Zondag, 3 - zaterdag, 9 juni ‘18 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Hier liggen we dan aan een meerboei voor de ‘Raiatea Carénage Services’, met zicht op de buureilanden ‘Tahaa & Bora Bora’. Wat doen we hier? Even een woordje uitleg. Zoals reeds eerder vermeld, dachten we nog een haul-out te doen voor Nieuw Zeeland. Eerst zouden we die in april in Apataki, een atol in de Tuamotus, doen. Na wat praten met andere cruisers hadden we hier van afgezien en dachten we de aangroei van het onderwaterschip & schroef wél te kunnen bijhouden tot onze aankomst november in NZ. Maar na onze laatste poetsbeurt in Huahine, enkele dagen terug, stond een haul-out weer op het ‘wenslijstje’. Zo dus, werden er mails over & weer gestuurd naar de werf in Raiatea: onze vraag voor een haul-out rond 10 juni, wordt beantwoord met de mogelijkheid van 4-8 juni op de kant... Euh, dacht het niet... met mijn verjaardag op een werf staan & schilderen 🤨. Dan vanaf 7 of 8 juni? Neen, 23 juli is de eerstvolgende vrije datum. Oei, dat zal een schrijffout zijn, toch? Maar als het 23 juni is, dat vinden we al wat laat. Wanneer is er nog plaats? Ja, dus pas 23 juli, géén schrijffout! Nou, dan maar toegeven en dus gaan we voor 4 juni gaan... Een verjaardag is toch maar een dag als een andere, niet waar en thuis moet je toch ook gaan werken als je geen dag verlof neemt?! En elke dag dat we hier op de aardbol mogen zijn is sowieso al een feest, toch?!
We maken ons Sensationtje klaar en dinghieën naar de werf om eens een kijkje te gaan nemen. Het zijn twee werven naast elkaar. De ene werkt met een wagen op een spoor, de andere heeft een travelift en nog een spoor voor catamaran & ferry’s. Nou, we zijn niet zeker welke bij wie hoort en met welke we een afspraak hebben morgenvroeg... Hopelijk is het de hefkraan, dat is hetzelfde systeem als op Linkerover in de KLYC in Antwerpen, dus dat kennen we. Het enige verschil is dat hier de kraan op een loodrecht platform rijdt, i.p.v. een helling zoals we gewoon zijn.
Maar hoe geraken we aan het dok? We zien overal koraal onder ons en het lijkt niet echt diep.
In de omgeving maken we een wandeling langs de straat en enkele huizen, voor de rest is er niks, geen winkel in de wijde omgeving, enkel een snack, die op weekdagen open is voor lunch & diner.
Elke werkdag om 5u30, zou de bakker passeren...
Dag 1: maandag, 4 juni ‘18: op de werf:
Maandagmorgen vaart the Captain meteen naar de werf en gaat horen op het kantoor hoe het zit. De vaargeul is makkelijk, ze bevindt zich recht tegenover de kraan en is meer dan 3m diep. Er gaat een boot voor ons uit het water, we mogen reeds afkomen en afmeren naast een roestbak van een Ferry, die dienst doet als ponton 😳. Daarna rijden ze van het spoor een catamaran het water in en een andere catamaran halen ze eruit.
De uren tikken voorbij..., dan is het middag= lunchpauze! Het wachten duurt lang en het zijn kostbare uren dat we niks kunnen doen aan het onderwaterschip!
Iets over half twee in de namiddag, is het eindelijk aan ons. We varen het dok in, de kraan komt dichterbij. De voorstag moet losgemaakt worden, anders komt die bovenaan tegen de kraan aan te zitten. Met de spinnakerval & de wegneembare voorstag wordt de mast verzekerd. De riemen/banden die onder onze dame haar buik worden gespannen, worden door één van de werkmannen onderwater zorgvuldig aangebracht. De lift tilt haar in de riemen omhoog, het water uit. Ze rijden haar naar een plek op het terrein en voorzien van een kar & steunpalen.
Pas om 14u45 staat onze dame hoog & droog stevig op poten, althans dat hopen we! We blijven aan boord leven en dus is het op & af de ladder om onze woonst te bereiken. Nog net voor het donker is het onderwaterschip helemaal afgespoten m.b.v. een inieminie-Kärcher 💦 en een lieve oude werkman. The Captain zijn haren komen recht van het ‘werktempo’ 😳. Vandaag kan hij niet meer schuren! Een hele dag gepland werk, maar niks kunnen uitvoeren. In onze boot op poten is het rustig vertoeven, zelfs de warmte & het aantal muggen aan land vallen mee. Vier dagen & nachten op het droge... dat overleven we wél. Hopelijk hoeven we niet bij te boeken en krijgen we ons werkschema tijdig afgewerkt voor we vrijdag weer gelanceerd worden!
Dag 2: dinsdag, 5 juni ‘18: op de werf:
Al voor dag & dauw is the Captain aan het schuren... met de minuut wordt hij van hoofd tot tenen blauwer & blauwer. Schotse zeilvrienden (SY Endorphine) komen ons verassen! Ze wisten dat we hier op de werf zouden staan... Ze nodigen ons uit voor diner ‘on board’. Dat is leuk & makkelijk 😉. Toch altijd een beetje prutsen als je op het droge staat, aangezien je het toilet & wastafel niet kan gebruiken, hiervoor moeten we telkens de ladder af, om ons naar het sanitair blok te begeven. Het wordt donker en de laatste meters zullen voor morgen zijn... We ontvetten de reeds afgeschuurde oppervlakte en spuiten ze schoon.
Mijn grote ‘smurf’ heeft nog even werk om zich schoon te schrobben 😱. De grote hoeveelheden zoetwater & de waterdruk van de regendouche, in het sanitair blok, helpen hierbij.
Dan starten we mijn verjaardagsfeestje. In België is het tenslotte reeds van deze middag al woensdag, 6 juni. Dus maken we er een 36u-werffeestje van 🤪 en toosten reeds op mijn nieuwe cijfertje 🍾🥂.
Dag 3: woensdag, 6 juni ‘18: op de werf:
The Captain staat om 5u30 langs de weg en ziet het leven op gang komen. Een kwartiertje later hoort hij een bel 🛎: de bakker. Met een verse baguette 🥖 klimt hij aan boord.
De laatste meters worden door grote smurf geschuurt, daarna ontvetten en afspuiten met water. Gelukkig is het weer ons gunstig gezind en droogt de boot snel.
De eerste laag kan erop: primer. Een mooie zilvergrijze verf is die primocon en ze rolt vlot uit. Iets na de middag kunnen we al de eerst laag antifouling erover schilderen. Het zilvergrijs wordt bedekt met blauwe micron EU, welke we nog mee hebben vanuit België. De kiel & het roer krijgen nog een extra primocon laag. De werken verlopen vlot en we krijgen nog extra morele steun van Reinhilde & Frits (SY Bella Ciao). Ze komen ons ophalen om bij hen een zelfgebakken appeltaart, ‘mijn verjaardagstaart’, te eten. Met kaarsjes, een wens,... alles erop & eraan 🎂😋.Reinhilde heeft zich weer overtroffen, super lief & lekker.
‘s Avonds gaan we wat eten in een snack vlakbij, met de Bella Ciao & Endorphine-crew, heel lekker & gezellig. Zo wordt mijn verjaardag toch nog een beetje een feest en kunnen we tussen de werken door even ontspannen & genieten!
We zijn wél moe & hebben spierpijnen...van de rare houdingen tijdens het schilderen...ik doe de onderste gedeelte en moet dan door mijn knieën gaan, volgende keer mogen ze de boot wat hoger op haar kiel zetten. Maar we zijn tevreden, ze ziet er al knap uit en we denken de deadline van vrijdag wél te halen.
Dag 4: donderdag, 7 juni ‘18: op de werf:
De kiel & het roer krijgen de eerste laag antifouling en de rest van het onderwaterschip wordt overschilderd met een tweede laag antifouling: zwarte verf: Micron Extra II. Daarna krijgen de kiel & het roer hun tweede laag blauwe antifouling. Tegen het einde van de werkdag, komt de travelift. Zensation wordt reeds in de kraan gehangen, met nog extra steun van de poten. We slapen vannacht in een kraan 😱.
Zo kunnen de zeven vlakken van de steunpalen onder handen genomen worden: schuren, ontvetten, primer. De kiel wordt ook iets hoger geplaatst en kleinere blokken onder gezet, zodat de onderkant van de bulp wat geschilderd kan worden.
Bella Ciao verwent ons: nog een stuk appel-/verjaardagstaart als tussendoortje en ‘s avonds bij hen aan boord zelfgemaakte pizza à la Bella Ciao van Reinhilde 🍕😋.
Bij thuiskomst schildert the Captain de zeven steunvlakken met de blauwe antifouling en de kiel & het roer met de eerste laag zwarte antifouling.
Die nacht zet hij z’n wekker om de kiel & het roer nogmaals te voorzien van een laatste laag zwarte antifouling, alsook de zeven steunvlakken.
Dag 5: vrijdag, 8 juni ‘18: op de werf:
Onze dame haar nieuwe kleedje is klaar. Alle verflagen staan er op, we hebben de deadline gehaald. Jammer dat we reeds gisterennamiddag in de kraan werden gehangen, hierdoor konden we de waterlijn geen extra laag geven... want die ziet samen met het roer & de kiel toch het meeste af, of daar begint toch steeds de aangroei.
Nu wachten tot ons huisje weer te water gaat & drijft...
Om 8u, hadden ze ons verteld. Nou, dat werd een uurtje ofzo later...
De draagriemen tillen haar op, de poten gaan eronder uit. Met de laatste verf worden retouches & de onderkant van de kiel afgewerkt. De kraan komt in beweging en rijdt het terrein af tot aan het dok. Pas wanneer Zensation boven het dok bengelt, laten ze haar zachtjes zakken, de kiel raakt het wateroppervlak... het gaat goed... de buik wordt ondergedompeld, de landvasten gaan om de bolders en de riemen van de travelift verdwijnen. Ons huisje drijft weer.
De voorstag moet weer gemonteerd worden, Frits helpt hier graag een handje bij. Ik probeer nog snel het meeste vuil van het dek te spuiten, want onze dame ziet van het schuren nog overal blauw! Andere boten liggen te wachten om eruit te gaan, we mogen straks of morgen terug naar het dok komen om haar verder schoon te maken.
De motor wordt gestart en we varen de lagoon in. Al snel liggen we aan een moering. Heerlijk weer op het water te zijn en wat ziet onze dame er knap uit met haar nieuwe onderwaterkleedje 🤩. Moe & voldaan gaan we het vieren bij de snack.
Zaterdagmorgen liggen we reeds voor zeven uur weer in het dok. The Captian geeft onze dame een extra schrobbeurt. Zoetwater à volenté. Daar profiteer ik ook van! Bij het sanitair heb ik de faciliteit van een grote spoelbak waar mijn drie wastonnen naast elkaar in passen, zo kan ik op de meest comfortabele & praktische manier de handwas doen, met nog eens een prachtig uitzicht op de lagoon met de contouren van Bora Bora & Tahaa op de achtergrond. Van luxe gesproken...
Na enkele uren is onze dame weer ‘spik & span’, ze glimt langs alle kanten. We zijn blij dat de werken erop zitten. Het altijd een beetje tanden bijten, maar nu kunnen we er profijt halen: geen of minder aangroei, niet meer wekelijks het onderwaterschip schoonmaken en... last but not least: sneller varen! Ja, een knoop sneller of trager, dat is voor mijn Captain Schumacher toch niet onbelangrijk 😜.
Het team van de werf heeft goed werk geleverd en waren allen héél vriendelijk & behulpzaam. Tijdens ons verblijf krijgen een fruitsoort ‘pakai’, waar we nog nooit van gehoord, gezien of geproefd hebben. Bij ons vertrek worden de secretaresses helemaal gek met krijsend gegil, als we een bootje met Merci-chocolaatjes afgeven... ‘voor iedereen’... dat ze uiteindelijk hebben gedeeld met de mannen is een ‘?’.
Nou, ik had het er vooraf moeilijk mee dat ik op mijn verjaardag op een minder leuke plaats zou zijn en moest werken... Maar dat is uiteindelijk goed meegevallen, dankzij de morele steun & attenties van andere cruisers. En dan de wensen die ik via whatsapp & mail toe kreeg en de kaartjes mocht opendoen, die meegekomen zijn van BE met ons of de pas aanwezige vrienden... Bedankt lieve familie & vrienden 😘
Zo, nu kunnen we er weer volop van genieten en weer van elke dag een feest maken 🍾🥂🤪
