Derde keer, goede keer?!

Dinsdag, 7 juni

Hier een nieuwe dag vol goede moed en positive vibes. 

We denken dat het lek gedicht is 🤞🏼🤞🏼 met de metaal epoxy. ‘s Morgens getest en… goedgekeurd! Deze keer is het mijn beurt om me in slangenposities tussen de tank en het plafond te wurmen. Met ons tweetjes lukt het om de dieseltank weer in haar oorspronkelijke positie te draaien en in de voorziene ruimte van het bedframe te plaatsen.

‘s Middag wordt alle diesel door de Mr. Funnel trechter gefilterd en zo weer de tank in🤞🏼🤞🏼

De achterkajuiten krijgen een grondige schoonmaakbeurt 🧽 🧼🪣, alsook de bilgen onder de bedden.

 De laatste diesel boven de kiel wordt weggepompt. 

Daarna wordt de bilge uitgespoeld met water en detergent, om alle dieselresten te verwijderen… 

The Captain heeft de romp kunnen afwerken met polieren & waxen en onze dame haar naam erop geplakt: ‘ZENSATION’ pronkt op de blinkende romp 🤩

Het komt allemaal goed! Maar, we moeten geduld uitoefenen en hopen dat er morgen niks nieuws komt opdagen 🤞🏼🤞🏼🍀🍀

Woensdag, 8 juni

De tafel in de leefruimte wordt gedemonteerd en de vloerplanken er onder verwijderd om  de bilge er onder nog ff te checken. 

En in elk bilge-gedeelte vinden we restanten van diesel. Dag 4 (inclusief zaterdag) van diesel-wegpompen en schoonmaken… de afvoerkanalen van de verschillende bilge-compartimenten lopen in elkaar over, waardoor het zich over de hele leefruimte onder de vloerplanken verspreid heeft! Ik heb het ondertussen wél gehad met die diesel, gelukkig valt de stank mee en geraak ik niet bedwelmd door de dieselgeur. Niet leuk, maar het is nu eenmaal zo en het einde is in zicht, nog even doorgaan 💪🏽! Welkom boatkisses: de blauwe plekken verschijnen op elk lichaamsdeel en schrammen geven me natuurlijke tatoeages. Nou, toch iets dat ik niet gemist heb het afgelopen jaar 😜.

Een nieuw te water laten plannen we voor morgen, donderdag. Derde keer, goede keer?! Maar na het bekijken van de weersvoorspellingen: véél regen, vragen we op de werf of het vandaag nog kan. Ja, dat kan! Ff een tandje bijsteken en de huurwagen nog wegbrengen naar Trieste luchthaven, om vervolgens terug te keren met trein & bus. De tijd is krap, maar haalbaar. Dus we brengen de wagen weg en kopen treinticketjes op het perron aan de automaat.

Wanneer de trein arriveert, zien we plots alle mensen met een mondkapje 😷 op aan boord zitten. Oeps, deze waren toch niet meer verplicht in Italië, enkel bij gezondheidsinstanties?! We hadden er de afgelopen dagen opgelet telkens we een bus zagen voorbij rijden, daar hadden we slechts een enkeling zien zitten met een mondkapje op. En… we hebben geen mondkapjes bij ons. Wanneer de treinconducteur langskomt, vraagt hij waar onze maskers zijn? We zeggen dat we er geen bij hebben en het ook niet wisten en of hij er misschien twee heeft die we kunnen kopen. ”Nou, dan zal ik de politie moeten bellen!”, is zijn antwoord! O neen 😱! Een dikke boete en gevangenis?! De gedachten doet ons zweten 🥵! O neen, en onze boot… weer niet splashen vandaag?! Ik vraag even rond in het compartiment bij de andere reizigers, maar niemand heeft één of twee reserve mondkapjes die we kunnen kopen. We kijken op onze GPS lokatie en bedenken om de eerst volgende halte af te stappen en een winkel of apotheek in de buurt te zoeken waar we mondkapjes kunnen kopen. We zijn zo dichtbij ons te water gaan en dan gaat het weer mis… Maar de trein heeft blijkbaar geen tussenstops. Twintig minuten later bolt de trein het centraal station van Trieste binnen en we speuren angstig het perron af naar vrouwen/mannen in uniform 👮🏻‍♀️👮🏻‍♂️👮🏻… Geen politie te zien, we mengen ons in de menigte op het perron, waar iedereen ondertussen zonder mondkapje loopt en verlaten zo snel als we kunnen het station. De bus naar Muggia doet er langer over dan verwacht en dus besluiten we geen risico in tijd te nemen en een taxi in te stappen. Oef! We zijn ontsnapt aan iets wat we niet wilden meemaken en komen tijdig toe op de werf. 

De werkers zijn nog druk bezig met een andere boot en moeten overuren maken, want er is nog een boot die voor ons gelaunched moet worden en nog één die na ons gelift moet worden. Zo hebben we alle tijd om rustig onze dame haar splash voor te bereiden, het laatste verfrestje staat klaar om de stempels nog een keertje een laagje te geven, eenmaal de boot in de slings van de kraan hangt. We zijn er klaar voor! 

Om 18u30 is het aan ons… zachtjes tilt de kraan de boot, hangend in de banden, van de bootstoel… altijd een spannend moment. De kraan draait en ze hangt boven het water, naast de kade en langzaam komt haar kiel dichter bij het wateroppervlak… haar buik wordt nat… de banden worden verwijderd en ze drijft 🙌🏼🙌🏼. We springen van blijdschap. 

Nog even extra de dichting van de sail drive checken, motor starten, even laten draaien en dan… trossen los. Dankjewel werf-team voor de goede zorgen 🙏 

Met een ‘smile’ van oor tot oor varen we naar “Marina San Rocco”, slechts 10’ varen op motor, maar wat een ongelooflijk fantastisch gevoel!!! Eindelijk drijven & varen we ⛵️. 

De Marina wordt opgeroepen via de VHF-radio en twee paar helpende handen staan klaar om onze lijntjes aan te pakken. We proosten 🍾🥂 op ons harde werk & een drijvende dame. Het is ons gelukt 🙌🏼🙌🏼. Super content dat we in het water liggen! Straks slapen we voor’t eerst in onze nieuwe kajuit en wiegen we zachtjes aan de landvasten die ons met de kade van de haven verbinden.

Plannen vallen in… de diesel!

Maandag, 6 juni’22 

Mijn verjaardag start met een lekker ontbijtje, op het terras, van het Gastenverblijf, met zicht op de olijfgaard.

Daarna is het werkendag, maar al snel verloopt de dag op de werf even anders dan verwacht…

😭😭😭

Met rode oogjes 😎 voor de jarige

Feestelijkheden & te water gaan worden uitgesteld: we blijven nog voor onbepaalde tijd op de werf met véél miserie 😱😢😭 

En alweer de zoektocht naar bijkomende nachten in een accommodatie…

‘s Morgens ontdekken we een lek in de dieseltank!!! 😱😱

Waar hebben we dit aan verdiend?! 😫😩🥺😢😭

Voorafgaand:

Zaterdag, 4 juni:

Aangezien de motor weer in de motorruimte staat, kunnen vloerplanken verwijderd worden om eronder, de bilges=kelder, proper te maken. In een smal stuk treffen we diesel aan.

Omdat daar de motor enkele weken gestaan heeft, gaat the Captain ervan uit dat de diesel uit de motor is gelopen… ook al zien we geen sporen hiervan op de vloerplaten…

Ik rij naar de Marina om uit de opslagruimte een speciale pomp te halen en tegen sluitingstijd van de werf (14u), heb ik 15L diesel opgezogen uit de bilge en zie niet echt een verschil in debiet…

Maandag, 6 juni: 

Bij aankomst van de mechaniekers vragen we hen of de diesel aanwezig in de bilge, van de motor is van toen ze die eruit genomen hebben… ze zeggen van niet en dus gaan we verder op zoek… en voelen dat het nat is onder de dieseltank. De vloeistof is diesel😱😱!

Het bed van de bakboord achterkajuit wordt afgebroken, zodat we beter aan de inox tank kunnen, die zich eronder bevindt.

Om te kunnen zien waar de aluminium tank lekt, moet de hele tank leeg gepompt worden: ongeveer 70L. 

De tank is te groot om door de deur te kunnen en is moeilijk te verplaatsen in de kleine ruimte. Met wat slangenbewegingen wurmt the Captain zich in de kleine ruimte en met de hulp van de mechaniekers, kunnen we de tank opheffen en draaien. The Captain spoort het lek m.b.v. een spiegel, lamp en krijt op: een klein scheurtje naast de lasnaad, langs daar druppelt er diesel uit! Zo’n aluminium tank is in elkaar gelast en het is bekend dat er op termijn scheurtjes kunnen ontstaan, vaak nabij de lasnaad. Brute pech!

We overwegen om het lek te laten dicht lassen aan boord, anders moet de tank in stukken geslepen worden, aangezien ze te groot is om door de kajuitdeur te gaan! Daar hebben ze bij het maken ervan niet goed over nagedacht… maar op advies van een bevriende botenbouwer, wordt er metaal epoxy opgesmeerd. Gelukkig heeft mijn McGuyver ervaring met een fit op te sporen (ook al is het in autobanden) en heeft hij het juiste materiaal bij de hand. Zo sparen we centjes uit.

Morgen testen we of het lek dicht is.

Ondertussen word de bank voor de keukenblok verzet en alle andere vloerplanken eronder losgeschroefd en verwijderd. Boven op de kiel staat nog véél diesel!!!

Op het einde van de werfdag is er zeker 100L diesel uit de boot gepompt: ongeveer 70L uit tank + 30L uit de bilgen!!! 

Happy B-day 😩😫😢😭

Maar gelukkig hebben we het nu ontdekt en is het niet gebeurt wanneer we in het water/Marina lagen… mogen er niet aan denken dat dan de bilgepomp opspringt en er zo 100L diesel het water ingepompt wordt!!! 

Als afsluiter een beetje positief nieuws: de motor is weer aangesloten en de schroef op de saildrive geplaatst. Dankjewel mechaniekers. 

Vrijdag, 3 juni: de mechaniekers plaatsen m.b.v. een hefboom- & katrol-systeem, de motor weer in het motorruim.

Ook al hebben we niet véél fut & moed meer na deze werkdag, toch proberen we er nog een feestelijke avond van te maken en het diesel-drama even te verteren tijdens een lekker drankje en heerlijk etentje 🥳🍹🦑🐙

En gelukkig vieren we een verjaardag een hele maand, dus ik heb nog 29 dagen te goed 😜🥳🥳🥳!!!

Enkele vlucht naar de boot…

Onze tijd in België vliegt, nog wat laatste bootspullen bestellen, afhalen of wachten op de levering ervan. Tussendoor nog wat feestelijkheden & afspraken. Maar ‘we zitten op hete kolen’! Nieuws uit Italië van de mechanieker blijft uit… onderdeel van de saildrive is nog steeds niet geleverd, het is ondertussen vrijdag, 27 mei. We leggen ons er al bij neer om de vlucht van zondag te laten gaan… het is goedkoper om deze te laten voor wat het is en nieuwe tickets te boeken. Zo sparen we uit in extra dagen accommodatie en huurwagen. 

Zaterdagmorgen, 28 mei krijgen we het nieuws dat het onderdeel geleverd is!

De mechanieker gaat proberen dat het tegen zaterdag, 4 juni gemonteerd is, zodat we het water in kunnen. 

Dus we boeken meteen een nieuwe vlucht voor donderdag, 2 juni, een huurwagen & accommodatie. 

Enkele extra dagen in België, dat vinden ze ten huize mamie & papie niet zo erg 💖 En dan komt ons vertrek en wordt er afscheid genomen… ook al is het voor slechts 4 à 5 maanden en kijk ik hier al héél lang naar uit, het blijft altijd slikken en met een krop in mijn keel stap ik de luchthaven binnen 🥺.

Bij aankomst in Trieste halen we de huurwagen op en komen 45’ later toe in Muggia. Het is donderdag, 2 juni, in Italië is het een feestdag en dus is de werf gesloten. Via het kiezelstrand zoeken we ons een weg op de grote rotsen langs de omheining van de werf tot aan onze dame. Van achter de omheining zien we meteen dat het onderdeel van de saildrive er nog niet inzit!

Lap, het gaat hier weer niet volgens afspraak/plan! Meteen wordt er een whatsapp bericht gestuurd naar de mechanieker: morgen, vrijdag gaan ze komen. 

Ok, laat ons hopen dat ze hun woord houden 🤞🏽🤞🏽. We rijden de heuvels van Muggia op en checken in in het Gastenverblijf waar we de komende twee nachten logeren.

De volgende ochtend, rijden we tegen 8u al snel naar de werf om de laatste twee steun-stempels af te krabben, schuren en een laagje epoxy te schilderen. 

Wanneer we doorgaan arriveren de mechaniekers om de saildrive te installeren. De kans bestaat nog dat we morgen te water kunnen gaan…🤞🏼🤞🏼

Om 9u rijden we terug naar ons Gasthuis om te genieten van een uitgebreid ontbijt met een mooi uitzicht en véél lekkers.

 Daarna reppen we ons weer naar de werf en vliegen we er weer in 💪🏼💪🏼

Ik zet de kiel & het roer (beiden hun tweede laag) + 2 stempels in de anti-fouling en Geert verwijderd de letters & cijfers van de romp om deze te polieren & waxen en later de nieuwe aan te kunnen brengen. Tussendoor, om de 2u worden de lagen epoxy verder opgebouwd van de laatste twee stempels.

Maar om iets voor 15u zien we de twee mechaniekers onze dame en de werf verlaten…ze stoppen ermee voor vandaag! Maandag komen ze het afwerken!!! Wat een teleurstelling…we hadden gehoopt en gepland om morgen te water te gaan… nu moeten we nog accommodatie zoeken voor twee extra nachten 🥴😫

Bijkomende problemen…  een nacht met alweer weinig slaap en véél dubben  🤔🤯🥴🥱😵 Ons geduld wordt al sinds november danig op de proef gesteld en we snakken naar rust in ons hoofd!

Probleem 1: zoeken naar accommodatie voor 2 extra nachten.

De chef, van het gasthuis, stelt zijn appartement voor ons ter beschikking tegen een schappelijke prijs, inclusief het uitgebreide ontbijt.

Gelukkig, want alles zit vol hier in de omgeving, drukke periode en véél vakantiegangers: 2/6 was’t hier in Italië een feestdag en aangezien we hier vlakbij de Sloveense grens zitten en die met Pinksteren vrijaf hebben zoals in BE/NL.

Laat ons hopen dat de mechaniekers hun belofte deze keer wél waarmaken en we maandagavond drijven en in de Marina liggen 🤞🏼🤞🏼

Probleem 2: de Belgische registratie:

Waarom hebben we onze Belgische registratie nog niet? Omdat we nog steeds wachten op de officiële schrapping van de boot in Italië. En zonder Belgische registratie mogen we NIET varen!!!

Dus, eens we in het water liggen, moeten we zo snel mogelijk naar de haven varen en moeten we daar voor onbepaalde tijd in gevangenschap blijven: ze zijn hier in Italië blijkbaar nogal streng i.v.m. officiële documenten en raden ons af om te gaan varen alvorens we de Belgische registratie hebben, anders riskeren we dat ze het schip aanslaan, een dikke boete moeten betalen en het land worden uitgezet! Dat kunnen we wél missen…

Maar we worden zot van ongeduld: nog steeds wachten we dus op de schrapping van de boot in Italië! Dit wordt door een notariaat allemaal behandeld & opgevolgd… die zeiden bij de ondertekening van de officiële aankoop, dat het een week, max. 2 weken zou duren voor ze alle documenten zouden hebben…

Ondertussen zijn we meer dan 6 weken verder en ze beantwoorden noch telefonisch, noch op mails! We schakelen de hulp in van de Makelaar (dankjewel Stefano) en het zou deze week nog in orde komen. We zijn benieuwd! We dachten: Ze zijn weg met ons geld 🥴. Maar blijkbaar duurt het allemaal héél lang hier in Italië, wetende dat de schrapping reeds in januari is aangevraagd door het notariaat bij de “Haven Autoriteiten” in Venetië. Nu vernemen we dat het hier in Italië normaal is dat de schrapping minstens vijf maanden duurt…Nou dat hebben ze ons nooit verteld. Weet je dat we nu een whatsapp kregen van de notaris met als antwoord: “de ambtenaren in Venetië werken niet graag”! Hallo!!! Wanneer kunnen we dan eindelijk starten met onze aanvraag voor de Belgische registratie (dit zou 3-5weken duren), aangezien we deze pas kunnen indienen als we de documenten van de officiële schrapping van het schip in Italië hebben… dus voorlopig moeten we onze vaarplannen opbergen!!! We hebben dit niet in de hand en moeten hopen dat ze in Venetië snel hun ‘werk’-knopje vinden en activeren!

Maar wat doen we ondertussen??? 

Optie 1: te water gaan en in de haven blijven tegen een hoge prijs (liggeld: 92€/d of 1200€/mnd)

Optie 2: boot op de werf laten staan en naar België vliegen en daar wachten tot de registratie in orde is. Wat ook extra €€€ kost…

Het wordt optie 1, na contact met de vorige eigenaars: Hebben een overeenkomst met hen kunnen maken om hun ligplaats (hun eigendom) te huren voor een schappelijke maandprijs. Bedankt Mario & Ornella 🙏

Zo kunnen we aan boord leven & slapen en ons ondertussen toch nuttig bezig houden: de opslagruimte met onze spullen en de zeilen, etc,…leegmaken, alles een plekje geven aan boord, zeilen opzetten, allerlei klusjes doen aan de boot en van ons to-do-lijstje afvinken en de boot zo verder vaarklaar maken.

We zien het weer rooskleurig in en hopen dat de saildrive en motor maandag weer geïnstalleerd zijn en zo mijn verjaardagswensen in vervulling gaat…dat gaat mijn beste B-day-present ever worden: te water gaan 🙌🏼🙌🏼

Het komt allemaal GOED 👍🏼🍀

18 april - 22 mei ‘22: 2x over- & weer rijden met de wagen naar Muggia, Italië 🇮🇹

 Waar waren we gebleven? O ja: Een ‘nieuwe’ boot gekocht in Italië en het kaal zetten van het onderwaterschip op de werf Muggia.

Op maandag, 25 april krijgen we onvoorzien een extra dagje vrij (=een Italiaanse feestdag). We maken van onze twee vrije dagen gebruik om even de grens (slechts 6km van Muggia) over te steken naar Slovenië en om daar enkele kustplaatsen te bekijken. In Piran treffen we een pittoresk stadje met een havenkom.  

Omwille van de extra vrije dag, boeken we een extra nachtje in een appartement in Muggia, zodat we wat verloren werkuren kunnen inhalen. Ons verblijf is een upgrade t.o.v. het appartement in Trieste en bespaard ons tijd in verplaatsing naar de werf. 

Het is vervelend dat in Italië andere regels gelden op de bootwerven. De meeste werven laten niet toe dat je aan je eigen boot werkt. De makelaar heeft hier rekening mee gehouden om een plekje voor de boot te bemachtigen, waar dit wél toegestaan is. Ze werken hier met openingstijden: weekdagen: 8-18u; zaterdag: 8-14u (lente/zomer). Door de gesloten poort kom je alleen als je eigenaar bent van een boot die er gestald staat of je een boten specialist of werknemer bent. Aan boord wonen/slapen is uitgesloten en niet toe gestaan… wat onze werkuren beperkt tot de openingstijden en we een grote hap uit ons budget moeten spenderen aan accommodatie! Een hele aanpassing voor ons, aangezien we normaal aan boord leven op de werf en dit overal toegestaan was in de werelddelen/landen waar we reeds vertoefden. Hier in de ‘Segnavento’ bootwerf, zijn ze er ook niet op voorzien. Uitgezonderd een toilet in een containertje, waarvan je de sleutel op het kantoor, die zich in een iets grotere container bevindt, moet bevragen en dan nog vaak zoek is 🔑🚽… dan vertrek je al maar best tijdig voor de boodschap zich opdringt 😜. O ja, en vergeet ook het kraantje buiten niet open te zetten zodat de spoelwater-bak zich vult.

Wat zijn we verwend in Nieuw-Zeeland met een gigantische lounge & keuken, tientallen toiletten & douches om uit te kiezen, wasmachines, waslijnen, picknick tafels, WiFi, een echte trap waar je op & af kan hollen, etc… Maar we roeien met de riemen die we nu hebben, we werken hard en proberen het maximum uit onszelf en de uren van de dag te halen, door zoveel mogelijk te doen gedurende de openingstijden! Tijdens de avonden en op zondag proberen we te genieten van de gezellige omgeving van het stadje, maar ons kaarsje is uit na de werkdag en verder dan een wandelingetje om de spieren even los te wandelen, na 100 keer per dag de ladder of stelling op te klimmen, komen we niet.

Een massagestoel in het shoppingcenter neemt the Captain zijn spieren onder handen.

Nog voor we Italië verlaten, plannen we een tweede autorit naar Italië om nog meer materiaal over te brengen en verder aan het onderwaterschip te werken: plamuren, schuren, epoxy- en anti-fouling-lagen schilderen en opbouwen. Alsook zijn we héél optimistisch en boeken een enkele vlucht naar Trieste op zondag, 29 mei in de hoop dat de boot klaar is en maandag 30 of dinsdag 31 mei te water kan gaan.

Donderdag, 28 april tegen de middag, verlaten we de werf. In minder dan 6 dagen heeft the Captain het onderwaterschip kaal gekrabd, uitgezonderd het fijne lijntje aan de waterlijn. 

Nog even een douche nemen in het appartement en dan rijden we richting België. Met een overnachting in Duitsland zijn we op vrijdag, 29 april weer in België. 

Jammer dat de werf-werknemers het roer nog niet zijn komen herstellen, alsook de mechaniekers die de afsluiting van de saildrive zouden vervangen, hebben we niet gezien tijdens onze aanwezigheid. Natuurlijk voeren ze de werken uit tijdens onze afwezigheid… we krijgen een mail dat het onderste deel van de saildrive, waar de schroef aan bevestigd is, ook aan vervanging toe is… Wat nu? Een nieuw onderdeel heeft een extra prijskaartje en dat vraagt ook nog eens extra tijd i.v.m. beschikbaarheid en levering… Na véél navraag, advies en ge-Google, gaan we voor een nieuw onderdeel met in de veronderstelling zo problemen in de toekomst te vermijden. De levering van het onderdeel zou twee weken duren. Het is maandag, 2 mei, dus vandaag bestelt door de mechanieker= 16 mei levering… Dan nog het monteren inplannen, zodat het gat in onze boot weer dicht is, de motor & schroef functioneren en dan kunnen we te water gaan. Halen we dat tegen 30 of 31 mei?

Woensdag, 11 mei rijden we met onze volgeladen VW Caddy op twee dagen door het mooie landschap van België, Nederland, Duitsland, Oostenrijk & Slovenië, weer naar Muggia. 

Het is warm en de sneeuw op de bergtoppen is reeds aanzienlijk gesmolten t.o.v. onze eerste trip. Deze keer logeren we in het gezellige stadje zelf, op wandelafstand van de werf. 

Muggia

Bij aankomst op de werf zien we een gat in het onderwaterschip: daar zit normaal de saildrive; en het bestijgen van de ladder, is het wél ff schrikken dat we bij het openen van de kajuitingang de motor in de living aantreffen! 

Om makkelijker aan de saildrive te werken, hebben de mechaniekers de motor uit het motorruim gehaald. Hierdoor is de trap binnen ook gedeeltelijk verwijderd en dit bemoeilijkt het binnen stappen van de kajuit… opletten dus! Het zou niet de eerste keer zijn dat ik zo naar beneden donder… -> zie NZ avonturen 😱😱 

Ook de werknemers van de werf zijn druk geweest, het roer is volledig bedekt met plamuur. The Captain heeft ook nog enkele stukjes op het onderwaterschip, voornamelijk op de kiel, te plamuren. Het plamuursel moet langer drogen, alvorens het geschuurd kan worden, dit vertraagd het aanbrengen van de eerste epoxylaag. Maar de schilderwerken van de epoxy- & anti-fouling lagen vlotten, waardoor we uiteindelijk weer op schema komen. De temperaturen stijgen. Een zwemmetje nabij de zomerbar zou deugd doen, zeker op de warmere dagen, maar de talrijke aanwezigheid van prachtige grote kwallen maakt het niet aanlokkelijk. 

Op zondag steken we de grens over naar Slovenië en brengen we een bezoek aan de havenstad “Koper”, waar het toevallig ambachtsfeesten zijn. Even ontspannen…

Origami bootjes: ons teken…

De dagen op de werf vliegen voorbij, maar de levering van het onderdeel van de saildrive daarentegen laat op zich wachten… 

En dan weer een tegenvaller: de blauwe anti-fouling reageert met de witte, waardoor het licht blauw wordt… Bij een X-Yacht is het kenmerk de drie strepen boven de waterlijn en bij een blauwe romp is het de gewoonte dat het onderwaterschip in witte anti-fouling is geschilderd. The Captain had een idee. Omwille van onze ervaring in warmere wateren en de aangroei, wordt dit regelmatig schoonmaken onderwater met een spons, schuurmat of spatel, afhankelijk van de aangroei. Maar, bij elke schoonmaakbeurt verdwijnt er wat zelfslijtende anti-fouling. Daarom had the Captain bedacht om een laagje blauw onder de witte te schilderen, zodat we kunnen zien wanneer het blauw erdoor komt, dat het tijd is om uit het water te komen en weer nieuwe anti-fouling te schilderen. Een telefoontjes met de fabrikant Hempel lossen niks op, ze trekken hun paraplu open en wijten het aan de epoxyverf die niet van Hempel is! Epoxy is epoxy! De additieven in de anti-fouling reageren op de volgende laag. Indien we weken, tussen de eerste & tweede laag, zouden wachten, zou dit uitgewerkt zijn. Nou, die tijd willen we er niet aan verspillen, dan varen we dit jaar maar met een blauw onderwaterschip en krijgt onze dame volgende jaar een wit kleedje aangepast. We zien het zelf toch niet als we varen onder helling en het belangrijkste is dat ze beschermd is tegen aangroei. Dit gaat wél lukken in haar strak glad pakje van vijf epoxy- en twee anti-fouling-lagen.

Tussen de schilderwerken door worden er nog wat electiteitsbedrading getrokken om de AIS en de plotters/navigatieinstrumenten aan te sluiten. Met dank aan  Paul De Lange voor het leveren van alle benodigdheden en voor zijn vooraf doorgegeven duidelijke instructies en tips door zijn rijke ervaring met dit type schip en de aanwezige elektriciteit en voorzieningen hiervoor, verloopt dit alles zeer vlot. De voorste natte cel wordt voorzien van een groter nieuw toilet 😜, alles voor het comfort hé.

Op zaterdagnamiddag, 21 mei, zetten we de trip naar België in 🚙, tevreden met de werken die we de afgelopen 8 dagen verricht hebben.