Vrijdag, 6 mei '16
Tijdens het ontbijt aan het kantoor, waar we even multitasken: ontbijten en internetten, zien we werfleider Keith en zijn vriendin Paula. Voor ze doorgaat fluisterd ze ons nog toe, dat hij de poten waarschijnlijk morgen gaat verzetten...let's hope so! Anders moeten we schuren en enkele lagen meer anti-fouling zetten op die stukken, volgens de schilder. Dus we zien wél!
Vandaag is het een rustiger werkprogramma: één laag anti-fouling op romp, twee lagen op de schroef, kiel en roer.
Vandaag hebben we gezelschap van meer wind en zon. Ik neem even een brake tussendoor...energie is even zoek...
We zijn tijdig klaar en belonen onszelf een natte dinghierit in zwemkledij naar de Nederlandse kant naar de Simpson Bay Yachtclub. Snel trekken we onze droge kleren aan en zo arriveren we toch nog in stijl om Maaike & Leo van SY Chimo weer treffen na bijna twee maanden.
Een fijn weerzien en ze hebben een motiverend pakje voor ons: Mars-repen met de slogan: 'Mars geeft je weer energie!' Fantastisch!!! Bitterballen en curryworsten speciale met frietjes gaan er gretig bij ons in...hier keken we naar uit en dit hebben we verdient na al die schilderswerken!
zondag 8 mei 2016
St. Martin, Marigot 9(Caraïben)
Donderdag, 5 mei '16
Tijdens het ontbijt bladeren we door het plaatselijk krantje, waar we een advertentie lezen van een 'duo massage'. Daar zijn we naar op zoek en dat kunnen we nu al wél gebruiken. Daar gaan we ons op trakteren na de werken...maar eerst nog wat afzien!
Na de afwas in de kookpotten te hebben gedaan, begin ik met primer op de schroef te zetten, terwijl the Captain al met de blauwe anti-fouling is gestart. Het roer en de kiel doen we vandaag niet, zo hopen we twee lagen voor het donker te kunnen zetten. Ik doe weer de lage kant en probeer mijn hoofd niet tegen de romp te stoten zodat mijn haar niet blauw kleurt.
De zon, witte wolken en een windje maken het aangenaam schilderweer.
Het gaat vlot en de tweede laag gaat vlotter dan de eerste, dat was gisteren ook zo.
Er zijn toch nog enkele mensen die werken vandaag: de tuiger, de schilder en enkele cruisers. Terwijl ze om 17u weer stoppen, zijn wij het laatste stukje aan het schilderen. Er wonen hier heel wat mensen op hun boot op de werf en iedereen kent iedereen...ondertussen kunnen we al een soap schrijven van al die personages hier...entertainend om ze allen gade te slaan! De hond van de buren, Jack, een Jackrussel, is ondertussen ons nieuwe huisdier. Hij vertoefd graag in ons gezelschap en houdt van limen in de schaduw van de romp van ons huis. We geven hem water, aaien hem en scheppen zijn poepjes op die op ons schildersveld liggen...of is het van één van de andere werfhonden?!
Pfff...dat staat er al op! Ze ziet er al mooi uit onze dame met haar nieuw blauw kleedje ;-) Tijd voor een drankje, boven de grond op meer dan twee meter, in onze kuip met zicht over de lagoon en de werf en de plakkers.
Blauwe stippen kleuren ons lichaam. We eten iets, smurfen ons smurfenpakje eraf en kleden ons op om nog even iets te gaan drinken met enkele cruisers en afscheid van hen te nemen, want zaterdag vertrekken ze richting Azoren. Raar, wij blijven achter en maken onze dame klaar om nog even door te gaan en voor hen zit het er bijna op...ze keren weer terug naar Europa en naar hun thuishaven, familie, vrienden, school en werk!
Bye bye Lovis, September Blue, Thorang-La, Morning Glory en Sailaway...het gaat jullie goed. Fair winds!
Tijdens het ontbijt bladeren we door het plaatselijk krantje, waar we een advertentie lezen van een 'duo massage'. Daar zijn we naar op zoek en dat kunnen we nu al wél gebruiken. Daar gaan we ons op trakteren na de werken...maar eerst nog wat afzien!
Na de afwas in de kookpotten te hebben gedaan, begin ik met primer op de schroef te zetten, terwijl the Captain al met de blauwe anti-fouling is gestart. Het roer en de kiel doen we vandaag niet, zo hopen we twee lagen voor het donker te kunnen zetten. Ik doe weer de lage kant en probeer mijn hoofd niet tegen de romp te stoten zodat mijn haar niet blauw kleurt.
De zon, witte wolken en een windje maken het aangenaam schilderweer.
Het gaat vlot en de tweede laag gaat vlotter dan de eerste, dat was gisteren ook zo.
Er zijn toch nog enkele mensen die werken vandaag: de tuiger, de schilder en enkele cruisers. Terwijl ze om 17u weer stoppen, zijn wij het laatste stukje aan het schilderen. Er wonen hier heel wat mensen op hun boot op de werf en iedereen kent iedereen...ondertussen kunnen we al een soap schrijven van al die personages hier...entertainend om ze allen gade te slaan! De hond van de buren, Jack, een Jackrussel, is ondertussen ons nieuwe huisdier. Hij vertoefd graag in ons gezelschap en houdt van limen in de schaduw van de romp van ons huis. We geven hem water, aaien hem en scheppen zijn poepjes op die op ons schildersveld liggen...of is het van één van de andere werfhonden?!
Pfff...dat staat er al op! Ze ziet er al mooi uit onze dame met haar nieuw blauw kleedje ;-) Tijd voor een drankje, boven de grond op meer dan twee meter, in onze kuip met zicht over de lagoon en de werf en de plakkers.
Blauwe stippen kleuren ons lichaam. We eten iets, smurfen ons smurfenpakje eraf en kleden ons op om nog even iets te gaan drinken met enkele cruisers en afscheid van hen te nemen, want zaterdag vertrekken ze richting Azoren. Raar, wij blijven achter en maken onze dame klaar om nog even door te gaan en voor hen zit het er bijna op...ze keren weer terug naar Europa en naar hun thuishaven, familie, vrienden, school en werk!
Bye bye Lovis, September Blue, Thorang-La, Morning Glory en Sailaway...het gaat jullie goed. Fair winds!
St. Martin, Marigot 8(Caraïben)
Woensdag, 4 mei '16
We wonen momenteel op een huis op stelten/ poten, acht om precies te zijn. Het is even nog meer 'back to basic' leven, dan dat we al deden: toiletten en douche kunnen we niet gebruiken aan boord en de afvoeren van de wastafels staan ook toe. Er zijn toiletten en douches op de werf. Maar in het midden van de nacht een ladder afdalen en over het plein wandelen voor een plasje...eum, dan maar op een emmer, zoals ze vroeger deden, hé. Kookpotten staan in de wastafels zodat we water kunnen nemen en daarin opvangen terwijl we handen te wassen, tanden te poetsen, afwassen, enz...
Ons bed en huis is nog hetzelfde, enkel de omgeving is anders en we liggen, of neen, 'staan' vast op meer dan twee meter boven de grond. No problem!
Om drie uur vannacht hoor ik water lopen. Heeft Geert de waterkraan niet toe gezet? Ik stap de kuip in en voel waterspetters en kijk naar beneden...uit de waterkast(waar de tellers en wateraansluitingen opstaan voor de werf) spuit water. Ik wek Geert en ook de buurman komt op onze geluiden af. Een waterleiding is gelost en de buurman, die hier al vijf jaar woont en gelukkig dit reeds eerder heeft meegemaakt en de hoofdkraan weet staan, zet deze toe. Oef...de leiding is voor onze teller gesprongen, dus dit is niet voor onze rekening. Het probleem volgens hem is de te hoge waterdruk in het Franse gedeelte! Met een vijver onder de boot, proberen we de slaap weer te vatten...
De voormiddag wordt gevuld met het treffen van de voorbereidingen: romp schilderklaar maken en aftapen, schroef opschuren, verf en schildermateriaal halen. Er zijn verschillende zaken op de werf die gevestigd zijn in kotjes of containers: verfwinkel, electricien, tuiger, buiskap/bimini maker, enz... Best handig lopen enkele keren per dag binnen en buiten bij de verfwinkel met een bakje, kwast, mondmasker,...op het einde van de werken rekenen we af...
Het is net geen middag als we aan de eerste laag witte primer beginnen. Even later krijgen we een douche over ons heen: de waterleiding is alweer gelost...gelukkig zijn we aan de andere kant van de romp aan het schilderen en is de primer reeds droog waar het water opneveld. Een tijdje later krijgen we weer een douche, maar deze keer van een bui, net als we aan het laatste stuk bezig zijn...even pauze dan maar. Het is net geen 16u wanneer we met de tweede laag starten. Ja, één laag schilderen met z'n tweetjes neemt best wat tijd in beslag. Waarom is die romp ook zo groot?!
De verfverkoper komt langs om het werk te keuren en te schatten hoeveel primer we nog extra nodig hebben. Hij meld ons dat de werfleider de rest van de week niet werkt doordat het morgen een feestdag is en ze er een brugdag aanplakken en dus pas maandag weer werken... Dat hebben ze ons niet verteld, of hangt ook niet uit. Oeps, een probleem voor ons, want de poten moeten eigenlijk verzet worden en dat dan voor 17u het einde van de werkdag/-week... We vragen het, maar ze zijn nog druk bezig met de toiletten die kapot zijn en de waterleiding te repareren en een mast op een catamaran te zetten.
Probleem want de primer heeft vier, liefst vijf dagen nodig om uit te harden voordat de boot weer te water gaat en de vlakken onder de poten moeten ook geschilderd worden.
Terwijl iedereen om 17u stopt met werken en zoals dagelijks samen een biertje drinken en nakaarten, zijn wij de enige zotten op de werf die verder werken.
De werfuitbater, Keith(een Brit die hier reeds vijf jaar woont en eigenaar is) en zijn vriendin, Paula (een Française) de secretaresse en zijn vriendin, komen langs. Hij is overwerkt en reageert héél heftig tijdens de discussie over het verzetten van de poten/steunen. Paula zijn probeert hem te sussen en beloofd ons hem te bewerken om het vrijdag of zaterdag alsnog te doen.... Afwachten dus!
Discussie twee: over de dag dat Zensation weer te water gaat. Ons was verteld en staat op papier dat dit maandag zou zijn, blijkt dat we in de agenda pas voor dinsdag staan ingepland...vergissing. Dan een dag gratis? Dat kan eventueel geregeld worden volgens Paula en dan hebben we een dag extra om te werken en de verf om uit te harden en te drogen, dat is dus minder erg.
Het laatste stuk schilderen we m.b.v. hoofd- en looplamp. Om 19u30 staken we de werken en zijn de twee lage witte primer geschilderd. Met witte stippen op onze lichamen, kleren en zelfs in mijn haar zijn we toe aan een douche. We kunnen nauwelijks 'pap' zeggen en onze schouders doen pijn. Geert voelt ook zijn benen haast niet meer van telkens op en af de ladder te stappen. Ooo...wat missen we onze schilderscrew...een vlucht naar hier zagen ze niet zitten :-(
Na de douche en het eten zijn we blij dat we in bed kunnen kruipen!
We wonen momenteel op een huis op stelten/ poten, acht om precies te zijn. Het is even nog meer 'back to basic' leven, dan dat we al deden: toiletten en douche kunnen we niet gebruiken aan boord en de afvoeren van de wastafels staan ook toe. Er zijn toiletten en douches op de werf. Maar in het midden van de nacht een ladder afdalen en over het plein wandelen voor een plasje...eum, dan maar op een emmer, zoals ze vroeger deden, hé. Kookpotten staan in de wastafels zodat we water kunnen nemen en daarin opvangen terwijl we handen te wassen, tanden te poetsen, afwassen, enz...
Ons bed en huis is nog hetzelfde, enkel de omgeving is anders en we liggen, of neen, 'staan' vast op meer dan twee meter boven de grond. No problem!
Om drie uur vannacht hoor ik water lopen. Heeft Geert de waterkraan niet toe gezet? Ik stap de kuip in en voel waterspetters en kijk naar beneden...uit de waterkast(waar de tellers en wateraansluitingen opstaan voor de werf) spuit water. Ik wek Geert en ook de buurman komt op onze geluiden af. Een waterleiding is gelost en de buurman, die hier al vijf jaar woont en gelukkig dit reeds eerder heeft meegemaakt en de hoofdkraan weet staan, zet deze toe. Oef...de leiding is voor onze teller gesprongen, dus dit is niet voor onze rekening. Het probleem volgens hem is de te hoge waterdruk in het Franse gedeelte! Met een vijver onder de boot, proberen we de slaap weer te vatten...
De voormiddag wordt gevuld met het treffen van de voorbereidingen: romp schilderklaar maken en aftapen, schroef opschuren, verf en schildermateriaal halen. Er zijn verschillende zaken op de werf die gevestigd zijn in kotjes of containers: verfwinkel, electricien, tuiger, buiskap/bimini maker, enz... Best handig lopen enkele keren per dag binnen en buiten bij de verfwinkel met een bakje, kwast, mondmasker,...op het einde van de werken rekenen we af...
Het is net geen middag als we aan de eerste laag witte primer beginnen. Even later krijgen we een douche over ons heen: de waterleiding is alweer gelost...gelukkig zijn we aan de andere kant van de romp aan het schilderen en is de primer reeds droog waar het water opneveld. Een tijdje later krijgen we weer een douche, maar deze keer van een bui, net als we aan het laatste stuk bezig zijn...even pauze dan maar. Het is net geen 16u wanneer we met de tweede laag starten. Ja, één laag schilderen met z'n tweetjes neemt best wat tijd in beslag. Waarom is die romp ook zo groot?!
De verfverkoper komt langs om het werk te keuren en te schatten hoeveel primer we nog extra nodig hebben. Hij meld ons dat de werfleider de rest van de week niet werkt doordat het morgen een feestdag is en ze er een brugdag aanplakken en dus pas maandag weer werken... Dat hebben ze ons niet verteld, of hangt ook niet uit. Oeps, een probleem voor ons, want de poten moeten eigenlijk verzet worden en dat dan voor 17u het einde van de werkdag/-week... We vragen het, maar ze zijn nog druk bezig met de toiletten die kapot zijn en de waterleiding te repareren en een mast op een catamaran te zetten.
Probleem want de primer heeft vier, liefst vijf dagen nodig om uit te harden voordat de boot weer te water gaat en de vlakken onder de poten moeten ook geschilderd worden.
Terwijl iedereen om 17u stopt met werken en zoals dagelijks samen een biertje drinken en nakaarten, zijn wij de enige zotten op de werf die verder werken.
De werfuitbater, Keith(een Brit die hier reeds vijf jaar woont en eigenaar is) en zijn vriendin, Paula (een Française) de secretaresse en zijn vriendin, komen langs. Hij is overwerkt en reageert héél heftig tijdens de discussie over het verzetten van de poten/steunen. Paula zijn probeert hem te sussen en beloofd ons hem te bewerken om het vrijdag of zaterdag alsnog te doen.... Afwachten dus!
Discussie twee: over de dag dat Zensation weer te water gaat. Ons was verteld en staat op papier dat dit maandag zou zijn, blijkt dat we in de agenda pas voor dinsdag staan ingepland...vergissing. Dan een dag gratis? Dat kan eventueel geregeld worden volgens Paula en dan hebben we een dag extra om te werken en de verf om uit te harden en te drogen, dat is dus minder erg.
Het laatste stuk schilderen we m.b.v. hoofd- en looplamp. Om 19u30 staken we de werken en zijn de twee lage witte primer geschilderd. Met witte stippen op onze lichamen, kleren en zelfs in mijn haar zijn we toe aan een douche. We kunnen nauwelijks 'pap' zeggen en onze schouders doen pijn. Geert voelt ook zijn benen haast niet meer van telkens op en af de ladder te stappen. Ooo...wat missen we onze schilderscrew...een vlucht naar hier zagen ze niet zitten :-(
Na de douche en het eten zijn we blij dat we in bed kunnen kruipen!