Dag 6: Frans Polynesië: Gambier Archipel - Australeilanden

Zondag, 4 - Maandag, 5 maart ‘18_17u30(UTC -10u = -11u tijdsverschil met BE(=UTC +1u)!)

Afgelegde afstand: 51NM

Vaaruren: 13u30’

Gemiddelde snelheid: 3,8 kn

Gemiddelde knopen wind: 4 kn

Positie: 27°36'S 144°20'W

Totaal trip:

Resultaten na 134u30’:

Afgelegde afstand: 580NM

Gemiddelde snelheid: 4,3 kn

Gemiddelde knopen wind: 6 kn

Aantal motoruren: 39u!

Weer visloos worden de lijnen voor zonsondergang opgeborgen. Het is heiig om ons heen. ‘t Zal niet makkelijk zijn voor de maan om straks, door de bewolking, haar lichtstralen te laten schijnen. Zo gaan we de laatste nacht in.

Om 1u30 begint het te regenen. Onweer! Bliksemschichten verlichten de kuip. Donder klinkt ver weg... dus géén probleem... De aanhoudende miezerende regen dwingt ons binnen de wacht te houden.

We passeren een ondiepere vlakte die van 1000 naar 500 tot 20m zakt! Dit veroorzaakte korte vervelende golfjes die tegen onze dame bonken en haar telkens uit haar ritme brengen.

Na vier uur, stopt de regen eindelijk en kunnen we de laatste mijlen zeilen naar de groene bergpieken die voor ons opdoemen vanonder de wolken. ‘Rapa Iti’. Yeah, we zijn er bijna!

Nog even een kans wagen met de vislijnen 🎣.

Met rechts, voor het beboeide kanaal, een ienimieni eilandje met één enkel boompjes (een loof- of dennenboom, niet te onderscheiden door de verrekijker) op, varen we om 7u de krater in. Al snel merken we dat de Navionics-kaarten hier niet kloppen, varen volgens de kaart van Navionics over het land?! De (gratis) kaarten van Open CPN op de laptop lijken wel te koppen. De zon is nog in slaapmodus en dommelt weg achter de wolken. Dit maakt het moeilijk om een perfecte ankerspot te vinden tussen de koraalriffen & bommies.

Op bijna 20m diepte laten we het anker met 80m ketting de harde koraalbodem op gaan. Om ons heen puntige groene pieken en een groen vulkaanlandschap. Wauw...

We zijn er!

Het was een mooie, maar langzame en visloze trip. Zonder zelfs maar één enkele boot of dolfijn tegen te komen. Enkel nu & dan een vogel die onze flubber wél als een lekker hapje zagen! Een gevleugelde vriend slaagt erin enkele uren op de zaling mee te liften. En één vliegende vis beland aan dek, resultaat: dood!

Volgens the Captain zou een onderwaterschip onderhoud schelen in snelheid... maar eens kijken of we nog uit water gaan in Tahiti ofzo voor enkele nieuwe lagen anti-fouling. Wachten tot Nieuw-Zeeland, eind november of begin december is misschien te lang. De wekelijkse onderwater schoonmaak-sessies zijn zwaar 😱

Dag 5: Frans Polynesië: Gambier Archipel - Australeilanden

Zaterdag, 3 - zondag, 4 maart ‘18_17u30(UTC -10u = -11u tijdsverschil met BE(=UTC +1u)!)

Afgelegde afstand: 103 NM

Vaaruren: 24u

Gemiddelde snelheid: 4,29 kn

Gemiddelde knopen wind: 4 kn

Positie: 27°28'S 143°22'W

Afstand tot bestemming (Rapa Iti): 50NM

Ook al lopen de mijlen deze keer niet zo vlot, toch moeten we, met nog maar 154 mijl te gaan, ons inhouden om zeker met licht toe te komen. Dus de motor draait niet op volle toeren.

Om 23u kan het lawaai eindelijk, na 10u motoren, weer uit!

Met het beetje wind dat er is proberen we te zeilen. De wind shift. Van ‘voor de wind, ruime wind’ gaan we naar ‘halve wind’. Om 1u ‘s nachts is het weer om zeep. De wind shift verder naar ‘aan de wind’. De helling wordt wat groter en de comfortabelere leef- & beweegbaarheid is vanaf dan schuin. De deining is mild, het pannekoeken bakken gaat vanmorgen op een iets hellend vlak 🥞. Gelukkig heeft dat geen invloed op de smaak 😜

Om ons heen is het water blauwer dan blauw. Hoe kan dat nu met een diepte van 5000m?! Vliegende vissen zweven boven het wateroppervlak, om vervolgens in een golf te donderen.

De spinnakerschoten worden opgeruimd. Deze hebben we de laatste uren niet meer nodig.

Vanaf de middag neemt de bewolking toe en probeert een waterzonnetje er door te breken. In de namiddag wordt het wind tegen stroom, deining & windgolven komen van tegenovergestelde richting, wind shift en shift en shift... De zee wordt een klotsbak. De diepte veranderd, ze zakt van 5000 naar 4000 en verder naar 3000 & 2000m. De Australs Archipel komt dichterbij. Het water weet het ook allemaal niet meer en plots bevinden we ons in wasmachine!

Toch proberen we nog een aantal keer de zeilen uit te rollen, maar met de wind van ‘alé kanté’ is’t niet gemakkelijk en dus gaat, net voor het afklokken, de motor weer aan.

In de verte zien we het silhouet van het eerste (onbewoonde) eiland ‘Marotiri’.