Dinsdag, 17 mei '16
The Captain is zoals elke morgen reeds vroeg wakker en in de kuip aanwezig. Deze morgen krijgt hij extraatje bij het prachtige 360° uitzicht, nml.: paarden. Hun hoeven ploeteren door het mulle zachte zand en ze wandelen ongestoord door het verlaten hotel en strand.
Bij het verlaten van de baai volgen we nauwgezet de track van de vorige dag op de plotter, langs de koraalriffen en verborgen rotsen. Al snel worden de zeilen gezet en varen we met een knik in de schoot richting het zuiden, terug naar het zuster eiland Antigua.
Met de stroom tegen en de oude zeilen gehesen klieft Zensation met een gemak van acht knopen snelheid door het water en zorgt voor een wit schuimbad om haar romp heen.
Onze eerst stop is het eilandje 'Long Island', dat omringt is met riffen en rotsen. In Jumby Bay laten we het anker vallen en kijken uit op een mooi hotel/resort met slechts enkele gasten. Al zwemmend bereiken we het rif en snorkelen er om heen. Een sterrenweg lijdt ons op de bodem de weg...de ene zeester na de andere ligt beweegloos onder ons. De kleuren geel en oranje domineren...prachtig!
Het koraal bezit weinig kleur en bewoners.
Onze dame haar nieuwe kleedje oogt mooi onderwater, maar de primer en anti-fouling van de schroef komen in vellen eraf! Eum, niet de juiste ontvetter gebruikt of zijn de producten, die we in Portugal gekocht hebben, niet geschikt?! Niets aan te doen...hier kunnen we wél pokken op afsteken, als ze eraan denken zich hierop te gaan vestigen!
Dickenson Bay op Antigua is onze volgende stop. Ook hier domineert een gigantische club 'Sandals' het grootste gedeelte van de baai. Maar het strand is toegankelijk voor iedereen en er zijn enkele bars en kleinere vakantieverblijven. Een prachtige pier staat statig op z'n poten in het water.
In 'Coconut Cove' doen we ons te goed aan Happy Hour met WiFi en een visrijk-diner met zicht op onze wiebelende dame.
woensdag 18 mei 2016
Barbuda, Low Bay - Cocoa Bay (Caraïben)
Maandag, 16 mei '16
Drie dinghies landen op het strand en George komt ons reeds tegemoet gewandeld.
Eerst vaart hij met ons naar de overkant, naar Codrington om de tax, 2$ /pers te betalen. Daarna begint de tocht. George scheurt met z'n boot erop los en al snel varen we tussen de mangroven en het moerasgedeelte. Hij vertelt ons over het eiland en de 7mijl lange en 2mijl brede Codrington Lagoon en zijn vogelbewoners: fregatvogels, pelikanen en reigers en waterbewoners: lobster, omgekeerde kleine kwallen en allerlei vissen. Hier bevindt zich de grootste kolonie nestelende fregatvogels ter wereld. Ooit zagen we ze al in de Galapagos.
Barbuda was vroeger een slaven-handels-eiland, van hier kwamen de grootste sterkste slaven. De bevolking zijn afstammelingen van de vroegere slaven.
Toeristen komen hier nauwelijks en de drie hotels die het eiland telt zijn vanaf eind april gesloten voor het orkaanseizoen. Toch is het dankzij toeristen die aandacht aan de vogel-kolonie schonk, dat het eiland meer economische welvaart ervaart en is het natuurreservaat heel belangrijk. Ook voor de dieren is dit een goede, beschermde broedplaats.
George neemt ons verder richting het noorden en meteen zien we vele witte vogelkoppen tussen de mangrovenstruiken. De fregatvogels krijgen pas na twee jaar een zwarte kop en pas dan is aan de kleur van hun nekzak te zien of het een mannetje: rode nekzak, of een vrouwtje: witte nekzak, is. De jonge openen hun bek en hun buidel begint te trillen, dit is hun manier om zichzelf af te koelen.
We zien veel jonge vogels, slechts vier of vijf maanden oud en ze proberen hun wijde vleugels te spreiden en te vliegen. Vanaf vijf maanden kunnen ze meestal vliegen. We zien enkele volwassenen met hun grote spanwijdte van twee tot drie meter boven ons zweven. Enkele vogels zitten op hun nest te broeden. Tijdens de paartijd trekken de mannetjes de aandacht van de vrouwtjes door hun signaalrode gekleurde nekzak op te blazen. Jammergenoeg is het nu geen paartijd...
Het is een prachtige excursie en we keren tevreden terug.
Daarna varen we met de andere boten richting het zuiden van het eiland, naar Cocao Point. Hier verbleef Prinses Diana enkele vakanties in een hotel.
Op gereefd voorzeil varen we aan de wind en moeten we nauwkeurig navigeren tussen rotsen en riffen. Ons Dinghietje hotst achterna aan een touw.
Ook hier treffen we de hotels verlaten aan met ramen die met planken zijn afgeslagen, klaar om een eventuele tropische storm of orkaan te doorstaan.
Meteen komen er enkele nieuwsgierige schildpaddenkopjes kijken. Alweer een idyllisch plekje met prachtig strand en geen toeristen, slechts drie andere boten. Met de dinghy varen we naar het uitstekende punt van het strand om te gaan snorkelen bij het koraalrif.
Een stingray dwarrelt voor onze ogen en kleine vissen zwemmen in het ondiepe water. Het koraal is hier dood en kleurloos. De anderen zijn er ook aan het snorkelen en laten ons weten dat het verderop mooier is. We volgen hen en ja, het is prachtig, het koraal wordt groter en kleurrijker en meer vissen zwemmen rond tussen het koraal. We zien zelfs een slang en een kreeft, maar ze verstopt zich terug in gat en laat zich niet vangen!
De kinderen van SY Mira & Trotamar proberen ondertussen een schat op te graven die vrienden van hun hier vier jaar geleden begraven hebben.
We storen hen niet langer en nemen afscheid. Voor hen is het na vijf maanden samen op te trekken, de laatste uurtjes samen, want hier scheiden hun wegen. Mira vaart naar St. Maarten, waar ze hun crew opwachten die de boot overvaren naar Spanje n zij zelf terug vliegen en Trotamar begint aan de oversteek naar de Azoren.
Het strand licht weer op in het donker en blijft ons verbazen hoeveel licht het geeft. Het is hier weer wonder mooi en we begrijpen dat Prinses Diana hier graag op vakantie kwam!
Na het eten gooi ik restjes overboord en meteen zien we drie haaien die erom vechten...brrr... Geen zwempartijtjes in het donker!
Drie dinghies landen op het strand en George komt ons reeds tegemoet gewandeld.
Eerst vaart hij met ons naar de overkant, naar Codrington om de tax, 2$ /pers te betalen. Daarna begint de tocht. George scheurt met z'n boot erop los en al snel varen we tussen de mangroven en het moerasgedeelte. Hij vertelt ons over het eiland en de 7mijl lange en 2mijl brede Codrington Lagoon en zijn vogelbewoners: fregatvogels, pelikanen en reigers en waterbewoners: lobster, omgekeerde kleine kwallen en allerlei vissen. Hier bevindt zich de grootste kolonie nestelende fregatvogels ter wereld. Ooit zagen we ze al in de Galapagos.
Barbuda was vroeger een slaven-handels-eiland, van hier kwamen de grootste sterkste slaven. De bevolking zijn afstammelingen van de vroegere slaven.
Toeristen komen hier nauwelijks en de drie hotels die het eiland telt zijn vanaf eind april gesloten voor het orkaanseizoen. Toch is het dankzij toeristen die aandacht aan de vogel-kolonie schonk, dat het eiland meer economische welvaart ervaart en is het natuurreservaat heel belangrijk. Ook voor de dieren is dit een goede, beschermde broedplaats.
George neemt ons verder richting het noorden en meteen zien we vele witte vogelkoppen tussen de mangrovenstruiken. De fregatvogels krijgen pas na twee jaar een zwarte kop en pas dan is aan de kleur van hun nekzak te zien of het een mannetje: rode nekzak, of een vrouwtje: witte nekzak, is. De jonge openen hun bek en hun buidel begint te trillen, dit is hun manier om zichzelf af te koelen.
We zien veel jonge vogels, slechts vier of vijf maanden oud en ze proberen hun wijde vleugels te spreiden en te vliegen. Vanaf vijf maanden kunnen ze meestal vliegen. We zien enkele volwassenen met hun grote spanwijdte van twee tot drie meter boven ons zweven. Enkele vogels zitten op hun nest te broeden. Tijdens de paartijd trekken de mannetjes de aandacht van de vrouwtjes door hun signaalrode gekleurde nekzak op te blazen. Jammergenoeg is het nu geen paartijd...
Het is een prachtige excursie en we keren tevreden terug.
Daarna varen we met de andere boten richting het zuiden van het eiland, naar Cocao Point. Hier verbleef Prinses Diana enkele vakanties in een hotel.
Op gereefd voorzeil varen we aan de wind en moeten we nauwkeurig navigeren tussen rotsen en riffen. Ons Dinghietje hotst achterna aan een touw.
Ook hier treffen we de hotels verlaten aan met ramen die met planken zijn afgeslagen, klaar om een eventuele tropische storm of orkaan te doorstaan.
Meteen komen er enkele nieuwsgierige schildpaddenkopjes kijken. Alweer een idyllisch plekje met prachtig strand en geen toeristen, slechts drie andere boten. Met de dinghy varen we naar het uitstekende punt van het strand om te gaan snorkelen bij het koraalrif.
Een stingray dwarrelt voor onze ogen en kleine vissen zwemmen in het ondiepe water. Het koraal is hier dood en kleurloos. De anderen zijn er ook aan het snorkelen en laten ons weten dat het verderop mooier is. We volgen hen en ja, het is prachtig, het koraal wordt groter en kleurrijker en meer vissen zwemmen rond tussen het koraal. We zien zelfs een slang en een kreeft, maar ze verstopt zich terug in gat en laat zich niet vangen!
De kinderen van SY Mira & Trotamar proberen ondertussen een schat op te graven die vrienden van hun hier vier jaar geleden begraven hebben.
We storen hen niet langer en nemen afscheid. Voor hen is het na vijf maanden samen op te trekken, de laatste uurtjes samen, want hier scheiden hun wegen. Mira vaart naar St. Maarten, waar ze hun crew opwachten die de boot overvaren naar Spanje n zij zelf terug vliegen en Trotamar begint aan de oversteek naar de Azoren.
Het strand licht weer op in het donker en blijft ons verbazen hoeveel licht het geeft. Het is hier weer wonder mooi en we begrijpen dat Prinses Diana hier graag op vakantie kwam!
Na het eten gooi ik restjes overboord en meteen zien we drie haaien die erom vechten...brrr... Geen zwempartijtjes in het donker!
Barbuda, Low Bay (Caraïben)
Zondag, 15 mei '16
De twee zeilboten die gisterenavond nog zijn toegekomen komen dichterbij en vragen ons waar de doorgang is naar de lagoon, die achter de baai ligt. Nou, die moeten we ook nog gaan zoeken, om de lagoon te kunnen oversteken naar de overkant naar het dorp Codrington.
Ondertussen horen we dat de boten de gids 'George Jeffrey' proberen op te roepen via kanaal 16. Wij willen hem ook bereiken voor een Tour naar de fregatvogels kolonie in de Codrington Lagoon.
Na het ontbijt maken we ons Dinghietje klaar en varen naar het strand en ja, het heeft een roze kleur/schijn door de kleine stukjes roze schelpen die tussen het zand liggende en door de branding worden meegesleurd en achter gelaten.
Bij de verlaten bar, vinden we aan de kant van de Lagoon een steiger, maar geen boten. Hier zouden taxibootjes zijn die je de lagoon overvaren...
Dan maar het dunste strookje strand opzoeken dat baai en de lagoon van elkaar scheid en de bijboot erover dragen. Pfff...de nieuwe dinghy is echt zwaarder... In de lagoon staan redelijke windgolven door de ondieptes.
Een beetje nat en gezouten bereiken we de overkant en de muziekklanken, die nog steeds non-stop door gaan, worden luider. We zien partytentjes, gigantische boxen, eet- en drankstandjes en feestende jongeren die moeiteloos ritmisch bewegen op de bonkende muziek.
We maken kennis met de locals in hun bootje en krijgen meteen een biertje aangereikt. Wilmer is helemaal vanuit Antigua met zijn kleine motorboot hier naartoe gevaren voor het vierdaagse feest, dat een beetje geassocieerd wordt met carnaval, ook al zien we géén carnavalskostuums... Wilemer slaapt ook in zijn boot de komende dagen en z'n vrienden op het strand in een tentje. Als hij verneemt dat we van België zijn en van St. Maarten komen, verteld hij dat hij een Belgisch-Nederlands koppel kent dat reeds vele jaren daar op hun boot woont en tijdens orkaanseizoen in Curaçao verblijven. Eum...het zal toch niet...kan het? Ja, hoor het is Dominique & Ton van SY True Blue! Hoe klein is de wereld en dan in de Caraïben. Natuurlijk wordt er meteen een foto van Wilmer met ons genomen en doorgewhatsapped!!! Geweldig!
Informeren bij hem naar de lagoon-tour en de gids George. Hij probeert met een andere gids contact op te nemen, maar iedereen zal aan het feesten zijn. We krijgen meer informatie over de feesten en gaan op verkenning in het dorp. Loslopende paarden, ezels en geiten vergezellen ons langs de verscheidene huizen, mooie en armzalige. De paarden hebben allen een eigenaar. Ook afval blijkt hier het rustige straatbeeld te verstoren en een probleem op dit natuureiland. Hier en daar komen we een eettentje tegen, waar de locals eten klaarmaken op BBQ's en in isomo-bakjes verkopen. Langs het kleine vliegveld komen we uit bij de paardenrenbaan. Paardenkoersen is hier een populaire sport en worden hier elke zondag gehouden en vandaag zou het extra speciaal zijn omwille van de feesten. Maar we zijn drie uur te vroeg en hebben geen zin om te wachten, er is niet veel rondom het dorp te beleven en dus keren we na een drankje in een bar terug. Tegen de gevels van de bars/restaurants plakt een papier, waarop het verbod op Lobster vangst en verkoop van eind april tot eind juni wordt vermeld. Hebben we weer pech op Lobster-eiland! Dit is om de overbevanging en -compsumptie tegen te gaan. Jammer :-(
Aan de kade ziet Wilmer ons meteen toekomen en wenkt ons. Bij hem staat een grote man met grijze baard en snor, het is George Jeffrey, de gids.
We spreken af voor een tour morgenvroeg en er kunnen tot tien mensen mee, dat maakt het goedkoper.
We dinghieën de twee mijl brede lagoon terug over naar het strand, met de wind in de rug, dit gaat vlotter en droger dan de heenreis. Weer dragen we de bijboot de strook zand over en varen naar de twee Duitse boten: Trotamar & Mira. Ze zijn wél geïnteresseerd en gaan het even overleggen. Later op de avond laten ze ons via VHF weten dat ze morgen meegaan op de tour. Leuk!
Alweer zitten we in de kuip met de camera klaar voor de 'green flash'. Ondertussen genieten we van onze roze bubbels... Tnxxx...Heineken-regatta-crew voor de fles...het heeft gesmaakt ;-)
De Geen green flash blijft uit door de wolken...maar het strand ligt weer op en we liggen hier heerlijk zo in het paradijs!
De twee zeilboten die gisterenavond nog zijn toegekomen komen dichterbij en vragen ons waar de doorgang is naar de lagoon, die achter de baai ligt. Nou, die moeten we ook nog gaan zoeken, om de lagoon te kunnen oversteken naar de overkant naar het dorp Codrington.
Ondertussen horen we dat de boten de gids 'George Jeffrey' proberen op te roepen via kanaal 16. Wij willen hem ook bereiken voor een Tour naar de fregatvogels kolonie in de Codrington Lagoon.
Na het ontbijt maken we ons Dinghietje klaar en varen naar het strand en ja, het heeft een roze kleur/schijn door de kleine stukjes roze schelpen die tussen het zand liggende en door de branding worden meegesleurd en achter gelaten.
Bij de verlaten bar, vinden we aan de kant van de Lagoon een steiger, maar geen boten. Hier zouden taxibootjes zijn die je de lagoon overvaren...
Dan maar het dunste strookje strand opzoeken dat baai en de lagoon van elkaar scheid en de bijboot erover dragen. Pfff...de nieuwe dinghy is echt zwaarder... In de lagoon staan redelijke windgolven door de ondieptes.
Een beetje nat en gezouten bereiken we de overkant en de muziekklanken, die nog steeds non-stop door gaan, worden luider. We zien partytentjes, gigantische boxen, eet- en drankstandjes en feestende jongeren die moeiteloos ritmisch bewegen op de bonkende muziek.
We maken kennis met de locals in hun bootje en krijgen meteen een biertje aangereikt. Wilmer is helemaal vanuit Antigua met zijn kleine motorboot hier naartoe gevaren voor het vierdaagse feest, dat een beetje geassocieerd wordt met carnaval, ook al zien we géén carnavalskostuums... Wilemer slaapt ook in zijn boot de komende dagen en z'n vrienden op het strand in een tentje. Als hij verneemt dat we van België zijn en van St. Maarten komen, verteld hij dat hij een Belgisch-Nederlands koppel kent dat reeds vele jaren daar op hun boot woont en tijdens orkaanseizoen in Curaçao verblijven. Eum...het zal toch niet...kan het? Ja, hoor het is Dominique & Ton van SY True Blue! Hoe klein is de wereld en dan in de Caraïben. Natuurlijk wordt er meteen een foto van Wilmer met ons genomen en doorgewhatsapped!!! Geweldig!
Informeren bij hem naar de lagoon-tour en de gids George. Hij probeert met een andere gids contact op te nemen, maar iedereen zal aan het feesten zijn. We krijgen meer informatie over de feesten en gaan op verkenning in het dorp. Loslopende paarden, ezels en geiten vergezellen ons langs de verscheidene huizen, mooie en armzalige. De paarden hebben allen een eigenaar. Ook afval blijkt hier het rustige straatbeeld te verstoren en een probleem op dit natuureiland. Hier en daar komen we een eettentje tegen, waar de locals eten klaarmaken op BBQ's en in isomo-bakjes verkopen. Langs het kleine vliegveld komen we uit bij de paardenrenbaan. Paardenkoersen is hier een populaire sport en worden hier elke zondag gehouden en vandaag zou het extra speciaal zijn omwille van de feesten. Maar we zijn drie uur te vroeg en hebben geen zin om te wachten, er is niet veel rondom het dorp te beleven en dus keren we na een drankje in een bar terug. Tegen de gevels van de bars/restaurants plakt een papier, waarop het verbod op Lobster vangst en verkoop van eind april tot eind juni wordt vermeld. Hebben we weer pech op Lobster-eiland! Dit is om de overbevanging en -compsumptie tegen te gaan. Jammer :-(
Aan de kade ziet Wilmer ons meteen toekomen en wenkt ons. Bij hem staat een grote man met grijze baard en snor, het is George Jeffrey, de gids.
We spreken af voor een tour morgenvroeg en er kunnen tot tien mensen mee, dat maakt het goedkoper.
We dinghieën de twee mijl brede lagoon terug over naar het strand, met de wind in de rug, dit gaat vlotter en droger dan de heenreis. Weer dragen we de bijboot de strook zand over en varen naar de twee Duitse boten: Trotamar & Mira. Ze zijn wél geïnteresseerd en gaan het even overleggen. Later op de avond laten ze ons via VHF weten dat ze morgen meegaan op de tour. Leuk!
Alweer zitten we in de kuip met de camera klaar voor de 'green flash'. Ondertussen genieten we van onze roze bubbels... Tnxxx...Heineken-regatta-crew voor de fles...het heeft gesmaakt ;-)
De Geen green flash blijft uit door de wolken...maar het strand ligt weer op en we liggen hier heerlijk zo in het paradijs!
Antigua, English Harbour - Barbuda, Low Bay(Caraïben)
Zaterdag, 14 mei '16
Het eiland Antigua zou een van de populairste eilanden zijn van de Kleine Antillen en heeft zijn aantrekkingskracht te danken aan de prachtige zandstranden. 365 zouden het er zijn, goed voor elke dag een ander strand. Nou, die gaan we dus niet allemaal kunnen bezoeken... Er zouden ook wat interessante historische bezienswaardigheden zijn. Één daar van is English Harbour, Nelson Dockyard, waar we nu voor anker liggen. Dit was van 1720-1895 de basis van de Britse Marine en de haven is nog steeds in gebruik en is één van de veiligste natuurlijke havens van de wereld.
De jaarlijkse zeilwedstrijden die hier plaatsvinden zijn wereldberoemd.
Het is nog vroeg als we langs de prachtige gebouwen op weg naar het douane kantoor. De ambtenaar is er nog niet... Dan maar even naar de bakkerij die achter het gerestaureerde 'Admiral's House' ligt en bezoeken het museum met oude zeekaarten, oorkondes, nautische instrumenten, enz... dat gevestigd is in het prachtige gebouw de 'Admiral's House'.
Ondertussen is de beambte gearriveerd. Het is ok dat we doorvaren naar Barbuda, maar dat moesten we eigenlijk enkel komen melden, indien we daar ook zouden uitklaren...communicatie-foutje.
Snel tuigen we de bijboot af en lichten het anker. Langs de oostkust varen we naar het tweelingen-eiland Barbuda. Van een identieke tweeling is er absoluut geen spraken, hoor! Antigua is een rond vulkanisch eiland van 280km2 groot, met aan de kust talloze inhammen en rotsen, er wonen 80 000 mensen. Barbuda daarentegen is een atol en dus vrij plat en omgeven door koraalriffen die de uitgestrekte roze zandstranden van 17mijl beschermd. Barbuda telt slechts 2 000 inwoners, die bijna allemaal in het enige dorpje van het eiland, Codrington wonen. Het grootste deel van het eiland is natuurreservaat.
Enkele dolfijnen komen ons uitzwaaien als we de baai uitvaren. Tegen de wind in motoren we langs de grillige kustlijn, om daarna scherp aan de wind te zeilen en later met een knik in de schoot. Het is een mooie zeiltocht van vierenveertig mijl. Het duurt even voor we het platte eiland zien. Het water rondom ons wordt steeds blauwer en blauwer en ondieper. Een prachtige lange zandstrook met wat palmbomen en in de verte slechts een verlaten hotel en bar in 'Low Bay' wordt onze verblijftplaats samen met nog twee andere boten die verspreid liggen over de zeven mijl lange baai.
Binnen enkele uren is het donker, morgen maken we de dinghy wél klaar om op ontdekking te gaan.
We nestelen ons in de kuip met zicht op de ondergaande zon. Hier zou de kans op een 'green flash'=het moment dat de zon ondergaat een groen licht vertoont(zelden te zien) groot zijn. Dus camera's in de aanslag... Maar de bewolking werkt niet mee :-(
Nog twee zeilboten komen toe en met z'n vijven gaan we de nacht op een rustige vredige plaats of toch niet?! In de verte horen we dreunende muziekklanken...
Bij de activiteitenkalender staat 'Barbuda Caribana Celebrations' van 13-16 mei. Dat vraagt om meer uitleg!
Sterren en een halve maan verlichten het strand dat wél licht blijkt te geven. Morgen even van dichtbij kijken of het nu wit of roze is van kleur.
Het eiland Antigua zou een van de populairste eilanden zijn van de Kleine Antillen en heeft zijn aantrekkingskracht te danken aan de prachtige zandstranden. 365 zouden het er zijn, goed voor elke dag een ander strand. Nou, die gaan we dus niet allemaal kunnen bezoeken... Er zouden ook wat interessante historische bezienswaardigheden zijn. Één daar van is English Harbour, Nelson Dockyard, waar we nu voor anker liggen. Dit was van 1720-1895 de basis van de Britse Marine en de haven is nog steeds in gebruik en is één van de veiligste natuurlijke havens van de wereld.
De jaarlijkse zeilwedstrijden die hier plaatsvinden zijn wereldberoemd.
Het is nog vroeg als we langs de prachtige gebouwen op weg naar het douane kantoor. De ambtenaar is er nog niet... Dan maar even naar de bakkerij die achter het gerestaureerde 'Admiral's House' ligt en bezoeken het museum met oude zeekaarten, oorkondes, nautische instrumenten, enz... dat gevestigd is in het prachtige gebouw de 'Admiral's House'.
Ondertussen is de beambte gearriveerd. Het is ok dat we doorvaren naar Barbuda, maar dat moesten we eigenlijk enkel komen melden, indien we daar ook zouden uitklaren...communicatie-foutje.
Snel tuigen we de bijboot af en lichten het anker. Langs de oostkust varen we naar het tweelingen-eiland Barbuda. Van een identieke tweeling is er absoluut geen spraken, hoor! Antigua is een rond vulkanisch eiland van 280km2 groot, met aan de kust talloze inhammen en rotsen, er wonen 80 000 mensen. Barbuda daarentegen is een atol en dus vrij plat en omgeven door koraalriffen die de uitgestrekte roze zandstranden van 17mijl beschermd. Barbuda telt slechts 2 000 inwoners, die bijna allemaal in het enige dorpje van het eiland, Codrington wonen. Het grootste deel van het eiland is natuurreservaat.
Enkele dolfijnen komen ons uitzwaaien als we de baai uitvaren. Tegen de wind in motoren we langs de grillige kustlijn, om daarna scherp aan de wind te zeilen en later met een knik in de schoot. Het is een mooie zeiltocht van vierenveertig mijl. Het duurt even voor we het platte eiland zien. Het water rondom ons wordt steeds blauwer en blauwer en ondieper. Een prachtige lange zandstrook met wat palmbomen en in de verte slechts een verlaten hotel en bar in 'Low Bay' wordt onze verblijftplaats samen met nog twee andere boten die verspreid liggen over de zeven mijl lange baai.
Binnen enkele uren is het donker, morgen maken we de dinghy wél klaar om op ontdekking te gaan.
We nestelen ons in de kuip met zicht op de ondergaande zon. Hier zou de kans op een 'green flash'=het moment dat de zon ondergaat een groen licht vertoont(zelden te zien) groot zijn. Dus camera's in de aanslag... Maar de bewolking werkt niet mee :-(
Nog twee zeilboten komen toe en met z'n vijven gaan we de nacht op een rustige vredige plaats of toch niet?! In de verte horen we dreunende muziekklanken...
Bij de activiteitenkalender staat 'Barbuda Caribana Celebrations' van 13-16 mei. Dat vraagt om meer uitleg!
Sterren en een halve maan verlichten het strand dat wél licht blijkt te geven. Morgen even van dichtbij kijken of het nu wit of roze is van kleur.
Antigua, English Harbour (Caraïben)
Vrijdag, 13 mei '16
We hebben geen tijd te verliezen, want we moeten eerst langs immigratie, douane en havenautoriteiten om in te klaren en dan naar de zeilmaker. Waar zit wie?
Even anker checken, maar ik zie slechts tot drie meter diep in het blauwe water... De ankerketting hangt recht naar beneden, maar het anker kan ik niet zien. De bijboot optuigen, tweetakt in de motor doen, aankleden, documenten nemen, zeil inladen en weg.
In Nelson Dockyard zien we tentjes met BBQ-'s, tafels en stoelen, podium, vlaggen, enz... staan. Is er een feestje of een wedstrijd? Vissersboten komen binnenvaren. Dit weekend is het hier de jaarlijkse grote viswedstrijd.
Ik wacht bij het zeil, terwijl the Captain gaat inklaren. Het duurt een eeuwigheid en ik zie de tijd voorbij tikken. Van ver kan ik het gebouw van de zeilmaker zien. Ik waag het erop en laat het zeil achter. Ze sluiten...NU! Oeps, ja, het is reeds zestien uur. Maar ze blijken niks van onze komst en zeilprobleem te weten...Eum...Elvtrøm België zou via mail contact met hen opgenomen hebben. Wat nu?
Ondertussen krijg ik een steekkarretje in mijn handen geduwd om het zeil te gaan ophalen, terwijl er zeker zes jonge mannen voor de deur te staan niksen...Ja, Hallo! Terwijl ze enkele dagen geleden het raar vonden dat een vrouw iets van fysieke arbeid ondernam, wordt ik er nu toe verplicht... Strange!!!
Geert staat ondertussen bij het zeil en zoekt me. Samen brengen we het zeil naar de zeilmaker. Ze maken een herstellingsbon op en vragen om een mail te sturen naar Elvstrøm met de vermelding om met de zeilmaker contact op te nemen... Tja, dat wordt afwachten dus. Net als in België is het ook hier maandag een feestdag, dus voor dinsdag kan er niks ondernomen worden. Als dat maar goed komt!
We wandelen nog even langs de mooie oude 18de eeuwse Engelse gebouwen op Nelson Dockyard.
De vissers en menigte neemt toe en ook de BBQ's en de muziek komen opgang. Tijd om rust op te zoeken een beetje verder in de baai, op ons privé-terras. Na een hapje dooft ons kaarsje snel en dommelen we in met de muziekklanken op de achtergrond.
Varen morgen naar het natuureiland Barbuda, zullen even géén WiFi kunnen bekomen...
We hebben geen tijd te verliezen, want we moeten eerst langs immigratie, douane en havenautoriteiten om in te klaren en dan naar de zeilmaker. Waar zit wie?
Even anker checken, maar ik zie slechts tot drie meter diep in het blauwe water... De ankerketting hangt recht naar beneden, maar het anker kan ik niet zien. De bijboot optuigen, tweetakt in de motor doen, aankleden, documenten nemen, zeil inladen en weg.
In Nelson Dockyard zien we tentjes met BBQ-'s, tafels en stoelen, podium, vlaggen, enz... staan. Is er een feestje of een wedstrijd? Vissersboten komen binnenvaren. Dit weekend is het hier de jaarlijkse grote viswedstrijd.
Ik wacht bij het zeil, terwijl the Captain gaat inklaren. Het duurt een eeuwigheid en ik zie de tijd voorbij tikken. Van ver kan ik het gebouw van de zeilmaker zien. Ik waag het erop en laat het zeil achter. Ze sluiten...NU! Oeps, ja, het is reeds zestien uur. Maar ze blijken niks van onze komst en zeilprobleem te weten...Eum...Elvtrøm België zou via mail contact met hen opgenomen hebben. Wat nu?
Ondertussen krijg ik een steekkarretje in mijn handen geduwd om het zeil te gaan ophalen, terwijl er zeker zes jonge mannen voor de deur te staan niksen...Ja, Hallo! Terwijl ze enkele dagen geleden het raar vonden dat een vrouw iets van fysieke arbeid ondernam, wordt ik er nu toe verplicht... Strange!!!
Geert staat ondertussen bij het zeil en zoekt me. Samen brengen we het zeil naar de zeilmaker. Ze maken een herstellingsbon op en vragen om een mail te sturen naar Elvstrøm met de vermelding om met de zeilmaker contact op te nemen... Tja, dat wordt afwachten dus. Net als in België is het ook hier maandag een feestdag, dus voor dinsdag kan er niks ondernomen worden. Als dat maar goed komt!
We wandelen nog even langs de mooie oude 18de eeuwse Engelse gebouwen op Nelson Dockyard.
De vissers en menigte neemt toe en ook de BBQ's en de muziek komen opgang. Tijd om rust op te zoeken een beetje verder in de baai, op ons privé-terras. Na een hapje dooft ons kaarsje snel en dommelen we in met de muziekklanken op de achtergrond.
Varen morgen naar het natuureiland Barbuda, zullen even géén WiFi kunnen bekomen...
St. Martin, Marigot - Antigua, English Harbour(Caraïben)
Donderdag, 12 & vrijdag, 13 mei '16
Nachttocht: St. Maarten, Marigot - Antigua, English Harbour
De rede dat we toch doorvaren vanavond, is dat we hopen morgen, vrijdag, tijdig in Antigua zijn, zodat we ons grootzeil voor het weekend nog kunnen afleveren bij de zeilmaker en de rest van de week dan hebben om de tweeling-eilanden Antigua & Barbuda te ontdekken.
Het is 17u30 als we losgooien van de tanksteiger en de baai van Marigot uitvaren. Met een oostenwind van gemiddeld 15kn varen we aan de wind, onder een helling van 30°. De deining komt noord-oost op ons in en bonkt tegen de romp van Zensation. De wind en deining zijn vlagerig en rommelig. Soms klieft onze dame stevig door het water, op andere momenten lijkt ze wél een jumpingpaard dat over een golf springt en in de diepte beland!
Om 20u gaat de eerste wacht in voor the Captain en leg ik me midscheeps in de salon. Meteen wordt ik in slaap geschommeld en neem vier en half uur later de wacht over. De sterren aan de hemel verdwijnen al snel achter een dik zwart wolkendek en de maan is onvindbaar. Enkel sterren in het water kan ik bewonderen die gevormd worden door lichtgevende algen.
De wind trekt aan naar dertig knopen en een tijdje later neemt ie weer af, om niet veel later weer de hoogte in te gaan! En dan neemt ie steeds meer en meer af. Onze vaarsnelheid gaat van zes naar drie knopen en minder...enkele druppels voel ik op mijn huid en dan komt er een beetje meer wind.
Om vijf uur mag ik weer gaan rusten en neemt Geert de opkomende zon waar.
Doordat de koers naar Antigua niet bezeilbaar was/is, moeten we een slag maken. De vislijn hangt uit en al snel hebben we beet, maar voor we de vangst kunnen indraaien, heeft die alweer het aas gelost... Even later horen we weer trrrr...vaart minder en lijn indraaien. Reeds van ver achter de boot zien we de groen/gele kleur van een Mahi Mahi schitteren achter onze lijn. Al snel hebben we de 80cm grote vangst binnen. Njammie! Dat wordt smullen de komende dagen! Dat is lang gelden een vangst van eigen bodem op ons bord :-)
De wind zakt volledig in en de motor neemt het over. In de namiddag neemt de wind terug toe, maar hebben we hem op kop. We naderen ons eindpunt. De ingang van English Harbour is niet te zien vanop zee en dan verschijnt ze tussen enkele rotsen en we varen binnen. Achteraan in de baai, aan de haven zie ik een vin bovenkomen en nog...het is een dolfijn of zij het er twee?
Om 14u liggen we op anker vooraan in de baai: 'Freeman Bay'.
Nachttocht: St. Maarten, Marigot - Antigua, English Harbour
De rede dat we toch doorvaren vanavond, is dat we hopen morgen, vrijdag, tijdig in Antigua zijn, zodat we ons grootzeil voor het weekend nog kunnen afleveren bij de zeilmaker en de rest van de week dan hebben om de tweeling-eilanden Antigua & Barbuda te ontdekken.
Het is 17u30 als we losgooien van de tanksteiger en de baai van Marigot uitvaren. Met een oostenwind van gemiddeld 15kn varen we aan de wind, onder een helling van 30°. De deining komt noord-oost op ons in en bonkt tegen de romp van Zensation. De wind en deining zijn vlagerig en rommelig. Soms klieft onze dame stevig door het water, op andere momenten lijkt ze wél een jumpingpaard dat over een golf springt en in de diepte beland!
Om 20u gaat de eerste wacht in voor the Captain en leg ik me midscheeps in de salon. Meteen wordt ik in slaap geschommeld en neem vier en half uur later de wacht over. De sterren aan de hemel verdwijnen al snel achter een dik zwart wolkendek en de maan is onvindbaar. Enkel sterren in het water kan ik bewonderen die gevormd worden door lichtgevende algen.
De wind trekt aan naar dertig knopen en een tijdje later neemt ie weer af, om niet veel later weer de hoogte in te gaan! En dan neemt ie steeds meer en meer af. Onze vaarsnelheid gaat van zes naar drie knopen en minder...enkele druppels voel ik op mijn huid en dan komt er een beetje meer wind.
Om vijf uur mag ik weer gaan rusten en neemt Geert de opkomende zon waar.
Doordat de koers naar Antigua niet bezeilbaar was/is, moeten we een slag maken. De vislijn hangt uit en al snel hebben we beet, maar voor we de vangst kunnen indraaien, heeft die alweer het aas gelost... Even later horen we weer trrrr...vaart minder en lijn indraaien. Reeds van ver achter de boot zien we de groen/gele kleur van een Mahi Mahi schitteren achter onze lijn. Al snel hebben we de 80cm grote vangst binnen. Njammie! Dat wordt smullen de komende dagen! Dat is lang gelden een vangst van eigen bodem op ons bord :-)
De wind zakt volledig in en de motor neemt het over. In de namiddag neemt de wind terug toe, maar hebben we hem op kop. We naderen ons eindpunt. De ingang van English Harbour is niet te zien vanop zee en dan verschijnt ze tussen enkele rotsen en we varen binnen. Achteraan in de baai, aan de haven zie ik een vin bovenkomen en nog...het is een dolfijn of zij het er twee?
Om 14u liggen we op anker vooraan in de baai: 'Freeman Bay'.
St. Martin, Marigot 16(Caraïben)
Donderdag, 12 mei '16
'De kogel is door de kerk': we vertrekken vandaag!
Dus tijd om onze dame weer vaarklaar te maken en ons op te maken voor een nachttocht naar Antigua, een dikke honderd mijl verder naar het zuiden.
Veerle & Jan geven hun wagen weer in bruikleen en zo kunnen we nog wat proviand inslaan, zodat we dit op de duurdere eilanden niet moeten doen. Vooral drinken en houdbare voedingswaren worden ingeslagen.
Dan is het zo ver. We nemen afscheid van Veerle & Jan, maar misschien zien we elkaar nog op één van de eilanden, als ze daar toevallig moeten zijn voor hun werk en anders...tot de volgende keer in St. Maarten?! Bedankt voor al jullie hulp en het lenen van de auto!
De laatste weerberichten worden nog binnen gehaald en dan dinghieën we weer naar onze boot. Dinghy aftuigen, de bijboot is zwaarder dan de vorige, dus dat is even wennen en nieuwe techniek toepassen. Klaar om anker op te halen en nog even langs de tanksteiger varen en onze twee dieseltanks vullen en klaar zijn we...
Het gevoel nog niet klaar te zijn hier op St. Martin/Maarten knaagt bij ons twee... Er zijn nog wél wat baaien die we willen ontdekken, winkeltjes te bezoeken, nog enkele mensen die hier wonen en die we meer willen zien en nog geen afscheid van willen nemen, nog enkele bars: Lagoonies & Yachtclub waar we nog meerdere keren langs willen en nog curryworsten en bitterballen willen gaan eten, enz... Een rede te meer om zeker terug te komen binnen x-aantal jaar...
Tot ziens Sint Maarten
Au revoir St. Martin
SXM (=St. Maarten/Martin)
'De kogel is door de kerk': we vertrekken vandaag!
Dus tijd om onze dame weer vaarklaar te maken en ons op te maken voor een nachttocht naar Antigua, een dikke honderd mijl verder naar het zuiden.
Veerle & Jan geven hun wagen weer in bruikleen en zo kunnen we nog wat proviand inslaan, zodat we dit op de duurdere eilanden niet moeten doen. Vooral drinken en houdbare voedingswaren worden ingeslagen.
Dan is het zo ver. We nemen afscheid van Veerle & Jan, maar misschien zien we elkaar nog op één van de eilanden, als ze daar toevallig moeten zijn voor hun werk en anders...tot de volgende keer in St. Maarten?! Bedankt voor al jullie hulp en het lenen van de auto!
De laatste weerberichten worden nog binnen gehaald en dan dinghieën we weer naar onze boot. Dinghy aftuigen, de bijboot is zwaarder dan de vorige, dus dat is even wennen en nieuwe techniek toepassen. Klaar om anker op te halen en nog even langs de tanksteiger varen en onze twee dieseltanks vullen en klaar zijn we...
Het gevoel nog niet klaar te zijn hier op St. Martin/Maarten knaagt bij ons twee... Er zijn nog wél wat baaien die we willen ontdekken, winkeltjes te bezoeken, nog enkele mensen die hier wonen en die we meer willen zien en nog geen afscheid van willen nemen, nog enkele bars: Lagoonies & Yachtclub waar we nog meerdere keren langs willen en nog curryworsten en bitterballen willen gaan eten, enz... Een rede te meer om zeker terug te komen binnen x-aantal jaar...
Tot ziens Sint Maarten
Au revoir St. Martin
SXM (=St. Maarten/Martin)
St. Martin, Marigot 15(Caraïben)
Woensdag, 11 mei '16
De watertaxi van Divine pikt Geert op en samen met Anton komt hij even later terug met een gevulde tas met lekkers van de bakker. Met z'n drie komen we toe op Divine, waar Gerda reeds de ontbijttafel rijkelijk gevuld heeft. Onze fles bubbels wordt gekraakt en het uitgebreid ontbijt kan beginnen.
Daarna nemen we onze nieuwe tweedehands dinghy in ontvangst en nemen we tijdelijk afscheid van de fijne, gezellige, lieve bemanning, Gerda & Anton. Ze varen ook richting het zuiden en houden zeker contact en volgen SY Divine op Marine Traffic. Even later komen Ria & Peter van SY Helena ook voorbijvaren om dag te zeggen. Ze gaan nog even enkele baaien verkennen op St. Maarten, alvorens ook zij richting het zuiden afzakken. Dus tot op één van de andere eilanden...doei...
Zensation lijkt wél ontploft, met al die werken! Even schoon schip maken, dinghy opplooien en in de opbergtas proppen, poetsen en nog snel enkele boodschappen doen, voor ons etentje vanavond. Met ons nieuwe aankoop dinghieën we naar de kant en terug. Testrit goedgekeurd.
Tegen dat onze gasten, Cheryl & René van SY Gypsy Blues, arriveren is al het werk gedaan en staat het eten klaar. Alweer een gezellige avond vol verhalen en tips van de Pacific. Ze zijn er enorm enthousiast over en de liefde voor de eilanden en hun bewoners delen ze met ons...
De watertaxi van Divine pikt Geert op en samen met Anton komt hij even later terug met een gevulde tas met lekkers van de bakker. Met z'n drie komen we toe op Divine, waar Gerda reeds de ontbijttafel rijkelijk gevuld heeft. Onze fles bubbels wordt gekraakt en het uitgebreid ontbijt kan beginnen.
Daarna nemen we onze nieuwe tweedehands dinghy in ontvangst en nemen we tijdelijk afscheid van de fijne, gezellige, lieve bemanning, Gerda & Anton. Ze varen ook richting het zuiden en houden zeker contact en volgen SY Divine op Marine Traffic. Even later komen Ria & Peter van SY Helena ook voorbijvaren om dag te zeggen. Ze gaan nog even enkele baaien verkennen op St. Maarten, alvorens ook zij richting het zuiden afzakken. Dus tot op één van de andere eilanden...doei...
Zensation lijkt wél ontploft, met al die werken! Even schoon schip maken, dinghy opplooien en in de opbergtas proppen, poetsen en nog snel enkele boodschappen doen, voor ons etentje vanavond. Met ons nieuwe aankoop dinghieën we naar de kant en terug. Testrit goedgekeurd.
Tegen dat onze gasten, Cheryl & René van SY Gypsy Blues, arriveren is al het werk gedaan en staat het eten klaar. Alweer een gezellige avond vol verhalen en tips van de Pacific. Ze zijn er enorm enthousiast over en de liefde voor de eilanden en hun bewoners delen ze met ons...
St. Martin, Marigot 14(Caraïben)
Dinsdag, 10 mei '16
Bedankt allemaal voor de vele leuke lieve reacties en felecitaties xxx
Gisteren, maandag, hadden we er graag een drie-dubbele feestdag van willen maken met ons huis dat normaal ook die dag weer te water zou gaan... Echt feesten hebben we niet gedaan, maar nog wél geschilderd en geklust en materiaal gaan kopen. Met de wagen van Veerle & Jan is het véél handiger om de watersportwinkels te bezoeken en het materiaal bij elkaar te sprokkelen en te vervoeren.
Tegen zonsondergang zijn we klaar: alle lagen zijn geschilderd, het toilet heeft een nieuwe kraan en leiding, de dinghy is gepoetst en klaar om af te laten en op te bergen.
Na een douche gaan we nog even wat eten, de gekoelde bubbels blijven in de ijskast liggen, voor als we weer in het water dobberen en wat meer tijd hebben om er van te genieten. Toch is het elke dag een beetje feest of proberen we het zo te bekijken ;-)
Vandaag, dinsdag, is het de grote dag: Zensation gaat weer te water!
Alle was wordt bij elkaar gezocht en gesorteerd. Materiaal wordt opgeruimd en landvasten klaar gehangen. The Captain probeert het vastgeroeste slot nog van de buitenboordmotor te zagen, zodat we de motor op de nieuwe bijboot kunnen gebruiken.
De eerste twee wasmachines worden gevuld en dan...geen elektriciteit! Nou, dat heb ik weer voor! Wat nu met de was? En de Brug? Zal de brug straks kunnen draaien? Gisterenavond heeft de brug ook lang open gestaan, wegens technische problemen. Hopelijk is deze pech tijdelijk en volgen niet meer problemen...
Net voor de middag is er weer elektriciteit. En tegen dat Zensation in haar riemen wordt gehangen, kan de laatste was in de wasmachine. Dat komt al goed.
Nu het belangrijkste en spannendste moment en belevenis van de dag nog...de kraan tilt langzaam ons huisje van de poten op. Zensation hangt te bengelen in de riemen en the Captain schildert de laatste stukjes van de steunen en de onderkant van de kiel bij en dan... beweegt de kraan ze verder naar boven en draait haar boven het wateroppervlak. Op een rustig tempo en met professionele begeleiding verdwijnt de kiel, daarna het roer, de schroef en haar nieuwe kleedje op haar buik in het water.
Alles gaat goed. Er komt geen water binnen en de anti-fouling blijft eraan zitten.
Oef, dat is weer een opluchting.
Meteen tover ik haar om in een wasboot en kan de zon de rest doen. De watertank wordt gevuld. De toiletten en de wastafels kunnen weer gebruikt worden en we hoeven geen ladder meer op of af te klimmen... De enige trap die we nog opklimmen om aan boord te komen is de zwemtrap. Joepie, het water en de zeesterren lonken al vanuit de baai! Nog even langs de winkel om flessen drinkwater in te slaan. Oeps, er zijn nog mensen aan het bunkeren aan de lege rekken in de winkel te zien... Dan morgen maar bij een andere winkel proberen.
We zijn klaar om de brug van 17u30 door te varen en nemen afscheid van de werf, de mensen daar en Jack onze tijdelijke adoptie-hond. Hoeveel van de, reeds lange tijd, bewonende bootmensen daar zullen ooit deze werf op dezelfde manier als wij verlaten? Hoe lang zullen ze nog moeten sparen en werken om hun boot vaarklaar te krijgen? Geraken ze hier ooit weg?
Wij snakken naar de vrijheid op het water en ons wiegende bedje. De andere cruisers en kennisen die langskwamen of -vaarden en zwaaiden, maakten ons verblijf en het werk de afgelopen week aangenamer. Het onderwaterschip ziet er fantastisch uit en hopelijk kunnen we lang genieten van het harde werk en de nieuwe anti-fouling.
In de baai kunnen we niet snel genoeg ons anker droppen. Gerda & Anton van SY Divine verwelkomen ons terug in de baai met een drankje bij hen aan boord. Onze nieuwe dinghy wordt bekeken en goedgekeurd. We spreken af dat ze hem morgenvroeg opleveren, dan maken we er samen een ontbijt met bubbels van, want we hebben haast nu.
Om 19u hebben we een dinerafspraak met Veerle & Jan. We verzeilen met z'n vier in een gezellig restaurant aan de binnenhaven. Enkele langoesten wordt gepresenteerd en met veel goesting en smaak opgepeuzeld. Rijkelijke desserts zorgen voor een zoete afsluiter van een heerlijk diner in goed gezelschap.
Bedankt allemaal voor de vele leuke lieve reacties en felecitaties xxx
Gisteren, maandag, hadden we er graag een drie-dubbele feestdag van willen maken met ons huis dat normaal ook die dag weer te water zou gaan... Echt feesten hebben we niet gedaan, maar nog wél geschilderd en geklust en materiaal gaan kopen. Met de wagen van Veerle & Jan is het véél handiger om de watersportwinkels te bezoeken en het materiaal bij elkaar te sprokkelen en te vervoeren.
Tegen zonsondergang zijn we klaar: alle lagen zijn geschilderd, het toilet heeft een nieuwe kraan en leiding, de dinghy is gepoetst en klaar om af te laten en op te bergen.
Na een douche gaan we nog even wat eten, de gekoelde bubbels blijven in de ijskast liggen, voor als we weer in het water dobberen en wat meer tijd hebben om er van te genieten. Toch is het elke dag een beetje feest of proberen we het zo te bekijken ;-)
Vandaag, dinsdag, is het de grote dag: Zensation gaat weer te water!
Alle was wordt bij elkaar gezocht en gesorteerd. Materiaal wordt opgeruimd en landvasten klaar gehangen. The Captain probeert het vastgeroeste slot nog van de buitenboordmotor te zagen, zodat we de motor op de nieuwe bijboot kunnen gebruiken.
De eerste twee wasmachines worden gevuld en dan...geen elektriciteit! Nou, dat heb ik weer voor! Wat nu met de was? En de Brug? Zal de brug straks kunnen draaien? Gisterenavond heeft de brug ook lang open gestaan, wegens technische problemen. Hopelijk is deze pech tijdelijk en volgen niet meer problemen...
Net voor de middag is er weer elektriciteit. En tegen dat Zensation in haar riemen wordt gehangen, kan de laatste was in de wasmachine. Dat komt al goed.
Nu het belangrijkste en spannendste moment en belevenis van de dag nog...de kraan tilt langzaam ons huisje van de poten op. Zensation hangt te bengelen in de riemen en the Captain schildert de laatste stukjes van de steunen en de onderkant van de kiel bij en dan... beweegt de kraan ze verder naar boven en draait haar boven het wateroppervlak. Op een rustig tempo en met professionele begeleiding verdwijnt de kiel, daarna het roer, de schroef en haar nieuwe kleedje op haar buik in het water.
Alles gaat goed. Er komt geen water binnen en de anti-fouling blijft eraan zitten.
Oef, dat is weer een opluchting.
Meteen tover ik haar om in een wasboot en kan de zon de rest doen. De watertank wordt gevuld. De toiletten en de wastafels kunnen weer gebruikt worden en we hoeven geen ladder meer op of af te klimmen... De enige trap die we nog opklimmen om aan boord te komen is de zwemtrap. Joepie, het water en de zeesterren lonken al vanuit de baai! Nog even langs de winkel om flessen drinkwater in te slaan. Oeps, er zijn nog mensen aan het bunkeren aan de lege rekken in de winkel te zien... Dan morgen maar bij een andere winkel proberen.
We zijn klaar om de brug van 17u30 door te varen en nemen afscheid van de werf, de mensen daar en Jack onze tijdelijke adoptie-hond. Hoeveel van de, reeds lange tijd, bewonende bootmensen daar zullen ooit deze werf op dezelfde manier als wij verlaten? Hoe lang zullen ze nog moeten sparen en werken om hun boot vaarklaar te krijgen? Geraken ze hier ooit weg?
Wij snakken naar de vrijheid op het water en ons wiegende bedje. De andere cruisers en kennisen die langskwamen of -vaarden en zwaaiden, maakten ons verblijf en het werk de afgelopen week aangenamer. Het onderwaterschip ziet er fantastisch uit en hopelijk kunnen we lang genieten van het harde werk en de nieuwe anti-fouling.
In de baai kunnen we niet snel genoeg ons anker droppen. Gerda & Anton van SY Divine verwelkomen ons terug in de baai met een drankje bij hen aan boord. Onze nieuwe dinghy wordt bekeken en goedgekeurd. We spreken af dat ze hem morgenvroeg opleveren, dan maken we er samen een ontbijt met bubbels van, want we hebben haast nu.
Om 19u hebben we een dinerafspraak met Veerle & Jan. We verzeilen met z'n vier in een gezellig restaurant aan de binnenhaven. Enkele langoesten wordt gepresenteerd en met veel goesting en smaak opgepeuzeld. Rijkelijke desserts zorgen voor een zoete afsluiter van een heerlijk diner in goed gezelschap.