Zondag, 19 juni '16
Volgens the Captain is de muziek tot in de vroege uurtjes blijven doorgaan...niks van gehoord of gemerkt.
De 'breadman' daarentegen komt al heel vroeg aangeroeid en roept: Hello, here is the breadman'. Ik wordt uit bed gehaald om hem te woord te staan. Een baguette of croissants is de keuze. Hij heeft een zachte baguette...we willen een harde...zoals de Franse stijl. Oké, de eerste waar de verkoper in knijpt lijkt zacht, de tweede hard. De baguettes zitten verpakt in een broodzak en hij overhandigt de harde in ruil voor 10EC$.
De tafel wordt gedekt en bij het uithalen van de baguette uit de broodzak verschijnt er een harde zwart geblakerde de verrassing aan de onderkant van het zogenaamde Franse stokbrood! Smakelijk ;-)
Elke dag leren we bij...ik kom niet meer uit bed voor de broodbezorger!
Een klein cruiseschip ligt in de baai en met de sloops worden de passagiers in de stad afgezet.
De lucht is grijs, maar blauwe opklaringen verschijnen boven land. Rugzak en zwemgerief gaan mee. Op het programma van SY Serenade & Zensation staat: wandeling naar de 'Turtle Sanctuary' aan de oostkust.
Nog voor we aan het dinghydok zijn krijgen we gezelschap van een bui. Dan maar eerst even schuilen bij 'Maria's' en een koffietje/smoothie om de beentjes in te smeren ;-)
De tocht verloopt langs de hoofdweg en bevat slechts één klim. Huizen in allerlei groottes en bouwstijlen, van degelijk sterke stenen tot armzalige houten of uit golfplaten of dergelijke zijn aanwezig. Ook enkele hotels/ resorts/restaurants passeren we, waaronder de 'Sugar Reef' waar het interieur veel natuurelementen van de zee bevat zoals: tafels met schelpen, lusters van drijfhout en schelpen, enz...
Ook hier aan de oostkust slaat de oceaan wild op de kustlijn en zien we schuimende golven.
Net voor we het 'zeeschildpadden opvangcentrum' bereiken, aan Park Beach stopt er een wagen met de eigenaar...hij reed net weg...gelukkig komt Brother 'King' met ons mee naar het centrum en geeft ons uitleg over hun werk hier. Ze proberen de dieren zoveel mogelijk overlevingskans te geven door ze hier op te laten groeien en pas na enige tijd, als ze groot en sterk genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen in de oceaan. Ook zeeschildpadden die enkele gebreken hebben, krijgen hier een thuis, omdat ze in de grote plas niet zouden overleven. Zo zijn er ook oudere dieren van 14 & 18j. en ze kunnen tot tweehonderd jaar worden! De grotere zeeschildpadden mogen we strelen op hun rug/schild, waar ze ook zenuwen hebben. Ze houden hier duidelijk van, want slaan vrolijk met hun poten in het rond en spetteren ons nat. Fantastisch!
Het is knap wat ze hier proberen te bereiken en doen voor deze dieren. We betalen dan ook met plezier de toegangsprijs die volledig aan dit project wordt besteed.
Wat een interessante uitstap en ervaring.
Op de weg terug houden we halt bij 'Firefly', resort/restaurant/plantatie, voor een lunchstop. Op zondag serveren ze een lunch-curry-menu. Vandaag is het hier vaderdag, en onze mannen worden gefeliciteerd ;-)
Ook hier kleden de natuurelementen van het eiland het interieur en is het even een raadseltje welk prentje/tekening van een fruitsoort, op de deur van de toiletten, bij welk geslacht hoort...hi, hi, hi,...
Het eten is super lekker! Een zwemmetje in hun zwembad laten we voor wat het is, zwemkledij en handdoeken blijven in de rugzak, het weer wil nog steeds niet meewerken.
Met een goed gevulde buik proberen we energie te vinden om weer in het dorp te geraken. Aangekomen, verplicht de regen ons weer om nog een afsluitertje te nuttigen!
Daarna zijn onze kaarsjes uit en laten we de miss-verkiezingen 's avonds aan ons voorbij gaan.
dinsdag 21 juni 2016
SVG, Bequia, Admiralty Bay 2(Caraïben)
Zaterdag, 18 juni '16
Tja, nu gaan we al van 's morgens vroeg naar de bar! En dat alles om het Belgisch elftal te zien spelen. Aangezien het hier zes uur vroeger is, dan in Frankrijk, zitten we al voor 9u voor de flatscreen van 'Maria's'. Tijdens het ontbijt supporteren we, of toch zeker the Captain. Ik maak ondertussen gebruik van de goede, snelle WiFi en probeer de foto's te uploaden op Tumblr, wat uitstekend lukt en waardoor ik eindelijk weer bij ben met de blog.
België wint met 3-0 van Ierland en dat alles is vastgelegd op de gevoelige lens. En zo is iedereen gelukkig ;-)
Het water lonkt en de rest van de dag brengen we al snorkelend door aan Elizabeth Point. Het koraal is hier minder kleurrijk, maar een mijnenveld van witte zeeëgels, duizenden vissen, twee slangen en een murene en tientallen kreeften trekken onze aandacht. The Captain probeert een lekkernijtje te vangen, maar ze kruipen steeds verder onder de rotsen...maar hij geeft niet zo makkelijk op en blijft proberen. De vele zwarte zeeëgels met hun giftige stekels, vermoeilijken de vangst.
Geen kreeft voor diner, dan maar witloof met hesp in bechamel-/kaassaus met purée ;-)
In de verre verte horen we de bonkende typische Caraïbische Carnavalmuziek...
Tja, nu gaan we al van 's morgens vroeg naar de bar! En dat alles om het Belgisch elftal te zien spelen. Aangezien het hier zes uur vroeger is, dan in Frankrijk, zitten we al voor 9u voor de flatscreen van 'Maria's'. Tijdens het ontbijt supporteren we, of toch zeker the Captain. Ik maak ondertussen gebruik van de goede, snelle WiFi en probeer de foto's te uploaden op Tumblr, wat uitstekend lukt en waardoor ik eindelijk weer bij ben met de blog.
België wint met 3-0 van Ierland en dat alles is vastgelegd op de gevoelige lens. En zo is iedereen gelukkig ;-)
Het water lonkt en de rest van de dag brengen we al snorkelend door aan Elizabeth Point. Het koraal is hier minder kleurrijk, maar een mijnenveld van witte zeeëgels, duizenden vissen, twee slangen en een murene en tientallen kreeften trekken onze aandacht. The Captain probeert een lekkernijtje te vangen, maar ze kruipen steeds verder onder de rotsen...maar hij geeft niet zo makkelijk op en blijft proberen. De vele zwarte zeeëgels met hun giftige stekels, vermoeilijken de vangst.
Geen kreeft voor diner, dan maar witloof met hesp in bechamel-/kaassaus met purée ;-)
In de verre verte horen we de bonkende typische Caraïbische Carnavalmuziek...
SVG, Bequia, Admiralty Bay(Caraïben)
Vrijdag, 17 juni '16
In de reisgids lezen we dat de Grenadinen slechts weggelegd zijn voor de 'superrijken'! Slik...eu...dan maar snel het anker op?! Verderop staat geschreven dat de goedkoopste manier om deze eilanden groep te bezoeken per boot is. Oef... Boot: check. Het zou hier een waar paradijs zijn voor rond te varen met een charterboot. Het is nu laagseizoen en er zijn weinig charters te bespeuren. In de baai liggen ongeveer een vijftig tal jachten met heel de dag beweging van enkele die gaan en/of komen.
Vele van onze cruisers-vrienden hebben over deze eilanden verteld en hen enkele maanden geleden reeds bezocht, toen het een beetje drukker was en er zeker 150 boten aanwezig waren hier in Admiralty Bay!
Een verblijf in een hotel, resort of villa op één van de eilanden, zou hier al snel een minimum van 500US$/nacht kosten en een geliefde plek zijn voor de Jetset. Straks liggen we misschien op één van de stranden naast Oprah Winfrey ;-)
Dus hier zijn we dan, in Bequia(Bekwee uitgesproken). De Caribs gaven het deze naam dat betekend: 'wolkeneiland'. Het grootste eiland is slechts 7km2 groot en telt ongeveer 5000 bewoners en is vooral bekend door de vroegere activiteiten van bootbouwers en walvisjagers.
Zelfs nu tref je nog vele bootbouwers, maar enkel nog van modelbootjes. Het is toegestaan om vier walvissen per jaar te vangen tijdens de organiseerde walvisjacht in februari-maart, met harpoenen/speren, maar de laatste jaren vangen ze geen of slechts één. Aan de zuidkust hebben ze nu een walvisstation op een eilandje, waaruit ze de dieren goed kunnen spotten en observeren.
Aan de duikclub landen we aan de dinghysteiger en is het slechts een korte wandeling langs het smalle weggetje, langs het water en enkele bars/hotels/restaurants naar het centrum van de hoofdstad Port Elizabeth. Amandelbomen staan tussen de baai en de weg en bij de centrale amandelboom heeft alles plaats. Er rondom verzamelen de locals zich en hier kan je een bus of taxi nemen en alle informatie bekomen in het Toeristisch Informatie kantoor. De groenten & fruitmarkt is een beetje verder, net voorbij de ferry-dok. Langs de weg proberen locals enkele souvenirs of lekkers te verkopen. Leuke winkeltjes en horecazaken zijn om ter kleinst en kleurrijkst...de mode loopt nog wat achter, maar de kunstenaars maken prachtige dingen en we bewonderen: schilderijen, beelden, vlechtwerken, juwelen en vooral de houten modelbouw bootjes.
Het blijft leuk om te zien wat de locals hier in de Caraïben met hun haren doen en wat voor prachtige creaties ze tonen met hun kapsels vol extensions, al dan niet met een toegevoegd blauw, rood, geel, paars, of ander kleurtje. Overal zijn er haarproducten-winkels en hangen extensions in allerlei lengtes en kleuren. De invloed van reggae zien we aan diegene met dreadlocks, rastafari en ruiken we door de geur en rook van de 'pret-sigaret'(wiet/marihuana).
Een steile klim langs de slechte betonnen baan, brengt ons tot aan de restanten van het Fort Hamilton, of beter de slechts enkele kanonnen die hier met hun schietgat gericht zijn op de zee. Het panoramisch zicht op de Admirality Bay en het stadje is weer eentje uit de boekskes!
Een lunch in bar 'Maria's', ondertussen reeds onze stamkroeg ;-) wordt op de plaatselijk handgemaakte placemats geplaats...al dan niet met mieren...maar liever mieren op de placemats, dan in ons bord: no problem ;-)
Echt waar het is toeval, we zoeken het niet op, maar het is weer zover...voor de derde keer gaan we 'Carnaval' beleven dit jaar! Vanavond begint het vier-daagse feest.
Met Jo & Greg slenteren we 's avonds door de stad. De locals feesten op straat met torenhoge muziekboxen waar loeiharde opzwepende klanken uitbonken en hebben koelboxen en standjes met drank en hapjes. De sfeer zit er goed in. Ze laten de openingsparty van Carnaval op 'Lower Bay' in de 'Reef' aan hen voorbij gaan en vermaken zich uitstekend.
In Coco's bar geeft een zanger/pianist, Andy Cruickshank een fantastisch optreden. Wat een stem heeft die man en hij brengt het ene na het andere goe nummertje. Greg, die zelf een muzikant is, kan zijn kriebels niet bedwingen en vervoegd zich bij en samen zingen ze een prachtig en toepasselijk nummer van Christopher Cross: 'Sailing'.
De jongere op straat gaan nog enkele uren door en ook de party-klanken bereiken onze kajuit. 'Let's Party!'
In de reisgids lezen we dat de Grenadinen slechts weggelegd zijn voor de 'superrijken'! Slik...eu...dan maar snel het anker op?! Verderop staat geschreven dat de goedkoopste manier om deze eilanden groep te bezoeken per boot is. Oef... Boot: check. Het zou hier een waar paradijs zijn voor rond te varen met een charterboot. Het is nu laagseizoen en er zijn weinig charters te bespeuren. In de baai liggen ongeveer een vijftig tal jachten met heel de dag beweging van enkele die gaan en/of komen.
Vele van onze cruisers-vrienden hebben over deze eilanden verteld en hen enkele maanden geleden reeds bezocht, toen het een beetje drukker was en er zeker 150 boten aanwezig waren hier in Admiralty Bay!
Een verblijf in een hotel, resort of villa op één van de eilanden, zou hier al snel een minimum van 500US$/nacht kosten en een geliefde plek zijn voor de Jetset. Straks liggen we misschien op één van de stranden naast Oprah Winfrey ;-)
Dus hier zijn we dan, in Bequia(Bekwee uitgesproken). De Caribs gaven het deze naam dat betekend: 'wolkeneiland'. Het grootste eiland is slechts 7km2 groot en telt ongeveer 5000 bewoners en is vooral bekend door de vroegere activiteiten van bootbouwers en walvisjagers.
Zelfs nu tref je nog vele bootbouwers, maar enkel nog van modelbootjes. Het is toegestaan om vier walvissen per jaar te vangen tijdens de organiseerde walvisjacht in februari-maart, met harpoenen/speren, maar de laatste jaren vangen ze geen of slechts één. Aan de zuidkust hebben ze nu een walvisstation op een eilandje, waaruit ze de dieren goed kunnen spotten en observeren.
Aan de duikclub landen we aan de dinghysteiger en is het slechts een korte wandeling langs het smalle weggetje, langs het water en enkele bars/hotels/restaurants naar het centrum van de hoofdstad Port Elizabeth. Amandelbomen staan tussen de baai en de weg en bij de centrale amandelboom heeft alles plaats. Er rondom verzamelen de locals zich en hier kan je een bus of taxi nemen en alle informatie bekomen in het Toeristisch Informatie kantoor. De groenten & fruitmarkt is een beetje verder, net voorbij de ferry-dok. Langs de weg proberen locals enkele souvenirs of lekkers te verkopen. Leuke winkeltjes en horecazaken zijn om ter kleinst en kleurrijkst...de mode loopt nog wat achter, maar de kunstenaars maken prachtige dingen en we bewonderen: schilderijen, beelden, vlechtwerken, juwelen en vooral de houten modelbouw bootjes.
Het blijft leuk om te zien wat de locals hier in de Caraïben met hun haren doen en wat voor prachtige creaties ze tonen met hun kapsels vol extensions, al dan niet met een toegevoegd blauw, rood, geel, paars, of ander kleurtje. Overal zijn er haarproducten-winkels en hangen extensions in allerlei lengtes en kleuren. De invloed van reggae zien we aan diegene met dreadlocks, rastafari en ruiken we door de geur en rook van de 'pret-sigaret'(wiet/marihuana).
Een steile klim langs de slechte betonnen baan, brengt ons tot aan de restanten van het Fort Hamilton, of beter de slechts enkele kanonnen die hier met hun schietgat gericht zijn op de zee. Het panoramisch zicht op de Admirality Bay en het stadje is weer eentje uit de boekskes!
Een lunch in bar 'Maria's', ondertussen reeds onze stamkroeg ;-) wordt op de plaatselijk handgemaakte placemats geplaats...al dan niet met mieren...maar liever mieren op de placemats, dan in ons bord: no problem ;-)
Echt waar het is toeval, we zoeken het niet op, maar het is weer zover...voor de derde keer gaan we 'Carnaval' beleven dit jaar! Vanavond begint het vier-daagse feest.
Met Jo & Greg slenteren we 's avonds door de stad. De locals feesten op straat met torenhoge muziekboxen waar loeiharde opzwepende klanken uitbonken en hebben koelboxen en standjes met drank en hapjes. De sfeer zit er goed in. Ze laten de openingsparty van Carnaval op 'Lower Bay' in de 'Reef' aan hen voorbij gaan en vermaken zich uitstekend.
In Coco's bar geeft een zanger/pianist, Andy Cruickshank een fantastisch optreden. Wat een stem heeft die man en hij brengt het ene na het andere goe nummertje. Greg, die zelf een muzikant is, kan zijn kriebels niet bedwingen en vervoegd zich bij en samen zingen ze een prachtig en toepasselijk nummer van Christopher Cross: 'Sailing'.
De jongere op straat gaan nog enkele uren door en ook de party-klanken bereiken onze kajuit. 'Let's Party!'