zondag 23 september 2018

Samoa: Upolu, Apia

Vrijdag, 17 - vrijdag, 31 augustus ‘18 (UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Samoa’, officieel de Onafhankelijke Staat Samoa en tot 1997 West-Samoa, is een republiek in Polynesië. Het land omvat het westelijk gedeelte van de Samoa-eilanden; het oostelijke deel is het Amerikaanse territorium Amerikaans Samoa. In 1962 werd het onafhankelijk van Nieuw-Zeeland. ‘Samoa’ telt circa 220.000 inwoners, verspreid over een landoppervlak van 2831 km². ‘Samoa’ bestaat uit de twee eilanden ‘Upolu & Savai'i’ die 99% van het landoppervlak van Samoa beslaan, en acht kleinere eilandjes: de drie eilanden in de ‘Straat van Apolima’: Manono, Apolima & Nu'ulopa; de vier ‘Aleipata eilanden’: ‘Nu'utele, Nu'ulua, Namua & Fanuatapu’ (deze liggen een eindje ten oosten van Upolu), en het eilandje ‘Nu'usafe'e’ (kleiner dan 0,01 km² in oppervlakte en ongeveer 1,4 km van de zuidkust van Upolu verwijderd)
Het hoofdeiland ‘Upolu’ herbergt bijna driekwart van de Samoaanse bevolking, en de hoofdstad is ‘Apia’. ‘Savai'i’ daarentegen is het grootste eiland van ‘Samoa’ en op zes na grootste eiland van Polynesië. Het inwoneraantal van Savai'i is 42.000. De officiële taal is Samoaans en Engels wordt door de meeste gesproken. 

Samoa werd in 1722 ontdekt door de Nederlander Jacob Roggeveen. De Franse ontdekkingsreiziger Bougainville bezocht de archipel in 1768 en gaf ze de naam Schipperseilanden (îles du Navigateur).
De eilanden ondervonden heel wat getouwtrek en oorlogen tussen verscheidene landen. Voor meer info zie volgende link:
Samoa werd officieel onafhankelijk op 1 januari 1962 en was daarmee de eerste onafhankelijke Polynesische staat van de 20e eeuw. Aanvankelijk werden er twee vertegenwoordigers van de oude koninklijke families Malietota en Tamasese voor het leven benoemd tot staatshoofd, maar na het overlijden van de laatste in 1963 was er voortaan slechts één staatshoofd. Sinds het overlijden van de Malietota-vertegenwoordiger in 2007 wordt het staatshoofd, de O le Ao o le Malo, verkozen voor een periode van vijf jaar. In 1976 werd Samoa lid van de VN.
In 1997 werd de landsnaam gewijzigd van West-Samoa naar Samoa.

De dinghy wordt klaar gemaakt. We zijn een beetje te vroeg, aangezien de ambtenaren pas om 9u beginnen te werken, maar het neemt een tijdje in beslag voor de eerste oproep komt. Eindelijk kan the Captain tegen 11u de haven indinghieën en de eerst beambte ophalen. Het is ‘health’, een jonge man met een ‘Le Faitaga’ (=wikkelrok) aan. Na een document en enkele vragen is hij klaar en brengt the Captain hem weer terug. In de haven treft hij de man van ‘quarantaine’, hij hoeft niet aan boord, enkele documenten invullen en klaar. ‘Customs’ is de volgende in het rijtje. De douane dame wil niet mee in de dinghy en eist om de boot in de Marina af te meren! Het weer overtrekt en donkere wolken dreigen. ‘Wees snel, voordat ik nat wordt’, roept ze nog na. Met veel tegenzin halen we ‘t anker op. Ondertussen worden we overspoelt door regendruppels. Wanneer we aan het dok arriveren is er niemand te zien. The Captain is uit zijn humeur, ze hadden beloofd ons aan te nemen. We zijn het gewoon om met z’n tweetjes aan te leggen, maar hulp is altijd leuk en als ze een belofte maken... Een fender glipt op het ponton, waardoor er een verbrande rubberen streep van de stootrand op de romp verschijnt 😡. Wanneer de dame in haar mooiste jurk met haar collega verschijnt, probeer ik the Captain in bedwang te houden en vriendelijk te zijn! De mannelijke collega blijft met z’n ‘Le Faitaga’ achter de winch hangen. Ik wil hem redden en z’n stukje stof van zijn rok optillen, maar hij is me voor... jammer, nu weet ik nog niet wat ze er onderaan dragen, hi, hi, hi,... (bij een Schot heb ik het ook nog niet ontdekt 😉). Wanneer de documenten zijn ingevuld kijkt de jongeman even in de boot rond en trekt elk kastje open. Alles is in orde en ze verlaten Zensation. 
De laatste formaliteiten moeten gebeuren bij immigratie. Deze bevinden zich in de stad, met de taxi zijn we er zo. Even geld (*tala’s= WST)) uit de bankautomaat halen, zodat we de rit kunnen betalen en dan het grote gebouw binnen stappen. Op het eerste verdiep treffen we véél wachtende mensen. Als ‘palangi’ vallen we op en worden we al snel verder geholpen. Weer een reeks papieren invullen, stempel in ons paspoort met een visa voor 30 dagen, eindelijk zijn we ingeklaard, net voor sluitingstijd en het weekend. Het heeft ons een hele dag geduurd... tijd om de stad een beetje te verkennen en een simkaart te kopen voor wat data en bel-/sms-krediet. 
Onder het ambtenarengebouw vinden we een drank- & eetkraampje met worstenbroodjes. De lekkerste en dikste worstenbroodjes (wat gehakt betreft) ooit! Deze zullen gedurende ons verblijf meerdere malen gekocht & verorberd worden 😋 op verschillende locaties.
Omdat tijdens onze aankomst de prijs per dag op anker hetzelfde is, als een nacht in de Marina, kiezen we voor het laatste. Aangezien we enkele uitstappen willen plannen, is dit een veilige plek om ons drijvend huisje achter te laten. 
(Tijdens ons verblijf wordt er druk gediscuteerd tussen de cruisers en Port Control i.v.m. deze onlogische prijs. Na vergaderingen met officials wordt de  prijs aangepast (=100 US$/boot)).
In de stad treffen we Lou, de man van quarantaine. Hij spreekt over zijn jongeren ‘rugby’ team en laat een foto zien. Hij vraagt aan the Captain om zijn naam op een lijst voor de jongens te zetten, eigenlijk is het een geldinzamellijst en zo maakt hij misbruik van zijn macht & functie en durven we niet anders dan enkele tala te geven... Nadien overdenken we dit gebeuren en hebben we er een slecht gevoel over: we zijn alweer véél te braaf en meegaand geweest! En dan komen de vragen: bestaat het team? Gaat het geld ‘echt’ naar hen of steekt hij het in eigen zak?! 🤨
De herfst is duidelijk ook hier in het land. De verkleurde bladeren vallen in grote hoeveelheden, bedekken onze dame en dwarrelen door de openstaande luiken. Ze stappelen zich op en kruipen tussen elk gaatje & spleetje. Dagelijks wordt het dek ontruimd & afgespoten. De kleine bladeren zullen, zoals confetti na carnaval, ons nog lange tijd plezieren! 
Er bevinden zich leuke winkels met lokale souveniers, kleding, juwelen, stoffenwinkels met honderden rollen stof met prachtige motieven, een fleemarket (=markt met lokale souveniers, kleding & stoffen), groenten- & fruitmarkt en vismarkt. De stad heeft heel wat te bieden en we kuieren er lekker in rond en bezoeken het museum van Samoa. 
In het ‘Visitor Center’ (=informatie-/toeristenbureau) worden we trakteerde op een fantastische welkomsshow van enkele uren, waarbij we kennismaken met cultuur, tradities en ambachten. Zo vlechten we bij aanvang een bord van palmbladeren, worden we ingewijd in een ‘kava’  (Samoaans: ‘ava’ -> *zie link) ceremonie en krijg ik de kans om dit speciale drankje te proeven (hier wordt met véél angst naar uitgekeken omdat het er raar uitziet en zou smaken naar grond omdat het gemaakt wordt van de gedroogde wortelen van een plant, maar het lijkt & proeft een beetje als soyamelk, dus dat valt mee 😉!), we zien een dame die een Samoaanse tattoo ‘pe'a’ krijgt op de traditionele wijze, nml. de tapa (=kloppen met een stokje op een ander stokje waaraan een stuk been, schildpaddenschild of hout zit (*meer info)), de umu oven (=in de grond met vulkaanstenen)met bereidingen van: vis in een gevlochten palmblad, palusami (jongere tarobladeren met kokosmelk (ter plaatse gemaakt en gedemonstreerd door het schrapen van het kokosvlees en uitgewrongen met natuurlijke sisal), broodvrucht & zoete aardappel; houtsnijwerken waaronder de ‘tanoa’ (kava kom), het maken van tapakleding (=papier van palmbomenschors dat nat gemaakt wordt en plat geslagen & met steen uit elkaar gewreven wordt, zodat het verdubbelt in grote), bedrukking op stof voor een lava lava (=de Samoaanse sarong/pareo =stuk stof dat je om je lende wikkelt). Bij elke demonstratie hoort de nodige uitleg en fases. Na enkele uren wordt deze informatieve & interessante ‘welkom show’ afgesloten met het eten van de gerechten uit de umu oven uit het palmbladeren bord, terwijl we getrakteerd worden op  een Samoaanse dansvoorstelling met een begeleidende band. FANTASTISCH! Geweldig initiatief van het toeristisch bureau. Dit zou elk land moeten doen, zodat de bezoekers meteen meer te weten komen over het land, geschiedenis, curltuur, gewoontes, enz...
The Captain kiest nog een lava lava uit met een mooi motief dat de dame ter plaatse gemaakt heeft. Oeps, alweer een rokje voor mijn man! Moet al mijn rokjes & jurkjes gaan verstoppen?! 🤣😂🤣 We stoppen een centje/fooi in de palmbladeren mand en genieten na van een boeiende dag.
Op de ‘fleemarket’ hangen prachtige ‘puletasi’ (= een Samoaans tweedelig kledingstuk: lange rok met tuniek). Ik pas er één, maar het heeft wat aanpassingen nodig. De dame kan dat voor me doen, alsook één maken volledig hoe ik het wil, met de kleur, design en stof naar keuze. En zo worden mijn maten opgemeten en kies ik een materiaal, kleur & motief. Op een dag zou het klaar zijn! Nou, dat hoeft niet, we blijven nog even...
Tussen alle mooie Polynesische designs kiezen we er een uit om schaduw-/privacydoeken voor aan de bimini (=zonnetent) te maken. We kiezen ook nog een stofje voor kussenovertrekken en the Captain gaat gretig te werk met z’n nieuwe speeltje. 
Ondertussen stippelen we onze reis uit voor de twee eilanden ‘Upolu & Savaï’ uit en regelen een huurwagen.

Extra info:
*Tala/WST: Het betaalmiddel in Samoa is de Tala (1 Tala = 0,30 euro). Er bestaan biljetten van 100, 50, 20, 10 en 5 Tala. Er bestaan munten van 1 Tala en 50, 20, 10, 5, 2 en 1 Sene. 

*Vlag Samoa
De vlag van Samoa is in gebruik sinds 24 februari 1949 en bestaat uit een rood veld met een blauw kanton. In dit kanton staan vijf witte sterren, één grote, drie middelgrote en één kleine.
De drie kleuren hebben elk een eigen symbolische betekenis: rood staat voor dapperheid, wit voor zuiverheid en blauw voor vrijheid. De sterren beelden het Zuiderkruis uit; dit is gebaseerd op de vlag van Nieuw-Zeeland.
Het nationale volkslied van Samoa sinds 1962 is een lofzang op de vlag. "The Banner of Freedom" (De Banier van Vrijheid) werd geschreven door Sauni Iiga Kuresa.

*Samoaanse Tattoo ‘pe'a’

*Samoaans Kava of ‘ava’ ceremonie

Trip: Amerikaans Samoa: Tutuila, Pago Pago - Samoa: Upolu, Apia

Woensdag, 15 augustus ‘18, 17u - donderdag, 16 augustus ‘18, 8u30
Opmerking: datumgrens overgestoken: officiële aankomstdag en tijd in Samoa: vrijdag, 17 augustus ‘18, 8u30 (van UTC -11 naar UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Totaal trip:
Resultaten na 15u30’:
Afgelegde afstand: 80NM
Gemiddelde snelheid: 5,3 kn

Om 17u is het anker opgehaald en hebben we nog wat afval opgevist dat rond het anker & -ketting hing! 
Wanneer we de diepe baai uitvaren van Pago Pago, verschijnen al snel de lichtjes van het eiland op de achtergrond. Enkele uren houden ze ons gezelschap en maken we al zeilend gebruik van het sterke WiFi-signaal tot we te ver van Tutuila verwijderd zijn en het signaal wegvalt.
De nacht verloopt rustig, geen boten te zien. Toch gebeurt er iets vreemd. We voelen het niet en we zien het niet, maar officieel steken we de datumgrens over.
D.w.z.: dat we een dag verliezen... We reizen in de tijd zonder tijdmachine en gaan 24 uur verder, een hele dag verdwijnt in het niets... POEF! Oplost! In een klap gaan we van UTC -11 naar UTC +13, en liggen ineenkeer qua tijd voor op de rest van de wereld! In cruiser taal is dit een ‘goldstar day’, een dag dat je geen geld uitgeeft! Gelukkig was er niemand van ons op 16 augustus jarig, want dan zou die geen feestje hebben of misschien jammer, dan bleef diegene een extra jaartje jonger 😜

Wanneer de zon opkomst wordt de vislijn uitgerold, maar al snel naderen we het eiland ‘Upolu’ van ‘Samoa’ en varen we de baai van ‘Apia’ binnen.
We proberen contact te maken met ‘Port Control’, via de marifoon. Na enkele oproepen, krijgen we respons en vragen ze ons het anker te droppen en te wachten tot ze ons weer oproepen om de ambtenaren aan boord te brengen voor de inklaarprocedure. We droppen het anker met uitzicht op een prachtige kerkgebouw.

Extra Info:
*Datumgrens:
Door de ligging van ‘Samoa’ vlak ten oosten van de internationale datumgrens werd hier als laatste ter wereld Nieuwjaar gevierd, namelijk om 12:00 uur Belgische tijd. ‘Samoa’ besloot echter om per 29 december 2011 over te stappen van de oostelijke naar de westelijke kant van de datumgrens. Dit betekende dat er een dag werd overgeslagen: 30 december kwam te vervallen; na 29 december 2011 volgde 31 december 2011. Deze wijziging vergemakkelijkt het zakendoen met de voornaamste handelspartners Australië en Nieuw-Zeeland, die beide al aan de andere kant van de datumgrens lagen. Voor de overschakeling liep Samoa 21 uur achter op Sydney, na de overschakeling 3 uur vóór!

Maar hoe komt dat nu, die datumgrens? Waarom wij dan een dag kwijtspeelden?
Meer info hierover kijk op volgende link: