Zondag, 16 - zaterdag, 22 juni ‘19 (UTC Tonga +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Bij aankomst gisterenavond, hoorden we tijdens het draaien van de motor een raar geluid, voornamelijk als hij in zijn achteruit stond. Zou er wat met de keerkoppeling zijn of zit er meer lijn in de schroef dan we denken. Met de keerkoppeling lijkt alles ok. The Captain trekt zijn snorkelspullen aan en neemt een kijkje onder water. De lijn om de schroef is het probleem. De duikles wordt op’t gangboord gelegd en met duik- & zeilmes gaat hij de lijn te lijf. De lijn zit helemaal rond de schroef, waardoor de waterdoorstroom van de schroefaslager, die watergesmeerd is, afgesloten is. Na veel moeite krijgt the Captain alle lijn er af. Één van zijn flippers moet er aan geloven, hij is gebroken, dus dat wordt een zoektocht naar nieuwe zwemvliezen. Zijn handen zijn enkele krassen & sneden rijker, maar de lijn is verwijderd en de schroefas draait weer zoet.
Na deze klus, besluiten we om te proberen ‘al liftend’ naar “Pangai” te gaan, 9km verder. Dat scheelt ons een tripje met de boot van 5NM, aangezien we bij “Foa” willen blijven liggen om te snorkelen.
Het liften gaat vlot, ondanks dat er weinig omwonende zijn. De eerste wagen stopt, een kleine open vrachtwagen, achter in de laadbak mogen we plaatsnemen. Onderweg zijn we de “attractie van de dag’’: twee ‘palagi’ (zie * voor meer info) in een laadbak, alle kinderen zwaaien naar ons en lachen. Aangekomen in Pangai, is de douane man blij ons te zien. We vertellen hem het ‘vis, vislijn & schroef’-verhaal en dat we hierdoor deze keer geen karkas & stuk vis voor hem hebben.
We liften terug en laten ons afzetten bij het ‘Pangai Beach Resort’. We zetten ons op het terras met uitzicht op de baai. Een lunch kan er wél in. Jammergenoeg zijn we net te laat... de keuken is reeds gesloten (14u). Na een verfrissende drankje en een praatje liften we weer verder, een dame stopt meteen. Ze wil ons wél helemaal tot het noordpunt (einde) van het eiland brengen, naar ‘Matafonua Lodge’, dan kunnen we deze plek reeds van op land bekijken, aangezien we er willen ankeren. Hier aangekomen, worden we meteen door de eigenaar verwelkomt en meegenomen naar zijn leefruimte, waar hij ons op een groot computerscherm toont waar we kunnen ankeren voor zijn andere resort, ‘Sandy Beach Resort’, waar we in de lagoon moeten gaan snorkelen en in de pas de luipaardhaaien vinden. Zijn beeldmateriaal is overweldigend. We kunnen niet wachten om dit alles met onze eigen ogen te zien.
Ondertussen genieten we van de mooie lokatie met een hapje (keuken doorlopend open).
De weg terug is nog een eindje, een voorbij rijdende wagen stopt en de mensen nemen ons mee.
Aangezien er geen nieuwe zwemvliezen te vinden zijn hier, gaat McGuyver aan de slag en herstelt zijn flipper met wat ‘kunst & vlieg’ werk, met een stuk snijplank & popnagels wordt het flexibele deel er weer aan bevestigd.
De volgende dag, wanneer de zon hoog staat, zoeken we al varend onze weg tussen de riffen & ondieptes naar de ankerplaats dichter bij de twee hotels. Al snel dinghieën we de lagoon in, maken ‘Sensation-tje’ aan een boei vast en snorkelen we boven de kleurrijke gigantische koraalblokken. Talrijke vissen komen nieuwsgierig dichterbij, Nemootjes (clownvissen) spelen verstoppertje tussen de bewegende sprieten van de zeeanemonen. Na een uurtje maken we de bijboot los van de boei en houden ons aan het touw vast, zo drijven we met de stroming mee de lagoon uit. In de in-/uitgang zoeken we naar de aanwezigheid van de luipaardhaaien, waarvan we er één vinden die rustig op de bodem ligt. De foto’s & filmpjes op de website van de hotels (zie link onderaan) zijn niet overdreven, de realiteit is even mooi & kleurrijk. Wat een prachtige plek! We krijgen er niet genoeg van en herhalen het nog enkele keren. Heerlijk zo dinghydriften. Ook vlakbij onze dame is het prachtig snorkelen bij de verscheidene grote koraal patches. Bij het resort wordt de duikles gevuld en krijgen we nieuwe ringen mee voor het mondstuk, allemaal voor niks. Hier willen we nog wél even vertoeven.
Het weer beslist er echter anders over: er is slecht weer op komst, véél wind. Zoals enkele weken terug jaagt het weer ons uit de mooie “Ha’apai” groep. Wat wordt het? Weer uitwijken naar de “Vava’u” groep, oncomfortabel verwaaid liggen in de “Ha’apai” groep voor de komende twee weken of het weergat & wind benutten om naar “Fiji” te varen? We kiezen voor het laatste, ook al hebben we ook deze keer niet alle plaatsen/eilandje bezocht van ons verlanglijstje.
Het liften naar ‘Pangai’ gaat deze keer wat moeizamer, alsof het een teken is dat we hier nog niet weg mogen. Uiteindelijk komt er toch een wagen en zitten we even later in het eenvoudige kantoortje van de vriendelijke douane man de nodige documenten in te vullen. Hij ziet ons niet graag vertrekken en hoopt dat we zeker nog weerkeren naar Tonga, voornamelijk naar “Ha’apai”.
De 8 pagina’s van de verplichte ‘advance notice of arrival’ voor Fiji zijn ingescand en doorgemaild. Een lift terug naar ‘Foa’ gaat vlotter, we zijn tijdig terug en varen door naar ‘Uoleva’. Hier hopen we in het ‘Sea Change Eco Retrea’ resort onze laatste TOP-jes te kunnen uitgeven aan een lekker diner. Jammergenoeg zijn ze nog steeds niet open voor klanten, enkel een drankje nuttigen is mogelijk. De buurvrouw van het naastgelegen resort ‘Serenity’, is toevallig op bezoek en zegt ons welkom te zijn bij hen voor het diner. Even later smullen we daar, in een romantische setting, van een prachtig gepresenteerd & lekker tweegangen diner. Ondertussen blikken we terug op ons tweede bezoek aan Tonga. Het was weer mooi en de moeite waard, ook al zat het weer niet altijd mee en was die zeker meermaals een spelbreker. Er werd ook weer wat geklust en pech verwerkt, zoals: •Het membraan van de zoutwaterpomp: die had een inieminie scheurtje waardoor er langzaamaan zout water de bilge sijpelde! De vloerplanken moesten er één voor één af, deel per deel moest de bilge uitgeladen (alle proviand) worden, droog gesopt, weer inladen en volgend deel... Het scheurtje in’t membraan zelf werd door McGuyver dichtgeplakt. •De bevestiging van de wegneembare kotterstag heeft extra versteviging nodig, hierbij komt epoxy en glasvezel bij te pas. •De zeilen zijn zo goed mogelijk opgelapt. Onze dame is klaar voor een langere tocht.
De volgende ochtend zetten we koers richting ‘t zuiden. We moeten nog iemand treffen die zeiltape voor ons mee heeft van de zeilmaker in Opua, Nieuw-Zeeland. Na weken communiceren gaat het hopelijk net lukken voor we Tonga verlaten. Onderweg vangen we nog een kleine tonijnsoort. In ‘Nomuka Iki’ treffen we elkaar eindelijk in de late namiddag en nemen we blij de tape in ontvangst, nu hebben we weer reserve om eventueel verdere delaminatie tegen te gaan. We eten nog wat met onze vers gevangen vis en halen net voor het donker anker op. Koers richting ‘Fiji’. Hierbij nemen we voor de tweede maal afscheid van het ‘Koninkrijk Tonga’. Deze keer jammergenoeg zonder het gezelschap van walvissen (nog niet het seizoen).
*Info:
‘Palagi’:
Palagi(uitgesproken paalangi - enkelvoud) of papaalagi(meervoud) is een term in de Tongaanse & Samoaanse cultuur en in de meeste Polynesische eilanden/culturen, dat gebruikt wordt om buitenlanders (blanken/Westerlingen/Europeanen) te beschrijven.
*Zie link:
Eiland ‘Foa’
‘Matafonua Lodge’
‘Sandy Beach Resort’:
Eiland ‘Uoleva’
‘Serenity Beach Resort’:
