SVG, Union Island, Clifton Harbor - Petit St. Vincent(Caraïben)

Zondag, 3 juli '16

Dit wordt een dag om snel te vergeten: Een verkeerde keuze zullen we zwaar moeten bekopen!
Planning is om naar het privé eiland Petit St. Vincent te zeilen, slechts 4,5 Nautical mijlen. Door de verrekijker ziet the Captain dat het water redelijk plat is, dus besluit hij de dinghy niet af te tuigen, maar langszij de boot te laten hangen aan de spival ter hoogte van het gangboord en vooraan vastgemaakt, zoals ie altijd hangt 's nachts, zodat ie niet makkelijk te stelen is.
Met een gereefd voorzeil is fijn zeilen, maar al snel krijgen we een hoge deining van opzij en begint de dinghy heen en weer te zwieren en botst daarbij telkens tegen Zensation. We zien lijdzaam toe en proberen een oplossing te bedenken, terwijl Geert probeert om de dinghy tegen te houden en van de boot probeert te houden. Ruimer varen, motor aan, voorzeil indraaien en dan de dinghy in het water laten zakken. Daarbij kletst die nog enkele keren tegen de romp, alsook de buitenboordmotor. Ik verbrand mijn vingers bij het lossen van de spival en the Captain heeft er enkele blauwe plekken en strepen bij. Ondertussen lijkt de dinghy een zwembadje en probeert Geert het water m.b.v. de puts het water eruit te hozen...daarna hangen we ons Dinghietje achter de boot en varen rustig om motor verder. We zitten er verloren bij en boosheid om deze stommiteit groeit met de minuut! Dit is iets wat we nooit doen, zelfs de bijboot achteraan de boot hangen doen we eigenlijk nooit of slechts voor een mijl ofzo. Waarom nu wél en niet afgetuigd? Wat is de schade? De romp, anti-fouling, de dinghy en de buitenboordmotor?
We passeren een bergje zand met een parasol op, 'Mopion', hier willen we zeker een fotooke komen nemen, maar niet nu.
Het water om ons heen wordt weer lichter blauw en we lijken wél een zwembad in te varen. Wit gegolfd zand bevind zich onder ons en het anker graaft zich meteen in. Wat een prachtig plekje. Zensation ligt voor het privé eiland 'Petit St. Vincent' en het resort met slechts tweeëntwintig kamers verdeeld over een oppervlakte van 45ha en voorzien van een privé airstrip.
Met een knoop in onze maag proberen we dit adembenemend stukje paradijs tot ons door te laten dringen...
Dan wordt de schade langs de waterkant opgenomen. Op het eerste zicht lijken de krassen in de romp mee te vallen en oppervlakkig, zodat ze kunnen uitgepolierd worden. Boven de waterlijn zijn er enkele krassen in de anti-fouling. Ons Dinghietje staat plat, de voorste tube, na het oppompen verliest ie weer lucht :-( De motor lijkt ok.
Het turquoise water om ons heen lonkt voor de langverwachte ideale mastfoto van een bovenaanzicht van Zensation. Er moeten nog enkele spanbandjes weer bevestigd worden rond de beschermmouse rond de bovenste zaling. Ik hou van attracties en aangezien een pretpark niet meteen in de buurt is, wordt ik met gereedschap en fotocamera de mast ingetrokken. Er staat nog steeds een stevig windje en ik wiebel heen en weer aan de mast en wanneer enkele motorboten voorbij varen aan hoge snelheid, zorgen de hekgolven voor extra beweging. De spanbandjes zijn te kort, dus kan ik dat werk niet uitvoeren. Verder naar boven voor de foto. Heumm...dit lijkt minder makkelijk dan gedacht. En dan naar beneden... The Captain mag dan ook even van de attractie genieten en met de juiste spanbanden heeft hij het klusje zo geklaard. Weer op de grond bekijken we de foto's. Nou, dat had nog beter gekund. Maar vandaag hebben we genoeg spannende dingen ervaren ;-)
Om van alles te bekomen willen we even naar het resort gaan kijken. En dan...dan ontdekt Geert dat er toch iets mis is met aan de as van de buitenboordmotor. Mc Guyver komt weer naar boven en met een spanbandje (niet te missen gereedschap aan boord!) lost hij het voorlopig op. Met een half plat Dinghietje geraken we tot aan het dinghydok.
Op het resort zijn slechts enkele delen toegankelijk voor bezoekers: de bar/restaurant, receptie, boetiek en spa. Je mag hier iets komen eten, drinken, kopen of een spa-behandeling boeken. Er is geen WiFi, telefoonbereik of TV in het exclusief resort, als je wat nodig hebt hijs je de gele of rode vlag, afhankelijk van welke service je nodig hebt.
Een drankje en genieten van het zicht. 'Petit Martinique' ligt aan de overkant. Aan de bar maken we kennis met een Australisch koppel die hier met een charterboot zijn. Met hun adres voor binnen enige tijd, als we in hun land arriveren, geraken we weer met onze platte, gekwetste bijboot aan boord en hijsen hem weer met de spival naast de boot tot aan het gangboord. En zien meteen de fit. Jammergenoeg hebben we nog geen repareerset voor onze nieuwe dinghy. Het materiaal is hypalone en kan niet gerepareerd worden met de andere plakstrips die we hebben. We zullen het morgen bekijken en proberen een oplossing te zoeken.
Tijdens de laatste happen van ons diner onder de sterren, worden we overvallen door een enorme squall met véél regen en wind en de bijboot wordt gegrepen en kantelt naar achteren. Het sleuteltje van de motor, inclusief van de sloten, ligt er nog in (waarom? Dit doen we nooit!) en gaat overboord...het mag nu wél gaan stoppen!!!
Is het soms vrijdag de 13de?!
Moe en down zoeken we onze kooi op...troubble in Paradise...we don't like this :-( Er zijn geen doden en wonden gaan we weer drooglikken...het komt wél goed!

SVG, Union Island, Clifton Harbor(Caraïben)

Zaterdag, 2 juli '16

Het omliggende koraalrif beschermd ons tegen de groter wordende windgolven. Toch is het rond Zensation te wild om naar het rif te snorkelen. Dan maar een wandelingetje in het dorp en langs de drie supermarktjes. Ze lijken op kleine buurtwinkeltjes en in de koelkasten is geen yoghurt te vinden...voor fruit en groenten moeten we naar de kleurrijke houten huisjes die in een halve cirkel op een pleintje staan. Sinds Bequia hebben we geen mangobomen meer gezien en dus kunnen we ze ook niet meer van de grond rapen.
Jonge dames helpen ons bij het uitkiezen van enkele stukken fruit en raden ons de lokale vrucht 'soursop' (= graviola-vrucht of zuurzak genoemd) aan. Een groen stekelachtig vrucht die rijp is als de buitenkant zacht is en je er vinger kan induwen. De binnenkant is wit en je kan de vrucht uitlepelen of het vlees mixen met wat melk en ijs tot een smoothie, wél opletten voor de grote witte pitten. Iets nieuw om morgenvroeg te proeven. De roze of rode bananen willen we ook. Deze proefden we reeds in St. Lucia van Noël/Santa Claus en smaken zoeter. Nog een papaya en mango en dan even onderhandelen over een schappelijke prijs met een stervrucht als extraatje en onze vitaminenvoorraad is weer voor enkele dagen aangevuld. Het fruit is door de hoge temperatuur vaak al rijp bij aankoop, dus beperken we de hoeveelheid om niet te veel aan de vissen of vogels te moeten geven ;-)
's Avonds komen Lisa & Russ van SY Uproar op de borrel en gaan we met de sterren slapen...

SVG, Mayreau, Saline Bay - Union Island, Clifton Harbor(Caraïben)

Vrijdag, 1 juli '16

Myreau is slechts een klein eiland van 3km2 met één weg en tweehonderdvijftig bewoners en is enkel te bereiken met een boot. Het één mijl lange witte zandstrand waarvoor we hier liggen in de baai van Saline, is ook vanmorgen leeg. De enige levende ziel is een zwart-/bruinkleurige hond die meteen op ons komt afgerend als we landen op het strand. Gisteren kregen we het gezelschap van een witte hond die helemaal met ons meewandelde tot op het strand en in de branding op zijn buik ging liggen en met zijn zielige oogjes aankeek.
Duikbril, snorkel en zwemvliezen aan en hup, het water in. Duizenden vissen in allerlei kleuren en maten zwemmen onder, voor en achter ons. Het koraal is gevarieerd, zowel qua begroeiing, als kleur. Even zijn we zoet om langs de vulkanische kust te zwemmen. Op de bodem zien we gekke vormen bedekt met zand, gestolde lava misschien?
Op het strand wacht onze nieuwe vriend ons op. Hij heeft een kuil gegraven onder de dinghy en ligt daar in de schaduw om ons al kwispelend te begroeten. Tja, ook hem moeten we teleurstellen en dinghieën met z'n twee terug naar Zensation.
Halen anker op en varen slechts verder naar Union Island, Clifton Harbor.
Al van ver zien we de gekleurde kite-vliegers in de lucht. Ja, SVG staat bekend als kitesurfersparadijs en hier op Union Island zijn enkele kitesurfscholen gevestigd en nemen ook vele lessen.
Tussen de riffen door slalommen we de baai in. Een boatboy komt al aangevaren om ons een meerboei aan te bieden. Ons anker graaft zich even later in, naast SY Uproar van onze Amerikaanse vrienden, Lisa & Russ. Voor ons ligt de airstrip van de luchthaven van het 7km2 grote (klein) eiland.
Na de middag gaan we aan land en maken we kennis met de iets te opdringerige local Harmond, 'Parrot' is zijn bijnaam en al snel weten we waarom! Uiteindelijk lukt het ons om hem vriendelijk van ons af te schudden en op onze 'zen'-manier door het levendige stadje te wandelen en de kleurrijke barretjes/restaurants, winkeltjes en marktkraampjes te bewonderen.
Bij de Digicel (telefoon- en netwerkwinkel/-merk) kopen we ons een simkaart met enkele GB's, zodat we het weer kunnen volgen, ook op de onbewoonde eilanden en niet telkens van boord moeten of opzoek naar een bar met gratis WiFi en daar geld uitgeven
In bar/restaurant 'Barracuda' vinden we bij een Italiaans koppel een TV, WiFi en een aantrekkelijke kaart qua eten & drinken en prijzen. En ze willen met plezier de voetbalmatch opzetten zodat we onze nationale ploeg kunnen zien spelen en strijden voor een halve finale plaats. Lisa & Russ vervoegen zich even later bij ons om mee te supporteren. Het mag jammergenoeg niet zijn en met een nederlaag is het EK afgelopen voor de Rode Duivels!
De teleurstelling wordt aan boord verwerkt onder een mooie sterrenhemel.