Derde keer, goede keer?!

Dinsdag, 7 juni

Hier een nieuwe dag vol goede moed en positive vibes. 

We denken dat het lek gedicht is 🤞🏼🤞🏼 met de metaal epoxy. ‘s Morgens getest en… goedgekeurd! Deze keer is het mijn beurt om me in slangenposities tussen de tank en het plafond te wurmen. Met ons tweetjes lukt het om de dieseltank weer in haar oorspronkelijke positie te draaien en in de voorziene ruimte van het bedframe te plaatsen.

‘s Middag wordt alle diesel door de Mr. Funnel trechter gefilterd en zo weer de tank in🤞🏼🤞🏼

De achterkajuiten krijgen een grondige schoonmaakbeurt 🧽 🧼🪣, alsook de bilgen onder de bedden.

 De laatste diesel boven de kiel wordt weggepompt. 

Daarna wordt de bilge uitgespoeld met water en detergent, om alle dieselresten te verwijderen… 

The Captain heeft de romp kunnen afwerken met polieren & waxen en onze dame haar naam erop geplakt: ‘ZENSATION’ pronkt op de blinkende romp 🤩

Het komt allemaal goed! Maar, we moeten geduld uitoefenen en hopen dat er morgen niks nieuws komt opdagen 🤞🏼🤞🏼🍀🍀

Woensdag, 8 juni

De tafel in de leefruimte wordt gedemonteerd en de vloerplanken er onder verwijderd om  de bilge er onder nog ff te checken. 

En in elk bilge-gedeelte vinden we restanten van diesel. Dag 4 (inclusief zaterdag) van diesel-wegpompen en schoonmaken… de afvoerkanalen van de verschillende bilge-compartimenten lopen in elkaar over, waardoor het zich over de hele leefruimte onder de vloerplanken verspreid heeft! Ik heb het ondertussen wél gehad met die diesel, gelukkig valt de stank mee en geraak ik niet bedwelmd door de dieselgeur. Niet leuk, maar het is nu eenmaal zo en het einde is in zicht, nog even doorgaan 💪🏽! Welkom boatkisses: de blauwe plekken verschijnen op elk lichaamsdeel en schrammen geven me natuurlijke tatoeages. Nou, toch iets dat ik niet gemist heb het afgelopen jaar 😜.

Een nieuw te water laten plannen we voor morgen, donderdag. Derde keer, goede keer?! Maar na het bekijken van de weersvoorspellingen: véél regen, vragen we op de werf of het vandaag nog kan. Ja, dat kan! Ff een tandje bijsteken en de huurwagen nog wegbrengen naar Trieste luchthaven, om vervolgens terug te keren met trein & bus. De tijd is krap, maar haalbaar. Dus we brengen de wagen weg en kopen treinticketjes op het perron aan de automaat.

Wanneer de trein arriveert, zien we plots alle mensen met een mondkapje 😷 op aan boord zitten. Oeps, deze waren toch niet meer verplicht in Italië, enkel bij gezondheidsinstanties?! We hadden er de afgelopen dagen opgelet telkens we een bus zagen voorbij rijden, daar hadden we slechts een enkeling zien zitten met een mondkapje op. En… we hebben geen mondkapjes bij ons. Wanneer de treinconducteur langskomt, vraagt hij waar onze maskers zijn? We zeggen dat we er geen bij hebben en het ook niet wisten en of hij er misschien twee heeft die we kunnen kopen. ”Nou, dan zal ik de politie moeten bellen!”, is zijn antwoord! O neen 😱! Een dikke boete en gevangenis?! De gedachten doet ons zweten 🥵! O neen, en onze boot… weer niet splashen vandaag?! Ik vraag even rond in het compartiment bij de andere reizigers, maar niemand heeft één of twee reserve mondkapjes die we kunnen kopen. We kijken op onze GPS lokatie en bedenken om de eerst volgende halte af te stappen en een winkel of apotheek in de buurt te zoeken waar we mondkapjes kunnen kopen. We zijn zo dichtbij ons te water gaan en dan gaat het weer mis… Maar de trein heeft blijkbaar geen tussenstops. Twintig minuten later bolt de trein het centraal station van Trieste binnen en we speuren angstig het perron af naar vrouwen/mannen in uniform 👮🏻‍♀️👮🏻‍♂️👮🏻… Geen politie te zien, we mengen ons in de menigte op het perron, waar iedereen ondertussen zonder mondkapje loopt en verlaten zo snel als we kunnen het station. De bus naar Muggia doet er langer over dan verwacht en dus besluiten we geen risico in tijd te nemen en een taxi in te stappen. Oef! We zijn ontsnapt aan iets wat we niet wilden meemaken en komen tijdig toe op de werf. 

De werkers zijn nog druk bezig met een andere boot en moeten overuren maken, want er is nog een boot die voor ons gelaunched moet worden en nog één die na ons gelift moet worden. Zo hebben we alle tijd om rustig onze dame haar splash voor te bereiden, het laatste verfrestje staat klaar om de stempels nog een keertje een laagje te geven, eenmaal de boot in de slings van de kraan hangt. We zijn er klaar voor! 

Om 18u30 is het aan ons… zachtjes tilt de kraan de boot, hangend in de banden, van de bootstoel… altijd een spannend moment. De kraan draait en ze hangt boven het water, naast de kade en langzaam komt haar kiel dichter bij het wateroppervlak… haar buik wordt nat… de banden worden verwijderd en ze drijft 🙌🏼🙌🏼. We springen van blijdschap. 

Nog even extra de dichting van de sail drive checken, motor starten, even laten draaien en dan… trossen los. Dankjewel werf-team voor de goede zorgen 🙏 

Met een ‘smile’ van oor tot oor varen we naar “Marina San Rocco”, slechts 10’ varen op motor, maar wat een ongelooflijk fantastisch gevoel!!! Eindelijk drijven & varen we ⛵️. 

De Marina wordt opgeroepen via de VHF-radio en twee paar helpende handen staan klaar om onze lijntjes aan te pakken. We proosten 🍾🥂 op ons harde werk & een drijvende dame. Het is ons gelukt 🙌🏼🙌🏼. Super content dat we in het water liggen! Straks slapen we voor’t eerst in onze nieuwe kajuit en wiegen we zachtjes aan de landvasten die ons met de kade van de haven verbinden.