Vrijdag, 27 november '15
Sinds gisteren bevinden we ons op hetzelfde eiland als mijn tante en haar vriend. Een dag later dan gepland (het weer is onze belangrijkste factor en leidraad) zijn we in Gran Canaria gearriveerd.
Het is hier druk rond de pittoreske haven en in het dorpje Mogán door de grote wekelijkse markt die overstelpt wordt door toeristen, die op eigen kracht of excursiebussen hier naar toe komen. Rondom de hele haven en op de pleintjes staan marktkramen met zogezegde typische Canarische producten en handwerk, kleding, handtassen, schoenen, juwelen, enz... De horeca-zaken draaien net zoals gisterenavond volle covers, ondanks de hoge prijzen!
We bezoeken zelf slechts een stuk van de uitgebreide markt en verlaten daarna Mogán, het 'Kleine Venetië' met zijn kanaaltjes, bruggetjes en unieke architectuur. We zeilen een stukje verder naar het oosten, dichterbij het hotel waar ze logeren. Puerto de Pasito Blanco ligt het dichtste bij en aan de haven is een veilige beschutte ankerplek. Dichter bij Playa del Inglés kunnen we niet komen, om Zensation veilig achter te laten, want daar is meer wind en een acceleratie-zone. In vogelvlucht zijn we nu 5km van elkaar verwijdert. Ze zijn met hun vrienden onderweg om elkaar hier te treffen. Maar hun wandeling neemt meer tijd en afstand in beslag, dan gepland en leidt hen door de duinen waar ze zonnebaders zonder badkleding of wat dan ook aantreffen ;-)
Ze hebben nog een heel eind te wandelen en we besluiten ze al tegemoet te gaan. We varen met ons Dinghietje naar de haven en gaan via het strand en de stenen kustlijn langs de woeste rotsflanken naar het volgende strand, waar de zee en de branding veel wilder zijn dan aan onze ankerplek. Het eerste stuk is behoorlijk moeilijk te beklimmen en te bewandelen. Toch zijn we als eerste aan Playa de Las Meloneras en wandelen hen verder tegemoet. Vanaf hier kunnen we langs een aangelegde boulevard stappen, wat veel makkelijker en comfortabeler is. En dan...eindelijk... Het lang verwachte weerzien!
Op een terras klinken we op het weerzien en genieten met zijn zessen van elkaars gezelschap. De garçons verwennen ons met plaatselijke tapa's en het is alweer véél te snel laat en tijd om terug te keren. Met een taxi worden we terug naar onze verblijfplaats gebracht.
zondag 29 november 2015
zaterdag 28 november 2015
Tenerife, Las Galletas-Gran Canaria, Puerto Mogán(ES_Canarische)
Donderdag, 26 november '15
We zien de maan ondergaan terwijl de zon opkomt. El Teide ligt al te schitteren bij de eerste zonnestralen en een licht bewolkte hemel. Gisteren heeft het heel de dag en nacht stevig gewaaid. Ook de nacht ervoor hebben we de vallen van de vele charterboten in de haven, tegen de masten horen tikken...een geweldig rustgevend slaap-geluid!
Met 15 kn, bijna geen deining, maar windgolven, vertrekken we richting Gran Canaria. Nog voor het ontbijt krijgt de grootste vismolen van de the Captain sterkere visdraad, laat de grote kanjers maar bijten ;-)
Al snel neemt de wind toe en krijgen we windstoten tussen de 25 & 30kn of meer. Zeilen worden gereefd. Het grootzeil vertoond een rare kreukel onderaan: het is gelost. Dit moet straks bekeken worden. Gereefd zeilen we scherp aan de wind. Windgolven worden hoger en over Zensation geblazen...we houden het niet droog, nat, nat, nat en nog eens nat! De kuipvloer lijkt met momenten een plonsbad en the Captain veranderd stilaan in een duiker. De buiskap/spreadhood kan het overkomende water niet te baas. We moeten denken aan de charterboot en zijn crew die gisteren de haven verlieten met hun buiskap naar beneden. We zeiden toen al tegen elkaar: 'dat is géén goed idee!' Zelfs met de buiskap op, stoppen in de verluchting en alle luiken toe, blijven de kajuiten niet droog. Er is geen één boot die volledig waterdicht is, zegt men...
De 100de liters oceaanwater blijven zich over Zensation en ons kappen! Eens achter het eiland Gran Canaria wordt het rustiger en eindelijk droger. De zuidkust is hier terug ruwer en kaler, dan de meer westelijk gelegen Canarische eilanden. Zeilen ruilen plaats met de motor en the Captain kan het grootzeil onderaan terug bevestigen: de D-sluiting die hier normaal voor zorgt en met een colson-bandje vasthangt, is weg...Geert vind hem helemaal vervrongen terug in de mast, inclusief het staafje. Probleem alweer opgelost en het grootzeil kan weer netjes ingedraaid worden.
Ondertussen is mijn ventje verandert in een wandelend zoutvatje...hij hangt vol zoutkristallen en op de boot kunnen we ook aan zoutwinning gaan doen ;-)
Het idylische stadje Mogán en haven verschijnen. Siësta is nog enkele minuten van kracht op de VHF krijgen we geen antwoord. Een havenmeester probeert de bediende boven wakker te roepen, om ons alvast een plaats te kunnen toewijzen. Na enig ronddobberen en geduld, komt er beweging aan het kantoor en even later klinkt een stem op de VHF.
Zodra we afgemeerd zijn en de vieze meerlijnen op Zensation hebben belegt, wordt de tuinslang bovengehaald en Zensation overspoeld met reinigend zoetwater. Ondertussen doe ik het tijdrovende papierwerk op het havenkantoor en kom pas na een dik uur er weer buiten. De bediende haar siësta zat nog in haar vingers en hoofd, denk ik... Maar ze was zo lief en vriendelijk dat we dit er met een lach en een zwans bijnemen ;-) Na onze gratis natuurlijke zeezoute scrubbeurt, die het 'extraatje was van de dag', voelen we ons na een douche weer zacht en klaar om het mondaine plaatsje te verkennen.
Prijzen swingen hier letterlijk en figuurlijk uit de pan! Wat een verschil met andere Canarische eilanden en plaatsen, die we reeds bezocht hebben. Het is hier SUPER-toeristisch en commercieel uitgebuit! Jammer...Maar wél heel romantisch en gezellig om door te wandelen en te liggen met al diezelfde appartementsgebouwen en bruggetjes over de waterweggetjes rondom de haven. Het heeft wat Disney-allures!
We zien de maan ondergaan terwijl de zon opkomt. El Teide ligt al te schitteren bij de eerste zonnestralen en een licht bewolkte hemel. Gisteren heeft het heel de dag en nacht stevig gewaaid. Ook de nacht ervoor hebben we de vallen van de vele charterboten in de haven, tegen de masten horen tikken...een geweldig rustgevend slaap-geluid!
Met 15 kn, bijna geen deining, maar windgolven, vertrekken we richting Gran Canaria. Nog voor het ontbijt krijgt de grootste vismolen van de the Captain sterkere visdraad, laat de grote kanjers maar bijten ;-)
Al snel neemt de wind toe en krijgen we windstoten tussen de 25 & 30kn of meer. Zeilen worden gereefd. Het grootzeil vertoond een rare kreukel onderaan: het is gelost. Dit moet straks bekeken worden. Gereefd zeilen we scherp aan de wind. Windgolven worden hoger en over Zensation geblazen...we houden het niet droog, nat, nat, nat en nog eens nat! De kuipvloer lijkt met momenten een plonsbad en the Captain veranderd stilaan in een duiker. De buiskap/spreadhood kan het overkomende water niet te baas. We moeten denken aan de charterboot en zijn crew die gisteren de haven verlieten met hun buiskap naar beneden. We zeiden toen al tegen elkaar: 'dat is géén goed idee!' Zelfs met de buiskap op, stoppen in de verluchting en alle luiken toe, blijven de kajuiten niet droog. Er is geen één boot die volledig waterdicht is, zegt men...
De 100de liters oceaanwater blijven zich over Zensation en ons kappen! Eens achter het eiland Gran Canaria wordt het rustiger en eindelijk droger. De zuidkust is hier terug ruwer en kaler, dan de meer westelijk gelegen Canarische eilanden. Zeilen ruilen plaats met de motor en the Captain kan het grootzeil onderaan terug bevestigen: de D-sluiting die hier normaal voor zorgt en met een colson-bandje vasthangt, is weg...Geert vind hem helemaal vervrongen terug in de mast, inclusief het staafje. Probleem alweer opgelost en het grootzeil kan weer netjes ingedraaid worden.
Ondertussen is mijn ventje verandert in een wandelend zoutvatje...hij hangt vol zoutkristallen en op de boot kunnen we ook aan zoutwinning gaan doen ;-)
Het idylische stadje Mogán en haven verschijnen. Siësta is nog enkele minuten van kracht op de VHF krijgen we geen antwoord. Een havenmeester probeert de bediende boven wakker te roepen, om ons alvast een plaats te kunnen toewijzen. Na enig ronddobberen en geduld, komt er beweging aan het kantoor en even later klinkt een stem op de VHF.
Zodra we afgemeerd zijn en de vieze meerlijnen op Zensation hebben belegt, wordt de tuinslang bovengehaald en Zensation overspoeld met reinigend zoetwater. Ondertussen doe ik het tijdrovende papierwerk op het havenkantoor en kom pas na een dik uur er weer buiten. De bediende haar siësta zat nog in haar vingers en hoofd, denk ik... Maar ze was zo lief en vriendelijk dat we dit er met een lach en een zwans bijnemen ;-) Na onze gratis natuurlijke zeezoute scrubbeurt, die het 'extraatje was van de dag', voelen we ons na een douche weer zacht en klaar om het mondaine plaatsje te verkennen.
Prijzen swingen hier letterlijk en figuurlijk uit de pan! Wat een verschil met andere Canarische eilanden en plaatsen, die we reeds bezocht hebben. Het is hier SUPER-toeristisch en commercieel uitgebuit! Jammer...Maar wél heel romantisch en gezellig om door te wandelen en te liggen met al diezelfde appartementsgebouwen en bruggetjes over de waterweggetjes rondom de haven. Het heeft wat Disney-allures!
Tenerife, Las Galletas(ES_Canarische)
Woensdag, 25 november '15
Op de havenmuur hangen prachtige fotodoeken met de levende wezens uit de Atlantische Oceaan. Enkele ervan zijn we reeds op de Oceaan tegengekomen, gevangen en/of gegeten.
De vismarkt/-kraampjes aan de haven, verkopen sardientjes, tonijn en bonito, in de omvang die we zelf ook al hebben gevangen, maar ook wat groter. Aan de overkant vinden we in een viswinkel nieuw kunstaas...we vangen liever onze eigen vis, dan ze te kopen van de vissers. Mijn loos-vissertje geeft het nog niet op ;-)
In de ferreteria (=doe-het-zelf-winkeltjes) vinden we materiaal om de muskieto-kajuitingang-deur-net te maken en nog wat ander klusmateriaal. Enkele keren lopen we op en neer van de haven naar het dorp en omgekeerd, om te iets gaan meten, te droppen en af te rekenen voor de ligplaats voor sluitingstijd. Ook al zijn the Captain zijn nieuwe sandalen ondertussen aangekomen op Gran Canaria(in de valies van familie), koopt hij zich alvast een extra paar, voor het geval er weer ééntje het water prefereert :-)
Las Galletas is een leuk rustig stadje met niet te veel toeristen, waar je toch wél op je woorden moet letten, door aanwezige landgenoten en Noorderburen ;-) Duvel en andere Belgische biersoorten kan je hier op de terrasjes verkrijgen aan democratische prijzen (slechts 2,75€ + 7% VAT/BTW(meeste prijzen worden exclusief gepubliceerd en zonder vermelding of het VAT incl. of excl. is. Dat is ook een manier om klanten te lokken. Dus effe navragen als je voor geen verrassingen wil staan!) The Captain kan dit aanbod Belgische bieren, met name: de 'DUVEL', wél appreciëren, aangezien de eigen voorraad bijna uitgeput is...
En als klap op de vuurpijl genieten we van heerlijke mosselen op Belgische wijze met frietjes en mosselsaus! Een geslaagde feestmaaltijd met sentiment... Complimenten aan de Chef!
Op de havenmuur hangen prachtige fotodoeken met de levende wezens uit de Atlantische Oceaan. Enkele ervan zijn we reeds op de Oceaan tegengekomen, gevangen en/of gegeten.
De vismarkt/-kraampjes aan de haven, verkopen sardientjes, tonijn en bonito, in de omvang die we zelf ook al hebben gevangen, maar ook wat groter. Aan de overkant vinden we in een viswinkel nieuw kunstaas...we vangen liever onze eigen vis, dan ze te kopen van de vissers. Mijn loos-vissertje geeft het nog niet op ;-)
In de ferreteria (=doe-het-zelf-winkeltjes) vinden we materiaal om de muskieto-kajuitingang-deur-net te maken en nog wat ander klusmateriaal. Enkele keren lopen we op en neer van de haven naar het dorp en omgekeerd, om te iets gaan meten, te droppen en af te rekenen voor de ligplaats voor sluitingstijd. Ook al zijn the Captain zijn nieuwe sandalen ondertussen aangekomen op Gran Canaria(in de valies van familie), koopt hij zich alvast een extra paar, voor het geval er weer ééntje het water prefereert :-)
Las Galletas is een leuk rustig stadje met niet te veel toeristen, waar je toch wél op je woorden moet letten, door aanwezige landgenoten en Noorderburen ;-) Duvel en andere Belgische biersoorten kan je hier op de terrasjes verkrijgen aan democratische prijzen (slechts 2,75€ + 7% VAT/BTW(meeste prijzen worden exclusief gepubliceerd en zonder vermelding of het VAT incl. of excl. is. Dat is ook een manier om klanten te lokken. Dus effe navragen als je voor geen verrassingen wil staan!) The Captain kan dit aanbod Belgische bieren, met name: de 'DUVEL', wél appreciëren, aangezien de eigen voorraad bijna uitgeput is...
En als klap op de vuurpijl genieten we van heerlijke mosselen op Belgische wijze met frietjes en mosselsaus! Een geslaagde feestmaaltijd met sentiment... Complimenten aan de Chef!
La Gomera, San Sebastián-Tenerife, Las Galletas(ES_Canarische)
Dinsdag, 24 november '15
Onze Engelse buren nodigen ons uit voor de koffie/thee om ervaringen uit te wisselen over onze boten. Zij bezitten een tweelingszus van Zensation...twee zusjes naast elkaar in één box!
Daarna is het vaarklaar maken aangebroken: poetsbeurt, watertank vullen, schoenzolen afwassen, enz...
Plots mist the Captain één van zijn sandalen! Was die al uit ons schoenenmandje? Heeft hij er twee of één afgewassen? Hebben de buren of hij zelf er één in het water geschopt of is er een vis mee gaan zwemmen?! Ra ra...
Onze cruisersvrienden verzamelen zich bij Zensation...het afscheid is aangebroken van fantastische mensen...hier scheiden onze vaarwegen. Voor hoelang? Waar kruisen we elkaar weer? Zien we elkaar aan de overkant? Dit moment is altijd weer moeilijk... We hebben leuke momenten samen beleefd en weer heel wat ervaringen en tips gedeeld. Knuffel, goeie vaart, tot gauw,...
Landvasten worden losgemaakt, armen zwaaien op en neer, kushandjes vliegen heen en weer tot hun contouren uit het zicht verdwijnen :-(
La Gomera heeft ons bekoord en we hadden hier best nog veel langer kunnen blijven en nog lang niet alles gezien en gedaan! Alweer een reden om dit mooie eiland nog eens te bezoeken. Net als La Palma en Madeira is het een aanrader voor wandelaars en natuurliefhebbers.
25knopen wind brengen ons direct weer tot actie en we vertrekken met gereefde zeilen. Aan de haven bevind zich een acceleratie-zone. Eens daar voorbij en nog geen vijftien minuten later neemt de wind af tot 15 kn, om nog geen vijf minuten later terug te vallen tot nog geen 5kn! Reven er uit, voorzeil opdraaien, grootzeil aanhalen en motor aan! Het zeetje vind het geweldig om Zensation heen en weer te doen springen op de ongestructureerde golfslagen en hoge deining van meer dan twee meter. schuimende koppen rollen onder ons door.
Een tijdje later krijgen de golven een vast patroon en neemt de deining af, de oceaan wordt weer vlakker. Tenerife en de pico del Teide tekenen hun lijnen duidelijk af en we naderen het eiland. Vier grienden zien we in de verte enkele keren met hun rugvin bovenkomen en dan zijn ze weer weg, om even later een groep van zeven dichterbij te zien. We zijn nog steeds op motor en draaien even terug en vertragen, om ze van nog dichterbij te kunnen zien. We zien en horen ze spuiten. Drie dolfijnen komen ook nog snel langs gezwommen... Wat wil een mens nog meer?!
De vislijn die van de week afgebroken is door een grotere vangst, wordt vervangen door de sterkere draad van de andere vismolen en meteen uitgegooid om uit te testen...zonder resultaat :-(
Wanneer we de zuidkant van Tenerife en de haven van Las Galletas naderen, komen we weer in een acceleratie-zone. Leuk om met die wind af te meren! Zonder probleem manoeuvreerd the Captain onze dame tussen twee andere boten. Het is toch altijd weer wennen hoe dicht en geprangd je bij elkaar ligt zonder vingerpieren/-steigers, maar met meerlijnen.
Las Galletas mag zijn geheimen nog bewaren tot morgen...Slaapwel.
Onze Engelse buren nodigen ons uit voor de koffie/thee om ervaringen uit te wisselen over onze boten. Zij bezitten een tweelingszus van Zensation...twee zusjes naast elkaar in één box!
Daarna is het vaarklaar maken aangebroken: poetsbeurt, watertank vullen, schoenzolen afwassen, enz...
Plots mist the Captain één van zijn sandalen! Was die al uit ons schoenenmandje? Heeft hij er twee of één afgewassen? Hebben de buren of hij zelf er één in het water geschopt of is er een vis mee gaan zwemmen?! Ra ra...
Onze cruisersvrienden verzamelen zich bij Zensation...het afscheid is aangebroken van fantastische mensen...hier scheiden onze vaarwegen. Voor hoelang? Waar kruisen we elkaar weer? Zien we elkaar aan de overkant? Dit moment is altijd weer moeilijk... We hebben leuke momenten samen beleefd en weer heel wat ervaringen en tips gedeeld. Knuffel, goeie vaart, tot gauw,...
Landvasten worden losgemaakt, armen zwaaien op en neer, kushandjes vliegen heen en weer tot hun contouren uit het zicht verdwijnen :-(
La Gomera heeft ons bekoord en we hadden hier best nog veel langer kunnen blijven en nog lang niet alles gezien en gedaan! Alweer een reden om dit mooie eiland nog eens te bezoeken. Net als La Palma en Madeira is het een aanrader voor wandelaars en natuurliefhebbers.
25knopen wind brengen ons direct weer tot actie en we vertrekken met gereefde zeilen. Aan de haven bevind zich een acceleratie-zone. Eens daar voorbij en nog geen vijftien minuten later neemt de wind af tot 15 kn, om nog geen vijf minuten later terug te vallen tot nog geen 5kn! Reven er uit, voorzeil opdraaien, grootzeil aanhalen en motor aan! Het zeetje vind het geweldig om Zensation heen en weer te doen springen op de ongestructureerde golfslagen en hoge deining van meer dan twee meter. schuimende koppen rollen onder ons door.
Een tijdje later krijgen de golven een vast patroon en neemt de deining af, de oceaan wordt weer vlakker. Tenerife en de pico del Teide tekenen hun lijnen duidelijk af en we naderen het eiland. Vier grienden zien we in de verte enkele keren met hun rugvin bovenkomen en dan zijn ze weer weg, om even later een groep van zeven dichterbij te zien. We zijn nog steeds op motor en draaien even terug en vertragen, om ze van nog dichterbij te kunnen zien. We zien en horen ze spuiten. Drie dolfijnen komen ook nog snel langs gezwommen... Wat wil een mens nog meer?!
De vislijn die van de week afgebroken is door een grotere vangst, wordt vervangen door de sterkere draad van de andere vismolen en meteen uitgegooid om uit te testen...zonder resultaat :-(
Wanneer we de zuidkant van Tenerife en de haven van Las Galletas naderen, komen we weer in een acceleratie-zone. Leuk om met die wind af te meren! Zonder probleem manoeuvreerd the Captain onze dame tussen twee andere boten. Het is toch altijd weer wennen hoe dicht en geprangd je bij elkaar ligt zonder vingerpieren/-steigers, maar met meerlijnen.
Las Galletas mag zijn geheimen nog bewaren tot morgen...Slaapwel.
La Gomera, San Sebastián3(ES_Canarische)
Maandag, 23 november '15
Wandelschoenen aan, fleece-trui mee, rugzakken gevuld met drinken, tussendoortjes en lunchpakket en wandelroutes-plan op zak...we lijken wél bijna echte wandelaars ;-) Een wandelroute uitzoeken gisteren, vonden we als 'leken' niet makkelijk. Hoeveel kilometer, uren, stijgen en dalen gaan we nemen? En vooral waar is het mooiste te zien? Als ongetrainde wandelaars hebben we ons doel niet te hoog ingesteld en kiezen voor een route in het noorden van het eiland.
Net voor vertrek worden we uitgenodigd voor een namiddag- en avondborrel... Namiddag zal wat later worden en avond hopen we zeker te halen, als we de laatste bus terug niet missen! Ook krijgen we nog een zeker 'must-see'-stopplaats tip van onze Engelse buren en een wijziging van planning is al een feit nog voor we op de bus stappen ;-)
De busrit brengt ons langs een andere weg en alweer andere prachtige landschappen, naar onze eerste stopplaats, nml. Los Telares, El Molino de Gofio. Hier is een kleine botanische tuin en wanen we ons voor een stukje terug in Madeira door de 'paradijsvogelbloem'. We sluiten ons aan bij een groep (vier excursiebussen zijn hier net gestopt) en komen via hun gids meer te weten over de traditionele terrasteelt en over de oogst van bananen, mango, papaya, avocado, druiven, Aloë Vera,... En het verkrijgen van de eiland-specialiteit: Palmboomhoning. Er bevind zich hier ook nog een watermolen die m.b.v. water van de ravijnen, de Canarische 'gofio' (=meel van gerst, maïs en tarwe. Een essentieel onderdeel van de Canarische volksvoeding) maalt.
Hier in het noorden zien we enorm veel terrasbouw met vruchten. Het is er vruchtbaar en genieten van een warm vochtig goed klimaat om te oogsten. We zijn blij met onze fleecen, want het is hier duidelijk kouder...
We stappen de bus weer op en rijden helemaal door tot aan Valhermoso. Onderweg zien we dat de noordkust veel ruwer en kaal is, maar de bergflanken en valleien erachter zijn groen.
In Valhermoso kiezen we een stukje van andere wandelroute door tijdsgebrek en wandelen richting zee. Een grote botanische tuin, die alle planten van de Canarische eilanden bevat ligt er verwilderd, verwaarloosd en verlaten bij...zonde! Langs ons wandelpad groeien bananen, avocado's, appelsienen, mandarijnen en staan druivenloze wijnranken (druivenpluk is reeds voorbij). We keren terug richting het dorpsplein, want we willen het risico niet lopen om de bus terug te missen. Wanneer we op een terras zitten te wachten, zien we Lia & Remco van Hullu Poro voorbij wandelen...wat een toeval! Ze zijn hier met een huurwagen en we krijgen een lift terug naar de haven. Geweldig!
Via de andere weg en het nationale park (de busweg van zaterdag) keren we weer. Het is ondertussen beginnen regenen en de prachtige landschappen verdwijnen in de wolken en mist...jammer. Maar hoe dichter we San Sebastián naderen, hoe klaarder en zonniger het weer wordt. Hier is niks te merken van het weer in het noorden en het midden van het eiland en kunnen we genieten van een aperitiefje in de kuip.
De rest van de avond is druk en we lopen van de ene steiger naar de andere en van de ene boot naar de andere voor een steiger-apo, -diner en -degustief ;-) Een gezellige avond met leuke Nederlandse en Vlaamse cruisers.
Wandelschoenen aan, fleece-trui mee, rugzakken gevuld met drinken, tussendoortjes en lunchpakket en wandelroutes-plan op zak...we lijken wél bijna echte wandelaars ;-) Een wandelroute uitzoeken gisteren, vonden we als 'leken' niet makkelijk. Hoeveel kilometer, uren, stijgen en dalen gaan we nemen? En vooral waar is het mooiste te zien? Als ongetrainde wandelaars hebben we ons doel niet te hoog ingesteld en kiezen voor een route in het noorden van het eiland.
Net voor vertrek worden we uitgenodigd voor een namiddag- en avondborrel... Namiddag zal wat later worden en avond hopen we zeker te halen, als we de laatste bus terug niet missen! Ook krijgen we nog een zeker 'must-see'-stopplaats tip van onze Engelse buren en een wijziging van planning is al een feit nog voor we op de bus stappen ;-)
De busrit brengt ons langs een andere weg en alweer andere prachtige landschappen, naar onze eerste stopplaats, nml. Los Telares, El Molino de Gofio. Hier is een kleine botanische tuin en wanen we ons voor een stukje terug in Madeira door de 'paradijsvogelbloem'. We sluiten ons aan bij een groep (vier excursiebussen zijn hier net gestopt) en komen via hun gids meer te weten over de traditionele terrasteelt en over de oogst van bananen, mango, papaya, avocado, druiven, Aloë Vera,... En het verkrijgen van de eiland-specialiteit: Palmboomhoning. Er bevind zich hier ook nog een watermolen die m.b.v. water van de ravijnen, de Canarische 'gofio' (=meel van gerst, maïs en tarwe. Een essentieel onderdeel van de Canarische volksvoeding) maalt.
Hier in het noorden zien we enorm veel terrasbouw met vruchten. Het is er vruchtbaar en genieten van een warm vochtig goed klimaat om te oogsten. We zijn blij met onze fleecen, want het is hier duidelijk kouder...
We stappen de bus weer op en rijden helemaal door tot aan Valhermoso. Onderweg zien we dat de noordkust veel ruwer en kaal is, maar de bergflanken en valleien erachter zijn groen.
In Valhermoso kiezen we een stukje van andere wandelroute door tijdsgebrek en wandelen richting zee. Een grote botanische tuin, die alle planten van de Canarische eilanden bevat ligt er verwilderd, verwaarloosd en verlaten bij...zonde! Langs ons wandelpad groeien bananen, avocado's, appelsienen, mandarijnen en staan druivenloze wijnranken (druivenpluk is reeds voorbij). We keren terug richting het dorpsplein, want we willen het risico niet lopen om de bus terug te missen. Wanneer we op een terras zitten te wachten, zien we Lia & Remco van Hullu Poro voorbij wandelen...wat een toeval! Ze zijn hier met een huurwagen en we krijgen een lift terug naar de haven. Geweldig!
Via de andere weg en het nationale park (de busweg van zaterdag) keren we weer. Het is ondertussen beginnen regenen en de prachtige landschappen verdwijnen in de wolken en mist...jammer. Maar hoe dichter we San Sebastián naderen, hoe klaarder en zonniger het weer wordt. Hier is niks te merken van het weer in het noorden en het midden van het eiland en kunnen we genieten van een aperitiefje in de kuip.
De rest van de avond is druk en we lopen van de ene steiger naar de andere en van de ene boot naar de andere voor een steiger-apo, -diner en -degustief ;-) Een gezellige avond met leuke Nederlandse en Vlaamse cruisers.
La Gomera, San Sebastián2(ES_Canarische)
Zondag, 22 november '15
Zondag, ja, vandaag is het 'echt' zondag ;-)
The Captain haalt zijn longboard uit de garage en rijdt ermee naar de bakker. We horen hier in de haven de wind stevig blazen. Het zijn valwinden die over het gebergte het dal in worden geperst. En op zee staan witte kopjes van de golven. We liggen hier goed beschut voor dit alles.
Aan de overkant in de haven zijn roeiers volop hun speciale vaartuigen aan het klaarmaken voor hun oceaan-oversteek. Ja, ja, je leest het goed...al roeiend de oceaan oversteken! Alleen of met een team van twee of vier personen. Sommige doen er meer dan 90dagen over... En dit alles voor een goed doel! Knap! Maar ons niet gezien, hoor! Kijk voor meer info op volgende link:
https://www.taliskerwhiskyatlanticchallenge.com/
We nemen een kijkje dichterbij en lopen langs de verschillende boten. Ook al zijn het geen gewone kano's, toch zijn ze heel wat kleiner en lager dan de meeste zeilboten die de oceaan oversteken.
De stad of zeg maar stadje, San Sebastián, de hoofdstad is ook weer niet zo groot, althans het commerciële gedeelte van de stad. Maar wij houden wél van het kleinschalige en gezellige, en slenteren graag door smalle straatjes. Het is hier op zondag rustig, we zijn bijna de enige die hier rondlopen en op elk terrasje is er nog plaats. Of is het omdat het uit het zonnetje wat frisjes is, 20° of zo?!
Ook op de steigers is het stilletjes en is het coccoon-dag...het cruisers-leven is best zwaar ;-)
Zondag, ja, vandaag is het 'echt' zondag ;-)
The Captain haalt zijn longboard uit de garage en rijdt ermee naar de bakker. We horen hier in de haven de wind stevig blazen. Het zijn valwinden die over het gebergte het dal in worden geperst. En op zee staan witte kopjes van de golven. We liggen hier goed beschut voor dit alles.
Aan de overkant in de haven zijn roeiers volop hun speciale vaartuigen aan het klaarmaken voor hun oceaan-oversteek. Ja, ja, je leest het goed...al roeiend de oceaan oversteken! Alleen of met een team van twee of vier personen. Sommige doen er meer dan 90dagen over... En dit alles voor een goed doel! Knap! Maar ons niet gezien, hoor! Kijk voor meer info op volgende link:
https://www.taliskerwhiskyatlanticchallenge.com/
We nemen een kijkje dichterbij en lopen langs de verschillende boten. Ook al zijn het geen gewone kano's, toch zijn ze heel wat kleiner en lager dan de meeste zeilboten die de oceaan oversteken.
De stad of zeg maar stadje, San Sebastián, de hoofdstad is ook weer niet zo groot, althans het commerciële gedeelte van de stad. Maar wij houden wél van het kleinschalige en gezellige, en slenteren graag door smalle straatjes. Het is hier op zondag rustig, we zijn bijna de enige die hier rondlopen en op elk terrasje is er nog plaats. Of is het omdat het uit het zonnetje wat frisjes is, 20° of zo?!
Ook op de steigers is het stilletjes en is het coccoon-dag...het cruisers-leven is best zwaar ;-)
La Gomera, San Sebastián1(ES_Canarische)
Zaterdag, 21 november '15
Vooraf heeft An de buslijnen, -aansluitingen en -uren reeds uitgepluist. Met drie bussen, comfortable bussen zoals de gekende reisbussen, zouden we een eilandtour kunnen maken. Of toch zo ongeveer, want hier is er geen kustweg rondom het eiland aanwezig. Met veel smalle klimmende haarspeldbochten en wegen, rijden we de bergen op en af. Bus nummer één brengt ons van San Sebastián via het Nationaal park van Garajonay, naar Valle Gran Rey. Er bevinden zich vooral wandelaars op de bus die op bepaalde vertrekpunten uitstappen om een wandelroute te nemen. Het is hier, net zoals in La Palma, een wandelparadijs! De landschappen en uitzichten zijn formidabel prachtig, fenomenaal en telkens weer verschillend van uitzicht en begroeïng. Er is hier ook een 'Laurisilva' (=Laurierbos, ook in La Palma, Madeira en enkele duizend jaar terug in heel Europa aanwezig waren). We weten niet naar welke kant eerst te kijken of een foto vanachter het busraam proberen te nemen. Onderweg krijgen we ook een prachtig zicht op het buureiland: Tenerife en haar impressionante hoogste vulkaanpiek 'El Teide', La Palma en El Heirro. Bananenplantages, wijnranken en aardappelen in terrasbouw zien we op de bergflanken.
Onze eerste eindhalte is aan een bananenplantage, die bewaakt wordt door twee honden en waar we fruit kunnen kopen bij een oude dame: voor elk een banaan die we meteen opsmullen en een mango voor later. De uurregeling voor de volgende aansluiting wordt bekeken en we ontdekken dat onze aansluiting vandaag, zaterdag, NIET rijdt! Tja, voor ons is het alle dagen zondag, dus een klein planningsfoutje. Aangezien aansluiting twee (buslijn 4) wegvalt, kunnen we ook onze derde aansluiting niet nemen en is de enige optie om dezelfde buslijn en -weg terug te nemen... No problema, it's Espagne ;-)
Tijd genoeg om het dorpje Valla Gran Rey en de haven Puerto de Vueltas te verkennen, of beter gezegd rond te gidsen aan An & Yvan, want we zijn hier gisteren met Zensation vandaan gekomen, na een nacht op anker. Het plaatsje valt ook bij hen in de smaak.
De busrit terug is weer adembenemend qua landschappen en indrukken, ook al hebben we de rit en de omgeving al gezien, je raakt er niet op uitgekeken en komen ogen te kort!
's Avonds houden we samen met de Vaguebond-crew een BBQ met de andere Vlaamse cruisers van SY Sunshine, nml. de fijne Limburgers Rita & Fons (waar we eindelijk mee kennis maken... (al veel van gehoord, maar onze vaarwegen kruisten elkaar telkens Net NIET). Met zijn zes maken we er een gezellige Vlaamse avond van en genieten van elkaars gezelschap, verhalen en lekkers.
Vooraf heeft An de buslijnen, -aansluitingen en -uren reeds uitgepluist. Met drie bussen, comfortable bussen zoals de gekende reisbussen, zouden we een eilandtour kunnen maken. Of toch zo ongeveer, want hier is er geen kustweg rondom het eiland aanwezig. Met veel smalle klimmende haarspeldbochten en wegen, rijden we de bergen op en af. Bus nummer één brengt ons van San Sebastián via het Nationaal park van Garajonay, naar Valle Gran Rey. Er bevinden zich vooral wandelaars op de bus die op bepaalde vertrekpunten uitstappen om een wandelroute te nemen. Het is hier, net zoals in La Palma, een wandelparadijs! De landschappen en uitzichten zijn formidabel prachtig, fenomenaal en telkens weer verschillend van uitzicht en begroeïng. Er is hier ook een 'Laurisilva' (=Laurierbos, ook in La Palma, Madeira en enkele duizend jaar terug in heel Europa aanwezig waren). We weten niet naar welke kant eerst te kijken of een foto vanachter het busraam proberen te nemen. Onderweg krijgen we ook een prachtig zicht op het buureiland: Tenerife en haar impressionante hoogste vulkaanpiek 'El Teide', La Palma en El Heirro. Bananenplantages, wijnranken en aardappelen in terrasbouw zien we op de bergflanken.
Onze eerste eindhalte is aan een bananenplantage, die bewaakt wordt door twee honden en waar we fruit kunnen kopen bij een oude dame: voor elk een banaan die we meteen opsmullen en een mango voor later. De uurregeling voor de volgende aansluiting wordt bekeken en we ontdekken dat onze aansluiting vandaag, zaterdag, NIET rijdt! Tja, voor ons is het alle dagen zondag, dus een klein planningsfoutje. Aangezien aansluiting twee (buslijn 4) wegvalt, kunnen we ook onze derde aansluiting niet nemen en is de enige optie om dezelfde buslijn en -weg terug te nemen... No problema, it's Espagne ;-)
Tijd genoeg om het dorpje Valla Gran Rey en de haven Puerto de Vueltas te verkennen, of beter gezegd rond te gidsen aan An & Yvan, want we zijn hier gisteren met Zensation vandaan gekomen, na een nacht op anker. Het plaatsje valt ook bij hen in de smaak.
De busrit terug is weer adembenemend qua landschappen en indrukken, ook al hebben we de rit en de omgeving al gezien, je raakt er niet op uitgekeken en komen ogen te kort!
's Avonds houden we samen met de Vaguebond-crew een BBQ met de andere Vlaamse cruisers van SY Sunshine, nml. de fijne Limburgers Rita & Fons (waar we eindelijk mee kennis maken... (al veel van gehoord, maar onze vaarwegen kruisten elkaar telkens Net NIET). Met zijn zes maken we er een gezellige Vlaamse avond van en genieten van elkaars gezelschap, verhalen en lekkers.
zaterdag 21 november 2015
La Gomera, Puerto de Vueltas/Valle Gran Rey-San Sebastián(ES_Canarische)
Vrijdag, 20 november '15
Golven rollen en beuken hier op het grote vulkaangebergte en de kust in. Afgelopen nacht heeft de deining ons wat laten rollen en the Captain zijn nachtrust verstoort.
Het is alweer een mooie, warme dag en we genieten van het warme heldere water op de ankerplek, om af te koelen. Tegen de middag halen we ons anker op en varen we richting het oosten van het eiland voor een nieuwe ankerplaats.
Wind is ver zoek en de motor brengt ons verder langs de kust. Een vliegende vis verschijnt even naast Zensation. Hoe dichter we bij de zuidkant komen, hoe kaler en robuuster het landschap wordt. Je ziet hier de afdruipende gestolde lavastroom als stalactieten op het gebergte hangen, zoals in een grot. We zien de contouren van het eiland El Heirro verder in het zuiden liggen. Eens de zuidkaap gerond, zien we weer meer groen. Het eiland Tenerife en vooral de vulkaan El Teide verschijnen aan de horizon.
De volgende ankerplaats nadert en de vislijn gaat af...vaart wordt geminderd en de tweede vislijn binnengehaald. Dan pas kunnen we beginnen om onze vangst binnen te halen. Maar het binnenhalen gaat te vlot. Is de vangst klein of heeft die gelost? Het resultaat is een afgeknakte vislijn en kunstaas weg...was de vangst te groot?! Spijtig :-(
De ankerplaatsen aan de zuidoostkant zien er mooi en leuk uit, maar er staat en redelijke deining en dat is niet aangenaam voor onze nachtrust, dus varen we door naar de hoofdstad en de haven van San Sebastián de La Gomera.
Van Tenerife zien we een zeilboot naderen en zien op AIS dat het Hullu Poro is. In de haven wacht ons alweer een warm onthaal door de Helena- en Vaguebond-crew, die hier verzeild liggen. Samen pakken we Hullu Poro aan en de steiger is snel gevuld met Nederlanders en Vlamingen en leuke zeilers-& eilandverhalen...
Een steigerborrel en een diner in de stad om het weerzien met An & Yvan te vieren volgen.
Morgen trekken we er met z'n vier weer op uit om het eiland te gaan verkennen per bus. Volgens de weerberichten gaan we hier ook nog even verzeild liggen...
Golven rollen en beuken hier op het grote vulkaangebergte en de kust in. Afgelopen nacht heeft de deining ons wat laten rollen en the Captain zijn nachtrust verstoort.
Het is alweer een mooie, warme dag en we genieten van het warme heldere water op de ankerplek, om af te koelen. Tegen de middag halen we ons anker op en varen we richting het oosten van het eiland voor een nieuwe ankerplaats.
Wind is ver zoek en de motor brengt ons verder langs de kust. Een vliegende vis verschijnt even naast Zensation. Hoe dichter we bij de zuidkant komen, hoe kaler en robuuster het landschap wordt. Je ziet hier de afdruipende gestolde lavastroom als stalactieten op het gebergte hangen, zoals in een grot. We zien de contouren van het eiland El Heirro verder in het zuiden liggen. Eens de zuidkaap gerond, zien we weer meer groen. Het eiland Tenerife en vooral de vulkaan El Teide verschijnen aan de horizon.
De volgende ankerplaats nadert en de vislijn gaat af...vaart wordt geminderd en de tweede vislijn binnengehaald. Dan pas kunnen we beginnen om onze vangst binnen te halen. Maar het binnenhalen gaat te vlot. Is de vangst klein of heeft die gelost? Het resultaat is een afgeknakte vislijn en kunstaas weg...was de vangst te groot?! Spijtig :-(
De ankerplaatsen aan de zuidoostkant zien er mooi en leuk uit, maar er staat en redelijke deining en dat is niet aangenaam voor onze nachtrust, dus varen we door naar de hoofdstad en de haven van San Sebastián de La Gomera.
Van Tenerife zien we een zeilboot naderen en zien op AIS dat het Hullu Poro is. In de haven wacht ons alweer een warm onthaal door de Helena- en Vaguebond-crew, die hier verzeild liggen. Samen pakken we Hullu Poro aan en de steiger is snel gevuld met Nederlanders en Vlamingen en leuke zeilers-& eilandverhalen...
Een steigerborrel en een diner in de stad om het weerzien met An & Yvan te vieren volgen.
Morgen trekken we er met z'n vier weer op uit om het eiland te gaan verkennen per bus. Volgens de weerberichten gaan we hier ook nog even verzeild liggen...
La Palma, Puerto de Tazacorte-La Gomera, Puerto de Vueltas/Valle Gran Rey(ES_Canarische)
Donderdag, 19 november '15
Al vroeg verlaten we het eiland La Palma, Isla Verde(=groen eiland) of Isla Bonita(= mooi eiland), zoals het eiland ook genoemd wordt en we het voor een stukje hebben kunnen zien...de rest zal voor een andere keer zijn. Op naar het volgende Canarisch Eiland: La Gomera.
De Atlantische Oceaan is een spiegel en al snel spotten we dolfijnen. Eerst tellen we er vijf, zes, zeven, acht, negen, tien,...ze komen van overal en zijn niet te tellen. In het rimpeloze heldere water kunnen we ze ontzettend goed zien, en ook door hun witte buik kunnen we ze goed volgen en zien hoe diep ze onder water en Zensation duiken. Ongelooflijk, hoe die dieren zich voortbewegen. We genieten van de lange ochtendshow en horen hun scherpe geluidjes.
Ze zijn nog maar net weg, als ik voor de tweede keer een poging doe om het ontbijt te maken, dat er al een volgende voorstelling volgt. Niet alleen voor onze boeg, maar ook een eindje achter ons. Daar steelt een baby-dolfijn de show door tot 2m hoog boven het water salto's te maken en rond z'n as te draaien. Schitterend! Dat is de primus van de 'tuimelaars-klas'!
Wanneer we de zuidkant naderen, zien we rimpels verschijnen in het water. Er komt wind...en wat voor wind! Tot 35knopen. De zeilen worden gereefd en we varen onder maximale helling aan de wind. Het gaat hard en onze douche van vanmorgen was alweer overbodig...liters zoutwater komen over Zensation en onszelf heen ;-)
In een razend tempo verdwijnt La Palma achter ons en pas wanneer we de westkust van La Gomera naderen, neemt de wind af. Op de ankerplaats aan Puerto de Vueltas is het alweer rustig. Een goed plekje naast het inmens hoge vulkaangebergte en een zwart lava-kiezelstrand.
Met ons Dinghietje varen we naar het vissershaventje. Het stadje loopt verder naast de kust en heeft een klein natuurlijk zoutwater-zwembad, stranden met zwart zand en stenen en talrijke appartements-huizen/-blokken, in een mooie cottage stijl. Ook hier weer vooral Duitsers en vele bars en restaurants en unieke kleine winkeltjes. We genieten van het mooie dorpje en de sfeer.
Aan boord wordt de dorado, van vorige week, klaargemaakt en verorberd. Lekker visje...tijd dat we nog eens iets vangen ;-)
Al vroeg verlaten we het eiland La Palma, Isla Verde(=groen eiland) of Isla Bonita(= mooi eiland), zoals het eiland ook genoemd wordt en we het voor een stukje hebben kunnen zien...de rest zal voor een andere keer zijn. Op naar het volgende Canarisch Eiland: La Gomera.
De Atlantische Oceaan is een spiegel en al snel spotten we dolfijnen. Eerst tellen we er vijf, zes, zeven, acht, negen, tien,...ze komen van overal en zijn niet te tellen. In het rimpeloze heldere water kunnen we ze ontzettend goed zien, en ook door hun witte buik kunnen we ze goed volgen en zien hoe diep ze onder water en Zensation duiken. Ongelooflijk, hoe die dieren zich voortbewegen. We genieten van de lange ochtendshow en horen hun scherpe geluidjes.
Ze zijn nog maar net weg, als ik voor de tweede keer een poging doe om het ontbijt te maken, dat er al een volgende voorstelling volgt. Niet alleen voor onze boeg, maar ook een eindje achter ons. Daar steelt een baby-dolfijn de show door tot 2m hoog boven het water salto's te maken en rond z'n as te draaien. Schitterend! Dat is de primus van de 'tuimelaars-klas'!
Wanneer we de zuidkant naderen, zien we rimpels verschijnen in het water. Er komt wind...en wat voor wind! Tot 35knopen. De zeilen worden gereefd en we varen onder maximale helling aan de wind. Het gaat hard en onze douche van vanmorgen was alweer overbodig...liters zoutwater komen over Zensation en onszelf heen ;-)
In een razend tempo verdwijnt La Palma achter ons en pas wanneer we de westkust van La Gomera naderen, neemt de wind af. Op de ankerplaats aan Puerto de Vueltas is het alweer rustig. Een goed plekje naast het inmens hoge vulkaangebergte en een zwart lava-kiezelstrand.
Met ons Dinghietje varen we naar het vissershaventje. Het stadje loopt verder naast de kust en heeft een klein natuurlijk zoutwater-zwembad, stranden met zwart zand en stenen en talrijke appartements-huizen/-blokken, in een mooie cottage stijl. Ook hier weer vooral Duitsers en vele bars en restaurants en unieke kleine winkeltjes. We genieten van het mooie dorpje en de sfeer.
Aan boord wordt de dorado, van vorige week, klaargemaakt en verorberd. Lekker visje...tijd dat we nog eens iets vangen ;-)
La Palma, Puerto de Tazacorte(ES_Canarische)
Woensdag, 18 november '15
Dán toch maar een auto huren en rond de krater van de vulkaan en het nationaal park Tuberiente rijden? Jammergenoeg krijgen we te horen dat we vanuit de haven of het dorp geen auto kunnen huren en al zeker niet voor één dag. Waar dan wél Los Llanos. Dat is een stad verderop, waar we met de bus naar toe kunnen. De stad telt meer inwoners en is toeristischer meer in trek dan de hoofdstad Santa Cruz. Te voet klimmen we naar boven naar de stad van Tazacorte. Onderweg zien we véél bananenplantages die tegen de zuidflank van het gebergte in terrasvorm gebouwd zijn. In het stadje bevind zich een bananenmuseum, uniek in Europa. We willen wél wat meer weten over die kleine lekkere banaantjes. Maar de openingsuren van de flyer kloppen niet meer...jammer, dan maar de bus nemen naar Los Llanos.
We rijden verder het gebergte in, het is een mooie heldere hemel, blauwe lucht en we kunnen een stuk van de vulkaankrater goed zien. En de bananenplantages volgen elkaar op. Het wordt hier ook wél het chiquita-eiland genoemd...Moeten er nog banaantjes zijn?
Het stadje oogt cosy, met zijn smalle straatjes en unieke winkeltjes. Op de stadspleintjes bevinden zich bistro-kiosken en talrijke terrassen. Santa Cruz is inderdaad minder aantrekkelijk. Hier is ook veel meer leven en meer toeristen. We lopen hier niet alleen door de straten, zoals enkele dagen geleden in de hoofdstad.
Na wat rondkuieren, nemen we de bus terug naar Tazacorte. We stappen uit in het stadje om dit verder te verkennen en druipen, tegen openingstijd af, naar het bananenmuseum. Zo komen we meer te weten over La Palma, de bananenteelt, economie, enz... Ja, 600 000 ton bananen worden er hier per jaar geëxporteerd! En het hele jaar door kunnen ze oogsten door het goede klimaat en hun serres, gemaakt van doeken. Op onze geheugenkaart staan nu genoeg bananen en -plantages...na Madeira, is het ons gelukt om ze in alle rust te fotograferen.
Bananen...het doet me denken aan een (fout) liedje van in mijn uitgangstijd...
Zie links voor tekst en nummer:
http://www.songteksten.nl/songteksten/6797/boswachters/bananenlied.htm
https://www.google.es/url?q=https://www.youtube.com/watch%3Fv%3DgNfKs_UvFbY&sa=U&rct=j&ved=0CB4QyCkwAGoVChMI26i3tfuayQIVArYaCh0y5wWj&usg=AFQjCNHIJ8e87zJdqqT4KRoKgteciZAM_g
Op de plantage is een feestje aan de gang van Duitsers en we krijgen een flesje bubbels mee! Of hebben we effe ons gedragen als Party-crashers of paparazzi?!
We zakken terug af naar Puerto de Tazacorte en na de apo (de bubbels van het feestje) aan boord, wandelen we weer in het donker naar de boulevard...de dagen zijn hier ook kort. Na een etentje op een terras worden we tijdens onze terugtocht getrakteerd op een spetterend vuurwerk vanuit de heuvels van het stadje Tazacorte. Die Duitsers weten wél wat feesten is!!! Het was ne bloemeké(van vuurwerk) om U tegen te zeggen. Fantastisch...sehr schön!
Dán toch maar een auto huren en rond de krater van de vulkaan en het nationaal park Tuberiente rijden? Jammergenoeg krijgen we te horen dat we vanuit de haven of het dorp geen auto kunnen huren en al zeker niet voor één dag. Waar dan wél Los Llanos. Dat is een stad verderop, waar we met de bus naar toe kunnen. De stad telt meer inwoners en is toeristischer meer in trek dan de hoofdstad Santa Cruz. Te voet klimmen we naar boven naar de stad van Tazacorte. Onderweg zien we véél bananenplantages die tegen de zuidflank van het gebergte in terrasvorm gebouwd zijn. In het stadje bevind zich een bananenmuseum, uniek in Europa. We willen wél wat meer weten over die kleine lekkere banaantjes. Maar de openingsuren van de flyer kloppen niet meer...jammer, dan maar de bus nemen naar Los Llanos.
We rijden verder het gebergte in, het is een mooie heldere hemel, blauwe lucht en we kunnen een stuk van de vulkaankrater goed zien. En de bananenplantages volgen elkaar op. Het wordt hier ook wél het chiquita-eiland genoemd...Moeten er nog banaantjes zijn?
Het stadje oogt cosy, met zijn smalle straatjes en unieke winkeltjes. Op de stadspleintjes bevinden zich bistro-kiosken en talrijke terrassen. Santa Cruz is inderdaad minder aantrekkelijk. Hier is ook veel meer leven en meer toeristen. We lopen hier niet alleen door de straten, zoals enkele dagen geleden in de hoofdstad.
Na wat rondkuieren, nemen we de bus terug naar Tazacorte. We stappen uit in het stadje om dit verder te verkennen en druipen, tegen openingstijd af, naar het bananenmuseum. Zo komen we meer te weten over La Palma, de bananenteelt, economie, enz... Ja, 600 000 ton bananen worden er hier per jaar geëxporteerd! En het hele jaar door kunnen ze oogsten door het goede klimaat en hun serres, gemaakt van doeken. Op onze geheugenkaart staan nu genoeg bananen en -plantages...na Madeira, is het ons gelukt om ze in alle rust te fotograferen.
Bananen...het doet me denken aan een (fout) liedje van in mijn uitgangstijd...
Zie links voor tekst en nummer:
http://www.songteksten.nl/songteksten/6797/boswachters/bananenlied.htm
https://www.google.es/url?q=https://www.youtube.com/watch%3Fv%3DgNfKs_UvFbY&sa=U&rct=j&ved=0CB4QyCkwAGoVChMI26i3tfuayQIVArYaCh0y5wWj&usg=AFQjCNHIJ8e87zJdqqT4KRoKgteciZAM_g
Op de plantage is een feestje aan de gang van Duitsers en we krijgen een flesje bubbels mee! Of hebben we effe ons gedragen als Party-crashers of paparazzi?!
We zakken terug af naar Puerto de Tazacorte en na de apo (de bubbels van het feestje) aan boord, wandelen we weer in het donker naar de boulevard...de dagen zijn hier ook kort. Na een etentje op een terras worden we tijdens onze terugtocht getrakteerd op een spetterend vuurwerk vanuit de heuvels van het stadje Tazacorte. Die Duitsers weten wél wat feesten is!!! Het was ne bloemeké(van vuurwerk) om U tegen te zeggen. Fantastisch...sehr schön!
La Palma, Santa Cruz-Puerto de Tazacorte(ES_Canarische)
Dinsdag, 17 november '15
Langs de oostkust van La Palma zeilen we richting het zuiden. De kustlijn blijft groen en op de toppen kan je bomen zien.
Wanneer we de zuidkaap naderen, wordt het eiland kaler en woester. Plots krijgen we valwinden met stoten tot 35kn! Zensation loopt uit haar roer. Voor-en grootzeil worden gereefd. De zuidkust is snel gepaseerd en we zetten koers naar het noorden, langs de westkust. En dan...nog maar 4kn wind...motor aan. De wind is aan de eilanden zo veranderlijk & veradelijk!
Over heel de kustlijn, van oost naar west zien we de ene bananenplantage na de andere, allemaal zijn ze onderaan de bergen, tegen de kust gebouwd. Over vele zien we zeilen hangen, het lijkt op serres. In het begin van de oostkust zien we ook grote rotsinhammen, zoals we in Portugal gezien hebben en met ons Dinghietje zijn ingevaren. Dat zien we ons hier niet meteen doen!
Even verder hebben we terug een beetje wind en beginnen we aan een opkruis-tochtje van nog enkele mijlen, maar we geven het al snel op de wind neemt nog meer af en we komen géén meter vooruit. Motor gaat weer aan en zo bereiken we Puerto de Tazacorte. In de verte zien we de kleurijke huisjes al in het dal staan en verderop de bergflanken. De kleuren:geel, oranje, oker, roze, blauw, paars, groen, ... In Santa Cruz vielen de gekleurde huisjes ook al van ver op. Het doet ons terug denken aan de haven van Albufeira(PT), misschien heeft de ontwerper hier zijn inspiratie gehaald.
Tijdens het avondeten krijgen we bezoek van een Vlaming uit Sint-Niklaas, die met zijn vrouw op hun boot, bijna het ganse jaar in de Canarische eilanden vertoeven. Hij verteld ons meer over de eilanden en we krijgen veel tips.
In het donker maken we nog een wandeling naar het dorpje aan de beach. Het zand ziet er ook donker uit en er liggen ook stenen, voor zo ver we kunnen zien of herkennen in het donker. Langs de boulevard is het een gezellige drukte van bars en restaurants en hun Duitse klanten.
Langs de oostkust van La Palma zeilen we richting het zuiden. De kustlijn blijft groen en op de toppen kan je bomen zien.
Wanneer we de zuidkaap naderen, wordt het eiland kaler en woester. Plots krijgen we valwinden met stoten tot 35kn! Zensation loopt uit haar roer. Voor-en grootzeil worden gereefd. De zuidkust is snel gepaseerd en we zetten koers naar het noorden, langs de westkust. En dan...nog maar 4kn wind...motor aan. De wind is aan de eilanden zo veranderlijk & veradelijk!
Over heel de kustlijn, van oost naar west zien we de ene bananenplantage na de andere, allemaal zijn ze onderaan de bergen, tegen de kust gebouwd. Over vele zien we zeilen hangen, het lijkt op serres. In het begin van de oostkust zien we ook grote rotsinhammen, zoals we in Portugal gezien hebben en met ons Dinghietje zijn ingevaren. Dat zien we ons hier niet meteen doen!
Even verder hebben we terug een beetje wind en beginnen we aan een opkruis-tochtje van nog enkele mijlen, maar we geven het al snel op de wind neemt nog meer af en we komen géén meter vooruit. Motor gaat weer aan en zo bereiken we Puerto de Tazacorte. In de verte zien we de kleurijke huisjes al in het dal staan en verderop de bergflanken. De kleuren:geel, oranje, oker, roze, blauw, paars, groen, ... In Santa Cruz vielen de gekleurde huisjes ook al van ver op. Het doet ons terug denken aan de haven van Albufeira(PT), misschien heeft de ontwerper hier zijn inspiratie gehaald.
Tijdens het avondeten krijgen we bezoek van een Vlaming uit Sint-Niklaas, die met zijn vrouw op hun boot, bijna het ganse jaar in de Canarische eilanden vertoeven. Hij verteld ons meer over de eilanden en we krijgen veel tips.
In het donker maken we nog een wandeling naar het dorpje aan de beach. Het zand ziet er ook donker uit en er liggen ook stenen, voor zo ver we kunnen zien of herkennen in het donker. Langs de boulevard is het een gezellige drukte van bars en restaurants en hun Duitse klanten.
dinsdag 17 november 2015
La Palma, Marina La Palma Santa Cruz
Maandag, 16 november '15
Na de was en het ontbijt, trekken we naar de havenwinkel. Eigenlijk is het meer een viswinkel en dus wordt onze visvangst-toebehoren weer wat uitgebreid ;-)
In de toeristische dienst worden we niet véél wijzer aan wat we absoluut moeten zien of doen in La Palma. Zijn er excursies? Of huren we een auto? We krijgen een brochure van een excursie-bureau, die een dorp verder is, aan het volgende strand, 3km. Nemen we de bus, neen, een wandeling langs de kust zien we wél zitten. Maar dat is buiten de warmte en de wegen gerekend...de kustweg loopt in het industriegebied en de weg veranderd in een soort tweevaksbaan-autosnelweg. Eum...is dit nog juist, mogen we hier lopen, waar komen we uit? Hadden we toch misschien beter de bus genomen! We klimmen en zwoegen en zweten, pfff... M.b.v. de IPad geraken we door de industrie, langs verschillende bananenplantage (liggen vast op de gevoelige lens, zonder snelheidsduivel Captain-Shumi achter het stuur (lees Madiera) toch aan het volgende strand: zwart strand. Op het eerste terras dat we in Los Cancajos tegenkomen, ploffen we neer! Het zicht is hier adembenemend en heel apart met het zwarte zandstrand. Bepaalde huidskleuren steken hier goed af ;-)
Maar dorp? Het staat hier in Breña Baja vol met apprtementsblokken, vakantieresorts en hotels en zien en horen vooral Duitse toeristen.
Wanneer we wat bekomen zijn, wandelen we langs een mooi aangelegd wandelpad, verder langs de kust. Ook hier zijn er woeste uitgesleten kliffen, waar we het water tegenaan zien beuken. Indrukwekkend om te aanschouwen. We zien enkele dingen terug van in Lanzarote, hetzij in kleinere formaties: groen water zoals El Golfo en de uitgesleten kliffen zoals Los Hervideros. We zien de landings- en startbaan van de luchthaven die naast de woeste kust ligt. Dan bereiken we toch nog een dorpje en het excursiebureau. Er zijn slechts drie busexcursies: stukje noordoostkust, de noordkant van het eiland en de zuidkant van het eiland, géén volledige eilandtour. En de andere excursies zijn allemaal wandelingen, van middel tot zwaar in fysieke of steilte graad! We wandelen wél eens graag, maar zijn nog niet de afgetrainde berggeiten en zeker in deze hitte passen we hier liever voor. Wat gaan we dan doen? Zelf toch maar een auto huren en een eilandtour doen? Of doorvaren naar de haven aan de westkant van het eiland?
We nemen de taxi terug naar Santa Cruz en gaan op een terras, met WiFi, nog wat informatie sprokkelen. Het eiland heeft een mix van Madeira en Lanzarote te bieden. We hebben daar prachtige dingen gezien en gedaan en hier gaan we soortgelijks aantreffen... 'De Teide' (actieve vulkaan) in Tenerife staat als vulkaan-hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, op ons verlanglijstje. Dus kiezen we nu om morgen langs de zuidkust naar de haven van Tazacorte te varen, die aan de westkust ligt. Zo zien we ook nog wat van La Palma.
Na de was en het ontbijt, trekken we naar de havenwinkel. Eigenlijk is het meer een viswinkel en dus wordt onze visvangst-toebehoren weer wat uitgebreid ;-)
In de toeristische dienst worden we niet véél wijzer aan wat we absoluut moeten zien of doen in La Palma. Zijn er excursies? Of huren we een auto? We krijgen een brochure van een excursie-bureau, die een dorp verder is, aan het volgende strand, 3km. Nemen we de bus, neen, een wandeling langs de kust zien we wél zitten. Maar dat is buiten de warmte en de wegen gerekend...de kustweg loopt in het industriegebied en de weg veranderd in een soort tweevaksbaan-autosnelweg. Eum...is dit nog juist, mogen we hier lopen, waar komen we uit? Hadden we toch misschien beter de bus genomen! We klimmen en zwoegen en zweten, pfff... M.b.v. de IPad geraken we door de industrie, langs verschillende bananenplantage (liggen vast op de gevoelige lens, zonder snelheidsduivel Captain-Shumi achter het stuur (lees Madiera) toch aan het volgende strand: zwart strand. Op het eerste terras dat we in Los Cancajos tegenkomen, ploffen we neer! Het zicht is hier adembenemend en heel apart met het zwarte zandstrand. Bepaalde huidskleuren steken hier goed af ;-)
Maar dorp? Het staat hier in Breña Baja vol met apprtementsblokken, vakantieresorts en hotels en zien en horen vooral Duitse toeristen.
Wanneer we wat bekomen zijn, wandelen we langs een mooi aangelegd wandelpad, verder langs de kust. Ook hier zijn er woeste uitgesleten kliffen, waar we het water tegenaan zien beuken. Indrukwekkend om te aanschouwen. We zien enkele dingen terug van in Lanzarote, hetzij in kleinere formaties: groen water zoals El Golfo en de uitgesleten kliffen zoals Los Hervideros. We zien de landings- en startbaan van de luchthaven die naast de woeste kust ligt. Dan bereiken we toch nog een dorpje en het excursiebureau. Er zijn slechts drie busexcursies: stukje noordoostkust, de noordkant van het eiland en de zuidkant van het eiland, géén volledige eilandtour. En de andere excursies zijn allemaal wandelingen, van middel tot zwaar in fysieke of steilte graad! We wandelen wél eens graag, maar zijn nog niet de afgetrainde berggeiten en zeker in deze hitte passen we hier liever voor. Wat gaan we dan doen? Zelf toch maar een auto huren en een eilandtour doen? Of doorvaren naar de haven aan de westkant van het eiland?
We nemen de taxi terug naar Santa Cruz en gaan op een terras, met WiFi, nog wat informatie sprokkelen. Het eiland heeft een mix van Madeira en Lanzarote te bieden. We hebben daar prachtige dingen gezien en gedaan en hier gaan we soortgelijks aantreffen... 'De Teide' (actieve vulkaan) in Tenerife staat als vulkaan-hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, op ons verlanglijstje. Dus kiezen we nu om morgen langs de zuidkust naar de haven van Tazacorte te varen, die aan de westkust ligt. Zo zien we ook nog wat van La Palma.
maandag 16 november 2015
Tenerife, Santa Cruz-La Palma, Marina La Palma
Zaterdag, 14 november -> Zondag, 15 november '15
Zaterdag, 14 november '15
Volgens de QTVLM, zou de trip naar Lanzarote een dikke honderd mijl, een 24uur duren, waarvan zeven uur op motor, wegens te weinig wind. Hebben we diesel genoeg? In de haven kunnen we niet tanken...dan maar even googelen of er een tankstation in de buurt is. We vinden er twee ze zijn op weg naar de chandleriers, dus dan kunnen we alles in één keer doen. De kar en jerrycans worden klaargezet en we vertrekken.
In de eerste winkel, die het verst van de haven ligt en het dichtst bij het tankstation, vinden we niks van ons lijstje. Dan maar eerst verder op zoek naar diesel. In het eerste tankstation krijgen we geen diesel...volgens de pompbediende voldoen onze bussen niet aan de veiligheidsvoorschriften en moeten we in hun winkel andere jerrycans kopen! We proberen het bij de volgende, die weer een stuk verder is. Daar worden onze bussen zonder probleem gevuld. Oef!
Het is heet en we zijn een héél eind van de haven, het is een zwaar stuk terug in de zon en de hitte, met een kar die bijna 50L diesel draagt...eerst maar naar Zensation brengen, alvorens we naar de twee andere winkels gaan.
Ook daar vinden we niet het nodige, of althans toch niet iets wat we dringend nodig hebben en een goede prijs heeft. Dan maar online bestellen en zelf meebrengen in onze bagage.
Elke dag zien we hier op de steigers iedereen aan hun boot klussen, iedereen maakt zich klaar voor de oversteek. Ook hier staan wat muurschilderingen van cruisers, maar het niveau en aantal ligt hier duidelijk lager dan in Porto Santo. Het is dan ook niet evident om hier te schilderen, aangezien de steiger een stuk van de muur staat en fel op en neer beweegt door het getij. Dus laten we het voor wat het is, ook omdat ons kunstwerk in verschillende stappen geschilderd wordt en we daar enkele dagen tijd voor nodig hebben ;-)
Dieseltank is bijgevuld en Zensation is klaar, we gooien om 14u30 de touwen los en varen de grote haven uit, langs de kolossale vrachtschepen. We gaan een nachtje doorvaren naar La Palma. Ons midscheeps-bedje is niet opgemaakt, volgens Geert kunnen we met die koers en de rustige zee, gewoon vooraan in onze kooi liggen. Buiten krijgen we meteen een wilde zee. De golven komen van 'à-le-canté' en op motor vecht Zensation er tegenaan. Na een dik half uur kopen we in rustiger water en kunnen we beginnen op te kruisen. Al snel merken we grienden op, familie van de dolfijnen, maar dan groter. Maar we gaan te snel voor ze en dus kunnen we ze maar even aanschouwen. De wind is vlagerig en de deining op sommige plaatsen nog heftig, waardoor we af en toe motor moeten bijzetten om er doorheen te geraken.
We gaan de hoek om, langs de noordkust en de zee en de golven worden aangenamer. De gebergten in Santa Cruz en hier zijn groen, het lijkt wél of ze bedekt zijn met een laag mos, zo groen! We varen te ver van de kust om de noord-stranden te kunnen zien en de zon is al bijna onder voor we de noordkust voorbij zijn en Tenerife achter ons laten, om naar het westen te varen, naar La Palma.
Ik voel mezelf niet zo lekker, neen geen zeeziekte,... Wanneer THE Captain voorzien is van het avondeten en nog wat knabbels en thermossen warm water en 'cup a soepekes', kruip ik in onze kooi. Het hotst en het klotst er wat, maar het zijn vooral de zeilen die klapperen en storend zijn. De wind neemt toe en het wordt aangenamer aan de oren, toch kan ik de slaap niet vatten.
Zondag, 15 november '15
George en Geert zijn nog steeds van dienst. The Captain vindt het niet nodig om af te lossen. Ik kruip terug en val in slaap, of met stukken en brokken slaap ik even en ben als verdoofd, maar wakker of niet? Om twee uur ga ik weer naar de kuip, maar het gaat goed bij Geert, hij kan nog even door. George en hij zijn een goed team. Ze kruisen samen af. Ik hoor het telkens als ze gijpen, boven mij slagen de zeilen even, de walder piept en de korte slag van de giek die overgaat...en dan val ik weer in slaap.
Het is bijna zeven uur als ik weer in de kuip verschijn en de zon komt op. Land is in zicht en the Captain voelt zich nog fit!
Hoe dichter we komen, hoe groener ook hier het gebergte wordt. Een vissersbootje dat de havenpier uitkomt verdwijnt met momenten helemaal in de golven. En wat zien we daar? Zijn het kajakkers? Ja, één, twee,..ze dragen een geel hesje, maar peddelen niet, ze liggen in de aanloop naar de haven te vissen...oei, daar nog één, vlak voor de aanloop en hij is slecht zichtbaar zonder hesje, want door de deining verdwijnen ze steeds uit het zicht achter een golf...zo gevaarlijk! Je zou ze zo overvaren!
Voor ons ligt een zwart strand, ja een zwart lava-zandstrand. We hebben al verscheidene kleuren zand- of kiezelstranden gezien, maar nog niet zo zwart als hier.
Na 18u en 30' en 110mijl te hebben gevaren, bereiken we om 8u30 de Marina La Palma binnen en worden we goed opgevangen. Al snel een box toegewezen. Wanneer we afgemeerd zijn is het iets na negen en we kruipen nog even in onze kooi om te rusten.
In de namiddag nemen we een verkwikende douche en aanschowen de haven vanuit de kuip. Een ferry komt binnen en rond de haven is er wat bedrijvigheid op de terrasjes van mensen die vertrekken, toekomen, of gewoon even van het uitzicht en de terrasjes en winkeltjes aan de haven komen genieten.
Er staat een deining in de haven...waar komt die vandaan? De haven ligt door de pieren en havenmuren en pieren toch goed beschut!? Door de swell die binnenrolt, bewegen de boten allemaal en zeker als er een ferry in- of uitvaart. De volgende ferry legt zich voor de haveningang van de plezierjachten! In de pilot hadden we dit al op foto gezien, zo proberen ze de swell in de haven te beperken...Geweldig zicht! Het is nog een vrij nieuwe haven en ze zijn nog aan het bedenken (en op financiële steun aan het wachten) hoe en waarmee ze de deining hier kunnen beperken.
Tijd om onze benen te strekken en de stad Santa Cruz de La Palma te gaan ontdekken. Het is zondag en rustig in de hele stad. Langs de kustlijn is alles afgemaakt door hekken voor de werken. Zijn ze nog aan het uitbreiden? Er liggen nu al bijna géén boten in de jachthaven. Of is het voor de ferry's en cruiseboten of vrachtschepen? Want er is wél industrie aan de andere kant van de Marina.
De typische Canarische huisjes met hun houten balkonnetjes overheersen het straatbeeld. Het is gezellig en knus in de straatjes en er zijn mooie winkels en etalages. We lopen bijna alleen in de stad en kunnen hierdoor alles goed zien. Na een terrasje en nog even drankje in de haven, is het tijd om the Captain te verwennen met een lievelingerechtje: 'goulash met frietjes'. Dat heeft hij verdient na een hele nacht varen! De schat, hij heeft mij rustig laten liggen, wilde mij niet belasten, maar zelf heeft hij nu wél zijn klopke. Hij valt nog net niet met zijn hoofd in z'n frieten ;-)
Tnxxx my lovertje :*
Zaterdag, 14 november '15
Volgens de QTVLM, zou de trip naar Lanzarote een dikke honderd mijl, een 24uur duren, waarvan zeven uur op motor, wegens te weinig wind. Hebben we diesel genoeg? In de haven kunnen we niet tanken...dan maar even googelen of er een tankstation in de buurt is. We vinden er twee ze zijn op weg naar de chandleriers, dus dan kunnen we alles in één keer doen. De kar en jerrycans worden klaargezet en we vertrekken.
In de eerste winkel, die het verst van de haven ligt en het dichtst bij het tankstation, vinden we niks van ons lijstje. Dan maar eerst verder op zoek naar diesel. In het eerste tankstation krijgen we geen diesel...volgens de pompbediende voldoen onze bussen niet aan de veiligheidsvoorschriften en moeten we in hun winkel andere jerrycans kopen! We proberen het bij de volgende, die weer een stuk verder is. Daar worden onze bussen zonder probleem gevuld. Oef!
Het is heet en we zijn een héél eind van de haven, het is een zwaar stuk terug in de zon en de hitte, met een kar die bijna 50L diesel draagt...eerst maar naar Zensation brengen, alvorens we naar de twee andere winkels gaan.
Ook daar vinden we niet het nodige, of althans toch niet iets wat we dringend nodig hebben en een goede prijs heeft. Dan maar online bestellen en zelf meebrengen in onze bagage.
Elke dag zien we hier op de steigers iedereen aan hun boot klussen, iedereen maakt zich klaar voor de oversteek. Ook hier staan wat muurschilderingen van cruisers, maar het niveau en aantal ligt hier duidelijk lager dan in Porto Santo. Het is dan ook niet evident om hier te schilderen, aangezien de steiger een stuk van de muur staat en fel op en neer beweegt door het getij. Dus laten we het voor wat het is, ook omdat ons kunstwerk in verschillende stappen geschilderd wordt en we daar enkele dagen tijd voor nodig hebben ;-)
Dieseltank is bijgevuld en Zensation is klaar, we gooien om 14u30 de touwen los en varen de grote haven uit, langs de kolossale vrachtschepen. We gaan een nachtje doorvaren naar La Palma. Ons midscheeps-bedje is niet opgemaakt, volgens Geert kunnen we met die koers en de rustige zee, gewoon vooraan in onze kooi liggen. Buiten krijgen we meteen een wilde zee. De golven komen van 'à-le-canté' en op motor vecht Zensation er tegenaan. Na een dik half uur kopen we in rustiger water en kunnen we beginnen op te kruisen. Al snel merken we grienden op, familie van de dolfijnen, maar dan groter. Maar we gaan te snel voor ze en dus kunnen we ze maar even aanschouwen. De wind is vlagerig en de deining op sommige plaatsen nog heftig, waardoor we af en toe motor moeten bijzetten om er doorheen te geraken.
We gaan de hoek om, langs de noordkust en de zee en de golven worden aangenamer. De gebergten in Santa Cruz en hier zijn groen, het lijkt wél of ze bedekt zijn met een laag mos, zo groen! We varen te ver van de kust om de noord-stranden te kunnen zien en de zon is al bijna onder voor we de noordkust voorbij zijn en Tenerife achter ons laten, om naar het westen te varen, naar La Palma.
Ik voel mezelf niet zo lekker, neen geen zeeziekte,... Wanneer THE Captain voorzien is van het avondeten en nog wat knabbels en thermossen warm water en 'cup a soepekes', kruip ik in onze kooi. Het hotst en het klotst er wat, maar het zijn vooral de zeilen die klapperen en storend zijn. De wind neemt toe en het wordt aangenamer aan de oren, toch kan ik de slaap niet vatten.
Zondag, 15 november '15
George en Geert zijn nog steeds van dienst. The Captain vindt het niet nodig om af te lossen. Ik kruip terug en val in slaap, of met stukken en brokken slaap ik even en ben als verdoofd, maar wakker of niet? Om twee uur ga ik weer naar de kuip, maar het gaat goed bij Geert, hij kan nog even door. George en hij zijn een goed team. Ze kruisen samen af. Ik hoor het telkens als ze gijpen, boven mij slagen de zeilen even, de walder piept en de korte slag van de giek die overgaat...en dan val ik weer in slaap.
Het is bijna zeven uur als ik weer in de kuip verschijn en de zon komt op. Land is in zicht en the Captain voelt zich nog fit!
Hoe dichter we komen, hoe groener ook hier het gebergte wordt. Een vissersbootje dat de havenpier uitkomt verdwijnt met momenten helemaal in de golven. En wat zien we daar? Zijn het kajakkers? Ja, één, twee,..ze dragen een geel hesje, maar peddelen niet, ze liggen in de aanloop naar de haven te vissen...oei, daar nog één, vlak voor de aanloop en hij is slecht zichtbaar zonder hesje, want door de deining verdwijnen ze steeds uit het zicht achter een golf...zo gevaarlijk! Je zou ze zo overvaren!
Voor ons ligt een zwart strand, ja een zwart lava-zandstrand. We hebben al verscheidene kleuren zand- of kiezelstranden gezien, maar nog niet zo zwart als hier.
Na 18u en 30' en 110mijl te hebben gevaren, bereiken we om 8u30 de Marina La Palma binnen en worden we goed opgevangen. Al snel een box toegewezen. Wanneer we afgemeerd zijn is het iets na negen en we kruipen nog even in onze kooi om te rusten.
In de namiddag nemen we een verkwikende douche en aanschowen de haven vanuit de kuip. Een ferry komt binnen en rond de haven is er wat bedrijvigheid op de terrasjes van mensen die vertrekken, toekomen, of gewoon even van het uitzicht en de terrasjes en winkeltjes aan de haven komen genieten.
Er staat een deining in de haven...waar komt die vandaan? De haven ligt door de pieren en havenmuren en pieren toch goed beschut!? Door de swell die binnenrolt, bewegen de boten allemaal en zeker als er een ferry in- of uitvaart. De volgende ferry legt zich voor de haveningang van de plezierjachten! In de pilot hadden we dit al op foto gezien, zo proberen ze de swell in de haven te beperken...Geweldig zicht! Het is nog een vrij nieuwe haven en ze zijn nog aan het bedenken (en op financiële steun aan het wachten) hoe en waarmee ze de deining hier kunnen beperken.
Tijd om onze benen te strekken en de stad Santa Cruz de La Palma te gaan ontdekken. Het is zondag en rustig in de hele stad. Langs de kustlijn is alles afgemaakt door hekken voor de werken. Zijn ze nog aan het uitbreiden? Er liggen nu al bijna géén boten in de jachthaven. Of is het voor de ferry's en cruiseboten of vrachtschepen? Want er is wél industrie aan de andere kant van de Marina.
De typische Canarische huisjes met hun houten balkonnetjes overheersen het straatbeeld. Het is gezellig en knus in de straatjes en er zijn mooie winkels en etalages. We lopen bijna alleen in de stad en kunnen hierdoor alles goed zien. Na een terrasje en nog even drankje in de haven, is het tijd om the Captain te verwennen met een lievelingerechtje: 'goulash met frietjes'. Dat heeft hij verdient na een hele nacht varen! De schat, hij heeft mij rustig laten liggen, wilde mij niet belasten, maar zelf heeft hij nu wél zijn klopke. Hij valt nog net niet met zijn hoofd in z'n frieten ;-)
Tnxxx my lovertje :*
zaterdag 14 november 2015
Tenerife, Santa Cruz(ES_Canarische)
Vrijdag, 13 november '15
Al vroeg is the Captain aan het klussen: stuurautomaat en roer worden gecontroleerd en aangedraaid. Het frame waarin de bovenste roerlager is gemonteerd was losgekomen. De onderste steun van de Hydrovane bleek ook nu en dan eens een beetje te verschuiven bij het varen in een hoge deining, dit ging gepaard met een storend geluid. De steun wordt gedemonteerd en Tec7 wordt tussen de plaat van de Hydrovane gespoten en weer aangedraaid. Lijstje voor de 'ship-handelers' wordt gemaakt en foto's van onderdelen genomen. In de namiddag gaan we op pad met ons lijstje en adressen van de zaken. Siësta hadden we verwacht, maar dat ze slechts van 10-14u open zijn?! Tja, dan moeten we morgenvroeg terug komen. Dan maar op zoek naar mobiel internet... Daar komen we ook van een koude kermis thuis en dus gaan we iets drinken op een terras met WiFi. Zo kunnen we weer via een site wat GB bijladen, of 't is te zeggen wat eurokes, want hoeveel GB of MB we ervoor krijgen, is een ? Maar we hebben dan toch betalende 3of4G die we kunnen gebruiken, bij gebrek aan gratis WiFi.
In Santa Cruz is ook een Mercado en die willen we ook wél even bezoeken. Het gebouw is prachtig en ook al is het al in de late namiddag, ze is open tot 20u, maar de meeste kramen/togen zijn gesloten of leeg...'s morgens kan je het best verse producten scoren. Rondom is er nog veel volk en sfeer in de tapa-bars.
In de winkelstraten hangt al kerstverlichting en zelfs etalales zijn al versierd met kerstbomen en -versieringen, en natuurlijk pronkt de nieuwe herfst-/wintermode op de etalagepoppen. Raar, het is hier nog zo warm en toch zien we warme truien, winterjassen, laarzen, enz... Het strookt volgens ons niet met het weer en onze inleving dat dit hier nodig is en verkocht wordt. Binnen zes weken zullen we het wél kunnen verdragen in ons Belgenlandje, maar dat kunnen we ons nu moeilijk inbeelden.
De parkjes in de stad zijn mooi aangelegd en er staan speciale bomen, met wortels of takken die van ergens bovenin de boom naar beneden hangen, of zijn het lianen? Daar hebben we in de Dominicaanse ooit eens aangehangen en gezwierd. Aan de parken bevinden zich bar-kiosken en terrasjes, heel uitnodigend en gezellig.
Van de ene zoektocht gaan we door naar de andere, dit keer is het zoeken naar de voetbalmatch België-Italië. Dit zou geen probleem zijn, want overal hangen flatscreens, waren het niet dat vanavond ook net het Spaanse elftal speelt. Dan maar via de radio-app de match beluisteren. Beter iets als niets ;-)
En zo is de dag alweer voorbij gevlogen.
Al vroeg is the Captain aan het klussen: stuurautomaat en roer worden gecontroleerd en aangedraaid. Het frame waarin de bovenste roerlager is gemonteerd was losgekomen. De onderste steun van de Hydrovane bleek ook nu en dan eens een beetje te verschuiven bij het varen in een hoge deining, dit ging gepaard met een storend geluid. De steun wordt gedemonteerd en Tec7 wordt tussen de plaat van de Hydrovane gespoten en weer aangedraaid. Lijstje voor de 'ship-handelers' wordt gemaakt en foto's van onderdelen genomen. In de namiddag gaan we op pad met ons lijstje en adressen van de zaken. Siësta hadden we verwacht, maar dat ze slechts van 10-14u open zijn?! Tja, dan moeten we morgenvroeg terug komen. Dan maar op zoek naar mobiel internet... Daar komen we ook van een koude kermis thuis en dus gaan we iets drinken op een terras met WiFi. Zo kunnen we weer via een site wat GB bijladen, of 't is te zeggen wat eurokes, want hoeveel GB of MB we ervoor krijgen, is een ? Maar we hebben dan toch betalende 3of4G die we kunnen gebruiken, bij gebrek aan gratis WiFi.
In Santa Cruz is ook een Mercado en die willen we ook wél even bezoeken. Het gebouw is prachtig en ook al is het al in de late namiddag, ze is open tot 20u, maar de meeste kramen/togen zijn gesloten of leeg...'s morgens kan je het best verse producten scoren. Rondom is er nog veel volk en sfeer in de tapa-bars.
In de winkelstraten hangt al kerstverlichting en zelfs etalales zijn al versierd met kerstbomen en -versieringen, en natuurlijk pronkt de nieuwe herfst-/wintermode op de etalagepoppen. Raar, het is hier nog zo warm en toch zien we warme truien, winterjassen, laarzen, enz... Het strookt volgens ons niet met het weer en onze inleving dat dit hier nodig is en verkocht wordt. Binnen zes weken zullen we het wél kunnen verdragen in ons Belgenlandje, maar dat kunnen we ons nu moeilijk inbeelden.
De parkjes in de stad zijn mooi aangelegd en er staan speciale bomen, met wortels of takken die van ergens bovenin de boom naar beneden hangen, of zijn het lianen? Daar hebben we in de Dominicaanse ooit eens aangehangen en gezwierd. Aan de parken bevinden zich bar-kiosken en terrasjes, heel uitnodigend en gezellig.
Van de ene zoektocht gaan we door naar de andere, dit keer is het zoeken naar de voetbalmatch België-Italië. Dit zou geen probleem zijn, want overal hangen flatscreens, waren het niet dat vanavond ook net het Spaanse elftal speelt. Dan maar via de radio-app de match beluisteren. Beter iets als niets ;-)
En zo is de dag alweer voorbij gevlogen.
Gran Canaria, Las Palmas-Tenerife, Santa Cruz(ES_Canarische)
Donderdag, 12 november '15
Ook al heeft het maar wat gesmeuld in de schakelkast aan het contact van de boegschroef, doordat die wat los zat, en is er geen brandblusapparaat bij te pas gekomen, beseffen we maar al te goed dat we héél veel geluk gehad hebben! Alles werd extra verlucht om de rook en de brandgeur buiten te krijgen.
De nacht was kort, maar we zijn blij dat we ze op ons drijvend huisje hebben kunnen doorbrengen. En wanneer we opmerken dat ze vuil is van de meerlijnen, zijn we blij dat ze nog vuil kan zijn! Ook voor de buurvrouwen naast ons, had het anders kunnen aflopen, hé. Maar gelukkig is het niet zo'n vaart gelopen en kunnen we zonder problemen afscheid nemen van de buren, die gisteravond zelfs niks in de gaten hadden en nu nog van niks weten, die worden helemaal opgeslorpt door het ARC-circus(zo noemen we die hele organisatie, die enorm comercieel uitgebuit wordt!). Het is ons hier te druk en voelen ons niet direct thuis door de vele ARC-ers.
We wilden gisteren, voor ons probleem, even enkele mensen dag gaan zeggen, maar dat zal voor aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zijn, want we willen vandaag Tenerife bereiken. Voor het buitenvaren, kunnen we toch nog even een praatje maken met Twixx-crew(hij vanop de steiger en wij vanop Zensation) en hun 'Fair Winds' wensen voor de oversteek...'tot ziens in de Caraïben!'
Een uurtje later dan voorzien, met al de babbeltjes met de buurman, Twixx en wachten op de deposite, verlaten we de Marina en Gran Canaria. Het was een blits-bezoek , met enkel verkenning van het havenkantoor en de steiger... binnen twee weken zijn we terug in Gran Canaria. Ja, we hebben een strakke planning voor de komende weken, om alle Canarische eilanden te bezoeken en familie en vrienden te treffen, dus je zal soms wél denken of je afvragen wat en waar we heen varen.
Wél eerst willen we nu al eilandhoppend in dagtochten langs boven aan het meest noord-westelijke eiland 'La Palma' geraken en dat dan voor enkele dagen bezoeken, om daarna terug eilandhoppend langs beneden via 'La Gomera' en 'Tenerife' naar 'Gran Canaria', waar we familie treffen binnen twee weken en het eiland verkennen. Daarna naar 'Tenerife' om het te bezoeken en ook vrienden te treffen, om vervolgens terug naar 'Gran Canaria' te varen om onze vrienden en bootsitters daar te verwelkomen op 20 december en wij naar België vliegen op 23 december '15. Dus effe stressen om zoveel mogelijk van de eilanden te kunnen meepikken en iedereen te zien ;-)
Op 6 januari '16 landen we dan weer terug op Gran Canaria en is het provianderen voor de oversteek naar de Caraïben en Zensation dus vol te stouwen! Nog een tussenstop bij het kleine zuid-westelijke eiland 'El Hierro' en dan nog naar 'Mindelo, Kaap Verdië'. Als we een goed weather-window hebben beginnen we dan van daaruit aan de oversteek.
Maar zover zijn we nog niet...dus terug naar vandaag:
We vertrekken op motor en zien voorbij de haven een vliegende vis. Nu heb ik hem ook gezien, dus Geert ziet ze niet alleen vliegen ;-) Hij denkt ook dat hij een fontein van een walvis heeft gezien, maar slechts één keer...het kan. Eens we de kaap 'La Isleta' gepasseerd zijn, komt er wat wind en zetten we SPI. Dat is alweer een tijdje geleden dat we die nog eens kunnen opzetten hebben. Net als we de SPI aan het zetten zijn zien we enkele dolfijnen...ja, nu dat we geen tijd hebben om naar hen te kijken zijn ze eindelijk nog eens rond Zensation! Maar al snel zien we ze niet meer. Wanneer de SPI staat, hebben we een mooi gemiddelde en denken Santa Cruz nog wél te halen voor het donker. De trip is ongeveer evenveel mijl als gisteren, dus hopelijk blijft er wind. Al snel zien we terug dolfijnen, ze komen van alle kanten en ze blijven een hele tijd spelen voor de boeg. Geweldig! We krijgen er niet genoeg van en ik zet me op de ankerbak met mijn voeten buitenboord. Af en toe krijg ik opspattend water over mijn voeten en hoop een dolfijntje te voelen... Ze spelen en spelen van links naar rechts en van rechts naar links. F-A-N-T-A-S-T-I-S-C-H!!! Het varen gaat goed en we halen onze vrienden hun boot 'Anastasia', met hun bootsitters (Sophie&Frank zijn zelf op het moment in België) al gauw in. Onze dolfijn-vrienden komen nog eens twee keer even goeie dag zeggen. Wél vier keer dolfijnen op één dag, dat maakt onze dag weer extra geslaagd!
Net voor de traffic lane, neemt de wind nog toe en doordat een andere zeiler niet wil afvallen en een vislijn heeft uithangen, zijn we verplicht de SPI toe te doen en dit gaat wat moeilijker, doordat hij in ons geen ruimte geeft...Bedankt Canadees!!! Van collega-zeilers moet je het hebben...en dan nog in zo'n grote plas water!
Voorzeil weer uitrollen en door de toenemende wind, moeten we niet inboeten in sneldheid en gaat het goed vooruit. De mijlen tellen snel af en Tenerife verschijnt door de ijle lucht. Wat een gebergte! De vormen en kleuren zijn weer anders dan op de andere eilanden. Wauw! Huizen die tussen twee bergflanken zijn gebouwd. Net zoals de aankomst gisteren krijgen we ook hier dezelfde indrukken: een grote stad en ook in deze haven is er een grote industrie-/beroepshaven en cruiseboten en ferry's. Om 16uvaren we de haven al binnen en we zitten al op een terrasje in de stad, als we met Sophie & frank facetimen, als hun dame 'Anastasia' net voor zonsondergang de haven invaart... Captain-Shumi voelt zich wéér SUPER ;-)
Ook al heeft het maar wat gesmeuld in de schakelkast aan het contact van de boegschroef, doordat die wat los zat, en is er geen brandblusapparaat bij te pas gekomen, beseffen we maar al te goed dat we héél veel geluk gehad hebben! Alles werd extra verlucht om de rook en de brandgeur buiten te krijgen.
De nacht was kort, maar we zijn blij dat we ze op ons drijvend huisje hebben kunnen doorbrengen. En wanneer we opmerken dat ze vuil is van de meerlijnen, zijn we blij dat ze nog vuil kan zijn! Ook voor de buurvrouwen naast ons, had het anders kunnen aflopen, hé. Maar gelukkig is het niet zo'n vaart gelopen en kunnen we zonder problemen afscheid nemen van de buren, die gisteravond zelfs niks in de gaten hadden en nu nog van niks weten, die worden helemaal opgeslorpt door het ARC-circus(zo noemen we die hele organisatie, die enorm comercieel uitgebuit wordt!). Het is ons hier te druk en voelen ons niet direct thuis door de vele ARC-ers.
We wilden gisteren, voor ons probleem, even enkele mensen dag gaan zeggen, maar dat zal voor aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zijn, want we willen vandaag Tenerife bereiken. Voor het buitenvaren, kunnen we toch nog even een praatje maken met Twixx-crew(hij vanop de steiger en wij vanop Zensation) en hun 'Fair Winds' wensen voor de oversteek...'tot ziens in de Caraïben!'
Een uurtje later dan voorzien, met al de babbeltjes met de buurman, Twixx en wachten op de deposite, verlaten we de Marina en Gran Canaria. Het was een blits-bezoek , met enkel verkenning van het havenkantoor en de steiger... binnen twee weken zijn we terug in Gran Canaria. Ja, we hebben een strakke planning voor de komende weken, om alle Canarische eilanden te bezoeken en familie en vrienden te treffen, dus je zal soms wél denken of je afvragen wat en waar we heen varen.
Wél eerst willen we nu al eilandhoppend in dagtochten langs boven aan het meest noord-westelijke eiland 'La Palma' geraken en dat dan voor enkele dagen bezoeken, om daarna terug eilandhoppend langs beneden via 'La Gomera' en 'Tenerife' naar 'Gran Canaria', waar we familie treffen binnen twee weken en het eiland verkennen. Daarna naar 'Tenerife' om het te bezoeken en ook vrienden te treffen, om vervolgens terug naar 'Gran Canaria' te varen om onze vrienden en bootsitters daar te verwelkomen op 20 december en wij naar België vliegen op 23 december '15. Dus effe stressen om zoveel mogelijk van de eilanden te kunnen meepikken en iedereen te zien ;-)
Op 6 januari '16 landen we dan weer terug op Gran Canaria en is het provianderen voor de oversteek naar de Caraïben en Zensation dus vol te stouwen! Nog een tussenstop bij het kleine zuid-westelijke eiland 'El Hierro' en dan nog naar 'Mindelo, Kaap Verdië'. Als we een goed weather-window hebben beginnen we dan van daaruit aan de oversteek.
Maar zover zijn we nog niet...dus terug naar vandaag:
We vertrekken op motor en zien voorbij de haven een vliegende vis. Nu heb ik hem ook gezien, dus Geert ziet ze niet alleen vliegen ;-) Hij denkt ook dat hij een fontein van een walvis heeft gezien, maar slechts één keer...het kan. Eens we de kaap 'La Isleta' gepasseerd zijn, komt er wat wind en zetten we SPI. Dat is alweer een tijdje geleden dat we die nog eens kunnen opzetten hebben. Net als we de SPI aan het zetten zijn zien we enkele dolfijnen...ja, nu dat we geen tijd hebben om naar hen te kijken zijn ze eindelijk nog eens rond Zensation! Maar al snel zien we ze niet meer. Wanneer de SPI staat, hebben we een mooi gemiddelde en denken Santa Cruz nog wél te halen voor het donker. De trip is ongeveer evenveel mijl als gisteren, dus hopelijk blijft er wind. Al snel zien we terug dolfijnen, ze komen van alle kanten en ze blijven een hele tijd spelen voor de boeg. Geweldig! We krijgen er niet genoeg van en ik zet me op de ankerbak met mijn voeten buitenboord. Af en toe krijg ik opspattend water over mijn voeten en hoop een dolfijntje te voelen... Ze spelen en spelen van links naar rechts en van rechts naar links. F-A-N-T-A-S-T-I-S-C-H!!! Het varen gaat goed en we halen onze vrienden hun boot 'Anastasia', met hun bootsitters (Sophie&Frank zijn zelf op het moment in België) al gauw in. Onze dolfijn-vrienden komen nog eens twee keer even goeie dag zeggen. Wél vier keer dolfijnen op één dag, dat maakt onze dag weer extra geslaagd!
Net voor de traffic lane, neemt de wind nog toe en doordat een andere zeiler niet wil afvallen en een vislijn heeft uithangen, zijn we verplicht de SPI toe te doen en dit gaat wat moeilijker, doordat hij in ons geen ruimte geeft...Bedankt Canadees!!! Van collega-zeilers moet je het hebben...en dan nog in zo'n grote plas water!
Voorzeil weer uitrollen en door de toenemende wind, moeten we niet inboeten in sneldheid en gaat het goed vooruit. De mijlen tellen snel af en Tenerife verschijnt door de ijle lucht. Wat een gebergte! De vormen en kleuren zijn weer anders dan op de andere eilanden. Wauw! Huizen die tussen twee bergflanken zijn gebouwd. Net zoals de aankomst gisteren krijgen we ook hier dezelfde indrukken: een grote stad en ook in deze haven is er een grote industrie-/beroepshaven en cruiseboten en ferry's. Om 16uvaren we de haven al binnen en we zitten al op een terrasje in de stad, als we met Sophie & frank facetimen, als hun dame 'Anastasia' net voor zonsondergang de haven invaart... Captain-Shumi voelt zich wéér SUPER ;-)
donderdag 12 november 2015
Fuerteventura, Morro del Jable-Gran Canaria, Las Palmas(ES_Canarische)
Woensdag, 11 november '15
Vannacht hebben we te maken gehad met valwinden die over het gebergte komen. We hoorden de wind gieren in onze verstaging, maar Zensation zelf bleef rustig liggen achter haar anker. In de vroege ochtend nam de wind nog meer toe en hoorden we de linten, waarmee ons Dinghietje is vastgemaakt, flapperen. Ondanks dit alles hebben we vrij goed geslapen. Zo stil hebben we de afgelopen dagen niet gelegen ;-)
Om half zeven horen we de ferry één keer blazen, voor hij vertrekt. Iets later maken we ons klaar voor vertrek en halen we het anker op. Hierbij verlaten we Fuerteventura en zetten we koers naar het volgend Canarisch Eiland: Gran Canaria. Dit eiland ligt verder dan de vorige vier eilanden: La Graciosa, Lanzarote, Isla de Lobos en Fuerteventura. Deze vier liggen zo dicht bij elkaar, dat een volgende vulkaanuitbarsting hun zou kunnen samenvoegen...
We hebben dus een kleine zestig mijl voor de boeg, voor ons niet ver, maar het is zo dat we maar een kleine 11 uur licht hebben per dag. Dus even een rekensommetje maken: 60 : 11 = 5,45... dat is dus de snelheid die we gemiddeld moeten varen, om tijdig in de Marina Las Palmas af te meren.
Met wat wind halen we dit makkelijk en we beginnen met een mooie 15kn wind en aan snelheid van 7 knopen, een goede start! Maar twee uur later vallen we al zonder wind en gaat de motor aan. Deining en stroming vechten tegen elkaar en dit brengt een rare golfslag met zich mee. Zensation wordt langs alle kanten bespeelt en de golventoppen lijken wél op vulkanisch gebergte, met hoge en lage toppen/golven. Een tijdje later kunnen we de zeilen weer hijsen, om het nog geen half uur weer over te laten aan de motor. Zo gaat het een hele dag door, tot the Captain zegt dat de zeilen nú neer blijven. Dat wil ik wél op een papiertje geschreven hebben ;-) En ja hoor, nog géén half uur later worden de zeilen weer gezet! De laatste twee uur hebben we een goede windsnelheid. De hele dag zit de lucht dicht, af en toe zien we de zon even tussen bewolking doorkomen en het is warm.
Vele zullen zich afvragen: 'wat doe je nu al die uren tijdens het varen?' Wel afhankelijk van het weer heb je veel of weinig werk met het trimmen van de zeilen, of zoals vandaag met ze te hijsen en weer in te rollen, plotten/navigeren, het verkeer in de gaten houden, lezen, vissen, koken, eten, poetsen, makkelijke klusjes, enz... En vooral genieten van de omgeving en proberen dolfijnen te spotten. Vandaag had ik het extra druk: afrekenen met zwartrijders! Zo noem ik die zwarte vieze vliegende insecten met vleugels en facetogen. Waar ze vandaan komen en blijven komen, is ons een raadsel. Sinds gisteren hadden we veel vliegen aan boord, maar 's avonds waren ze verdwenen en bij ons vertrek deze morgen, was er geen enkele vlieg. Elke keer dat ik beneden kwam, zaten er wel enkele in de leefruimte. Onze vliegenmeppers worden actief ingezet, maar voor elk lijk kregen we er telkens twee vliegende zwartrijders erbij! Ni te doen! Ook in de kuip waren ze aanwezig. Waar komen ze toch vandaan, zo midden op zee?!
Gran Canaria komt in zicht en we meren al om half zes af in Puerto Las Palmas. Het is er druk met de ARC, race naar de Caraïben, die 22november vertrekken, waaraan zeker tweehonderd boten deelnemen, dus de haven ligt goed vol en onder de zaling en in hun wand flapperen de ARC-vlag en feestbevlagging. Toch worden we vriendelijk onthaalt, maar een plaats...dat is een probleem. Na een uur hebben ze een plek voor ons gevonden voor één nacht. Er zijn hier geen vingersteigers, maar m.b.v. meerlijnen die je vooraan belegt en met de kont naar de steiger, waar je je landvasten op de kikkers legt, lig je ook vast. Deze methode kennen we van in Griekenland en Kroatië en ook in Vaiana de Castello(PT). We moeten ons tussen twee boten wringen en de boegschroef helpt ons om er in te geraken en met de schroef niet in een meerlijn te varen. Met wat hulp van de havenmeester die met zijn rib de andere boten wat verder uit elkaar trekt, kunnen we er tussen.
Hier gaan we niet bewegen vannacht...we liggen allen tegen tegen elkaar geperst ;-)
Wanneer ik beneden iets ga nemen, ruik ik een brandlucht in de punt. Ik vraag aan Geert of ze ergens aan het barbequeën zijn. Hij ziet niets, komt binnen ruiken en spurt naar buiten en begint de garage leeg te maken en roept om het brandblusapparaat te brengen. De schakelkast van de boegschroef zit daar en...het heeft gebrand! De garage hangt vol rook en de brandlucht komt ons tegemoet... Gelukkig had ik het geroken...dit had helemaal anders kunnen aflopen!
Een hulplijn geeft ons raad en alle schakelaars en bedrading worden nagekeken en schoon gemaakt. Probleem opgelost. Bedankt Paul & Mieke De Lange. Dit gaan we toch extra in de gaten houden bij het volgende boegschroef-gebruik.
We zijn behoorlijk van ons melk. Gaan we morgen verder of blijven we nog een dag?
Vannacht hebben we te maken gehad met valwinden die over het gebergte komen. We hoorden de wind gieren in onze verstaging, maar Zensation zelf bleef rustig liggen achter haar anker. In de vroege ochtend nam de wind nog meer toe en hoorden we de linten, waarmee ons Dinghietje is vastgemaakt, flapperen. Ondanks dit alles hebben we vrij goed geslapen. Zo stil hebben we de afgelopen dagen niet gelegen ;-)
Om half zeven horen we de ferry één keer blazen, voor hij vertrekt. Iets later maken we ons klaar voor vertrek en halen we het anker op. Hierbij verlaten we Fuerteventura en zetten we koers naar het volgend Canarisch Eiland: Gran Canaria. Dit eiland ligt verder dan de vorige vier eilanden: La Graciosa, Lanzarote, Isla de Lobos en Fuerteventura. Deze vier liggen zo dicht bij elkaar, dat een volgende vulkaanuitbarsting hun zou kunnen samenvoegen...
We hebben dus een kleine zestig mijl voor de boeg, voor ons niet ver, maar het is zo dat we maar een kleine 11 uur licht hebben per dag. Dus even een rekensommetje maken: 60 : 11 = 5,45... dat is dus de snelheid die we gemiddeld moeten varen, om tijdig in de Marina Las Palmas af te meren.
Met wat wind halen we dit makkelijk en we beginnen met een mooie 15kn wind en aan snelheid van 7 knopen, een goede start! Maar twee uur later vallen we al zonder wind en gaat de motor aan. Deining en stroming vechten tegen elkaar en dit brengt een rare golfslag met zich mee. Zensation wordt langs alle kanten bespeelt en de golventoppen lijken wél op vulkanisch gebergte, met hoge en lage toppen/golven. Een tijdje later kunnen we de zeilen weer hijsen, om het nog geen half uur weer over te laten aan de motor. Zo gaat het een hele dag door, tot the Captain zegt dat de zeilen nú neer blijven. Dat wil ik wél op een papiertje geschreven hebben ;-) En ja hoor, nog géén half uur later worden de zeilen weer gezet! De laatste twee uur hebben we een goede windsnelheid. De hele dag zit de lucht dicht, af en toe zien we de zon even tussen bewolking doorkomen en het is warm.
Vele zullen zich afvragen: 'wat doe je nu al die uren tijdens het varen?' Wel afhankelijk van het weer heb je veel of weinig werk met het trimmen van de zeilen, of zoals vandaag met ze te hijsen en weer in te rollen, plotten/navigeren, het verkeer in de gaten houden, lezen, vissen, koken, eten, poetsen, makkelijke klusjes, enz... En vooral genieten van de omgeving en proberen dolfijnen te spotten. Vandaag had ik het extra druk: afrekenen met zwartrijders! Zo noem ik die zwarte vieze vliegende insecten met vleugels en facetogen. Waar ze vandaan komen en blijven komen, is ons een raadsel. Sinds gisteren hadden we veel vliegen aan boord, maar 's avonds waren ze verdwenen en bij ons vertrek deze morgen, was er geen enkele vlieg. Elke keer dat ik beneden kwam, zaten er wel enkele in de leefruimte. Onze vliegenmeppers worden actief ingezet, maar voor elk lijk kregen we er telkens twee vliegende zwartrijders erbij! Ni te doen! Ook in de kuip waren ze aanwezig. Waar komen ze toch vandaan, zo midden op zee?!
Gran Canaria komt in zicht en we meren al om half zes af in Puerto Las Palmas. Het is er druk met de ARC, race naar de Caraïben, die 22november vertrekken, waaraan zeker tweehonderd boten deelnemen, dus de haven ligt goed vol en onder de zaling en in hun wand flapperen de ARC-vlag en feestbevlagging. Toch worden we vriendelijk onthaalt, maar een plaats...dat is een probleem. Na een uur hebben ze een plek voor ons gevonden voor één nacht. Er zijn hier geen vingersteigers, maar m.b.v. meerlijnen die je vooraan belegt en met de kont naar de steiger, waar je je landvasten op de kikkers legt, lig je ook vast. Deze methode kennen we van in Griekenland en Kroatië en ook in Vaiana de Castello(PT). We moeten ons tussen twee boten wringen en de boegschroef helpt ons om er in te geraken en met de schroef niet in een meerlijn te varen. Met wat hulp van de havenmeester die met zijn rib de andere boten wat verder uit elkaar trekt, kunnen we er tussen.
Hier gaan we niet bewegen vannacht...we liggen allen tegen tegen elkaar geperst ;-)
Wanneer ik beneden iets ga nemen, ruik ik een brandlucht in de punt. Ik vraag aan Geert of ze ergens aan het barbequeën zijn. Hij ziet niets, komt binnen ruiken en spurt naar buiten en begint de garage leeg te maken en roept om het brandblusapparaat te brengen. De schakelkast van de boegschroef zit daar en...het heeft gebrand! De garage hangt vol rook en de brandlucht komt ons tegemoet... Gelukkig had ik het geroken...dit had helemaal anders kunnen aflopen!
Een hulplijn geeft ons raad en alle schakelaars en bedrading worden nagekeken en schoon gemaakt. Probleem opgelost. Bedankt Paul & Mieke De Lange. Dit gaan we toch extra in de gaten houden bij het volgende boegschroef-gebruik.
We zijn behoorlijk van ons melk. Gaan we morgen verder of blijven we nog een dag?
woensdag 11 november 2015
Fuerteventura, Gran Tarajal-Morro del Jable
Dinsdag, 10 november '15
Na enkele uren rustig te hebben geslapen, beginnen we in de vroege morgen weer te rollen, maar al bij al valt het mee, het is pas tegen zonsopgang dat de deining doorzet. We laten onze plannen om nog aan land te gaan varen...met deze deining geraken we niet droog in een winkel ;-)
Anker op en doorvaren dan maar en we eten een omeletje onderweg. We hebben een de wind en deining langs achter en bomen het voorzeil uit...zalige koers is dit. Ons vislijn hangt uit en al snel hebben we beet...net nu ik weer vis(bonito) uit de vriezer heb gehaald voor vanavond! Komt dus goed uit...de ene eruit en de andere erin ;-) Het is een platte gele vis van 50cm. We vinden hem niet terug in onze boekjes, maar denken dat het een makreel-achtige is. Straks even 'Google-en'.
We naderen lichter gekleurde gebergte, woestijnzand en -duinen aan het populaire vakantieoord 'Costa Calme'. Iets verder op wordt het water nog blauwer of nog appelblauwzeegroener of zijn het al 50-tinten blauw?! Het is de lagune bij 'Risco de Paso' het ziet er prachtig uit...maar zelfs met hoogwater kunnen we de lagune niet invaren en er staat te veel deining om hier even het anker uit te gooien en met de bijboot erin te varen...jammer. In Spanje en Portugal hebben we al in enkele lagunes kunnen liggen met Zensation. Toch proberen we zo dicht mogelijk te varen om het te kunnen aanschowen. Mensen wandelen, zitten of liggen op het smalle strookje mooi zand tussen de zee en de lagune. In de lagune is het water rustig, terwijl aan de andere kant, van zee, golven tegen de zandstrook rollen. Paradijslijk!!!
Op het einde van de oostkust zien we véél hotelcomplexen aan Jandía Playa, Hobie-catamarannetjes varen voor de kust, alsook surfers en kitesurfers. Het is er druk, ook op het strand zien we heel wat mensen. Plots gaat onze vislijn af...het zal toch niet waar zijn zeker! Ja, ja, één van de hobie-Cats' heeft onze vislijn overvaren...de lijn is niet te stoppen...met het zeilmes snijdt the Captain de lijn door... bye, bye aas... En het was nogwel een goedgekeurd kunstaas door de vissen, althans één, aangezien we er vandaag al een dorado (ondertussen opgezocht) mee gevangen hebben!
Net achter het hoekje, aan de zuidkust, ankeren we naast de haven in Morro del Jable. De marina heeft weinig of geen plaats voor bezoekers en de ferry's die naar Gran Canaria varen liggen te ronken aan de havenmuur. In de baai komen en gaan verscheiden excursie-boten, ze liggen er voor een tijdje en varen weer weg. De dorado wordt gekuist en ingevrozen. We bekijken de planning voor de komende weken en zoeken verkoeling in het water. Op het einde van de namiddag krijgen we nog gezelschap van drie andere zeilboten.
We varen met de bijboot de haven in, in de boeggolven van de ferry die net is vertrokken, maar we houden het droog. Bij de excursieboten mogen we ons Dinghietje achter laten. Het is weer wat trappen en steile straten beklimmen, om in het dorp te komen richting Jandía Playa. Het is hier gezellig druk en we horen en zien veel Duitsers...we worden ook door de bevolking in het Duits aangesproken en de menukaarten zijn in het Spaans&Duits. Raar... Het is hier een populair vakantieplaats voor de Duitsers, daarom dus. Ja, de terrasjes aan de waterkant zitten er vol van. Op de tweede rij, verder de stad in, zoals ze dat noemen, treffen we weer enkel de plaatselijke bevolking in de straten, het park, op de banken en terrassen.
Geladen met proviand stappen we weer het hele eind terug naar de haven. M.b.v. een lichtje varen we naar Zensation, waar we smullen van een stuk bonito. Ondertussen zijn er nog enkele boten bijgekomen en liggen we met z'n zessen hier voor anker.
Voor het slapen gaan worden we nog opgeschrikt door één lange stoot(geluidsignaal=attentie! En deze neemt de uitdrukking 'lange' een beetje te lang!), gevolgt door drie korte stoten(=ik sla achteruit). De ferry die vier uur geleden uit de haven vertrokken is, is weer terug. Hij vaart kort bij ons, om zijn draai te nemen, zodat hij achterwaarts den haven kan invaren! Alle zes blijven we ongeschonden. Knap stukje vaarkunst van die kapitein ;-)
Hopelijk gaan we een rustige nacht tegemoet en komen of vertrekken er geen ferry's meer, want we hebben een vroege start en langere trip gepland.
Na enkele uren rustig te hebben geslapen, beginnen we in de vroege morgen weer te rollen, maar al bij al valt het mee, het is pas tegen zonsopgang dat de deining doorzet. We laten onze plannen om nog aan land te gaan varen...met deze deining geraken we niet droog in een winkel ;-)
Anker op en doorvaren dan maar en we eten een omeletje onderweg. We hebben een de wind en deining langs achter en bomen het voorzeil uit...zalige koers is dit. Ons vislijn hangt uit en al snel hebben we beet...net nu ik weer vis(bonito) uit de vriezer heb gehaald voor vanavond! Komt dus goed uit...de ene eruit en de andere erin ;-) Het is een platte gele vis van 50cm. We vinden hem niet terug in onze boekjes, maar denken dat het een makreel-achtige is. Straks even 'Google-en'.
We naderen lichter gekleurde gebergte, woestijnzand en -duinen aan het populaire vakantieoord 'Costa Calme'. Iets verder op wordt het water nog blauwer of nog appelblauwzeegroener of zijn het al 50-tinten blauw?! Het is de lagune bij 'Risco de Paso' het ziet er prachtig uit...maar zelfs met hoogwater kunnen we de lagune niet invaren en er staat te veel deining om hier even het anker uit te gooien en met de bijboot erin te varen...jammer. In Spanje en Portugal hebben we al in enkele lagunes kunnen liggen met Zensation. Toch proberen we zo dicht mogelijk te varen om het te kunnen aanschowen. Mensen wandelen, zitten of liggen op het smalle strookje mooi zand tussen de zee en de lagune. In de lagune is het water rustig, terwijl aan de andere kant, van zee, golven tegen de zandstrook rollen. Paradijslijk!!!
Op het einde van de oostkust zien we véél hotelcomplexen aan Jandía Playa, Hobie-catamarannetjes varen voor de kust, alsook surfers en kitesurfers. Het is er druk, ook op het strand zien we heel wat mensen. Plots gaat onze vislijn af...het zal toch niet waar zijn zeker! Ja, ja, één van de hobie-Cats' heeft onze vislijn overvaren...de lijn is niet te stoppen...met het zeilmes snijdt the Captain de lijn door... bye, bye aas... En het was nogwel een goedgekeurd kunstaas door de vissen, althans één, aangezien we er vandaag al een dorado (ondertussen opgezocht) mee gevangen hebben!
Net achter het hoekje, aan de zuidkust, ankeren we naast de haven in Morro del Jable. De marina heeft weinig of geen plaats voor bezoekers en de ferry's die naar Gran Canaria varen liggen te ronken aan de havenmuur. In de baai komen en gaan verscheiden excursie-boten, ze liggen er voor een tijdje en varen weer weg. De dorado wordt gekuist en ingevrozen. We bekijken de planning voor de komende weken en zoeken verkoeling in het water. Op het einde van de namiddag krijgen we nog gezelschap van drie andere zeilboten.
We varen met de bijboot de haven in, in de boeggolven van de ferry die net is vertrokken, maar we houden het droog. Bij de excursieboten mogen we ons Dinghietje achter laten. Het is weer wat trappen en steile straten beklimmen, om in het dorp te komen richting Jandía Playa. Het is hier gezellig druk en we horen en zien veel Duitsers...we worden ook door de bevolking in het Duits aangesproken en de menukaarten zijn in het Spaans&Duits. Raar... Het is hier een populair vakantieplaats voor de Duitsers, daarom dus. Ja, de terrasjes aan de waterkant zitten er vol van. Op de tweede rij, verder de stad in, zoals ze dat noemen, treffen we weer enkel de plaatselijke bevolking in de straten, het park, op de banken en terrassen.
Geladen met proviand stappen we weer het hele eind terug naar de haven. M.b.v. een lichtje varen we naar Zensation, waar we smullen van een stuk bonito. Ondertussen zijn er nog enkele boten bijgekomen en liggen we met z'n zessen hier voor anker.
Voor het slapen gaan worden we nog opgeschrikt door één lange stoot(geluidsignaal=attentie! En deze neemt de uitdrukking 'lange' een beetje te lang!), gevolgt door drie korte stoten(=ik sla achteruit). De ferry die vier uur geleden uit de haven vertrokken is, is weer terug. Hij vaart kort bij ons, om zijn draai te nemen, zodat hij achterwaarts den haven kan invaren! Alle zes blijven we ongeschonden. Knap stukje vaarkunst van die kapitein ;-)
Hopelijk gaan we een rustige nacht tegemoet en komen of vertrekken er geen ferry's meer, want we hebben een vroege start en langere trip gepland.
Fuerteventura, Pozo Negro-Grand Tarajal(ES_Canarische)
Maandag, 9 november '15
Wat een nacht! Rollen, rollen en nog eens rollen! Op en neer, vallen en weer op en neer! Zo gat het héél de nacht door! Ondanks ons extra hekanker en de puts, krijgt Zensation zichzelf niet stil gelegd. Geen oog doen we dicht, of misschien enkele minuten tot we weer wild heen en weer geschud worden of in een put vallen. Ik probeer het om in de salon te gaan liggen, daar is het iets rustiger dan in de punt, maar dan nog...
Bij zonsopgang halen we meteen ons anker op. Ook in de kuip van de drie andere zeilboten is al beweging...ik denk dat er op geen enkel van de vier boten de bemanning een goede nachtrust heeft gehad!
We varen langs de oostkust verder naar het zuiden. De kustlijn is op vele plaatsen woest en gestolde lavastromen zie je tot aan de waterlijn. De natuurpracht met zijn vulkanen en verschillende structuur en kleuren blijven ons fasineren. Hier zien we weinig of geen bebouwing.
Het laatste uurtje kunnen we zeilen en om 10u droppen we ons anker al in Tarajal. Na een zwemmetje en een duik naar het anker, rusten we even uit en lunchen in de kuip. We zien podia op het strand staan en een traktor druk over en weer rijden...zou er iets te doen zijn of geweest zijn?
Ons Dinghietje wordt klaar gemaakt en voor het eerst zetten we voet aan land van Fuerteventura. Op het strand treffen we Lia&Remco van Hullu Poro. Samen zoeken we een terras op en babbelen we bij over onze zeiltrips. Ze vertellen ook over het festival dat afgelopen weekend plaats vond. Hier zie je weinig toeristen, af en toe nog een hippie, die aan het nagenieten is van het festival ;-)
In het stadje zien we grote mooie muurschilderijen op gebouwen en het stadspark is een groot palmbomen-bos. Enkele grote supermarkten en wat winkels zien we in de straten.
's Avonds is het de plaatselijke bevolking die de straten en terrassen vult. Dit doet ons denken aan Noordkust van het Spaanse vasteland, waar we dat ook ervaarden.
In het donker treffen we ons Zensation weer. Voor het slapen gaan, denken we aan zes maanden of 184 dagen geleden, toen we de trossen in Antwerpen losgooiden...sindsdien vormen Zensation en wij een echt gezinnetje, met ons drietjes...
Wat een nacht! Rollen, rollen en nog eens rollen! Op en neer, vallen en weer op en neer! Zo gat het héél de nacht door! Ondanks ons extra hekanker en de puts, krijgt Zensation zichzelf niet stil gelegd. Geen oog doen we dicht, of misschien enkele minuten tot we weer wild heen en weer geschud worden of in een put vallen. Ik probeer het om in de salon te gaan liggen, daar is het iets rustiger dan in de punt, maar dan nog...
Bij zonsopgang halen we meteen ons anker op. Ook in de kuip van de drie andere zeilboten is al beweging...ik denk dat er op geen enkel van de vier boten de bemanning een goede nachtrust heeft gehad!
We varen langs de oostkust verder naar het zuiden. De kustlijn is op vele plaatsen woest en gestolde lavastromen zie je tot aan de waterlijn. De natuurpracht met zijn vulkanen en verschillende structuur en kleuren blijven ons fasineren. Hier zien we weinig of geen bebouwing.
Het laatste uurtje kunnen we zeilen en om 10u droppen we ons anker al in Tarajal. Na een zwemmetje en een duik naar het anker, rusten we even uit en lunchen in de kuip. We zien podia op het strand staan en een traktor druk over en weer rijden...zou er iets te doen zijn of geweest zijn?
Ons Dinghietje wordt klaar gemaakt en voor het eerst zetten we voet aan land van Fuerteventura. Op het strand treffen we Lia&Remco van Hullu Poro. Samen zoeken we een terras op en babbelen we bij over onze zeiltrips. Ze vertellen ook over het festival dat afgelopen weekend plaats vond. Hier zie je weinig toeristen, af en toe nog een hippie, die aan het nagenieten is van het festival ;-)
In het stadje zien we grote mooie muurschilderijen op gebouwen en het stadspark is een groot palmbomen-bos. Enkele grote supermarkten en wat winkels zien we in de straten.
's Avonds is het de plaatselijke bevolking die de straten en terrassen vult. Dit doet ons denken aan Noordkust van het Spaanse vasteland, waar we dat ook ervaarden.
In het donker treffen we ons Zensation weer. Voor het slapen gaan, denken we aan zes maanden of 184 dagen geleden, toen we de trossen in Antwerpen losgooiden...sindsdien vormen Zensation en wij een echt gezinnetje, met ons drietjes...
dinsdag 10 november 2015
Lanzarote, Marina Rubicón-Ilha de los Losbos-Fuerteventura, Pozo Negro(ES_Canarische)
Zondag, 8 november '15
Voor half negen halen we ons anker op...we verlaten het eiland Lanzarote en zetten koers naar het zuidelijker eiland Fuerteventura. Maar eerst willen we een tussenstop maken op Isla de los Lobos. Een klein auto-loos eiland, van slechts 6km2 groot, dat een natuurpark is, met een uniek landschap met duinen, zoutpannen en kleine vulkaankegels. Er staan enkele huisjes die als weekendverblijf gebruikt worden. Je kan hier wandelen. Maar wij willen er stoppen om te zwemmen en te snorkelen...het water is ongelooflijk helder en zo prachtig blauw.
Onze vislijn hangt uit, in de hoop nog eens een visje te vangen, dit is geleden van ons vertrek van het vasteland van Portugal...ook dolfijnen hebben we niet meer gezien sinds onze aankomst in Porto Santo. En...een walvis nog steeds niet. Langs de Oostkust van Lanzarote had the Captain wél de eerste twee vliegende vissen gezien!
Maar ook nu wil het vissen niet lukken en verliezen we ons aas en de ganse 300m meters lijn, doordat enkele vissers express achter ons komen varen...of omdat in ons vaarwater vis komt spelen, die zij willen vangen?! Met het willen stoppen van de molen, raakt Geert de afrollende vislijn, die diepe groeven in enkele vingers achterlaat en ook een branderig gevoel geven...hij is boos op de vissers en roept enkele lelijke dingen, die ze toch niet verstaan en niet meer kunnen horen, doordat ze al een eind van ons weg zijn!
Als we toekomen aan Isla de los Lobos, varen er net drie zeilboten weg en liggen hier met ons slechts twee andere boten. Maar nog geen half uur later stromen de excursieboten: zeilboten, catemarans en verschillende veerboten met mensen toe en veel lawaai: luide muziek en joelende mensen...Eu...was dat hier geen natuurgebied? Vissen zien we niet, enkel als we anker ophalen, komen er kleine visjes in de stroming van de ketting spelen.
We laten de bende achter ons en varen door. Geert neemt een nieuwe rol vislijn en begint die op zijn vismolen te draaien. De Oostkust van Fuerteventura is afwisselend. Over Isla de los Lobos is een groot Sahara zandstrand en duinen. We zien er veel zonnebaders en vliegers en ballonfiguren in de lucht hangen, daarna wordt de kustlijn woester en donkerder door het vulkaangebergte en gesteente. We zien ook weinig of geen bebouwing tot we de hoofdstad en industriehaven Puerto del Rosario naderen. The Captain draait de zeilen in. Heum, is het hier dat we gaan stoppen? Neen, het is de volgende haven, hier willen we niet zijn, even een mis-communicatie. Dus zeilen weer hijsen en vijf mijl verder varen naar het kleinste haventje van Fuerteventura, Puerto del Castillo.
Nou, we hadden bijna de drie zeilboten die we vanmorgen zagen vertrekken in Lobos, ingehaald. Mijn Captain-Shumi zou ze graag inhalen voor de haven, maar zij zijn doorgezeild daarnet, terwijl wij wél wat tijd verloren hebben. Via de telefoon proberen we te de haven te bereiken en te informeren naar een ligplaats, maar geen antwoord. De drie charter-zeilboten komen Puerto del Castillo weer uitgevaren, als wij erin varen...raar. Al gauw zien we dat het echt een kleine Marina is en zien niet direkt een plekje. Een man roept ons en zegt: 'Sorry, we are full!' Jammer, want het ziet er hier een gezellige Marina en dorpje uit, zoals ik las in de Pilot en boek.
Dan maar weer de zeilen op en kijken en lezen wat de volgende mogelijkheden zijn, want we hebben nog maar amper twee uur voor zonsondergang...
Drie en een halve mijl verder is een ankerbaai, die redelijk beschut ligt voor de noord-noordoosten wind hier langs de oostkust. Ook de drie charter-boten zeilen er naar toe. De laatste halen we nog net in, voor we de baai indraaien...the Captain weer happy ;-)
Er is een zandstrand en enkele huisjes in de baai, maar geen levende ziel. Als we maar veilig liggen voor de nacht, proviand hebben we genoeg aan boord. Al snel zien we dat het een rollerige bedoening is...extra maatregelen worden genomen om Zensation rustiger te laten liggen: extra hekanker wordt uitgegooid en de puts gehangen...ze wordt iets rustiger, maar nog worden we heen en weer geschudt.
Als we in onze kooi liggen voelen we ook de punt op en neer gaan en soms in een put vallen...dit wordt een oncomfortabele nacht met weinig nachtrust...
Voor half negen halen we ons anker op...we verlaten het eiland Lanzarote en zetten koers naar het zuidelijker eiland Fuerteventura. Maar eerst willen we een tussenstop maken op Isla de los Lobos. Een klein auto-loos eiland, van slechts 6km2 groot, dat een natuurpark is, met een uniek landschap met duinen, zoutpannen en kleine vulkaankegels. Er staan enkele huisjes die als weekendverblijf gebruikt worden. Je kan hier wandelen. Maar wij willen er stoppen om te zwemmen en te snorkelen...het water is ongelooflijk helder en zo prachtig blauw.
Onze vislijn hangt uit, in de hoop nog eens een visje te vangen, dit is geleden van ons vertrek van het vasteland van Portugal...ook dolfijnen hebben we niet meer gezien sinds onze aankomst in Porto Santo. En...een walvis nog steeds niet. Langs de Oostkust van Lanzarote had the Captain wél de eerste twee vliegende vissen gezien!
Maar ook nu wil het vissen niet lukken en verliezen we ons aas en de ganse 300m meters lijn, doordat enkele vissers express achter ons komen varen...of omdat in ons vaarwater vis komt spelen, die zij willen vangen?! Met het willen stoppen van de molen, raakt Geert de afrollende vislijn, die diepe groeven in enkele vingers achterlaat en ook een branderig gevoel geven...hij is boos op de vissers en roept enkele lelijke dingen, die ze toch niet verstaan en niet meer kunnen horen, doordat ze al een eind van ons weg zijn!
Als we toekomen aan Isla de los Lobos, varen er net drie zeilboten weg en liggen hier met ons slechts twee andere boten. Maar nog geen half uur later stromen de excursieboten: zeilboten, catemarans en verschillende veerboten met mensen toe en veel lawaai: luide muziek en joelende mensen...Eu...was dat hier geen natuurgebied? Vissen zien we niet, enkel als we anker ophalen, komen er kleine visjes in de stroming van de ketting spelen.
We laten de bende achter ons en varen door. Geert neemt een nieuwe rol vislijn en begint die op zijn vismolen te draaien. De Oostkust van Fuerteventura is afwisselend. Over Isla de los Lobos is een groot Sahara zandstrand en duinen. We zien er veel zonnebaders en vliegers en ballonfiguren in de lucht hangen, daarna wordt de kustlijn woester en donkerder door het vulkaangebergte en gesteente. We zien ook weinig of geen bebouwing tot we de hoofdstad en industriehaven Puerto del Rosario naderen. The Captain draait de zeilen in. Heum, is het hier dat we gaan stoppen? Neen, het is de volgende haven, hier willen we niet zijn, even een mis-communicatie. Dus zeilen weer hijsen en vijf mijl verder varen naar het kleinste haventje van Fuerteventura, Puerto del Castillo.
Nou, we hadden bijna de drie zeilboten die we vanmorgen zagen vertrekken in Lobos, ingehaald. Mijn Captain-Shumi zou ze graag inhalen voor de haven, maar zij zijn doorgezeild daarnet, terwijl wij wél wat tijd verloren hebben. Via de telefoon proberen we te de haven te bereiken en te informeren naar een ligplaats, maar geen antwoord. De drie charter-zeilboten komen Puerto del Castillo weer uitgevaren, als wij erin varen...raar. Al gauw zien we dat het echt een kleine Marina is en zien niet direkt een plekje. Een man roept ons en zegt: 'Sorry, we are full!' Jammer, want het ziet er hier een gezellige Marina en dorpje uit, zoals ik las in de Pilot en boek.
Dan maar weer de zeilen op en kijken en lezen wat de volgende mogelijkheden zijn, want we hebben nog maar amper twee uur voor zonsondergang...
Drie en een halve mijl verder is een ankerbaai, die redelijk beschut ligt voor de noord-noordoosten wind hier langs de oostkust. Ook de drie charter-boten zeilen er naar toe. De laatste halen we nog net in, voor we de baai indraaien...the Captain weer happy ;-)
Er is een zandstrand en enkele huisjes in de baai, maar geen levende ziel. Als we maar veilig liggen voor de nacht, proviand hebben we genoeg aan boord. Al snel zien we dat het een rollerige bedoening is...extra maatregelen worden genomen om Zensation rustiger te laten liggen: extra hekanker wordt uitgegooid en de puts gehangen...ze wordt iets rustiger, maar nog worden we heen en weer geschudt.
Als we in onze kooi liggen voelen we ook de punt op en neer gaan en soms in een put vallen...dit wordt een oncomfortabele nacht met weinig nachtrust...
Lanzarote, Marina Rubicón, baai(ES_Canarische)
Zaterdag, 7 november '15
Met de bands op de achtergrond en het af en toe zeuren van de ketting op een rots, zijn we snel ingedommeld en hebben we heerlijk geslapen.
The Captain snorkelt naar het anker ende zwemmen rond Zensation.
Aan onze westkant liggen twee populairen stranden: Playa Dorado en Playa Blanca, met aangrenzend hotels, bars en restaurants. Al vroeg zien we veel beweging op de boulevard richting Puerto Rubicón.
Tijd om ons Dinghietje te water te laten en de haven in te varen naar de havenwinkel (is hier eerder een uitzondering dan vanzelfsprekend in de havens...). We zien een dinghy-dok en leggen ons vast, terwijl er een havenmeester ons tegemoet komt en ons vriendelijk ontvangt met een brief voor de ankerraars, prijslijst en plan van de haven. We kunnen ook als ankerraars gebruik maken van alle havendiensten, inclusief het zwembad, mits een vergoeding. We mogen ons Dinghietje hier gratis leggen. Super! Zo'n verwelkoming, daar kunnen ze in andere havens nog wat van leren. We krijgen ook nog op vraag een plan van de omgeving en krijgen te horen dat het markt is rond de haven. Leuk, maar eerst even de havenwinkel bezoeken voor nog wat onderdelen.
De havenomgeving is mooi en gezellig met verscheidene horeca-gelegenheden, winkels en een grote supermarkt. Dit had ook een mooie plaats geweest om ons Zensation achter te laten, om naar België te vliegen. Maar ja, je kent het hier allemaal niet en vooraf kiezen tussen al die onbekende havens is niet makkelijk, hé.
De markt is over heel de haven verdeeld en de meeste kraampjes hebben orginele, plaatselijke, ambachtelijke verkoopswaren uitgestalt. Hier en daar natuurlijk ook onze Afrikaanse vrienden met hun handtassen, zonnebrillen en Nike schoenen ;-)
We wandelen de boulevard af langs de baaien van de stranden, naar de ferry haven, die aan- en afvaren. Het is heet en druk en we zoeken verkoeling op een terras. Onze wandeling beëindigen we in Bar One van de Rubicón Marina. Hier moeten we de bazin, Claudia de groeten overbrengen van iemand van de KLYC. Wanneer ze arriveerd, ontploft de bar...iedereen roept haar naam en begint haar te kussen...ze is hier duidelijk een graag geziene dame ;-)
Met een foto van ons drie, worden de groeten via Whatsapp overgebracht naar België en varen we in het donker weer naar ons Zensation en we weer getrakteerd worden op een één-minuut durend vuurwerk.
Met de bands op de achtergrond en het af en toe zeuren van de ketting op een rots, zijn we snel ingedommeld en hebben we heerlijk geslapen.
The Captain snorkelt naar het anker ende zwemmen rond Zensation.
Aan onze westkant liggen twee populairen stranden: Playa Dorado en Playa Blanca, met aangrenzend hotels, bars en restaurants. Al vroeg zien we veel beweging op de boulevard richting Puerto Rubicón.
Tijd om ons Dinghietje te water te laten en de haven in te varen naar de havenwinkel (is hier eerder een uitzondering dan vanzelfsprekend in de havens...). We zien een dinghy-dok en leggen ons vast, terwijl er een havenmeester ons tegemoet komt en ons vriendelijk ontvangt met een brief voor de ankerraars, prijslijst en plan van de haven. We kunnen ook als ankerraars gebruik maken van alle havendiensten, inclusief het zwembad, mits een vergoeding. We mogen ons Dinghietje hier gratis leggen. Super! Zo'n verwelkoming, daar kunnen ze in andere havens nog wat van leren. We krijgen ook nog op vraag een plan van de omgeving en krijgen te horen dat het markt is rond de haven. Leuk, maar eerst even de havenwinkel bezoeken voor nog wat onderdelen.
De havenomgeving is mooi en gezellig met verscheidene horeca-gelegenheden, winkels en een grote supermarkt. Dit had ook een mooie plaats geweest om ons Zensation achter te laten, om naar België te vliegen. Maar ja, je kent het hier allemaal niet en vooraf kiezen tussen al die onbekende havens is niet makkelijk, hé.
De markt is over heel de haven verdeeld en de meeste kraampjes hebben orginele, plaatselijke, ambachtelijke verkoopswaren uitgestalt. Hier en daar natuurlijk ook onze Afrikaanse vrienden met hun handtassen, zonnebrillen en Nike schoenen ;-)
We wandelen de boulevard af langs de baaien van de stranden, naar de ferry haven, die aan- en afvaren. Het is heet en druk en we zoeken verkoeling op een terras. Onze wandeling beëindigen we in Bar One van de Rubicón Marina. Hier moeten we de bazin, Claudia de groeten overbrengen van iemand van de KLYC. Wanneer ze arriveerd, ontploft de bar...iedereen roept haar naam en begint haar te kussen...ze is hier duidelijk een graag geziene dame ;-)
Met een foto van ons drie, worden de groeten via Whatsapp overgebracht naar België en varen we in het donker weer naar ons Zensation en we weer getrakteerd worden op een één-minuut durend vuurwerk.