St. Maarten, Simpson Bay Lagoon2(Caraïben)

Vrijdag, 11 maart '16

Al vroeg scheur ik met Dominique in hun houten bijboot met 60Pk naar de laundry(aan de Franse kant van de lagoon) om was af te zetten.
Tijdens het ontbijt ontvangen we een sms van SY La Luna. Ze gaan naar de landing van de Boeing 747 van KLM kijken. Dat was ook onze planning. Maar eerst gaan we nog even langs het kantoor van de Simpson Bay Yacht Club, waar we een Clubvlag van de KLYC van Antwerpen ruilen tegen één van hen en kopen nog een polo van de club en steunen zo een goed doel.
Dan rijden we met de bus naar Maho Beach waar we Sophie & Lode en Luna & Margaux treffen. We staan achter de uitlaat van een MD Douglas bij vertrek en hiertoe krijgen we een gratis peeling...het zand vliegt om ons heen en mensen, tassen, slippers, petten, e.d. Worden de zee ingeblazen. Een indrukwekkende ervaring. Net als de Boeing die, met wat vertraging, laag boven ons vliegt, alvorens te landen... Woorden kunnen dit niet beschrijven en onze monden en kelen snakken ondertussen naar een drankje in de Sunset bar.
Enkele uren later treffen we elkaar weer in Lagoonies voor Happy Hour en gaan we nog even naborrelen bij SY Twixx die daar aan de steiger liggen... Als afkoeling krijgen we een regenbui over ons heen, wanneer we terug naar ons huisje varen.
Van rust en opruimen is er nog niet veel in huis gekomen vandaag, maar de salon in de leefruimte kunnen we alweer zien en gaan in zitten, morgen is er nog een dag ;-)

St. Maarten, Simpson Bay Lagoon(Caraïben)

Donderdag, 10 maart '16

Reeds vroeg dinghieën Geert & Tony terug naar de baai van Marigot om in het Franse deel vn St. Martin/Maarten in te klaren. Met de wagen en te voet mag je de grens zonder controle of douane, onbeperkt kruisen, maar met je schip niet! Raar systeem en zeker omdat de Franse kant goedkoper is om in te klaren en de brug en de lagoon gratis te gebruiken zijn. Een tip voor andere cruisers...wij doen het deze keer ook zo, ook al varen we straks door de swingbrug naar de Nederlandse kant, gaan daar in de lagoon liggen en varen dan van de week ook langs de Nederlandse brug buiten...sssht, mondje en oogjes toe...jullie weten van niks, hé ;-)

De mannen blijven lang weg en wij pakken al wat zonnestraaltjes op het dek, maar ook valiezen worden ingepakt...

Het was een zware bevalling voor de mannen met ons Dinghietje heel het eind tegen de wind in varen en dan nog een plek vinden om de nodige documenten te bekomen. Maar het knapperige stokbrood was het wachten waard. Ons laatste ontbijt met z'n zes in St. Maarten mag eeuwig duren...

Nadat we de swingbrug naar de Nederlandse kant zijn doorgevaren en weer geankerd zijn. Wordt de bagage en wijzelf in verschillende dinghieritjes naar de wal gebracht. De laadbak van de gele pick-up wordt weer volgeladen en de dames zetten zich er bovenop. Nog effe wat zon pakken, hé Chris ;-)

In de luchthaven wordt de bagage weer tijdig gedropt en rijden we met z'n allen naar Maho Beach. Waar we net als enkele dagen geleden, met onze andere vrienden, genieten van het indrukwekkend zicht van de landende en vertrekkende vliegtuigen van vlakbij en een laatste lunch samen in deze 'setting'. Chris kan ondertussen nog wat zonnestralen pakken en dit verzacht de pijn van het naderende vertrek... In België zal hun bruin gekleurd velletje zeker opvallen ;-)

Dan is het weer zo ver...afscheid...we blijven met ons twee achter...het zal stil zijn op ons bootje...raar...

De tijd met onze negen vrienden hier op St. Maarten is voorbij gevlogen en was weer véél te kort.

Bedankt voor de fijne onvergetelijke tijd hier samen, we hebben er van genoten!!!

Met extra proviand komen we weer aan boord, waar de leegte al snel wordt opgevuld door Dominique en Ton van SY True Blue, die op de borrel komen. Gezellig!

St. Barts, Gustavia - St. Maarten, Marigot Bay Caraïben)

Woensdag, 9 maart '16

The Captain vaart naar het havenkantoor om in te klaren en brood te gaan kopen ergens aan land, ondertussen krijgen we bezoek van rib van de capitainerie, die ons verzoekt om te gaan inklaren... Dit is de eerste keer dat we dit ervaren, dus er wordt toch gecontroleerd! Big Brother is watching us all the time!!!

Ons zonnetje is terug van de partij en tijdens het ontbijt houdt de ochtendshow van de zeeschildpad ons bezig en proberen we ze te lokken met een blaadje sla. Tijdens het snorkelen worden er ook twee zandhaaien opgemerkt onder Zensation en ons Dinghietje...brrr...

Ik duik er voorlopig NIET in!

Er staat nog steeds een stevig windje en ook nu is het weer een heavy tochtje aan de wind naar het eiland Tintamarre. Chris houdt een emmertje bij zich omdat ze zich niet zo lekker voelt, maar doet er meer zotte kuren mee, dan het als spuugemmer te gebruiken ;-)

Het is opmerkelijk rustiger dan vorige week aan het eiland. Ook de zeeschildpadden laten zich minder vaak en in kleinere getalen zien. Het water is ook niet helder door de wind, deining en golven.

Na de lunch zetten we verder koers naar Marigot Bay. Hier moeten we wachten op de brugopening naar de lagoon. Tony dinghiet met mij naar de wal om weer in te klaren, maar het kantoor is reeds gesloten. 

Even later varen we langs het Frans gedeelte de Simpson Bay lagoon in, maar dit gaat niet zonder slag of stoot. De vaargeul zou volgens de kaart en pilot gebaggerd zijn tot 2,80m, maar enkele molshopen doen ons tot twee maal toe, met ons 2m diepe kiel, aan de grond lopen. Gelukkig helpt een motorboot ons met los te trekken en hij begeleidt ons verder de lagoon door, d.m.v. Een sleepje...oef dat was weer spannend. En alsof dat nog niet genoeg was, stoot Tony zijn hoofd aan de giek. Ik drop het anker op knikkende knieën. Tijd voor apo-time...effe nood aan wat alcohol om de spanning te verwerken, hi, hi, hi,... Gelukkig is alles weer zonder brokken afgelopen, uitgezonderd de missende stukjes vlees op Tony's hoofd!

De combuis wordt ondertussen ingepalmd en even later genieten we van een heerlijke spaghetti á la chef Bob...njam :-)

St.Maarten, Simpson Bay - St. Barts, Gustavia(Caraïben)

Dinsdag, 8 maart '16

Iedereen is weer vroeg wakker, wegens te warm in de boot...het tempo ligt laag, maar toch moeten we na het ontbijt tempo maken om de tweede brugopening van 10u30 te halen. Het voorzeil moet er nog af en naar de zeilmaker gebracht worden voor een herstelling van een scheurtje door het schavielen van het zeil tegen de onderste zaling.

Rushen even en halen net de brugopening. In de baai gaan we meteen voor anker, zodat Bob, Tony en ik naar de immigratie kunnen dinghieën om uit te klaren. Het is er druk, vele mensen willen vertrekken. Met wat geduld en tijd en van het ene loket naar het andere gestuurd te worden, lukt het ons om met de juiste documenten weer aan boord te gaan. Ondertussen hebben de andere al een snorkelrondje achter de rug en hebben ze al een duikbril en snorkelpijp moeten opduiken ;-)

Nog even het andere voorzeil erop en dan kunnen we eindelijk vertrekken richting St. Barts/Barthélemy.

Er staat een stevig windje met stoten tot 30kn. De tocht verloopt aan de wind en is best heavy...water komt steeds over de boeg en het gangboord...reven geeft ons meer comfort. Chris voelt zich niet te best, ook al heeft ze vooraf medicatie voor zeeziekte genomen. De regen maakt de tocht niet leuker en we krijgen er zelfs koud van.

De zon probeert nog door de wolken door te dringen, wanneer we Gustavia bereiken. In de haven krijgen we geen plaats, omdat er 'swell' verwacht wordt en zeggen ons in de baai voor anker te gaan liggen.

Wanneer we liggen, krijgen we meteen bezoek van een waterschildpad en die vrolijkt iedereen op. 

De dames worden eerst aan land gebracht en we gaan op zoek naar de douane en migratie. In de industriehaven sturen ze ons door naar een ander kantoor, maar dat is reeds gesloten. Morgenvroeg dan maar het papierwerk afhandelen.

We lijken wél in het St. Tropez van de Caraïben te zijn beland. St. Barts staat dan ook bekend als een jetseteiland en vele beroemdheden hebben hier een optrekje of komen hier op vakantie. Gustavia is een mondaine stad met mooie gebouwen, knappe dure merkenwinkels en chique bars en restaurants met hoge prijslijsten. Toch vinden we een leuke bar met happy Hour en een gezellig restaurant met een prachtige tuin en een romantisch decor met lekker betaalbaar eten.

In het donker zoekt the Captain de weg weer naar Zensation...we worden nat, neen, niet van de regen maar van de windgolven die over ons Dinghietje komen. De tweede rit met de mannen verloopt nog natter ;-)

St. Maarten, Simpson Bay 14(Caraïben)

Maandag, 7 maart '16

Onze laatste uren met z'n drieën en op het resort beginnen af te korten...om 10u moeten we de kamer verlaten...inpakken dus en genieten van een laatste ontbijt, met onze duif, op het terras. Bye, bye, luxueuze dingen: afwasmachine, water en elektriciteit en WiFi(niet de beste en de snelste, net genoeg voor Whatsapp en mail en altijd beter dan géén WiFi) dit alles á volenté, haardroger(aan boord werkt die enkel op walstroom), om de drie dagen een gepoetste kamer inclusief proper handdoeken en lakens en opgemaakt bed, wasserij waar je gratis kan wassen en drogen(dus nog even de was van Zensation daar gedaan!), zwembad met strandzetels, parasols en zwembadhanddoeken(die je telkens kan inruilen voor een droge/propere).
Na het droppen van onze spullen in de 'bagage-ruimte', vleien we ons neer op een strandzetels en genieten van de rust en de zon. Even later laten we ons verleiden voor een spelletje kussentje shot. Met je voet moet je proberen het pittenkussen in één van de gaten in een plank te krijgen en dan scoor je het aantal punten dat boven de opening staat. Elke deelnemer moet telkens drie kussens mikken in drie rondes. De ene keer gaat het al beter dan de andere keer en we hebben véél plezier. Jeanine eindigt op de eerste plaats en ik op de tweede, maar we zijn niet alleen... Er zijn maar drie prijzen en podiumplaatsen uit te reiken en dus moeten we nog een ronde spelen met zeven mensen. Hierbij verliezen we onze podiumplaats en grijpen we naast een prijs :-( Jammer, maar het was wél leuk.
Tegen de middag is het tijd voor een Resort-wissel: ik weg en de mannen, Bob & Tony  nemen mijn plek in en spenderen enkele uren met hun vrouw in het resort.
Vijf van onze crewleden/vrienden staan met hun bagage op de steiger...we brengen ze met de gele pick-up naar de Princes Juliana Airport. De bagage wordt tijdig gedropt en samen rijden we naar Maho Bay, waar we met z'n zeven genieten van de laatste momenten samen op St. Maarten en een lunch in de Sunset Bar. Dit is de plek aan de landings- en startbaan. Vliegtuigen vliegen hier laag over het strand, zodat je ze bijna kan aanraken, alvorens ze zich aan de grond zetten...het is enorm indrukwekkend om ze van dichtbij te zien landen en vertrekken! Een fantastische belevenis en afsluiter...
Onze vrienden zouden nog willen blijven, maar hun vliegtuig is geland en binnen een uur stijgen ze op...daar gaan we weer...afscheid...niet leuk...
Nadat we onze vrienden hebben afgezet en uitgezwaaid, rijden we naar het resort. Daar stellen we, de overblijvende, Zensation-crew voor aan de Amerikaanse en Canadese supportersclub en nemen we afscheid van hen en van het resort. Met ons drieën hebben we een geweldige tijd gehad de afgelopen dagen, nu is het tijd om met onze mannen herenigd te worden en samen wat zeilavonturen te beleven.
Bedankt Chris & Tony en Bob & Jeanine voor deze fantastische logie!
Al onze bagage wordt in de pick-up geladen en de ladies zetten zich er boven op in de laadbak. Nog even een stop bij de supermarkt om verse proviand en drank in te slaan voor de komende dagen en dan schepen we met z'n zessen in op onze dame, voor de komende drie dagen. Regen is jammer genoeg alweer een spelbreker tijdens onze kaas & wijn avond in de kuip :-(

St. Maarten, Simpson Bay dag 9 t.e.m. 13(Caraïben)

Woensdag, 2 t.e.m. Zondag, 6 maart '16

Zes dagen en nachten verblijven wij, Jeanine & Chris & mezelf, de drie dames, in het resort, terwijl acht mannen Zensation inpalmen...

Girl-power on top! Lees meer over onze zesdaagse:

Jeanine & Chris delen het king-size bed in het keukengedeelte en ik lig op de ruime slaapbank. Slapen is onwennig, zo alleen in een bed, zonder water onder me of the Captain naast me en met drie in één ruimte...elke ochtend ben ik véél te vroeg wakker :-(

Ontbijt met bubbels op ons terras is de perfecte start van onze dag en om te klinken op onze avonturen hier. Voor de verse baguette is Chris al wél de eerste morgen even verloren gelopen bij het naar de bakker gaan...

Ondertussen zien we Zensation de baai invaren en proberen we de mannen hun aandacht te trekken d.m.v. zwaaien met handdoeken, maar het is Chris haar felroze kamerjas die voor herkenning zorgt ;-) en dus hangen we deze elke ochtend aan het balkon.

Al meteen hebben we een huisdier: een duif. Jeanine ontfermt zich over het beestje en verwent ze dagelijks met kruimels, stukjes brood en water. Ook tijdens apo-time komt ze vrolijk kirren en mee tjingen. Af en toe krijgt ze gezelschap van een andere vogel waarmee ze een parendans doet :-)

We vullen onze dagen met uitstapjes, shoppen, wandelingen, naar de Yacht Club gaan, tateren, zonnen, zwemmen, eten, drinken, enz... 

Soms zien we de mannen, soms niet... Na de eerste wedstrijd, nml.: de Gill Commodore Cup, waren we nog wat lekkers uit de bilge en ijskast gaan plunderen. We kwamen enthousiast toe met de watertaxi, maar troffen een team dat helemaal in de put zat...snel inpakken en wegwezen was de boodschap!

We amuseren ons te pletter met z'n drietjes en de dagen vliegen voorbij, alsook onze proviand(drank vooral) slinkt op een stevig tempo ;-)

De douche met onbeperkt water en haardroger, gebruik ik meermaals per dag...telkens we een effort gedaan hebben om onze haren te brushen, worden we weer getroffen door een regenbui, met een 'coupe ontploft' of een 'verzopen kieke(kip)' als gevolg. En dan nog geven we niet op en nemen we weer die haardroger in de hand!

Elk straaltje zon wordt opgeslorpt door Chris, ze wil geen enkel straaltje missen en moppert telkens er een wolk voorbij drijft en er regendruppels weer de spelbrekers zijn...

De ene dag stappen we een heel eind naar boven om een bus uit te sparen en ondertussen winkeltjes te bezoeken, alvorens een lokaal busje te nemen naar het stadje Marigot, dat op het Frans gedeelte van St. Maarten ligt. Gewoon ergens aan de weg gaan staan en zwaaien als er een busje aankomt en hopla voor 1 á 1,5US$(afhankelijk waar je op- of uitstapt) worden we vervoert door de file... Op de markt van Marigot is het ene kraam al meer gevuld dan het andere met 'verkeerde' hemdjes(=drukke Hawaï-hemden met vogels, bloemen, enz. op), handtassen, juwelen, hoeden, enz... Buien spelen ons voortdurend parten en schuilen doen we in een typisch restaurant met lokale gerechten. De gevulde krab smaakt ons. Wanneer de zon toch weer van de partij is, is het meteen heet en is elke bescherming nodig. Na tientallen hoeden gepast te hebben, vind elk van ons haar keuze en willen we daarvan een leuke foto met de mooie gebouwen aan de baai, op de achtergrond. In mijn oor hoor ik Vlaamse klanken en ja hoor, het jonge gezin dat ik aanspreek komt uit Vlaanderen. Het toeval wil lukken dat het de crew is van SY Naughty Duo: Katrien & Dimitri en hun kids Sam & Renske, die ook op wereldreis zijn met hun catamaran en waar we al over gehoord hadden via 'La Luna'. De wereld is klein!

Een andere dag cocoonen we in het resort, maar nemen actief deel aan de aquagym en sporten tussen Amerikanen en Canadezen die hier een eigendom hebben via time-sharing. Al snel kent iedereen ons, wat dagelijks leuke babbels en een héél spot 'Zensation' en 'Zensation'-supportersteam oplevert. Verrekijkers turen uren in het rond en mensen roepen ons als ze onze dame zien voorbij zeilen. En wij alweer maar zwaaien met handdoeken vanop de golfbreker en foto's nemen van onze zeilende mannen.

Met 'pancake-day' is er een wedstrijd om ter meeste pannenkoeken eten en de mooiste en lekkerste pannenkoek bakken. En natuurlijk zijn er pannenkoeken voor 'iedereen'...daar smaken onze bubbels heerlijk bij ;-)

Snorkelen in de baaien aan het resort levert ons prachtige vissen en grote witte zeeëgels op. Een zandhaai wordt zelfs met een lijn en haak door een locale aan de golfbreker gevangen...brrr...

Philipsburg is een stad in het Nederlandse gedeelte waar we ook naar toe rijden met de bus. Dit is de plaats waar de cruiseschepen afmeren en waar ik zes jaar geleden ook toekwam. De lange straat achter de boulevard heeft de ene juwelenwinkel na de andere, alles is tax free! De tweede straat past beter in onze portemonnee en lijkt op de Abdijstraat in Antwerpen. Hier doen we elk enkele koopjes en laat Chris haar handtas in een naaiatelier herstellen. Een kakkerlak, op de muur buiten, houdt Jeanine en mezelf ondertussen gezelschap bij het wachten op de vensterbank...eiiiiiiik!!!

Tijdens de lunch aan de waterkant, hebben we WiFi en krijg ik van Marine Traffic een mail: 'Zensation is arrived in Port Philipsburg'. Op de track zie ik dat ze net de hoek omkomen. Ik spring met mijn camera en grote lens het strand op en zie onze dame op spinnaker...wat een toeval! Woauw! 

's Avonds na het diner hebben we nog geen zin om te gaan slapen. Het casino is vlakbij het resort en we willen wél eens gek doen en verzilveren de twee coupons van 5US$, die we van het resort gekregen hebben. We gokken op de jackpot-machines, maar winnen niks...eigen centjes willen we niet inzetten, maar andere bezig zien, vooral aan de tafels met roulette, black Jack en éénentwintig, vinden we leuk...we gaan nog een paar keer terug in de loop van de week. Ook de Red Piano Bar is een bijna dagelijkse afsluiter van onze dag. De Amerikaanse zangeres, Susan Erwin, uit Nashville, zorgt met haar prachtige stem voor een fantastische sfeer. Ook wij wagen ons aan verzoeknummertjes en ze zingt alles met volle overtuiging. Veel beter en leuker dan de 'te' commerciële Heineken-Regatta-Parties!!! Deze vielen elke keer tegen qua muziek en ambiance en te véél reclame tussen de optredens door, waardoor we het snel voor bekeken hielden en naar de Piano Bar gingen.

Enkel de laatste dag halen we de brugopening na de race. De deelnemers krijgen punten van de jury bij het binnenvaren, op: kledij, originaliteit, act en reactie van het publiek. De andere dagen had de Zensation-crew niks in petto, dus hebben we niks gemist... Tegen de middag zijn we al in de Yacht Club, om een goed plekje te bemachtigen voor de opening van 13u30: slot van de Heineken-Regatta. Brigitte van SY Twixx is er ook, haar man Rob heeft vandaag meegeraced op Zensation. Ik spot met de grote lens al snel onze dame en zien dat de mannen zich verkleed hebben. Hun voorkomen en act is origineel: gekleurde (Decathlon) handdoeken rond hun hoofd, als ninja-krijgers, twee hangmatten met telkens iemand in, Belgische hoeden en vlaggen en een watergeweer en ons eendje achteraan de boot...Fantastisch!!! Ze krijgen een 8 & 9 van de jury. Well done boys!!! We zijn fier op ze.

We zien ze nog even op de party 's avonds...morgen schepen we weer in op onze dame en vervoegen we ons bij de mannen...

Ondertussen is mijn energiepeil onder nul en heb mijn stem verloren...als ik er nog wat geluid uitkrijg, klinkt ze een beetje als de sexy hese stem van Demi Moore ;-)

Tja,...overdaad schaad zeker. Maar doseren is moeilijk en neen zeggen of dingen missen...heum...dat moet ik nog leren...

You only live once!!!

St. Maarten, Simpson Bay 13(Caraïben)

Zondag, 6 maart '16
Verslag 3e dag Heinekenregatta: geschreven door the Captain

De 3e dag beginnen we met ons reeds vaste ritueel, iets na 6u opstaan, stevig ontbijt nemen, Zensation vaarklaar maken en om 8u de brug door. Vandaag staat er slechts één wedstrijd op het programma, de start is bij de noordwestpunt van Sint Maarten gelegd en de afstand bedraagt een 12-tal mijl, ditmaal betreft het een downwind-start gevolgd door een reach-rak onder spinnaker en dan een lang kruisrak tot de finish. We zien het helemaal zitten en bedenken dat dit wel eens onze dag zou kunnen zijn... De start verloopt redelijk goed en na een 20-tal minuten wedstrijd denken we zelfs de leiding te kunnen over nemen, dan zakt plots de wind in elkaar en na enige tijd steekt er een zeebriesje op. We laten ons hierdoor wat verrassen, de gijp komt te laat, verloopt te traag en we verliezen opnieuw wat terrein. Dan volgt er een reach-rak van een 4-tal mijl waar we opnieuw wat terrein goed maken, eens bij de boei aangekomen volgt er eerst enkele mijlen met een knik in de schoot, waarna de wind een beetje draait en het een kruisrak wordt. Tot dan liggen we opnieuw op een 4e plaats, het blijft echter wel spannend tot het laatste moment of we 4e of 5e zullen worden, het lukt ons echter wel om onze 4e plaats te behouden. Na de wedstrijd nemen we nog even een meerboei in de baai voor een verfrissende duik en een biertje, we overtreffen onszelf vandaag i.v.m. de verkleedpartij bij de binnenvaren van de lagune en we scoren een 8 en een 9, wat we een mooie score vinden. Na het afmeren in onze box, volgen de nodige biertjes en begeven we ons naar de prijsuitreiking op de beach. Tijdens de prijsuitreiking hebben de meeste van ons een beetje een wrang gevoel denk ik, de 4e plaats is waarschijnlijk zowat de meest ondankbare uitslag, daar je als 1e buiten de prijzen valt. Ik had graag zo één van die, toch wel mooie, trofee's ontvangen, maar na 4 wedstrijden als 4e gefinisht te zijn zal dit wellicht ook wel de correcte uitslag zijn! Ik denk dat we met opgeheven hoofd mogen terugkijken naar de voorbije Heinekenregatta en we hebben ons vooral SUPER geamuseerd!
Tnx crew voor de geweldige tijd samen en deze unieke ervaring!!!