Vrijdag, 29 juli '16
'Carriacou-Regatta'
Deze mail kan woorden en uitleg bevatten die voor sommige (niet zeilers onder jullie) als 'chinees' klinken ;-)
The Captain heeft weinig geslapen, dat is traditioneel voor een wedstrijd...een beetje de gezonde spanning! Snel dinghiet hij nog naar de kant om naar de handicap-waarde te gaan kijken, maar de lijst is er nog steeds niet...ze konden hem niet afprinten! Tja, dat zien we dan wél bij de uitslag zeker...of ook niet!
Ons Dinghietje maken we vast aan de ankerketting en droppen de volledige 60M lengte ervan. Hopelijk passen ze op elkaar en zijn ze er straks nog bij onze terugkeer!
De 'Carriacou-Regatta' heeft voor de 51ste keer plaats en Zensation en haar crew neemt deel aan de 'double-handed'-race (=slechts twee crewleden toegestaan/boot). We starten om 08.05 in de reeks 'Fun' en zijn met negen boten in deze klasse(komt ons bekend voor(zie Heineken-Regatta)).
Het aftellen is begonnen en ik sta aan het stuurwiel...de start vind ik zenuwslopend, gelukkig zijn we maar met negen, maar je wil een goede start nemen, als eerste weg zijn en niemand raken...mijn hart klopt bijna uit mijn borst en mijn benen voelen wiebelig. Wat moet ik doen? Naar waar stuur ik? Is dit goed? Slechts enkele seconden na het startschot glijdt onze dame tussen het startschip en de -boei. We zijn als vierde weg en zetten meteen de derde in onze vuile wind (=onze zeilen nemen hun wind af). Na het ronden van de eerste eilandjes/rotsen hangen we op de tweede plaats. De trip naar de noordkant van het eiland gaat goed en we ronden de punt net voor nummer één! Joehoe, we hangen eerst! Maar Uproar van onze vrienden hangt in ons kielzog en bij de opkruisrakken halen ze het van ons, doordat we moeten wijken voor een wrak en groot rif...jammer. De oostkant gaat goed. Maar de derde haalt ons beetje bij beetje in en zit ons op de hielen tijdens het vlinderend (=voor de windse koers: zeilen elk aan een kant gezet, zoals de vleugels van een vlinder) stuk langs de zuidkust. De boom (=buis die het voorzeil op zijn plaats houdt) wordt weggenomen en we gaan de bocht om richting Tyrell Bay en we verliezen onze tweede plaats. Maar we zijn er nog niet! De laatste lijn naar de start varen we een SUPER goede 'aan-de-windse'- rak recht tussen het finish-schip en -boei, terwijl de andere het niet haalt en nog overstag moet gaan... Als tweede gaan we over de finish, vier minuten achter onze vrienden van Uproar en een minuut voor de derde! Dat was spannend! Wat zal de uitslag worden met de berekeningen van de handicap en gecorrigeerde tijd?!
The Captian is blij met de gevaren race en trots op zijn co-schipper en onze dame. Ze blonk weer uit en was helemaal in haar sas. En wij maakten geen ruzie en dus heeft ons huwelijk de regatta overleefd ;-) Het was een mooie dag en leuke ervaring. De wind zat goed en het zonnetje was er bij en we hebben ook wat kunnen genieten en zien van de kust en enkele mooie zustereilandjes, die we graag willen verkennen.
Als welkom krijgen we een verfrissende squall over ons heen, terwijl we ons klaar maken om water te gaan tanken. De steiger ligt echter aan beide kanten vol en dus hopen we dat er nog meer water uit de lucht valt, als we ons regen-opvangzeil weer hebben hangen.
We vissen de ankerketting op en hangen onze dame er aan vast. Regenzeil ophangen, zwemmetje, lunchen en even uitblazen...
De regen blijft afwisselend komen en al snel hebben we wat water opgevangen. Dan maar een handwasje doen en profiteren van de overvloedige naspoeling ;-)
De uitslag zou om 16u30 uitgehangen worden. Denken aan de Caraïbische manier van werken, tijd, afspraken, enz... Gaan we tegen 17u al maar naar de plaats, maar er is nog niks. Twee uur en half later en enkel drankjes op, is er nog geen lijst te zien... Dan maar naar een ander restaurant, waar de lijst ook zou opgehangen worden, om te dineren...ook daar nog niks! Daar verschijnen er enkele mannen van de organisatie. Ze zetten zich aan een tafeltje en drinken en praten wat. Na het te vragen, komen ze enkel minuten later met de lijsten naar onze tafel. 'Le moment suprême!' Tromgeroffel graag ;-)
Uitslag Race : handicap!!! (= wordt berekend afhankelijk van bootlengte, mast, zeilen, kiel, gewicht, enz...) CSA rating (=profesionele meeting van het schip en handicap die je dan krijgt, die voor wedstrijden geldig is( deze hebben we in St. Maarten laten uitvoeren voor Heineken Regatta 350€))
Zensation haar handicap/CSA rating = 0,834. Voor deze race kreeg ze een 0,900!!! Hoe komen daaraan (900 op lijst)?!
Captain is NIET happy :-( met deze handicap en uitslag! Klopt niet!!! Met CSA rating, zouden we 159,02 (zie foto's lijsten van de wedstrijduitslag voor meer duidelijkheid) gecorrigeerde tijd hebben en 'eerst' i.p.v. vierde eindigen in 'Fun' klasse en tweede in de 'Cruisers' klasse, waarin we normaal moesten zitten met onze CSA rating. Organisatie is op z'n Caraïbisch... Ze kunnen hier nog héél wat leren van de Nederlandse, Belgische en Engelse organisaties.
De organisators worden om uitleg gevraagd, eerst vriendelijk, daarna wat feller door Russ, die wél blij is met hun/Uproar's overwinning, maar ook als echte wedstrijdzeiler ziet dat onze handicap niet klopt en het voor ons wil laten rechttrekken. Eén van de organisatoren heeft hem op zijn teen getrapt, door te zeggen dat we allen te traag gevaren hebben ten opzichte van ons boot-kunnen! Hallo, we zijn allemaal met 'Caravans' onderweg volgeladen met ons héél hebben en houden!
De commissie gaat misschien onze handicap berekening herbekijken... We zullen zien. Wél of geen podiumplaats? Zensation is a WINNER zowiezo!!!
And...we had fun and our friends from Uproar won!
En zaterdag en maandag, zal the Captain hen ondersteunen bij hen aan boord om nog twee overwinningen in de wacht te slepen ;-)
Greetz van het Zensation-team
Onze dame was weer geweldig en ikzelf kreeg een dikke kus en bank vooruit v/d leeraar, euh...mijn Captain :-))
P.S.: Dit wil nu niet zeggen dat ik graag race en aan meer wedstrijden zal deelnemen!
zondag 31 juli 2016
Carriacou, Tyrrel Bay4(Caraïben)
Donderdag, 28 juli '16
Na het ontbijt trekken we onze wandeloutfit aan en nemen we deel aan de 'hike' van de dag. Het wordt een korte, want iedereen wil terug zijn voor de middag, zodat we de activiteiten in de namiddag niet missen...
Al snel hebben we een prachtig panoramisch uitzicht op de zuidkant van het eiland en de kleine Robinson eilandjes ervoor. Langs onbekende padjes en tussen machineelbomen en struiken wordt er een weg gezocht en een lang dun slangetje slingert voor mijn voeten snel het struikgewas in... Uiteindelijk bereiken we Black Bay. Het zwarte zandstrand is niet zo mooi als die we op de Canarische eilanden zagen, maar het blijft toch uniek en raar tegelijkertijd. De weg terug gaan we langs de weg en stoppen we bij een bakkerij, waar ieder wat lekkers en verfrissend koop. Net voor de middag bereiken we weer de baai en dinghieën snel naar de boot voor een verkoelend deugddoend zwemmetje!
Na de lunch en een korte rustpauze is het weer actie voor het goede doel: om 13u de rommelmarkt en 16u de veiling. Vele cruisers hangen hier al even of zelfs jaren rond en komen jaarlijks vrijwilligers werk doen tijdens deze inzameldagen voor het goede doel. Wij steunen door middel van het aankopen van: gastenvlaggetjes, rekken, topje en kleedje. We verlaten vroegtijdig de veiling, want Zensation moet nog verder wedstrijdklaar gemaakt worden: buiskap eraf, bimini toe, ankerketting klaarmaken om te droppen morgen, extra smeerbeurten, enz...
18u: Captainsmeeting: inschrijving en briefing voor de Regatta. Ook het inschrijvingsgeld is voor het 'Carriacou Childrens Student/Collage Fund'. Dus race ik ook maar mee voor het goede doel, hé. Nobel van me, toch? En ik maak meerdere goede doelen blij, inclusief mijn man! Als dit maar goed komt ;-)
Samen met onze concurrentie SY Uproar en Four Seasons gaan we een pizza eten. Ik zeg nog lachend tegen Geert, bij het terugkeren: 'Was het wél verstandig om met de concurrentie te gaan eten? Misschien hebben ze ons wél vergiftigd, zodat we morgen niet kunnen deelnemen!'.
Aan boord ontdek ik in de spiegel een hele vlek en streep met uitslag op mijn rug!!! Snel een cetrizine nemen en een zalf erop tegen de jeuk. Hebben ze ons 'echt' vergiftigd of is het van de giftige takken van de machineelbomen waar we onder gekropen zijn? Hopelijk is het morgenvroeg beter en duiken er geen complicaties op, zodat we kunnen deelnemen aan de Regatta.
Na het ontbijt trekken we onze wandeloutfit aan en nemen we deel aan de 'hike' van de dag. Het wordt een korte, want iedereen wil terug zijn voor de middag, zodat we de activiteiten in de namiddag niet missen...
Al snel hebben we een prachtig panoramisch uitzicht op de zuidkant van het eiland en de kleine Robinson eilandjes ervoor. Langs onbekende padjes en tussen machineelbomen en struiken wordt er een weg gezocht en een lang dun slangetje slingert voor mijn voeten snel het struikgewas in... Uiteindelijk bereiken we Black Bay. Het zwarte zandstrand is niet zo mooi als die we op de Canarische eilanden zagen, maar het blijft toch uniek en raar tegelijkertijd. De weg terug gaan we langs de weg en stoppen we bij een bakkerij, waar ieder wat lekkers en verfrissend koop. Net voor de middag bereiken we weer de baai en dinghieën snel naar de boot voor een verkoelend deugddoend zwemmetje!
Na de lunch en een korte rustpauze is het weer actie voor het goede doel: om 13u de rommelmarkt en 16u de veiling. Vele cruisers hangen hier al even of zelfs jaren rond en komen jaarlijks vrijwilligers werk doen tijdens deze inzameldagen voor het goede doel. Wij steunen door middel van het aankopen van: gastenvlaggetjes, rekken, topje en kleedje. We verlaten vroegtijdig de veiling, want Zensation moet nog verder wedstrijdklaar gemaakt worden: buiskap eraf, bimini toe, ankerketting klaarmaken om te droppen morgen, extra smeerbeurten, enz...
18u: Captainsmeeting: inschrijving en briefing voor de Regatta. Ook het inschrijvingsgeld is voor het 'Carriacou Childrens Student/Collage Fund'. Dus race ik ook maar mee voor het goede doel, hé. Nobel van me, toch? En ik maak meerdere goede doelen blij, inclusief mijn man! Als dit maar goed komt ;-)
Samen met onze concurrentie SY Uproar en Four Seasons gaan we een pizza eten. Ik zeg nog lachend tegen Geert, bij het terugkeren: 'Was het wél verstandig om met de concurrentie te gaan eten? Misschien hebben ze ons wél vergiftigd, zodat we morgen niet kunnen deelnemen!'.
Aan boord ontdek ik in de spiegel een hele vlek en streep met uitslag op mijn rug!!! Snel een cetrizine nemen en een zalf erop tegen de jeuk. Hebben ze ons 'echt' vergiftigd of is het van de giftige takken van de machineelbomen waar we onder gekropen zijn? Hopelijk is het morgenvroeg beter en duiken er geen complicaties op, zodat we kunnen deelnemen aan de Regatta.
Carriacou, Tyrrel Bay3(Caraïben)
Woensdag, 27 juli '16
Met zijn twintig hangen we op onze noodle in het water en geven we het beste van ons zelf. Iedereen is meteen wakker van het water, de oefeningen en de onderlinge babbels.
Na de exersice gaan we aan boord van Uproar een stuk zeil snijden van hun oud grootzeil, voor een stabilisatiezeil, dat we kunnen ophangen wanneer we op anker liggen om minder te gieren. Super! Er moet slechts één zijde omgestikt worden. Dus dat moet nog even door iemand gedaan worden.
Met zijn viertjes zitten we even later in een busje naar de hoofdstad 'Hillsborough'. Onze conducteur van dienst is een jonge die een centje probeert bij te verdienen met dit werkje als passagiers ronselen en ritje afrekenen.
Zo gaan we toch al iets zien van het eiland. De naam 'Carriacou' stamt van het indiaans woord 'Kayryouacou', dat rifeiland betekend. De betekenis zegt dus al wat er rond het 35 km2 grote eiland bevindt, inclusief mangroves en oestervelden. En wat er op? Oude windmolens, suiker-/rumdistileerderijen/-fabrieken, houten botenbouwers die met trots verwijzen naar hun Schotse voorouders,enz...
Tijdens de rit krijgen we een mooi zicht op 'Sandy Island' dat voor Carriacou ligt tussen Tyrrel Bay en Hillsborough. Dit willen we zeker wél eens met onze dame verkennen.
Hillsborough is een vissersdorp met een handjevol winkels, banken en telefoonwinkels. Lisa & Russ zijn onze gidsen en leiden ons langs de winkels en diensten die we nodig hebben. Van een dame kopen de heren een lunch: BBQ-kip met aardappelsla en slaatje voor 10EC$. Lisa en ikzelf kiezen voor een verse fruitsmoothie.
Met extra EC$ uit de lokale bingo-machine en zakken vol lokale groenten en fruit, rijden we terug naar Tyrell Bay.
Meteen start ik met het schillen, versnijden en koken van de 'breadfruit', voor de breadfruitsalade voor de BBQ vanavond. Terwijl de pot op het vuur staat, help ik the Captain bij het opzetten van het voorzeil... Deze twee taken worden zonder probleem samen uitgevoerd. Mijn ventje is happy dat Zensation weer uitgerust is met haar wedstrijdzeilen!
Al snel is het tijd om weer aan land te gaan met ons half hebben en houden en wat om te bakken en te eten voor de BBQ. Dit is één van de activiteiten die georganiseerd wordt ten voordele van de kinderen van het eiland, om hen te kunnen laten studeren. De opbrengst van de deelname (5EC$/pers.), drank en tombola gaat naar dit goede doel. Komende dagen volgen nog evenementen voor dit fonds. Enkele Nederlanders zetten sinds enkele jaren hun schouders onder dit project. Knap!
Het is meteen weer een gezellige cruisersbende die samen troept en het beste geeft van zichzelf om dit doel te steunen. En met de tombola hebben we de derde prijs en kiest the Captain een pet van de 'Antigua-Regatta'. Die gaat ons zeker geluk brengen op vrijdag ;-)
Met zijn twintig hangen we op onze noodle in het water en geven we het beste van ons zelf. Iedereen is meteen wakker van het water, de oefeningen en de onderlinge babbels.
Na de exersice gaan we aan boord van Uproar een stuk zeil snijden van hun oud grootzeil, voor een stabilisatiezeil, dat we kunnen ophangen wanneer we op anker liggen om minder te gieren. Super! Er moet slechts één zijde omgestikt worden. Dus dat moet nog even door iemand gedaan worden.
Met zijn viertjes zitten we even later in een busje naar de hoofdstad 'Hillsborough'. Onze conducteur van dienst is een jonge die een centje probeert bij te verdienen met dit werkje als passagiers ronselen en ritje afrekenen.
Zo gaan we toch al iets zien van het eiland. De naam 'Carriacou' stamt van het indiaans woord 'Kayryouacou', dat rifeiland betekend. De betekenis zegt dus al wat er rond het 35 km2 grote eiland bevindt, inclusief mangroves en oestervelden. En wat er op? Oude windmolens, suiker-/rumdistileerderijen/-fabrieken, houten botenbouwers die met trots verwijzen naar hun Schotse voorouders,enz...
Tijdens de rit krijgen we een mooi zicht op 'Sandy Island' dat voor Carriacou ligt tussen Tyrrel Bay en Hillsborough. Dit willen we zeker wél eens met onze dame verkennen.
Hillsborough is een vissersdorp met een handjevol winkels, banken en telefoonwinkels. Lisa & Russ zijn onze gidsen en leiden ons langs de winkels en diensten die we nodig hebben. Van een dame kopen de heren een lunch: BBQ-kip met aardappelsla en slaatje voor 10EC$. Lisa en ikzelf kiezen voor een verse fruitsmoothie.
Met extra EC$ uit de lokale bingo-machine en zakken vol lokale groenten en fruit, rijden we terug naar Tyrell Bay.
Meteen start ik met het schillen, versnijden en koken van de 'breadfruit', voor de breadfruitsalade voor de BBQ vanavond. Terwijl de pot op het vuur staat, help ik the Captain bij het opzetten van het voorzeil... Deze twee taken worden zonder probleem samen uitgevoerd. Mijn ventje is happy dat Zensation weer uitgerust is met haar wedstrijdzeilen!
Al snel is het tijd om weer aan land te gaan met ons half hebben en houden en wat om te bakken en te eten voor de BBQ. Dit is één van de activiteiten die georganiseerd wordt ten voordele van de kinderen van het eiland, om hen te kunnen laten studeren. De opbrengst van de deelname (5EC$/pers.), drank en tombola gaat naar dit goede doel. Komende dagen volgen nog evenementen voor dit fonds. Enkele Nederlanders zetten sinds enkele jaren hun schouders onder dit project. Knap!
Het is meteen weer een gezellige cruisersbende die samen troept en het beste geeft van zichzelf om dit doel te steunen. En met de tombola hebben we de derde prijs en kiest the Captain een pet van de 'Antigua-Regatta'. Die gaat ons zeker geluk brengen op vrijdag ;-)
Carriacou, Tyrrel Bay2(Caraïben)
Dinsdag, 26 juli '16
Wouw, wat een belevenissen en sociale eventen hebben we de afgelopen weken weer beleefd! Gisteren was de druppel of beter de kers...en wat voor één! Nu moet mijn lichaam en geest even bekomen van al die indrukken, nieuwe mensen, verhalen en drukke dagen. We passen voor de 'hike' (wandeling) die georganiseerd wordt heen en terug naar Black Bay en minstens vier uur zal inhouden!
Een berg afwas staat er in de gootsteen en moet nodig weggewerkt worden, want de besteklade is leeg ;-)
En dan cocoonen en blog schrijven met duikende, vliegende en zwevende pelikanen om ons heen in de baai...zo 'zen'!
In de namiddag gaan we even aan land op zoek naar een inschrijvingsformulier voor de regatta...gisteren was the Captain ook al op exploratie hier naar...van bar naar restaurant en naar bar worden we al twee dagen over en weer gestuurd, zonder resultaat! Zou ik er dan toch nog kunnen aan ontsnappen ;-) Hi, hi, hi,... Het is weer op z'n Caraïbisch: 'pani pwoblem'. Donderdagavond (enkele uren voor aanvang van de race) kan je alles regelen tijdens de briefing, volgens info... The Captain zijn zenuwen worden op de proef gesteld!
En niet alleen voor de inschrijving...neen. Al de hele dag wacht ie op de wind die zou afnemen, zodat het voorzeil eraf kan gehaald worden.
Net na zonsondergang, in het schemerlicht, is het zo ver. De wind is er nog, maar we zetten de motor bij in achteruit en daar gaan we. Snel en efficiënt. Deze keer beginnen we niet te zeilen op anker en is in 'no time' het zeil eraf en ligt het binnenboord op het voordek. Net als we het willen opplooien vallen er druppels regen...'t is ni waar, hé! Waarom nu?
De vijf druppels zijn er vijftig, maar het valt nog mee en snel wordt het voorzeil opgeplooid en veilig binnen gelegd. De schoten worden nog afgehaald en vervangen. Het opzetten van het ander voorzeil is voor morgen ofzo...
Pfff...blijft toch een hele klus in deze warmte, zelfs 's avonds. Maar onze dame is alweer een stap dichter bij 'race-klaar'.
Wouw, wat een belevenissen en sociale eventen hebben we de afgelopen weken weer beleefd! Gisteren was de druppel of beter de kers...en wat voor één! Nu moet mijn lichaam en geest even bekomen van al die indrukken, nieuwe mensen, verhalen en drukke dagen. We passen voor de 'hike' (wandeling) die georganiseerd wordt heen en terug naar Black Bay en minstens vier uur zal inhouden!
Een berg afwas staat er in de gootsteen en moet nodig weggewerkt worden, want de besteklade is leeg ;-)
En dan cocoonen en blog schrijven met duikende, vliegende en zwevende pelikanen om ons heen in de baai...zo 'zen'!
In de namiddag gaan we even aan land op zoek naar een inschrijvingsformulier voor de regatta...gisteren was the Captain ook al op exploratie hier naar...van bar naar restaurant en naar bar worden we al twee dagen over en weer gestuurd, zonder resultaat! Zou ik er dan toch nog kunnen aan ontsnappen ;-) Hi, hi, hi,... Het is weer op z'n Caraïbisch: 'pani pwoblem'. Donderdagavond (enkele uren voor aanvang van de race) kan je alles regelen tijdens de briefing, volgens info... The Captain zijn zenuwen worden op de proef gesteld!
En niet alleen voor de inschrijving...neen. Al de hele dag wacht ie op de wind die zou afnemen, zodat het voorzeil eraf kan gehaald worden.
Net na zonsondergang, in het schemerlicht, is het zo ver. De wind is er nog, maar we zetten de motor bij in achteruit en daar gaan we. Snel en efficiënt. Deze keer beginnen we niet te zeilen op anker en is in 'no time' het zeil eraf en ligt het binnenboord op het voordek. Net als we het willen opplooien vallen er druppels regen...'t is ni waar, hé! Waarom nu?
De vijf druppels zijn er vijftig, maar het valt nog mee en snel wordt het voorzeil opgeplooid en veilig binnen gelegd. De schoten worden nog afgehaald en vervangen. Het opzetten van het ander voorzeil is voor morgen ofzo...
Pfff...blijft toch een hele klus in deze warmte, zelfs 's avonds. Maar onze dame is alweer een stap dichter bij 'race-klaar'.
woensdag 27 juli 2016
Carriacou, Tyrrel Bay(Caraïben)
Maandag, 25 juli '16
7u30 het netje start...ja ook hier is er dagelijks een cruisersnetje op VHF 69. En zo belanden we tegen negen uur met twee gekleurde mousse worsten in het water. Het is 'noodle'-time (3x/week: ma-woe-vr). Een soort aquagym maar dan met behulp van zo'n worst. Met meer dan twintig deelnemers, fiftyfifty qua geslacht, werken we aan onze conditie en spieren. En ja...ook the Captain doet vrolijk mee. Het is een leuke gezellige activiteit om de dag mee te starten en zo maken we meteen kennis met heel wat cruisers uit Amerika, Canada, Engeland, Australië, Duitsland, Nederland(slechts één man) en Zuid-Afrika. Geert gaat wél een andere naam moeten verzinnen, want geen enkel anderstaligen kunnen de 'G' uitspreken en zo klinkt het steeds grappig wanneer ze zijn naam proberen uit te spreken ;-) Onze snoetjes krijgen een extra rood tintje, niet alleen van de inspanning, maar ook van 't zonnetje. Volgende keer ons niet vergeten in te smeren!
Meteen hebben we een uitnodiging voor de Braai (=BBQ in 't Zuid-Afrikaans) voor vanavond. Ieder brengt zijn vlees/vis mee om te bakken en een gerecht om te delen. Meteen begin ik te koken, want om 13u is er een ladies-afternoon...
Ondertussen wordt mijn ventje zijn kop ook zotter en zotter gemaakt of doet hij dit zelf?! En zo maakt hij mij ook gek door aan mijn kop te zeuren om samen deel te nemen 'double-handed'-race (=twee crew) rond het eiland op vrijdag. Mensen die mij kennen weten dat ik niet graag wedstrijd-vaar en dat dat geen positieve ervaring is voor ons huwelijk! En dat wil ook zeggen dat de zeilen moeten verwisseld worden! Pfff...
Effe niet aan denken...
Heeft er nog iemand zin en tijd om te komen racen?! Spring dan snel op het vliegtuig ;-)
Lisa en ik dinghy-poolen (=carpoolen, maar dan met een bijboot) naar de ladies-bijeenkomst. Er wacht ons een soort home-party, maar dan op een boot, dus een 'boat-party', waar andere creatieve cruisers hun waar aanbieden. Zo zijn er juwelen, tassen en allerlei andere producten gemaakt van oude zeilen te koop. De gastvrouw zorgt voor rumpunch en borrelnootjes. Super gezellig! Met een paar prachtige, unieke enkelbanden die ook de bovenvoet versieren en achter je teen vasthangt, keren we vrolijk terug.
The Captain is extra lief en probeert me nog steeds te overhalen...
Ok, we zullen al starten met het grootzeil eraf te halen. De as in de mast tikt nogal fel en dus wordt er ook meteen het ander zeil opgezet!
En dan is het al tijd voor de 'Braai'. Drinken, eten, kruiden, borden, bestek, bekers, enz...worden in de koelbakken gestopt en in de dinghy geladen, samen met de twee, nog steeds ongebruikte, regisseurs-stoelen. Onze eerste beach-BBQ. Met mijn nieuwe enkelbanden aan mijn voeten, ben ik meteen opgekleed voor het event. BBQ's worden aangestoken, de tafels worden gevuld met allerlei gerechten en het gebabbel en gezellig samen zijn is meteen in volle gang. Na zonsondergang beginnen de bak- en eetfestiviteiten. Het is even prutsen en morsen en zo beland er een vork in het zand en de tweede gebakken hamburger ook...een reddingspoging met water en het wegsnijden van de zandkant brengt geen zolaas, het zand knarst tussen de tanden...de honden laten dit niet aan hun hart komen :-)
Muzikale tonen van enkele cruisers zorgen voor een mooie afsluiter van een geslaagde drukke eerste dag in Tyrell Bay!
7u30 het netje start...ja ook hier is er dagelijks een cruisersnetje op VHF 69. En zo belanden we tegen negen uur met twee gekleurde mousse worsten in het water. Het is 'noodle'-time (3x/week: ma-woe-vr). Een soort aquagym maar dan met behulp van zo'n worst. Met meer dan twintig deelnemers, fiftyfifty qua geslacht, werken we aan onze conditie en spieren. En ja...ook the Captain doet vrolijk mee. Het is een leuke gezellige activiteit om de dag mee te starten en zo maken we meteen kennis met heel wat cruisers uit Amerika, Canada, Engeland, Australië, Duitsland, Nederland(slechts één man) en Zuid-Afrika. Geert gaat wél een andere naam moeten verzinnen, want geen enkel anderstaligen kunnen de 'G' uitspreken en zo klinkt het steeds grappig wanneer ze zijn naam proberen uit te spreken ;-) Onze snoetjes krijgen een extra rood tintje, niet alleen van de inspanning, maar ook van 't zonnetje. Volgende keer ons niet vergeten in te smeren!
Meteen hebben we een uitnodiging voor de Braai (=BBQ in 't Zuid-Afrikaans) voor vanavond. Ieder brengt zijn vlees/vis mee om te bakken en een gerecht om te delen. Meteen begin ik te koken, want om 13u is er een ladies-afternoon...
Ondertussen wordt mijn ventje zijn kop ook zotter en zotter gemaakt of doet hij dit zelf?! En zo maakt hij mij ook gek door aan mijn kop te zeuren om samen deel te nemen 'double-handed'-race (=twee crew) rond het eiland op vrijdag. Mensen die mij kennen weten dat ik niet graag wedstrijd-vaar en dat dat geen positieve ervaring is voor ons huwelijk! En dat wil ook zeggen dat de zeilen moeten verwisseld worden! Pfff...
Effe niet aan denken...
Heeft er nog iemand zin en tijd om te komen racen?! Spring dan snel op het vliegtuig ;-)
Lisa en ik dinghy-poolen (=carpoolen, maar dan met een bijboot) naar de ladies-bijeenkomst. Er wacht ons een soort home-party, maar dan op een boot, dus een 'boat-party', waar andere creatieve cruisers hun waar aanbieden. Zo zijn er juwelen, tassen en allerlei andere producten gemaakt van oude zeilen te koop. De gastvrouw zorgt voor rumpunch en borrelnootjes. Super gezellig! Met een paar prachtige, unieke enkelbanden die ook de bovenvoet versieren en achter je teen vasthangt, keren we vrolijk terug.
The Captain is extra lief en probeert me nog steeds te overhalen...
Ok, we zullen al starten met het grootzeil eraf te halen. De as in de mast tikt nogal fel en dus wordt er ook meteen het ander zeil opgezet!
En dan is het al tijd voor de 'Braai'. Drinken, eten, kruiden, borden, bestek, bekers, enz...worden in de koelbakken gestopt en in de dinghy geladen, samen met de twee, nog steeds ongebruikte, regisseurs-stoelen. Onze eerste beach-BBQ. Met mijn nieuwe enkelbanden aan mijn voeten, ben ik meteen opgekleed voor het event. BBQ's worden aangestoken, de tafels worden gevuld met allerlei gerechten en het gebabbel en gezellig samen zijn is meteen in volle gang. Na zonsondergang beginnen de bak- en eetfestiviteiten. Het is even prutsen en morsen en zo beland er een vork in het zand en de tweede gebakken hamburger ook...een reddingspoging met water en het wegsnijden van de zandkant brengt geen zolaas, het zand knarst tussen de tanden...de honden laten dit niet aan hun hart komen :-)
Muzikale tonen van enkele cruisers zorgen voor een mooie afsluiter van een geslaagde drukke eerste dag in Tyrell Bay!
Grenada, St. George, Martins Bay - Carriacou, Tyrrel Bay(Caraïben)
Zondag, 24 juli '16
Iets over zeven uur starten we aan de dertig mijl naar Carriacou, het Noorderlijk gelegen eiland dat bij Grenada en de Grenadines behoort. Dit hebben we twee weken geleden voorbij gevaren om eerst vrienden van SY Twixx te kunnen zien en uitzwaaien.
De komende week heeft er een Regatta plaats, ook één met de speciale houten Caraïbische boten en allerlei andere activiteiten en dat willen we niet missen.
Het is alweer een serieuze tocht met een 'aan-de-windse'-koers met windsnelheden tot 25kn ware en tot 30kn schijnbare wind! Zensation kreunt en trilt telkens ze in een golf valt. Het gangboord krijgt een overvloedige zoetwaterspoeling, maar zelf houden we het droog. De vislijn blijft onaangeroerd...tot we er bijna zijn...maar, het zijn slechts pruiken zeewier :-(
Nog enkele opkruisslagen voor het eiland en stroming die ons lijkt te volgen en blijft tegenwerken, weerhoudt ons van een mooie tijd neer te zetten! Ja, de stroming doet hier raar...
In Tyrrel Bay is het al aardig druk van boten. SY Tumultuous Uproar, van de Amerikanen Lisa & Russ, springt meteen in ons oog en Russ roept ons toe dat er een mooi plekje naast hen is. Even later hangen we te kletsen over de marifoon en zitten we bij hen aan boord. Een leuk weerzien en bijgeklets volgt. Geert zal met hen de full-crew-races meevaren volgende week op zaterdag en maandag.
Iets over zeven uur starten we aan de dertig mijl naar Carriacou, het Noorderlijk gelegen eiland dat bij Grenada en de Grenadines behoort. Dit hebben we twee weken geleden voorbij gevaren om eerst vrienden van SY Twixx te kunnen zien en uitzwaaien.
De komende week heeft er een Regatta plaats, ook één met de speciale houten Caraïbische boten en allerlei andere activiteiten en dat willen we niet missen.
Het is alweer een serieuze tocht met een 'aan-de-windse'-koers met windsnelheden tot 25kn ware en tot 30kn schijnbare wind! Zensation kreunt en trilt telkens ze in een golf valt. Het gangboord krijgt een overvloedige zoetwaterspoeling, maar zelf houden we het droog. De vislijn blijft onaangeroerd...tot we er bijna zijn...maar, het zijn slechts pruiken zeewier :-(
Nog enkele opkruisslagen voor het eiland en stroming die ons lijkt te volgen en blijft tegenwerken, weerhoudt ons van een mooie tijd neer te zetten! Ja, de stroming doet hier raar...
In Tyrrel Bay is het al aardig druk van boten. SY Tumultuous Uproar, van de Amerikanen Lisa & Russ, springt meteen in ons oog en Russ roept ons toe dat er een mooi plekje naast hen is. Even later hangen we te kletsen over de marifoon en zitten we bij hen aan boord. Een leuk weerzien en bijgeklets volgt. Geert zal met hen de full-crew-races meevaren volgende week op zaterdag en maandag.
Grenada, Secret Harbour - St. George, Martins Bay(Caraïben)
Zaterdag, 23 juli '16
Afscheid...ja, daar gaan we weer. Jo & Gregg blijven in Secret Harbour en wij gaan verder of terug, 't is hoe dat je 't bekijkt.
Het is een mooie tocht hoekje om terug naar de hoofdstad St. George. Zensation draait Martins Bay in en meteen volgt een oproep op de marifoon...het is SY Deep Blue. Sandra & Chris verwachten ons hebben ons al opgemerkt. Naast haar blauwe zus laten we onze dame plaatsnemen op anker.
Al snorkelend bekijk ik het ingegraven anker en verplaats me naar onze Engelse vrienden, terwijl een zwartpunt haai enkele meters onder me doorzwemt!
Al dinghieënd belanden we even later aan wal. Vorige week toen we hier doorvaarden, lag er een klein cruiseschip en een driemaster. De driemaster ligt er vandaag weer. We hebben nog niks van de hoofdstad gezien, maar de warmte belet om ons om dit tijdstip van de dag de klim naar het fort te maken voor het panoramisch uitzicht over de baai en stad. Door een smalle tunnel bereiken we de busterminal, de marktplaats en winkels. Het is zaterdag en dan komen de locals vanop het eiland hier hun producten aanbieden. Overal is de markt weer net anders, uitgezonderd de producten. Het is al middag en de drukte is reeds gepasseerd en zo wanen we ons als enige blanken tussen de locals. Een tijdje later belanden voor een fris drankje in de foodcorner en merken nog enkele blanken op aan een tafeltje. Hier kan je vele lokale gerechten kopen en eten.
Een supermarkt met het 'Aldi'-logo willen we natuurlijk exploreren en na enkele supermarkten en kraampjes keren we beladen met winkeltassen, vol verse lokale groenten en fruit e.d., terug aan boord. Het blijft wennen dat ze hier in de Caraïben aan de kassa je boodschappen inladen. Ja, bij elke kassierster staat een extra persoon en liggen stapels plastic zakjes!
In de kuip proeven we kip-roti, een lokaal gerecht dat je op straat in een kraampje of uit de autokoffer kan kopen. Het is nog warm en wordt meteen goedgekeurd. Slechts voor 10EC$ hebben we een lekker gerecht waar we twee keer van kunnen eten. Dat is een goede en lekkere deal ;-)
De dinghy wordt reeds afgetuigd, zo kunnen we morgenvroeg direct vertrekken naar Carriacou.
Onze Engelse vrienden, Ali & Steven SY Manx Goos en Sandra & Chris SY komen langs voor een borrel en daarna gaan we vroeg te kooi.
Afscheid...ja, daar gaan we weer. Jo & Gregg blijven in Secret Harbour en wij gaan verder of terug, 't is hoe dat je 't bekijkt.
Het is een mooie tocht hoekje om terug naar de hoofdstad St. George. Zensation draait Martins Bay in en meteen volgt een oproep op de marifoon...het is SY Deep Blue. Sandra & Chris verwachten ons hebben ons al opgemerkt. Naast haar blauwe zus laten we onze dame plaatsnemen op anker.
Al snorkelend bekijk ik het ingegraven anker en verplaats me naar onze Engelse vrienden, terwijl een zwartpunt haai enkele meters onder me doorzwemt!
Al dinghieënd belanden we even later aan wal. Vorige week toen we hier doorvaarden, lag er een klein cruiseschip en een driemaster. De driemaster ligt er vandaag weer. We hebben nog niks van de hoofdstad gezien, maar de warmte belet om ons om dit tijdstip van de dag de klim naar het fort te maken voor het panoramisch uitzicht over de baai en stad. Door een smalle tunnel bereiken we de busterminal, de marktplaats en winkels. Het is zaterdag en dan komen de locals vanop het eiland hier hun producten aanbieden. Overal is de markt weer net anders, uitgezonderd de producten. Het is al middag en de drukte is reeds gepasseerd en zo wanen we ons als enige blanken tussen de locals. Een tijdje later belanden voor een fris drankje in de foodcorner en merken nog enkele blanken op aan een tafeltje. Hier kan je vele lokale gerechten kopen en eten.
Een supermarkt met het 'Aldi'-logo willen we natuurlijk exploreren en na enkele supermarkten en kraampjes keren we beladen met winkeltassen, vol verse lokale groenten en fruit e.d., terug aan boord. Het blijft wennen dat ze hier in de Caraïben aan de kassa je boodschappen inladen. Ja, bij elke kassierster staat een extra persoon en liggen stapels plastic zakjes!
In de kuip proeven we kip-roti, een lokaal gerecht dat je op straat in een kraampje of uit de autokoffer kan kopen. Het is nog warm en wordt meteen goedgekeurd. Slechts voor 10EC$ hebben we een lekker gerecht waar we twee keer van kunnen eten. Dat is een goede en lekkere deal ;-)
De dinghy wordt reeds afgetuigd, zo kunnen we morgenvroeg direct vertrekken naar Carriacou.
Onze Engelse vrienden, Ali & Steven SY Manx Goos en Sandra & Chris SY komen langs voor een borrel en daarna gaan we vroeg te kooi.
maandag 25 juli 2016
Grenada, Secret Harbour(Caraïben)
Vrijdag, 22 juli '16
Vanavond hebben we Jo & Gregg uitgenodigd om mee te smullen van onze Mahi Mahi & tonijn.
Terwijl ik de nodige voorbereidingen tref voor een driegangendiner. Gaat Geert met enkel mannen wandelen naar een plek met een foodstand, waar ze lekkere kip kunnen kopen en opeten.
The Captain is doodmoe na de zware wandeling...of is het van de biertjes?!
Enkele uren later genieten met vier in de kuip van allerlei lekkers.
De vis wordt gesmaakt en het gezelschap is weer top!!!
Vanavond hebben we Jo & Gregg uitgenodigd om mee te smullen van onze Mahi Mahi & tonijn.
Terwijl ik de nodige voorbereidingen tref voor een driegangendiner. Gaat Geert met enkel mannen wandelen naar een plek met een foodstand, waar ze lekkere kip kunnen kopen en opeten.
The Captain is doodmoe na de zware wandeling...of is het van de biertjes?!
Enkele uren later genieten met vier in de kuip van allerlei lekkers.
De vis wordt gesmaakt en het gezelschap is weer top!!!
Grenada, Prickly Bay - Secret Harbour(Caraïben)
Donderdag, 21 juli '16
Regenopvangzeil hangt al twee dagen, want gisteren zouden we een Tropical wave overkrijgen met tachtig procent kans op regen...de regen bleef uit! Zo is dat als ons zeiltje hangt, hi, hi, hi,... Maar vanmorgen kon het dan toch zijn werking bewijzen en zo wordt de watertank wat aangevuld, eveneens enkele emmers en flexibele manden. Alles heeft een positieve kant!
Op motor varen we een baai terug naar het oosten, nml.: Secret Harbour in Mont Hartman Bay. Gerommel klinkt in de verte en naast ons zien we een dikke donkere squall...de donder wordt luider vergezeld van bliksemschichten. Voor het eerst worden alle toestellen: Tablets, gsm, handmarifoon,... in de oven gestopt. Gaan we die dan bakken?! Neen, dat is om ze te beschermen tegen een blikseminslag, die alle apparatuur aan boord kan verwoesten! Gelukkig staat de oven niet aan, of is ie nog warm, hi, hi, hi,...
Een vaargeul die betond is, leidt ons de baai langs de riffen naar binnen.
Hier Grenada zijn verschillende prachtige diepe, natuurlijke grote baaien die ook voor een goede beschutting zorgen tijdens het passeren van een eventuele orkaan.
Jo & Gregg van SY Serenade staan ons al vanop hun schip toe te zwaaien. Zensation krijgt een mooie plek bij hen in de buurt en ze ankert zich alweer snel in haar nieuwe verblijfplaats.
Het regenzeil wordt snel weer opgehangen, want de buien blijven overkomen. Met het extra water poetsen we onze dame langs binnen en buiten. Ze is alweer zoutvrij.
Het is weer een Spooky-baai qua onderstroom, iedere boot draait een andere kant op. Onze Oostenrijkse buren worden er wat zenuwachtig van en zijn bang dat onze dames elkaar gaan raken...no problem..maar om hen wat geruster te stellen geven we nog extra ketting!
De sociale activiteiten zitten weer op een hoog tempo. Met enkele cruisers hebben we een uitstap naar een bierbrouwerij gepland. Een kleine, stijle wandeling later belanden we allen dorstig in een grote bar met stookvaten en een toog vol tapkranen. Zelfs een Belgische Tripel staat op hun lijst. Enkele schuimende bierpotten verschijnen er en de eerste dorst wordt gelest ;-)
Na enkele vinkjes op de bierlijst keren we terug naar de Marina en nemen deel aan de pizza-& filmavond, kwestie van het niveau 'eten & drinken' op pijl te houden. De film 'Maze Runner' laten we links liggen en verkiezen de leuke gesprekken met elkaar.
Regenopvangzeil hangt al twee dagen, want gisteren zouden we een Tropical wave overkrijgen met tachtig procent kans op regen...de regen bleef uit! Zo is dat als ons zeiltje hangt, hi, hi, hi,... Maar vanmorgen kon het dan toch zijn werking bewijzen en zo wordt de watertank wat aangevuld, eveneens enkele emmers en flexibele manden. Alles heeft een positieve kant!
Op motor varen we een baai terug naar het oosten, nml.: Secret Harbour in Mont Hartman Bay. Gerommel klinkt in de verte en naast ons zien we een dikke donkere squall...de donder wordt luider vergezeld van bliksemschichten. Voor het eerst worden alle toestellen: Tablets, gsm, handmarifoon,... in de oven gestopt. Gaan we die dan bakken?! Neen, dat is om ze te beschermen tegen een blikseminslag, die alle apparatuur aan boord kan verwoesten! Gelukkig staat de oven niet aan, of is ie nog warm, hi, hi, hi,...
Een vaargeul die betond is, leidt ons de baai langs de riffen naar binnen.
Hier Grenada zijn verschillende prachtige diepe, natuurlijke grote baaien die ook voor een goede beschutting zorgen tijdens het passeren van een eventuele orkaan.
Jo & Gregg van SY Serenade staan ons al vanop hun schip toe te zwaaien. Zensation krijgt een mooie plek bij hen in de buurt en ze ankert zich alweer snel in haar nieuwe verblijfplaats.
Het regenzeil wordt snel weer opgehangen, want de buien blijven overkomen. Met het extra water poetsen we onze dame langs binnen en buiten. Ze is alweer zoutvrij.
Het is weer een Spooky-baai qua onderstroom, iedere boot draait een andere kant op. Onze Oostenrijkse buren worden er wat zenuwachtig van en zijn bang dat onze dames elkaar gaan raken...no problem..maar om hen wat geruster te stellen geven we nog extra ketting!
De sociale activiteiten zitten weer op een hoog tempo. Met enkele cruisers hebben we een uitstap naar een bierbrouwerij gepland. Een kleine, stijle wandeling later belanden we allen dorstig in een grote bar met stookvaten en een toog vol tapkranen. Zelfs een Belgische Tripel staat op hun lijst. Enkele schuimende bierpotten verschijnen er en de eerste dorst wordt gelest ;-)
Na enkele vinkjes op de bierlijst keren we terug naar de Marina en nemen deel aan de pizza-& filmavond, kwestie van het niveau 'eten & drinken' op pijl te houden. De film 'Maze Runner' laten we links liggen en verkiezen de leuke gesprekken met elkaar.
vrijdag 22 juli 2016
Grenada, Prickly Bay(Caraïben)
Woensdag, 20 juli '16
Even de benen strekken en naar het Shoppingmall/-center wandelen. Althans dat is de planning, maar we worden verleid om de bus te nemen en slechts de eerste en laatste honderd meters wat benenwerk te verrichten...hi, hi, hi,... Als ze je vrolijk toe toeteren en vragen of ze je een lift kunnen geven voor slechts 2,50EC$(= 0,65€)/pers., is het soms moeilijk om te weigeren in deze temperaturen ;-)
Het is slechts een klein winkelcentrum en we zijn dan ook snel rond en keren met wat lekkers uit de supermarkt weer terug en krijgen al snel weer een bus langszij, die onze kant op rijdt, wat het makkelijk maakt met onze boodschappen.
Om 17u zijn we alweer aan land, want we worden opgepikt door een ander busje, samen met andere cruisers. De organiseerde uitstap is een bezoek aan: een Steelpan band/orkest en hun atelier. Drie andere busjes met cruisers uit de verschillende baaien arriveren met ons en samen mogen we een repetitie bijwonen van de Pan-band. Ze oefenen voor een grote wedstrijd die volgende week plaats vindt en ook voor carnaval, binnen twee weken.
De 'steelpan' komt oorspronkelijk uit Trinidad een waren gemaakt van olievaten. Ondertussen wordt dit instrument op alle Caraïbische eilanden bespeelt en behoort tot hun cultuur. Meer info zie link:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Steelpan
De band telt 250 muzikanten, maar deze zijn deze avond niet allemaal aanwezig. Eerst krijgen we een optreden van de allerjongste groep van de leeftijd van zes tot achttien. Ongelooflijk hoe ze het instrument bespelen. Sommige komen net met hun hoofd boven hun instrument. Hun lichamen bewegen allen ritmisch mee op de pan-klanken.
Ondertussen worden er drankjes, BBQ-kip en een plaatselijk gerecht aangeboden, tegen democratische prijzen en ten voordele van de band.
In het naai-atelier mogen we de kostuums bewonderen en de vele vrijwilligers aan het werk zien.
De volwassenen trakteren ons nog op enkele indrukwekkende nummers. Een unieke beleving en de moeite waard! Iedereen gaf het beste van zichzelf onder de goedkeurende ogen van de volle maan, vergezeld van vele sterren. Fantastische organisatie van de plaatselijke local, Shadman. Nu kunnen we eindelijk, na meer dan een week, een gezicht plakken bij zijn vrolijke stem. Hij biedt dagelijks shoppingbussen, kooklessen, enz...aan op het cruisersnetje en probeert zo iedereen kennis te laten maken met zijn land en elkaar.
Tevreden en met alweer vele nieuwe kennismakingen, keren we allen weer naar onze dobberende bootjes
Even de benen strekken en naar het Shoppingmall/-center wandelen. Althans dat is de planning, maar we worden verleid om de bus te nemen en slechts de eerste en laatste honderd meters wat benenwerk te verrichten...hi, hi, hi,... Als ze je vrolijk toe toeteren en vragen of ze je een lift kunnen geven voor slechts 2,50EC$(= 0,65€)/pers., is het soms moeilijk om te weigeren in deze temperaturen ;-)
Het is slechts een klein winkelcentrum en we zijn dan ook snel rond en keren met wat lekkers uit de supermarkt weer terug en krijgen al snel weer een bus langszij, die onze kant op rijdt, wat het makkelijk maakt met onze boodschappen.
Om 17u zijn we alweer aan land, want we worden opgepikt door een ander busje, samen met andere cruisers. De organiseerde uitstap is een bezoek aan: een Steelpan band/orkest en hun atelier. Drie andere busjes met cruisers uit de verschillende baaien arriveren met ons en samen mogen we een repetitie bijwonen van de Pan-band. Ze oefenen voor een grote wedstrijd die volgende week plaats vindt en ook voor carnaval, binnen twee weken.
De 'steelpan' komt oorspronkelijk uit Trinidad een waren gemaakt van olievaten. Ondertussen wordt dit instrument op alle Caraïbische eilanden bespeelt en behoort tot hun cultuur. Meer info zie link:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Steelpan
De band telt 250 muzikanten, maar deze zijn deze avond niet allemaal aanwezig. Eerst krijgen we een optreden van de allerjongste groep van de leeftijd van zes tot achttien. Ongelooflijk hoe ze het instrument bespelen. Sommige komen net met hun hoofd boven hun instrument. Hun lichamen bewegen allen ritmisch mee op de pan-klanken.
Ondertussen worden er drankjes, BBQ-kip en een plaatselijk gerecht aangeboden, tegen democratische prijzen en ten voordele van de band.
In het naai-atelier mogen we de kostuums bewonderen en de vele vrijwilligers aan het werk zien.
De volwassenen trakteren ons nog op enkele indrukwekkende nummers. Een unieke beleving en de moeite waard! Iedereen gaf het beste van zichzelf onder de goedkeurende ogen van de volle maan, vergezeld van vele sterren. Fantastische organisatie van de plaatselijke local, Shadman. Nu kunnen we eindelijk, na meer dan een week, een gezicht plakken bij zijn vrolijke stem. Hij biedt dagelijks shoppingbussen, kooklessen, enz...aan op het cruisersnetje en probeert zo iedereen kennis te laten maken met zijn land en elkaar.
Tevreden en met alweer vele nieuwe kennismakingen, keren we allen weer naar onze dobberende bootjes
Grenada, Whisper Cove - Prickly Bay(Caraïben)
Dinsdag, 19 juli '16
Tijdens het ontbijt luisteren we dagelijks naar het cruisersnetje. Heel informatief. Zo vernemen we ook dat onze Amerikaanse vrienden van SY Serenade ondertussen op Grenada gearriveerd zijn. Iedereen gebruikt na het net het kanaal 68 om contact met elkaar te maken en dan over te schakelen naar een ander kanaal om wat te keuvelen. Kinderenstemmetjes klinken ook regelmatig door de marifoon, uiterst schattig. En ook wij proberen zo enkele bekende op te roepen of worden zelf opgeroepen.
En zo worden we uitgenodigd om vanavond naar een 'Jam'-sessie (=mix van muzikanten/cruisers die samen het beste van zichzelf geven) te gaan in Secret Harbour, door Serenade. Gregg is muzikant en zal deelnemen aan dit evenement. Dat willen we niet missen. Maar eerst gaan we nog een stukje zeilen.
Op voorzeil varen we enkele baaien verder naar Prickly Bay. Een fijne tocht langs de vele riffen en het ondiepe water, de dieptemeter gaat amper boven de 20m. Op een landtong springt een muntgroene gekleurde vuurtoren ons in het zicht. Het is zeker van Europa gelden dat we nog een vuurtoren zagen! Blijkt dat deze ook geen navigatie-toren is, maar een woonst. Tja, als je graag in een vuurtoren woont en er zijn er geen aanwezig, dan bouw je er toch gewoon eentje ;-)
Prickly Bay is omringt door prachtige villa's en hotels. Het vliegveld is niet ver af en af en toe komen er allerlei soorten vliegtuigen over gevlogen.
Deze stop is gepland, omdat we hier nog enkele boodschappen te doen hebben voor andere cruisersvrienden. Zo gaat dat in het cruiserswereldje, je helpt elkaar. Dus halen we met plezier een pakketje op voor SY Lazuli, dat mee mag varen naar Curacao en vereffenen we een rekening bij de zeilmaker voor SY Twixx, zodat hun zeil klaar is tegen de tijd ze weer keren.
Tegen zonsondergang gaan we op zoek naar de naastgelegen baai van Secret Harbour. Het is slechts een kwartiertje wandelen en m.b.v. Navionics-map vinden we de juiste paden met prachtige woningen en dito tuinen. Mango's en breadfruit hangen overvloedig aan de bomen, achter de afsluiting...jammer.
Er zijn heel wat muzikale cruisers aanwezig, alsook supporters/fans of nieuwsgierige. We maken kennis met nieuwe mensen, praten bij met Jo & Gregg en genieten van het talrijke muzikale talent onder de zeilers. Hier en daar proberen we een toontje mee te zingen vanop onze stoel ;-)
Tijdens het ontbijt luisteren we dagelijks naar het cruisersnetje. Heel informatief. Zo vernemen we ook dat onze Amerikaanse vrienden van SY Serenade ondertussen op Grenada gearriveerd zijn. Iedereen gebruikt na het net het kanaal 68 om contact met elkaar te maken en dan over te schakelen naar een ander kanaal om wat te keuvelen. Kinderenstemmetjes klinken ook regelmatig door de marifoon, uiterst schattig. En ook wij proberen zo enkele bekende op te roepen of worden zelf opgeroepen.
En zo worden we uitgenodigd om vanavond naar een 'Jam'-sessie (=mix van muzikanten/cruisers die samen het beste van zichzelf geven) te gaan in Secret Harbour, door Serenade. Gregg is muzikant en zal deelnemen aan dit evenement. Dat willen we niet missen. Maar eerst gaan we nog een stukje zeilen.
Op voorzeil varen we enkele baaien verder naar Prickly Bay. Een fijne tocht langs de vele riffen en het ondiepe water, de dieptemeter gaat amper boven de 20m. Op een landtong springt een muntgroene gekleurde vuurtoren ons in het zicht. Het is zeker van Europa gelden dat we nog een vuurtoren zagen! Blijkt dat deze ook geen navigatie-toren is, maar een woonst. Tja, als je graag in een vuurtoren woont en er zijn er geen aanwezig, dan bouw je er toch gewoon eentje ;-)
Prickly Bay is omringt door prachtige villa's en hotels. Het vliegveld is niet ver af en af en toe komen er allerlei soorten vliegtuigen over gevlogen.
Deze stop is gepland, omdat we hier nog enkele boodschappen te doen hebben voor andere cruisersvrienden. Zo gaat dat in het cruiserswereldje, je helpt elkaar. Dus halen we met plezier een pakketje op voor SY Lazuli, dat mee mag varen naar Curacao en vereffenen we een rekening bij de zeilmaker voor SY Twixx, zodat hun zeil klaar is tegen de tijd ze weer keren.
Tegen zonsondergang gaan we op zoek naar de naastgelegen baai van Secret Harbour. Het is slechts een kwartiertje wandelen en m.b.v. Navionics-map vinden we de juiste paden met prachtige woningen en dito tuinen. Mango's en breadfruit hangen overvloedig aan de bomen, achter de afsluiting...jammer.
Er zijn heel wat muzikale cruisers aanwezig, alsook supporters/fans of nieuwsgierige. We maken kennis met nieuwe mensen, praten bij met Jo & Gregg en genieten van het talrijke muzikale talent onder de zeilers. Hier en daar proberen we een toontje mee te zingen vanop onze stoel ;-)
woensdag 20 juli 2016
Grenada, Whisper Cove 2(Caraïben)
Maandag, 18 juli '16
Grote wasjes, kleine wasjes...stop ze in de wasmachine...
Dit doen we samen bij 'Meat & Meet', waar we ondertussen kunnen genieten van een verse fruitsap, cappuccino, thee en WiFi.
Met propere was, een verse baguette en wat beleg en ander lekkers uit het slagerij-winkeltje keren we weer naar Zensation.
Het is weer een drukke dag aan boord: boegschroef-paneel monteren, boegschroef-aansluiting in contactkast vernieuwen en contacten weer aansluiten, schroef en schroefas proper maken m.b.v. duikfles, was drogen en opplooien, lakens verversen, poetsen, teak verder behandelen, enz...afgewisseld met de nodige rust en zwemmomentjes.
Als beloning is er spaghetti aan boord met de verse bolognaise saus van de slager ;-)
Grote wasjes, kleine wasjes...stop ze in de wasmachine...
Dit doen we samen bij 'Meat & Meet', waar we ondertussen kunnen genieten van een verse fruitsap, cappuccino, thee en WiFi.
Met propere was, een verse baguette en wat beleg en ander lekkers uit het slagerij-winkeltje keren we weer naar Zensation.
Het is weer een drukke dag aan boord: boegschroef-paneel monteren, boegschroef-aansluiting in contactkast vernieuwen en contacten weer aansluiten, schroef en schroefas proper maken m.b.v. duikfles, was drogen en opplooien, lakens verversen, poetsen, teak verder behandelen, enz...afgewisseld met de nodige rust en zwemmomentjes.
Als beloning is er spaghetti aan boord met de verse bolognaise saus van de slager ;-)
Grenada, Whisper Cove(Caraïben)
Zondag, 17 juli '16
In naam van the Captain: 'Bedankt voor de felicitaties via mail, Whatsapp, sms en kaart.' Zijn DUVEL-biertje smaakte hem...zijn woorden/Vlaams gezegde: 'Is zoals een Engeltje dat op je tong pist!'
Nou de feestelijkheden gaan door. We breiden er vandaag een vervolg aan met een brunch in restaurant: 'Meat & Meet'. Hier kunnen we van al het beste van de zaak proeven en morgen gaan we zeker even langs het kleine slagerij-winkeltje dat zich bij het restaurant/bar bevind, om enkele van hun zelfbereide producten te kopen. Dus woorden zijn niet nodig om jullie te laten weten dat de brunch geslaagd was ;-)
Whisper Cove is een rustige natuurlijke baai. Het is zondag en het tempo ligt nog lager dan andere dagen, die ook 'zondag' zijn. In de 'rustige' baai is het blijkbaar DJ-dag. Al van 11u staat de typische bonk bonk-muziek luid op met een mix ertussen van een rinkelende telefoon en het typische terugdraai geluid van de oude vinyl-plaat van de jaren '80, toen deze trend 'in' was. In de avond komt er nog een DJ, even verder op in de baai, bij en we worden getrakteerd op door elkaar bonkende 'slechte' muziek met steeds dezelfde beat en mixstukjes...dit gaat door tot in de vroege uurtjes! En als het om 3u 's morgens hard begint te regen, horen we even geen muziekklanken meer...Joepie! Maar, na de bui starten ze opnieuw...
Onze nachtrust heeft er, onvoorstelbaar maar waar, niet onder geleden.
In naam van the Captain: 'Bedankt voor de felicitaties via mail, Whatsapp, sms en kaart.' Zijn DUVEL-biertje smaakte hem...zijn woorden/Vlaams gezegde: 'Is zoals een Engeltje dat op je tong pist!'
Nou de feestelijkheden gaan door. We breiden er vandaag een vervolg aan met een brunch in restaurant: 'Meat & Meet'. Hier kunnen we van al het beste van de zaak proeven en morgen gaan we zeker even langs het kleine slagerij-winkeltje dat zich bij het restaurant/bar bevind, om enkele van hun zelfbereide producten te kopen. Dus woorden zijn niet nodig om jullie te laten weten dat de brunch geslaagd was ;-)
Whisper Cove is een rustige natuurlijke baai. Het is zondag en het tempo ligt nog lager dan andere dagen, die ook 'zondag' zijn. In de 'rustige' baai is het blijkbaar DJ-dag. Al van 11u staat de typische bonk bonk-muziek luid op met een mix ertussen van een rinkelende telefoon en het typische terugdraai geluid van de oude vinyl-plaat van de jaren '80, toen deze trend 'in' was. In de avond komt er nog een DJ, even verder op in de baai, bij en we worden getrakteerd op door elkaar bonkende 'slechte' muziek met steeds dezelfde beat en mixstukjes...dit gaat door tot in de vroege uurtjes! En als het om 3u 's morgens hard begint te regen, horen we even geen muziekklanken meer...Joepie! Maar, na de bui starten ze opnieuw...
Onze nachtrust heeft er, onvoorstelbaar maar waar, niet onder geleden.
zondag 17 juli 2016
Grenada, St. George - Whisper Cove(Caraïben)
Zaterdag, 16 juli '16
Captains Birthday begint met een pannenkoeken-ontbijt. Daarna mag hij zijn zeilhartje ophalen tijdens een pittige 14NM zeiltocht naar het oosten. Het zonnetje is van de partij en schittert achter enkele witte wolkjes aan een blauwe lucht. Eens het zuidwestelijke punt bereikt begint de deining toe te nemen en wordt het een 'aan de windse'-koers met enkele kruisrakken. Lijkt wél of we in België of Nederland aan het zeilen zijn...al is hier meer plaats en zijn er ondieptes en riffen om rekening mee te houden! Zensation bonkt en glijdt door het water en haar dek wordt overspoelt door golven. Ze zeilt de baai in en Whisper Cove Marina ligt er rustig bij. Tijd om te toosten met een flesje bubbels op mijn Kapitein :-)
In het gelijknamige restaurant kan hij zijn buikje vullen met de lunch-speciale van de dag: 'steak met frieten'! Wil dat de eigenaar een Frans-Canadese slager is en over het beste vlees van het eiland beschikt. Daarom zijn we speciaal deze kant opgevaren...we hadden woensdag reeds van hun lekkere pizza's met zelfgemaakte worsten kunnen kennismaken.
Aan boord genieten we na van de Belgisch getinte lunch bij een echte Belgische 'Duvel' voor het feestvarken ;-) Wat meer kan je wensen als feestmaal en -drankje in het paradijs?!
Captains Birthday begint met een pannenkoeken-ontbijt. Daarna mag hij zijn zeilhartje ophalen tijdens een pittige 14NM zeiltocht naar het oosten. Het zonnetje is van de partij en schittert achter enkele witte wolkjes aan een blauwe lucht. Eens het zuidwestelijke punt bereikt begint de deining toe te nemen en wordt het een 'aan de windse'-koers met enkele kruisrakken. Lijkt wél of we in België of Nederland aan het zeilen zijn...al is hier meer plaats en zijn er ondieptes en riffen om rekening mee te houden! Zensation bonkt en glijdt door het water en haar dek wordt overspoelt door golven. Ze zeilt de baai in en Whisper Cove Marina ligt er rustig bij. Tijd om te toosten met een flesje bubbels op mijn Kapitein :-)
In het gelijknamige restaurant kan hij zijn buikje vullen met de lunch-speciale van de dag: 'steak met frieten'! Wil dat de eigenaar een Frans-Canadese slager is en over het beste vlees van het eiland beschikt. Daarom zijn we speciaal deze kant opgevaren...we hadden woensdag reeds van hun lekkere pizza's met zelfgemaakte worsten kunnen kennismaken.
Aan boord genieten we na van de Belgisch getinte lunch bij een echte Belgische 'Duvel' voor het feestvarken ;-) Wat meer kan je wensen als feestmaal en -drankje in het paradijs?!
Grenada, St. George, Martins Bay 4(Caraïben)
Vrijdag, 15 juli '16
Een grijze dag met de ene na de andere bui en squall. Het regenwater dat in de dinghy staat vangen we op in een emmer, dit is goed om de ramen te poetsen.
De technieker belt ons op, wanneer we aan de ontbijttafel zitten. Droog bereiken we de kant, maar al snel worden we nat geregend en schuilen we in de supermarkt. Na de aankopen is de volgende bui uit de donkere hemel aan 't stromen, dus even wachten, dan snel dinghy in en naar de Marina bar. Als verzopen kippen zitten we even later voor de IPad te Facetimen ;-)
De buien/squalls dwingen ons nog eentje te drinken.
Aan boord hangen we het wateropvangzeil...we hebben alweer wat water verspeelt door het niet op te hangen...het is nog steeds geen goede gewoonte. De Nederlanders Reinhilde & Fritz van SY Bella Ciao komen nog even langs en keuren onze werkzaamheden.
Een late lunch met dinerrestjes van gisterenavond smaakt ons en brengt ons op krachten om de klusjes van gisteren te hervatten. Het lijkt wél een zoete inval vandaag, onze Amerikaanse buurman Indy, komt ook even kennismaken en langs voor een praatje, de werken worden gestaakt en ik laat hem kennismaken met mijn nieuwe favoriet en gezonde aardappelvervanger: breadfruit.
De buien blijven komen en de druppels kunnen ons niet deren in onze zwemkleding en deze warmte. Dit is de eerste keer dat het blijft regen, nadat het zeil ophangt. Meestal zien of voelen we géén druppel meer, nadat we alle moeite gedaan hebben om het te installeren. Dus wij zijn blij, want regenwater loopt via de slang in de watertank. Maar hoeveel, dat is een vraagteken?
De buurman heeft reeds enkele wereldomzeilingen op zijn lijstje staan en zijn verhalen zijn fascinerend. Maar de tijd vliegt en we moeten ons klaarmaken voor onze diner-date en hem van boord wimpelen...
De regenbuien blijven ons echter parten spelen en elkaar opvolgen. Een mijl moeten we afleggen van de baai naar de Marina. Hoe gaan we dit droog halen? Een poncho aandoen? Pfff...het is zo warm z'n vochtig. De temperatuur zakt nauwelijks onder de 30°C en de luchtvochtigheid is 90%. Elk kledingstuk is al te véél en dan zo'n plastiek spul over onze plakkerige lijven...liever niet! Uiteindelijk zien we een gat en dinghieën zo vlug we kunnen met onze 5PK naar SY Deep Blue, waar Sandra & Chris het appreciëren dat we het natte weer trotseren. Ook hun bevriende landgenoten, Ali & Steven van SY Manx Goos, komen uiteindelijk vanuit de baai aangevaren. Het wordt een geweldige Britse avond (gezelschap) met een Caraïbische (eten) input. Met zijn zessen gaan we tapas eten en proeven van vijftien verschillende lokale gerechten en ze zijn allen om duimen en vingers af te likken. Net wat anders dan de Spaanse tapas die we kennen.
Het zijn alweer de buien die ons blijven gijzelen, alvorens we weer kunnen terugvaren.
Op de terugweg zien we verscheidene vliegende vissen voor en naast ons uit het water springen. We zien nog iets anders laag boven het water vliegen. Het blijken vleermuizen te zijn die op visvangst zijn!
Ondertussen is het al na middernacht, dus ook al is mijn ventje al meer dan zes uur jarig in België. Worden nu pas de kussen, felicitaties en kaartjes uitgedeeld en geopend en gelezen. Morgen gaan we er een vervolg aanbreiden ;-)
Een grijze dag met de ene na de andere bui en squall. Het regenwater dat in de dinghy staat vangen we op in een emmer, dit is goed om de ramen te poetsen.
De technieker belt ons op, wanneer we aan de ontbijttafel zitten. Droog bereiken we de kant, maar al snel worden we nat geregend en schuilen we in de supermarkt. Na de aankopen is de volgende bui uit de donkere hemel aan 't stromen, dus even wachten, dan snel dinghy in en naar de Marina bar. Als verzopen kippen zitten we even later voor de IPad te Facetimen ;-)
De buien/squalls dwingen ons nog eentje te drinken.
Aan boord hangen we het wateropvangzeil...we hebben alweer wat water verspeelt door het niet op te hangen...het is nog steeds geen goede gewoonte. De Nederlanders Reinhilde & Fritz van SY Bella Ciao komen nog even langs en keuren onze werkzaamheden.
Een late lunch met dinerrestjes van gisterenavond smaakt ons en brengt ons op krachten om de klusjes van gisteren te hervatten. Het lijkt wél een zoete inval vandaag, onze Amerikaanse buurman Indy, komt ook even kennismaken en langs voor een praatje, de werken worden gestaakt en ik laat hem kennismaken met mijn nieuwe favoriet en gezonde aardappelvervanger: breadfruit.
De buien blijven komen en de druppels kunnen ons niet deren in onze zwemkleding en deze warmte. Dit is de eerste keer dat het blijft regen, nadat het zeil ophangt. Meestal zien of voelen we géén druppel meer, nadat we alle moeite gedaan hebben om het te installeren. Dus wij zijn blij, want regenwater loopt via de slang in de watertank. Maar hoeveel, dat is een vraagteken?
De buurman heeft reeds enkele wereldomzeilingen op zijn lijstje staan en zijn verhalen zijn fascinerend. Maar de tijd vliegt en we moeten ons klaarmaken voor onze diner-date en hem van boord wimpelen...
De regenbuien blijven ons echter parten spelen en elkaar opvolgen. Een mijl moeten we afleggen van de baai naar de Marina. Hoe gaan we dit droog halen? Een poncho aandoen? Pfff...het is zo warm z'n vochtig. De temperatuur zakt nauwelijks onder de 30°C en de luchtvochtigheid is 90%. Elk kledingstuk is al te véél en dan zo'n plastiek spul over onze plakkerige lijven...liever niet! Uiteindelijk zien we een gat en dinghieën zo vlug we kunnen met onze 5PK naar SY Deep Blue, waar Sandra & Chris het appreciëren dat we het natte weer trotseren. Ook hun bevriende landgenoten, Ali & Steven van SY Manx Goos, komen uiteindelijk vanuit de baai aangevaren. Het wordt een geweldige Britse avond (gezelschap) met een Caraïbische (eten) input. Met zijn zessen gaan we tapas eten en proeven van vijftien verschillende lokale gerechten en ze zijn allen om duimen en vingers af te likken. Net wat anders dan de Spaanse tapas die we kennen.
Het zijn alweer de buien die ons blijven gijzelen, alvorens we weer kunnen terugvaren.
Op de terugweg zien we verscheidene vliegende vissen voor en naast ons uit het water springen. We zien nog iets anders laag boven het water vliegen. Het blijken vleermuizen te zijn die op visvangst zijn!
Ondertussen is het al na middernacht, dus ook al is mijn ventje al meer dan zes uur jarig in België. Worden nu pas de kussen, felicitaties en kaartjes uitgedeeld en geopend en gelezen. Morgen gaan we er een vervolg aanbreiden ;-)
zaterdag 16 juli 2016
Grenada, St. George, Martins Bay 3(Caraïben)
Donderdag, 14 juli '16
Sinds gisteren kan the Captain de briesjes weer beter door zijn kortere haartjes voelen ;-) Hierdoor lijkt hij vandaag extra klus-motivatie te hebben. Hij wringt zichzelf al vroeg in de leeggemaakte bakskist op zoek naar de kabels van de boegschroef. Een maand geleden liet deze ineens verstek. Tja, als je niet in de haven in een box moet of in een sluis, gebruik je ze hier nog zelden. Maar het is altijd fijner als alles werkt. De voltmeter wijst positief, dus is het, zoals reeds gedacht, het bedieningspaneel. Dit bestaat uit drukknoppen met een plastiek erover om het water tegen te houden. Er zijn kleine scheurtjes ingekomen van ouderdom en de invloed van natuurelementen. Zo is dat, al het materiaal ziet af van wind, zout zeewater, zon,...
Hij dinghiet naar de watersportwinkel en komt even later terug met een volle zak mango's en een man. Hey, wat gebeurt hier? Het is een technieker voor het bedieningspaneel. Deze raad een nieuw paneel af, omdat het te duur is en het geld niet waard is omdat die na enige tijd hetzelfde probleem zou geven. Hij zal aan het oude paneel een schakelaar zetten, een soort mini joystick. Daar had mijn Mc Guyver ook al aan gedacht. Morgen laat hij iets weten...wordt vervolgd.
Geert brengt de technieker weer aan land en verteld me dan het hele verhaal, hoe en waarom hij de man heeft getroffen en meegebracht. En de mango's? Ja, die heeft ie van een local voor slechts EC$5(nog geen 2€) gekocht, die er mee leurde aan de dinghysteiger. Wél zeven mooie vruchten, dat is een koopje, daar kunnen we zelf niet voor op strooptocht ;-)
Dan is de teak aan de buurt. Een tafelblad van de kuiptafel wordt eraf geschroefd en hij gaat aan de slag met teakcleaner. De stuurboord zitbank achter het stuurwiel mag meedoen aan het experiment. Pas als het weer droog is kunnen we het resultaat beoordelen en aangezien er steeds weer enkele buitjes passeren, zal dat niet voor direct zijn. Het is een productieve dag met al die klusjes en als beloning varen we tegen Happy Hour naar de Marina bar. Daarna worden alle gangen van de grote, goedgevulde supermarkt doorlopen. Verse groenten en fruit gaan mee naar onze dame, waar er meteen enkel verwerkt worden voor ons gerecht met de tonijn uit onze eigen vangst. Bij onze nieuw gekocht kuiplichtje (Luci= oplaad-/opblaasbaar en met letlampen= praktisch en geeft veel licht) kunnen we smullen van alle goedzichtbare lekkere ingrediënten.
Sinds gisteren kan the Captain de briesjes weer beter door zijn kortere haartjes voelen ;-) Hierdoor lijkt hij vandaag extra klus-motivatie te hebben. Hij wringt zichzelf al vroeg in de leeggemaakte bakskist op zoek naar de kabels van de boegschroef. Een maand geleden liet deze ineens verstek. Tja, als je niet in de haven in een box moet of in een sluis, gebruik je ze hier nog zelden. Maar het is altijd fijner als alles werkt. De voltmeter wijst positief, dus is het, zoals reeds gedacht, het bedieningspaneel. Dit bestaat uit drukknoppen met een plastiek erover om het water tegen te houden. Er zijn kleine scheurtjes ingekomen van ouderdom en de invloed van natuurelementen. Zo is dat, al het materiaal ziet af van wind, zout zeewater, zon,...
Hij dinghiet naar de watersportwinkel en komt even later terug met een volle zak mango's en een man. Hey, wat gebeurt hier? Het is een technieker voor het bedieningspaneel. Deze raad een nieuw paneel af, omdat het te duur is en het geld niet waard is omdat die na enige tijd hetzelfde probleem zou geven. Hij zal aan het oude paneel een schakelaar zetten, een soort mini joystick. Daar had mijn Mc Guyver ook al aan gedacht. Morgen laat hij iets weten...wordt vervolgd.
Geert brengt de technieker weer aan land en verteld me dan het hele verhaal, hoe en waarom hij de man heeft getroffen en meegebracht. En de mango's? Ja, die heeft ie van een local voor slechts EC$5(nog geen 2€) gekocht, die er mee leurde aan de dinghysteiger. Wél zeven mooie vruchten, dat is een koopje, daar kunnen we zelf niet voor op strooptocht ;-)
Dan is de teak aan de buurt. Een tafelblad van de kuiptafel wordt eraf geschroefd en hij gaat aan de slag met teakcleaner. De stuurboord zitbank achter het stuurwiel mag meedoen aan het experiment. Pas als het weer droog is kunnen we het resultaat beoordelen en aangezien er steeds weer enkele buitjes passeren, zal dat niet voor direct zijn. Het is een productieve dag met al die klusjes en als beloning varen we tegen Happy Hour naar de Marina bar. Daarna worden alle gangen van de grote, goedgevulde supermarkt doorlopen. Verse groenten en fruit gaan mee naar onze dame, waar er meteen enkel verwerkt worden voor ons gerecht met de tonijn uit onze eigen vangst. Bij onze nieuw gekocht kuiplichtje (Luci= oplaad-/opblaasbaar en met letlampen= praktisch en geeft veel licht) kunnen we smullen van alle goedzichtbare lekkere ingrediënten.
vrijdag 15 juli 2016
Grenada, St. George, Martins Bay 2(Caraïben)
Woensdag, 13 juli '16
In de prachtige Marina is een zwembadje naast de bar/restaurant, die ook toegankelijk is voor de klanten van de zaak. Even wat internetten met af en toe een plonsje tussendoor...heerlijk.
Het is Brigitte & Rob hun laatste avond hier, alvorens ze morgen naar Curacao vliegen en daarna naar Nederland.
Samen worden we opgehaald en naar 'Whisper Cove Marina' gebracht in het zuiden van het eiland, waar we samen smullen van home-made pizza's tijdens de woensdag-pizza-avond in 'The Meat & Meet' restaurant. Onderweg zien we al wat meer van het eiland en de baai ziet er gezellig uit.
Met een tas vol lekkere restjes uit hun koelkast nemen we afscheid van elkaar...tot in Nederland?
't Was weer fijn om in elkaars gezelschap te vertoeven x
In de prachtige Marina is een zwembadje naast de bar/restaurant, die ook toegankelijk is voor de klanten van de zaak. Even wat internetten met af en toe een plonsje tussendoor...heerlijk.
Het is Brigitte & Rob hun laatste avond hier, alvorens ze morgen naar Curacao vliegen en daarna naar Nederland.
Samen worden we opgehaald en naar 'Whisper Cove Marina' gebracht in het zuiden van het eiland, waar we samen smullen van home-made pizza's tijdens de woensdag-pizza-avond in 'The Meat & Meet' restaurant. Onderweg zien we al wat meer van het eiland en de baai ziet er gezellig uit.
Met een tas vol lekkere restjes uit hun koelkast nemen we afscheid van elkaar...tot in Nederland?
't Was weer fijn om in elkaars gezelschap te vertoeven x
Grenada, St. George, Martins Bay(Caraïben)
Dinsdag, 12 juli '16
Nog heel wat cruisers liggen hier in Martins Bay, St. George, Grenada en om 7u30 horen we op het cruisersnetje op VHF 66 het weer, shoppingtours, uitstappen, etentjes, technische services, enz...
Meteen voelen we ons hier goed en herkennen we hier nog een aantal boten/mensen.
Grenada is het zuidelijkste eiland van de Kleine Antillen of Bovenwindse eilanden. Het is hier vrijwel orkaan-veilig en daardoor is het hier nog lekker druk qua cruisers. Sommige blijven hier rondhangen, andere laten hun boot hier achter om naar hun land te vliegen of gaan nog verder naar het zuiden of het westen.
Het eiland wordt ook het eiland van de 'specerijen en geuren' genoemd, doordat het rijk is aan kruiden- en bananenplantages. Het is een vruchtbaar vulkanisch eiland met regenwoud, watervallen, zwavelbronnen, zoutwatermeren, rivieren, baaien met stranden, enz... Het doet ons denken aan Dominica, St. Lucia en St. Vincent, maar dan groter. Er valt hier weer héél wat te zien en te ontdekken. Ten noorden van Grenada liggen nog enkele eilanden van de Grenadines die bij Grenada horen. Carriacou, Petit Martinique (zijn we reeds enkele dagen geleden geweest) en Isla de Ronde zijn de belangrijkste en ook geliefkoosde eilanden onder de zeilers.
Maar voor we verder op ontdekking gaan, moeten we officieel inklaren. Het douane- en immigratiekantoor bevindt zich in de mooie vrij nieuwe 'Port Louis' Marina. De beambten zijn super vriendelijk en enthousiast over hun eiland en aankomende Carnavalfestiviteiten. Ja, je leest het goed! Het is weer zo ver, eerste weekend van augustus zijn de luide muziek en dansende, wiegende heupen weer te aanschouwen en -horen!
Zensations blauwe zusterschip SY Deep Blue en haar Britse bemanning Sandra & Chris bevinden zich ook in de haven. We lagen naast elkaar in La Gomera en hebben ook heel wat bij te praten.
De uren gaan voorbij en in de watersportwinkel kopen we de kleurrijke vlag van Grenada, zodat we de mooie gastenvlag onder de zaling kunnen hangen.
In de namiddag halen we onze Nederlandse vrienden op in de Yachtclub Marina en dinghieën met zijn vier naar onze dame in de baai, op zoek naar een zuchtje wind en verkoeling in het 30°C 'koel' water. In de havens is het nog warmer, doordat je ingesloten ligt en het water is er niet echt uitnodigend.
Brigitte leert me hoe ik, van in het water, achterwaarts weer in de dinghy kan geraken. Ze heeft dit uitgevonden in de VI's, maar ik had het zelf nog niet geprobeerd. Ze noemt het de 'Dutch (Nederlandse) Flip', maar hun Engelse vrienden vinden een 'Flemish Flip' beter klinken. En dus, moet het ook eens worden uitgevoerd door een 'Vlaamse'! Het lukt me meteen door de perfecte begeleiding van Brigitte en de tweede 'Flip' wordt dan ook vastgelegd op beeld (zie resultaat op Tumblr-link (foto's))! Hi, hi, hi,... Geweldig grappig en...goed als buikspieroefening ;-)
's Avonds gaan we met z'n vier dineren in het restaurant van de 'Port Louis' Marina
Nog heel wat cruisers liggen hier in Martins Bay, St. George, Grenada en om 7u30 horen we op het cruisersnetje op VHF 66 het weer, shoppingtours, uitstappen, etentjes, technische services, enz...
Meteen voelen we ons hier goed en herkennen we hier nog een aantal boten/mensen.
Grenada is het zuidelijkste eiland van de Kleine Antillen of Bovenwindse eilanden. Het is hier vrijwel orkaan-veilig en daardoor is het hier nog lekker druk qua cruisers. Sommige blijven hier rondhangen, andere laten hun boot hier achter om naar hun land te vliegen of gaan nog verder naar het zuiden of het westen.
Het eiland wordt ook het eiland van de 'specerijen en geuren' genoemd, doordat het rijk is aan kruiden- en bananenplantages. Het is een vruchtbaar vulkanisch eiland met regenwoud, watervallen, zwavelbronnen, zoutwatermeren, rivieren, baaien met stranden, enz... Het doet ons denken aan Dominica, St. Lucia en St. Vincent, maar dan groter. Er valt hier weer héél wat te zien en te ontdekken. Ten noorden van Grenada liggen nog enkele eilanden van de Grenadines die bij Grenada horen. Carriacou, Petit Martinique (zijn we reeds enkele dagen geleden geweest) en Isla de Ronde zijn de belangrijkste en ook geliefkoosde eilanden onder de zeilers.
Maar voor we verder op ontdekking gaan, moeten we officieel inklaren. Het douane- en immigratiekantoor bevindt zich in de mooie vrij nieuwe 'Port Louis' Marina. De beambten zijn super vriendelijk en enthousiast over hun eiland en aankomende Carnavalfestiviteiten. Ja, je leest het goed! Het is weer zo ver, eerste weekend van augustus zijn de luide muziek en dansende, wiegende heupen weer te aanschouwen en -horen!
Zensations blauwe zusterschip SY Deep Blue en haar Britse bemanning Sandra & Chris bevinden zich ook in de haven. We lagen naast elkaar in La Gomera en hebben ook heel wat bij te praten.
De uren gaan voorbij en in de watersportwinkel kopen we de kleurrijke vlag van Grenada, zodat we de mooie gastenvlag onder de zaling kunnen hangen.
In de namiddag halen we onze Nederlandse vrienden op in de Yachtclub Marina en dinghieën met zijn vier naar onze dame in de baai, op zoek naar een zuchtje wind en verkoeling in het 30°C 'koel' water. In de havens is het nog warmer, doordat je ingesloten ligt en het water is er niet echt uitnodigend.
Brigitte leert me hoe ik, van in het water, achterwaarts weer in de dinghy kan geraken. Ze heeft dit uitgevonden in de VI's, maar ik had het zelf nog niet geprobeerd. Ze noemt het de 'Dutch (Nederlandse) Flip', maar hun Engelse vrienden vinden een 'Flemish Flip' beter klinken. En dus, moet het ook eens worden uitgevoerd door een 'Vlaamse'! Het lukt me meteen door de perfecte begeleiding van Brigitte en de tweede 'Flip' wordt dan ook vastgelegd op beeld (zie resultaat op Tumblr-link (foto's))! Hi, hi, hi,... Geweldig grappig en...goed als buikspieroefening ;-)
's Avonds gaan we met z'n vier dineren in het restaurant van de 'Port Louis' Marina
SVG, Union Island, Clifton Harbor - Grenada, St. George, Martins Bay(Caraïben)
Maandag, 11 juli '16
Voor openingstijd zijn we al bij 'Captain Gourmet' voor een lekkere belegde baguette, die we als ontbijt te kunnen eten, zodat we tegen openingstijd bij de douane zijn om uit te klaren. Rond de deurklinken van het kantoor hangt er nog een het fietsslot rondgewikkeld... Hey, zag ik geen man in uniform voor het gebouw ernaast staan? Even informeren. En ja hoor, hij werkt hier, maar wacht op iemand (collega ofzo) die de sleutel brengt. Wanneer? Dat is een vraagteken??? Maar op slechts vijf minuten wandelen van het kantoor bevind zich de luchthaven en daar kunnen we ook uitklaren, meldt hij en eet rustig verder. Tja, dit is nog steeds de 'Caraïben'. Dus daar gaan we en in de luchthaven treffen we ook een etende beambte aan achter haar bureau... Maar ze is vriendelijk en na een babbeltje, het papierwerk en nog twee andere bureau's en beamtes te hebben bezocht, staan we binnen het kwartier met de nodige documenten en paspoortstempels weer buiten.
Snel naar onze dame, dinghy aftuigen, anker op en weg.
Na enkele 'Williammekes'- tripjes (enkel op voorzeil en dan nog gereefd!) te hebben gezeild tussen de verschillende eilanden van de Grenadines, die allemaal dicht bij elkaar liggen, is het vandaag weer tijd voor het serieuzere zeilwerk ;-) Met een veertig mijl voor de boeg en een gezapig windje van 20-25 knopen halen we een gemiddelde snelheid van acht knopen. De vislijn wordt uitgehangen en niet veel later hebben we beet: een tonijn van een dikke halve meter! De vis is nog maar net binnengehaald, of we merken heel véél vogels op...daar zit vis! De vishaak en kunstaas zitten nog in de lip van de tonijn en dus wordt er snel een ander aas gezocht en uitgehangen. Meteen loopt de lijn van de molen...wouw dat is snel. Het voorzeil is net weer uitgerold en moet weer opgerold worden om vaart te minderen. Maar we gaan nog te snel...de vis is gelost. Jammer. Vislijn en voorzeil weer uit. Ik begin aan het fileren van de tonijn en de lijn begint alweer te ratelen! Dezelfde procedure herhaald zich en het lijkt een nog grotere vangst aan de lijn te voelen. De groen, blauw, gele kleuren van een Mahi Mahi spartelen aan het wateroppervlak en komen langzaam dichterbij. Het is een beetje een gevecht met de vinnige grote dikke vis en met vele pogingen en moeite krijgen we hem in het schepnet en hijsen hem aan boord. Weer een prachtbeestje van een meter! Nou, we wensten verse zelfgevangen vis en we hebben al twee prachtexemplaren. Dat is wél voldoende voor vandaag.
Wat lijkt het hier vruchtbaar water, de vogels blijven boven het water vliegen en erin duiken. Zou het hier zo vruchtbaar zijn door de onderwater vulkaan 'Kick'em Jenny', die hier in de buurt ligt? Een vijf kilometer zone is afgebakend rondom de vulkaan en wordt weergegeven op de digitale kaarten d.m.v. een rode cirkel. Alle schepen moeten buiten deze zone blijven. Wanneer de vulkaan actief is, komen er gassen vrij, die de dichtheid van het water kan verlagen waadoor boten kunnen zinken. (= Bermuda-driehoek effect). Op een website kun je de activiteit van de onderzeese vulkaan volgen en op het moment is ze in rust, maar we blijven weg van de gevaarcirkel, terwijl we een ander plezierjacht er gewoon doorheen zien varen! Tja, sommige zijn wat avontuurlijker dan andere zeker!
Grenada komt dichterbij en een dichtbegroeid groen bergachtig landschap doemt op. De vissen worden verder gefileerd en de diepvries zit nog te vol om alle filets erin te krijgen. Geen probleem, het komt zelfs goed uit, want zo kunnen we het weerzien met Brigitte & Rob van SY Twixx meteen vieren met een lekker stukje versgevangen vis, terwijl we weer lekker in het 'Hollands' bijkeuvelen over de afgelopen maanden. Hun dame staat reeds op de kant en we vinden hen in de Yachtclub Marina op SY Wet Dream, van hun Engelse vrienden die op het moment in Engeland zijn, waarop zij nu bootsitten en logeren.
Moe, voldaan en nagenietend van een prachtige vruchtbare zeildag, lekker eten en een fijn weerzien, worden we in slaap gewiegd.
Voor openingstijd zijn we al bij 'Captain Gourmet' voor een lekkere belegde baguette, die we als ontbijt te kunnen eten, zodat we tegen openingstijd bij de douane zijn om uit te klaren. Rond de deurklinken van het kantoor hangt er nog een het fietsslot rondgewikkeld... Hey, zag ik geen man in uniform voor het gebouw ernaast staan? Even informeren. En ja hoor, hij werkt hier, maar wacht op iemand (collega ofzo) die de sleutel brengt. Wanneer? Dat is een vraagteken??? Maar op slechts vijf minuten wandelen van het kantoor bevind zich de luchthaven en daar kunnen we ook uitklaren, meldt hij en eet rustig verder. Tja, dit is nog steeds de 'Caraïben'. Dus daar gaan we en in de luchthaven treffen we ook een etende beambte aan achter haar bureau... Maar ze is vriendelijk en na een babbeltje, het papierwerk en nog twee andere bureau's en beamtes te hebben bezocht, staan we binnen het kwartier met de nodige documenten en paspoortstempels weer buiten.
Snel naar onze dame, dinghy aftuigen, anker op en weg.
Na enkele 'Williammekes'- tripjes (enkel op voorzeil en dan nog gereefd!) te hebben gezeild tussen de verschillende eilanden van de Grenadines, die allemaal dicht bij elkaar liggen, is het vandaag weer tijd voor het serieuzere zeilwerk ;-) Met een veertig mijl voor de boeg en een gezapig windje van 20-25 knopen halen we een gemiddelde snelheid van acht knopen. De vislijn wordt uitgehangen en niet veel later hebben we beet: een tonijn van een dikke halve meter! De vis is nog maar net binnengehaald, of we merken heel véél vogels op...daar zit vis! De vishaak en kunstaas zitten nog in de lip van de tonijn en dus wordt er snel een ander aas gezocht en uitgehangen. Meteen loopt de lijn van de molen...wouw dat is snel. Het voorzeil is net weer uitgerold en moet weer opgerold worden om vaart te minderen. Maar we gaan nog te snel...de vis is gelost. Jammer. Vislijn en voorzeil weer uit. Ik begin aan het fileren van de tonijn en de lijn begint alweer te ratelen! Dezelfde procedure herhaald zich en het lijkt een nog grotere vangst aan de lijn te voelen. De groen, blauw, gele kleuren van een Mahi Mahi spartelen aan het wateroppervlak en komen langzaam dichterbij. Het is een beetje een gevecht met de vinnige grote dikke vis en met vele pogingen en moeite krijgen we hem in het schepnet en hijsen hem aan boord. Weer een prachtbeestje van een meter! Nou, we wensten verse zelfgevangen vis en we hebben al twee prachtexemplaren. Dat is wél voldoende voor vandaag.
Wat lijkt het hier vruchtbaar water, de vogels blijven boven het water vliegen en erin duiken. Zou het hier zo vruchtbaar zijn door de onderwater vulkaan 'Kick'em Jenny', die hier in de buurt ligt? Een vijf kilometer zone is afgebakend rondom de vulkaan en wordt weergegeven op de digitale kaarten d.m.v. een rode cirkel. Alle schepen moeten buiten deze zone blijven. Wanneer de vulkaan actief is, komen er gassen vrij, die de dichtheid van het water kan verlagen waadoor boten kunnen zinken. (= Bermuda-driehoek effect). Op een website kun je de activiteit van de onderzeese vulkaan volgen en op het moment is ze in rust, maar we blijven weg van de gevaarcirkel, terwijl we een ander plezierjacht er gewoon doorheen zien varen! Tja, sommige zijn wat avontuurlijker dan andere zeker!
Grenada komt dichterbij en een dichtbegroeid groen bergachtig landschap doemt op. De vissen worden verder gefileerd en de diepvries zit nog te vol om alle filets erin te krijgen. Geen probleem, het komt zelfs goed uit, want zo kunnen we het weerzien met Brigitte & Rob van SY Twixx meteen vieren met een lekker stukje versgevangen vis, terwijl we weer lekker in het 'Hollands' bijkeuvelen over de afgelopen maanden. Hun dame staat reeds op de kant en we vinden hen in de Yachtclub Marina op SY Wet Dream, van hun Engelse vrienden die op het moment in Engeland zijn, waarop zij nu bootsitten en logeren.
Moe, voldaan en nagenietend van een prachtige vruchtbare zeildag, lekker eten en een fijn weerzien, worden we in slaap gewiegd.
SVG, Tobago Cays, Petit Rameau - Union Island, Clifton Harbor(Caraïben)
Zondag, 10 juli '16
De weersvoorspellingen zijn alweer veranderd en de aangekondigde toenemende wind is vannacht al opgestoken. Hierdoor verlaten we een dag eerder dan gepland Tobago Cays. Snorkelen is hier nu niet zo aangenaam en dus laten we de levendige murene die we gisteren zagen en nog een keer wilden opzoeken, achter ons en varen we weer naar Union Island, Clifton Harbor.
'Palm Island', die naast Union Island ligt, trekt weer onze aandacht met het lange witte zandstrand en de vele palmbomen. Dit 45ha grote Robinsoneiland werd jarenlang beheerd door de Amerikaan John Caldwell, 'Coconut John' genoemd. Hij pachtte het eiland halverwege de jaren zestig van de regering van St. Vincent voor 99jaar voor de spotprijs van 1 US$/jaar! Hij beplante het oorspronkelijk kale eilandje geheel met kokospalmbomen en zette ertussen enkele bungalows neer. Na zijn dood ontwikkelde het zich tot een exclusief resort met een eigen vliegveld en jachthaven.
Bootmensen zijn hier welkom, maar een drankje in de bar heeft ook een exclusief prijskaartje ;-)
'Happy Island', is ook uniek. Dit is een bar eigenhandig gebouwd door de eigenaar op een eilandje op het rif in Clifton Harbor, m.b.v. conchschelpen. Deze keer dinghieën we over het rif er naartoe om dit unieke gebouw te bewonderen en bij een drankje te kijken naar de kunstjes van de passerende kitesurfers.
Vandaag is de finale voetbalwedstrijd van het EK en ook al is onze nationale ploeg uitgeschakeld, wil Geert de strijd om de titel/beker tussen Frankrijk & Portugal niet missen. Dus gaan we naar de knappe tapasbar 'the Loft'. Onder het gezelschap van een zaak vol Fransen, lekkere mojito & rumpunch en een tapa zien we hoe Portugal na een lange strijd Europees Kampioen wordt.
In het restaurant L 'Aquarium van het Bougainvilla hotel smullen we van een lekker visgerecht, alvorens in het donker tegen de wind in, weer naar huis te varen en nat toe komen!
De weersvoorspellingen zijn alweer veranderd en de aangekondigde toenemende wind is vannacht al opgestoken. Hierdoor verlaten we een dag eerder dan gepland Tobago Cays. Snorkelen is hier nu niet zo aangenaam en dus laten we de levendige murene die we gisteren zagen en nog een keer wilden opzoeken, achter ons en varen we weer naar Union Island, Clifton Harbor.
'Palm Island', die naast Union Island ligt, trekt weer onze aandacht met het lange witte zandstrand en de vele palmbomen. Dit 45ha grote Robinsoneiland werd jarenlang beheerd door de Amerikaan John Caldwell, 'Coconut John' genoemd. Hij pachtte het eiland halverwege de jaren zestig van de regering van St. Vincent voor 99jaar voor de spotprijs van 1 US$/jaar! Hij beplante het oorspronkelijk kale eilandje geheel met kokospalmbomen en zette ertussen enkele bungalows neer. Na zijn dood ontwikkelde het zich tot een exclusief resort met een eigen vliegveld en jachthaven.
Bootmensen zijn hier welkom, maar een drankje in de bar heeft ook een exclusief prijskaartje ;-)
'Happy Island', is ook uniek. Dit is een bar eigenhandig gebouwd door de eigenaar op een eilandje op het rif in Clifton Harbor, m.b.v. conchschelpen. Deze keer dinghieën we over het rif er naartoe om dit unieke gebouw te bewonderen en bij een drankje te kijken naar de kunstjes van de passerende kitesurfers.
Vandaag is de finale voetbalwedstrijd van het EK en ook al is onze nationale ploeg uitgeschakeld, wil Geert de strijd om de titel/beker tussen Frankrijk & Portugal niet missen. Dus gaan we naar de knappe tapasbar 'the Loft'. Onder het gezelschap van een zaak vol Fransen, lekkere mojito & rumpunch en een tapa zien we hoe Portugal na een lange strijd Europees Kampioen wordt.
In het restaurant L 'Aquarium van het Bougainvilla hotel smullen we van een lekker visgerecht, alvorens in het donker tegen de wind in, weer naar huis te varen en nat toe komen!
maandag 11 juli 2016
SVG, Tobago Cays, Petit Rameau & Petit Bateau(Caraïben)
Zaterdag, 9 juli '16
Reeds voor negen uur landen we op 'Petit Bateau'. Van kop tot teen ingesmeerd met citronella, sandalen aan de voeten, en voorzien van fotocamera en een flesje water. Klaar om te gaan hiken en op zoek te gaan naar de enkele landschildpadden die op dit kleine eilandje wonen. Enkel hun schichtige vrienden, de iguana's laten zich zien, maar verdwijnen snel tussen het groen. Op het hoogste punt bewonderen we het postkaart-uitzicht over de andere omliggende eilanden van Tobago Cays en de Grenadines.
Weer aan boord zoeken we even verkoeling rond onze dame, zonder camera en voor we het weten snorkelen we rond 'Petit Rameau' en spotten we enkele vissen, zeeschildpadden en een rog. Deze laatste twee natuurschepsels stralen steeds rust uit, door de manier en traagheid waarop ze zweven boven de bodem of naar het wateroppervlak zwemmen. Hoe verder we gaan, hoe meer de stroming voelbaar is, het lijkt wél of we tegen jetstreams in moeten zwemmen en keren weer naar Zensation.
Even later dinghieën we terug naar 'Petit Bateau' en droppen het anker aan het rif. Kleurrijk koraal met idem bewoners openen zich voor ons. Inktslierten drijven voor onze duikbril en dan zien we de veroorzakers ervan: pijlinktvissen. Deze keer zijn ze met meer dan tien en er zitten er enkele dikkere, grotere bij,...we beginnen er van te likkenbaarden. Maar, een zwartepunthaai die voorbij zwemt brengt ons weer met onze voeten op de grond! Die zou ook wél zo'n visje willen en we gaan zijn maaltijd niet inruilen voor onszelf ;-) De stroming dwingt ons stevig terug te zwemmen naar ons Dinghietje. Motor aan en even aan de andere kant van het eiland proberen. Hier treffen we nog meer prachtig koraal en vissen aan, alsook drie zwartepunthaaien! Ja, drie...om de beurt passeren ze de revue en houden we ons uitermate stil en knijp ik men ventjes hand bijna blauw! Het zeewier dat boven ons drijft kriebelt op onze lichamen en geeft een 'creepy feeling', het idee dat er iets aan ons zit...brrr!
Wauw dit was een prachtige snorkeldag, met veel te zien en te beleven. Benieuwd of we er iets van hebben kunnen vastleggen deze keer...tja, de camera maakt echt geen mooie beelden, jammer... Een raad: koop géén action-cam van 'Denver'!
Een uien-kaastaart, á la recept van Gerda SY Divine, komt uit de Zensation-oven en is een goed vullende heerlijk welgekomen maaltijd na deze sportieve dag.
Zoals bijna dagelijkse is de afsluiter van ons dagprogramma: 'movie under the stars'. In de kuip installeren we de dvd-speler en kijken naar een serie of film. Soms lukt het om het einde te zien alvorens de luikjes vroegtijdig sluiten ;-)
Reeds voor negen uur landen we op 'Petit Bateau'. Van kop tot teen ingesmeerd met citronella, sandalen aan de voeten, en voorzien van fotocamera en een flesje water. Klaar om te gaan hiken en op zoek te gaan naar de enkele landschildpadden die op dit kleine eilandje wonen. Enkel hun schichtige vrienden, de iguana's laten zich zien, maar verdwijnen snel tussen het groen. Op het hoogste punt bewonderen we het postkaart-uitzicht over de andere omliggende eilanden van Tobago Cays en de Grenadines.
Weer aan boord zoeken we even verkoeling rond onze dame, zonder camera en voor we het weten snorkelen we rond 'Petit Rameau' en spotten we enkele vissen, zeeschildpadden en een rog. Deze laatste twee natuurschepsels stralen steeds rust uit, door de manier en traagheid waarop ze zweven boven de bodem of naar het wateroppervlak zwemmen. Hoe verder we gaan, hoe meer de stroming voelbaar is, het lijkt wél of we tegen jetstreams in moeten zwemmen en keren weer naar Zensation.
Even later dinghieën we terug naar 'Petit Bateau' en droppen het anker aan het rif. Kleurrijk koraal met idem bewoners openen zich voor ons. Inktslierten drijven voor onze duikbril en dan zien we de veroorzakers ervan: pijlinktvissen. Deze keer zijn ze met meer dan tien en er zitten er enkele dikkere, grotere bij,...we beginnen er van te likkenbaarden. Maar, een zwartepunthaai die voorbij zwemt brengt ons weer met onze voeten op de grond! Die zou ook wél zo'n visje willen en we gaan zijn maaltijd niet inruilen voor onszelf ;-) De stroming dwingt ons stevig terug te zwemmen naar ons Dinghietje. Motor aan en even aan de andere kant van het eiland proberen. Hier treffen we nog meer prachtig koraal en vissen aan, alsook drie zwartepunthaaien! Ja, drie...om de beurt passeren ze de revue en houden we ons uitermate stil en knijp ik men ventjes hand bijna blauw! Het zeewier dat boven ons drijft kriebelt op onze lichamen en geeft een 'creepy feeling', het idee dat er iets aan ons zit...brrr!
Wauw dit was een prachtige snorkeldag, met veel te zien en te beleven. Benieuwd of we er iets van hebben kunnen vastleggen deze keer...tja, de camera maakt echt geen mooie beelden, jammer... Een raad: koop géén action-cam van 'Denver'!
Een uien-kaastaart, á la recept van Gerda SY Divine, komt uit de Zensation-oven en is een goed vullende heerlijk welgekomen maaltijd na deze sportieve dag.
Zoals bijna dagelijkse is de afsluiter van ons dagprogramma: 'movie under the stars'. In de kuip installeren we de dvd-speler en kijken naar een serie of film. Soms lukt het om het einde te zien alvorens de luikjes vroegtijdig sluiten ;-)
zaterdag 9 juli 2016
SVG, Tobago Cays, Jamesby - Petit Rameau & Petit Bateau(Caraïben)
Vrijdag, 8 juli '16
Snorkelen, dinghieën naar een volgende plek en weer snorkelen, even op adem komen aan boord en weer terug...
In namiddag drijven er grote plekken zeewier de Cays binnen, hierdoor blazen we de volgende geplande snorkeltrip af.
Ik zoek toch nog even verkoeling op en snorkel even rond ons huisje en daar...daar zie ik er weer één zwemmen op de bodem, op acht meter diepte: een zwarte punthaai. Deze is groter...ik probeer rustig in en uit te ademen, het dier lijkt me niet te hebben opgemerkt en ik zie hem verder en verder weg zwemmen. Met een klein hartje en mijn ogen ver open achter mijn duikbril, snorkel ik dapper verder mijn rondje en haal pas weer opgelucht adem als ik aan boord geklommen ben!
Net voor het donker komt er plots een heuse onvoorspelde en onverwachte deining opzetten, die onze ankerplek oncomfortabel maakt en van de ene op de andere moment beslissen we om achter de eilanden Petit Rameau & Petit Bateau op zoek te gaan naar vlakker water. Het anker valt in de duisternis. Pfff...dat was even ongepland, maar een wijze beslissing, want hier ligt Zensation rustig te wiegen!
Snorkelen, dinghieën naar een volgende plek en weer snorkelen, even op adem komen aan boord en weer terug...
In namiddag drijven er grote plekken zeewier de Cays binnen, hierdoor blazen we de volgende geplande snorkeltrip af.
Ik zoek toch nog even verkoeling op en snorkel even rond ons huisje en daar...daar zie ik er weer één zwemmen op de bodem, op acht meter diepte: een zwarte punthaai. Deze is groter...ik probeer rustig in en uit te ademen, het dier lijkt me niet te hebben opgemerkt en ik zie hem verder en verder weg zwemmen. Met een klein hartje en mijn ogen ver open achter mijn duikbril, snorkel ik dapper verder mijn rondje en haal pas weer opgelucht adem als ik aan boord geklommen ben!
Net voor het donker komt er plots een heuse onvoorspelde en onverwachte deining opzetten, die onze ankerplek oncomfortabel maakt en van de ene op de andere moment beslissen we om achter de eilanden Petit Rameau & Petit Bateau op zoek te gaan naar vlakker water. Het anker valt in de duisternis. Pfff...dat was even ongepland, maar een wijze beslissing, want hier ligt Zensation rustig te wiegen!
SVG, Union Island - Tobago Cays, Jamesby(Caraïben)
Donderdag, 7 juli '16
Squalls, de ene na de andere volgt elkaar op. Het plan om vroeg a shore te gaan laat op zich wachten. Uiteindelijk vinden we toch een 'window' tussen twee squalls. We halen net het dinghydok en moeten meteen een schuilplek opzoeken voor we het dorp kunnen ingaan.
Op ons boodschappenlijstje staat op nummer één een baguette voor het ontbijt. We hadden dit vorige week op een bordje gelezen bij een delicatessezaak/koffiehuisje, maar ze verkopen ze blijkbaar enkel belegd. Dan maar daar ontbijten en nog even wat gratis WiFi scoren. De baguette is lekker breed en krokant, zowat te vergelijken met een piccolo...njammie.
De squalls blijven voorbij trekken en het is bijna middag alvorens we verder kunnen naar de groenten- en fruitkramen. De 'soursop'/zuurzak was ons uitstekend bevallen, maar vandaag zijn er geen jammer. Dan maar wat ander fruit en nog groenten en we kunnen weer enkele dagen zonder winkel, bar of restaurant overleven op de Robinson-eilanden in Tobago Cays. Een zelfgebakken plattekaastaart met passievruchten en nog allerlei ander lekkers bevind zich op Zensation.
'Petit Tabac' is één van de vijf onbewoonde eilanden dat net aan de andere kant van het rif ligt. Het witte strand verblindt ons al van ver. We zijn hier alleen en krijgen meteen een bounty-gevoel en willen ons eigen reclamecover maken ;-) Snel poseren en dan de snack opeten voor ie smelt...
Al weken speelt er het nummertje 'Op een onbewoond eiland' van 'Kinderen voor Kinderen' en daaruit een bepaald zinnetje, in mijn hoofd, telkens ik een eiland zie met wit strand en palmbomen. Nml.: 'Drink met je billen bloot, melk uit een kokosnoot...' Het was mijn lievelingsnummer, waar ik steeds bij wegdroomde en me inbeelde op zo'n eiland te zitten. En kijk nu, meer dan 30 jaar later zitten we hier...dromen komen uit! Nou dit nummer of die zin gaan we maar niet imiteren of toch wél?! Maar zeker geen fotoshoot van maken...hi, hi, hi,... ;-)
Rond het eiland wandelen we op blote voeten, heerlijk zo in het zand en het water, maar de andere kant van het eiland is volledig bedekt met stukken koraal. Auw, auw, auw,...dat doet pijn aan onze voetzolen! Ik vind kleine mooie schelpjes om juweeltjes mee te maken, tussen het koraal waar ik nog diertjes zie inzitten. Ik verzamel ze in mijn mee in mijn hand. Plots pitst er iets in de binnenkant van mijn hand en van het schrikken laat ik alles uit mijn hand vallen en zie kleine krabbenpootjes uit de schelp komen en wegkruipen...hi, hi, hi,... Een golf neemt jammergenoeg alle andere schelpjes weer met zich mee.
Een zwerm muggen heeft ons lui zweet geroken en valt ons aan. Er is geen vluchtweg naar het water met al het koraal. We proberen wild om ons heen te slaan en ze van ons lijf te kloppen en stappen zo snel we kunnen naar de andere kant van het eiland waar we meteen het water induiken!
Op het strand bewonderen we nog enkele creaties van dood koraal in de vorm van torens, die je reeds van ver kan zien.
Onderwater wacht ons nog meer koraal dat voor het grootste deel dood is maar toch hoog, met weinig bewoners. Door het doolhof banen we ons een weg verder en weer terug naar het strand, met de camera in de hand, maar weinig spectaculairs om vast te leggen.
Net voor het strand, waar we het water uit willen, zwemt een zwarte punthaai van nog geen meter! Net nu de camera uit staat... Ik kruip bijna in Geert zijn zwembroek en schuil me achter hem. Als de kust veilig is ga ik rustig maar snel het water uit.
The Captain blijft nog effe rondzwemmen opzoek naar de haai, om hem te fotograferen, maar hij laat zich niet meer zien... Nou die was weer héél dicht bij het strand!
En wat hebben we geleerd vandaag: schoeisel meenemen voor eilandwandeling, inspuiten met muggenspray en haaien kunnen overal opduiken: be a ware!!!
Anker op en op motor varen we naar de andere kant van het rif, waar we voor Jamesby gaan liggen, bij de woonplaats van vele zeeschildpadden. Ik zie hen zo op de bodem liggen en drie kopjes gelijktijdig boven komen.
Ik ga meteen vrijwillig en met plezier het anker checken en onze huisdieren begroeten onder water.
De kleuren van het water blijven ons overdonderen, ook al is de hemel niet stralend blauw en zijn er wat wolkjes die af en toe voor de zon schuiven, dan nog zijn de kleuren hier ongelooflijk turquoise, appelblauwzeegroen en noem maar op... Zelfs de vogels lijken onderaan turquoise door de weerspiegeling van het water. Uren kan je hier blijven turen naar al het moois!
Squalls, de ene na de andere volgt elkaar op. Het plan om vroeg a shore te gaan laat op zich wachten. Uiteindelijk vinden we toch een 'window' tussen twee squalls. We halen net het dinghydok en moeten meteen een schuilplek opzoeken voor we het dorp kunnen ingaan.
Op ons boodschappenlijstje staat op nummer één een baguette voor het ontbijt. We hadden dit vorige week op een bordje gelezen bij een delicatessezaak/koffiehuisje, maar ze verkopen ze blijkbaar enkel belegd. Dan maar daar ontbijten en nog even wat gratis WiFi scoren. De baguette is lekker breed en krokant, zowat te vergelijken met een piccolo...njammie.
De squalls blijven voorbij trekken en het is bijna middag alvorens we verder kunnen naar de groenten- en fruitkramen. De 'soursop'/zuurzak was ons uitstekend bevallen, maar vandaag zijn er geen jammer. Dan maar wat ander fruit en nog groenten en we kunnen weer enkele dagen zonder winkel, bar of restaurant overleven op de Robinson-eilanden in Tobago Cays. Een zelfgebakken plattekaastaart met passievruchten en nog allerlei ander lekkers bevind zich op Zensation.
'Petit Tabac' is één van de vijf onbewoonde eilanden dat net aan de andere kant van het rif ligt. Het witte strand verblindt ons al van ver. We zijn hier alleen en krijgen meteen een bounty-gevoel en willen ons eigen reclamecover maken ;-) Snel poseren en dan de snack opeten voor ie smelt...
Al weken speelt er het nummertje 'Op een onbewoond eiland' van 'Kinderen voor Kinderen' en daaruit een bepaald zinnetje, in mijn hoofd, telkens ik een eiland zie met wit strand en palmbomen. Nml.: 'Drink met je billen bloot, melk uit een kokosnoot...' Het was mijn lievelingsnummer, waar ik steeds bij wegdroomde en me inbeelde op zo'n eiland te zitten. En kijk nu, meer dan 30 jaar later zitten we hier...dromen komen uit! Nou dit nummer of die zin gaan we maar niet imiteren of toch wél?! Maar zeker geen fotoshoot van maken...hi, hi, hi,... ;-)
Rond het eiland wandelen we op blote voeten, heerlijk zo in het zand en het water, maar de andere kant van het eiland is volledig bedekt met stukken koraal. Auw, auw, auw,...dat doet pijn aan onze voetzolen! Ik vind kleine mooie schelpjes om juweeltjes mee te maken, tussen het koraal waar ik nog diertjes zie inzitten. Ik verzamel ze in mijn mee in mijn hand. Plots pitst er iets in de binnenkant van mijn hand en van het schrikken laat ik alles uit mijn hand vallen en zie kleine krabbenpootjes uit de schelp komen en wegkruipen...hi, hi, hi,... Een golf neemt jammergenoeg alle andere schelpjes weer met zich mee.
Een zwerm muggen heeft ons lui zweet geroken en valt ons aan. Er is geen vluchtweg naar het water met al het koraal. We proberen wild om ons heen te slaan en ze van ons lijf te kloppen en stappen zo snel we kunnen naar de andere kant van het eiland waar we meteen het water induiken!
Op het strand bewonderen we nog enkele creaties van dood koraal in de vorm van torens, die je reeds van ver kan zien.
Onderwater wacht ons nog meer koraal dat voor het grootste deel dood is maar toch hoog, met weinig bewoners. Door het doolhof banen we ons een weg verder en weer terug naar het strand, met de camera in de hand, maar weinig spectaculairs om vast te leggen.
Net voor het strand, waar we het water uit willen, zwemt een zwarte punthaai van nog geen meter! Net nu de camera uit staat... Ik kruip bijna in Geert zijn zwembroek en schuil me achter hem. Als de kust veilig is ga ik rustig maar snel het water uit.
The Captain blijft nog effe rondzwemmen opzoek naar de haai, om hem te fotograferen, maar hij laat zich niet meer zien... Nou die was weer héél dicht bij het strand!
En wat hebben we geleerd vandaag: schoeisel meenemen voor eilandwandeling, inspuiten met muggenspray en haaien kunnen overal opduiken: be a ware!!!
Anker op en op motor varen we naar de andere kant van het rif, waar we voor Jamesby gaan liggen, bij de woonplaats van vele zeeschildpadden. Ik zie hen zo op de bodem liggen en drie kopjes gelijktijdig boven komen.
Ik ga meteen vrijwillig en met plezier het anker checken en onze huisdieren begroeten onder water.
De kleuren van het water blijven ons overdonderen, ook al is de hemel niet stralend blauw en zijn er wat wolkjes die af en toe voor de zon schuiven, dan nog zijn de kleuren hier ongelooflijk turquoise, appelblauwzeegroen en noem maar op... Zelfs de vogels lijken onderaan turquoise door de weerspiegeling van het water. Uren kan je hier blijven turen naar al het moois!
vrijdag 8 juli 2016
SVG, PSV - Petit Martinique - Mopion - Union Island, Clifton Harbor(Caraïben)
Woensdag, 6 juli '16
De hevige wind die voorspeld was viel reuze mee en heeft onze nachtrust niet echt verstoord of toch? Tja, af en toe wordt je wakker van een snok of regendruppels, maar dat is ondertussen dagelijkse kost en dan worden de luiken die op een kiertje liggen toch maar toe gedaan, want met die wind wordt de regen zelfs door die inie-minie-kiertjes binnen geblazen.
Tegen de ochtend is de wind flink afgenomen en is het zonnetje alweer van de partij met wat wolkjes.
De watersportwinkel heeft gisteren niks van zich laten horen...the Captain zijn geduld is op en begint de dinghy-herstel-operatie met de 'tools' die hij heeft: patch van andere dinghy-kit en epoxylijm. De te plakken en te beplakken oppervlakten afschuren, ontvetten en hop...plakken en aanduwen en duimen.
Nog geen uurtje later worden we via de marifoon opgeroepen door het resort. De watersportwinkel heeft gebeld en het reparatieset is binnen!
Anker op en naar het tegenoverliggend eiland Petit Martinique. Ik blijf aan boord, zodat Geert meteen naar de watersportwinkel kan. Voorlopig staat ons Dinghietje nog hard en bol, dus ziet de MC Guyver ingreep van the Captain er alweer geslaagd uit ;-)
Met de set en een doos eitjes(wel is waar van de supermarkt) vertrekken we richting 'Mopion', het hoopje zand met een parasol op. Er tegenover heb je nog zo'n hoopje zand, zonder parasol met de naam 'Punaise'. Grappige naam voor het ieniemienie eilandje. Ze worden beide door riffen omgeven en beschermd.
Nadat het anker goed ligt, dinghieën we naar het strookje zand en maken een fotoshoot met de parasol ;-) Even snorkelen, maar het grootste deel van het koraal is dood en er zijn weinig vissen.
Op voorzeil varen we terug naar Union Island. Hier is er meteen meer vis onder de boot en aan het anker. We liggen hier rustiger dan vorige week, nu dat de wind is afgenomen.
Na enkele dagen offline te zijn en als Robinsons aan boord te hebben geleefd voor 'ons' privé eiland, gaan we iets drinken en een hapje eten bij de Italianen in 'Barracuda'. Met de gratis WiFi kan Navionics (kaartplotter op IPad, gebruiken we als back up), die plots blokkeerde, bijgewerkt worden.
De hevige wind die voorspeld was viel reuze mee en heeft onze nachtrust niet echt verstoord of toch? Tja, af en toe wordt je wakker van een snok of regendruppels, maar dat is ondertussen dagelijkse kost en dan worden de luiken die op een kiertje liggen toch maar toe gedaan, want met die wind wordt de regen zelfs door die inie-minie-kiertjes binnen geblazen.
Tegen de ochtend is de wind flink afgenomen en is het zonnetje alweer van de partij met wat wolkjes.
De watersportwinkel heeft gisteren niks van zich laten horen...the Captain zijn geduld is op en begint de dinghy-herstel-operatie met de 'tools' die hij heeft: patch van andere dinghy-kit en epoxylijm. De te plakken en te beplakken oppervlakten afschuren, ontvetten en hop...plakken en aanduwen en duimen.
Nog geen uurtje later worden we via de marifoon opgeroepen door het resort. De watersportwinkel heeft gebeld en het reparatieset is binnen!
Anker op en naar het tegenoverliggend eiland Petit Martinique. Ik blijf aan boord, zodat Geert meteen naar de watersportwinkel kan. Voorlopig staat ons Dinghietje nog hard en bol, dus ziet de MC Guyver ingreep van the Captain er alweer geslaagd uit ;-)
Met de set en een doos eitjes(wel is waar van de supermarkt) vertrekken we richting 'Mopion', het hoopje zand met een parasol op. Er tegenover heb je nog zo'n hoopje zand, zonder parasol met de naam 'Punaise'. Grappige naam voor het ieniemienie eilandje. Ze worden beide door riffen omgeven en beschermd.
Nadat het anker goed ligt, dinghieën we naar het strookje zand en maken een fotoshoot met de parasol ;-) Even snorkelen, maar het grootste deel van het koraal is dood en er zijn weinig vissen.
Op voorzeil varen we terug naar Union Island. Hier is er meteen meer vis onder de boot en aan het anker. We liggen hier rustiger dan vorige week, nu dat de wind is afgenomen.
Na enkele dagen offline te zijn en als Robinsons aan boord te hebben geleefd voor 'ons' privé eiland, gaan we iets drinken en een hapje eten bij de Italianen in 'Barracuda'. Met de gratis WiFi kan Navionics (kaartplotter op IPad, gebruiken we als back up), die plots blokkeerde, bijgewerkt worden.
donderdag 7 juli 2016
SVG, PSV(Caraïben)
Dinsdag, 5 juli '16
Een dag met véél wind en die vullen we in met allerlei uitgestelde klusjes, zwemmetje, lezen, koken, luieren, genieten, rondkijken, eten & drinken, enz... Maar vooral genieten, genieten en genieten...van elkaar, van de omgeving en van het prachtige leven dat we leiden!
Elke avond liggen hier tussen de twee en vier boten en 's morgens gaan de meeste weer anker op. Dachten dat er hier vandaag geen nieuwkomers zouden toekomen met deze wind, maar tegen de avond liggen we hier met zeven i.p.v. met twee boten. Er zijn er dus nog die denken dat dit een beschutte plek is. Er zijn weer meer en meer charterboten, de vakantie is duidelijk begonnen.
Tegen zonsondergang nemen we extra voorzorgen voor de nog steeds toenemende wind: bimini toe, dinghy goed vastmaken en alles veilig opbergen.
Een dag met véél wind en die vullen we in met allerlei uitgestelde klusjes, zwemmetje, lezen, koken, luieren, genieten, rondkijken, eten & drinken, enz... Maar vooral genieten, genieten en genieten...van elkaar, van de omgeving en van het prachtige leven dat we leiden!
Elke avond liggen hier tussen de twee en vier boten en 's morgens gaan de meeste weer anker op. Dachten dat er hier vandaag geen nieuwkomers zouden toekomen met deze wind, maar tegen de avond liggen we hier met zeven i.p.v. met twee boten. Er zijn er dus nog die denken dat dit een beschutte plek is. Er zijn weer meer en meer charterboten, de vakantie is duidelijk begonnen.
Tegen zonsondergang nemen we extra voorzorgen voor de nog steeds toenemende wind: bimini toe, dinghy goed vastmaken en alles veilig opbergen.
woensdag 6 juli 2016
SVG, PSV(=Petit St. Vincent) - Petit Martinique - PSV(Caraïben)
Maandag, 4 juli '16
Een nieuwe dag en met nieuwe moed, energie en oplossingen start de dag.
Mijn handy-man gaat aan het werk. Met zijn Mc Guyver kwaliteiten probeert hij de buitenboordmotor te repareren. Het gebroken stuk wordt m.b.v. epoxylijm geplakt en bevestigd met een extra inox spanband eromheen. Duimen maar dat dit houdt!
Dan snorkel op en op sleutelzoektocht. Ze liggen gewoon naast de boot, dus dat is een meevaller dat ze niet met de wind en stroming zijn meegesleurd of dat er een drijver aanhing, anders hadden ze misschien op Union Island uitgekomen... De reservesleutels kunnen weer opgeborgen worden.
Tegen de middag steken we de halve mijl met Zensation over naar 'Petit Martinique'. Met ons half platte bijboot en slechts 5PK motor zou dit een niet zo'n comfortabele tocht zijn. Dit eiland behoort tot Grenada en dus zijn we hier eigenlijk illegaal. Maar hier zijn geen douane of immigratie en de bewoners vinden het niet erg. Hier vinden we misschien wél iemand die ons Dinghietje kan repareren, aangezien hier botenbouwers wonen. Gisteren zagen we ze vanop Petit St. Vincent (ook PSV genoemd), nog een boot in het water leggen, m.b.v. boomstammen onder de romp. Vandaag lijkt het eiland verlaten en zien we bijna geen levende ziel op dit kleurrijke eiland en idem vissersboten. De kleuren geel rood en groen, van de vlag van Grenada, komen overal in het straatbeeld of gebouwen terug. Even wat rondwandelen, navragen en worden van hier naar daar gestuurd, maar het levert ons niets op...ze zijn vooral gespecialiseerd in houten boten. Nog één kans: de watersportwinkel die binnen een uurtje open gaat. Die tijd verdoen we als enigste klanten in een bar.
In de watersportwinkel hebben ze slechts een beperkt aanbod van producten en onderdelen, maar ze willen wél proberen of ze van andere zaken vanuit Grenada het nodige kan bestellen en het ons laten weten. Nog even langs de supermarkt waar we een grote fles rum scoren en alle andere vijf items op het lijstje niet verkopen...
Anker ophalen, de blok modder eraf schudden en terug naar ons zwembad-plekje en wit zand voor PSV en het resort.
Zouden we even proberen om de gele vlag te hijsen? Zou er dan iemand van het personeel met de mini-moke (golfwagentje) langskomen rijden om te vragen wat we nodig hebben? O neen, dat haalt ie niet, maar misschien wél met een bootje, waarmee ze telkens over en weer varen naar Petit Martinique om het personeel op te halen of weer naar huis te brengen.
Het idee van de rode vlag=niet storen, kunnen we misschien eens uitproberen bij de boatboys ;-)
We liggen hier prachtig en rustig en denken ook goed beschut te liggen voor de aangekondigde wind tot 30knopen voor de komende dagen. Dus gaan we waarschijnlijk die windstoten hier uitzitten met af en toe een snorkeltrip aan het rif of rond ons huis met zeeschildpadden, indien het weer dit toelaat.
Ondertussen is het alweer avond en zien we de felle koplampen van de rondrijdende mini-moks op 'ons' privé eiland.
Een nieuwe dag en met nieuwe moed, energie en oplossingen start de dag.
Mijn handy-man gaat aan het werk. Met zijn Mc Guyver kwaliteiten probeert hij de buitenboordmotor te repareren. Het gebroken stuk wordt m.b.v. epoxylijm geplakt en bevestigd met een extra inox spanband eromheen. Duimen maar dat dit houdt!
Dan snorkel op en op sleutelzoektocht. Ze liggen gewoon naast de boot, dus dat is een meevaller dat ze niet met de wind en stroming zijn meegesleurd of dat er een drijver aanhing, anders hadden ze misschien op Union Island uitgekomen... De reservesleutels kunnen weer opgeborgen worden.
Tegen de middag steken we de halve mijl met Zensation over naar 'Petit Martinique'. Met ons half platte bijboot en slechts 5PK motor zou dit een niet zo'n comfortabele tocht zijn. Dit eiland behoort tot Grenada en dus zijn we hier eigenlijk illegaal. Maar hier zijn geen douane of immigratie en de bewoners vinden het niet erg. Hier vinden we misschien wél iemand die ons Dinghietje kan repareren, aangezien hier botenbouwers wonen. Gisteren zagen we ze vanop Petit St. Vincent (ook PSV genoemd), nog een boot in het water leggen, m.b.v. boomstammen onder de romp. Vandaag lijkt het eiland verlaten en zien we bijna geen levende ziel op dit kleurrijke eiland en idem vissersboten. De kleuren geel rood en groen, van de vlag van Grenada, komen overal in het straatbeeld of gebouwen terug. Even wat rondwandelen, navragen en worden van hier naar daar gestuurd, maar het levert ons niets op...ze zijn vooral gespecialiseerd in houten boten. Nog één kans: de watersportwinkel die binnen een uurtje open gaat. Die tijd verdoen we als enigste klanten in een bar.
In de watersportwinkel hebben ze slechts een beperkt aanbod van producten en onderdelen, maar ze willen wél proberen of ze van andere zaken vanuit Grenada het nodige kan bestellen en het ons laten weten. Nog even langs de supermarkt waar we een grote fles rum scoren en alle andere vijf items op het lijstje niet verkopen...
Anker ophalen, de blok modder eraf schudden en terug naar ons zwembad-plekje en wit zand voor PSV en het resort.
Zouden we even proberen om de gele vlag te hijsen? Zou er dan iemand van het personeel met de mini-moke (golfwagentje) langskomen rijden om te vragen wat we nodig hebben? O neen, dat haalt ie niet, maar misschien wél met een bootje, waarmee ze telkens over en weer varen naar Petit Martinique om het personeel op te halen of weer naar huis te brengen.
Het idee van de rode vlag=niet storen, kunnen we misschien eens uitproberen bij de boatboys ;-)
We liggen hier prachtig en rustig en denken ook goed beschut te liggen voor de aangekondigde wind tot 30knopen voor de komende dagen. Dus gaan we waarschijnlijk die windstoten hier uitzitten met af en toe een snorkeltrip aan het rif of rond ons huis met zeeschildpadden, indien het weer dit toelaat.
Ondertussen is het alweer avond en zien we de felle koplampen van de rondrijdende mini-moks op 'ons' privé eiland.
dinsdag 5 juli 2016
SVG, Union Island, Clifton Harbor - Petit St. Vincent(Caraïben)
Zondag, 3 juli '16
Dit wordt een dag om snel te vergeten: Een verkeerde keuze zullen we zwaar moeten bekopen!
Planning is om naar het privé eiland Petit St. Vincent te zeilen, slechts 4,5 Nautical mijlen. Door de verrekijker ziet the Captain dat het water redelijk plat is, dus besluit hij de dinghy niet af te tuigen, maar langszij de boot te laten hangen aan de spival ter hoogte van het gangboord en vooraan vastgemaakt, zoals ie altijd hangt 's nachts, zodat ie niet makkelijk te stelen is.
Met een gereefd voorzeil is fijn zeilen, maar al snel krijgen we een hoge deining van opzij en begint de dinghy heen en weer te zwieren en botst daarbij telkens tegen Zensation. We zien lijdzaam toe en proberen een oplossing te bedenken, terwijl Geert probeert om de dinghy tegen te houden en van de boot probeert te houden. Ruimer varen, motor aan, voorzeil indraaien en dan de dinghy in het water laten zakken. Daarbij kletst die nog enkele keren tegen de romp, alsook de buitenboordmotor. Ik verbrand mijn vingers bij het lossen van de spival en the Captain heeft er enkele blauwe plekken en strepen bij. Ondertussen lijkt de dinghy een zwembadje en probeert Geert het water m.b.v. de puts het water eruit te hozen...daarna hangen we ons Dinghietje achter de boot en varen rustig om motor verder. We zitten er verloren bij en boosheid om deze stommiteit groeit met de minuut! Dit is iets wat we nooit doen, zelfs de bijboot achteraan de boot hangen doen we eigenlijk nooit of slechts voor een mijl ofzo. Waarom nu wél en niet afgetuigd? Wat is de schade? De romp, anti-fouling, de dinghy en de buitenboordmotor?
We passeren een bergje zand met een parasol op, 'Mopion', hier willen we zeker een fotooke komen nemen, maar niet nu.
Het water om ons heen wordt weer lichter blauw en we lijken wél een zwembad in te varen. Wit gegolfd zand bevind zich onder ons en het anker graaft zich meteen in. Wat een prachtig plekje. Zensation ligt voor het privé eiland 'Petit St. Vincent' en het resort met slechts tweeëntwintig kamers verdeeld over een oppervlakte van 45ha en voorzien van een privé airstrip.
Met een knoop in onze maag proberen we dit adembenemend stukje paradijs tot ons door te laten dringen...
Dan wordt de schade langs de waterkant opgenomen. Op het eerste zicht lijken de krassen in de romp mee te vallen en oppervlakkig, zodat ze kunnen uitgepolierd worden. Boven de waterlijn zijn er enkele krassen in de anti-fouling. Ons Dinghietje staat plat, de voorste tube, na het oppompen verliest ie weer lucht :-( De motor lijkt ok.
Het turquoise water om ons heen lonkt voor de langverwachte ideale mastfoto van een bovenaanzicht van Zensation. Er moeten nog enkele spanbandjes weer bevestigd worden rond de beschermmouse rond de bovenste zaling. Ik hou van attracties en aangezien een pretpark niet meteen in de buurt is, wordt ik met gereedschap en fotocamera de mast ingetrokken. Er staat nog steeds een stevig windje en ik wiebel heen en weer aan de mast en wanneer enkele motorboten voorbij varen aan hoge snelheid, zorgen de hekgolven voor extra beweging. De spanbandjes zijn te kort, dus kan ik dat werk niet uitvoeren. Verder naar boven voor de foto. Heumm...dit lijkt minder makkelijk dan gedacht. En dan naar beneden... The Captain mag dan ook even van de attractie genieten en met de juiste spanbanden heeft hij het klusje zo geklaard. Weer op de grond bekijken we de foto's. Nou, dat had nog beter gekund. Maar vandaag hebben we genoeg spannende dingen ervaren ;-)
Om van alles te bekomen willen we even naar het resort gaan kijken. En dan...dan ontdekt Geert dat er toch iets mis is met aan de as van de buitenboordmotor. Mc Guyver komt weer naar boven en met een spanbandje (niet te missen gereedschap aan boord!) lost hij het voorlopig op. Met een half plat Dinghietje geraken we tot aan het dinghydok.
Op het resort zijn slechts enkele delen toegankelijk voor bezoekers: de bar/restaurant, receptie, boetiek en spa. Je mag hier iets komen eten, drinken, kopen of een spa-behandeling boeken. Er is geen WiFi, telefoonbereik of TV in het exclusief resort, als je wat nodig hebt hijs je de gele of rode vlag, afhankelijk van welke service je nodig hebt.
Een drankje en genieten van het zicht. 'Petit Martinique' ligt aan de overkant. Aan de bar maken we kennis met een Australisch koppel die hier met een charterboot zijn. Met hun adres voor binnen enige tijd, als we in hun land arriveren, geraken we weer met onze platte, gekwetste bijboot aan boord en hijsen hem weer met de spival naast de boot tot aan het gangboord. En zien meteen de fit. Jammergenoeg hebben we nog geen repareerset voor onze nieuwe dinghy. Het materiaal is hypalone en kan niet gerepareerd worden met de andere plakstrips die we hebben. We zullen het morgen bekijken en proberen een oplossing te zoeken.
Tijdens de laatste happen van ons diner onder de sterren, worden we overvallen door een enorme squall met véél regen en wind en de bijboot wordt gegrepen en kantelt naar achteren. Het sleuteltje van de motor, inclusief van de sloten, ligt er nog in (waarom? Dit doen we nooit!) en gaat overboord...het mag nu wél gaan stoppen!!!
Is het soms vrijdag de 13de?!
Moe en down zoeken we onze kooi op...troubble in Paradise...we don't like this :-( Er zijn geen doden en wonden gaan we weer drooglikken...het komt wél goed!
Dit wordt een dag om snel te vergeten: Een verkeerde keuze zullen we zwaar moeten bekopen!
Planning is om naar het privé eiland Petit St. Vincent te zeilen, slechts 4,5 Nautical mijlen. Door de verrekijker ziet the Captain dat het water redelijk plat is, dus besluit hij de dinghy niet af te tuigen, maar langszij de boot te laten hangen aan de spival ter hoogte van het gangboord en vooraan vastgemaakt, zoals ie altijd hangt 's nachts, zodat ie niet makkelijk te stelen is.
Met een gereefd voorzeil is fijn zeilen, maar al snel krijgen we een hoge deining van opzij en begint de dinghy heen en weer te zwieren en botst daarbij telkens tegen Zensation. We zien lijdzaam toe en proberen een oplossing te bedenken, terwijl Geert probeert om de dinghy tegen te houden en van de boot probeert te houden. Ruimer varen, motor aan, voorzeil indraaien en dan de dinghy in het water laten zakken. Daarbij kletst die nog enkele keren tegen de romp, alsook de buitenboordmotor. Ik verbrand mijn vingers bij het lossen van de spival en the Captain heeft er enkele blauwe plekken en strepen bij. Ondertussen lijkt de dinghy een zwembadje en probeert Geert het water m.b.v. de puts het water eruit te hozen...daarna hangen we ons Dinghietje achter de boot en varen rustig om motor verder. We zitten er verloren bij en boosheid om deze stommiteit groeit met de minuut! Dit is iets wat we nooit doen, zelfs de bijboot achteraan de boot hangen doen we eigenlijk nooit of slechts voor een mijl ofzo. Waarom nu wél en niet afgetuigd? Wat is de schade? De romp, anti-fouling, de dinghy en de buitenboordmotor?
We passeren een bergje zand met een parasol op, 'Mopion', hier willen we zeker een fotooke komen nemen, maar niet nu.
Het water om ons heen wordt weer lichter blauw en we lijken wél een zwembad in te varen. Wit gegolfd zand bevind zich onder ons en het anker graaft zich meteen in. Wat een prachtig plekje. Zensation ligt voor het privé eiland 'Petit St. Vincent' en het resort met slechts tweeëntwintig kamers verdeeld over een oppervlakte van 45ha en voorzien van een privé airstrip.
Met een knoop in onze maag proberen we dit adembenemend stukje paradijs tot ons door te laten dringen...
Dan wordt de schade langs de waterkant opgenomen. Op het eerste zicht lijken de krassen in de romp mee te vallen en oppervlakkig, zodat ze kunnen uitgepolierd worden. Boven de waterlijn zijn er enkele krassen in de anti-fouling. Ons Dinghietje staat plat, de voorste tube, na het oppompen verliest ie weer lucht :-( De motor lijkt ok.
Het turquoise water om ons heen lonkt voor de langverwachte ideale mastfoto van een bovenaanzicht van Zensation. Er moeten nog enkele spanbandjes weer bevestigd worden rond de beschermmouse rond de bovenste zaling. Ik hou van attracties en aangezien een pretpark niet meteen in de buurt is, wordt ik met gereedschap en fotocamera de mast ingetrokken. Er staat nog steeds een stevig windje en ik wiebel heen en weer aan de mast en wanneer enkele motorboten voorbij varen aan hoge snelheid, zorgen de hekgolven voor extra beweging. De spanbandjes zijn te kort, dus kan ik dat werk niet uitvoeren. Verder naar boven voor de foto. Heumm...dit lijkt minder makkelijk dan gedacht. En dan naar beneden... The Captain mag dan ook even van de attractie genieten en met de juiste spanbanden heeft hij het klusje zo geklaard. Weer op de grond bekijken we de foto's. Nou, dat had nog beter gekund. Maar vandaag hebben we genoeg spannende dingen ervaren ;-)
Om van alles te bekomen willen we even naar het resort gaan kijken. En dan...dan ontdekt Geert dat er toch iets mis is met aan de as van de buitenboordmotor. Mc Guyver komt weer naar boven en met een spanbandje (niet te missen gereedschap aan boord!) lost hij het voorlopig op. Met een half plat Dinghietje geraken we tot aan het dinghydok.
Op het resort zijn slechts enkele delen toegankelijk voor bezoekers: de bar/restaurant, receptie, boetiek en spa. Je mag hier iets komen eten, drinken, kopen of een spa-behandeling boeken. Er is geen WiFi, telefoonbereik of TV in het exclusief resort, als je wat nodig hebt hijs je de gele of rode vlag, afhankelijk van welke service je nodig hebt.
Een drankje en genieten van het zicht. 'Petit Martinique' ligt aan de overkant. Aan de bar maken we kennis met een Australisch koppel die hier met een charterboot zijn. Met hun adres voor binnen enige tijd, als we in hun land arriveren, geraken we weer met onze platte, gekwetste bijboot aan boord en hijsen hem weer met de spival naast de boot tot aan het gangboord. En zien meteen de fit. Jammergenoeg hebben we nog geen repareerset voor onze nieuwe dinghy. Het materiaal is hypalone en kan niet gerepareerd worden met de andere plakstrips die we hebben. We zullen het morgen bekijken en proberen een oplossing te zoeken.
Tijdens de laatste happen van ons diner onder de sterren, worden we overvallen door een enorme squall met véél regen en wind en de bijboot wordt gegrepen en kantelt naar achteren. Het sleuteltje van de motor, inclusief van de sloten, ligt er nog in (waarom? Dit doen we nooit!) en gaat overboord...het mag nu wél gaan stoppen!!!
Is het soms vrijdag de 13de?!
Moe en down zoeken we onze kooi op...troubble in Paradise...we don't like this :-( Er zijn geen doden en wonden gaan we weer drooglikken...het komt wél goed!
SVG, Union Island, Clifton Harbor(Caraïben)
Zaterdag, 2 juli '16
Het omliggende koraalrif beschermd ons tegen de groter wordende windgolven. Toch is het rond Zensation te wild om naar het rif te snorkelen. Dan maar een wandelingetje in het dorp en langs de drie supermarktjes. Ze lijken op kleine buurtwinkeltjes en in de koelkasten is geen yoghurt te vinden...voor fruit en groenten moeten we naar de kleurrijke houten huisjes die in een halve cirkel op een pleintje staan. Sinds Bequia hebben we geen mangobomen meer gezien en dus kunnen we ze ook niet meer van de grond rapen.
Jonge dames helpen ons bij het uitkiezen van enkele stukken fruit en raden ons de lokale vrucht 'soursop' (= graviola-vrucht of zuurzak genoemd) aan. Een groen stekelachtig vrucht die rijp is als de buitenkant zacht is en je er vinger kan induwen. De binnenkant is wit en je kan de vrucht uitlepelen of het vlees mixen met wat melk en ijs tot een smoothie, wél opletten voor de grote witte pitten. Iets nieuw om morgenvroeg te proeven. De roze of rode bananen willen we ook. Deze proefden we reeds in St. Lucia van Noël/Santa Claus en smaken zoeter. Nog een papaya en mango en dan even onderhandelen over een schappelijke prijs met een stervrucht als extraatje en onze vitaminenvoorraad is weer voor enkele dagen aangevuld. Het fruit is door de hoge temperatuur vaak al rijp bij aankoop, dus beperken we de hoeveelheid om niet te veel aan de vissen of vogels te moeten geven ;-)
's Avonds komen Lisa & Russ van SY Uproar op de borrel en gaan we met de sterren slapen...
Het omliggende koraalrif beschermd ons tegen de groter wordende windgolven. Toch is het rond Zensation te wild om naar het rif te snorkelen. Dan maar een wandelingetje in het dorp en langs de drie supermarktjes. Ze lijken op kleine buurtwinkeltjes en in de koelkasten is geen yoghurt te vinden...voor fruit en groenten moeten we naar de kleurrijke houten huisjes die in een halve cirkel op een pleintje staan. Sinds Bequia hebben we geen mangobomen meer gezien en dus kunnen we ze ook niet meer van de grond rapen.
Jonge dames helpen ons bij het uitkiezen van enkele stukken fruit en raden ons de lokale vrucht 'soursop' (= graviola-vrucht of zuurzak genoemd) aan. Een groen stekelachtig vrucht die rijp is als de buitenkant zacht is en je er vinger kan induwen. De binnenkant is wit en je kan de vrucht uitlepelen of het vlees mixen met wat melk en ijs tot een smoothie, wél opletten voor de grote witte pitten. Iets nieuw om morgenvroeg te proeven. De roze of rode bananen willen we ook. Deze proefden we reeds in St. Lucia van Noël/Santa Claus en smaken zoeter. Nog een papaya en mango en dan even onderhandelen over een schappelijke prijs met een stervrucht als extraatje en onze vitaminenvoorraad is weer voor enkele dagen aangevuld. Het fruit is door de hoge temperatuur vaak al rijp bij aankoop, dus beperken we de hoeveelheid om niet te veel aan de vissen of vogels te moeten geven ;-)
's Avonds komen Lisa & Russ van SY Uproar op de borrel en gaan we met de sterren slapen...
SVG, Mayreau, Saline Bay - Union Island, Clifton Harbor(Caraïben)
Vrijdag, 1 juli '16
Myreau is slechts een klein eiland van 3km2 met één weg en tweehonderdvijftig bewoners en is enkel te bereiken met een boot. Het één mijl lange witte zandstrand waarvoor we hier liggen in de baai van Saline, is ook vanmorgen leeg. De enige levende ziel is een zwart-/bruinkleurige hond die meteen op ons komt afgerend als we landen op het strand. Gisteren kregen we het gezelschap van een witte hond die helemaal met ons meewandelde tot op het strand en in de branding op zijn buik ging liggen en met zijn zielige oogjes aankeek.
Duikbril, snorkel en zwemvliezen aan en hup, het water in. Duizenden vissen in allerlei kleuren en maten zwemmen onder, voor en achter ons. Het koraal is gevarieerd, zowel qua begroeiing, als kleur. Even zijn we zoet om langs de vulkanische kust te zwemmen. Op de bodem zien we gekke vormen bedekt met zand, gestolde lava misschien?
Op het strand wacht onze nieuwe vriend ons op. Hij heeft een kuil gegraven onder de dinghy en ligt daar in de schaduw om ons al kwispelend te begroeten. Tja, ook hem moeten we teleurstellen en dinghieën met z'n twee terug naar Zensation.
Halen anker op en varen slechts verder naar Union Island, Clifton Harbor.
Al van ver zien we de gekleurde kite-vliegers in de lucht. Ja, SVG staat bekend als kitesurfersparadijs en hier op Union Island zijn enkele kitesurfscholen gevestigd en nemen ook vele lessen.
Tussen de riffen door slalommen we de baai in. Een boatboy komt al aangevaren om ons een meerboei aan te bieden. Ons anker graaft zich even later in, naast SY Uproar van onze Amerikaanse vrienden, Lisa & Russ. Voor ons ligt de airstrip van de luchthaven van het 7km2 grote (klein) eiland.
Na de middag gaan we aan land en maken we kennis met de iets te opdringerige local Harmond, 'Parrot' is zijn bijnaam en al snel weten we waarom! Uiteindelijk lukt het ons om hem vriendelijk van ons af te schudden en op onze 'zen'-manier door het levendige stadje te wandelen en de kleurrijke barretjes/restaurants, winkeltjes en marktkraampjes te bewonderen.
Bij de Digicel (telefoon- en netwerkwinkel/-merk) kopen we ons een simkaart met enkele GB's, zodat we het weer kunnen volgen, ook op de onbewoonde eilanden en niet telkens van boord moeten of opzoek naar een bar met gratis WiFi en daar geld uitgeven
In bar/restaurant 'Barracuda' vinden we bij een Italiaans koppel een TV, WiFi en een aantrekkelijke kaart qua eten & drinken en prijzen. En ze willen met plezier de voetbalmatch opzetten zodat we onze nationale ploeg kunnen zien spelen en strijden voor een halve finale plaats. Lisa & Russ vervoegen zich even later bij ons om mee te supporteren. Het mag jammergenoeg niet zijn en met een nederlaag is het EK afgelopen voor de Rode Duivels!
De teleurstelling wordt aan boord verwerkt onder een mooie sterrenhemel.
Myreau is slechts een klein eiland van 3km2 met één weg en tweehonderdvijftig bewoners en is enkel te bereiken met een boot. Het één mijl lange witte zandstrand waarvoor we hier liggen in de baai van Saline, is ook vanmorgen leeg. De enige levende ziel is een zwart-/bruinkleurige hond die meteen op ons komt afgerend als we landen op het strand. Gisteren kregen we het gezelschap van een witte hond die helemaal met ons meewandelde tot op het strand en in de branding op zijn buik ging liggen en met zijn zielige oogjes aankeek.
Duikbril, snorkel en zwemvliezen aan en hup, het water in. Duizenden vissen in allerlei kleuren en maten zwemmen onder, voor en achter ons. Het koraal is gevarieerd, zowel qua begroeiing, als kleur. Even zijn we zoet om langs de vulkanische kust te zwemmen. Op de bodem zien we gekke vormen bedekt met zand, gestolde lava misschien?
Op het strand wacht onze nieuwe vriend ons op. Hij heeft een kuil gegraven onder de dinghy en ligt daar in de schaduw om ons al kwispelend te begroeten. Tja, ook hem moeten we teleurstellen en dinghieën met z'n twee terug naar Zensation.
Halen anker op en varen slechts verder naar Union Island, Clifton Harbor.
Al van ver zien we de gekleurde kite-vliegers in de lucht. Ja, SVG staat bekend als kitesurfersparadijs en hier op Union Island zijn enkele kitesurfscholen gevestigd en nemen ook vele lessen.
Tussen de riffen door slalommen we de baai in. Een boatboy komt al aangevaren om ons een meerboei aan te bieden. Ons anker graaft zich even later in, naast SY Uproar van onze Amerikaanse vrienden, Lisa & Russ. Voor ons ligt de airstrip van de luchthaven van het 7km2 grote (klein) eiland.
Na de middag gaan we aan land en maken we kennis met de iets te opdringerige local Harmond, 'Parrot' is zijn bijnaam en al snel weten we waarom! Uiteindelijk lukt het ons om hem vriendelijk van ons af te schudden en op onze 'zen'-manier door het levendige stadje te wandelen en de kleurrijke barretjes/restaurants, winkeltjes en marktkraampjes te bewonderen.
Bij de Digicel (telefoon- en netwerkwinkel/-merk) kopen we ons een simkaart met enkele GB's, zodat we het weer kunnen volgen, ook op de onbewoonde eilanden en niet telkens van boord moeten of opzoek naar een bar met gratis WiFi en daar geld uitgeven
In bar/restaurant 'Barracuda' vinden we bij een Italiaans koppel een TV, WiFi en een aantrekkelijke kaart qua eten & drinken en prijzen. En ze willen met plezier de voetbalmatch opzetten zodat we onze nationale ploeg kunnen zien spelen en strijden voor een halve finale plaats. Lisa & Russ vervoegen zich even later bij ons om mee te supporteren. Het mag jammergenoeg niet zijn en met een nederlaag is het EK afgelopen voor de Rode Duivels!
De teleurstelling wordt aan boord verwerkt onder een mooie sterrenhemel.
zaterdag 2 juli 2016
SVG, Mayreau, Salt Whistle Bay - Saline Bay(Caraïben)
Donderdag, 30 juni '16
Heerlijk rustig liggen we in deze baai, de hoge palmbomen op het lage zandstrookje houden de wind tegen en de deining en stroming botsen aan de andere kant op het rif. Toch worden we opgeschrikt door een bonk...het is iets over zeven en blijkbaar laag water. The Captain start meteen de motor en haalt wat ankerketting in en springt meteen het water in. Schadeopmeting: beschadiging van de onderkant van het roer door een iets hoger gelegen stuk koraal! Zowel de antifouling en een stukje polyester is van het roerblad...jammer, zeker van al ons schilderwerk en is niet goed voor de aangroei. Dus dat gaan we in de gaten moeten houden. Ondertussen is alle primer en antifouling van de schroef, dat wordt ook weer regelmatig schrobben en krabben daar!
Ondertussen loopt de baai leeg en worden de kraampjes weer gevuld met juwelen en kleding uitgestald voor de volgende bezoekers.
Na het ontbijt halen we het anker op en zeilen op voorzeil slechts een mijl verder naar Saline Bay. Een grote baai met een groot strand vol palmbomen. Veel ruimte tussen de slechts twee tweemasters en de catamaran van de Fransen.
Een houten speedboot komt meteen op ons af en willen ons allerlei aanbieden, zelfs een home-made bananenbrood voor 30EC$ (=10€)! No, thank you. Voor dat geld kunnen we er zelf zeker zes bakken...
In de baai is geen levende ziel te bespeuren of een beachbar.
Een kuitenbijter (wie heeft al die stijle wegen uitgevonden!) brengt ons langs een weg vol bars en tot aan het kerkje, waar een bordje verwijst naar de achterkant voor een zicht op Tobago Cays.
De meest opvallende bar van het eiland is zeker die van Robert. Nml.: Robert Righteous & the Youth, seafoid restaurant & bar. Hij is een fan van Jamaica en Bob Marley en heeft zijn bar volledig in de groen, geel, rode kleuren geschilderd en aangekleed met allerlei collectors-items. Met trots leidt hij ons rond in zijn bar. Bij een drankje vertelt hij ons meer over 'zijn' eiland, leven en bar.
Het zoutmeer, dat achter de baai ligt, kunnen we niet bereiken doordat er een hoge afspanning rond staat.
In de kuip genieten we van het zicht op Union Island en al het lekkers dat bar/restaurant 'Zensation' aanbiedt ;-)
Heerlijk rustig liggen we in deze baai, de hoge palmbomen op het lage zandstrookje houden de wind tegen en de deining en stroming botsen aan de andere kant op het rif. Toch worden we opgeschrikt door een bonk...het is iets over zeven en blijkbaar laag water. The Captain start meteen de motor en haalt wat ankerketting in en springt meteen het water in. Schadeopmeting: beschadiging van de onderkant van het roer door een iets hoger gelegen stuk koraal! Zowel de antifouling en een stukje polyester is van het roerblad...jammer, zeker van al ons schilderwerk en is niet goed voor de aangroei. Dus dat gaan we in de gaten moeten houden. Ondertussen is alle primer en antifouling van de schroef, dat wordt ook weer regelmatig schrobben en krabben daar!
Ondertussen loopt de baai leeg en worden de kraampjes weer gevuld met juwelen en kleding uitgestald voor de volgende bezoekers.
Na het ontbijt halen we het anker op en zeilen op voorzeil slechts een mijl verder naar Saline Bay. Een grote baai met een groot strand vol palmbomen. Veel ruimte tussen de slechts twee tweemasters en de catamaran van de Fransen.
Een houten speedboot komt meteen op ons af en willen ons allerlei aanbieden, zelfs een home-made bananenbrood voor 30EC$ (=10€)! No, thank you. Voor dat geld kunnen we er zelf zeker zes bakken...
In de baai is geen levende ziel te bespeuren of een beachbar.
Een kuitenbijter (wie heeft al die stijle wegen uitgevonden!) brengt ons langs een weg vol bars en tot aan het kerkje, waar een bordje verwijst naar de achterkant voor een zicht op Tobago Cays.
De meest opvallende bar van het eiland is zeker die van Robert. Nml.: Robert Righteous & the Youth, seafoid restaurant & bar. Hij is een fan van Jamaica en Bob Marley en heeft zijn bar volledig in de groen, geel, rode kleuren geschilderd en aangekleed met allerlei collectors-items. Met trots leidt hij ons rond in zijn bar. Bij een drankje vertelt hij ons meer over 'zijn' eiland, leven en bar.
Het zoutmeer, dat achter de baai ligt, kunnen we niet bereiken doordat er een hoge afspanning rond staat.
In de kuip genieten we van het zicht op Union Island en al het lekkers dat bar/restaurant 'Zensation' aanbiedt ;-)
vrijdag 1 juli 2016
SVG, Tobago Cays - Mayreau, Salt Whistle Bay(Caraïben)
Woensdag, 29 juni '16
Heel de nacht krijgen we de ene na de andere squall (bui) over ons heen. Luiken blijven toe en de temperatuur binnen stijgt. De wind is toegenomen en dat zorgt voor meer deining en golfslag.
Toch proberen we, deze keer gewapend met de onderwatercamera (willen hem nog een kans geven in dit reuzegroot aquarium), enkele snorkel-pogingen. Eerst terug bij Baradel, waar er te veel stroming staat. Daarna aan het grote 'horse reef', maar ook daar is er te veel stroming. Jammer... De wind neemt nog toe en we besluiten naar de andere kant van Tobago Cays te varen en ankeren bij Petit Rameau. De ene schildpad na de andere laat zich bewonderen.
Maar na iets meer dan een half uur, besluiten we toch maar weer anker op te gaan en meer beschutting te zoeken bij het buureiland 'Mayreau'.
'Salt Whistle Bay' heeft niet alleen een mooie naam, maar oogt ook prachtig met haar halve maan-vorminge baai met wit strand en palmbomen. Achter de smalle zandstrook ligt een groot rif, waardoor het beschermd wordt, en vanwaar we een zicht hebben op de Tobago Cays. Een boatboy komt meteen naar ons toegevaren in zijn houten boot met snelle buitenboordmotor. 'Meerboei?', is zijn vraag. Neen bedankt, we ankeren. Hij zegt dat we niet te dicht bij een meerboei mogen ankeren, want dat we dan alsnog ervoor 'moeten' betalen! Hij vaart ons voor en wijst waar we het anker moeten droppen. Is het wél diep genoeg hier? Nadien komt hij nog polsen of we geïnteresseerd zijn in de BBQ of iets anders nodig hebben. Met een colaatje (drinkt of rookt niet), druipt Jozef teleurgesteld af.
De ene na de ander boot vaart de baai binnen op zoek naar beschutting. Hier liggen we goed en kunnen we alsnog rustig snorkelen.
Langs het strand staan wél vijf beachbars/-restaurants, maar geen WiFi of TV. Het enige dorp op het eiland is een halfuur wandelen van hier.
Dan maar samen genieten van een romantische strandwandeling...hoe vaak heb ik hier vroeger niet om gezeurd en nu is het bijna dagelijkse kost :-))
Heel de nacht krijgen we de ene na de andere squall (bui) over ons heen. Luiken blijven toe en de temperatuur binnen stijgt. De wind is toegenomen en dat zorgt voor meer deining en golfslag.
Toch proberen we, deze keer gewapend met de onderwatercamera (willen hem nog een kans geven in dit reuzegroot aquarium), enkele snorkel-pogingen. Eerst terug bij Baradel, waar er te veel stroming staat. Daarna aan het grote 'horse reef', maar ook daar is er te veel stroming. Jammer... De wind neemt nog toe en we besluiten naar de andere kant van Tobago Cays te varen en ankeren bij Petit Rameau. De ene schildpad na de andere laat zich bewonderen.
Maar na iets meer dan een half uur, besluiten we toch maar weer anker op te gaan en meer beschutting te zoeken bij het buureiland 'Mayreau'.
'Salt Whistle Bay' heeft niet alleen een mooie naam, maar oogt ook prachtig met haar halve maan-vorminge baai met wit strand en palmbomen. Achter de smalle zandstrook ligt een groot rif, waardoor het beschermd wordt, en vanwaar we een zicht hebben op de Tobago Cays. Een boatboy komt meteen naar ons toegevaren in zijn houten boot met snelle buitenboordmotor. 'Meerboei?', is zijn vraag. Neen bedankt, we ankeren. Hij zegt dat we niet te dicht bij een meerboei mogen ankeren, want dat we dan alsnog ervoor 'moeten' betalen! Hij vaart ons voor en wijst waar we het anker moeten droppen. Is het wél diep genoeg hier? Nadien komt hij nog polsen of we geïnteresseerd zijn in de BBQ of iets anders nodig hebben. Met een colaatje (drinkt of rookt niet), druipt Jozef teleurgesteld af.
De ene na de ander boot vaart de baai binnen op zoek naar beschutting. Hier liggen we goed en kunnen we alsnog rustig snorkelen.
Langs het strand staan wél vijf beachbars/-restaurants, maar geen WiFi of TV. Het enige dorp op het eiland is een halfuur wandelen van hier.
Dan maar samen genieten van een romantische strandwandeling...hoe vaak heb ik hier vroeger niet om gezeurd en nu is het bijna dagelijkse kost :-))
SVG, Tobago Cays(Caraïben)
Dinsdag, 28 juni '16
Uren staren we naar het water om ons heen...spotten regelmatig zeeschildpadden en pijlstaartroggen vlakbij ons huisje.
Op Baradal maken we een wandeling tussen bomen, struiken en hoge kaktussen. Hagendisjes ritselen voor onze voeten weg en vogels zingen in de bomen. In de verte zien we de oceaan op het rif breken. Het fototoestel ligt op de boot, want die kan niet mee onder water.
Zandhaaien zwemmen in het ondiepe water aan de strandstrook en als ik met mijn flippers het water instap, schrik ik van één vlak aan mijn voeten. Mijn krijs doet the Captain bijna een hartaanval krijgen!
Hand in hand zwemmen we naar het uiteinde van het eiland en zwemmen door een school met dikke, grote horsmakrelen (eerst denken we dat het geelvin tonijnen zijn, maar ons vissenboekje verteld ons anders). Bang zijn ze niet en komen nieuwsgierig dichter bij, kijken ons aan en doen hun mond open. Zouden ze ons voor een lekker hapje zien?! Ze zwemmen langs en weer om ons heen en weer langs, we zien ze telkens weer, alsook een school grote schopvissen.
Een pijlstaartrog zweeft onverstoord onder ons heen.
Aan het strand kijken we even goed uit naar de spelende zandhaaikes, gelukkig zijn ze even naar een andere speeltuin/-tuig ;-)
We dinghieën verder tot aan het hoefijzervormig rif en droppen daar ons ankertje, waaraan ons Dinghietje vasthangt.
Koraalmuren tot boven het wateroppervlak bevinden zich om ons heen. Ook al hebben orkanen en de inbeukende oceaan grote delen verwoest, toch hersteld het koraal zich langzaam en is er nog veel moois te zien.
In dit aquarium is het een weg zoeken tussen het doolhof van hoog koraal in het ondiepe water met veel vissen, sponsen, tubes, algen, zeeëgels, pijlstaartroggen, enz... Op de bodem ligt bezaaid met conch-schelpen (=grote kroonslak en deze is een echte delicatesse). We zoeken er een mooie tussenuit, wanneer een zwarte punthaai van een dikke meter voorbij zwemt... hij heeft ons niet gezien, oef!!!
The Captain duikt een mooie conch-schelp op en op onze hoede snorkelen we terug naar de bijboot. De schelp leggen we in een emmer en zetten deze in de ankerbak (het is verboden om ze hier te nemen en we willen geen problemen met de parkwachters en we zoeken al zolang naar een mooi exemplaar), het gaat ons om de mooie schelp, niet om de slak/lambi. Om het dier eruit te krijgen, moet er een gat in geboord worden en we willen ze net niet beschadigen.
We wrijven nogmaals in onze ogen. Wat is het hier ongelooflijk prachtig, boven en onder water. De foto's die je in de brochures of op internet vindt en ziet zijn niet getrukeerd!
Zensation geniet ook van deze plek en het 'visfeest' om haar heen. Grote vissen jagen op kleine en vogels profiteren van de omhoogspringende visjes en duiken regelmatig het water in.
We krijgen niet genoeg van al deze indrukken en blijven met open mond staren en genieten!
Uren staren we naar het water om ons heen...spotten regelmatig zeeschildpadden en pijlstaartroggen vlakbij ons huisje.
Op Baradal maken we een wandeling tussen bomen, struiken en hoge kaktussen. Hagendisjes ritselen voor onze voeten weg en vogels zingen in de bomen. In de verte zien we de oceaan op het rif breken. Het fototoestel ligt op de boot, want die kan niet mee onder water.
Zandhaaien zwemmen in het ondiepe water aan de strandstrook en als ik met mijn flippers het water instap, schrik ik van één vlak aan mijn voeten. Mijn krijs doet the Captain bijna een hartaanval krijgen!
Hand in hand zwemmen we naar het uiteinde van het eiland en zwemmen door een school met dikke, grote horsmakrelen (eerst denken we dat het geelvin tonijnen zijn, maar ons vissenboekje verteld ons anders). Bang zijn ze niet en komen nieuwsgierig dichter bij, kijken ons aan en doen hun mond open. Zouden ze ons voor een lekker hapje zien?! Ze zwemmen langs en weer om ons heen en weer langs, we zien ze telkens weer, alsook een school grote schopvissen.
Een pijlstaartrog zweeft onverstoord onder ons heen.
Aan het strand kijken we even goed uit naar de spelende zandhaaikes, gelukkig zijn ze even naar een andere speeltuin/-tuig ;-)
We dinghieën verder tot aan het hoefijzervormig rif en droppen daar ons ankertje, waaraan ons Dinghietje vasthangt.
Koraalmuren tot boven het wateroppervlak bevinden zich om ons heen. Ook al hebben orkanen en de inbeukende oceaan grote delen verwoest, toch hersteld het koraal zich langzaam en is er nog veel moois te zien.
In dit aquarium is het een weg zoeken tussen het doolhof van hoog koraal in het ondiepe water met veel vissen, sponsen, tubes, algen, zeeëgels, pijlstaartroggen, enz... Op de bodem ligt bezaaid met conch-schelpen (=grote kroonslak en deze is een echte delicatesse). We zoeken er een mooie tussenuit, wanneer een zwarte punthaai van een dikke meter voorbij zwemt... hij heeft ons niet gezien, oef!!!
The Captain duikt een mooie conch-schelp op en op onze hoede snorkelen we terug naar de bijboot. De schelp leggen we in een emmer en zetten deze in de ankerbak (het is verboden om ze hier te nemen en we willen geen problemen met de parkwachters en we zoeken al zolang naar een mooi exemplaar), het gaat ons om de mooie schelp, niet om de slak/lambi. Om het dier eruit te krijgen, moet er een gat in geboord worden en we willen ze net niet beschadigen.
We wrijven nogmaals in onze ogen. Wat is het hier ongelooflijk prachtig, boven en onder water. De foto's die je in de brochures of op internet vindt en ziet zijn niet getrukeerd!
Zensation geniet ook van deze plek en het 'visfeest' om haar heen. Grote vissen jagen op kleine en vogels profiteren van de omhoogspringende visjes en duiken regelmatig het water in.
We krijgen niet genoeg van al deze indrukken en blijven met open mond staren en genieten!