Vrijdag, 2 -> zaterdag, 10 juni '17
Bij aankomst hebben we via VHF kanaal 16 contact met Bella Ciao. Reinhilde & Frits zijn hier gisteren na de middag toegekomen, twintig uur voor ons (en ze zijn tien uur vroeger vertrokken in Ecuador). Ze liggen in een baai aan een ander eilandje en komen onze kant uit. We liggen geankerd voor het grootste eiland, Île Mangareva en de hoofdstad, Rikitea, met zes andere boten, waarvan twee reeds lange tijd verlaten, volgens onze visuele observatie.
Al snel zitten Reinhilde & Frits bij ons aan boord. Onder het genot van ons eerste slokjes alcohol vertellen we elkaar het relaas en ervaring van de oversteek.
De buren komen ons welkom heten en op de hoogte brengen over het reilen & zeilen hier. We boffen, het is 'pizza-avond'. Makkelijk & lekker 🍕 Na 23 dagen nog eens uit eten gaan. En zo maken we meteen kennis met het handje vol cruisers. De uitbaters hebben geen alcoholvergunning, maar dat is geen probleem, je mag je eigen drank meebrengen en nuttigen.
Onze eerste stappen aan land gaan wonderbaarlijk goed, géén zeebenen of landziekte te bespeuren, zelfs niet na de alcohol of is dat net het medicijn 😉
Onze kaarsjes zijn echter vroeg uit en we slapen als een roos. Er is geen zuchtje wind en Zensation ligt als een huis, we horen of voelen niks! Toch weer wat anders na de hazenslaapjes op een stampend schip met inbeukende golven en een huilende wind, effe wennen.
De volgende ochtend wordt ons Dinghietje opgelapt, alvorens ze opgetuigd en te water gelaten wordt. De fit van vorig jaar is er weer, met epoxy-lijm is het zo opgelost en kunnen we aan wal. Het is een drukte van jewelste, de bevoorradingsboot (met huishoudgerief & bouwmaterialen) uit Papeete, Tahiti is toegekomen en alle bewoners komen hun goederen ophalen. Open trucks rijden af en aan volgeladen met meubilair, vaten diesel, houten planken, enz... Paletten geladen met zakken vol oesterschelpen staan klaar om te verschepen. Deze worden uitgevoerd en/of verwerkt in Tahiti & China. Daar maken ze juwelen van de parelmoer van de binnenkant van de schelp.
Inklaren gebeurt normaal gezien in Tahiti, maar dat is nog ongeveer 800 mijl van hier. En dus mogen we bij de 'Gendaremrie' ons aanmelden. Daar worden we geholpen door een vriendelijke Franse agent 👮en krijgen we een papier mee dat we moeten verzenden naar Tahiti. Zo vernemen immigratie & douane van onze aanwezigheid. De quarantaine (gele) vlag moeten we in het wand laten wapperen tot we ergens douane aan boord krijgen.
Een ATM/bankautomaat of bank is hier niet en de post is t.e.m. maandag gesloten wegens de feestdagen (Pinksteren).
Gelukkig kunnen we vanaf 20.000 CFP-frank met de betaalkaart betalen bij JoJo's, het is het enige internetcafé, annex bar, annex restaurant, annex kruidenierswinkeltje. Zo kunnen we toch wat drinken en ontbijt/lunch nemen tijdens de eerste WiFi momenten.
In één van de andere winkeltjes kunnen we enkele dollars & euro's wisselen voor de plaatselijke munt CFP-frank (*zie hier onder). De winkeltjes hebben een brede toonbank, daarachter staat de verkoper/-ster. Je kan vragen of aanwijzen wat je wil en nemen het voor je. Eventjes door de winkel lopen is er dus niet bij. Goed voor de portemonnee, slecht voor de verkoopcijfers & de economie. Waar geen verleiding is... Wél raar en vooral voor mij, ik die zo graag alle schappen afspeur 🕵🏼♀️ Bij JoJo's is het wél toegestaan, maar alcohol staat achter de toog! De prijzen zijn hier aanzienlijk hoger, bvb.: wijn x4 in vergelijking met Panama. De prijzen staan vermeld op rode of witte stickers, rood = gesubsidieerde artikelen, bvb.: rijst. Hier waren we voor gewaarschuwd, waardoor we goed hebben ingeslagen in Zuid- & Midden-Amerika.
Het enige goedkope op het eiland is een baguette 🥖 van 70 CFP-frank = 0,50€ en wél 85cm lang, hij past niet in onze 'speciale' baguette-zak! Er is wél één probleem... de bakker is slechts twee keer per dag open, twee baksels: één om 5u 's morgens en één om 14u in de namiddag. En, wie eerst komt, eerst maalt, geen reserveringen! Zo kan het zijn dat je om 5u30 'van een kale kermis thuiskomt!'
Na het eerst FaceTime contact, wordt de tondeuse en het scheermes boven gehaald en ruilt mijn schipbreukeling zijn baard in voor een babyface... ik heb mijn man terug 😍
Meteen kunnen we ons onderdompelen in het leven hier. Het zijn verkiezingen (ze lijken ons te achtervolgen of zoeken we ze op?!). Bij de 'Marie', het gemeentehuis is het aanschuiven om een stem uit te brengen. Tot na de verkiezingen wordt er géén alcohol geschonken en is er een verkoopverbod voor de winkeliers! (Dit was in de BVI's ook de regel).
Maar dat belet de feestvreugden en festiviteiten niet. Het is schoolfeest & opendeurdag en zo maken we kennis met de bevolking, waarvan de vrouwen & jonge dames zich extra kleurrijk hebben uitgedost met bloemen, bloemstukken of bloemenkransen in hun lange donkere haren . We bezoeken het werkhuis waar de graveringen van de oesterschelpen gebeuren. Prachtige tekeningen/afbeeldingen worden met fijne boortjes op de buitenkant van de schelp ingekerfd. Creaties met parels liggen ten toon en zijn te koop. De geplande show 's avonds valt jammergenoeg in het water. Onze watertank is daar niet rauwig om en gelukkig is het de volgende dag weer droog en kunnen we alsnog genieten van een prachtige heupwiegende dansmarathon van de Polynesische 'tamure'. O-N-G-E-L-O-O-F-L-I-J-K!
Iedereen is vriendelijk en hartelijk. De voorbij rijdende chauffeurs steken hun hand op of claxonneren, op straat zegt iedereen goedendag of maakt een praatje met je.
De weinige toeristen en cruisers die hier komen worden opgenomen in hun maatschappij, dat geeft een warm en fijn gevoel. En wat socializen en de juiste contacten leggen is goed voor onze proviand. Verse groenten & fruit zijn hier amper aanwezig in de winkels. Ook al hebben ze vruchtbare vulkanische grond, slechts enkelen tuinieren en telen voor eigen gebruik. Het punt is goed kijken in de tuinen en als je wat ziet vragen of ze het willen verkopen of ruilen.
Toch heeft het bevoorradingschip een gigantische berg witte kool geleverd aan JoJo's. Alle locals komen er enkele kopen. De berg slinkt zienderogen en ik kies er even de grootste uit. Maar, die gaat de weegschaal op en veranderd in 'GOUD': 1100 CFP! Uien, aardappelen, appelsienen en witte radijzen, de reuze soort (lekker en scherp van smaak), dat is hun beperkte aanbod en deze prijzen vallen mee. We zullen zuinig moeten omspringen met het vers dat we nog hebben, daarna schakelen we over op het eten van blikvoer!
Een bijzonder figuur is de Duitser Fritz, hij is hier 43jaar geleden toegekomen en werkte op Morea i.v.m. de kernproeven. Hij verloor hier zijn hart en creëerde een mooie grote familie. Hij woont sober en kijkt heel de dag TV of beluisterd Duitse slaghers, onder het genot van enkele biertjes. Hij verdient graag een centje bij en zet graag zijn wasmachine voor de cruisers in gang voor 1.000CFP-frank per trommel van 8kg. Een unieke wasserij zeg maar 😉
Energie, we komen bijna dagelijks energie tekort. We bevinden ons op het zuidelijk halfrond, waar de zon noord-om draait. En... het is nu winter. De zon staat daarom laag en het aantal zonuren is op deze breedte in dit jaargetijde beperkt. Ook de bewolkte, grijze en regenachtige dagen beletten de zon om onze zonnepanelen honderd procent te laten werken, waardoor de batterijen niet volledig opladen. Dus dan maar een uurtje motor draaien...
Het is ook frisjes, tussen de 21 à 25°C. Het aquamarijn-blauwe water lonkt, maar... de zon is vaak afwezig en wanneer de regen ons overgiet bibberen we uit ons vel 😱. Af en toe een kledingstuk met lange mouwen of pijpen geeft warmte. En het donsdeken... de verleiding is groot om deze boven te toveren. Nog even aanzien met een fleecedeken, binnen enkele weken vertoeven we in warmere oorden, dichter bij de evenaar.
Het tempo ligt laag, we acclimatiseren. En dan... dan is het zo ver!
Mijn Lovertje heeft er alles aan gedaan om de streefdatum te halen, elke schoot, elke lijn die extra werd getrimd was speciaal 'voor jou' (zei hij steeds), om mijn verjaardag op deze bestemming te kunnen vieren. Zelfs met onze dame haar overgewicht, haar zware buik en elk vrij plekje dat volgestouwd is met drank & voedsel, vaart ze nog snel ⛵️
Zo, na al die inspanning van the Captain & our lady, heb ik dan maar bedacht dat ik dit jaar mijn verjaardag 11u langer ga vieren. Start, maandag, 5 juni '17 om 13u = dinsdag, 6 juni '17 00u = 'mijn' verjaardag!
De buren komen reeds mee proosten 🥂 met hapjes. De buurvrouw, Reinhilde, verrast me met ballonnenkroon en bloemenkrans met een tros bananen. De volgende dag heeft ze een zelfgebakken verjaardagstaart 🎂 inclusief kaarsjes. 's Avonds houden we een heel diner met zelfgemaakte empanadas (=voorgerecht), gebakken patatjes met look & Provençaalse kruiden, een gemengde sla (van goude witte kool 😜) en de buren zorgen voor de ster van het diner, het hoofdingrediënt: confi de canard!
Nou, wat een feestmaal en wat een geslaagde verjaardag 😋🎉
De dagen vliegen weer voorbij en na verscheidene pogingen lukt het ons eindelijk om het postkantoor op een open moment te treffen en na bijna een week de brief naar de autoriteiten in Tahiti te posten!
We verkennen het eiland en maken een wandeling door het te doorkruisen langs een bospad met dennenbomen & -appels, loofbomen, zwammen, enz. Wandelen we op een tropisch eiland of in de Ardennen? Aan de andere kant treffen we enkele huisjes met grote tuinen. Hebben ze hier groenten of fruit? Pompelmoes- , broodvrucht- en bananenbomen steken onze ogen uit, maar de meeste vruchten zijn nog niet rijp... winter remember... Bij enkele huizen proberen we iemand op te sporen, maar er is niemand. De mannen lopen voorop en worden geroepen door een man. Het is een parelboer en hij heeft net een prachtig huis gebouwd, dat omgeven is door pompelmoesbomen. We krijgen er elk twee mee, zomaar voor niks!
Langs de weg groeien courgetteplanten, maar ook hier is het niet het seizoen voor, dus geen vruchten. Wél vinden we een boom met een vrucht die op een appelsien lijkt, maar deze is zuur, een soort citrusvrucht. Met een zak vol citrusvruchten krijgen we lift achter in de laadbak van een pick-up en staan we even later weer in het dorp.
En zo is het alweer vrijdagavond = pizza-avond. Een perfect excuus om een sundowner te houden met het cruisersgroepje en te trakteren met popcorn 🍿 De pizzazaak is echter gesloten en wordt dineren bij JoJo's een geslaagd alternatief.
*De CFP-frank is de munteenheid van de Franse overzeese gebiedsdelen Frans-Polynesië, Nieuw-Caledonië en Wallis en Futuna. De frank wordt niet onderverdeeld; de 1-frank munt is de kleinste eenheid. Zoals vastgelegd in het decreet van 26 december 1945 stond CFP voor franc des colonies françaises du Pacifique. Later evolueerde de betekenis naar Communauté financière du Pacifique en daarna Change Franc Pacifique, hoewel de wettekst van 1945 nooit aangepast werd. De volgende munten worden gebruikt: 1, 2, 5, 10, 20, 50 en 100 frank. Het papiergeld is beschikbaar in 500, 1.000, 5.000 en 10.000 frank. (1 EUR = 119,332 CFP-frank(vast) of 100CFP-frank =0,80 €))
