt zich tussen al het groen een waterval. Ook al zijn we reeds nat van de regen, springen we toch in het heldere frisse water van de 'Emerald' waterval en gaan onder de krachtige waterstralen staan...heerlijk!
Enkele vogels zien en horen we, ook hier is de kolibrie een veel voorkomende vogelsoort, maar de papegaaien zien we hier niet, net zo min als de slangen...ook gisteren misten we ze in de Indian River. Alhoewel missen...ze zijn dan wél niet giftig, maar een wurgende Boa van enkele meters komen we liever niet tegen!
De delicatesse van het land is met uitsterven bedreigd en wordt nu beschermd, omdat de 'Mountain Chicken' sinds enkele jaren te maken heeft met schimmelinfecties. Jammer want dat gerecht hadden we wél eens willen proeven, ook al gaat het om een 'reuzenkikker'!
Overal zien we de schrijnende realiteit van wat de tropische storm Erika in augustus 2015 van schade heeft aangericht. Kapotte bruggen, wegen, huizen, wagens,... Door de hevige en grote hoeveelheid regen die in korte tijd op het eiland viel, zijn vele rivieren buiten hun oevers getreden en hebben water en modderstromen bruggen, wegen, voertuigen, huizen en mensen meegesleurd! Er staan heel wat woonsten te koop en vele mensen willen er niet meer wonen en zijn bang...angst dat het weer gebeurd...
Bij een beachbar aan de westelijke kust stoppen we voor het proeven van een plaatselijke rum.
De trip brengt ons terug richting Portsmouth en voorbij de bekende en hoog aangeschreven Medische universiteit. We zien de studenten, dokters in spé, sporten. Ze brengen leven in de stad en doen maandelijks een gratis check-up voor wie wil van bloeddruk, hartslag, bloedsuiker,... wat een goed iets is voor de bevolking. Drugs is hier een bedreiging voor velen: wiet is een dagelijkse slechte gewoonte.
Na enkele uren samen met zijn zeven op te trekken, komen we er achter dat Jo & Greg van SY Serenade onze crew bij aankomst in St. Maarten (voor de Heinekenregatta, 3 maanden geleden) ontmoet hebben aan de luchthaven in een bar en dat ze ons de dag later in de lagoon hebben gered met hun dinghy toen we vast gevaren waren... Hoe klein is dit wereldje?!
Net voor zonsondergang vaart Alexis ons, beladen met allerlei lekkers uit de natuur en supermarkt (nml.: RUM), weer naar huis.
Het was een prachtige dag en een uitstekende tour. We hebben genoten van het eiland en al wat het te bieden heeft...het is zoveel!
Albert komt ook nog langsgevaren, hij was ons komen zoeken vandaag...bij een biertje praten we nog meer over zijn mooi land en al het lekkers dat hier groeit en op de grond ligt te rotten. Jammer, ook al wordt er wel een deel geëxporteerd naar de buureilanden, nog hebben ze een grote overschot. Van al die heerlijke vruchten: bananen, kokosnoten, mango's, papaja's, stervruchten, ananas enz...zouden heerlijke sappen gefabriceerd kunnen worden. Wie voelt zich geroepen om hier een fabriek te openen, dan hoeven de locals geen dure brikken sap van andere landen in de supermarkt te kopen. This could be a 'Big bisinuss' ;-)
Na enkele biertjes en hapjes krijgen we Albert bijna niet weg... Hij is eenzaam en geniet van ons gezelschap. Tussen enkele regenbuien door vaart hij dan toch de nacht in...
Weer vroeg op en klaar om eventueel mee te kunnen gaan op eilandtour. Iets over acht uur stappen we op Alexis zijn boot en stappen we even later met zijn zeven in zijn taxi-busje. Hopelijk is Albert niet boos... Dat is geen probleem, volgens Alexis: de cruisers kiezen zelf aan wie en wat ze hun geld uitgeven. Ja zeker!!!
Dominica wordt 'het natuureiland van het Caribisch gebied' genoemd. Vele toeristen laten dit prachtige groene eiland echter vaak links liggen, is het door het gebrek aan kilometers lange zandstranden? Al zijn er mooie baaien en zwart/grijze en lichtere stranden. De naam is te danken aan Columbus die het eiland op een zondag (Dominica= Spaanse kerktaal voor 'zondag'). Hij zette echter geen voet aan wal omdat er geen goede havenplaats werd gevonden. Het is een ovaal vulkanisch eiland met een oppervlakte van 751km2,
47km lang en 26km breed. Negen actieve vulkanen tekenen het landschap met wandelpaden, watervallen, warmwatermeren, tropische regenwouden, fruit-/bomen, een grote diversiteit aan gewassen en tropische vogels, enz... In feite is het eiland één groot park met aparte bezienswaardigheden en is het de woonplaats van de belangrijkste vogel van Dominica: 'de Sisserou-papegaai'. Deze amazonepapegaai heeft zich hoog in de bergen teruggetrokken en zijn zelden te spotten. De landvlag heeft dan ook deze Papegaai centraal. Alexis brengt ons vanuit Portsmouth naar de oostkust. Het regent bijna dagelijks op het eiland en de westkant is net iets droger dan de oostkant. Onderweg horen we verhalen over het eiland en brengen we een bezoek aan een verlaten rumdistileerfabriek. Slecht één van de vele die we tegenkomen is nog actief.
Hij laat ons zien hoe je met een steen een kokosnoot kraakt en we genieten van het verse kokosnotenwater en de kokos. Wauw! Dus je hebt hier geen manchet voor nodig ;-) en je vindt genoeg kokosnoten op de grond, alleen even shaken en horen en voelen of ie goed is.
De huizen zijn allemaal omgeven door planten en fruitbomen. Het is mango-tijd en overal zien we honderden mango's aan één van de duizenden mangobomen hangen. Je mag ze gewoon plukken of oprapen, ze hebben er te veel. Nou, hadden we dat gisteren geweten...Antonio heeft ze ook maar opgeraapt!
We stoppen bij een cacao-plantage 'Pointe Baptiste Estate Chocolate' en zien hoe de cacaobonen gewassen, gedroogt, geroosterd, gemalen worden en uiteindelijk het eindproduct chocolade geven. Er wordt geproefd van de 80% pure chocolade met verschillende smaken en gekocht natuurlijk. Nou geef mij maar de 'witte met de noot' van Leonidas ;-)
Langs de weg staan overal kraampjes waar de locals hun fruit en groenten aanbieden. 'Breadfruit' (=broodvrucht) is een grote ronde vrucht die geroosterd wordt met schil of gekookt wordt zonder schil en smaakt naar aardappelen. Lekker (ook al lust ik niet zo graag gekookte aardappelen). Deze vrucht hebben we al veel gezien op de Caraïben, maar nog niet zo geproefd.
Kalinagro is een plaats waar de afstammelingen van de oorspronkelijke bewoners, nml.: Caribindianen wonen. Ze maken prachtige dingen met natuurlijke materialen van het eiland. Palmbladeren, koskosnoot en -vezels, grassen, kalabas, enz...worden omgetoverd tot bloempotten met gezichten, vogelvoederbakjes, manden, juwelen, figuren, enz... Zelfs met autobanden maken ze een mooie bloembakconstructie en beschilderen deze met vrolijke kleuren en tekeningen.
Casava brood proeven we uit een kraampje langs de weg. Het lijkt op een dikke pannenkoek en is gemaakt van de casavawortel, kokosnoot en -melk.
In Castle Bruce maken we een lunchstop. Even kracht op doen en dan gaat de tocht richting het regenwoud. De regen vergezeld ons...hoe kan het ook anders als je het regenwoud instapt. Het is dichtbegroeid met tropische bomen, struiken, kruiden, bloemen, enz... Prachtige bloemen die je bij ons enkel in een bloemenzaak vindt, groeien hier bij de vleet. Kaneel, citroengras, nootmuskaat, laurierbladeren en nog andere specerijen voelen en ruiken we en nemen we mee. Water horen we het stromen van de rivier onder ons en dan plots ontluikt zich tussen al het groen een waterval. Ook al zijn we reeds nat van de regen, springen we toch in het heldere frisse water van de 'Emerald' waterval en gaan onder de krachtige waterstralen staan...heerlijk!
Enkele vogels zien en horen we, ook hier is de kolibrie een veel voorkomende vogelsoort, maar de papegaaien zien we hier niet, net zo min als de slangen...ook gisteren misten we ze in de Indian River. Alhoewel missen...ze zijn dan wél niet giftig, maar een wurgende Boa van enkele meters komen we liever niet tegen!
De delicatesse van het land is met uitsterven bedreigd en wordt nu beschermd, omdat de 'Mountain Chicken' sinds enkele jaren te maken heeft met schimmelinfecties. Jammer want dat gerecht hadden we wél eens willen proeven, ook al gaat het om een 'reuzenkikker'!
Overal zien we de schrijnende realiteit van wat de tropische storm Erika in augustus 2015 van schade heeft aangericht. Kapotte bruggen, wegen, huizen, wagens,... Door de hevige en grote hoeveelheid regen die in korte tijd op het eiland viel, zijn vele rivieren buiten hun oevers getreden en hebben water en modderstromen bruggen, wegen, voertuigen, huizen en mensen meegesleurd! Er staan heel wat woonsten te koop en vele mensen willen er niet meer wonen en zijn bang...angst dat het weer gebeurd...
Bij een beachbar aan de westelijke kust stoppen we voor het proeven van een plaatselijke rum.
De trip brengt ons terug richting Portsmouth en voorbij de bekende en hoog aangeschreven Medische universiteit. We zien de studenten, dokters in spé, sporten. Ze brengen leven in de stad en doen maandelijks een gratis check-up voor wie wil van bloeddruk, hartslag, bloedsuiker,... wat een goed iets is voor de bevolking. Drugs is hier een bedreiging voor velen: wiet is een dagelijkse slechte gewoonte.
Na enkele uren samen met zijn zeven op te trekken, komen we er achter dat Jo & Greg van SY Serenade onze crew bij aankomst in St. Maarten (voor de Heinekenregatta, 3 maanden geleden) ontmoet hebben aan de luchthaven in een bar en dat ze ons de dag later in de lagoon hebben gered met hun dinghy toen we vast gevaren waren... Hoe klein is dit wereldje?!
Net voor zonsondergang vaart Alexis ons, beladen met allerlei lekkers uit de natuur en supermarkt (nml.: RUM), weer naar huis.
Het was een prachtige dag en een uitstekende tour. We hebben genoten van het eiland en al wat het te bieden heeft...het is zoveel!
Albert komt ook nog langsgevaren, hij was ons komen zoeken vandaag...bij een biertje praten we nog meer over zijn mooi land en al het lekkers dat hier groeit en op de grond ligt te rotten. Jammer, ook al wordt er wel een deel geëxporteerd naar de buureilanden, nog hebben ze een grote overschot. Van al die heerlijke vruchten: bananen, kokosnoten, mango's, papaja's, stervruchten, ananas enz...zouden heerlijke sappen gefabriceerd kunnen worden. Wie voelt zich geroepen om hier een fabriek te openen, dan hoeven de locals geen dure brikken sap van andere landen in de supermarkt te kopen. This could be a 'Big bisinuss' ;-)
Na enkele biertjes en hapjes krijgen we Albert bijna niet weg... Hij is eenzaam en geniet van ons gezelschap. Tussen enkele regenbuien door vaart hij dan toch de nacht in...
Dominica, Portsmouth, Prince Rupert Bay(Caraïben)
Donderdag, 26 mei '16
Al voor zeven uur hoor ik stemmen en een ronkende motor.
'I know you, you where here before, you came from the south going north' Het is de boatboy Bounty. Na drie maanden, herkend hij Zensation en the Captain... Straf!
Hij behoort niet tot de groep en gecertificeerde gidsen/boatboys van de 'P.A.Y.S.'-groep, maar toch geeft ook hij tours. Jammer...
Om negen uur haalt 'Albert' ons op en nog vier Fransen. Eerst brengt hij ons naar de douane om in te klaren. Ondertussen heeft de regen ons een extra douche gegeven.
De 'Indian River' is één van de 365 rivieren die het eiland Dominica telt en bevindt zich aan de noordkant van de 'Glanvilla Swamp' in Portsmouth. De enige die wordt bevaren met toeristen. Vanaf de brug mag er enkel geroeid worden. Dus steekt Albert zijn houten roeispanen in het water en gebruikt zijn spieren en kracht om ons zeven over de rivier te vervoeren. Enkel zijn stem en het geluid van de natuur en haar bewoners vergezellen ons. Op sommige plaatsen is de rivier heel smal en ondiep. In het hoogseizoen is het druk met vele rivierboten en toeristen, nu komen we slechts één tegenligger tegen.
Langs de rivier en moeras staan mangroven, bomen, struiken, varens en bloemen van allerlei soorten en er wonen verschillende insecten-, vogel-, krab- en vissoorten. De enorme exotische bloedhoutbomen (=Bloodwood tree, niet hetzelfde als de drakenbloed, die ook bloed als je in de stam kerft) staan te pronken in de drassige ondergrond met hun kronkelende wortels, die zorgen voor versteviging van de oevers. Krabben in alle soorten, kleuren en formaten kruipen het de modderige grond en oevers. Parasieten en epifyten groeien op de stammen van bomen, zoals orchideeën en olifantenoren. De overhangende takken en bladeren zorgen voor een natuurlijk dak en houden de regen een beetje tegen. Dit alles geeft een sprookjesachtig gevoel. En wanneer we aan het huisje: the 'Witch House' komen dat gebruikt werd bij de opnames van de film: 'Pirates of the Carribean 2' is het beeld compleet. Of toch niet... Where is Captain Jack Sparrow? Mmm...Johnny Depp zou het wél afmaken ;-) Hi, hi, hi,...
Albert geeft véél uitleg en neemt zijn tijd voor de tour, hij vertelt met passie en trots over Dominica en alles wat we zien op en langs de rivier. Reeds drieëndertig jaar voert hij toeristen over de rivier. Waar de rivier te smal en ondiep wordt, stoppen we en nemen we even een pauze en een verfrissing voor we terug varen, in een barretje tussen al het groen. Hier creëren enkele locals vogels met palmbladeren. Het is al voorbij het middaguur wanneer we weer afgezet worden aan Zensation.
Het was een prachtige tour met een een fantastische natuur, véél indrukken en informatie om te verwerken. Het was zoveel tegelijkertijd, dat mijn chemo-Brian het allemaal niet kan filteren en opnemen, maar het gaat om de belevenis en ervaring ervan. We zijn reeds betoverd door dit eiland en we hebben nog maar een peulschil gezien!
Yellow-man of Antonio komt langsgepededdeld met zijn gele kano met een doos vol mango's en om hem te plezieren kopen we enkele rijpe mango's van hem. (Gisteren was hij ook al langsgeweest)
Een eilandtour staat ook op ons lijstje, maar we zoeken nog extra mensen omdat de prijs voor twee duurder is, dan wanneer je met meerdere gaat. Albert hoopt nog enkele gewilligen te vinden... Iedere boatboy/gids ontfermd zich over enkele 'Yachties' en ze roeren niet elkaars klanten.
Tegen de avond gaan we naar de kant waar alle cruisers iets drinken en WiFi zoeken. Hier komen we in gesprek met een Amerikaans koppel, die morgen een eilandtour hebben geboekt en die ons uitnodigen om mee te gaan, samen met nog twee Amerikanen, vader en zoon. Ze zullen morgenvroeg polsen aan hun gids 'Alexis'.
Al voor zeven uur hoor ik stemmen en een ronkende motor.
'I know you, you where here before, you came from the south going north' Het is de boatboy Bounty. Na drie maanden, herkend hij Zensation en the Captain... Straf!
Hij behoort niet tot de groep en gecertificeerde gidsen/boatboys van de 'P.A.Y.S.'-groep, maar toch geeft ook hij tours. Jammer...
Om negen uur haalt 'Albert' ons op en nog vier Fransen. Eerst brengt hij ons naar de douane om in te klaren. Ondertussen heeft de regen ons een extra douche gegeven.
De 'Indian River' is één van de 365 rivieren die het eiland Dominica telt en bevindt zich aan de noordkant van de 'Glanvilla Swamp' in Portsmouth. De enige die wordt bevaren met toeristen. Vanaf de brug mag er enkel geroeid worden. Dus steekt Albert zijn houten roeispanen in het water en gebruikt zijn spieren en kracht om ons zeven over de rivier te vervoeren. Enkel zijn stem en het geluid van de natuur en haar bewoners vergezellen ons. Op sommige plaatsen is de rivier heel smal en ondiep. In het hoogseizoen is het druk met vele rivierboten en toeristen, nu komen we slechts één tegenligger tegen.
Langs de rivier en moeras staan mangroven, bomen, struiken, varens en bloemen van allerlei soorten en er wonen verschillende insecten-, vogel-, krab- en vissoorten. De enorme exotische bloedhoutbomen (=Bloodwood tree, niet hetzelfde als de drakenbloed, die ook bloed als je in de stam kerft) staan te pronken in de drassige ondergrond met hun kronkelende wortels, die zorgen voor versteviging van de oevers. Krabben in alle soorten, kleuren en formaten kruipen het de modderige grond en oevers. Parasieten en epifyten groeien op de stammen van bomen, zoals orchideeën en olifantenoren. De overhangende takken en bladeren zorgen voor een natuurlijk dak en houden de regen een beetje tegen. Dit alles geeft een sprookjesachtig gevoel. En wanneer we aan het huisje: the 'Witch House' komen dat gebruikt werd bij de opnames van de film: 'Pirates of the Carribean 2' is het beeld compleet. Of toch niet... Where is Captain Jack Sparrow? Mmm...Johnny Depp zou het wél afmaken ;-) Hi, hi, hi,...
Albert geeft véél uitleg en neemt zijn tijd voor de tour, hij vertelt met passie en trots over Dominica en alles wat we zien op en langs de rivier. Reeds drieëndertig jaar voert hij toeristen over de rivier. Waar de rivier te smal en ondiep wordt, stoppen we en nemen we even een pauze en een verfrissing voor we terug varen, in een barretje tussen al het groen. Hier creëren enkele locals vogels met palmbladeren. Het is al voorbij het middaguur wanneer we weer afgezet worden aan Zensation.
Het was een prachtige tour met een een fantastische natuur, véél indrukken en informatie om te verwerken. Het was zoveel tegelijkertijd, dat mijn chemo-Brian het allemaal niet kan filteren en opnemen, maar het gaat om de belevenis en ervaring ervan. We zijn reeds betoverd door dit eiland en we hebben nog maar een peulschil gezien!
Yellow-man of Antonio komt langsgepededdeld met zijn gele kano met een doos vol mango's en om hem te plezieren kopen we enkele rijpe mango's van hem. (Gisteren was hij ook al langsgeweest)
Een eilandtour staat ook op ons lijstje, maar we zoeken nog extra mensen omdat de prijs voor twee duurder is, dan wanneer je met meerdere gaat. Albert hoopt nog enkele gewilligen te vinden... Iedere boatboy/gids ontfermd zich over enkele 'Yachties' en ze roeren niet elkaars klanten.
Tegen de avond gaan we naar de kant waar alle cruisers iets drinken en WiFi zoeken. Hier komen we in gesprek met een Amerikaans koppel, die morgen een eilandtour hebben geboekt en die ons uitnodigen om mee te gaan, samen met nog twee Amerikanen, vader en zoon. Ze zullen morgenvroeg polsen aan hun gids 'Alexis'.