Zaterdag, 10 september '16
Voor we de meerboeien loshalen en de bijboot vastsnoeren, worden de laatste weerberichten binnengehaald.
Met grootzeil op, vertrekken we uit de baai en al snel zeilen we verder weg. Ontbijten doen we onderweg en tegen de middag bereiken we Klein Curacao. Dat was weer een vlotte, mooie zeildag! Een vriendelijke Nederlander in zijn bijboot, komt ons lijntje aanpakken en steekt het door de meerboei. Lekker makkelijk!
Het is rustig op het eiland, want de grote afwezige is de excursieboot 'Mermaid'. We treffen een bijna leeg strand en slechts enkele kleinere excursieboten.
Het water geeft ons verkoeling en energie. Een zeeschildpaddenfamilie van zeven begroet Steve.
Omdat we alweer geen vers visje gevangen onderweg, wil Steve nog een poging doen ter plaatste. Eerst probeert hij het met een schepnet, daarna gaat hij gewapend met een, door the Captain, geïnproviseerde speer, gaat hij op jacht. Ondertussen probeert Geert vanaf de boot met zijn vishengel nog wat de vangen. Na enige tijd komt, een uitgeputte, Steve terug met een zeetong aan het mes gespiest!!! Fantastisch!
Een extra 'vers' visje dat aan ons gevarrieerd diepvries-vismenu wordt toegevoegd.
En het smaakt, ook al is ie klein en heeft ie veel graten. Goed gedaan!
vrijdag 16 september 2016
Bonaire, Kralendijk 4(Caraïben)
Vrijdag, 9 september '16
Nog voor het ontbijt wordt the Captain geswanjeerd en een korter kapsel aangemeten. Toch handig om goede vriendin en kapster Mirella op bezoek te hebben ;-)
Na het ontbijt, maaien we samen een frisrijkende, propere, unieke WiFi- uitstap, nml.: naar de wasserij! Daar zitten we met zijn viertjes te internetten in de koelte van de airco, terwijl onze wasjes worden gedraaid. Dat is eens wat anders dan een curlturele of natuur-uitstap. Hi, hi, hi,... En zo hebben we twee vliegen in één klap ;-)
Nog snel onze dame omtoveren in een droogkast en de kleding hangt weer te flapperen aan de reling.
Met de kaart en reisgids in de hand proberen we even later rotsen te vinden met tekeningen van de Arawakindianen. Googlemaps heeft jammergenoeg nog geen kaart van Bonaire ter beschikking en wegwijzers blinken weer uit door hun afwezigheid. Het kost ons véél moeite om ze uiteindelijk te vinden bij 'Boca Onima'! Ook de zoektocht naar de grotten die gevormd zijn, eeuwen geleden toen het eiland lager lag, door het inslagen van golven in de zachte koraalrots, zoals 'Grotto Curado' en ''Grotto Balashi' bij Colombia & Karpata is geen sinicure en loopt vruchteloos af! Jammer, zoveel leuke drijfhouten plaatjes met leuke teksten op over héél Bonaire, maar geen één van de grotten!!! Als troost krijgen we een panoramisch zicht op het kleine zustereiland, 'Klein Bonaire'.
Net voor 17u zitten we met vier in het klein kantoortje van douane & immigratie om uit te klaren.
Bij 'Coco Beachbar' zijn we tijdig voor Happy Hour en nemen nog even een kijkje onder water en kunnen we onze rijkelijk wassen en afspoelen onder een buitendouche...wat een luxe!
Na enkele uurtjes is het tijd om de huurwagen weer in te leveren. Taken worden verdeelt: de mannen de auto en de dames de snorkel- en zwemspullen. D.w.z. dat ik alleen met Mirella naar Zensation moet dinghieën en weer terug. Heum...zonder the Captain, dat wordt een hele uitdaging! En het lukt met gemak, zelfs tussen de betonnen palen slalommen we. Best stoer, hé, twee dames in de dinghie en de mensen op het terras bij 'Karel's' zien het af... Alles afleveren, was afdoen en even opfrissen en andere kleren aan. Dan vatten we de terugtocht aan. En weg zijn we! Tot plots...de motor uitvalt...net bij de betonnen palen! Oeps, wat is er aan de hand? Brandstof op? Vuiltje erin? Even schudden met de motor en weer in gang trekken...maar, het trekkoortje komt er niet uit! O, ooo... Dan zit er niets anders op dan te peddelen. Roeispanen worden genomen en al gibberend proberen we richting de bar te roeien. Even koel blijven en doen of dit de bedoeling was ;-) De mannen zijn er nog niet en op het terras kijkt niemand vreemd op. Oef...we hebben het gehaald en dan staan Geert & Steve er plots. Het probleem bekijken we straks wél, eerst wat gaan eten. Het is onze laatste avond samen op Bonaire. Morgenvroeg varen we terug naar Klein Curacao.
Weer in de dinghie, blijkt dat de schakelaar neutraal moet staan om weer te starten...ik had hem nog in vooruit staan...zo dat weten we weer.
Frisgewassen lakens worden op de bedden gelegd en al snel vertoeven we in dromenland.
Nog voor het ontbijt wordt the Captain geswanjeerd en een korter kapsel aangemeten. Toch handig om goede vriendin en kapster Mirella op bezoek te hebben ;-)
Na het ontbijt, maaien we samen een frisrijkende, propere, unieke WiFi- uitstap, nml.: naar de wasserij! Daar zitten we met zijn viertjes te internetten in de koelte van de airco, terwijl onze wasjes worden gedraaid. Dat is eens wat anders dan een curlturele of natuur-uitstap. Hi, hi, hi,... En zo hebben we twee vliegen in één klap ;-)
Nog snel onze dame omtoveren in een droogkast en de kleding hangt weer te flapperen aan de reling.
Met de kaart en reisgids in de hand proberen we even later rotsen te vinden met tekeningen van de Arawakindianen. Googlemaps heeft jammergenoeg nog geen kaart van Bonaire ter beschikking en wegwijzers blinken weer uit door hun afwezigheid. Het kost ons véél moeite om ze uiteindelijk te vinden bij 'Boca Onima'! Ook de zoektocht naar de grotten die gevormd zijn, eeuwen geleden toen het eiland lager lag, door het inslagen van golven in de zachte koraalrots, zoals 'Grotto Curado' en ''Grotto Balashi' bij Colombia & Karpata is geen sinicure en loopt vruchteloos af! Jammer, zoveel leuke drijfhouten plaatjes met leuke teksten op over héél Bonaire, maar geen één van de grotten!!! Als troost krijgen we een panoramisch zicht op het kleine zustereiland, 'Klein Bonaire'.
Net voor 17u zitten we met vier in het klein kantoortje van douane & immigratie om uit te klaren.
Bij 'Coco Beachbar' zijn we tijdig voor Happy Hour en nemen nog even een kijkje onder water en kunnen we onze rijkelijk wassen en afspoelen onder een buitendouche...wat een luxe!
Na enkele uurtjes is het tijd om de huurwagen weer in te leveren. Taken worden verdeelt: de mannen de auto en de dames de snorkel- en zwemspullen. D.w.z. dat ik alleen met Mirella naar Zensation moet dinghieën en weer terug. Heum...zonder the Captain, dat wordt een hele uitdaging! En het lukt met gemak, zelfs tussen de betonnen palen slalommen we. Best stoer, hé, twee dames in de dinghie en de mensen op het terras bij 'Karel's' zien het af... Alles afleveren, was afdoen en even opfrissen en andere kleren aan. Dan vatten we de terugtocht aan. En weg zijn we! Tot plots...de motor uitvalt...net bij de betonnen palen! Oeps, wat is er aan de hand? Brandstof op? Vuiltje erin? Even schudden met de motor en weer in gang trekken...maar, het trekkoortje komt er niet uit! O, ooo... Dan zit er niets anders op dan te peddelen. Roeispanen worden genomen en al gibberend proberen we richting de bar te roeien. Even koel blijven en doen of dit de bedoeling was ;-) De mannen zijn er nog niet en op het terras kijkt niemand vreemd op. Oef...we hebben het gehaald en dan staan Geert & Steve er plots. Het probleem bekijken we straks wél, eerst wat gaan eten. Het is onze laatste avond samen op Bonaire. Morgenvroeg varen we terug naar Klein Curacao.
Weer in de dinghie, blijkt dat de schakelaar neutraal moet staan om weer te starten...ik had hem nog in vooruit staan...zo dat weten we weer.
Frisgewassen lakens worden op de bedden gelegd en al snel vertoeven we in dromenland.
Bonaire, Kralendijk 3(Caraïben)
Donderdag, 8 september '16
Na een lange dag gisteren, laten we het tempo even zakken en bereiden reeds apo-hapjes voor vanavond (krijgen bezoek) en ontbijten wat later. Het weer wijzigd ook onze planning...squalls in de verte zorgen voor het shiften van de windrichting en golven krijgen witte kopjes en laten ons huisje erop rollen. Vanuit de kitesurfbaai krijgen we bericht van een windhoos en best aan boord te blijven om af te wachten of het onze kant uitkomt.
The Captain brengt ons met drie naar de kant, zodat we wat kunnen shoppen, terwijl hij het fort bewaakt. Na anderhalfuur snuisteren in de vele winkeltjes, worden we weer opgehaald.
Het weer is gekalmeerd en weer gestabiliseerd. Het ziet er goed uit en met de wagen rijden we naar 'Thousand Steps'. Dit is een trap, pad naar de zee, die uit de rots gehouwen is en ons naar één van de beste duik-en snorkelplaatsen van Bonaire leidt. Op onze blote voeten stappen we over de pijnlijke dode koraalstenen, richting het zuiden , alvorens te water te gaan en laten ons met de stroming naar het noorden drijven. Schildpadden komen ons meteen begroeten, alsook talrijke vissen die tussen het kleurrijke koraal zweven en in en uit hun koraalkasteeltjes zwemmen. Een grote zwarte pijlstaartrog met kleine witte stippen, zweeft sierlijk boven de witte zandbodem. Dit is inderdaad al de mooiste snorkelplek die we op het eiland gezien hebben! De nieuwe camera draait overuren!!!
Wanneer we de trappen weer naar boven beklimmen, om de auto te bereiken, voelen de slechts tweeënzeventig trappen, in onze kuiten als duizend. En dan hebben we nog geen duikflessen of duikpak te dragen! We begrijpen meteen waar de naam vandaan komt ;-)
Er zijn zoveel mooie baaien hier, jammer dat we deze niet met Zensation niet mogen/kunnen bezoeken... De aanwezige meerboeien zijn slechts voorzien voor kleine bootjes.
Al snel is het apo-time en komt Johan (SY Aurora) meeborrelen. Het is weer veel te gezellig en de borrel vloeit verder in een uitgebreide tapa-avond.
Na een lange dag gisteren, laten we het tempo even zakken en bereiden reeds apo-hapjes voor vanavond (krijgen bezoek) en ontbijten wat later. Het weer wijzigd ook onze planning...squalls in de verte zorgen voor het shiften van de windrichting en golven krijgen witte kopjes en laten ons huisje erop rollen. Vanuit de kitesurfbaai krijgen we bericht van een windhoos en best aan boord te blijven om af te wachten of het onze kant uitkomt.
The Captain brengt ons met drie naar de kant, zodat we wat kunnen shoppen, terwijl hij het fort bewaakt. Na anderhalfuur snuisteren in de vele winkeltjes, worden we weer opgehaald.
Het weer is gekalmeerd en weer gestabiliseerd. Het ziet er goed uit en met de wagen rijden we naar 'Thousand Steps'. Dit is een trap, pad naar de zee, die uit de rots gehouwen is en ons naar één van de beste duik-en snorkelplaatsen van Bonaire leidt. Op onze blote voeten stappen we over de pijnlijke dode koraalstenen, richting het zuiden , alvorens te water te gaan en laten ons met de stroming naar het noorden drijven. Schildpadden komen ons meteen begroeten, alsook talrijke vissen die tussen het kleurrijke koraal zweven en in en uit hun koraalkasteeltjes zwemmen. Een grote zwarte pijlstaartrog met kleine witte stippen, zweeft sierlijk boven de witte zandbodem. Dit is inderdaad al de mooiste snorkelplek die we op het eiland gezien hebben! De nieuwe camera draait overuren!!!
Wanneer we de trappen weer naar boven beklimmen, om de auto te bereiken, voelen de slechts tweeënzeventig trappen, in onze kuiten als duizend. En dan hebben we nog geen duikflessen of duikpak te dragen! We begrijpen meteen waar de naam vandaan komt ;-)
Er zijn zoveel mooie baaien hier, jammer dat we deze niet met Zensation niet mogen/kunnen bezoeken... De aanwezige meerboeien zijn slechts voorzien voor kleine bootjes.
Al snel is het apo-time en komt Johan (SY Aurora) meeborrelen. Het is weer veel te gezellig en de borrel vloeit verder in een uitgebreide tapa-avond.
Bonaire, Kralendijk 2(Caraïben)
Woensdag, 7 september '16
Reeds iets over zeven zijn we onderweg. Vandaag gaat onze uitstap naar het noorden, langs de westkust en vele snorkel- en duikspots. De weg gaat vanaf de olieoverslaginstallaties, Bonaire Petroleum Corporation (BOPEC), landinwaarts via het 'Gotomeer'. Met een panoramisch uitzicht op dit grote meer met flamingo's, zetten we ons neer bij een pick-nickplaats en nuttigen ons ontbijt. Prachtige lokatie! De muggen denken er jammergenoeg ook zo over :-(
Na het meer buigt de route af naar 'Rincón', het oudste plaatsje van het eiland. Het rustige dorpje ligt in een vallei. Hier maken we een korte stop om muggenspray te kopen voor in de natuur van het Nationaal Park.
Via de noord-westelijke weg komen we aan de ingang van het 'Nationaal Park Washington-Slagbaai'. Een klein museum aan de ingang maakt ons wijzer over het eiland en het ontstaan ervan, de vegetatie, diersoorten op het land en in het water, enz... Interressant is de werkwijze hoe de specifieke 'cactushagen', die we over heel het eiland zien staan, worden aangeplant. De cactussen staan namelijk kruiselings naast elkaar, zodat er geen doorkomen aan is! Deze wijze wordt 'chi and cha' genoemd.
In het 6000ha grote park, dat in 1969 geopend werd, vind je nog ongerepte natuur. Door het park zijn twee autoroutes uitgezet, een lange en een korte. We kiezen voor de lange route en krijgen tijden op verschillende plekken van de map geschreven door de parkwachter, zodat we voor sluitingstijd de uitgang halen.
Stoffige roodbruine vlakten met dorre struikgewassen, aloë- en cactusvelden worden afgewisseld door modderige zoutvlakten (Saliñas). Hagedisjes en iguana's komen nieuwsgierig op onze tenen af, steken hun tongetje uit om te proeven of beklimmen onze voeten! Ze zijn de aanwezigheid van mensen gewoon en hopen op wat lekkers... Onderling wordt er een strijd geleverd voor een stukje krentenbol of chips en gretig opgesmuld. Een waar spektakel ;-)
Bordjes onderweg en op de kaart duiden bezienswaardigheden aan en ook hier zijn de geel geschilderde stenen aanwezig met 'geen toegang' of het 'duiksymbool/-vlag' erop.
Aan de Noordoostkant zien we een 'blowhole', waar het oceaanwater met een enorme kracht door een gat, in de grillige rotsen, wordt gestuwd en de lucht wordt in geblazen, zoals een geiser. Indrukwekkend!
Het 'cowboy 's & indianen'-gevoel groeit met de minuut tijdens het rondrijden in deze natuur. En indianengraveringen in enkele rotsen maken het gevoel kompleet.
'Brandaris', het hoogste punt en berg van Bonaire, met 241m, kan je hier beklimmen. Wij kiezen er echter voor om onze zweetdruppels niet verder te vermenigvuldigen en duiken het kristalhelder appelblauwzeegroen water in, bij 'Kaya II'. Een grote ondiepe koraalwereld vol grote papegaaivissen verschijnt voor onze duikbrillen. Het knagen van de reuze vissen, met hun grote tanden, horen we onder water, grappig. Met z'n vieren genieten we van deze natuur en komen elk met enkele koraal-schaafwondjes weer boven. Door stroming en het vele koraal, was het niet evident om contact met je lichaam te mijden.
Laatste stop, voor de weg ons weer naar de uitgang brengt, is Boka 'Slagbaai'. Deze naam komt van 'Slachtbaai', vroeger werden er geiten geslacht, gepekeld en verscheept naar Curacao. Later werd van hieruit zout getransporteerd. De okergele gebouwen, vanuit het laatste kwart van de 19de eeuw, waaronder het slachthuis, kantoor en pakhuizen, staan er nog. Na een laatste snorkeltocht van de dag, krijg ik van mijn vriendin en kapster twee vlechtjes. We voelen ons helemaal thuis hier als 'indianenmeisjes' ;-)
We bereiken de uitgang voor sluitingstijd (17u). Weer een prachtige uitstap, enkel jammer dat er nergens een barretje is om wat fris te drinken, want na al die uren in de woestijn-achtige natuur en zengende hitte, snakken we naar iets verkoelends.
Bij een Chinese bar in Rincón, voelen we de koele drankjes ons lichaam inlopen... en een frisco kan er ook nog bij (bij sommige!). Hier geen tralies voor de bar, zoals we in Curacao veel zien, langs de weg of in dorpjes. Raar om de mensen daar op een kruk voor de tralies te zien zitten met een drankje of maaltijd! De omgekeerde gevangenis...
Weer in Kralendijk, rijden we nog langs de IT-dokter en halen de laptops weer op. Die van mij heeft een kapot scherm en Geert 's laptop is gereanimeerd!
Weer aan boord zien we dat er een cruiseschip in onze achtertuin ligt en pas om 23u het eiland verlaat. Dus weer volop activiteiten en kraampjes zijn aanwezig. Drijfhout voorzien van kleuren verf en leuke teksten, die je overal ziet hangen en kopen, zijn populair. Prachtige houten hartjes-oorbellen bengelen vanaf nu in de oren van de twee 'indianen-meisjes' ;-) En Steve vindt een mooie armband in kunstleer.
In de jachthaven is het elke woensdag een 'duikers-avond', met verschillende hamburgergerechten aan een klein prijsje, waar vele cruisers-collega's aan deelnemen. Ook wij kiezen voor deze lokatie en lekkers.
Daarna zakken we af voor nog een afzakkertje bij 'Karel's Beachbar', waar de sfeer er goed in zit en de beentjes nog eens losgeschud kunnen worden. Zelfs na het uitvaren van het cruiseschip gaan de festiviteiten door, en ook wanneer wij onze kooi uiteindelijk opzoeken...
Wat een dag!
Reeds iets over zeven zijn we onderweg. Vandaag gaat onze uitstap naar het noorden, langs de westkust en vele snorkel- en duikspots. De weg gaat vanaf de olieoverslaginstallaties, Bonaire Petroleum Corporation (BOPEC), landinwaarts via het 'Gotomeer'. Met een panoramisch uitzicht op dit grote meer met flamingo's, zetten we ons neer bij een pick-nickplaats en nuttigen ons ontbijt. Prachtige lokatie! De muggen denken er jammergenoeg ook zo over :-(
Na het meer buigt de route af naar 'Rincón', het oudste plaatsje van het eiland. Het rustige dorpje ligt in een vallei. Hier maken we een korte stop om muggenspray te kopen voor in de natuur van het Nationaal Park.
Via de noord-westelijke weg komen we aan de ingang van het 'Nationaal Park Washington-Slagbaai'. Een klein museum aan de ingang maakt ons wijzer over het eiland en het ontstaan ervan, de vegetatie, diersoorten op het land en in het water, enz... Interressant is de werkwijze hoe de specifieke 'cactushagen', die we over heel het eiland zien staan, worden aangeplant. De cactussen staan namelijk kruiselings naast elkaar, zodat er geen doorkomen aan is! Deze wijze wordt 'chi and cha' genoemd.
In het 6000ha grote park, dat in 1969 geopend werd, vind je nog ongerepte natuur. Door het park zijn twee autoroutes uitgezet, een lange en een korte. We kiezen voor de lange route en krijgen tijden op verschillende plekken van de map geschreven door de parkwachter, zodat we voor sluitingstijd de uitgang halen.
Stoffige roodbruine vlakten met dorre struikgewassen, aloë- en cactusvelden worden afgewisseld door modderige zoutvlakten (Saliñas). Hagedisjes en iguana's komen nieuwsgierig op onze tenen af, steken hun tongetje uit om te proeven of beklimmen onze voeten! Ze zijn de aanwezigheid van mensen gewoon en hopen op wat lekkers... Onderling wordt er een strijd geleverd voor een stukje krentenbol of chips en gretig opgesmuld. Een waar spektakel ;-)
Bordjes onderweg en op de kaart duiden bezienswaardigheden aan en ook hier zijn de geel geschilderde stenen aanwezig met 'geen toegang' of het 'duiksymbool/-vlag' erop.
Aan de Noordoostkant zien we een 'blowhole', waar het oceaanwater met een enorme kracht door een gat, in de grillige rotsen, wordt gestuwd en de lucht wordt in geblazen, zoals een geiser. Indrukwekkend!
Het 'cowboy 's & indianen'-gevoel groeit met de minuut tijdens het rondrijden in deze natuur. En indianengraveringen in enkele rotsen maken het gevoel kompleet.
'Brandaris', het hoogste punt en berg van Bonaire, met 241m, kan je hier beklimmen. Wij kiezen er echter voor om onze zweetdruppels niet verder te vermenigvuldigen en duiken het kristalhelder appelblauwzeegroen water in, bij 'Kaya II'. Een grote ondiepe koraalwereld vol grote papegaaivissen verschijnt voor onze duikbrillen. Het knagen van de reuze vissen, met hun grote tanden, horen we onder water, grappig. Met z'n vieren genieten we van deze natuur en komen elk met enkele koraal-schaafwondjes weer boven. Door stroming en het vele koraal, was het niet evident om contact met je lichaam te mijden.
Laatste stop, voor de weg ons weer naar de uitgang brengt, is Boka 'Slagbaai'. Deze naam komt van 'Slachtbaai', vroeger werden er geiten geslacht, gepekeld en verscheept naar Curacao. Later werd van hieruit zout getransporteerd. De okergele gebouwen, vanuit het laatste kwart van de 19de eeuw, waaronder het slachthuis, kantoor en pakhuizen, staan er nog. Na een laatste snorkeltocht van de dag, krijg ik van mijn vriendin en kapster twee vlechtjes. We voelen ons helemaal thuis hier als 'indianenmeisjes' ;-)
We bereiken de uitgang voor sluitingstijd (17u). Weer een prachtige uitstap, enkel jammer dat er nergens een barretje is om wat fris te drinken, want na al die uren in de woestijn-achtige natuur en zengende hitte, snakken we naar iets verkoelends.
Bij een Chinese bar in Rincón, voelen we de koele drankjes ons lichaam inlopen... en een frisco kan er ook nog bij (bij sommige!). Hier geen tralies voor de bar, zoals we in Curacao veel zien, langs de weg of in dorpjes. Raar om de mensen daar op een kruk voor de tralies te zien zitten met een drankje of maaltijd! De omgekeerde gevangenis...
Weer in Kralendijk, rijden we nog langs de IT-dokter en halen de laptops weer op. Die van mij heeft een kapot scherm en Geert 's laptop is gereanimeerd!
Weer aan boord zien we dat er een cruiseschip in onze achtertuin ligt en pas om 23u het eiland verlaat. Dus weer volop activiteiten en kraampjes zijn aanwezig. Drijfhout voorzien van kleuren verf en leuke teksten, die je overal ziet hangen en kopen, zijn populair. Prachtige houten hartjes-oorbellen bengelen vanaf nu in de oren van de twee 'indianen-meisjes' ;-) En Steve vindt een mooie armband in kunstleer.
In de jachthaven is het elke woensdag een 'duikers-avond', met verschillende hamburgergerechten aan een klein prijsje, waar vele cruisers-collega's aan deelnemen. Ook wij kiezen voor deze lokatie en lekkers.
Daarna zakken we af voor nog een afzakkertje bij 'Karel's Beachbar', waar de sfeer er goed in zit en de beentjes nog eens losgeschud kunnen worden. Zelfs na het uitvaren van het cruiseschip gaan de festiviteiten door, en ook wanneer wij onze kooi uiteindelijk opzoeken...
Wat een dag!