Maandag, 2 november '15
Voor de winkels opengaan, staan we al voor de Orange-store. Het is al even over openingstijd...maar ja, Spaanse mentaliteit en werkritme...dus we blijven wachten. Maar, ook de omliggende winkels blijven dicht en de post en banken zijn ook nog dicht...heum, het zal toch geen feestdag zijn zeker? We gaan eens kijken of de supermarkt, verder in de straat open is. Er voor treffen we een 'Movistar'-winkel die wél open is. Het mobiele internet dat ze kunnen aanbieden is te duur voor te weinig MB en zelfs géén GB. Maar we komen wél te weten dat het inderdaad een feestdag is en alle andere winkels gesloten zijn vandaag...dit staat niet in onze Lanzarote-reisgids vermeld. Jammer van de SIM-kaart, maar voor ons proviand hebben we meer geluk! De supermarkt is open en we maken voor de eerste keer kennis met de 'HiperDino' ;-)
Met een volgeladen Dinghietje varen we naar Zensation en halen het anker op. We hebben slechts enkele mijlen te varen naar 'Piedras de Cima', maar we hebben wind op kop, dus...opkruisen, met slechts één overstag, dat valt reuze mee, daar kan ik mee leven ;-) Het is hier dan ook wat breder dan op het Veerse Meer!
We hebben vernomen dat hier enkele van onze Kortgene-steiger-vrienden op vakantie zijn, ze zijn gisteravond toegekomen. We gaan elkaar hier aan het strand, bij hun hotel, proberen te treffen. Kunnen we hier voor het strand ankeren en mogen we met onze bijboot er landen?
De ankerplek lijkt ok en na de lunch stappen we ons Dinghietje in. De branding ziet er heavy uit en dus stop ik mijn short-rok en een extra topje in de dry-bag en zet me in zwemkledij in de bijboot. Omdat er ook hier weer een Baywatch-redders-huisje is, nemen we ons voor om vanaf de boei, die enkele honderde meters voor het strand ligt, de motor stil te leggen en het laatste stuk te roeien. Dit gaat perfect, maar het landen daar en tegen...Een grote golf pakt ons met ons Dinghietje op en the Captain wordt uit de bijboot gegooid! Hij is helemaal nat en hangt onder het lava-zand...een jonge heer staat vlak bij ons en komt ter hulp. Het is Wim! Tja, als dat geen aankomst is...letterlijk en figuurlijk zijn we 'aangespoeld'! Dit zou nogal beeldmateriaal opleveren voor 'funniest-home-video's' ;-)
We hebben al wat mislukte 'wet-landings' gemaakt, maar deze overtreft ze tot nu toe allemaal! En ik ben deze keer eens vrij droog gebleven en niet in het water beland, de rollen mogen als eens omgedraaid zijn, hé. Dus vanaf morgen een extra dry-bag voor extra droge kleren voor ons twee en enkel in zwemkledij de bijboot in... Het is altijd een avontuur, onze manier van reizen en we kunnen er zelf hartelijk om lachen :-) :-) :-)
Zelfs de Baywatch-redders laten ons rustig de bijboot het strand opdragen en we mogen hem zelfs aan de poten van hun Baywatch-huisje vastmaken ;-)
Heidi & Maaike zijn ondertussen aan de andere kant van het strand toegekomen met hun vrienden: Nathalie, Gino en Pieter-Jan, ze hebben onze aankomst gemist!
Het weerzien is fijn. Toch gek dat we elkaar hier treffen, zij amper vijf uur vliegen en wij al bijna een half jaar onderweg. Maar hier zijn we dan: samen op Lanzarote. Daar moet op geklonken worden!
De Mojito's zijn lekker en de sfeer zit er goed in...het lijkt al snel op een steigerfeestje 'á la Kortgene' op verplaatsing, de foto's spreken voor zich ;-)
Ondertussen hangt Geert's polo te drogen op het terras, zijn natte broek en zwembroek houdt hij maar aan.
Het is al donker als we afscheid nemen en het strand is reeds verlaten...niemand die ons vertrek kan zien! Wat wordt de tactiek? De snuit eerst, ik er al in en the Captain die duwt de bijboot af, springt erin en start de motor...deze start gaat het beste in een heavy-branding, hebben we al ondervonden en ook nu gaat het goed. Aan boord kan Geert zich eindelijk ontdoen van de nog steeds natte kleren. Het was wéér een onvergetelijke dag!
woensdag 4 november 2015
Lanzarote, Arrecife(ES_Canarische)
Zondag, 1 november '15
De ankerketting heeft heel de nacht liggen schuren en zeuren op de lavarotsen die op de bodem liggen. En dan was er nog een heuse Halloween-party in de Disco 'Doblón', naast het Gran Hotel, waarvan de muziek tot in de vroege uurtjes weerklonk. The Captain had zichzelf bijna een kostuum uitgezocht ;-)
Om wat wakker te worden, duikt hij het water in en checkt of ons anker goed ligt, ze ligt achter een steen. De katrol van de neerhouder wordt door nog een andere vervangen en alle andere katrollen krijgen een extra inspectie-ronde, ook rekkers worden vervangen of hersteld. Zensation haar onderhoud van de dag zit er weer op.
We varen met ons Dinghietje naar het strand naast het Gran Hotel. Wanneer we onze bijboot verlaten en de boulevard willen afwandelen, komt er een baywatch-redder uit zijn Baywatch-redders-huisje, naar ons toe. Neen, géén David Hasselhoff of David Charvet...We krijgen de mededeling dat er daar geen gemotoriseerde boten op het strand mogen liggen, wél enkele honderde meters verder, maar daar vertrouwen we het niet zo. Dan maar terug naar de lagune varen en daar ons Dinghietje installeren.
Langs de boulevard met palmbomen komen we over de bruggetjes, die we net onderdoor gevaren zijn, tot bij het fort 'Castillo de San Gabriel'. Hier is nu het historisch museum ondergebracht en boven op het dak nemen we wat panorama-foto's van de stad en ons Zensation in de hoofdrol ;-)
De 'Real Nautico Club' is niet ver van onze ankerplaats en we willen daar iets gaan drinken, zodat we ook de WiFi-code van hun sterk signaal kunnen bemachtigen voor aan boord. Maar, een security-heer weigert ons de toegang: enkel voor leden! Heu, leden? Welke leden? Er liggen amper enkele optimistjes en wat 'gewone' wagens op de parking...Blijkt dat dit al jaren een club is voor de welgestelde bevolking! En een jacht? Dat hebben ze niet zeker! Ons Zensation is duidelijk niet indrukwekkend genoeg voor deze mensen. Amai, als je zou zien hoe knap het daar binnen was...we zouden ons er toch niet op ons gemak gevoeld hebben en ook het dakterras werd ons geweigerd!
We laten het achter ons en wandelen verder naar het stadspark, maar ook hier is het stil en verlaten. We krijgen nog steeds niet het gevoel dat we ons in een stad en dan nog wėl in de hoodstad bevinden. Arrecife is weinig indrukwekkend en heeft weinig te bieden, buiten de gezelligheid en het mooie zicht rond de lagune, waar de kleine vissersbootjes en ons Dinghietje liggen. Hier is het fijn vertoeven. Maar nog fijner is het op ons privé-terras en daar varen we voor de avond valt terug naar toe, want we hebben hier gisterenavond enkele rare figuren: veel bedelaars en daklozen gezien, waardoor we ons niet zo op ons gemak voelden...
De ankerketting heeft heel de nacht liggen schuren en zeuren op de lavarotsen die op de bodem liggen. En dan was er nog een heuse Halloween-party in de Disco 'Doblón', naast het Gran Hotel, waarvan de muziek tot in de vroege uurtjes weerklonk. The Captain had zichzelf bijna een kostuum uitgezocht ;-)
Om wat wakker te worden, duikt hij het water in en checkt of ons anker goed ligt, ze ligt achter een steen. De katrol van de neerhouder wordt door nog een andere vervangen en alle andere katrollen krijgen een extra inspectie-ronde, ook rekkers worden vervangen of hersteld. Zensation haar onderhoud van de dag zit er weer op.
We varen met ons Dinghietje naar het strand naast het Gran Hotel. Wanneer we onze bijboot verlaten en de boulevard willen afwandelen, komt er een baywatch-redder uit zijn Baywatch-redders-huisje, naar ons toe. Neen, géén David Hasselhoff of David Charvet...We krijgen de mededeling dat er daar geen gemotoriseerde boten op het strand mogen liggen, wél enkele honderde meters verder, maar daar vertrouwen we het niet zo. Dan maar terug naar de lagune varen en daar ons Dinghietje installeren.
Langs de boulevard met palmbomen komen we over de bruggetjes, die we net onderdoor gevaren zijn, tot bij het fort 'Castillo de San Gabriel'. Hier is nu het historisch museum ondergebracht en boven op het dak nemen we wat panorama-foto's van de stad en ons Zensation in de hoofdrol ;-)
De 'Real Nautico Club' is niet ver van onze ankerplaats en we willen daar iets gaan drinken, zodat we ook de WiFi-code van hun sterk signaal kunnen bemachtigen voor aan boord. Maar, een security-heer weigert ons de toegang: enkel voor leden! Heu, leden? Welke leden? Er liggen amper enkele optimistjes en wat 'gewone' wagens op de parking...Blijkt dat dit al jaren een club is voor de welgestelde bevolking! En een jacht? Dat hebben ze niet zeker! Ons Zensation is duidelijk niet indrukwekkend genoeg voor deze mensen. Amai, als je zou zien hoe knap het daar binnen was...we zouden ons er toch niet op ons gemak gevoeld hebben en ook het dakterras werd ons geweigerd!
We laten het achter ons en wandelen verder naar het stadspark, maar ook hier is het stil en verlaten. We krijgen nog steeds niet het gevoel dat we ons in een stad en dan nog wėl in de hoodstad bevinden. Arrecife is weinig indrukwekkend en heeft weinig te bieden, buiten de gezelligheid en het mooie zicht rond de lagune, waar de kleine vissersbootjes en ons Dinghietje liggen. Hier is het fijn vertoeven. Maar nog fijner is het op ons privé-terras en daar varen we voor de avond valt terug naar toe, want we hebben hier gisterenavond enkele rare figuren: veel bedelaars en daklozen gezien, waardoor we ons niet zo op ons gemak voelden...
