Nieuw-Zeeland: Noordereiland: ‘Whangarei’

Maandag, 3 -zaterdag, 8 december ‘18 (UTC +13u = +12u tijdsverschil met BE(=UTC +1u) winteruur in België !)

‘Whangarei’, alweer ‘Whanga’ in de naam, die zijn we reeds een aantal keren tegen gekomen in andere namen. Héél logisch als je weet dat ‘whanga’ in het Maori: baai/inham betekend. 

Het is de hoofdstad(je) van de provincie ‘Northland’ op het Noordereiland. Zensation en haar crew liggen aan een langsteiger in de gezellig stadsjachthaven, omringd met winkeltjes & cafés aan het water. Comfortabel & praktisch. Achter de gezellige winkels & bar/restaurants, ligt de ‘goedkopere’ supermarkt ‘Pak ‘N Save’ à la Colruyt-achting met een ruim assortiment, waaronder zelfs Belgische chocolade en ook Nederlandse producten, zoals: stroopwafels & nasikruiden bij de internationale afdeling te vinden zijn. Met de winkelwagen 🛒 kunnen we tot aan de loopbrug van de steiger rijden, makkelijker dan met de wagen er naar toe te rijden en meters van het autovrije havengebied met je boodschappen naar de boot te moeten showen. 

Om de havens heen ligt een wandel-, loop- & fietsloep in het groen, die voor heel wat bedrijvigheid  zorgt. Overal zien we de ‘Puhutukawa’ boom, die het label "New Zealand Christmas Tree" (= Nieuw-Zeelandse Kerstboom (zie * voor meer info)) draagt. Dit is omwille van de gloed van de karmozijnrode pluizige bloemen die het produceert van november tot januari. Zeker, voor generaties van kiwi's, is de bloeiende pohutukawa één van de grote symbolen van de kerstvakantie-/zomervakantie-seizoen.

Er staan allerlei dingen op ons lijstje die geregeld moeten worden voor onze dame haar haul-out. We brengen een bezoek aan de werf, waar ze enkele maanden op het droge zal doorbrengen. Hier halen we ook ‘onze’ wagen op, die we van onze Schotse cruisersvrienden overgekocht hebben.

De kerstgekte groeit met de dag: overal zijn er kersthappenings: kerstmarkt met artisanale creatieve hebbedingetjes en lekkernijen, kerstloop & -wandelingen met deelnemers verkleed als kerstman/-vrouw, muzikale bandjes, kerstmuziek in alle winkels & - straten, voorbij rijdende moto’s & auto’s met versiering tot een kerstman in z’n slee met rendier op het dak toe, verkopers met gekke kersthoeden/-mutsen & andere haardecoraties,... In de Marina’s worden dinghy- & bootversierwedstrijden gehouden, hierdoor worden héél wat boten omgetoverd tot dobberende kerstbomen 🎄. Toch ontbreekt de kerstversiering in het straatbeeld. Geen kerstverlichting, slechts een sobere kerstboom op een plein. 

Met de wagen toeren we langs de watersportzaken en andere nuttige bedrijven. Wanneer ze ons zien binnenkomen en nog maar een vraag horen stellen i.v.m. materiaal of werk, zie je de angst in hun ogen verschijnen en paniek toeslaan. Toch niet meer voor dit jaar! Het is bijna kerstmis & vakantie!!! Ja, de grote zomervakantie start hier voor de schoolkinderen & volwassenen met kerstmis, maar dat is nog drie weken! 

Hierdoor is het in de Marina’s een drukte van de locale kiwi’s die hun boot vaarklaar maken voor hun vakantie. Hierdoor hebben de watersportbedrijven het extra druk, niet alleen met de gearriveerden cruisers, maar ook de vertrekkende lokalen.

Enkele elektrische apparaten zijn onderweg gecrasht, deze vervangen we door nieuwe, maar het nadeel is de Nieuw-Zeelandse stekkers. Een reisstekker hebben we reeds gevonden, maar de zoektocht naar Europes stekkers 🔌 om eraan te zetten, draait na vele winkelbezoeken en van her naar der gestuurd te worden, op niks uit. Dus voorlopig doen de nieuwe haardroger, stijltang & stofzuiger het wél met de reisstekker of in de lokale stekkers in de sanitaire blok van de Marina.

In het straatbeeld blijven we ‘ongewone’ taferelen ontdekken. Zo zat er een dame in de winkelstraat voor het kapsalon met zilverpapier in haar haar(een kleurtje laten inwerken), een sigaretje te roken 😉. Mode bewust zijn ze ook niet echt de kiwi’s, Trinny & Suzanna, Lien Degol & Jani Kazaltzis, de Britse & Vlaamse stylgoeroes, hebben hier nog werk!

Onze drie maanden visum moeten we verlengen, aangezien we pas na vier maanden even het land verlaten. Wat een gedoe... de internetaanvraag struikelt over de opgeladen vereiste documenten dat een bepaald pdf-formaat vraagt, alsook over de paspoortfoto’s die een grijze achtergrond en nog wat andere eisen stellen. En dan al die vragen die je moet beantwoorden! Dan maar de papierversie invullen (met dezelfde vragen), langs de fotograaf, kopiecenter (bewijzen: trouw, financieën, boot, enz...) en post. We zijn er vele uurtjes zoet mee en het maakt ons in totaal meer dan 150€ lichter! Volgend jaar beter plannen... Dan stellen we ons de vraag is het omgekeerd ook zo voor een buitenlander die naar of in België wil blijven?! 

Gelukkig zorgt het cruisersfeestje, dat georganiseerd wordt door de Marina’s, zeil- & canvasmakers en andere bootbedrijven voor een beetje afleiding. Kinderen geven ons een Maori-welkomshow met traditionele zang & dans.

We zien vele bekende gezichten en krijgen extra naai-les met de ‘sailrite’ naaimachine van een cruisedame, Sue (SY Serengeti).

Het is er weer een gezellige & drukke cruisersgemeenschap met een borreltje hier & etentjes daar en zo maken we voor het eerst kennis met de smaak van de ‘Nieuw-Zeelandse “groenlipmossel”(zie * voor meer info)’ in één van de restaurants.

De winkelstraat nodigt uit voor enkele bezoekjes in ‘t gezelschap van andere dames.

Sinterklaas & Zwarte Piet hebben de chocolade voorraad weer aangevuld, alsook wat Belgische bieren... the Captain heeft zich duidelijk weer van zijn beste kant laten zien, volgens het ‘Grote Sinterklaasboek’ 😜!

Voor we zaterdagmorgen de haven verlaten, breng ik een bezoek aan de wekelijkse boerenmarkt voor verse groenten & fruit en wandel nog snel even over de artisanale markt die vooral op de kerst-kadootjes-kopende klanten mikt. 

Bij hoog water gooien we los en opent de brugwachter op onze vraag de moderne brug. 

In de ‘Urquharts’ baai, op het einde van de ‘Hātea River’ in de ‘Whangarei Harbour’ zoeken we een ankerplek voor de nacht en proberen we nog een visje te vangen.

*Extra info: (klik op de link)

Maori woordenlijst:

http://www.vakantiearena.nl/nieuw-zeeland/maori-woordenlijst

‘Pohutukawa’ boom

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Pohutukawa

‘groenlipmossel’

http://groenlipmossel.com

Nieuw-Zeeland: Noordereiland: Kusthoppen langs de oostkust: van ‘Cape Brett’ tot ‘Whangarei’

Woensdag, 28 november - maandag, 3 december ‘18 (UTC +13u = +12u tijdsverschil met BE(=UTC +1u) winteruur in België !)

We verlaten de ‘Bay of Islands’ via ‘Cape Brett’ en de toeristische trekpleister: ‘Hole in the Rock’. Gedurende miljoenen jaren heeft het zeewater een tunnel geboord dwars door een gigantische klif aan het eind van ‘Cape Brett’. Met onze dame haar mast erop kunnen we er niet doorheen varen. Ferryboten, gevuld met toeristen gewapend met hun camera, liggen hun beurt voor de rots af te wachten om er door te varen. ‘Maak een boottocht naar het mysterieuze Hole in the Rock’, staat er bij de boekingskantoren op het reclamebord. 

In ‘Sensationtje’ zouden we het ook van dichterbij kunnen gaan bekijken. 

Maar ons doel is om kusthoppend langs de oostkust van het Noordereiland af te zakken naar ‘Whangarei’.

Voorbij ‘Cape Brett’ zien & horen we vissen uit het water springen en er weer induiken. Het is een grote vlek in het water met kleine springende visjes die voor een spectaculair tafereel zorgen. We zagen zoiets eerder, maar niet zo groot of op eenzelfde plaats blijven. Enkele motorboten met vissers varen er doorheen of liggen te dobberen in de ‘plas’ vissen. Ook wij varen er met onze vislijn 🎣 uit doorheen. Maar, geen beet! 

Na slechts negen mijl varen komen we tegen de middag toe in ‘Whangamumu’, ‘Parekura Bay’. Een grote baai, zonder huizen of levende ziel. Op ’t bergachtige groene land treffen we een verlaten walvisstation/-verwerkingsfabriek aan. De foto’s en tekst geven een duidelijker beeld over wat er zich hier jaren geleden (1840 - begin 1900) afspeelden. Gelukkig is de walvisvangst ondertussen verboden. 

We wandelen langs een beekje naar een watervalletje en naar de top met een panoramisch uitzicht over de baai, oceaan & oneindig landschap.

Na terugkomst wordt er een nieuw weerbericht binnen gehaald. Aan de hand van de voorspellingen besluiten we een baai verder op te gaan opzoeken, in de hoop dat daar wat is, om de komende dagen de harde wind uit te zitten. 

‘Whangaruru Harbour’ heeft een nog diepere baai met enkele goed beschutte ankerbaaien. We kiezen voor ‘Puriri Bay’ bij een camping. We zien & horen kinderen, mensen, campers en huizen. 

De volgende dag gaan we op verkenning. Het is vooral een vakantie-/weekendplaats, zeg maar een “slapend dorpje”. De camping biedt enkel sanitair aan & de meeste huizen zijn verlaten, geen winkeltje, bar of restaurant te bespeuren. Gelukkig zijn we net als de kampeerders zelf-voorzienend en hebben we nog wat proviand aan boord. De prachtige uitzichten er zo maar bij 😉.

Enkele pijlstaartroggen & vogels om ons heen proberen een visje vangen. The Captain volgt hun voorbeeld, want een vers visje is altijd welkom op Zensation. Maar het lukt niet zo goed van de boot, aangezien het er niet zo diep is en een rode zeebaars op het verlanglijstje staat. Met de dinghy gaat hij trolen (sleeplijntje achter de dinghy) en komt met een mooi visje thuis: diner is served 😋. De volgende ochtend hangt er een rode zeebaars aan de vishaak, dat is een leuke verrassing! In de baai is het rustig, we merken niks van de ‘gail warning’, geen storm hier! Het waait slechts een beetje en nu & dan krijgen we een bui over ons heen.

Twee dagen later is de wind afgenomen en hoppen we verder naar ‘Tutukaka’. Na twee uurtjes droppen we het anker in ‘Pacific Bay’. Met Sensationtje varen we naar de nabij gelegen Marina, die enkel bij hoogwater voor onze dieper gelegen dame toegankelijk is. Daar treffen we bars, restaurants & winkels. Om de hoek is een benzinestation met een kleine superette waar ze verse fruit & groenten, basisbenodigdheden en vriezers vol ingevroren visaas: tonijn, sardienen, inktvisjes, enz... verkopen. Vissen is hier een druk bedreven sport & hobby. De zaken & plaats zijn kleinschalig, maar gezellig en een aangename afwisseling om de zondagse bedrijvigheid te aanschouwen. Zoals op de meeste plaatsen, loopt het ook hier vanaf 17u leeg. 

De avond brengt regen en een deining die de ankerplaats choppy maakt. De volgende ochtend varen we door, op zoek naar een comfortabelere ligplaats. We maken veel vooruitgang. Er staat een redelijke wind, de hemel is grijs en regen maakt ons nat. The Captain trotseert het allemaal en wordt beloond door een school grote dolfijnen. Even spelen ze met onze dame, maar niet lang, er vliegen ook heel wat meeuwen om hen heen, ze hebben het allen druk met het vangen van hun lunch.

We maken veel vooruitgang en bekijken de afstand naar ‘Whangarei Marina’ en het getij. Aangezien de rivier en de haven niet zo diep zijn, moeten we met hoog water toekomen. Het komt allemaal perfect uit. 

We proberen contact te maken met de haven ‘Whangarei Town Basin’ om onze reservatie te vervroegen, omwille van het weer en een feestje dat de volgende dag, volgens een informatieve bron, zou plaatsvinden. Geen probleem! Vlak voor de haven van Whangarei moeten we onder de nieuwe "Te Matau a Pohe" brug door. Vertaald, "The Fishhook of Pohe", vernoemd naar de Maori chief die de eerste Engelse bewoners van Whangarei welkom heette. Om deze moderne brug te openen, roepen we even de brugwachter op. Bij aankomst in de Marina staan er reeds enkele bevriende helpende handen klaar. Wat een warme ontvangst 😃. 

Niets blijft geheim... bijna alle cruisers hebben een Nieuw-Zeelands telefoonnummer en zo bellen en sms-en we gratis naar elkaar  en houden elkaar op de hoogte van ‘waar we zijn’📱!

Nieuw-Zeeland: Noordereiland: Cavalli Islands & Whangaroa Harbour

Donderdag, 22 - woensdag, 28 november ‘18 (UTC +13u = +12u tijdsverschil met BE(=UTC +1u) winteruur in België !)

Een pittig tochtje met aan de wind opkruisen van 35 mijl brengt ons noordelijker langs de oostkust van het Noordereiland, langs de ‘Cavalli Eilanden’. Bij ‘Cavalli Islands’, is ‘Matauri Bay’ bekende plek, omdat daar het wrak van de Rainbow Warrior (= de Greenpeace boot die door de Fransen opgeblazen werd, omdat ze niet wilden dat iemand zich bemoeide met hun kernproeven in de pacific) ligt. Nu een populaire duiklokatie en bewoond door vissen. 

We varen door naar ‘Whangaroa’, aangezien de wind & deining niet gunstig zijn om op’t moment een comfortabele ankerplaats te vinden. De wind maakt het zeilen sportief en lijkt weer naar alle kanten mee te draaien, of zijn het de vele eilanden & gebergten die met de wind spelen?!

‘Whangaroa Harbour’, is een baai die diep in het land loopt. We zijn verward met het woord ‘harbour’, vertaling in ‘t Nederlands= haven. Het is geen haven, maar een diepe baai onderverdeeld in verscheidene baaien en eilandjes. Op het einde van de baai bevindt zich wél een haven, waar ze het Engelse & Nederlands woord ‘Marina’ voor gebruiken. 

Tussen de moerings droppen we het anker. Nou, dat was nog eens een zeiltocht. Weer even geleden dat we meer dan twee uur moesten varen naar een andere bestemming. De wind en het opkruisen heeft ons extra mijlen & tijd gekost. 

We liggen voor de ‘Whangaroa Big Game Fishing Club’, wereldberoemd & bekend onder de vissers als de 'Marlin Capital' (hoofdstad van de blauwe marlijn (= vissoort)) van Nieuw-Zeeland. 

Meteen tuigen we Sensationtje op en dinghieën naar de Marina om de club te bezoeken, wat te drinken & eten. De lokale clubleden heten ons warm welkom. De keuken is gesloten, maar we kunnen altijd iets uit de vriezer kopen (bij wet verplicht ter beschikking hebben voor de klanten, indien je alcohol verkoopt). Na een drankje wordt dan maar de Zensation kombuis geopend.

We krijgen de volgende dag van de president van de club, Terry, een lift naar het leuke stadje Kerikeri. Hier kunnen we de was & boodschappen doen. Het is net ‘Black Friday’ en dat komt goed uit voor de aankoop van nieuwe kuipkussens & gordijnenstof aan een aardige prijsvermindering bij ‘Briscoes’. Weer nieuwe naai-/stikprojectjes die ons zoet houden 🧵.

Opvallend zijn de gratis te gebruiken openbare toiletten die over heel het land te vinden zijn. Ze zijn vooral opvallend doordat ze de gebouwen proberen aantrekkelijk aan te kleden met kunst of vrolijk kleurrijke verf. De meest bekendste vind je in het dorpje ‘Kawaka’. Deze is een kleurrijk creatief ontwerp van de Oostenrijkse kunstenaar & architect: Friedensreich Hundertwasser. Natuurlijk stond het water net hoog en drong een nieuwsgierig toiletbezoekje zich net op dat moment aan 🚽🧻. 

Terry is onze perfecte gids en verteld over zijn land. We vernemen dat in dit toch vrij Westers getint land niet overal stromend leidingwater ter beschikking is en ze op deze plek, net zoals op de Polynesische eilanden, regenwater opvangen. Als tegenprestatie voor de lift, meet ik Terry een fris kapsel aan ✂️. 

Als ervaren visser (meer dan 30jaar) en charteraar van vistrips, deelt Terry graag zijn geheimen & passie met ons. Om de rode zeebaars, Mahi Mahi en blauwe marlijn te vangen, is het zeewater nog te koud. Te koud voor de tijd van ’t jaar, volgens hem. Binnen enkele weken stijgen hopelijk de temperaturen en komen die lekkere vissen deze kant uit. Want vanaf december starten de viswedstijden van de club.

De volgende dag is er een oldtimer treffen in de club. Het weer werkt echter niet mee, maar dat bedrukt de sfeer niet en de klassiekers blinken van trots. We bewonderen unieke exemplaren en hebben een gezellige dag met de lokalen in de club. 

De geplande vistrip met Terry, alsook de wandeling naar de top, worden beiden verhinderd door de regen. Een uitgelezen moment voor the Captain om beschermhoezen voor de buitenboordmotor en draagbare benzinetank te maken. De luchtdruk op de barometer zakt sinds jaren onder de 1000 Pa! Met de filmreeks ‘Lord of the Ring’ dompelen we ons onder in de natuurlijke pracht van Nieuw-Zeeland die als filmdecor voor deze films fungeerde. 

Na het weekend klaart het weer op en trekken we de baai in om enkele plekjes te bezoeken. Terry’s vistips worden uitgetest. Voor vertrek vangen we met een pluimpjes-lijn enkele kleine visjes die als levend aas gebruikt worden om een grotere vangst te lokken. Al snel hebben we een emmer vol, waarvan er enkele cursus tuimelaar 🐟  hebben gevolgd en het ruime sop weer kiezen 💦!

In ‘Waitepipi Bay’ houden we halt. The Captain blijft vissen vanaf ons dobberend huisje. Vogels vallen als bakstenen met een grote luide plons het water in. We schrikken er de eerste malen van op. Wat zijn het toch goede visvangers die vogels, telkens komen ze weer boven water met een spartelend visje tussen hun snavel. 

Dat geeft ons hoop, maar een grotere vis blijft uit. Ondertussen is de pluimpjeslijn aan vervanging toe. Met wat plastiek en oude kwastjes maakt the Captain een nieuwe lijn.

Onze benen willen bewegen. De zoektocht naar een landingsplek & een wandelingpad is onvindbaar tussen de dichte begroeiing zonder strand of landingsstrook, tussen de vakantiehuizen. De geplande uitstap resulteert in een uitgebreide dinghytocht door de verscheidene baaien met mangroven waar geen einde lijkt aan te komen. Vogels fluiten om ons heen, reigers strekken hun weide vleugels en lange poten de lucht in. 

Na een rustige nacht verhuizen we naar ‘Milford Island’. Hier zien & horen we de koeien loeien en vissen om ons heen springen. 

De natuur, uitzichten en ankerplaatsen hier in ‘Whangaroa Harbour’, zijn prachtig en het biedt heel wat mogelijkheden, net als de nabij geleden Cavalli Eilanden. De meeste plekjes zijn onbewoond of bebouwd met vakantiehuisjes waar geen mens te bespeuren is... slapende dorpjes & plaatsjes, zoals we reeds in ‘Bay of Islands’ zagen. Vanaf de feestdagen (= zomervakantie) zou dit allemaal véél levendiger worden, volgens de lokalen. We vinden het niet erg om elke baai voor onszelf te hebben 😉. Tegenover ons ligt een boei met een waterslang. Deze heeft Terry geïnstalleerd, zodat boten hier water kunnen tanken die afkomstig is van een waterbron uit het naastgelegen gebergte. De donaties die de gebruikers geven, gaan naar de kustwacht. De voorafgaande dagen heeft ons regenopvangzeil de watertank voldoende aangevuld.

We zien een weervenster op de weerbeelden verschijnen en zetten weer zeil naar het zuiden terug naar de ‘Bay of Islands’. 

We varen de beschutte diepe Harbour uit, de oceaan weer op. De vislijn hangt uit en binnen de 5 minuten hebben we een vis aan de haak van 54 cm. Het is een Kahawai (= Australische zalm), hiervan vingen & proefden we reeds een kleiner exemplaar. Weer een lekker visje dat de komende twee dagen op het Zensation-menu staat 😋. 

Tijdens de terugtocht werkt ook nu & dan de wind weer tegen, maar minder erg dan tijdens de heentocht.

Tegen de late namiddag arriveren we in de ‘Bay of Islands’, bij ‘Parekura Bay’

Nieuw-Zeeland: Noordereiland: Bay of Islands

Woensdag, 14 - donderdag, 22 november ‘18 (UTC +13u = +12u tijdsverschil met BE(=UTC +1u) winteruur in België !)

De ‘Bay of Islands’ of ‘Iripiri’ (=vele plaatsen), ‘Peowhairangi’ (=naam in het Maori), de ‘Baai van Eilanden’ (=Nederlands) .

Het is een subtropische micro-regio, gekend voor zijn oogverblindende schoonheid en geschiedenis. Hier tref je palmbomen (weliswaar zonder kokosnoten), alsook loof- & naaldbomen, vele bloemen, struiken en andere begroeiingen.

Het was de eerste plek waar Europeanen zich vestigden. De zestien kilometer brede inham in het landschap die de ‘Bay of Islands’ heeft gecreëerd, telt 144 eilanden van verschillende vormen & landschappen begroeid met varens, hoge Kauribomen, regenwoud, bossen, weilanden, enz..., die omgeven zijn door goudgele tot zwarte stranden met stenen & prachtige schelpen. Daartussen ligt een schitterend vaargebied gevuld met appelblauwzeegroen water, de lievelingsplek van: dolfijnen, zeehonden, pinguïns en walvissen.

De drukte van de eenentwintigste eeuw heeft de baai nooit bereikt, hier heeft de tijd stilgestaan. 'Recreation is king', zeggen de bewoners zelf. Wandelpaden, kajakken, zwemmen, duiken, enz... genoeg om activiteit bezig te zijn.

Dit alles maakt de ‘Bay of Islands’ tot een van de populairste bestemmingen in Nieuw-Zeeland.

Klinkt aanlokkelijk niet waar?! En zo dus, varen we naar onze eerste bestemming, jammergenoeg zonder wind. Maar dat is een uitgelezen moment om de motor warm te laten draaien, zodat deze met de herstelde injecteurs kan uitgetest worden. In de verte zien we reeds een vinnetje boven water, een dolfijntje kromt zijn ruggetje en verdwijnt. Na 8 mijl zijn we reeds bij onze eerste stop: ‘Roberton Island’ (ook wél ‘Motuarohia Island’ genoemd (= 'Beloved Island')). We hebben de baai voor ons alleen, maar niet voor lang, dagexcursie boten varen af & aan. Volgens de reisgidsen een populaire plek en de meest gefotografeerd baai, omwille van de ‘Twin Lagoons Bay’. Vandaar dus al die drukte om ons heen. Binnen enkele uren valt de avond, de ontdekkingstocht aan land is voor de volgende dag. Onze Vlaamse buurman & vriend Rik (SY Masquenada) heeft problemen met zijn ankerbediening en the Captain gaat hem hierbij helpen. Na enige tijd is het euvel verholpen. De vislijn gaat overboord tijdens het vallen van de avond, een ideaal moment om wat aan de haak te slaan. En al snel hebben we beet: een soort makreel. Iets te klein om op te eten, maar goed om als levend aas te gebruiken om zo een grotere vis te lokken. Deze blijft uit...

De volgende ochtend maken we ons klaar voor een wandeling. Dit wordt onze eerste natte landing in Nieuw-Zeeland, althans met ons Sensationtje. Zelf heb ik reeds kennis mogen maken met de frisse watertemperatuur, toen ik ongewild, na een winkeluitstap, naast het ponton het water inkwam 😱! Ja, het zal mij maar weer gebeuren. Dan denk je dat je in de Marina veilig en onbezorgd over de steigers kan wandelen. Niets is minder waar... zeker niet wanneer je met een zwaar geladen kar de steile helling bij laag water naar beneden moet en deze helling schuin op het ponton uitkomt, waar slechts een kleine meter overblijft om de gevulde kar af te remmen en te draaien om zeker niet het water in te bollen. Hierdoor verloor ikzelf mijn evenwicht en plonsde ik te water! Nou, dat vond mijn smartphone helemaal niet leuk, voor die ene keer dat ie zonder drybag mee op stap was 📱 💦!!!

Nou, ja, het zij zo. Maar, waar waren we? O ja, met de dinghy op weg naar het strand.

Onze tenen verkrampen bij het voelen van de watertemperatuur, we slepen Sensationtje op het strand en drogen snel onze koude voeten en stoppen ze in een paar warme sokken & wandelschoenen. De slechts weinig overgebleven blote lichaamsdelen worden uitvoerig ingespoten met insektenbeschermer. The Captain werd reeds een tijdje terug verast door beten van ‘sandflies’! Deze kleine vliegjes komen vaak met tientallen tegelijk en zorgen voor bultjes die pas uren later zichtbaar worden en enorm jeuken. Dus een beetje bescherming tegen deze vervelende beestjes, muggen en andere insekten, is geen overbodige luxe.

Via een korte steile wandeling, die door natuurlijke trappen toegankelijker is gemaakt, bereiken we de top met het uitzicht op de twee baaien, die aan ene kant twee natuurlijke zwembaden vormen. Adembenemend, een dunne strook zand & land maakt een scheiding tussen de twee baaien. 

Op dit eiland, in de naastgelegen zuidelijke baai, nml.: Cook’s Cove, was het dat Captain Cook in 1769 met HMS Endeavour ankerde en voor het eerst voet aan wal zette, na een stevige schermutseling met de Maori’s. 

Het eiland kent een tragische geschiedenis i.v.m. de ‘Roberton’ familiemoord, de privé-eigenaars van het eiland, dat plaats vond in 1841.

Het eiland heeft verscheidene stranden: zwart vulkanisch, goudgeel strand gevuld met keien & mooie schelpen. Weer aan boord, halen we anker op en varen verder.

Alle eilanden liggen hier op enkele mijlen bij elkaar. Genoeg eilanden & baaien om uit te kiezen, de windrichting & deining zijn de natuurelementen die bepalen welke plek de beste beschutting biedt en het comfortabelste is. Hier geen koraalriffen om tussen te navigeren, maar wél heel wat rotsen boven & onder het wateroppervlak. 

De namen zijn in ‘t Maori, soms een beetje moeilijk uit te spreken, maar eens de klinkers van je tong rollen, klinkt het grappig. 

‘Urupukapuka Island’, ‘Otaio Bay’, hier graaft het anker zich in. Het is een onbewoond eiland dat behoord tot ‘Department of Conservation Area’ (= beschermd natuurgebied verboden voor honden & katten). Over het hele eiland lopen goed gemarkeerde wandelpaden van baai naar baai, over de bergruggen.

De volgende ochtend zijn we reeds vroeg op pad. De natuur & uitzichten laten onze monden openvallen. Indrukwekkende spinnenwebben als cocons rond planten trekken de aandacht. Vogels fluiten vrolijk om ons heen. De ‘tui’ (= toei in ‘t Nederlands) is een muzikale vogel met twee witte pomponnetjes onder op zijn borst. De mannen kunnen de naam vooral onthouden door het gelijknamig landelijk gebrouwen bier, dat reeds enkele proef- & smaaktesten onderging en doorstond 😉.

Onze rustplaats is een bar/restaurant in de ‘Otehei Bay’, die behoort tot de ferries van ‘Explorer’, die hier een vaste stopplaats maken. De passagiers schuiven meteen aan ‘t buffet en laten zich even later in een zitzak vallen tot de hoorn van de ferrie weer blaast voor vertrek. 

Wij genieten van wat lekkers (kaas & jalapenõ kroketjes, njammie), brengen het vochtpeil weer in balans en wandelen enkele kilometers terug. Onderweg horen we schapen 🐑🐏 mekkeren en even later kruisen ze ons pad.

Een heerlijk zeiltochtje brengt ons de volgende dag naar ‘Whale Bay’. De vislijn hangt uit, maar bij aankomst hebben we nog niks gevangen. We besluiten even voor de baai nog een kans te wagen. Een uurtje rolt onze dame over de deining, maar de vangst blijft uit. Op de steile gebergten zien & horen we een kudde schapen. Er is geen landingsplaats, het was het vis-symbooltje bij deze ankerplek die ons naar hier heeft gelokt...

De volgende dag varen we langs een cruiseschip naar het lieflijke stadje ‘Russell’. We waren hier reeds eerder met de wagen geweest, het is een schattig historisch stadje dat midden in de baai ligt. 

Russell, vroeger Kororareka (= Maori naam) genoemd, was 150 jaar geleden, de eerste hoofdstad van Nieuw-Zeeland en voor Nieuw-Zeelandse begrippen is dat ontzettend oud! Een wandeling brengt je naar een 360° uitkijkpunt, 'Flag Staff', genaamd. Dit is een belangrijke plaats voor de bevolking, aangezien hier na het tekenen van de overeenkomst tussen de Engelsen en de Maori, de Engelse vlag werd gehesen. Er waren echter een aantal Maori die het er niet mee eens waren en die tot 4 maal toe de vlaggenmast omgehakt hebben. 

Ooit werd het stadje nog 'The Hell Hole of the Pacific' genoemd. Die naam kreeg het doordat zeevarende lui zich hier, na maanden op zee, kon vergrijpen aan vrouwen, bier & gokken

Bij aankomst zien we de start van een zeilwedstrijd waar onze Nieuw-Zeelandse vrienden met hun boot ‘Rocky’ aan deelnemen. The Captain laat de wedstrijd aan zich voorbij gaan, we moedigen hen van op het dek aan en genieten van het aangename zonnetje. In het stadje is er een gezellige drukte door de cruiseschip-passagiers en de zondagse genieters.

Het eiland is makkelijk bereikbaar, verscheidenen ferries pendelen tussen de haven van Paihia en Russell (deze liggen tegenover elkaar). 

In het Museum kan je een kopie van Captain Cooks schip ‘Endavour’, op schaal 1/5 van de ware grootte, bewonderen. Het is een mooie dag en het is heerlijk vertoeven in het charmant toeristisch stadje.

Tegen de late namiddag varen we ook naar de overkant en droppen het anker voor het stadje ‘Paihia’. 

De volgende ochtend meert er weer een cruiseschip af en dit brengt ook hier extra leven in de brouwerij. Het graspleintje waar de wekelijkse boerenmarkt wordt gehouden, wordt weer omgetoverd in een gigantische ambachtelijke markt met leuke souveniers, juwelen, accessoires, enz... Ook in dit levendige kustplaatsje vertoeven we graag en kennen we ondertussen onze weg. 

Door de windvoorspellingen zoeken we de volgende dag een beschuttere plek op, bij ‘Orokawa Bay’. Hier treffen we onze Nederlandse vrienden van Thalassa. De regen & wind zitten we uit met gezellige thee- & koffiekransjes en lekkere potlucks. Ondertussen worden wat bootprojectjes uitgevoerd en laat ik mijn creativiteit de vrije loop bij het maken van juwelen met de gevonden schelpen van onze bestemmingen in de Pacific.

Wanneer we aan wal gaan is de kledingkeuze moeilijk. De Kiwi’s zeggen zelf dat ze vier seizoenen op één dag kunnen hebben. Hierdoor doen we aan lagen-kleding en de ene moment trek je wat uit en de andere aan. Zo zijn we vaak heel de dag zoet met onszelf aan & uit te pelsen 😉. Het wandelen is fijn, maar we missen het zwemmen & snorkelen en het scheelt ook wat in de stapel was.

Sinds ons vertrek uit de Marina, is de binnendouche weer in gebruik genomen. Warm water wordt gemaakt door de motor even te laten draaien. 

We moeten vaak terugdenken aan onze zeiltrips in Nederland & België en aan het begin van onze reis: natte landingen in koud water, wisselvallige weer, een warme binnendouche, véél meer binnen leven dan in de kuip,... maar dit alles heeft ook z’n charmes en de omgeving is hier zo mooi. We appreciëren het land met ‘Westerse’ gewoonten, grote supermarkten met héél veel keuze aan lekkere dingen en bijna alle verse groenten & fruit. Het is asperge seizoen, de groene asperges zijn hier lekker en goedkoop. De grote sappige aardbeien 🍓, die we van een Chinees met een kraampje langs de weg kopen, smaken voller & zoeter dan we ze ons nog kunnen herinneren.

Alleen de visvangst laat nog wat op zich wachten... althans de groten. The Captain doet er nochtans alles aan. Hij heeft flink opgelet tijdens de vis-workshop, extra vismateriaal gekocht, dit alles wordt uitvoerig uitgetest in de praktijk. De kleintjes bijten en worden als levend aas of in stukjes gebruikt, maar een stukje salami heeft blijkbaar de voorkeur voor de vissen, liefst gerookt, na een hele dag in de zon!

Nieuw-Zeeland: Noordereiland: Bay of Islands Marina, Opua

Woensdag, 24 oktober  - woensdag, 14 november ‘18 (UTC +13u = +12u tijdsverschil met BE(=UTC +1u) winteruur in België !)

Bij aankomst aan het Q-dok boekten we meteen een plaats in de Marina, met de vraag of we onze 10-dagen te goed bon (gewonnen met de festivalrace in Tonga) konden opsplitsen. Aangezien het plan is om een dag of drie à vier hier te vertoeven, even bekomen van de trip, de was doen, wat rondkijken, enz... en dan de baai in trekken. 

Maar ‘Murphy’ beslist hier even anders over. 

Zo maken we een afspraak bij de Yanmar-dealer voor een check-up van de motor en het nakijken van de injecteurs. Ondertussen is de motor 15 jaar oud, net als onze dame. The Captain doet steeds het onderhoud en vervangt de filters e.d. zelf. De motor loopt als een zonnetje en heeft ons nog niet in de steek gelaten, ‘hout vast houden’! Nu dachten we dat het nakijken van de injecteurs misschien wél eens nodig zou zijn en zeker geen kwaad kan. Pas op maandag kunnen ze komen... oké, geen probleem dan blijven we een dagje of twee, drie langer, toch!

De vriendelijke dames op het havenkantoor vinden het allemaal best. Na inschrijving zegt een van de dames: ’bedankt & een fijne dag’ in het Nederlands! Nou, eerst alles in het Engels regelen en dan... grappig en wat een toeval. Toch maar uitkijken wat we tegen elkaar zeggen, aangezien hier heel wat Nederlandstalige mensen wonen 😉.

Ondertussen hebben we het druk met socializen! De eerste dagen kunnen we geen stap zetten of we komen een bekend gezicht tegen. Vrienden & bekenden arriveren een dag of twee of drie dagen na ons. Het is een gezellige drukte in de grote Marina, maar overal loop je wél iemand tegen het lijf: in de wasserette 🧺, de internetlounge 🆓 (gratis), het sanitair (heerlijke warm water douches 🚿), enz...

Bij de kennismaking van de twee grote watersportwinkels, worden we meteen overdonderd door het grote aanbod en aantrekkelijke prijzen. Ook al heb je niets nodig, toch komen we met zakken vol bootbenodigheden weer aan boord en een nieuw speeltje voor the Captain: een paddelboord! 

Het is naar onze normen ‘frisjes’: dagtemperaturen gemiddeld 16°C, ‘s ochtend 8°C 😱! Nou, dat is even aanpassen, elke ochtend & avond even de webasto-verwarming aan. We leven meer binnen dan buiten. Vooral onze tenen hebben het zwaar te verduren, aangezien al onze gesloten schoenen, incl.: wandel- & sportschoenen uit elkaar vallen: de lijm is opgelost (we denken door de tropische temperaturen) en de zolen hangen allen los. Zelfs nieuwe schoenen, die enkele jaren droog weglagen, vallen na een dag van mijn voeten, waardoor ik de laatste meters blootsvoets naar de boot moet wandelen 🦶🏽! Gelukkig kijkt geen enkele Kiwi hiervan op. Zelfs in de supermarkt zie je lokalen op blote voeten winkelen 😂🤣😂. Maar de frissere temperaturen hebben ook z’n voordelen: de batterijen zijn om 10u vol en verbruiken weinig energie, de vriezer vriest weer tot -15°C en we kruipen lekker dicht bij elkaar voor lichaamswarmte. 

In de Watersportwinkel kopen we beiden nieuwe zeilschoenen, maar net als mijn zeillaarzen zijn deze verboden te dragen aan land. Voorlopig wordt er nog extra lijm besteed aan het herplakken van sportschoenen in afwachting tot ik ‘nieuwe’ schoenen vind, want sokken in sandalen is ‘not done’!

Nieuw-Zeeland, zoals elk land heeft het z’n eigen regels & wetgevingen. Naar de veiligheid in de haven is het verplicht om je elektriciteitsinstallatie aan boord te laten keuren, alvorens je je stekker mag insteken. Hiervoor maken we dus een afspraak en enkele dagen later staat er een gezellige praatgrage Nederlandse elektricien aan Zensation. De controle duurt wat langer dan voorzien, aangezien de koffie & koekjes hem heerlijk smaken en hij graag zijn levensverhaal met ons deelt 😉. Na keuring steken we de stekker in, we kunnen genieten van de luxe van: warm water, het gebruiken van de haardroger, waterkoker en microgolfoven. Vanaf nu ga ik weer gebrusht  👩🏽 door het land, drinken we warme chocomelk ☕️ & chai lattés en is een maaltijd zo klaar, opgewarmd of iets ontdooid. Yeah, I love deze luxe!

In de plaatselijke zeilclub, Fish & Chips-shop, Mariners Café/restaurant en het havenwinkeltje kunnen we wat lekkers kopen & eten. Al snel hebben we contact met Kiwi’s en racet the Captain mee op één van de lokale boten tijdens de wekelijkse woensdag- & vrijdagavond en de intercup races. 

Een prachtige wandeling langs de kust, brengt ons enkele kilometers verder bij het nabijgelegen dorpje ‘Paihia’. Een leuk kustplaatsje met restaurants & bars, winkels, ijssalons, supermarkten, enz... maar geen leuke schoenen 😏.

De mechanieker komt, de injecteurs worden eruit gehaald en moeten naar Whangarei (een uurtje autorijden) om te laten nakijken. Vrienden van ons rijden toevallig naar ‘Whangarei’ en ik kan mee, zodat we persoonlijk de injecteurs daar bij de dieselmechanieker kan afgeven, om de procedure te bespoedigen. Ondertussen verken ik een beetje de stad en zet mijn schoenen-zoektocht verder. 

Reeds enkele vrienden hebben een wagen gekocht of gehuurd en nodigen ons graag uit om de omgeving te verkennen. De landschappen die voorbijglijden zijn mooi van natuur met enorme weilanden met koeien of schapen, bomen, struikgewas, wijnranken, appelsienbomen, enz...

De dagen vliegen voorbij, maar het nieuws over de injecteurs blijft uit. Vrijdagmorgen (5 dagen later) willen we meer weten... toevallig wilden ze ons net bellen! Er moeten nieuwe naalden in en deze moeten weer besteld worden, waardoor het nog enkele werkdagen in beslag kan nemen. Maar geen injecteurs wil zeggen: geen motor, dus we kunnen nergens heen en ook geen verwarming, aangezien de dieselleiding afgesloten is. No problem, dan boeken we nog enkele dagen bij in de Marina en kruipen we onder een fleechedeken. 

Onze Vlaamse cruisersvrienden (An & Ivan_SY Vaguebond, die hier reeds twee jaar geleden zijn toegekomen en ondertussen hier werken), komen voor een weekendje afgezakt vanuit Auckland en logeren aan boord. Gezellig weer bijkletsen, kennismaken met de lokale bieren en een bezoek brengen aan ‘Russell’, een stadje gelegen aan de overkant van de baai. Met de ferry, een auto-overzetboot, zijn we er zo. Een gezellige plaats, waar de meeuwen een beetje agressief zijn en etende mensen aanvallen in de hoop wat lekkers te kunnen bemachtigen. Een ‘echt’ kustplaatsje dus. 

Zondagavond gonst het om ons heen, gekleurde lichtflitsen vallen van de hemel naar beneden. Vuurwerk 🎇🎆🎇. Het is ‘Guy Fawkes Night’, op die dag wordt er vuurwerk afgeschoten over heel Nieuw-Zeeland & Engeland. (zie * voor meer info)

Tegen donderdag (11 dagen later) zouden de injecteurs klaar zijn. Toch nog eens even langs het kantoor wandelen. Ze zijn klaar, maar moeten nog opgehaald worden in Whangarei, afhankelijk van het transport kunnen ze wél of niet dezelfde dag geïnstalleerd worden. ‘Murphy’ is ons goed gezind en voor het einde van de werkdag zitten de injecteurs er weer in! We kunnen ons vertrek plannen. 

Maar eerst het weekend doorbrengen met onze Schotse cruisersvrienden (Hella & David - SY Calagorm) die vanuit Whangarei overkomen om samen met ons Hella’s verjaardag te vieren. Een ‘Maori’-dansgroep brengt bij hun aankomst een ‘Maori’-welkoms dansvoorstelling en de Marina trakteert op een ontbijt. Dit is de start van de ‘Opua Festival week’, die heel wat activiteiten, workshops & seminaries bevat (zoals het Vava’u Blue Water Festival in Tonga). 

Daarna nemen Hella & David ons mee naar het stadje ‘Kerikeri’ (een uurtje autorijden). Hier bezoeken we een chocoladefabriek wat duidelijk wordt gesmaakt door the Captain 🍫! Op zondag gaan we naar ‘Paihia’ waar een ambachtelijke markt is, omdat er een cruiseschip aanwezig is in de baai. Daarna nemen de mannen deel aan de workshop ‘vissen’. Een verjaardagstaart met bubbels wordt verorbert aan boord van onze dame... Veel te snel is het weekend alweer om.

Maandag gaan we naar de workshop ‘zeilreparatie’. Voor ons vertrek hadden we het genoegen om reeds een dag mee te lopen bij een zeilmaker en onze eigen zeilen mee te repareren, maar je steekt er altijd wél weer wat van op. Indien gewenst, maakt de zeilmaker de komende dagen voor elke boot een halfuurtje vrij om de zeilen te bekijken en advies te geven. Aangezien we denken aan nieuwe zeilen, boeken we hem in. Oeps, dat kan pas woensdagmorgen. We wilden na de workshop vertrekken. Ok, nog twee extra nachtjes dus in de haven. 

Woensdag (week 3, dag 21), Roger de zeilmaker is op tijd en helpt ons te beslissen i.v.m. met de oude zeilen en eventueel nieuwe zeilen. Na zijn bezoek rekenen we de havenkosten af, tanken diesel, trekken de elektriciteitskabel uit en gooien we eindelijk de trossen los... na éénentwintig dagen gaan we weer varen ⛵️. De lente is in’t land de temperaturen stijgen en de zomer is in aantocht...

*Info:

Op 5 november 1605 werd Fawkes in een kelder onder het Hogerhuis betrapt, met lonten en buskruit in zijn bezit. Het complot staat daarom bekend als het Buskruitverraad. 

Elk jaar wordt op 5 november tijdens Guy Fawkes Night in het Verenigd Koninkrijk het Buskruitverraad herdacht. Bij die gelegenheid steekt men poppen van stro die Guy Fawkes voorstellen in brand tezamen met grote hoeveelheden vuurwerk. In de kelders van het Britse parlement wordt die dag traditioneel een inspectie gehouden om te zien of er niet weer een aanslag wordt beraamd.

Nieuw-Zeeland

Nieuw-Zeeland (Engels: New Zealand, Maori: Aotearoa) 

Is een land en tevens eilandengebied dat in het zuidwesten in de Grote Oceaan (Oceanië) ligt, het bestaat uit twee grote eilanden (Noordereiland & Zuidereiland) en een aantal kleinere eilanden. Het heeft een oppervlakte van 270.534 km², waarvan 2,1% water. In totaal wonen er 4.510.327. De gemengde bevolking bestaat voornamelijk uit twee groepen: De blanken van Europese afkomst ( vooral: Britten, Nederlanders, Duitsers, Denen & Italianen) en de Maori's. Maori's maken voor 14,6% deel uit van de bevolking en zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland, die zich tussen 1250 en 1300 er zich vestigden.

Nieuw-Zeeland is een constitutionele monarchie (een Commonwealth realm), lid van het Gemenebest van Naties (het vroegere Britse Gemenebest). Daarmee is Elizabeth II het staatshoofd. Zij wordt vertegenwoordigd door een gouverneur-generaal. De officiële landstalen zijn: Engels, Maori, Nieuw-Zeelandse Gebarentaal (NZSL).

Nieuw-Zeeland is sinds 1907 onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. De hoofdstad is Wellington.

Nieuw-Zeeland staat veelal bekend om zijn prachtige natuur. Er zijn: gletsjers, berggebieden, regenwouden, rotsformaties, meren, geisers en vulkanen. De kustlijn kenmerkt zich door mooie zandstranden. In het water rondom Nieuw-Zeeland kun je uitstekend duiken naar o.a. koraalriffen, scheepswrakken en veel kleurrijke vissoorten. Dieren die in Nieuw-Zeeland voorkomen zijn o.a. walvissen, dolfijnen, pinguïns, zeehonden en heel veel zeldzame vogelsoorten, waaronder de ‘kiwi’ (zie* voor meer info). De aankomst van mensen en hun huisdieren heeft tot het uitsterven van veel inheemse diersoorten geleid. Hierdoor zijn er strenge regels en grondige controles bij aankomst!

Populaire sporten in het land zijn: rugby, cricket en golf. Verder staat Nieuw-Zeeland bekend als een belangrijke melk-, vee-, wijn- en kiwiproducent (fruitsoort).

Zensation en haar crew gaan hier langere tijd verblijven omwille van het cycloonseizoen in de zuidelijke Pacific. De ± zes maanden hier worden onderverdeeld in: zeilen tot begin januari, Zensation op het droge zetten, werken verrichten, over land reizen, naar België vliegen en Zensation weer vaarklaar maken om tegen eind april te water te gaan. Intussen tijd houden we jullie verder op te hoogte met onze schrijfsels over onze avonturen & werkzaamheden 😉.

Meer info:

*De ‘Kiwi’-vogel is het nationale symbool van Nieuw Zeeland.

De kiwi's of snipstruisen (Apterygiformes) zijn loopvogels die van nature alleen voorkomen in Nieuw-Zeeland. Er zijn drie soorten Kiwi’s: de bruine, de grote grijze en de kleine grijze. Deze vogel kan niet vliegen, is bijna blind en slaapt het grootste deel van de tijd. De vogel kreeg zijn naam van de Maori's. De naam is afgeleid van de kreet van het mannetje tijdens het paarseizoen. Volgens een Maori-mythe creëerde de god Tane de kiwi uit een kalebas.

Deze vogelsoort is bedreigd en worden sinds het einde van de 19e eeuw niet meer gegeten.

De inwoners van Nieuw-Zeeland worden ook wel kiwi's genoemd.

De afbeelding van de kiwi-vogel vind je op vele artikelen, kleding, gadgets & souveniers terug.

*De zilveren boomvaren is ook het nationale sportsymbool van Nieuw-Zeeland: het staat het op het shirt van de ‘All Blacks’, het nationale Nieuw-Zeelands rugbyteam.

In de Maoricultuur is de Koru (een uitrollend jong varenblad) een symbool van nieuw leven. Dit symbool vind je, net als de kiwi-vogel, op vele artikelen, kleding, gadgets & souveniers terug.

De zilveren boomvaren, verschilt van andere varens door zijn zilveren kleur aan de onderkant van het blad.Deze boomvaren heeft een maximale hoogte van 10 meter, met een breedte van 4 meter. De soort komt van nature alleen voor in Nieuw-Zeeland en op een paar omringende eilanden.

*Waar komt de naam Nieuw-Zeeland vandaan?

Abel Tasman, die als een van de eerste Europeanen Nieuw-Zeeland aanschouwde, noemde het 'Stateland', in de veronderstelling dat het verbonden was met het Stateneiland van Zuid-Amerika. Nadat Hendrik Brouwer in 1643 bewees dat dit niet het geval was, werd de naam door Nederlandse cartografen veranderd in 'Nova Zeelandia', ‘New Zealand' (in het Engels vertaald door Britse luitenant James Cook), waarin Zealand de oude Engelse naam van de Nederlandse provincie Zeeland is.

Het land heeft ook een naam in Maori, namelijk 'Aotearoa' wat zoveel betekent als 'land van de lange witte wolk'. Volgens de overlevering zagen de Maori's, toen ze het eiland ontdekten, het land als een wolk aan de horizon liggen. In die tijd hadden de Maori geen naam voor de hele Nieuw-Zeelandse archipel, 'Aotearoa' refereerde enkel aan het huidige Noordereiland of North Island. In het huidige taalgebruik kan 'Aotearoa' echter als alternatief voor 'New Zealand' gezien worden.

*De vlag:

De vlag van Nieuw-Zeeland lijkt sterk op die van Australië. In de linkerhoek zie je de vlag van Groot-Brittannië. De vier rode sterren op de vlag zijn afgeleid van het sterrenbeeld ‘Zuiderkruis’ (Engels: ‘Southern Cross’). Het sterrenbeeld is elke nacht (bij onbewolkt weer) te zien. Het sterrenbeeld gaat in Australië en Nieuw-Zeeland nooit onder.