Vrijdag, 29 juli '16
'Carriacou-Regatta'
Deze mail kan woorden en uitleg bevatten die voor sommige (niet zeilers onder jullie) als 'chinees' klinken ;-)
The Captain heeft weinig geslapen, dat is traditioneel voor een wedstrijd...een beetje de gezonde spanning! Snel dinghiet hij nog naar de kant om naar de handicap-waarde te gaan kijken, maar de lijst is er nog steeds niet...ze konden hem niet afprinten! Tja, dat zien we dan wél bij de uitslag zeker...of ook niet!
Ons Dinghietje maken we vast aan de ankerketting en droppen de volledige 60M lengte ervan. Hopelijk passen ze op elkaar en zijn ze er straks nog bij onze terugkeer!
De 'Carriacou-Regatta' heeft voor de 51ste keer plaats en Zensation en haar crew neemt deel aan de 'double-handed'-race (=slechts twee crewleden toegestaan/boot). We starten om 08.05 in de reeks 'Fun' en zijn met negen boten in deze klasse(komt ons bekend voor(zie Heineken-Regatta)).
Het aftellen is begonnen en ik sta aan het stuurwiel...de start vind ik zenuwslopend, gelukkig zijn we maar met negen, maar je wil een goede start nemen, als eerste weg zijn en niemand raken...mijn hart klopt bijna uit mijn borst en mijn benen voelen wiebelig. Wat moet ik doen? Naar waar stuur ik? Is dit goed? Slechts enkele seconden na het startschot glijdt onze dame tussen het startschip en de -boei. We zijn als vierde weg en zetten meteen de derde in onze vuile wind (=onze zeilen nemen hun wind af). Na het ronden van de eerste eilandjes/rotsen hangen we op de tweede plaats. De trip naar de noordkant van het eiland gaat goed en we ronden de punt net voor nummer één! Joehoe, we hangen eerst! Maar Uproar van onze vrienden hangt in ons kielzog en bij de opkruisrakken halen ze het van ons, doordat we moeten wijken voor een wrak en groot rif...jammer. De oostkant gaat goed. Maar de derde haalt ons beetje bij beetje in en zit ons op de hielen tijdens het vlinderend (=voor de windse koers: zeilen elk aan een kant gezet, zoals de vleugels van een vlinder) stuk langs de zuidkust. De boom (=buis die het voorzeil op zijn plaats houdt) wordt weggenomen en we gaan de bocht om richting Tyrell Bay en we verliezen onze tweede plaats. Maar we zijn er nog niet! De laatste lijn naar de start varen we een SUPER goede 'aan-de-windse'- rak recht tussen het finish-schip en -boei, terwijl de andere het niet haalt en nog overstag moet gaan... Als tweede gaan we over de finish, vier minuten achter onze vrienden van Uproar en een minuut voor de derde! Dat was spannend! Wat zal de uitslag worden met de berekeningen van de handicap en gecorrigeerde tijd?!
The Captian is blij met de gevaren race en trots op zijn co-schipper en onze dame. Ze blonk weer uit en was helemaal in haar sas. En wij maakten geen ruzie en dus heeft ons huwelijk de regatta overleefd ;-) Het was een mooie dag en leuke ervaring. De wind zat goed en het zonnetje was er bij en we hebben ook wat kunnen genieten en zien van de kust en enkele mooie zustereilandjes, die we graag willen verkennen.
Als welkom krijgen we een verfrissende squall over ons heen, terwijl we ons klaar maken om water te gaan tanken. De steiger ligt echter aan beide kanten vol en dus hopen we dat er nog meer water uit de lucht valt, als we ons regen-opvangzeil weer hebben hangen.
We vissen de ankerketting op en hangen onze dame er aan vast. Regenzeil ophangen, zwemmetje, lunchen en even uitblazen...
De regen blijft afwisselend komen en al snel hebben we wat water opgevangen. Dan maar een handwasje doen en profiteren van de overvloedige naspoeling ;-)
De uitslag zou om 16u30 uitgehangen worden. Denken aan de Caraïbische manier van werken, tijd, afspraken, enz... Gaan we tegen 17u al maar naar de plaats, maar er is nog niks. Twee uur en half later en enkel drankjes op, is er nog geen lijst te zien... Dan maar naar een ander restaurant, waar de lijst ook zou opgehangen worden, om te dineren...ook daar nog niks! Daar verschijnen er enkele mannen van de organisatie. Ze zetten zich aan een tafeltje en drinken en praten wat. Na het te vragen, komen ze enkel minuten later met de lijsten naar onze tafel. 'Le moment suprême!' Tromgeroffel graag ;-)
Uitslag Race : handicap!!! (= wordt berekend afhankelijk van bootlengte, mast, zeilen, kiel, gewicht, enz...) CSA rating (=profesionele meeting van het schip en handicap die je dan krijgt, die voor wedstrijden geldig is( deze hebben we in St. Maarten laten uitvoeren voor Heineken Regatta 350€))
Zensation haar handicap/CSA rating = 0,834. Voor deze race kreeg ze een 0,900!!! Hoe komen daaraan (900 op lijst)?!
Captain is NIET happy :-( met deze handicap en uitslag! Klopt niet!!! Met CSA rating, zouden we 159,02 (zie foto's lijsten van de wedstrijduitslag voor meer duidelijkheid) gecorrigeerde tijd hebben en 'eerst' i.p.v. vierde eindigen in 'Fun' klasse en tweede in de 'Cruisers' klasse, waarin we normaal moesten zitten met onze CSA rating. Organisatie is op z'n Caraïbisch... Ze kunnen hier nog héél wat leren van de Nederlandse, Belgische en Engelse organisaties.
De organisators worden om uitleg gevraagd, eerst vriendelijk, daarna wat feller door Russ, die wél blij is met hun/Uproar's overwinning, maar ook als echte wedstrijdzeiler ziet dat onze handicap niet klopt en het voor ons wil laten rechttrekken. Eén van de organisatoren heeft hem op zijn teen getrapt, door te zeggen dat we allen te traag gevaren hebben ten opzichte van ons boot-kunnen! Hallo, we zijn allemaal met 'Caravans' onderweg volgeladen met ons héél hebben en houden!
De commissie gaat misschien onze handicap berekening herbekijken... We zullen zien. Wél of geen podiumplaats? Zensation is a WINNER zowiezo!!!
And...we had fun and our friends from Uproar won!
En zaterdag en maandag, zal the Captain hen ondersteunen bij hen aan boord om nog twee overwinningen in de wacht te slepen ;-)
Greetz van het Zensation-team
Onze dame was weer geweldig en ikzelf kreeg een dikke kus en bank vooruit v/d leeraar, euh...mijn Captain :-))
P.S.: Dit wil nu niet zeggen dat ik graag race en aan meer wedstrijden zal deelnemen!
zondag 31 juli 2016
Carriacou, Tyrrel Bay4(Caraïben)
Donderdag, 28 juli '16
Na het ontbijt trekken we onze wandeloutfit aan en nemen we deel aan de 'hike' van de dag. Het wordt een korte, want iedereen wil terug zijn voor de middag, zodat we de activiteiten in de namiddag niet missen...
Al snel hebben we een prachtig panoramisch uitzicht op de zuidkant van het eiland en de kleine Robinson eilandjes ervoor. Langs onbekende padjes en tussen machineelbomen en struiken wordt er een weg gezocht en een lang dun slangetje slingert voor mijn voeten snel het struikgewas in... Uiteindelijk bereiken we Black Bay. Het zwarte zandstrand is niet zo mooi als die we op de Canarische eilanden zagen, maar het blijft toch uniek en raar tegelijkertijd. De weg terug gaan we langs de weg en stoppen we bij een bakkerij, waar ieder wat lekkers en verfrissend koop. Net voor de middag bereiken we weer de baai en dinghieën snel naar de boot voor een verkoelend deugddoend zwemmetje!
Na de lunch en een korte rustpauze is het weer actie voor het goede doel: om 13u de rommelmarkt en 16u de veiling. Vele cruisers hangen hier al even of zelfs jaren rond en komen jaarlijks vrijwilligers werk doen tijdens deze inzameldagen voor het goede doel. Wij steunen door middel van het aankopen van: gastenvlaggetjes, rekken, topje en kleedje. We verlaten vroegtijdig de veiling, want Zensation moet nog verder wedstrijdklaar gemaakt worden: buiskap eraf, bimini toe, ankerketting klaarmaken om te droppen morgen, extra smeerbeurten, enz...
18u: Captainsmeeting: inschrijving en briefing voor de Regatta. Ook het inschrijvingsgeld is voor het 'Carriacou Childrens Student/Collage Fund'. Dus race ik ook maar mee voor het goede doel, hé. Nobel van me, toch? En ik maak meerdere goede doelen blij, inclusief mijn man! Als dit maar goed komt ;-)
Samen met onze concurrentie SY Uproar en Four Seasons gaan we een pizza eten. Ik zeg nog lachend tegen Geert, bij het terugkeren: 'Was het wél verstandig om met de concurrentie te gaan eten? Misschien hebben ze ons wél vergiftigd, zodat we morgen niet kunnen deelnemen!'.
Aan boord ontdek ik in de spiegel een hele vlek en streep met uitslag op mijn rug!!! Snel een cetrizine nemen en een zalf erop tegen de jeuk. Hebben ze ons 'echt' vergiftigd of is het van de giftige takken van de machineelbomen waar we onder gekropen zijn? Hopelijk is het morgenvroeg beter en duiken er geen complicaties op, zodat we kunnen deelnemen aan de Regatta.
Na het ontbijt trekken we onze wandeloutfit aan en nemen we deel aan de 'hike' van de dag. Het wordt een korte, want iedereen wil terug zijn voor de middag, zodat we de activiteiten in de namiddag niet missen...
Al snel hebben we een prachtig panoramisch uitzicht op de zuidkant van het eiland en de kleine Robinson eilandjes ervoor. Langs onbekende padjes en tussen machineelbomen en struiken wordt er een weg gezocht en een lang dun slangetje slingert voor mijn voeten snel het struikgewas in... Uiteindelijk bereiken we Black Bay. Het zwarte zandstrand is niet zo mooi als die we op de Canarische eilanden zagen, maar het blijft toch uniek en raar tegelijkertijd. De weg terug gaan we langs de weg en stoppen we bij een bakkerij, waar ieder wat lekkers en verfrissend koop. Net voor de middag bereiken we weer de baai en dinghieën snel naar de boot voor een verkoelend deugddoend zwemmetje!
Na de lunch en een korte rustpauze is het weer actie voor het goede doel: om 13u de rommelmarkt en 16u de veiling. Vele cruisers hangen hier al even of zelfs jaren rond en komen jaarlijks vrijwilligers werk doen tijdens deze inzameldagen voor het goede doel. Wij steunen door middel van het aankopen van: gastenvlaggetjes, rekken, topje en kleedje. We verlaten vroegtijdig de veiling, want Zensation moet nog verder wedstrijdklaar gemaakt worden: buiskap eraf, bimini toe, ankerketting klaarmaken om te droppen morgen, extra smeerbeurten, enz...
18u: Captainsmeeting: inschrijving en briefing voor de Regatta. Ook het inschrijvingsgeld is voor het 'Carriacou Childrens Student/Collage Fund'. Dus race ik ook maar mee voor het goede doel, hé. Nobel van me, toch? En ik maak meerdere goede doelen blij, inclusief mijn man! Als dit maar goed komt ;-)
Samen met onze concurrentie SY Uproar en Four Seasons gaan we een pizza eten. Ik zeg nog lachend tegen Geert, bij het terugkeren: 'Was het wél verstandig om met de concurrentie te gaan eten? Misschien hebben ze ons wél vergiftigd, zodat we morgen niet kunnen deelnemen!'.
Aan boord ontdek ik in de spiegel een hele vlek en streep met uitslag op mijn rug!!! Snel een cetrizine nemen en een zalf erop tegen de jeuk. Hebben ze ons 'echt' vergiftigd of is het van de giftige takken van de machineelbomen waar we onder gekropen zijn? Hopelijk is het morgenvroeg beter en duiken er geen complicaties op, zodat we kunnen deelnemen aan de Regatta.
Carriacou, Tyrrel Bay3(Caraïben)
Woensdag, 27 juli '16
Met zijn twintig hangen we op onze noodle in het water en geven we het beste van ons zelf. Iedereen is meteen wakker van het water, de oefeningen en de onderlinge babbels.
Na de exersice gaan we aan boord van Uproar een stuk zeil snijden van hun oud grootzeil, voor een stabilisatiezeil, dat we kunnen ophangen wanneer we op anker liggen om minder te gieren. Super! Er moet slechts één zijde omgestikt worden. Dus dat moet nog even door iemand gedaan worden.
Met zijn viertjes zitten we even later in een busje naar de hoofdstad 'Hillsborough'. Onze conducteur van dienst is een jonge die een centje probeert bij te verdienen met dit werkje als passagiers ronselen en ritje afrekenen.
Zo gaan we toch al iets zien van het eiland. De naam 'Carriacou' stamt van het indiaans woord 'Kayryouacou', dat rifeiland betekend. De betekenis zegt dus al wat er rond het 35 km2 grote eiland bevindt, inclusief mangroves en oestervelden. En wat er op? Oude windmolens, suiker-/rumdistileerderijen/-fabrieken, houten botenbouwers die met trots verwijzen naar hun Schotse voorouders,enz...
Tijdens de rit krijgen we een mooi zicht op 'Sandy Island' dat voor Carriacou ligt tussen Tyrrel Bay en Hillsborough. Dit willen we zeker wél eens met onze dame verkennen.
Hillsborough is een vissersdorp met een handjevol winkels, banken en telefoonwinkels. Lisa & Russ zijn onze gidsen en leiden ons langs de winkels en diensten die we nodig hebben. Van een dame kopen de heren een lunch: BBQ-kip met aardappelsla en slaatje voor 10EC$. Lisa en ikzelf kiezen voor een verse fruitsmoothie.
Met extra EC$ uit de lokale bingo-machine en zakken vol lokale groenten en fruit, rijden we terug naar Tyrell Bay.
Meteen start ik met het schillen, versnijden en koken van de 'breadfruit', voor de breadfruitsalade voor de BBQ vanavond. Terwijl de pot op het vuur staat, help ik the Captain bij het opzetten van het voorzeil... Deze twee taken worden zonder probleem samen uitgevoerd. Mijn ventje is happy dat Zensation weer uitgerust is met haar wedstrijdzeilen!
Al snel is het tijd om weer aan land te gaan met ons half hebben en houden en wat om te bakken en te eten voor de BBQ. Dit is één van de activiteiten die georganiseerd wordt ten voordele van de kinderen van het eiland, om hen te kunnen laten studeren. De opbrengst van de deelname (5EC$/pers.), drank en tombola gaat naar dit goede doel. Komende dagen volgen nog evenementen voor dit fonds. Enkele Nederlanders zetten sinds enkele jaren hun schouders onder dit project. Knap!
Het is meteen weer een gezellige cruisersbende die samen troept en het beste geeft van zichzelf om dit doel te steunen. En met de tombola hebben we de derde prijs en kiest the Captain een pet van de 'Antigua-Regatta'. Die gaat ons zeker geluk brengen op vrijdag ;-)
Met zijn twintig hangen we op onze noodle in het water en geven we het beste van ons zelf. Iedereen is meteen wakker van het water, de oefeningen en de onderlinge babbels.
Na de exersice gaan we aan boord van Uproar een stuk zeil snijden van hun oud grootzeil, voor een stabilisatiezeil, dat we kunnen ophangen wanneer we op anker liggen om minder te gieren. Super! Er moet slechts één zijde omgestikt worden. Dus dat moet nog even door iemand gedaan worden.
Met zijn viertjes zitten we even later in een busje naar de hoofdstad 'Hillsborough'. Onze conducteur van dienst is een jonge die een centje probeert bij te verdienen met dit werkje als passagiers ronselen en ritje afrekenen.
Zo gaan we toch al iets zien van het eiland. De naam 'Carriacou' stamt van het indiaans woord 'Kayryouacou', dat rifeiland betekend. De betekenis zegt dus al wat er rond het 35 km2 grote eiland bevindt, inclusief mangroves en oestervelden. En wat er op? Oude windmolens, suiker-/rumdistileerderijen/-fabrieken, houten botenbouwers die met trots verwijzen naar hun Schotse voorouders,enz...
Tijdens de rit krijgen we een mooi zicht op 'Sandy Island' dat voor Carriacou ligt tussen Tyrrel Bay en Hillsborough. Dit willen we zeker wél eens met onze dame verkennen.
Hillsborough is een vissersdorp met een handjevol winkels, banken en telefoonwinkels. Lisa & Russ zijn onze gidsen en leiden ons langs de winkels en diensten die we nodig hebben. Van een dame kopen de heren een lunch: BBQ-kip met aardappelsla en slaatje voor 10EC$. Lisa en ikzelf kiezen voor een verse fruitsmoothie.
Met extra EC$ uit de lokale bingo-machine en zakken vol lokale groenten en fruit, rijden we terug naar Tyrell Bay.
Meteen start ik met het schillen, versnijden en koken van de 'breadfruit', voor de breadfruitsalade voor de BBQ vanavond. Terwijl de pot op het vuur staat, help ik the Captain bij het opzetten van het voorzeil... Deze twee taken worden zonder probleem samen uitgevoerd. Mijn ventje is happy dat Zensation weer uitgerust is met haar wedstrijdzeilen!
Al snel is het tijd om weer aan land te gaan met ons half hebben en houden en wat om te bakken en te eten voor de BBQ. Dit is één van de activiteiten die georganiseerd wordt ten voordele van de kinderen van het eiland, om hen te kunnen laten studeren. De opbrengst van de deelname (5EC$/pers.), drank en tombola gaat naar dit goede doel. Komende dagen volgen nog evenementen voor dit fonds. Enkele Nederlanders zetten sinds enkele jaren hun schouders onder dit project. Knap!
Het is meteen weer een gezellige cruisersbende die samen troept en het beste geeft van zichzelf om dit doel te steunen. En met de tombola hebben we de derde prijs en kiest the Captain een pet van de 'Antigua-Regatta'. Die gaat ons zeker geluk brengen op vrijdag ;-)
Carriacou, Tyrrel Bay2(Caraïben)
Dinsdag, 26 juli '16
Wouw, wat een belevenissen en sociale eventen hebben we de afgelopen weken weer beleefd! Gisteren was de druppel of beter de kers...en wat voor één! Nu moet mijn lichaam en geest even bekomen van al die indrukken, nieuwe mensen, verhalen en drukke dagen. We passen voor de 'hike' (wandeling) die georganiseerd wordt heen en terug naar Black Bay en minstens vier uur zal inhouden!
Een berg afwas staat er in de gootsteen en moet nodig weggewerkt worden, want de besteklade is leeg ;-)
En dan cocoonen en blog schrijven met duikende, vliegende en zwevende pelikanen om ons heen in de baai...zo 'zen'!
In de namiddag gaan we even aan land op zoek naar een inschrijvingsformulier voor de regatta...gisteren was the Captain ook al op exploratie hier naar...van bar naar restaurant en naar bar worden we al twee dagen over en weer gestuurd, zonder resultaat! Zou ik er dan toch nog kunnen aan ontsnappen ;-) Hi, hi, hi,... Het is weer op z'n Caraïbisch: 'pani pwoblem'. Donderdagavond (enkele uren voor aanvang van de race) kan je alles regelen tijdens de briefing, volgens info... The Captain zijn zenuwen worden op de proef gesteld!
En niet alleen voor de inschrijving...neen. Al de hele dag wacht ie op de wind die zou afnemen, zodat het voorzeil eraf kan gehaald worden.
Net na zonsondergang, in het schemerlicht, is het zo ver. De wind is er nog, maar we zetten de motor bij in achteruit en daar gaan we. Snel en efficiënt. Deze keer beginnen we niet te zeilen op anker en is in 'no time' het zeil eraf en ligt het binnenboord op het voordek. Net als we het willen opplooien vallen er druppels regen...'t is ni waar, hé! Waarom nu?
De vijf druppels zijn er vijftig, maar het valt nog mee en snel wordt het voorzeil opgeplooid en veilig binnen gelegd. De schoten worden nog afgehaald en vervangen. Het opzetten van het ander voorzeil is voor morgen ofzo...
Pfff...blijft toch een hele klus in deze warmte, zelfs 's avonds. Maar onze dame is alweer een stap dichter bij 'race-klaar'.
Wouw, wat een belevenissen en sociale eventen hebben we de afgelopen weken weer beleefd! Gisteren was de druppel of beter de kers...en wat voor één! Nu moet mijn lichaam en geest even bekomen van al die indrukken, nieuwe mensen, verhalen en drukke dagen. We passen voor de 'hike' (wandeling) die georganiseerd wordt heen en terug naar Black Bay en minstens vier uur zal inhouden!
Een berg afwas staat er in de gootsteen en moet nodig weggewerkt worden, want de besteklade is leeg ;-)
En dan cocoonen en blog schrijven met duikende, vliegende en zwevende pelikanen om ons heen in de baai...zo 'zen'!
In de namiddag gaan we even aan land op zoek naar een inschrijvingsformulier voor de regatta...gisteren was the Captain ook al op exploratie hier naar...van bar naar restaurant en naar bar worden we al twee dagen over en weer gestuurd, zonder resultaat! Zou ik er dan toch nog kunnen aan ontsnappen ;-) Hi, hi, hi,... Het is weer op z'n Caraïbisch: 'pani pwoblem'. Donderdagavond (enkele uren voor aanvang van de race) kan je alles regelen tijdens de briefing, volgens info... The Captain zijn zenuwen worden op de proef gesteld!
En niet alleen voor de inschrijving...neen. Al de hele dag wacht ie op de wind die zou afnemen, zodat het voorzeil eraf kan gehaald worden.
Net na zonsondergang, in het schemerlicht, is het zo ver. De wind is er nog, maar we zetten de motor bij in achteruit en daar gaan we. Snel en efficiënt. Deze keer beginnen we niet te zeilen op anker en is in 'no time' het zeil eraf en ligt het binnenboord op het voordek. Net als we het willen opplooien vallen er druppels regen...'t is ni waar, hé! Waarom nu?
De vijf druppels zijn er vijftig, maar het valt nog mee en snel wordt het voorzeil opgeplooid en veilig binnen gelegd. De schoten worden nog afgehaald en vervangen. Het opzetten van het ander voorzeil is voor morgen ofzo...
Pfff...blijft toch een hele klus in deze warmte, zelfs 's avonds. Maar onze dame is alweer een stap dichter bij 'race-klaar'.