Vrijdag, 1 april '16
The Captain zoekt zijn knutselstukken bij elkaar en met een draadstang, ijzerzaag, bout en epoxylijm speelt hij 'Mac Gyver'. En ja, hij denkt dat het gemaakt is, als de lijm houd dan zou het moeten werken...
Virgin Gorda is onze bestemming. Tijdelijk nemen we afscheid van Brigitte & Rob.
Trekken zeil op in de baai en varen even later scherp aan de wind met 20kn. We zien dat het kleine scheurtje dat we reeds enkele weken in het grootzeil hebben, aan het achterlijk, wat groter is geworden en iets daar boven zien we nog één. We besluiten de zeilen toe te doen om verdere beschadiging te voorkomen en op motor verder tegen de wind in te varen...het zit ons even niet mee :-(
Onderweg hebben we via VHF contact met Lia & Remco, SY Hullu Poro. Ja, zo gaat dat, afscheid nemen van de ene en andere bekende zeilen komen alweer om de hoek piepen. Leuk is dat! Straks treffen we elkaar in de baai van St. Thomas en zij willen ons een sleepje geven naar de haven, indien de motor toch niet kan bestuurd worden. Daar vinden we misschien een vervanghendeltje voor het afgebroken stuk.
Aangekomen bekijkt the Captain zijn knutselwerk en het ziet er goed uit. Nog even met de vetpomp extra vet hier en daar aan de buitenboordmotor voorzien en dan is die klaar om te testen. Dinghy optuigen en te water laten. Hullu Poro komt reeds de baai binnengevaren en ons dinghytochtje naar hen verloopt vlekkeloos. The Captain is echt 'Mac Gyver', wat een 'handy man'!
Even later dinghieën we zij aan zij met de twee dinghies door de lange havengeul naar het dinghydok. De hendel doet het prima. Naast de havengeul breken enorme golven op het rif en krijgen we bijna een erehaag van pelikanen op het water in de haven. Jammer dat het zo'n grijze dag is en de ene na de andere regenbui elkaar opvolgt en we zelfs bliksem zien en donder horen... De dames slenteren wat door de straten en boutiques, terwijl de mannen naar de watersportwinkel gaan. Met lege handen treffen we elkaar weer, dus ook géén reserve hendel, hopelijk blijft the Captain zijn constructie in tact, anders wordt het roeien! Samen gaan op zoek naar wat lekkers voor een late lunch en vroeg diner...het is alweer gelijk Happy Hour ;-) Smakelijk & Proost!
maandag 4 april 2016
BVI's, Jost Van Dycke, White Bay - Little Jost Van Dycke - Tortola, Cane Garden Bay(Caraïben)
onderdag, 31 maart '16
Twixx & Zensation varen de baai uit en enkele mijlen verder liggen ze een uurtje later op anker tussen het grote eiland Jost Van Dycke en het kleine eiland Little Jost Van Dycke. Tussen de twee eilanden doorvaren naar de noordkant oogt aanlokkelijk maar is onmogelijk door de vele aanwezige koraalriffen. We zien de Atlantische Oceaan uit het noorden het rif binnenrollen. Aquamarijn kleurig water, witte stranden en adembenemende uitzichten branden op onze ooglenzen! Mooi, mooi, mooi,...
The Captain gaat naar het anker snorkelen, maar zit even snel weer op de zwemtrap... Alles ok? Het is te diep en heeft geen duidelijk zicht en...er zit een haai onder de boot! Brrr... Zou ik gaan kijken? Brrr..., ik durf mijn teen nog niet in het water stoppen. Met de duikbril op en plat op mijn buik liggend op de zwemtrap kan ik hem wel zien aan de kiel, volgens Geert. Ik installeer me, maar...trek me terug. Stel dat die haai dan net mijn richting uitkomt... Ik ben te bang! Geert heeft een oplossing: de 'go pro'. Hij neemt foto's en een filmpje van onze vriend onder de boot. En ja, op de IPad kan ik de zandhaai van een dikke meter(of meer), onder Zensation zien hangen aan de kiel. Zou het die van gisteren in White Bay zijn, die even is meegelift naar hier of is het één van zijn familieleden?! Ik hoef het niet te weten...
Tijd om de 'Bubble Pool' gaan op te zoeken. Met ons Dinghietje varen met we zen vieren naar het dinghydok en trekken onze wandelschoenen aan. Langs mangroven, een lagune en een klim tussen grote stenen en cactussen, komen we aan de noordkant van het eiland. Daar beukt de Atlantische Oceaan op de ruwe afgesleten rotsen in en zorgt tussen de spleten van de rotsen voor kolkend water dat in een klein poeltje loopt='de Bubble Pool'. Noorden wind en meer deining zouden voor nog meer bubbels zorgen en het nog indrukwekkender maken. Moeder natuur heeft hier weer prachtige creaties gemaakt en onze monden vallen open van de prachtige omgeving! Het lijkt wél op foto's uit de boekskes of op postkaarten!
Onze ankerplek ligt wél ongunstig voor wind en deining en we besluiten meer beschutting en rust op te zoeken aan de overkant, in Cane Garden Bay, Tortola. Daar lagen we enkele dagen geleden ook goed.
Het anker heeft zich amper ingegraven of we dinghieën reeds naar de kant...net op tijd voor Happy Hour. Tja, we moeten Brigitte & Rob toch wegwijs maken aan land ;-)
Wanneer we na zonsondergang weer in ons Dinghietje stappen, ontdekt Geert dat de schakelhendel van de buitenboordmotor is afgebroken: nu kan er niet meer voor- of achteruit geschakeld worden! Hoe is dit gebeurt? Misschien een andere dinghy blijven achterhangen, of een kabel of trouw... Zulke dingen kunnen gebeuren met tientallen dinghies die tegen elkaar liggen met kabels en touwen aan een steiger. Maar hoe geraken we nu weer naar Twixx? Met vieren in een bijboot en het hele eind roeien? Ja, dat kan...maar een andere dinghy maakt zich net los van het dinghydok en we roepen: 'Help, help us please!' Meteen krijgen we een sleepje naar Twixx. Thanks!
The Captain is in z'n hoofd al een oplossing aan het bedenken en materiaal aan het bijeensprokkelen. Ondertussen zorgen Brigitte en ik, met ingrediënten van onze twee boten, voor een heerlijk diner: wokgroenten met kipsaté's rijstnoedels en pinda- en Indische saus... Njammie.
Met de Bounty zorgt Rob voor een sleepje met ons Dinghietje naar Zensation. We tuigen alvast onze bijboot af, zodat Geert morgenvroeg aan de motor kan werken, alvorens we verder varen. Duimen maar dat het lukt!
Twixx & Zensation varen de baai uit en enkele mijlen verder liggen ze een uurtje later op anker tussen het grote eiland Jost Van Dycke en het kleine eiland Little Jost Van Dycke. Tussen de twee eilanden doorvaren naar de noordkant oogt aanlokkelijk maar is onmogelijk door de vele aanwezige koraalriffen. We zien de Atlantische Oceaan uit het noorden het rif binnenrollen. Aquamarijn kleurig water, witte stranden en adembenemende uitzichten branden op onze ooglenzen! Mooi, mooi, mooi,...
The Captain gaat naar het anker snorkelen, maar zit even snel weer op de zwemtrap... Alles ok? Het is te diep en heeft geen duidelijk zicht en...er zit een haai onder de boot! Brrr... Zou ik gaan kijken? Brrr..., ik durf mijn teen nog niet in het water stoppen. Met de duikbril op en plat op mijn buik liggend op de zwemtrap kan ik hem wel zien aan de kiel, volgens Geert. Ik installeer me, maar...trek me terug. Stel dat die haai dan net mijn richting uitkomt... Ik ben te bang! Geert heeft een oplossing: de 'go pro'. Hij neemt foto's en een filmpje van onze vriend onder de boot. En ja, op de IPad kan ik de zandhaai van een dikke meter(of meer), onder Zensation zien hangen aan de kiel. Zou het die van gisteren in White Bay zijn, die even is meegelift naar hier of is het één van zijn familieleden?! Ik hoef het niet te weten...
Tijd om de 'Bubble Pool' gaan op te zoeken. Met ons Dinghietje varen met we zen vieren naar het dinghydok en trekken onze wandelschoenen aan. Langs mangroven, een lagune en een klim tussen grote stenen en cactussen, komen we aan de noordkant van het eiland. Daar beukt de Atlantische Oceaan op de ruwe afgesleten rotsen in en zorgt tussen de spleten van de rotsen voor kolkend water dat in een klein poeltje loopt='de Bubble Pool'. Noorden wind en meer deining zouden voor nog meer bubbels zorgen en het nog indrukwekkender maken. Moeder natuur heeft hier weer prachtige creaties gemaakt en onze monden vallen open van de prachtige omgeving! Het lijkt wél op foto's uit de boekskes of op postkaarten!
Onze ankerplek ligt wél ongunstig voor wind en deining en we besluiten meer beschutting en rust op te zoeken aan de overkant, in Cane Garden Bay, Tortola. Daar lagen we enkele dagen geleden ook goed.
Het anker heeft zich amper ingegraven of we dinghieën reeds naar de kant...net op tijd voor Happy Hour. Tja, we moeten Brigitte & Rob toch wegwijs maken aan land ;-)
Wanneer we na zonsondergang weer in ons Dinghietje stappen, ontdekt Geert dat de schakelhendel van de buitenboordmotor is afgebroken: nu kan er niet meer voor- of achteruit geschakeld worden! Hoe is dit gebeurt? Misschien een andere dinghy blijven achterhangen, of een kabel of trouw... Zulke dingen kunnen gebeuren met tientallen dinghies die tegen elkaar liggen met kabels en touwen aan een steiger. Maar hoe geraken we nu weer naar Twixx? Met vieren in een bijboot en het hele eind roeien? Ja, dat kan...maar een andere dinghy maakt zich net los van het dinghydok en we roepen: 'Help, help us please!' Meteen krijgen we een sleepje naar Twixx. Thanks!
The Captain is in z'n hoofd al een oplossing aan het bedenken en materiaal aan het bijeensprokkelen. Ondertussen zorgen Brigitte en ik, met ingrediënten van onze twee boten, voor een heerlijk diner: wokgroenten met kipsaté's rijstnoedels en pinda- en Indische saus... Njammie.
Met de Bounty zorgt Rob voor een sleepje met ons Dinghietje naar Zensation. We tuigen alvast onze bijboot af, zodat Geert morgenvroeg aan de motor kan werken, alvorens we verder varen. Duimen maar dat het lukt!
BVI's, Jost Van Dycke, White Bay(Caraïben)
Woensdag, 30 maart '16
Jost Van Dycke, een Nederlandse naam, genoemd naar een gelijknamige Nederlandse piraat/zeerover. Op White Bay tref je: beach bars, alsook enkele vakantieresorts, waaronder een bungalowpark en camping. Vanaf half negen 's morgens begint de verhuizing van de jachten in de baai: boten vertrekken en ander komen toe en vooral de charterboten zijn gretig en vechtlustig in het eerst tegen hoge snelheid de vrijgekomen meerboei op te pikken! Gevaarlijk en onverantwoord gaat het er vaak aan toe: andere boten, snorkelaars en dinghy's zijn dan de zwakke weggebruikers. Of er wordt vlak op je anker geankerd en met uitzwaai-ruimte tussen de boten wordt helemaal geen rekening gehouden...nou het is ook voor hun maar een 'huurboot'!!!
Soms is het grappig om aan te zien, hoe er wordt geracet of geklungeld, maar soms toch ook angstaanjagend.
White Bay is mooi met het verblindende witte palmenstrand, waar hangmatten tussen hangen en het helder blauwe water, waar het witte zand op de bodem in golfjes ligt...het lijkt wél op de bodem van een zwembad als de zonnestralen erdoor schijnen. De baai is dan ook erg in trek en 's avonds trekt iedereen naar de baai er naast, Great Harbour, met een goede gemotoriseerde grotere dinghy of per taxi. Een beetje beweging kan geen kwaad en wij gaan het te voet proberen. Een steile klim langs asfaltwegen, of zeg maar verscheidene klimmen..., brengt ons naar boven op de berg. We puffen, kreunen en blazen...hier gaan we de komende dagen nog plezier van beleven...pijnlijke kuiten laten zich reeds voelen en het zweet drijft van ons lijf. En telkens wanneer we denken er te zijn, ligt er achter de bocht nog een weg naar boven...maar op het hoogste punt wordt onze inspanning beloond met een panoramisch zicht om 'U' tegen te zeggen! Het afzien is meer dan de moeite waard. Ook de baai van Great Harbour ligt er als een 'plaatje' bij.
De mannen zitten al snel op een terras hun dorst te lessen. Kristien & Jan, die met Pacific Wave in Great Harbour liggen, lopen we op het lijf en...daar zitten we weer met z'n zes in een bar: de beruchte 'Foxy's'.
Maar de terugtocht, over de berg, voor ons vier wacht. Na wat 'pi-ta-mientjes' zetten we de mars erin. Grijze wolken dreigen in de lucht, het weer slaat om en een grote hoeveelheid regen valt op ons neer...geen plek, bushalte of afdak om te schuilen. We zijn nat van kop tot teen en het lijkt wel of we de terugtocht al zwemmend hebben ondernomen. Toch stappen we in de Bounty om weer tot aan onze dames te geraken. Het water is heerlijk warm en uitnodigend...we zijn toch al nat.
Een lange schaduw nadert de boot, wanneer we in het gangboord staan en de natte kleren ophangen. Is dat nu een zeeslang of een morene? Het dier zwemt achter de boot en onder ons Dinghietje..het is een haai! Ja, een zandhaai van wél zeker een meter lang. Hij zwemt in de richting van Twixx en Brigitte & Rob zijn nog aan het snorkelen aan hun zwemtrap...net wanneer we hen willen waarschuwen, draait de haai weer in onze richting en zwemt naar het rif dat voor ons ligt... Ja, ze zijn er echt en ze zwemmen hier vlakbij! Ik denk niet dat ik nog in het water spring :-\
Jost Van Dycke, een Nederlandse naam, genoemd naar een gelijknamige Nederlandse piraat/zeerover. Op White Bay tref je: beach bars, alsook enkele vakantieresorts, waaronder een bungalowpark en camping. Vanaf half negen 's morgens begint de verhuizing van de jachten in de baai: boten vertrekken en ander komen toe en vooral de charterboten zijn gretig en vechtlustig in het eerst tegen hoge snelheid de vrijgekomen meerboei op te pikken! Gevaarlijk en onverantwoord gaat het er vaak aan toe: andere boten, snorkelaars en dinghy's zijn dan de zwakke weggebruikers. Of er wordt vlak op je anker geankerd en met uitzwaai-ruimte tussen de boten wordt helemaal geen rekening gehouden...nou het is ook voor hun maar een 'huurboot'!!!
Soms is het grappig om aan te zien, hoe er wordt geracet of geklungeld, maar soms toch ook angstaanjagend.
White Bay is mooi met het verblindende witte palmenstrand, waar hangmatten tussen hangen en het helder blauwe water, waar het witte zand op de bodem in golfjes ligt...het lijkt wél op de bodem van een zwembad als de zonnestralen erdoor schijnen. De baai is dan ook erg in trek en 's avonds trekt iedereen naar de baai er naast, Great Harbour, met een goede gemotoriseerde grotere dinghy of per taxi. Een beetje beweging kan geen kwaad en wij gaan het te voet proberen. Een steile klim langs asfaltwegen, of zeg maar verscheidene klimmen..., brengt ons naar boven op de berg. We puffen, kreunen en blazen...hier gaan we de komende dagen nog plezier van beleven...pijnlijke kuiten laten zich reeds voelen en het zweet drijft van ons lijf. En telkens wanneer we denken er te zijn, ligt er achter de bocht nog een weg naar boven...maar op het hoogste punt wordt onze inspanning beloond met een panoramisch zicht om 'U' tegen te zeggen! Het afzien is meer dan de moeite waard. Ook de baai van Great Harbour ligt er als een 'plaatje' bij.
De mannen zitten al snel op een terras hun dorst te lessen. Kristien & Jan, die met Pacific Wave in Great Harbour liggen, lopen we op het lijf en...daar zitten we weer met z'n zes in een bar: de beruchte 'Foxy's'.
Maar de terugtocht, over de berg, voor ons vier wacht. Na wat 'pi-ta-mientjes' zetten we de mars erin. Grijze wolken dreigen in de lucht, het weer slaat om en een grote hoeveelheid regen valt op ons neer...geen plek, bushalte of afdak om te schuilen. We zijn nat van kop tot teen en het lijkt wel of we de terugtocht al zwemmend hebben ondernomen. Toch stappen we in de Bounty om weer tot aan onze dames te geraken. Het water is heerlijk warm en uitnodigend...we zijn toch al nat.
Een lange schaduw nadert de boot, wanneer we in het gangboord staan en de natte kleren ophangen. Is dat nu een zeeslang of een morene? Het dier zwemt achter de boot en onder ons Dinghietje..het is een haai! Ja, een zandhaai van wél zeker een meter lang. Hij zwemt in de richting van Twixx en Brigitte & Rob zijn nog aan het snorkelen aan hun zwemtrap...net wanneer we hen willen waarschuwen, draait de haai weer in onze richting en zwemt naar het rif dat voor ons ligt... Ja, ze zijn er echt en ze zwemmen hier vlakbij! Ik denk niet dat ik nog in het water spring :-\