Ría De Muros, Portosin-Puerto del Son-baai Pria de Aguieira(ESP)

Woensdag, 5 augustus '15

Het is alweer grijs en het miezert...we hebben nu al bijna twee weken om de dag een beetje minder goed weer. Er hangt hier ook dagelijks mist boven het gebergte in de Ría's. 

We halen het anker op en via VHF met Ikiro wordt er een wedstrijdje gestart ;-)

The Captain wordt al zenuwachtig en begint hevig de zeilen te trimmen. Even is er een beetje wind, dan vallen we in een windstilte, dan weer wat wind... Het zeil over stuurboord, neen terug over bakboord... Boven is de wind anders dan die we in de zeilen krijgen. We dobberen naast Ikiro en zij hebben de zeilen over bakboord, wij over stuurboord, zij krijgen een windvlaag en wij liggen stil! Spannend en the Captain voelt zich helemaal in z'n sas ;-)

Dan komt er meer wind en we zeilen weer aan een mooie snelheid. Maar Ikiro is net voor ons als eerste in de baai van Puerto del Son. Er liggen hier veel rotsen en staat een stevig windje. We overleggen en besluiten dat dit geen beschutte, rustige ankerplek is en varen een baai terug, daar zag het er rustiger uit. Opnieuw worden zeilen gezet en nu zijn wij net voor Ikiro in de baai. Het oogt hier mooi en rustig en droppen onze ankers voor het strand. Maar het regent nog steeds en hopen dat straks het zonnetje komt en we nog even aan land kunnen.

Het lijkt wél een dagje in Nederland of België en als troost voor dit grijs miezerig dagje, krijgt the Captain zijn lang gevraagde en favoriete gerecht: 'fritjes met stoofvlees'! De diepvriesfrietjes gaan de oven in en de bokaal stoofvlees met trappistenbier wordt onder de vloer uit de bilge gevist. Met wat sla en tomaten smullen we met smaak van ons 'comfort-diner' en terwijl zien we zon door de ramen schijnen! Het is eindelijk droog en we varen met zen vier naar de kant. Daar staat een prachtige villa op een schiereilandje, dat met een bruggetje verbonden is met het land. Er staan mensen te vissen en we vragen of het privé-gebied is, of we aan de trappen de dinghy mogen vastmaken. Rondom de villa kan en mag iedereen komen, maar het is een super smal pad rond het huis om aan het bruggetje te komen. De vriendelijke Spanjaarden zijn met hun familie hier hun kinderen aan het leren vissen. Ze vertellen ons in vloeiend Engels hoe we naar het dorp moeten wandelen en dat er twee café's/bars/restaurants zijn en één winkeltje bij mensen thuis. We komen mooie villa's en vakantiewoningen tegen en al snel komen we aan de grote weg, waar de bars en het huisje met winkel is. We gaan er binnen en het is gewoon in de mensen hun living, waar ze schappen en togen staan hebben. Voor het huis is een moestuin met tomaten, sla, prei, pompoenen, en nog andere groenten, en fruitbomen en wijnranken. De man komt met trots alles aanwijzen en toont ons een gigantische pompoen. De druiven zijn voor druivensap en wijn. We hebben gelezen over de wijnranken in de Ría's, maar we hadden er nog geen gezien. De plaatselijke wijnen hadden we al wél geproefd en goedgekeurd ;-)

Op het terras van de bar worden we verwend met olijven, chips en tortilla! Normaal geven ze je één tapa per consumptie. Het is hier een prachtig vakantieoord voor de Spanjaarden en zijn blij dat we dit ook hebben ontdekt!

Ría de Muros, Muros-Portosin(ESP)

Dinsdag, 4 augustus '15

Tegen de middag verlaten we de baai van Muros. Al snel roept Ikiro(varen net voor ons) ons via VHF op met de melding dat er dolfijnen tussen ons zwemmen! Super!!! Ze zijn met z'n twee. Ze zijn op jacht en zwemmen dus jammergenoeg niet met ons mee. Maar  we zijn alweer blij dat ze ons even kwamen begroeten. 

Er staat een klein briesje en het is fijn zeilen naar de baai van Portosin, wat slechts 3NM verder licht in de Ría de Muros.

Het is een prachtige dag en we droppen het anker voor een strandje. Ikiro vangt nog net voor aankomst een makreel. Het is warm en the Captain wil een zwemmetje doen. Hij bibbert en vindt het water koud! Ik hang ons thermometer-eendje aan de trap, zodat we weten welke temperatuur het water heeft. Wanneer ik een uurtje later ook nood heb aan een frisse duik en naar ons eendje op zoek ga, alvorens mijn tenen in het water te steken, is ons eendje verdwenen! Enkel het touw hangt nog aan de zwemtrap. Ik zie het richting strand dobberen...meteen spring the Captain in ons Dinghietje en begint aan de reddingsactie van ons thermometer-eendje! Nou, ze zal zeker willen meedoen hebben met the 'duck-race' en daarom voor ontsnapping en haar vrijheid hebben gekozen ;-) Maar gelukkig hebben we haar van een te pletter slaan op de rotsen voor het strand kunnen redden!

Het zicht is hier mooi en na een frisse plons, varen we met ons Dinghietje naar de haven om een wandeling te maken. Ook al is hier een haven, campings, vakantiewoningen, appartementen en hotels, toch is er niet zo veel te zien en is het minder gezellig als Muros. 

We besluiten met z'n vieren op Ikiro te BBQ-en en hun vangst op te eten, samen met nog ééntje uit onze vriezer en ander lekkers. Het is een fijne avond en we liggen hier goed en rustig op onze ankers. Morgen varen we een baai verder.

Ría de Muros, Muros: busuitstap naar Santiago de Compostela(ESP)

Maandag, 3 augustus '15

Het is bijna half negen als onze taxi-dinghy van Ikiro ons oppikt en we toekomen in de haven. Christel zwaait naar één van de tientallen camera's en de havenmeester van gisterenmiddag komt de deur al openmaken. Hij is ontzettend vriendelijk, hij heeft duidelijk een betere dag dan gisterenmiddag ;-)

We betalen de €2 en hij geeft nog een lijst van de busuren(we hebben er nu zeker genoeg ;-) ). We zijn te vroeg, de eerste bus komt niet, de havenmeester had eigenlijk, dat die niet rijdt en dat die uren niet kloppen. Maar ook de tweede bus laat op zich wachten...maar na wat vertraging zien we ze eindelijk verschijnen en kunnen we aan ons busavontuur beginnen. Hier zijn het reisbussen, zoals waar we in België een busreis of -uitstap mee maken, we zitten dus comfortabel. Er rijden hier ook wél een soort lijnbus voor kortere afstanden. Het is grijs en het miezert zo nu en dan. Hopelijk schijnt de zon in Compostela. Sinds we in Galicië varen zien we windmolens, honderden, op elke heuvel-/bergtop staan ze.

De bus rijdt een heel stuk langs de baaien van de Ría en zo kunnen we al kijken waar we eventueel naar toe willen varen. Maar al snel worden onze vier paar ogen zwaar en voor we het weten bevinden we ons in Compostela.

Het is een grote stad en er zijn véél knappe gebouwen. Voor de kathedraal staat een lange rij mensen aan te schuiven! We maken eerst de wandeling langs alle historische gebouwen en als we een aantal uren later de trappen van de kathedraal betreden, kunnen we vlot binnen stappen. De binnenkant is overweldigend: hoge zuilen, grote heilige beelden, veel bladgoud, enz. Een kaarsje branden kan, maar is elektronisch: je steekt centjes in het bakje en er gaat dan ergens(je kan niet kiezen welke kaars er begint te flikkeren) een kaars branden :-( Jammer dat hier de charme van het echte aansteken van een kaars verloren gaat...

Uren slenteren we tussen de pelgrims, die hun pijnlijke voeten vol tape en plakkers hebben ingepakt en moeizaam op slippers zich voort bewegen. Er hangt hier een speciale sfeer in deze prachtige stad. Jammer dat het zonnetje niet door de grijze wolken heen geraakt, dat maakt alles nog mooier, i.p.v. Krijgen we bijna de hele dag gemiezer over ons heen. Pas als we richting busstation stappen breekt de zon door en wordt het warm.

Vol goede moed beginnen we aan onze terugrit naar Muros. En plannen onderweg a.d.h.v. Navionics(gps-programma) en de baaien die we tegenkomen, de vaartrip voor morgen een stop-/ankerplek. Het is al laat wanneer we toekomen, moe maar voldaan zoeken we snel ons bedje op.

Ría de Muros, Muros (ESP)

Zondag, 2 augustus '15

Ik sta op en het zonnetje schijnt reeds, maar dan komt er mist opzetten en de huizen en haven worden onzichtbaar, alsook de omliggende boten, die één voor één verdwijnen in de mist. Wanneer we na het ontbijt de stad willen intrekken, begint de mist langzaam op te trekken en zien we onze Zweedse buurman zijn boot een beetje hellen en iets later op zijn zij gaan...het is bijna laag water. We checken nog even of er genoeg water blijft staan onder onze kiel en het is een beetje een twijfelgeval, doordat het springtij is. Even later zien we de bodem aan ons roer...we kunnen met de pikhaak de bodem raken. De bodem achter ons gaat ineens stijl omhoog...heum, wat gaan we doen? Herankeren? Als de boot nog draait en het roer met op de bodem staat te wringen, is dat niet zo goed. Dus toch maar even herankeren! 

Ikiro ziet ons bezig en volgt via VHF onze plannen en dubbel-checken ook even hun ligplek en reserve onder de kiel. En ze herankeren ook. Het is iets na de middag wanneer we met z'n vieren met de dinghy even dag gaan zeggen bij de Helena-crew, een leuk Nederlands koppel die ook voor langere tijd onderweg zijn en even hebben samen gevaren met onze vrienden van Anastasia en Twixx. Daarna varen we met de dinghy richting haven en zoeken een ligplaatsje om aan wal te gaan. De haven is alweer(in de meeste havens hier in Spanje) met poorten afgesloten. Een trap of helling kunnen we niet nemen, omdat het LLW is en we er niet zonder vettig en vies te worden, bij kunnen. We proberen dan maar aan een steiger in de haven, misschien is er wél iemand die ons erin en eruit laat ;-)

De havenmeester komt eraan en Christel vraagt in het Spaans of we er mogen blijven liggen. Hij is niet zo vriendelijk, maar als we het 'visitors-tarief' betalen mogen we de dinghy hier achterlaten. Oei, hoeveel kost ons dat dan? Slechts €2,00. En we krijgen op het bureau zelfs een officieel betaalbewijs! Nou, daar kunnen we ons niet vuil voor maken of de dinghy ergens onbewaakt voor achterlaten.

Het is heerlijk warm en zonnig en in het stadje is het gezellig druk en de terrasjes zitten vol met Spaanse families. De meeste winkels zijn toe, maar het is gezellig flaneren tussen de smalle straatjes. 

En gaan op zoek naar busuren en bushalte om eventueel morgen naar Santiago de Compostela te rijden. Na lang zoeken en het vragen aan een buschauffeur en lokale mensen, hebben we alle info. 

Wanneer we terug naar onze dames op anker willen varen, treffen we een andere havenmeester, die super-vriendelijk is en ons met veel plezier nog extra informatie van de buslijnen bezorgt en ons verzekerd dat we morgenvroeg de dinghy in de haven mogen achterlaten om op uitstap te gaan.

Bij aankomst aan Zensation is Helena-crew aan het ankeren bij Ikiro en Zensation. Met z'n zessen borrelen we aan boord van Zensation en al snel is het tijd om onze kooien op te zoeken. Morgen vroeg opstaan en voor onze uitstap.