Bereikbaar online

Bereikbaar

Sorry, dat we de laatste week niet op mails hebben geantwoord of gefacetimed, geskyped, gewhatsapped e.d.

We hebben nog geen goede WiFi gehad...

Hoe komt het dan dat de blog online is gezet? We hebben een kaart gekocht met 4G om het weer te kunnen binnenhalen en die hebben we ook even gebruikt voor de blog. Het staat vooraf in notities en gaat redelijk om dit te kopiëren en te posten. Wilden jullie toch even op de hoogte houden van onze avonturen.

We zijn jullie niet vergeten hoor lieve familie en vrienden. We nemen contact op zodra het netwerk in de haven niet overbelast is(wat meestal wel is, is te zwak om al die cruisers die online willen te verwerken) of we ergens anders een netwerk kunnen oppikken.

Tot gauw x

Concarneau-Belle Île, Sauzon(FR)

Zondag, 21 juni '15

De vissers varen al vroeg uit met de ribs voor hun wedstrijd en naast ons komt en gaat de ene vedette na de andere vol volk om naar Îles de Glénan te varen...het zal daar gezellig druk zijn met dagjes-mensen.

Na de douche, bakker en het tanken verlaten we Concarneau. Onze Selfie wordt geïnstalleerd, zodat we ze nog eens kunnen uittesten. Er is weinig wind en een nieuw vislijntje wordt uitgegooid en Selfie begint aan haar job om Zensation op koers te houden en te besturen en ze doet dat Super goed. Onze Goerge heeft er een concurrente bij, maar hij is e wel blij mee, dit geeft al eens vrijaf ;-)

De wind neemt toe en we eindigen in Belle Îles, Port de Sauzon. Er is hier geen ankerplaats, enkel meerboeien. Maar met onze gesofisticeerde pikhaak is dat geen probleem. Onze eerste meerboei-plek is te wiebelig. Er is nog één dichter bij het strand. Nog even checken of er bij laag water genoeg overblijft voor onze kiel en hop, we maken ons weer los van de ene meerboei en varen naar de andere. Het oog bovenop deze meerboei is kleiner en mijn gesofisticeerde pikhaak kan er net rond, maar blijft haperen, hij kan niet doorgetrokken worden, doordat het oog te klein is en blijft aan de boei hangen! Oeps, daar hangt die nu. Ik leg me op men buik op het dek en steek snel een andere landvast door het oog, zodat we zeker vastliggen. Snel, snel de dinghy vaarklaar maken om de pikhaak te gaan redden... Tja, hij is een beetje uit elkaar gewrongen, dit vraagt een handige Harry of een Captain. Na het eten begint hij er al aan. Hij heeft hem al uit elkaar gehad en weer in elkaar gestoken, maar het ziet er naar uit dat mijn SUPER-gesofisticeerde-meerboei pikhaak naar de 'jenoe' is :-(  Morgen gaat hij het nog eens proberen.

Dan maar naar de wal en het eilandje bezoeken.

Port La Pêret-Concarneau

Zaterdag, 20 juni '15

Gisterenavond hadden we in het dorp geïnformeerd naar een bakker... Die is hier niet, wél in het volgende dorp, 3km verder.

Dus vol goede moed varen we vanmorgen naar het strand, om naar Fouesnant te wandelen voor een bakker en nog wat verse proviand. Het is al warm en we klimmen alsmaar hoger. De kerk lijkt nog ver... Eindelijk, we hebben het dorp bereikt en er is net markt van de lokale boeren/teelders. 

Na onze boodschappen zetten we de pas er weer in richting Cap Coz, de baai waar we voor anker liggen. Zouden we liften? Neen, we stappen door met onze zakken en trolley. Er is langs de weg een natuurlijke waterbron, waar de mensen hun waterflessen en bidons komen vullen. Er wil net een wagen vertrekken, wanneer we voorbij stappen. De dame vraagt ons of ze ons een lift kan geven...wouw SUPER! Ze brengt ons tot aan het strand. Fantastisch dat er zulke vriendelijke mensen zijn. We zijn heel blij met de lift, zeker met deze warmte en al die boodschappen. 

Het wordt nog een actieve dag aan boord: wassen, poetsen, klussen,... En dan tegen 17u anker op en zeilen we naar Concarneau, dat vlakbij ligt. De water- en dieseltank moeten gevuld worden.

We liggen hier aan de eerste steiger en wanneer we aan het aperitieven zijn, komt een vedette aangevaren, die van Îles de Glénan komt en de mensen hier afzet. Er stappen twee gasten af beladen met zakken vol leeggoed, nog wat kratjes wijn en een zak vol baguetten. Ze vragen of we graag een baguette willen. Ja, dat mag wél, dan veranderen we onze menu voor zo meteen. Ze slaan een gezellig babbeltje, het zijn twee levensgenieters. We geven ze een biertje en gelijk doen ze ons nog een kratje wijn kado! Nou ja...

Het is hier druk met ribs en vissers, er is dit weekend een wedstrijd, alsook feest in de stad. We horen een band optreden vanop ons privé-terras. We gaan eens een kijkje nemen alvorens we de kooi induiken. Het is hier een gezellige stad. De citadel aan de haven is mooi verlicht. Het scheidt ook de plezier- van de vissershaven. Deze stad is bekend voor de vissers en bezit ook een vissersmuseum. Wanneer we gaan slapen, horen we nog steeds de muziek van de Hard Rock-band en ze zingen ons in slaap.

Beg Meil- baai Cap Coz, Port La Pêret

Vrijdag, 19 juni '15

We ontwaken knallen rust in de baai en zijn hier nog steeds alleen...zalig! Na het ontbijt en een buiten-douche, daar is het al warm genoeg voor nu, varen we op motor naar de baai voor Port La Pêret, Cap Coz en droppen het anker.

Met de dinghy varen we de haven in, die voor een stuk droogvalt. Daar gaan we in de havenwinkel nog op zoek naar wat onderdelen en naar een bakker voor een baguette. Terug aan boord lunchen we en cocoonen wat in het zonnetje. Even maar en dan gaat de bimini weer open. The captain haalt zijn naai- en splitsmateriaal boven en splitst een touw, terwijl ik wat lees en de blog schrijf, zodat ik ze een van de dagen kan posten,  als we WiFi hebben. Dan ga ik nog een zonnestraaltje opzoeken...alles met maten en een beetje afwisselen, hé. Vanop het strand hoor je de mensen en kinderen, met hier en daar een gilletje wanneer ze het water ingaan. Het is leuk om die geluiden te aanhoren. Het wordt ook steeds drukker op het strand.

Tijdens het avondeten kunnen we een zeilwedstrijd bekijken in onze achtertuin. The Captain vindt dit een geweldig idee, om zo elk weekend mee te starten i.p.v. te beginnen met drinken, maar dat zal dan zeker wél na de wedstrijd plaatsvinden ;-)

Na het avondeten varen we met de dinghy naar het strand. Deze keer verloopt de aanloop naar de natte landing goed, alleen verlies ik mijn evenwichtig wanneer ik afstap en val pardoes in het water en wordt door een golf verder nat gespoeld...ik ben nu helemaal nat, tot aan men kin! Nou, nou, dit is een echte natte landing. Ik lach om mezelf...wat ging er fout?! Er zit niks anders op dan terug te keren naar de boot en me te ontdoen van de natte kleding, afdrogen en iets droogs aan te trekken.

En we zijn weer weg. Deze keer heb ik men bikinibroek aan en ligt mijn korte broek in de dinghy. Ik zet me net voor de landing vooraan op de dinghy en spring met men twee voeten samen. Oef, een perfecte landing. Nu kunnen we het dorp verkennen. Er zijn nog veel mensen aanwezig op het strand en ze hebben allemaal een koelbox bij. Ach, hier zitten de frigobox-toeristen. 

Na onze wandeling begrijpen we het wél, er zijn slechts 4 zaken in het dorp: restaurant, bistro, crêperie, bar en een kraam waar je snacks en ijs kan kopen. Het zijn hier vooral vakantiehuizen.

Het is een aangename avond en het is nog een gezellige drukke boel op het strand, wanneer we terugvaren naar Zensation...droog(enkel natte voeten) ;-)

Îles de Glénan-baai Beg Meil

Donderdag, 18 juni '15

Al wiegend hebben we zalig geslapen achter ons anker. Buiten is het mistig en een vijftal grote ribs met mannen liggen rond de jachten te vissen. Men kapiteintje probeert het ook nog eens...

We bekijken nogmaals onze planning en het weer. We kiezen om richting Port La Pêret en Concarneau te varen en vertrekken als de mist optrekt. Met een zacht briesje zeilen we er naar toe en droppen nog geen twee uur later het anker tussen Port La Pêret en Beg Meil. Er liggen hier veel boten aan een meerboei, maar geen beweging. Het zijn vaste ligplaatshouders, dat zie je wél vaker buiten Nederland en België i.p.v. havens en steigers.

Aan wal maken we een wandeling door het dorp. Het is er stilletjes. Hier in Bretagne hebben we al een aantal keer ervaren dat ze hier reeds gebruik maken van de zuiderse gewoonten, nml. sïesta. Tussen 12 u en 14 á 15u is er veel gesloten en als je 'S Avonds wil dineren, kan dat bij de meeste zaken pas vanaf 19u. 

Toch is er een crêperie open en het terras is goed gevuld en vinden er nog een tafeltje voor ons. 

Bij de toeristisch dienst, die enkel van vrijdag tot zondag open is, zien we een foto van Beg Meil. Die hadden we ook al in Bénodet gezien, bij de uitstappen met de vedettes. Het is achter de hoek, dus lichten we het anker en varen naar daar. Daar zijn enkel zandstranden, maar de deining van de Atlantic is er wat heviger. We ankeren en wachten even, alvorens we van boord gaan en naar het strand varen. Er staan hevige golven die ons verder op het strand zetten, dat wordt nog spannend straks, wanneer we terug moeten. Er ligt een mooi wandelpad naast het water en we volgen het, maar het blijft kronkelen en we zien de ligplaats al waarvan we daar straks zijn weggevaren... We hopen dat er snel een splitsing komt. Eindelijk kunnen we een afslag nemen en hopen zo in de bewoonde wereld te komen, maar buiten knappe villa's en woonsten is er niets. Geen café, crêperie, bakker,... Helemaal niets. Dan maar terug naar het strand en de dinghy in. Wou, wat een golven, dat houden we niet droog! Met de kortebroekspijpen zo hoog mogelijk opgerold proberen we door de golven heen te komen en in de dinghy te springen. Aan boord kunnen er alweer twee broeken te drogen worden gehangen ;-) Altijd een beetje avontuur. Maar, was het water nou eens een beetje warmer, hé.

De deining neemt wat af en we besluiten hier te blijven voor de nacht. We liggen hier helemaal alleen bij ons privé strand.

Îles de Glénan

Woensdag, 17 juni '15

We ontwaken aan Île Penfret en zien al vele vissers druk bezig. Dan merken we dat het eigenlijk de crew is van de geankerde zeilboten, voornamelijk mannen alleen, die hier hun anker droppen en met hun bijbootje vissen, visnetten  en fuiken droppen. Hmmm... en aan ons hengeltje bijt maar niks :-(

We maken de dinghy klaar en leggen onze wandelschoenen erin, klaar om dit archipel te ontdekken. Hier zijn geen steigers, dus een 'wet landing/natte landing' staat ons te wachten. Met de wieltjes achteraan op de dinghy kunnen we hem zonder veel moeite verder op het strand trekken/rijden, zodat die niet wordt meegenomen bij opkomende water, want dat is altijd even opletten en nadenken: is het nu hoog of laag water? Hoeveel gaat er nog bijkomen? Hoe lang blijven we weg? 

Want naar de boot zwemmen in dit koude water is gene kado ;-)

Voor het eerst stappen we onze wandelschoenen in. Er ligt een wandelpad, zodat we het archipel kunnen rondstappen. Er zijn verschillende kampen/vakantiedomeinen voor zeilscholen en -kampen. De archipels zijn hiervoor gekend. Wanneer we grote houten rechthoekige hokjes zien met een rechthoekig gat, denken we eerst dat het grote bijenkorven zijn, maar het blijken de toiletten van de kampen. Tja, we hebben er dan maar geen foto van gemaakt, hé. Maar je hebt toch een prachtig zicht als je daar op het toilet zit ;-)

Aan de andere kant van Îles Prenfret hebben we een magnifiek zicht op de andere archipels. Wauw, prachtig! Straks varen we daar naar toe voor een nieuw ankerplekje. Ongelooflijk mooi is het hier. Jammer dat het hier geen 365dagen per jaar zo'n prachtig weer is.

Na de wandeling zonnebaden we nog even in de kuip, tot even voor hoog water. Tijd om het anker te lichten en naar de andere archipels te varen. Het is er véél drukker. Er liggen veel meerboeien en ook veel boten.

We kiezen ervoor om aan de westkant van St. Nicolas  te gaan liggen. Zo kunnen we aanschouwen hoe de smalle landtong, die St. Nicolas met Banarec verbindt tot een uur voor hoog water, verdwijnt. Het levert prachtige blauwe en appelblauw zeegroene kleuren op... 50 shades of... ;-)

Met de dinghy varen we tot voor het strand. Zoals gewoonlijk bij een natte landing, ga ik eerst uit de dinghy. Maar ik zie dat het er nog te diep is, ook al zijn we bijna op het strand. Het water is er zo helder en de bodem is nog diep. Maar the Captain gelooft me niet en zegt dat ik eruit moet. Hij heeft de motor al stil gelegd en de schroef omhoog gezet. Ik twijfel nog steeds aan de diepte en zie het ook aan een jongetje dat niet ver van me met zijn wetsuit tot aan z'n middel in het water staat. Maar ik moet eruit van the Captain. Met mijn broek opgerold steek ik één been uit en probeer grond te voelen, ik hijs me verder van de dinghy met men tweede been en...oeps daar ga ik...tot aan men poep sta ik in het water, vlak aan het strand. Brrr...ik heb een natte broek, het water is véél te kou. Dit is een echte 'wet landing'! Ik lach me te pletter, wat een aankomst! Op het strand schrokken een aantal mensen met men diepe landing. Ja, het heldere water en strand kan je bedriegen. Zie je wél men kapiteintje dat we niet ver genoeg gevaren waren! Volgende keer mag hij eerst uitstappen, of ik pak een peilstok mee;-) Gelukkig staat er wat wind en brand het zonnetje nog, zodat men broek droog is tegen dat we het archipel zijn rondgewandeld.

Het lijken hier allemaal kleine paradijsjes deze archipels. Jammer dat er meerdere deze kennen of weten liggen. Er komen ook veel vedettes met dagtoeristen hier heen gevaren.

Gelukkig kunnen we rust vinden op ons privéterras en genieten van al het moois. 

Vanavond kookt the Captain voor de eerste keer, sinds ons vertrek of is het sinds we een boot hebben? En wat staat er op het menu?! Goed geraden: spaghetti met Manna saus. We zijn aan onze vriend, die daar werkt, vooraf vergeten te informeren in welke landen we deze spaghettisaus kunnen bemachtigen, aangezien er al twee potten uit onze voorraad zijn opgebruikt ;-)

The Captain heeft alweer extra +punten!