Zaterdag, 6 - donderdag, 11 juli ‘19 (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Zaterdagmorgen, we smeren eruit naar ‘Saweni Bay’. In de baai liggen aan beide kanten een rif, waartussen een smalle doorgang is. Bij hoog water zijn ze onzichtbaar, de Fiji App (aangekocht in Nieuw-Zeeland voor vertrek) bevat de coördinaten. Er liggen reeds zeven boten in de half cirkelvormige baai, een aantal voor de riffen en enkele erachter. We willen zo dicht mogelijk bij het strand gaan liggen, omwille van de afstand als we maandag de verstaging moeten vervoeren.
Het is zaterdagmorgen, d.w.z. een extra grote marktdag. De stad ‘Lautoka’ ligt hier slechts enkele kilometers vandaan. De zand-/kiezelweg van het strand naar de grote baan is rustig doordat er weinig huizen staan. Het is heet en het is een héél eind wandelen naar de ‘Kings Road’, waar we een bus kunnen nemen. Van zodra we een wagen horen, steken we onze lifters-duim op. Hij stopt, de chauffeur rijdt naar de stad en wil ons meenemen tot daar. Dat is een meevaller en hij is een uitstekende gids. ‘Lautoka’ is - met ruim 50.000 inwoners - de op één na grootste stad van Fiji. De stad ligt in het westen van het eiland, bevat de grootste industriehaven en staat bekend als 'Sugar City' vanwege de ligging in het centrum van de suikerrietfabriek en de plantages. We zien de trein en open trucks volgeladen met suikerriet. Aan de suikerriet verwerkingsfabriek staan tientallen volle trucks en een trein te wachten om hun oogst af te leveren. Langs de weg zien we mensen kreeft & fruit verkopen. In de stad is het druk, stapvoets verkeer, straten met winkels, supermarkten en honderden kooplustigen. We worden netjes afgezet bij de markt en krijgen een extra waarschuwing voor zakkenrollers. We slenteren door de winkelstraten en kijken naar de prachtige stoffen en shari’s in de etalages. De stad is duidelijk meer Indisch getind, qua winkels, producten en locals. In vergelijking met ‘Suva’ is het ook een beetje een mengelmoes van allerlei winkeltjes en is het leuk om even in een andere stad te zijn. Bij ‘Tappoo’-winkelcentrum worden we aangesproken door twee Fijiers. Ze maken een praatje en zijn geïnteresseerd in ons verhaal. Plots geeft één van hen me iets omwikkeld in krantenpapier: ‘een kado’, zegt hij. Hij vraagt mijn naam te spellen en de andere man vraagt hetzelfde aan the Captain, de mannen nemen het ‘kado’ uit mijn handen, onthullen twee stukken hout en kerven onze naam erin. Dan steken ze een heel verhaal af dat ze van een dorp in het noorden komen en naar de ‘grote’ stad komen om geld te verdienen met hun houtsnijwerken... tja en dan komt het... een donatie voor hun ‘kado’ om voor hun familie te kunnen zorgen. Hoe konden we zo lichtgelovig zijn?! Ze maken misbruik van de ‘goede’ reputatie waar de Fijiers voor bekend staan! We zijn zo van ons melk, dat we ze iets geven. Nadien, bij een tas warme choco & chai latte in het foodcourt van het winkelcentrum, overlopen we ‘wat er net gebeurt is’. We concluderen dat we véél te braaf zijn en boos hadden moeten worden en hun met hun ‘kado’ laten staan! Wat moeten we nu met twee latten hout die lijken op de boegen van een polynesische catamaran ‘drua’? Later er een ‘drua’ van maken? In de boot past het al zeker niet en het is niet iets dat we zelf zouden uitkiezen als souvenier!
We gaan verder op verkenning en bezoeken enkele supermarkten om alvast uit te zoeken wat ze hebben en waar we eventueel weer kunnen bevoorraden, indien nodig. In de grote overdekte markt kopen we nog wat groenten, fruit & kruiden. Met gevulde boodschappentassen nemen we de bus terug naar ‘Saweni Bay’.
Vanaf de grote baan wandelen we het weggetje weer op, richting de baai. Het is zo heet en met onze zware tassen is het puffen. Er komen enkele wagens van de andere kant langsgereden. Uiteindelijk komt er toch een wagen aan die onze kant uitrijdt en kunnen we het laatste stuk meerijden.
Bij aankomst op het strand, is het laag water. Ons dinghietje ligt ver van het water en overal zien we koraal. De dinghywielen hangen er aan, dus rijden we ons Sensation-tje tot aan het water. Maar dan nog moeten we een heel eind roeien, alvorens het water diep genoeg is en er genoeg boven het koraal staat, zodat we de motor kunnen gebruiken. Een heel eind verderop zien we een vrijgemaakte doorgang, die gaan we de volgende keer gebruiken om te landen!
Boodschappen worden opgeborgen en wanneer de zon zakt, wordt de stag met de breuk (stuurboord) gedemonteerd. Al het voorbereidend werk voor de twee nieuwe stagen (vervangen ook meteen die aan de bakboord kant) worden getroffen. Als het goed is kunnen ze deze maandag opgehaald & gemonteerd worden.
Één van de buren komt langs in de bijboot en verteld dat er morgen, zondag, een beachBBQ, voor de cruisers in de baai, wordt georganiseerd door een lokale dame. Dat zien we wél zitten, een goede gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen en wie er om je heen ligt.
De volgende middag dinghieën we naar het strand met wat lekkers voor op de BBQ, een gerecht om te delen en frisse drankjes. Het zou een mooie baai zijn, indien het water helder zou zijn en het strand niet vol afval zou liggen. Dit laatste heeft vooral met de wind te maken. De locals doen hun best, er staan op verscheidene plaatsen verzamelmanden op poten. Het aandrijvend vuil wordt door vrijwilligers verzameld. Enkele jaren terug zou het strand volledig bedekt zijn geweest met centimeters hoog opgestapeld afval. Van een ‘afvalberg’ gesproken!
We maken kennis met de Fiji-Indische Susan, haar Nederlandse man Willy en haar dochter Kaye. We hebben dolle pret met onze luchtvullende zitzak, die na twee jaar eindelijk uit de kast is gehaald en in gebruik wordt genomen. Lekkere Indische gerechten prikkelen onze smaakpapillen. Het wordt een gezellige namiddag die uitloopt tot een kampvuur tijdens de ondergaande zon. Het is grappig dat the Capatain en Willy onderling in het Engels met elkaar communiceren. Na 30j in Fiji te wonen, is zijn Nederlands niet meer zo goed, zegt hij zelf.
Maandagmorgen worden we met de kapotte stag opgehaald op het strand door Bruce van ‘Westside Rigging’. We hebben hier met hem afgesproken, omdat hij in ‘Vuda Marine’ een extra procent moet betalen als hij er werk uitvoert of materiaal levert. En hij woont vlak bij de baai, dus dat is handig. In zijn atelier draait hij twee stagen voor ons en brengt ons weer naar de baai. The Captain monteert de stagen en is onze dame weer ‘tip-top’.
Het weer wordt bekeken en de route gewijzigd. De wind om van hieruit naar ‘Fulanga’ te varen blijft uit, maar een weervenster om vanuit ‘Savusavu’ op het eiland ‘Vanua Levu’ te vertrekken, zit er wél in.
De volgende dag, dinsdag, varen we via het noorden richting ‘Vanua Levu’. De vele riffen beletten je om zomaar ff over te steken. Langs de noordkust varen we zo ver we kunnen. Ons doel is het ‘Volivoli’ Resort. We zijn al helemaal in ‘resort crash mood’= zwembad, drankje met een parasolletje erin en een etentje. Maar, de windgolven & valwinden beslissen hier anders over. Deze plaats is te choppy om te overnachten. Verder varen en op zoek naar een andere comfortabele ankerplaats. Ondertussen wordt er een stuk Mahi-Mahi uit de vriezer gelegd. Geen resort= zelf koken!
Bij de mangroven in ‘Nananu-I-Cake’, vinden we goede beschutting en rustig water. De planning en route voor de volgende dag worden bekeken, welke optie kiezen we? Oversteken naar oostkant van ‘Vanua Levu’ of verder naar de oostkant van ‘Viti Levu’ en daarna naar een eiland in de ‘Lomaiviti Group’? De keuze wordt gemaakt in functie van de wind. Aan de zuidkust van ‘Vanua Levu’ zullen we niet veel beschutting vinden voor de huidige & voorspelde wind, en de afstand is net te ver om in een dagtrip ‘Savusavu’ te bereiken vanaf de oostkant. De keuze is dat we aan deze kant blijven.
Al om 6u45, bij het eerste licht, gaan we anker op, we hebben een hele trip voor de boeg en zouden graag voor’t weekend in Savusavu willen arriveren, om tijdig alle boodschappen & was te kunnen doen en de gasfles laten vullen.
Tussen de vele riffen en ondieptes navigeren we op motor. Eens in veiliger water gaan de zeilen op. De wind is alweer niet zoals voorspeld, hierdoor doen we langer over de trip, aangezien we een extra slag moeten maken. Onderweg worden we opgevrolijkt door twee scholen grienden, een school dolfijnen en springende pijlstaartroggen. Nou, daar doen we graag een paar mijltjes meer voor 😍!
Ruim voor het donker varen we de pas van ‘Makogai’ in. Het ziet er hier mooi en rustig uit. Dit eilandje staat op onze lijst, maar een bezoek stellen we uit voor een volgende keer. Morgen moeten we door naar onze eindbestemming: ‘Savusavu’.
Donderdagmorgen, ook nu ratelt de ankerketting voor 7u. Eens de pas uit, worden de zeilen uitgerold. De 46 mijl vliegen aan ons voorbij. Het is een heerlijke zeildag en we zijn blij dat we eindelijk weer een trip kunnen afleggen zonder te moeten motoren.
Het eiland ‘Vanua Levu’ komt dichter bij, om 13u varen we de pas in en om 14u liggen we aan een mooring van de ‘yachtclub’.. we hebben het gehaald!
Meteen wordt onze dinghietje opgetuigd en de gasfles aan land gebracht. Een uurtje later staat die gevuld weer aan boord. Tijd voor Happy Hour. In de club komen we heel wat bekenden tegen, het lijkt al snel op een bijeenkomst van mensen die we het laatst in Opua, Nieuw-Zeeland zagen. Gezellig!
