Maandag, 15 februari '16
Reeds vroeg verlaten we de baai van Anse Mitan en varen op voorzeil naar de andere kant van de baai. Het is er druk en zoeken een plekje tussen de tientallen zeilboten, waaronder twee prachtige driemasters: 'Sea Cloud' en de Nederlandse 'Oosterschelde'. Even later dinghieën we naar de kant en doen nog enkele aankopen in de grote Carrefour. Alle carnavalattributen zijn in de winkels en tentjes verdwenen...een week geleden puilden elk kraam en winkel hier op Fort-De-France er nog van uit!
Al snel halen we anker op en zetten koers richting St. Pierre. De kustlijn wordt wat ruwer. Het is duidelijk te zien dat deze kant jonger en recenter is qua begroeiing. In 1902 heeft de vulkaan Mont Pelée de vroegere hoofdstad St. Pierre, die aan zijn voet ligt, in enkele minuten volledig verwoest.
Wolken hangen zoals dagelijks weer boven de vulkaan. Zensation ligt onder haar in baai, met een grote gele zeester naast haar anker. Je zou het zo kunnen pakken, maar mispak je niet...ze ligt op 10m diepte! Met valwinden tot 25kn of meer rukt en schokt ze aan de ankerketting. De wind is vlagerig en we draaien al snel 360° rond ons anker. Slechts met enkele andere boten liggen we hier, wat een verademing! We hebben een mooi zicht op het strand en de stad. Vanuit de kuip zien we een tiental vissers bezig met het binnenhalen van een gigantisch net voor het strand. Ze zijn er een tijdje zoet mee en enkele kijklustigen komen meehelpen en kijken. Na een uur halen zien we vissen spartelen en de bijeen gedreven vangst in een vissersbootjes leggen. Fregatvogels (verbetering van de zwarte reigers die ik dacht vorige week te hebben gezien! Ben niet de vogelkenner, hi, hi, hi,...sorry.) zweven heel de tijd met veel geduld en sier boven het spektakel. Ook een pelikaan komt er rustig bij zitten.
In de straten kan je tussen de nieuwe gebouwen, oude gedeelten van de stad zien die blootgelegd zijn vanonder de lava en vulkaanassen. Het is hier minder toeristisch en authentieker dan in de nieuwe hoofdstad. De locals gaan hier zonder schoeisel over straat en besturen zo hun wagen. Iedereen verzameld zich op café.
Dit is ons laatste stadje in Martinique, we klaren uit en verlaten morgenvroeg dit eiland. Het bloemeneiland...dat mooi is en groen. Maar ook vuil: overal zie ja zwerfvuil, auto-en scheepswrakken die ergens liggen te verkommeren alsook huizen, mooie gebouwen, tuintjes die op een stort lijken, voetpaden die vol putten zitten en ongelijk zijn t.o.v. de stoeprand, de rioolputten en deksels, gigantische brede en diepe goten waarvoor je goed moet opletten, enz...
Ja, het paradijs heeft twee gezichten! Maar welk land of eiland heeft dat niet?
Rum, rum en rum, á la planteur, cuba-libre of T-punch, waarvoor suikerriet al niet goed is ;-)
Charmante authentieke dorpjes en gebouwen uit de Kolonisatie-periode met verschillende vrolijke kleuren. Dromerige baaien en zandstranden. De vriendelijke ritmische Afro-Cariben, afstammelingen van de vroegere slaven. De dames die steeds mooi en kleurrijk gekleed zijn, kindjes zijn om op te eten, zo lieflijk en schattig, zelfs de mulatjes en dan al hun prachtige gevarieerde haartooien en vlechtwerken.
En dan heb je de duidelijke Franse invloeden hier: de taal, de Franse nummerplaten, boulangeries met heerlijke baguettes, crêperies met zoete en hartige pannenkoeken, dure prijzen, mondaine sfeer,...
De dagen lange Carnavalfeesten met de opzwepende prachtige Caraïbische steelbandmuziek was een topper! Toch hebben we slechts enkele baaien, stadjes, dorpjes en stukje binnenland gezien...misschien maken we hier binnen enkele maanden nog een stop als we hier weer langsvaren, op weg naar de zuidelijker gelegen eilanden. Au revoir Martinique!
vrijdag 19 februari 2016
Martinique, Anse Mitan (Caraïben)
Zondag, 14 februari '16
Valentijn. Ja, vandaag is het Valentijn of 'Liefdekes-dag'. Vijftien jaar geleden was het een date, een eerste date van the Captain en mezelf...het werd een 'lange Chinees van 2m zonder tanden'! (Hi, hi, hi, een onderonsje ;-) een meeneem Chinese maaltijd die langer duurde dan één etentje of date...) Wat heeft hij in petto? Ah, ja, het is elke dag Valentijn en we zijn al negen maanden volop aan het vieren, toch!?
De feeststemming is een beetje zoek...het is een rare dag, onze vrienden zitten in het appartement met ingepakte reistassen en koffers...vanavond keren ze weer naar het koude, regenachtige België. Ook hier in Martinique is het vandaag regenachtig. De hele dag volgt de ene bui de andere op en de was die aan de reling hangt te drogen krijgt verschillende keren een gratis extra spoeling over zich heen. Dit had het moment geweest om ons regenwater-opvangzeil te installeren en de watertank aan te vullen, maar we hebben er niet aan gedacht. Tja, misschien regent het nog wél eens, maar liefst niet elke dag, hé, want daarvoor hebben we niet zo ver gevaren! Zelfs de hoofdstad, Fort-De-France, die aan de overkant van de baai ligt, verdwijnt in de regenbuien.
Tijd voor comfort-food! We gaan met zijn zessen naar een crêperie en smullen van een crêpe Créole, Tropical, Noir, Noisette, enz... Njam, njam,...
Onze vrienden moeten hun vakantieadres verlaten en de conciërge heeft nog een prachtig boeket van plaatselijke bloemen, voor Christa & Rita. Is het voor Valentijn of het afscheid?
Nog een laatste afscheidsdrankje met de voeten in het zand van de beach bar en dan komt de taxi...knuffels, kussen, zwaaien en...weg zijn ze :-(
Met de prachtige boeketten in mijn hand wandelen we met ons twee richting ons Dinghietje. We vrolijken ons meisje op met de bloemen...toch nog een beetje Valentijn <3 <3 <3. Bedankt lieve vrienden voor de fijne tijd hier samen op Martinique en de extra luxe waar we in jullie appartementen gebruik van konden maken: de vele gevulde en gedraaide wasmachines , WiFi en elektriciteit.
Na een was- en op-tut-moment gaan we weer aan land op zoek naar een romantische zaak, maar alle restaurant zijn volboekt. Is het door Valentijn of omdat het zondag is. Dan wordt het pizza en die smaakt ook fantastisch, ook als is het decor misschien wat minder romantisch. Maar, het belangrijkste is dat we samen zijn en dan nog wél op zo'n prachtige exotische plek. Wat wil je nog meer?!
Of zou ik toch morgen of volgend jaar eens ontbijt op bed krijgen? ;-)
Valentijn. Ja, vandaag is het Valentijn of 'Liefdekes-dag'. Vijftien jaar geleden was het een date, een eerste date van the Captain en mezelf...het werd een 'lange Chinees van 2m zonder tanden'! (Hi, hi, hi, een onderonsje ;-) een meeneem Chinese maaltijd die langer duurde dan één etentje of date...) Wat heeft hij in petto? Ah, ja, het is elke dag Valentijn en we zijn al negen maanden volop aan het vieren, toch!?
De feeststemming is een beetje zoek...het is een rare dag, onze vrienden zitten in het appartement met ingepakte reistassen en koffers...vanavond keren ze weer naar het koude, regenachtige België. Ook hier in Martinique is het vandaag regenachtig. De hele dag volgt de ene bui de andere op en de was die aan de reling hangt te drogen krijgt verschillende keren een gratis extra spoeling over zich heen. Dit had het moment geweest om ons regenwater-opvangzeil te installeren en de watertank aan te vullen, maar we hebben er niet aan gedacht. Tja, misschien regent het nog wél eens, maar liefst niet elke dag, hé, want daarvoor hebben we niet zo ver gevaren! Zelfs de hoofdstad, Fort-De-France, die aan de overkant van de baai ligt, verdwijnt in de regenbuien.
Tijd voor comfort-food! We gaan met zijn zessen naar een crêperie en smullen van een crêpe Créole, Tropical, Noir, Noisette, enz... Njam, njam,...
Onze vrienden moeten hun vakantieadres verlaten en de conciërge heeft nog een prachtig boeket van plaatselijke bloemen, voor Christa & Rita. Is het voor Valentijn of het afscheid?
Nog een laatste afscheidsdrankje met de voeten in het zand van de beach bar en dan komt de taxi...knuffels, kussen, zwaaien en...weg zijn ze :-(
Met de prachtige boeketten in mijn hand wandelen we met ons twee richting ons Dinghietje. We vrolijken ons meisje op met de bloemen...toch nog een beetje Valentijn <3 <3 <3. Bedankt lieve vrienden voor de fijne tijd hier samen op Martinique en de extra luxe waar we in jullie appartementen gebruik van konden maken: de vele gevulde en gedraaide wasmachines , WiFi en elektriciteit.
Na een was- en op-tut-moment gaan we weer aan land op zoek naar een romantische zaak, maar alle restaurant zijn volboekt. Is het door Valentijn of omdat het zondag is. Dan wordt het pizza en die smaakt ook fantastisch, ook als is het decor misschien wat minder romantisch. Maar, het belangrijkste is dat we samen zijn en dan nog wél op zo'n prachtige exotische plek. Wat wil je nog meer?!
Of zou ik toch morgen of volgend jaar eens ontbijt op bed krijgen? ;-)
Martinique, Sainte-Anne - Anse Mitan (Caraïben)
Zaterdag, 13 februari '16
Het ochtend zwemmetje wordt aangevuld met het maaien van de gazon, ja, al het gras/snorretje is weg bij onze dame, ze kan er weer als een speer vandoor gaan. En dat doen we dan ook, langs 'Diamond Rock' zeilen we terug naar Anse Mitan. Een grote dolfijn komt even groeten bij de gigantische rots en verdwijnt dan weer. Een mijnenveld van vistonnetjes vraagt onze extra aandacht en uitwijkmanoeuvers.
Zonder explosie geraken we heelhuids in de ankerbaai en droppen ons anker weer aan de kant van onze vriendin, de boze Française ;-)
Straks treffen we onze vrienden weer, we zijn benieuwd naar hun verhalen en belevenissen van hun auto-uitstap en avonturen.
Tijdens apo-time op onze dame kletsen we bij en bekijken we elkaars foto's. Een heerlijk diner in restaurant 'Le Paris' zorgt voor een fijne afsluiter van onze laatste avond samen op Martinique.
Het ochtend zwemmetje wordt aangevuld met het maaien van de gazon, ja, al het gras/snorretje is weg bij onze dame, ze kan er weer als een speer vandoor gaan. En dat doen we dan ook, langs 'Diamond Rock' zeilen we terug naar Anse Mitan. Een grote dolfijn komt even groeten bij de gigantische rots en verdwijnt dan weer. Een mijnenveld van vistonnetjes vraagt onze extra aandacht en uitwijkmanoeuvers.
Zonder explosie geraken we heelhuids in de ankerbaai en droppen ons anker weer aan de kant van onze vriendin, de boze Française ;-)
Straks treffen we onze vrienden weer, we zijn benieuwd naar hun verhalen en belevenissen van hun auto-uitstap en avonturen.
Tijdens apo-time op onze dame kletsen we bij en bekijken we elkaars foto's. Een heerlijk diner in restaurant 'Le Paris' zorgt voor een fijne afsluiter van onze laatste avond samen op Martinique.
Martinique, Sainte-Anne (Caraïben)
Vrijdag, 12 februari '16
Er staat hier een stevige wind in de baai van Sainte-Anne, we liggen stevig achter ons anker en hebben een goede nachtrust achter de rug en duiken het water in. The Captain is gewapend met een sponsje en hangt aan een landvast naast de boot te bengelen terwijl hij het gras maait...ja, ons meisje heeft vooraan een snorretje gekweekt en dat probeert hij zo te verwijderen. De windgolven maken het ons niet makkelijk, ze botsen op ons in en kunnen nauwelijks het hoofd boven water houden, zelfs aan het touw. Als aperitief 's morgens kan zo'n zoute borrels wél tellen ;-) Na een stukje wordt de strijd gestaakt...morgen is er nog een dag.
Onze koelkast en nieuw koelelement lijkt het goed te doen, zelfs het linker gedeelte voelt veel kouder aan. Toppie!
Gisteren was Geert nog op zoek gegaan naar een ontbrekende moer. Voor we de haven invaren voor de koelkast, is er nog tijd om de mast in te gaan. Maar er wordt geen bestemming gevonden voor de gevonden moer. Het blijft een ???, misschien is een weesje van één of ander werkje dat zich al die tijd verstopt heeft, ofzo.
We dinghieën (nieuw werkwoord ;-) in 't Engels wordt het ook gebruikt, dus zal het in 't Vlaams of Nederlands ook wel kunnen, hé) naar het dorp. Het kerkje met prachtige kristallen luchters springt meteen weer in het oog. We wandelen naar het mooie zandstrand in de baai tot aan Club Med. Leuke kleurrijke, gezellige beach bars trekken ons aan, alsook een vliegende vaste klant, een vogeltje geniet van de sfeer en vliegt van glas naar glas en kwettert er vrolijk op los en vermaakt de klanten.
Tegen apo-time worden we uitgenodigd op de borrel van de mooie 'Fairy Queen' en maken kennis met haar eigenaars Nicol & Ronald. Blijken zij diegene te zijn die de laatste nacht van de oversteek, net voor we Martinique bereikten, in onze buurt vaarden en ook snelheid inhielden om pas bij zonsopgang te arriveren. Hoe toevallig! Het is een gezellige avond in hun gezelschap en van de 'Hullu Poro'- & 'Beau'-crew
Er staat hier een stevige wind in de baai van Sainte-Anne, we liggen stevig achter ons anker en hebben een goede nachtrust achter de rug en duiken het water in. The Captain is gewapend met een sponsje en hangt aan een landvast naast de boot te bengelen terwijl hij het gras maait...ja, ons meisje heeft vooraan een snorretje gekweekt en dat probeert hij zo te verwijderen. De windgolven maken het ons niet makkelijk, ze botsen op ons in en kunnen nauwelijks het hoofd boven water houden, zelfs aan het touw. Als aperitief 's morgens kan zo'n zoute borrels wél tellen ;-) Na een stukje wordt de strijd gestaakt...morgen is er nog een dag.
Onze koelkast en nieuw koelelement lijkt het goed te doen, zelfs het linker gedeelte voelt veel kouder aan. Toppie!
Gisteren was Geert nog op zoek gegaan naar een ontbrekende moer. Voor we de haven invaren voor de koelkast, is er nog tijd om de mast in te gaan. Maar er wordt geen bestemming gevonden voor de gevonden moer. Het blijft een ???, misschien is een weesje van één of ander werkje dat zich al die tijd verstopt heeft, ofzo.
We dinghieën (nieuw werkwoord ;-) in 't Engels wordt het ook gebruikt, dus zal het in 't Vlaams of Nederlands ook wel kunnen, hé) naar het dorp. Het kerkje met prachtige kristallen luchters springt meteen weer in het oog. We wandelen naar het mooie zandstrand in de baai tot aan Club Med. Leuke kleurrijke, gezellige beach bars trekken ons aan, alsook een vliegende vaste klant, een vogeltje geniet van de sfeer en vliegt van glas naar glas en kwettert er vrolijk op los en vermaakt de klanten.
Tegen apo-time worden we uitgenodigd op de borrel van de mooie 'Fairy Queen' en maken kennis met haar eigenaars Nicol & Ronald. Blijken zij diegene te zijn die de laatste nacht van de oversteek, net voor we Martinique bereikten, in onze buurt vaarden en ook snelheid inhielden om pas bij zonsopgang te arriveren. Hoe toevallig! Het is een gezellige avond in hun gezelschap en van de 'Hullu Poro'- & 'Beau'-crew