Ecuador rondreis 3: Quilotoa

Zondag, 23 & maandag, 24 maart '17

Een privé-chauffeur brengt ons met acht personen naar de gelijknamige plaats en vulkaan (de) Quilotoa. 

De Quilotoa (bij Latacunga) is een 3 km wijde calderavulkaan (uitleg zie hier onder) met een meer. Het kratermeer is 800 jaar geleden ontstaan. Het water is wat blauw-groenig door de mineralen. De rand van de krater is op 3845 meter hoogte. Hoe diep het meer is is een '?'. Volgens de bevolking is ze 'bodemloos/oneindig'!' Volgens onderzoeken is het 250 meter diep. 

De Quilotoa Loop is een wandeling door de omgeving van een dag of 3 met als hoogtepunt een bezoek aan het kratermeer. Maar je kan ook rond de krater wandelen wat ongeveer zes uur duurt!

Na vier uur bereiken we het stadje 'Quilotoa'. In de regen werpen we de eerste blik op dit sprookjesachtige verschijnsel. Hagel doet de kleuren van het water veranderen en jaagt ons het hostel in, dat zich tegenover het kratermeer bevind, lekker praktisch.  Een tas overheerlijke 'Canalazo', een warme kaneeldrank met passievrucht, warmt ons weer op.

Even later is het weer droog en net voor zonsondergang werpen nog even een blik op het meer.

Met ons gezelschap tafelen we in het hostel en maken véél plezier tijdens het spelen van een kaartspel. De (slaap)kamers worden warm gestookt met houtkachels, die geen overbodige luxe zijn met deze koude temperaturen. 

De volgende ochtend staan we al vroeg op de kraterrand. De eerste zonnestralen dringen door het wolkendek heen en verlichtten langzaam het landschap. 

De 'coca'-thee bij het ontbijt ( danke Petra & Denis) geeft ons het gevoel klaar te zijn om de hoogte aan te kunnen en het kratermeer verder te ontdekken. 

Wat een geluk hebben we vandaag! De wolken maken plaats voor een blauwe hemel en als we aan de rand van dit immense kratermeer staan, drijft er enkel af en toe nog een wolkje voorbij! Wat voelen we ons bevoorrecht om op deze plek te staan en te kunnen genieten van de pracht van moeder natuur! 

De doorsnede van de krater is 3km en past niet in mijn lens, dan maar een panorama proberen. Foto's vertellen altijd maar een half verhaal, maar echt op dit randje staan maakt nietig...

Op de achtergrond prikken de besneeuwde toppen van de 'Cotopaxi' en de 'Lliniza Sur' vulkanen gaten in de blauwe lucht. 

Door de lichtval verandert de kleur voortdurend. Na tientallen foto’s te hebben gemaakt vanaf de rand, daalden wij af naar het meer. Er staat een ijzige wind en achter de kraterwand zijn we hier tegen beschermd en worden we verwarmd door de zonnestralen. Wie naar beneden gaat, moet ook weer omhoog en dat kan weleens pittig zijn. En dat ondervinden we 'aan den lijve'! Naar beneden gaan is een makkie, we houden het op een klein stukje, want de weg terug duurt minstens twee keer zo lang 😰

Beneden kan je kanovaren en aan het koude water voelen. Voor de pijnlijke spieren en uitgeputte lichamen zijn er muilezels beschikbaar om je weer naar boven te voeren.

Weer boven op de kraterrand krijgen we niet genoeg van dit magische verschijnsel, maar de volgende bestemming roept...

Hier scheiden onze wegen met Petra & Denis die naar de Galapagoseilanden vliegen.

Uitleg: 

Een calderavulkaan is een oudere vulkaan met aan de bovenkant een grote brede krater. Deze krater is ontstaan doordat een deel van de vulkaan in de magmakamer is gestort, die na een vulkaanuitbarsting is leeggestroomd. Vaak vormt zich in de krater van een calderavulkaan een kratermeer. Het water in een kratermeer kan allerlei kleuren aannemen, als gevolg van elementen die uit het vulkanische gesteente opgelost worden. 

Nog meer info over de verschillende vulkaansoorten kan je op deze link vinden:

http://www.vulkanisme.nl/soorten-vulkanen.php

Ecuador, rondreis 2: Cotopaxi

Vrijdag, 21 -> zondag, 23 april '17

Op ongeveer 60km van Quito ligt de vulkaan Cotopaxi. 

Met het gratis transfer-vervoer van het hostel 'Secret Garden' Quito, worden we naar hun hostel in Cotopaxi gebracht. We zijn met een leuk groepje dat we de afgelopen dagen hebben leren kennen in het hostel. De weg brengt ons in twee uur door het Andesgebergte langs de 'La Avenida de Los Vulcanos' er naartoe.

De laan van de vulkanen loopt van noord naar zuid, tussen Quito & Cuenca en kreeg deze naam vanwege de actieve vulkanen die deze hoogvlakten flankeren.

De besneeuwde top van de Cotopaxi verschijnt tussen het Andesgebergte. De vulkaan, met een hoogte van 5897 meter, heeft een bijna perfecte kegelvormige structuur. De doorsnee van de basis van deze vulkaan is ongeveer 23 kilometer. Cotopaxi wordt veelal gezien als één van de mooiste vulkanen van Zuid-Amerika. De vulkaan kent een ongeveer 100-jarige uitbarstingcyclus. Op 14 augustus 2015 begon een nieuwe uitbarsting waarbij dorpen geëvacueerd moesten worden en de president de noodtoestand voor het gebied heeft uitgeroepen. 

In het Quichua (zie uitleg hier onder) betekent het woord Cotopaxi: 'Nek van de Maan'.

Het hostel heeft een zicht op deze imposante vulkaan en ligt omgeven door nog enkele andere vulkanen. Het is helder vandaag en we kunnen 'Chimborazo' (de hoogste vulkaan van 6310M, is het hoogste punt in de Andes en in Ecuador), 'Rumiñahui', 'Pasochoa', 'Antisana' en 'Cayambe' zien!

We worden ontvangen met een overheerlijke warme wijn (soort glühwein) en een verse soep. Het smaakt heerlijk en al snel worden we naar onze private cabaña gebracht, voorzien van een bad en houtstoof!

Enkele minuten later staan we allen met laarzen aan onze voeten klaar om een wandeling door het bos, naar enkele watervallen, te maken. Door de regen van de afgelopen dagen ploeteren we in de modder en glibberen langs de gladde smalle paden. Door een stromende rivier, met water tot bijna aan onze knieën en een uitdagende smalle hoge klim langs een meters hoge rots, bereiken we de eerste waterval. De tweede, even verder op, is nog groter en bestaat uit twee delen. Onze gids springt er even af en belandt in het frisse stromende water.

Tijdens de weg terug, glijdt ik uit over een gladde steen in het water, verlies mijn evenwicht en beland pardoes op mijn kont in de koude rivier 💦😱

Weer aan het hostel, neem ik een warme douche en kleed me snel om, want het is 'apo-time'. Een lekker Ecuadoriaans hapje en diner wordt ons voorgeschoteld.

Wanner we na het heerlijke diner ons huisje opzoeken is het er gezellig en warm door de warmte van de houtstoof. We profiteren van het bad en zweten ons te pletter op de bovenste verdieping, waar het bed staat.

Bij het eerste ochtendgloren zien we door het vensterraam de sneeuw glinsteren op de top van Cotopaxi... wat een 'view' hebben we hier! Het lijkt wél een schilderij 🗻

Al vroeg trekken we richting deze imposante vulkaan. Met mountenbikes bovenop de wagen rijden we het Nationaal Park Cotopaxi binnen. Aan de voet ligt een mooie lagune 'Limpiopungo', waarin de vulkaan weerspiegelt.

Op 4500m hoogte is de parking, vanaf hier kan je de laatste 300m te voet klimmen over de assen en kleine lavasteentjes, waardoor je telkens weer naar beneden glijdt... en de hoogte maakt het ons niet makkelijker. Ik hoor jullie denken: 'wat is nu 300m?!' Nou, het is zwaar op deze hoogte en rustpauzes worden regelmatig ingelast om op adem te komen en wat water te drinken. Mijn hart gaat als een razende tekeer en lijkt uit mijn lijf te bonken! Petra & Denis hebben een ski-app op hun smartphone, hiermee kunnen ze kijken hoe hoog we zitten en hoeveel meters we nog voor de boeg hebben. Het is aftellen en onszelf motiveren. De sneeuwgrens en refugio (berghut) komen steeds dichter bij. Het is niet ver meer. Gezinnen met jonge kinderen aan de hand of op hun rug komen reeds afgedaald. Als zij dit kunnen...

'We made it!' Wouw, dit was een heftige inspanning. We hebben onszelf weer overtroffen 👍🏼 We worden beloond met een prachtig panoramisch uitzicht over de omliggende vulkanen en krijgen een stempel in ons paspoort 🛂

We kunnen het niet laten om even een sneeuwman te maken ⛄️

Hoger mag je niet klimmen op dit moment, omdat de vulkaan actief is en hier en daar zien we in de lucht een rookpluim uit de krater verschijnen. Hoewel de vulkaan actief is, is het toch de meest beklommen vulkaan in Ecuador.

De omliggende wolken beginnen te zakken en de top verdwijnt. We dalen weer af, dit gaat sneller en is leuk. Onze wandelschoenen zakken diep in het losse lavazand en met een ski-/schaatsbeweging op onze hielen zijn we zo op de parking.

Met de mountainbikes dalen we verder af tot aan de uitgang van het park, een  10-tal kilometers. Het eerste stuk naar beneden is vrij stijl. De remmen moeten ons telkens tegenhouden en we dalen rustig af over de slingerende wegen. Tot...plots mijn remmen het begeven! In een razend tempo bol ik verder. Ik zie de wagens op me afkomen en gil alles bij elkaar. Geert roept dat ik me naast de weg moet gooien. Ik probeer met mijn voeten de snelheid eruit te halen en laat me vallen op de kiezels... Auwch 😱 Mijn kont doet pijn, de binnenkant van mijn dij en mijn kuit is gekrast door het pedaal! Gelukkig volgt onze gids in de wagen en hersteld mijn fiets. Ga ik er terug op of stap ik in de wagen? De remmen worden weer goed bevonden door the Captain en dus rij ik verder. Dan begeven Geert zijn remmen het, zijn remblok vliegt eruit, daarna die van Dennis! Het materiaal is niet van de beste kwaliteit 🤔 Gelukkig gebeurt het bij de mannen op een vlakker stuk en kan het heuvel verholpen worden. De laatste kilometers van het park zijn hobbelig en zwaar... een lama staart ons na...

Beneden doen we ons tegoed aan het lunchpakket met lekker bananenbrood als toetje. 

Wat een inspanning hebben we geleverd vandaag. Maar wie is hier nu gek?! We betalen er nog voor ook 😉

Voldaan en vol energie arriveren we in het hostel, waar we relaxen en nagenieten in de jacuzzi. De rest van de dag is één en al ontlading. We zijn moe, maar geven ons niet voor bedtijd. Vanavond slapen we in the 'hobbit home', een rond tunnelvormig knus huisje dat gebouwd is in de flank van de berg, voorzien van dik houten meubilair, een elektrisch kacheltje en alweer het zicht op Cotopaxi. De gemeenschappelijke douche en toilet buiten beschikken ook over dit unieke schilderachtige uitzicht. 

De derde dag, na het ontbijt, is het tijd om afscheid te nemen van deze mooie plek. Nog even genieten in de trampoline van de zon op onze snoet en de omgeving. De lama's zwaaien ons uit...

Link van het hostel:

'Secret Garden' biedt een pakket aan: http://www.secretgardenquito.com/yahoo_site_admin/assets/docs/Cotopaxi_3_day_2_night_deal_pdf.254131315.pdf

(De taal Quechua (ook Quichua, Kichwa/Kechua of Qhiswa/Qheswa - in de eigen spelling tegenwoordig benoemd en geschreven als Runa simiof Qhichwa shimi) behoort tot de Andes-Equatoriale talen. De taal wordt gesproken door circa 13 miljoen mensen in een gebied dat zich uitstrekt van Zuid-Colombia tot Argentinië, in het bijzonder in Peru (4,5 miljoen), Ecuador (1,5 miljoen) en Bolivia (2,9 miljoen). Quechua was de belangrijkste voertaal van het Inca-rijk (Tawantinsuyu) in de 15e en 16e eeuw. Het percentage moedertaalsprekers van het Quechua bekeken op de totale bevolking van de Centrale Andes is in de loop der tijd echter sterk afgenomen. Dit komt door de dominantie van het Spaans en Portugees in bijna heel Zuid-Amerika. Tegenwoordig wordt het, mede onder invloed van het Spaans, geschreven met het Latijnse alfabet.)