Woensdag, 4 juli ‘18_13u - zaterdag, 7 juli ‘18_16u20 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Totaal trip:
Resultaten na 75u20’:
Afgelegde afstand: 503 NM op Log, 528NM over de grond
Gemiddelde snelheid: 5,9 kn
Gemiddelde knopen wind: 12 kn
Dag 1: woensdag, 4 juli ‘18_13u - donderdag, 5 juli ‘18_13u
Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 162 NM op Log, 171NM over de grond
Gemiddelde snelheid: 7,12kn
Gemiddelde knopen wind: 13 kn
Zensation neemt het op zich om als eerste door de smalle ‘Taihaaru Vahine’ pas naar buiten te varen. Eén van de drie boeientrossen is verdwenen, waarschijnlijk door de hardere wind & windgolven van de afgelopen dagen. Gelukkig hebben we onze koerslijn van bij aankomst om te volgen. Er zijn wat rafelingen in het water van de pas te zien en de golven buiten op het rif zijn redelijk rustig. Met twee knopen stroom mee zijn we zo door de smalle pas. Dat was weer een eitje. Bella Ciao & Acapella volgen in ons kielzog.
Iedereen zet de zeilen op en zetten koers richting Penrhyn, Cookeilanden dat op Een afstand 530NM ligt. Geschatte tijd: minstens drie dagen en half varen.
Selfie & George worden op elkaar ingesteld, zodat ze samen onze dame besturen. De stuurwielen draaien iets zwaarder met nieuwe kraagbussen erin.
De vislijnen gaan uit. Even later zien we een hele groep vogels, dit betekent meestal dat er vis aan het jagen is. En ja hoor, daar gaat de lijn van de vishengel. The Captain wil snel de andere lijn binnenhalen, zodat hij zich kan concentreren om de vangst aan de visstok binnen te halen. Maar net wanneer hij de lijn van zijn zelfgemaakte vissysteem begint op te rollen, heeft hij ook aan die lijn beet! Maar meteen lost de beet, hij haalt verder op en meteen heeft hij terug beet, deze keer is het menens... voor we het kunnen bedenken ligt de eerste skipjack tonijn in de kuip en even later de volgende! Wat een vangst, in minder dan een kwartier hebben we twee tonijnen aan boord, de ene al een maatje groter & dikker dan de andere. Geweldig! Helemaal happy delen we het verhaal van onze vangst over de VHF met onze vrienden. ‘Wie komt er dineren?!’ Na het fileren, gaat het merendeel de vriezer in, zodat we deze later met de anderen kunnen delen. Het avondmenu wordt aangepast, Poisson cru & tartaar du thon worden bereid. We komen weer niks te kort, njammie!
Ondertussen gaat onze dame er als een speer van door, met een gemiddelde snelheid van 7 knopen. Het is aangenaam zeilen met een knikje in de schoot en geen hoge golven. We reven de zeilen om een beetje met de drie boten in elkaars buurt te blijven. Al snel valt de avond. Voor ons zien we de navigatielichten van Bella Ciao en achter ons van Acapella. We zijn op een veilige afstand van elkaar, moest er iemand tijdens zijn wacht in slaap vallen en ondertussen op één van ons inlopen... Het is voor ons de eerste keer dat we met andere boten een meerdaagse tocht ondernemen van enkele nachten. Leuk te weten dat we bij elkaar in de buurt zijn en via VHF contact kunnen maken.
Ik heb de tweede wacht en op dat moment passeren we net het atol ‘Motu One’, het laatste eiland van Frans Polynesië, waar geen pas of doorgang is voor boten. Om middernacht zie ik plots een licht aan de horizon bij ‘Motu One’. Zouden er mensen wonen? Hebben ze ons opgemerkt? Of is het een visser. Het licht wordt groter en lijkt op een enorme vuurbal en stijgt... het is de maan die opkomt! Wat een prachtig zicht en ook al is ie nog maar een sikkeltje groot, toch geeft ze zoveel licht.
Ik droom weg en denk terug aan ons verblijf van een jaar in het prachtige land met haar vijf archipels. We hebben niet alle 118 eilanden bezocht, ze zijn ook niet allen mogelijk om te bezoeken, zeker niet per zeilboot. Zo heb je het mooiste eiland, vanuit de lucht gezien, het onbewoonde Genootschapeiland ‘Tupai’, dat hartvormig is, héél mooi & romantisch. Het heeft slechts een kleine doorgang voor een vissers- of excursiebootje. Aangezien er geen verblijf mogelijk is, kan je er wél een romantische excursie voor enkele uren boeken en er even een glaasje champagne drinken op een motu...
ik word uit mijn droom gehaald, wanneer het licht van de maan overschaduwt wordt door een donkere wolk. Een squall, gelukkig gaat ie net achter ons door. Een tijdje later, tijdens the Captain zijn wacht, passeert er een klein buitje. Voor de rest houden we het droog en begint iets over zes uur, het alweer licht te worden. De nachten en dagen zijn even lang: 12u licht, 12u donker, ongeveer licht van 6u30-18u30. Wat toch niet veel is.
‘s Morgens neemt Selfie de besturing van Zensation volledig op haar, dit is om elektriciteit te besparen. De wind en golven nemen wat af...
Via VHF hebben we contact met onze vrienden, het gaat bij iedereen goed aan boord. De weerberichten en laatste nieuwtjes worden uitgewisseld, jammergenoeg kunnen we geen stukje tonijn aan hen uitwisselen. We sluiten de eerste zeildag af met een fantastische afgelegde afstand.
Dag 2: donderdag, 5 juli ‘18_13u - vrijdag, 6 juli ‘18_13u
Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 152 NM op Log, 158NM over de grond
Gemiddelde snelheid: 6,58kn
Gemiddelde knopen wind: 14 kn
We behouden een mooie snelheid, zelfs met de gereefde zeilen. In de verte zien we de witte zeildoeken van onze vrienden steeds kleiner & kleiner worden. We zijn de moderator voor radiocontact tussen de andere twee boten. De afstanden tussen elkaar worden groter en wij zitten in het midden. Het gaat bij iedereen goed aan boord en het weer blijft goed.
‘s Nachts zien we enkel nog de lichten van Acapella en hun AIS-signaal op de plotter. Waar zit Bella Ciao?
De volgende morgen kunnen we ze wél horen via de VHF, maar zij horen ons blijkbaar niet. De afstand tussen ons wordt te groot voor het bereik (± 20NM) of de ontvanger of zender van één van de twee is niet sterk genoeg (dit telt ook voor het AIS-Signaal op de plotter). Met Acapella kunnen we nog wél communiceren. Maar ook later op de dag lukt dit niet meer. We hebben de reven uit de zeilen gedaan, de wind is wat ingezakt, maar zonder klapperende blijven we zeilen... Vanaf nu hebben we met elkaar contact via tekstberichten met de satteliettelefoon.
Zo zijn we ook in contact met familie & vrienden en blijven we van alles op de hoogte. Weerberichten worden opgevraagd (Acapella via SSB, wij via satteliet:) en bekeken & vergeleken en besproken met elkaar.
Ondertussen krijgen we de voetbaluitslag van de ‘Rode Duivels’ binnen. België wint van Brazilië en gaat naar de halve finale van het WK. The Captain hoopt deze match eindelijk eens live te kunnen zien op een scherm, komende dinsdag...
Dag 3: vrijdag, 6 juli ‘18_13u - zaterdag, 7 juli ‘18_13u
Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 164 op Log, 174 NM over de grond.
Gemiddelde snelheid: 7,25kn
Gemiddelde knopen wind: 14 kn
Onze dame blijft goed lopen en de stroming is ons gunstig... we krijgen wat mijltjes hierdoor kado!
Het is toch raar om te weten dat onze vrienden in de buurt zijn, maar we elkaar niet kunnen zien: noch het blote oog, noch op plotter (AIS).
Acapella laat ons het heugelijke nieuws weten dat ze een Mahi Mahi hebben gevangen, dat wordt een visfeestje bij aankomst. Yeah!
Ondertussen sturen we een mail naar “Penrhyn & Cook Islands authorities”, dat we waarschijnlijk zondag zullen arriveren. Hier is een ‘zondag’ nog de heilige dag van de week, waarop er niks mag gedaan worden, uitgezonderd naar één van de drie kerkdiensten gaan. We vragen via die weg toestemming om de lagoon in te varen... mits we aan boord blijven tot de inklaarprocedure op maandag is volbracht.
Een antwoord verwachten we niet en de mail zal hoogstwaarschijnlijk ook niet meer gelezen worden, aangezien het reeds vrijdagnamiddag is.
De avond valt, volgens de voorspellingen wordt er verwacht dat de wind zal afnemen en krimpen. De nachtwachten verlopen weer rustig onder een prachtige sterrenhemel.
We blijven een mooie snelheid van gemiddeld 7kn houden.
Tegen de ochtend neemt de wind wat af. We tellen de nog af te leggen mijlen en gaan er van uit dat de volgende voorspellingen kloppen: de wind gaat weer toenemen & ruimen. Als we een gemiddelde van 7,5knopen kunnen behouden zouden we voor 17u onze bestemming bereiken. We wagen het erop om de spinnaker erop te zetten en kruisen onze vingers dat we zo de bestemming voor het vallen van de avond halen.
Via de satteliet vernemen we van Acapella dat Bella Ciao er bijna is, en zij zelf vaart gaan minderen, omdat ze het niet halen voor de avond. Jammer voor ze.
Wij gaan er voor! Elk uur worden de nog afgelegde mijlen berekend... afgeteld...
onze dame is snel, er verschijnen snelheden van 9 knopen en meer (wanneer we van een golf afsurfen)!
Dag 4: zaterdag, 7 juli ‘18_13u - 16u20
Resultaten na 3u20’:
Afgelegde afstand: 25NM
Gemiddelde snelheid: 7,8 kn
Gemiddelde knopen wind: 14 kn
Eindelijk zien we het AIS signaal van Bella Ciao weer en hebben we weer contact met elkaar via VHF. Ze zijn er!
Tegen 16u20 zijn we aan de ‘Taruia’ pas. Het water rafelt over een groot wateroppervlakte. Met de motor een tandje hoger gaan we met 3 knopen stroom tegen door de pas. Boeien zijn er niet, maar wél stokjes met een open vlagvorm erop bevestigd, die rood en groen gekleurd zijn. De weg naar het dorp ‘Omoka’ verloopt zo verder en op elke ander koraalvlakte of ondiepte staat een stokje. Handig, zeker nu de zon naast ons zakt... De Navionics kaart is ook heel duidelijk en nauwkeurig hier.
Voor het dorp ‘, naast onze vrienden, laten we het anker vallen.
16u45: we hebben het gehaald! Dankzij onze dame en de spinnaker: 60 NM op 7u30 met een gemiddelde snelheid van 8 knopen!
Zensation is in een nieuw land: Cookeilanden, op het eiland ‘Penrhyn’. Nog nooit van gehoord? Nou, wij ook niet voor we deze kant uitgingen... Surfen op internet kan je hierbij helpen ;-)
