Panama, transit Zensation door het Panamakanaal

Zondag, 5 & maandag, 6 maart '17

Het Panamakanaal, wie kent het niet of heeft er nog nooit van gehoord? Niemand... het is wereldberoemd en heeft héél wat voeten in de aarde gehad om gerealiseerd te worden. Het behoord tot de 8 wonderen van de wereld.
Met een lengte van 81km is dit verbindingsstuk, de kortste route tussen de Caraïbische Zee/Atlantische Oceaan en de Grote Oceaan. Het kanaal is een belangrijke ader voor het vrachtverkeer, dat nu niet langs Kaap Hoorn om heen moet varen en zo tijd en geld kan besparen. Het bijzondere aan het kanaal is dat als het ware over de bergrug geheveld wordt.

In 1881 namen de Fransen het project in handen en planden om een kanaal te graven op zeeniveau. Maar door vele doden onder de werknemers door malaria en gele koorts en geldgebrek, mislukte deze poging en waren ze er ondertussen achter gekomen dat sluizen onvermijdelijk waren. De VS ging er zich mee bemoeien en na een politieke overeenkomst om Panama los te maken van Colombia, in ruil voor de zelfstandigheid van Panama, kregen de VS de rechten van het kanaal voor 99jaar.
In 1903 begonnen de werken onder Amerikaanse organisatie. De 'Chagresrivier' werd afgedamd en er ontstond een groot stuwmeer 'Lake Gatun'. Aan weerszijden werden drie reusachtige aansluitende sluizen gebouwd om het waterniveau verschil te overbruggen. Op 15 augustus 1914 werden de sluizen en het kanaal in gebruik genomen en vaarde het eerste schip door het kanaal! Nu, na meer dan 100jaar, functioneren ze nog steeds, alhoewel we hier en daar een barstje in de muren zien, waaruit water sijpelt of spuit.
Op 31 december 1999 heeft Amerika het Panamakanaal teruggegeven aan Panama.

De breedte van het kanaal varieert tussen de 70 en 300m. De sluizen zijn 305m lang en 33,53m breed en langs weerszijde ligt een 'Tandradspoor', waar vier elektrisch aangedreven treintjes, twee locomotieven aan weerszijde, als bewegende bolders de lijnen van de schepen bedienen en het schip in het midden houden tijdens het doorvaren van de sluizen en het vullen & ledigen van de sluis.

Jaarlijks maken er ruim 14 000 schepen gebruik van het Panamakanaal, gemiddeld 40 schepen per dag. Februari & Maart is het hoogseizoen van de pleziervaart die transit ondernemen van noord naar zuid. Maar ze kunnen hier ook het ganse jaar door gebruik van maken en ook de omgekeerde weg wordt afgelegd door jachten, maar in mindere mate.
Ondertussen zijn er ook nieuwe, bredere sluizen gebouwd en in juni 2016 in gebruik genomen. De uitbreiding is enorm: de capaciteit is vergroot van schepen van maximum 32m breed en 290m lang en maximaal 4 600 containers vervoeren, tot schepen van 49m breed en 366m lang en maximaal 12 800 containers vervoeren! Jammergenoeg zijn er nog wél wat kinderziektes volgens de info die we krijgen van de advisors. In de nieuwe sluizen worden de vrachtschepen hun lijnen niet bediend en begeleid door locomotieven, maar worden ze door sleepboten voor en achteraan begeleid, met botsingen tegen de sluismuren tot gevolg! De fundering naast de nieuwe sluizen is niet sterk genoeg, om alsnog tandradsporen en locomotieven te voorzien...
Ook in de buurlanden zijn er plannen om kanalen te graven om de concurrentie aan te gaan, zoals het 'Nicaragua-kanaal' en ook Costa Rica, Mexico en Colombia hebben al vele studies laten uitvoeren voor een alternatief voor het Panamakanaal.

Nou, daar gaan wij niet op zitten wachten, want we willen nu versast worden naar de Pacific kant! In twee dagen tijd zullen we de ene dag in drie stappen telkens 8m of meer stijgen en de andere dag zakken.

Tegen 14u is onze crew volledig: linehandlers: Mallika & Deep (SY Yemaya), Lode (SY La Luna) en ikzelf en Geert als the Captain natuurlijk.
Autobanden omhuld met plastiek en fenders hangen verspreid langs de romp en de extra dikke lange lijnen (min.40m) liggen klaar op dek... Zensation is er klaar voor.
Om 15u worden we verwacht op 'the Flats', de speciale ankerplek voor pleziervaart, vlakbij de doorgang van het kanaal. Er staat behoorlijk wat wind als we vertrekken bij Club Nautico. Ruim voor 15u zijn we geankerd en melden we ons op VHF kanaal 12 bij 'Cristóbal Signal Station', die ons melden dat we onze advisor om 16u15 kunnen verwachten. Tijd genoeg voor een warme tas soep en lookbroodjes. Met een half uur vertraging zien we een loodsboot op ons toekomen en stapt Rick, onze advisor voor vandaag, aan boord.
Hij verteld ons dat we gaan 'nestelen' met twee andere boten. Een catamaran 'Jadean' in het midden, een monohull 'Vega' aan haar stuurboord (rechts) kant z'n wij aan de bakboordkant (links). Voor de sluis begint the 'nestling'. Met elkaars touwen maken we onze stuurboordkant vast aan Jeandean. Een lijn voor- en achteraan en twee springs. De grootste boot ligt steeds in het midden, stuurt en vaart ons groepje verder. Het is nog even wachten op het vrachtschip dat met ons meegaat, dus kan er nog snel een soepje gegeten worden tijdens zonsondergang. Rick is een echte charmeur en een leuke advisor. De advisors zijn als loodsen op de vrachtschepen, in tegenstelling tot deze mannen, doen ze dit werk op de pleziervaart als bijverdienste, naast hun andere job bij het kanaal.
Het vrachtschip vaart als eerste de sluis in en in het duister volgen we hem de eerste 'Gatún' sluis in.
Plezierjachten worden niet begeleid door de treintjes, maar doen het zelf m.b.v. extra lange en dikke lijnen. Op de muur staan twee mannen met een apenvuistje, dit is een lodenballetje aan dun lang touw, dat ze als een lasso naar je boot gooien. Deze proberen we vooraan op te vangen - willen niet dat ze op de zonnepanelen mikken en deze beschadigen - je wil deze NIET op je hoofd krijgen, want dat komt hard aan! De apenvuisten worden aan de lus van de lange landvasten vastgemaakt. We hebben er slechts twee nodig, enkel aan bakboord. Vega doet hetzelfde aan haar stuurboord kant. De mannetjes lopen met de lijn langs de sluismuren, halen onze lijnen aan en leggen ze rond een bolder.
De sluisdeuren sluiten zich achter ons. Hier nemen we afscheid van de Caraïbische Zee... raar... Bye bye Atlantische Oceaan 🤗
Rick neemt de leiding over de drie boten, terwijl de advisor op Jadean op zijn troon bovenop het dek zit te whatsappen en de advisor van Vega niet te zien is...
Op commando worden de lijnen aan boord op de kikkers bediend. In 'no time' stijgen we en lijken de sluisdeuren te verzuipen! We zien de Caraïbische zee in de diepte achter de sluisdeuren verdwijnen...
Lode & Deep doen het zware trek werk aan de touwen, Mallika maakt alle lijnen vrij, Geert mag alleen toekijken en bijsturen waar nodig en ik zorg voornamelijk voor de catering m.b.v. Mallika.
De volgende twee sluizen volgen de eerste op en voor we het weten zijn we ongeveer 27m gestegen en varen we het zoete water van het Gatún meer op. We ontnestelen ons van de andere boten om enkele mijlen verderop weer samen te gaan hangen aan één grote meerboei. Met zes boten hangen we eraan... rondom ons zou de jungle zijn...was het nog maar licht...
Tijd voor een biertje of wijntje! Onze eerste sluizen zitten er op en een toost is op zijn plaats🍻.
Rick is nog aan het genieten van zijn laatste happen, als de loodsboot hem alweer komt ophalen en hij een blikje bier in zijn rugzak stopt voor na het afhandelen van zijn papierwerk. Hij heeft ons goed begeleid, was heel actief en fijn gezelschap.
Benieuwd wie we morgen krijgen...
Na het evalueren van de afgelopen uren onder het genot van een warme maaltijd en wat alcohol, zijn onze kaarsjes uit en kruipen al vroeg te kooi.

Rondom het stuwmeer ontwaakt het oerwoud met het geluid van de brulapen 🐒. Een prachtige natuur van het regenwoud ontluikt zich en we proberen een krokodil 🐊 te spotten. Het zoete water, om ons heen, is een SPA-behandeling voor alle leidingen, de motor en het onderwaterschip! Zensation mag hier nog enkele uren in vertoeven voor ze weer geschut wordt naar zout water.
Om 8u verwelkomen we Harold aan boord en maken we ons los van de meerboei. Harold kennen we uit de blogs van onze Nederlandse vrienden van SY Acapella & Jonas. Hij is een tatergrage sympathieke man en brengt ons veel bij over alles van het kanaal d.m.v. quizvragen.
Een stevig ontbijt van spek, eieren, tomaat, ui en brood 🍳🥓🍞🍅wordt genuttigd tijdens de start van het 35 mijl lange traject, op motor, in dit natuurgebied. De krokodillen geven verstek en dus eten we alles zelf maar op 😉
Het enorme stuwmeer dient als buffer voor de grote hoeveelheden kanaalwater die nodig zijn en verloren gaan bij elke schutting. Tijdens het regenseizoen fungeert het als opvangbekken. Onder de waterspiegel bevinden zich verdronken dorpen (zoals in Gautapé, Colombia).
Ondertussen varen we langs de prachtige natuur, zien we vogels om ons heen en ruiken we de bloesems van de bomen.
Onderweg passeren we baggerwerken die aan de gang zijn om het kanaal te verbreden en zien we de Panama-railroadtrain rijden langs het kanaal.
Tegen lunchtijd hangen we weer aan een meerboei met de twee andere jachten omdat we moeten plaats maken voor de doorgang van een grote gasboot. Ondertussen krijgt Harold het nieuws dat er zich een vrachtschip vacuüm gezogen heeft in de sluis en dus maken we hier gebruik van om rustig te lunchen.
Daarna kunnen we onze weg vervolgen door de 8 mijl smalle 'Culebra Cut' die gekapt is dwars door de bergrug, die de continenten van Noord- & Zuid-Amerika met elkaar verbinden. Hier zijn de meeste slachtoffers gevallen toen het kanaal werd gegraven. We glijden langs de terrasvormige (om de flanken te verstevigen) flanken en varen de 'Centennial brug' onderdoor.
De 'Pedro Miguel' sluis komt dichterbij en we nestelen ons weer met de twee andere boten, zoals gisteren.
Het is 14u en we liggen vast aan de sluiskades. Achter ons komt een enorm monster, nml. een militair vrachtschip. Hij is zo breed, dat hij aan beide kanten van de muur slechts een meter over heeft. Het manoeuvreren gaat tergend langzaam. En we wachten en wachten... Roeiers nemen de lijnen van het vrachtschip aan en bezorgen dit aan de mannen op de kade, die ze aan de locomotieven bevestigen.
Het schip komt angstvallig dicht bij en the Captain probeert hem met zijn beide handen tegen te houden 💪🏼😉
De site van de webcamera van de 'Miraflores' (de enige die werkt) wordt ondertussen platgelegd door familie & vrienden die een glimp van ons willen opvangen. Via mail & whatsapp krijgen we screenshots van een lege sluis en 'we zien jullie niet' of 'het werkt niet!', toegestuurd.
Een hele tijd later kan de schutting door de 'Pedro Miguel' sluis starten. Vandaag zakken we en dus worden de lijnen gevierd. De muren naast ons worden hoger en hoger en Zensation zakt in de diepte.
Na de sluis blijven met z'n drie aan elkaar genesteld en varen we een mijl verder naar de 'Miraflores' sluizen. We liggen aan het gebouw dat druk bezocht wordt door kijklustigen en daar bovenop staat de webcam. Harold geeft me het nummer van de sluisbewaker en ik vraag hem om op ons in te zoemen... Met zijn allen gaan we vooraan op het dek staan en zwieren we met onze grote Belgische vlag! Hebben jullie ons gezien?!
Onze achterbuur heeft het moeilijk en zorgt voor héél wat oponthoud.
In de laatste twee sluizen staat er behoorlijk wat stroming en we moeten extra ons best doen om de lijnen aan te trekken.
Net voor zonsondergang openen de laatste gigantische dikke sluisdeuren zich, en daar ligt de Grote Oceaan!
De lijnen worden losgegooid, alleen de achterste aan stuurboordkant hangt nog vast... waar is de man op de kademuur? Is ie al naar huis? Het is 18u05, zijn werkdag zal er op zitten! Met z'n drieën beginnen we te zwalpen in de sluis... Iedereen roept en fluit en dan... komt ie eraan gesloft en maakt de lijn los... oef!
En dan, dan varen we the Pacific op... De Grote Oceaan ligt voor onze voeten... Een nieuw hoofdstuk breekt aan...
Het lijkt nog onwerkelijk, maar het is wél de realiteit. Zensation en haar crew zijn gearriveerd aan de andere kant van het Panamakanaal! We gaan verder WEST!!!

Na weer 27m te zijn gestegen bevinden we ons weer in zout water.
Het is reeds donker als we de 'Améicas' brug onderdoor varen. Bij een rode boei is het nog even wachten tot Harold wordt ophaald door de loodsboot. Hij heeft nog tijd voor het diner en stopt ook z'n biertje weg voor na de werkuren. Hij is bijna twaalf uur onze advisor geweest en heeft ons veilig en wél begeleid. Top 👍🏼

In het donker motoren we nog zes mijl verder naar de ankerplaats 'La Playita', Amador. En dan... dan knalt de kurkenstop 🍾 en vloeien de bubbels 🥂
😋😜

Mallika, Deep & Lode en natuurlijk ook Rick & Harold, bedankt voor deze veilige vlotte transit 👍🏼💋