Colombia, Cabo de la Vela naar Taganga

Zaterdag, 14 & zondag, 15 januari '16

We nemen afscheid van Sofie & Martin in de kiteschool en halen om 12u het anker op en verlaten samen met Bella Ciao 'Cabo de la Vela.
Buiten de baai staat een gezapig windje en met gereefd voor- en grootzeil vlindert Zensation door de hoge golven. Ze beweegt zich als een huppelend meisje van links naar rechts en omgekeerd. Comfy is iets anders... maar we gaan wél lekker hard. Als dit zo doorgaat zijn we voor het ochtendgloren al in Taganga en dat willen we niet. Dus voor zonsondergang nog even wat zeil minderen en het grootzeil inhalen. Selfie (hydrovaan) & George (stuurautomaat) werken goed samen. Zoals the Captain en ik...soms 😉
In het schemer van de avond die valt krijgen we gezelschap van een school dolfijnen en terwijl het donkerder wordt springt er nog eentje extra een paar keer met veel lawaai naast ons op en tuimelt het water weer in, alsof ie zeker wil zijn dat we hem gezien en gehoord hebbben 🐬🐬🐬
The Captain zoekt als eerste de kooi op, maar staat alweer voor zijn wacht in de kuip. Ook ikzelf kan de slaap niet vatten in dit rare ritme waarin onze dame te keer gaat. Uiteindelijk vang ik toch een uiltje en ook Geert vind powernapjes tijdens zijn wacht.
Om 4u halen we de boom eruit en zetten ook het grootzeil weer bij.
De gebergten naast ons groeien en hoe dichter we de kapen naderen, hoe meer de wind toeneemt. Reven, reven en reven....uiteindelijk zeilen we alleen op grootzeil ter grote van een zakdoek de baai van Taganga binnen en 40kn en meer op de windmeter verschijnen! Valwinden spuiten het water tegen de rotswanden en ons op.
De bergen naast ons lijken overbehaard, met ons rossig/bruin kleurige korte begroeiing. Taganga is een vissersdorp en in de baai liggen tientallen vissersboten voor het strand en ook al is het nog maar 7u30, zijn er al heel wat mensen aanwezig.
Bella Ciao heeft al een ankerplekje gevonden en we droppen ook ons anker, eten wat en proberen nog wat te slapen.

Colombia, Bahia Honda & Cabo de la Vela

Dinsdag, 10 -> zaterdag, 14 januari '17

Al vroeg komen de vissers een praatje maken, de T-shirt wordt overhandigd. Ze zijn klein van gestalte en heel vriendelijk, een volkje waar ikzelf misschien van afstam, hi, hi, hi,... Trots tonen ze hun vis, die we vriendelijk afwijzen, met een koelkast en vriezer vol!
Bijna vierentwintig uur na onze aankomst horen we een bekende stem over de marifoon, Bella Ciao is in aantocht. Een uurtje later liggen ze naast ons en praten we bij in de kuip met onze Nederlandse vrienden.
Tegen de avond komen de vissers weer langs en hebben een extra cameraman meegebracht, die de boten en ons uitgebreid vastlegt op beeld.
Reinhilde haar Spaans is goed en zo is het makkelijker communiceren met hen. Ook nu willen ze koekjes, brood, frisdrank, hoeden, petten, horloge, zonnebril, enz... om te ruilen. Maar ook Reinhilde & Frits hebben een tonijn gevangen. Dus hebben we allen vis genoeg!
De nacht is onrustig, een flinke deining rolt de baai binnen en doet ons rollen, waardoor de nachtrust niet vlot.
De volgende ochtend vertrekken we met Bella Ciao richting 'Cabo de la Vela'. De vissers komen nog even langszij en zwaaien ons uit.
De wind blijft uit en de motor aan. Na enige tijd proberen we, op het beetje wind dat er is, te zeilen. Onderweg komt er een ander vissersbootje naar ons toe en ook zij willen eten & drinken. The Captain offert zijn laatste drie Penny-wafels op... zo lief van hem!
Vanaf de kaap neemt de wind sterk toe, het blaast tot dertig knopen in de baai van 'Cabo de la Vela' en snel strijken we de zeilen en slalommen we langs de vele plastiek flesjes die fungeren als vistonnetje. Is er een net tussen of niet?
Kiters en surfers glijden langs ons heen, het is hier 'hun' Paradijs! Het bruine zand stieft over het muntgroene water heen.
Aan land treffen we een verspreid vakantiedorp bestaande uit een straat die de baai volgt, gevuld met houten hutten. Er zijn hostels met kleurrijke hangmatten om in te slapen, kite- & surfscholen, barretjes/restaurants en winkeltjes waarvoor de zelfgehaakte kleurrijke tassen, hangmatten en jurken afsteken tegen de sobere houtkleur. Ook hier treffen we veel Wayuu indianen en hun kunst. Iedereen is vriendelijk en behulpzaam. Brommers en pick ups rijden door de straat en bieden je een taxi-rit aan naar de vuurtoren. Maar Pesos om mee te betalen hebben we niet, aangezien er geen geldautomaat is en ze onze US$ hier niet willen of voor minstens 100US$ willen omwisselen tegen een ongunstige koers 🤑
Reinhilde & Frits zijn onze gidsen bij uitstek, aangezien zij hier twee jaar geleden reeds vertoefden en nog mensen kennen.
De wind waait hier stevig, maar Zensation ligt strak en rustig achter haar anker.
We maken wandelingen door het dorpje, naar de vuurtoren bestaande uit slechts een lelijk ijzeren frame voorzien van zonnepanelen, langs een pas aan de grond gelopen vissersboot en cocoonen bij de kiteschool van een Duitse jonge dame, Sofie en haar Colombiaanse man, Martin. Hier kunnen we met de betaalkaart betalen en mogen we even gebruik maken van hun wifi-hotspot (via hun smartphone) om nieuwe weerberichten en gribfiles binnen te halen, waarop we kunnen aflezen dat de wind binnen enkele dagen gaat afnemen.
Het is hier in de baai 'back to basics'. Elektriciteit wordt opgewekt door een generator of zonnepanelen, stromend water is er niet, maar zit in grote vaten. Net een beetje zoals aan boord.
Vanop ons privé-terras krijgen we een heuse privé-show van kiters die vrolijk zwaaien terwijl ze meters boven het water zweven! Frits leeft zich ook uit als fervente kitesurfer.
Het lijkt hier een beetje op een woestijn en voelen een woestijnklimaat: 's morgens en 's avonds wat frisser en dan komen lange broeken en truien uit de kast, terwijl de thermometer nog 25°C aanduidt!!! Ja, lach maar daar thuis in de sneeuw 😉 De wind maakt het kou en we kruipen vroeg naar binnen i.p.v. in de kuip te blijven zitten.
Na bijna vier dagen Colombia en wat uitzoeken, zijn we er uit: het is hier een uur vroeger dan in de Caraïben en dus krijgen we zomaar een uur kado ⏰ D.w.z. dat het hier in Colombia zes uur vroeger is dan in België/Nederland.
Ondertussen heb ik mijn 'easy yo' in gebruik, die meegekomen is vanuit België met onze vrienden. Nu maak ik zelf lekkere yoghurt zonder al te veel ingrediënten en inspanning. Toppie 👍🏼