Colombia, Cabo de la Vela naar Taganga

Zaterdag, 14 & zondag, 15 januari '16

We nemen afscheid van Sofie & Martin in de kiteschool en halen om 12u het anker op en verlaten samen met Bella Ciao 'Cabo de la Vela.
Buiten de baai staat een gezapig windje en met gereefd voor- en grootzeil vlindert Zensation door de hoge golven. Ze beweegt zich als een huppelend meisje van links naar rechts en omgekeerd. Comfy is iets anders... maar we gaan wél lekker hard. Als dit zo doorgaat zijn we voor het ochtendgloren al in Taganga en dat willen we niet. Dus voor zonsondergang nog even wat zeil minderen en het grootzeil inhalen. Selfie (hydrovaan) & George (stuurautomaat) werken goed samen. Zoals the Captain en ik...soms 😉
In het schemer van de avond die valt krijgen we gezelschap van een school dolfijnen en terwijl het donkerder wordt springt er nog eentje extra een paar keer met veel lawaai naast ons op en tuimelt het water weer in, alsof ie zeker wil zijn dat we hem gezien en gehoord hebbben 🐬🐬🐬
The Captain zoekt als eerste de kooi op, maar staat alweer voor zijn wacht in de kuip. Ook ikzelf kan de slaap niet vatten in dit rare ritme waarin onze dame te keer gaat. Uiteindelijk vang ik toch een uiltje en ook Geert vind powernapjes tijdens zijn wacht.
Om 4u halen we de boom eruit en zetten ook het grootzeil weer bij.
De gebergten naast ons groeien en hoe dichter we de kapen naderen, hoe meer de wind toeneemt. Reven, reven en reven....uiteindelijk zeilen we alleen op grootzeil ter grote van een zakdoek de baai van Taganga binnen en 40kn en meer op de windmeter verschijnen! Valwinden spuiten het water tegen de rotswanden en ons op.
De bergen naast ons lijken overbehaard, met ons rossig/bruin kleurige korte begroeiing. Taganga is een vissersdorp en in de baai liggen tientallen vissersboten voor het strand en ook al is het nog maar 7u30, zijn er al heel wat mensen aanwezig.
Bella Ciao heeft al een ankerplekje gevonden en we droppen ook ons anker, eten wat en proberen nog wat te slapen.