Woensdag, 13 juli '16
In de prachtige Marina is een zwembadje naast de bar/restaurant, die ook toegankelijk is voor de klanten van de zaak. Even wat internetten met af en toe een plonsje tussendoor...heerlijk.
Het is Brigitte & Rob hun laatste avond hier, alvorens ze morgen naar Curacao vliegen en daarna naar Nederland.
Samen worden we opgehaald en naar 'Whisper Cove Marina' gebracht in het zuiden van het eiland, waar we samen smullen van home-made pizza's tijdens de woensdag-pizza-avond in 'The Meat & Meet' restaurant. Onderweg zien we al wat meer van het eiland en de baai ziet er gezellig uit.
Met een tas vol lekkere restjes uit hun koelkast nemen we afscheid van elkaar...tot in Nederland?
't Was weer fijn om in elkaars gezelschap te vertoeven x
vrijdag 15 juli 2016
Grenada, St. George, Martins Bay(Caraïben)
Dinsdag, 12 juli '16
Nog heel wat cruisers liggen hier in Martins Bay, St. George, Grenada en om 7u30 horen we op het cruisersnetje op VHF 66 het weer, shoppingtours, uitstappen, etentjes, technische services, enz...
Meteen voelen we ons hier goed en herkennen we hier nog een aantal boten/mensen.
Grenada is het zuidelijkste eiland van de Kleine Antillen of Bovenwindse eilanden. Het is hier vrijwel orkaan-veilig en daardoor is het hier nog lekker druk qua cruisers. Sommige blijven hier rondhangen, andere laten hun boot hier achter om naar hun land te vliegen of gaan nog verder naar het zuiden of het westen.
Het eiland wordt ook het eiland van de 'specerijen en geuren' genoemd, doordat het rijk is aan kruiden- en bananenplantages. Het is een vruchtbaar vulkanisch eiland met regenwoud, watervallen, zwavelbronnen, zoutwatermeren, rivieren, baaien met stranden, enz... Het doet ons denken aan Dominica, St. Lucia en St. Vincent, maar dan groter. Er valt hier weer héél wat te zien en te ontdekken. Ten noorden van Grenada liggen nog enkele eilanden van de Grenadines die bij Grenada horen. Carriacou, Petit Martinique (zijn we reeds enkele dagen geleden geweest) en Isla de Ronde zijn de belangrijkste en ook geliefkoosde eilanden onder de zeilers.
Maar voor we verder op ontdekking gaan, moeten we officieel inklaren. Het douane- en immigratiekantoor bevindt zich in de mooie vrij nieuwe 'Port Louis' Marina. De beambten zijn super vriendelijk en enthousiast over hun eiland en aankomende Carnavalfestiviteiten. Ja, je leest het goed! Het is weer zo ver, eerste weekend van augustus zijn de luide muziek en dansende, wiegende heupen weer te aanschouwen en -horen!
Zensations blauwe zusterschip SY Deep Blue en haar Britse bemanning Sandra & Chris bevinden zich ook in de haven. We lagen naast elkaar in La Gomera en hebben ook heel wat bij te praten.
De uren gaan voorbij en in de watersportwinkel kopen we de kleurrijke vlag van Grenada, zodat we de mooie gastenvlag onder de zaling kunnen hangen.
In de namiddag halen we onze Nederlandse vrienden op in de Yachtclub Marina en dinghieën met zijn vier naar onze dame in de baai, op zoek naar een zuchtje wind en verkoeling in het 30°C 'koel' water. In de havens is het nog warmer, doordat je ingesloten ligt en het water is er niet echt uitnodigend.
Brigitte leert me hoe ik, van in het water, achterwaarts weer in de dinghy kan geraken. Ze heeft dit uitgevonden in de VI's, maar ik had het zelf nog niet geprobeerd. Ze noemt het de 'Dutch (Nederlandse) Flip', maar hun Engelse vrienden vinden een 'Flemish Flip' beter klinken. En dus, moet het ook eens worden uitgevoerd door een 'Vlaamse'! Het lukt me meteen door de perfecte begeleiding van Brigitte en de tweede 'Flip' wordt dan ook vastgelegd op beeld (zie resultaat op Tumblr-link (foto's))! Hi, hi, hi,... Geweldig grappig en...goed als buikspieroefening ;-)
's Avonds gaan we met z'n vier dineren in het restaurant van de 'Port Louis' Marina
Nog heel wat cruisers liggen hier in Martins Bay, St. George, Grenada en om 7u30 horen we op het cruisersnetje op VHF 66 het weer, shoppingtours, uitstappen, etentjes, technische services, enz...
Meteen voelen we ons hier goed en herkennen we hier nog een aantal boten/mensen.
Grenada is het zuidelijkste eiland van de Kleine Antillen of Bovenwindse eilanden. Het is hier vrijwel orkaan-veilig en daardoor is het hier nog lekker druk qua cruisers. Sommige blijven hier rondhangen, andere laten hun boot hier achter om naar hun land te vliegen of gaan nog verder naar het zuiden of het westen.
Het eiland wordt ook het eiland van de 'specerijen en geuren' genoemd, doordat het rijk is aan kruiden- en bananenplantages. Het is een vruchtbaar vulkanisch eiland met regenwoud, watervallen, zwavelbronnen, zoutwatermeren, rivieren, baaien met stranden, enz... Het doet ons denken aan Dominica, St. Lucia en St. Vincent, maar dan groter. Er valt hier weer héél wat te zien en te ontdekken. Ten noorden van Grenada liggen nog enkele eilanden van de Grenadines die bij Grenada horen. Carriacou, Petit Martinique (zijn we reeds enkele dagen geleden geweest) en Isla de Ronde zijn de belangrijkste en ook geliefkoosde eilanden onder de zeilers.
Maar voor we verder op ontdekking gaan, moeten we officieel inklaren. Het douane- en immigratiekantoor bevindt zich in de mooie vrij nieuwe 'Port Louis' Marina. De beambten zijn super vriendelijk en enthousiast over hun eiland en aankomende Carnavalfestiviteiten. Ja, je leest het goed! Het is weer zo ver, eerste weekend van augustus zijn de luide muziek en dansende, wiegende heupen weer te aanschouwen en -horen!
Zensations blauwe zusterschip SY Deep Blue en haar Britse bemanning Sandra & Chris bevinden zich ook in de haven. We lagen naast elkaar in La Gomera en hebben ook heel wat bij te praten.
De uren gaan voorbij en in de watersportwinkel kopen we de kleurrijke vlag van Grenada, zodat we de mooie gastenvlag onder de zaling kunnen hangen.
In de namiddag halen we onze Nederlandse vrienden op in de Yachtclub Marina en dinghieën met zijn vier naar onze dame in de baai, op zoek naar een zuchtje wind en verkoeling in het 30°C 'koel' water. In de havens is het nog warmer, doordat je ingesloten ligt en het water is er niet echt uitnodigend.
Brigitte leert me hoe ik, van in het water, achterwaarts weer in de dinghy kan geraken. Ze heeft dit uitgevonden in de VI's, maar ik had het zelf nog niet geprobeerd. Ze noemt het de 'Dutch (Nederlandse) Flip', maar hun Engelse vrienden vinden een 'Flemish Flip' beter klinken. En dus, moet het ook eens worden uitgevoerd door een 'Vlaamse'! Het lukt me meteen door de perfecte begeleiding van Brigitte en de tweede 'Flip' wordt dan ook vastgelegd op beeld (zie resultaat op Tumblr-link (foto's))! Hi, hi, hi,... Geweldig grappig en...goed als buikspieroefening ;-)
's Avonds gaan we met z'n vier dineren in het restaurant van de 'Port Louis' Marina
SVG, Union Island, Clifton Harbor - Grenada, St. George, Martins Bay(Caraïben)
Maandag, 11 juli '16
Voor openingstijd zijn we al bij 'Captain Gourmet' voor een lekkere belegde baguette, die we als ontbijt te kunnen eten, zodat we tegen openingstijd bij de douane zijn om uit te klaren. Rond de deurklinken van het kantoor hangt er nog een het fietsslot rondgewikkeld... Hey, zag ik geen man in uniform voor het gebouw ernaast staan? Even informeren. En ja hoor, hij werkt hier, maar wacht op iemand (collega ofzo) die de sleutel brengt. Wanneer? Dat is een vraagteken??? Maar op slechts vijf minuten wandelen van het kantoor bevind zich de luchthaven en daar kunnen we ook uitklaren, meldt hij en eet rustig verder. Tja, dit is nog steeds de 'Caraïben'. Dus daar gaan we en in de luchthaven treffen we ook een etende beambte aan achter haar bureau... Maar ze is vriendelijk en na een babbeltje, het papierwerk en nog twee andere bureau's en beamtes te hebben bezocht, staan we binnen het kwartier met de nodige documenten en paspoortstempels weer buiten.
Snel naar onze dame, dinghy aftuigen, anker op en weg.
Na enkele 'Williammekes'- tripjes (enkel op voorzeil en dan nog gereefd!) te hebben gezeild tussen de verschillende eilanden van de Grenadines, die allemaal dicht bij elkaar liggen, is het vandaag weer tijd voor het serieuzere zeilwerk ;-) Met een veertig mijl voor de boeg en een gezapig windje van 20-25 knopen halen we een gemiddelde snelheid van acht knopen. De vislijn wordt uitgehangen en niet veel later hebben we beet: een tonijn van een dikke halve meter! De vis is nog maar net binnengehaald, of we merken heel véél vogels op...daar zit vis! De vishaak en kunstaas zitten nog in de lip van de tonijn en dus wordt er snel een ander aas gezocht en uitgehangen. Meteen loopt de lijn van de molen...wouw dat is snel. Het voorzeil is net weer uitgerold en moet weer opgerold worden om vaart te minderen. Maar we gaan nog te snel...de vis is gelost. Jammer. Vislijn en voorzeil weer uit. Ik begin aan het fileren van de tonijn en de lijn begint alweer te ratelen! Dezelfde procedure herhaald zich en het lijkt een nog grotere vangst aan de lijn te voelen. De groen, blauw, gele kleuren van een Mahi Mahi spartelen aan het wateroppervlak en komen langzaam dichterbij. Het is een beetje een gevecht met de vinnige grote dikke vis en met vele pogingen en moeite krijgen we hem in het schepnet en hijsen hem aan boord. Weer een prachtbeestje van een meter! Nou, we wensten verse zelfgevangen vis en we hebben al twee prachtexemplaren. Dat is wél voldoende voor vandaag.
Wat lijkt het hier vruchtbaar water, de vogels blijven boven het water vliegen en erin duiken. Zou het hier zo vruchtbaar zijn door de onderwater vulkaan 'Kick'em Jenny', die hier in de buurt ligt? Een vijf kilometer zone is afgebakend rondom de vulkaan en wordt weergegeven op de digitale kaarten d.m.v. een rode cirkel. Alle schepen moeten buiten deze zone blijven. Wanneer de vulkaan actief is, komen er gassen vrij, die de dichtheid van het water kan verlagen waadoor boten kunnen zinken. (= Bermuda-driehoek effect). Op een website kun je de activiteit van de onderzeese vulkaan volgen en op het moment is ze in rust, maar we blijven weg van de gevaarcirkel, terwijl we een ander plezierjacht er gewoon doorheen zien varen! Tja, sommige zijn wat avontuurlijker dan andere zeker!
Grenada komt dichterbij en een dichtbegroeid groen bergachtig landschap doemt op. De vissen worden verder gefileerd en de diepvries zit nog te vol om alle filets erin te krijgen. Geen probleem, het komt zelfs goed uit, want zo kunnen we het weerzien met Brigitte & Rob van SY Twixx meteen vieren met een lekker stukje versgevangen vis, terwijl we weer lekker in het 'Hollands' bijkeuvelen over de afgelopen maanden. Hun dame staat reeds op de kant en we vinden hen in de Yachtclub Marina op SY Wet Dream, van hun Engelse vrienden die op het moment in Engeland zijn, waarop zij nu bootsitten en logeren.
Moe, voldaan en nagenietend van een prachtige vruchtbare zeildag, lekker eten en een fijn weerzien, worden we in slaap gewiegd.
Voor openingstijd zijn we al bij 'Captain Gourmet' voor een lekkere belegde baguette, die we als ontbijt te kunnen eten, zodat we tegen openingstijd bij de douane zijn om uit te klaren. Rond de deurklinken van het kantoor hangt er nog een het fietsslot rondgewikkeld... Hey, zag ik geen man in uniform voor het gebouw ernaast staan? Even informeren. En ja hoor, hij werkt hier, maar wacht op iemand (collega ofzo) die de sleutel brengt. Wanneer? Dat is een vraagteken??? Maar op slechts vijf minuten wandelen van het kantoor bevind zich de luchthaven en daar kunnen we ook uitklaren, meldt hij en eet rustig verder. Tja, dit is nog steeds de 'Caraïben'. Dus daar gaan we en in de luchthaven treffen we ook een etende beambte aan achter haar bureau... Maar ze is vriendelijk en na een babbeltje, het papierwerk en nog twee andere bureau's en beamtes te hebben bezocht, staan we binnen het kwartier met de nodige documenten en paspoortstempels weer buiten.
Snel naar onze dame, dinghy aftuigen, anker op en weg.
Na enkele 'Williammekes'- tripjes (enkel op voorzeil en dan nog gereefd!) te hebben gezeild tussen de verschillende eilanden van de Grenadines, die allemaal dicht bij elkaar liggen, is het vandaag weer tijd voor het serieuzere zeilwerk ;-) Met een veertig mijl voor de boeg en een gezapig windje van 20-25 knopen halen we een gemiddelde snelheid van acht knopen. De vislijn wordt uitgehangen en niet veel later hebben we beet: een tonijn van een dikke halve meter! De vis is nog maar net binnengehaald, of we merken heel véél vogels op...daar zit vis! De vishaak en kunstaas zitten nog in de lip van de tonijn en dus wordt er snel een ander aas gezocht en uitgehangen. Meteen loopt de lijn van de molen...wouw dat is snel. Het voorzeil is net weer uitgerold en moet weer opgerold worden om vaart te minderen. Maar we gaan nog te snel...de vis is gelost. Jammer. Vislijn en voorzeil weer uit. Ik begin aan het fileren van de tonijn en de lijn begint alweer te ratelen! Dezelfde procedure herhaald zich en het lijkt een nog grotere vangst aan de lijn te voelen. De groen, blauw, gele kleuren van een Mahi Mahi spartelen aan het wateroppervlak en komen langzaam dichterbij. Het is een beetje een gevecht met de vinnige grote dikke vis en met vele pogingen en moeite krijgen we hem in het schepnet en hijsen hem aan boord. Weer een prachtbeestje van een meter! Nou, we wensten verse zelfgevangen vis en we hebben al twee prachtexemplaren. Dat is wél voldoende voor vandaag.
Wat lijkt het hier vruchtbaar water, de vogels blijven boven het water vliegen en erin duiken. Zou het hier zo vruchtbaar zijn door de onderwater vulkaan 'Kick'em Jenny', die hier in de buurt ligt? Een vijf kilometer zone is afgebakend rondom de vulkaan en wordt weergegeven op de digitale kaarten d.m.v. een rode cirkel. Alle schepen moeten buiten deze zone blijven. Wanneer de vulkaan actief is, komen er gassen vrij, die de dichtheid van het water kan verlagen waadoor boten kunnen zinken. (= Bermuda-driehoek effect). Op een website kun je de activiteit van de onderzeese vulkaan volgen en op het moment is ze in rust, maar we blijven weg van de gevaarcirkel, terwijl we een ander plezierjacht er gewoon doorheen zien varen! Tja, sommige zijn wat avontuurlijker dan andere zeker!
Grenada komt dichterbij en een dichtbegroeid groen bergachtig landschap doemt op. De vissen worden verder gefileerd en de diepvries zit nog te vol om alle filets erin te krijgen. Geen probleem, het komt zelfs goed uit, want zo kunnen we het weerzien met Brigitte & Rob van SY Twixx meteen vieren met een lekker stukje versgevangen vis, terwijl we weer lekker in het 'Hollands' bijkeuvelen over de afgelopen maanden. Hun dame staat reeds op de kant en we vinden hen in de Yachtclub Marina op SY Wet Dream, van hun Engelse vrienden die op het moment in Engeland zijn, waarop zij nu bootsitten en logeren.
Moe, voldaan en nagenietend van een prachtige vruchtbare zeildag, lekker eten en een fijn weerzien, worden we in slaap gewiegd.
SVG, Tobago Cays, Petit Rameau - Union Island, Clifton Harbor(Caraïben)
Zondag, 10 juli '16
De weersvoorspellingen zijn alweer veranderd en de aangekondigde toenemende wind is vannacht al opgestoken. Hierdoor verlaten we een dag eerder dan gepland Tobago Cays. Snorkelen is hier nu niet zo aangenaam en dus laten we de levendige murene die we gisteren zagen en nog een keer wilden opzoeken, achter ons en varen we weer naar Union Island, Clifton Harbor.
'Palm Island', die naast Union Island ligt, trekt weer onze aandacht met het lange witte zandstrand en de vele palmbomen. Dit 45ha grote Robinsoneiland werd jarenlang beheerd door de Amerikaan John Caldwell, 'Coconut John' genoemd. Hij pachtte het eiland halverwege de jaren zestig van de regering van St. Vincent voor 99jaar voor de spotprijs van 1 US$/jaar! Hij beplante het oorspronkelijk kale eilandje geheel met kokospalmbomen en zette ertussen enkele bungalows neer. Na zijn dood ontwikkelde het zich tot een exclusief resort met een eigen vliegveld en jachthaven.
Bootmensen zijn hier welkom, maar een drankje in de bar heeft ook een exclusief prijskaartje ;-)
'Happy Island', is ook uniek. Dit is een bar eigenhandig gebouwd door de eigenaar op een eilandje op het rif in Clifton Harbor, m.b.v. conchschelpen. Deze keer dinghieën we over het rif er naartoe om dit unieke gebouw te bewonderen en bij een drankje te kijken naar de kunstjes van de passerende kitesurfers.
Vandaag is de finale voetbalwedstrijd van het EK en ook al is onze nationale ploeg uitgeschakeld, wil Geert de strijd om de titel/beker tussen Frankrijk & Portugal niet missen. Dus gaan we naar de knappe tapasbar 'the Loft'. Onder het gezelschap van een zaak vol Fransen, lekkere mojito & rumpunch en een tapa zien we hoe Portugal na een lange strijd Europees Kampioen wordt.
In het restaurant L 'Aquarium van het Bougainvilla hotel smullen we van een lekker visgerecht, alvorens in het donker tegen de wind in, weer naar huis te varen en nat toe komen!
De weersvoorspellingen zijn alweer veranderd en de aangekondigde toenemende wind is vannacht al opgestoken. Hierdoor verlaten we een dag eerder dan gepland Tobago Cays. Snorkelen is hier nu niet zo aangenaam en dus laten we de levendige murene die we gisteren zagen en nog een keer wilden opzoeken, achter ons en varen we weer naar Union Island, Clifton Harbor.
'Palm Island', die naast Union Island ligt, trekt weer onze aandacht met het lange witte zandstrand en de vele palmbomen. Dit 45ha grote Robinsoneiland werd jarenlang beheerd door de Amerikaan John Caldwell, 'Coconut John' genoemd. Hij pachtte het eiland halverwege de jaren zestig van de regering van St. Vincent voor 99jaar voor de spotprijs van 1 US$/jaar! Hij beplante het oorspronkelijk kale eilandje geheel met kokospalmbomen en zette ertussen enkele bungalows neer. Na zijn dood ontwikkelde het zich tot een exclusief resort met een eigen vliegveld en jachthaven.
Bootmensen zijn hier welkom, maar een drankje in de bar heeft ook een exclusief prijskaartje ;-)
'Happy Island', is ook uniek. Dit is een bar eigenhandig gebouwd door de eigenaar op een eilandje op het rif in Clifton Harbor, m.b.v. conchschelpen. Deze keer dinghieën we over het rif er naartoe om dit unieke gebouw te bewonderen en bij een drankje te kijken naar de kunstjes van de passerende kitesurfers.
Vandaag is de finale voetbalwedstrijd van het EK en ook al is onze nationale ploeg uitgeschakeld, wil Geert de strijd om de titel/beker tussen Frankrijk & Portugal niet missen. Dus gaan we naar de knappe tapasbar 'the Loft'. Onder het gezelschap van een zaak vol Fransen, lekkere mojito & rumpunch en een tapa zien we hoe Portugal na een lange strijd Europees Kampioen wordt.
In het restaurant L 'Aquarium van het Bougainvilla hotel smullen we van een lekker visgerecht, alvorens in het donker tegen de wind in, weer naar huis te varen en nat toe komen!