Pornichet-Pornic(FR)

Vrijdag, 26 juni '15

We landen op het grote strand en wandelen de boulevard af naar het centrum voor een baguette. Het is hier echt een grote kuststad. We zijn blij dat we voor een ankerplek i.p.v. de haven gekozen hebben. Bij mooi, warm weer en als er niet te veel wind en deining is, vinden we dit de ideale plek voor onze Zensation en de goedkoopste ;-)

Tegen de middag zetten we zeil en varen we naar Pornic, een tip van vrienden. Vanaf hier zien we de gebouwen langs de kust veranderen. De granietstenen huizen en leien daken worden vervangen door witte gevels en oranje dakpannen, geeft ons meteen een Spaanse indruk/gevoel. Deze keer kiezen we voor de haven, in de hoop op goede WiFi en een wasmachine. En dan kunnen we ook de watertank aanvullen en Zensation nog eens een zoetwaterbad geven.

De haven valt tegen, vooral van prijs en sanitair en WiFi, die wel aanwezig is, maar overbelast is en dus NIET werkt! Geen nieuwtje dus, dit was in de meeste havens en ook in onze thuishaven steeds een probleem, maar betalen mag je :-! Tja, er zijn erger dingen en we kunnen wél even zonder al die technologie, maar op het thuisfront zijn jullie er die wel eens contact willen en weten hoe het met ons gaat en omgekeerd. Het is altijd leuk om elkaar te zien en/of te horen, dat maakt de afstand even kleiner, hé, op dat moment zijn we dicht bij elkaar en dat is fijn. De beste WiFi's hebben we steeds op een terras gehad. Onze voorkeur gaat dus uit naar ankeren.

Het stadje is hier kei mooi en pittoresk, smalle straatjes, prachtige oude gebouwen, een kasteel, enz... Leuk om in rond te slenteren. Wat ons ook steeds opvalt is dat de winkeltjes heel klein en gezellig zijn en ze vooral werk maken van hun etalages die er uitnodigend uitzien. Morgen varen we weer door, maar dit is zeker een stadje om te onthouden en verder te ontdekken.

Golf de Morbihan, Îles Aux Moines-Pornichet(FR)

Donderdag, 25 juni '15

Vijf uur is toch wel héél vroeg, na onze zware avond. Toen we naar bed gingen was the Beach Party nog bezig en nu nog horen we meteen de feestmuziek...de jongeren hebben duidelijk iets te vieren!

The Captain staat erop dat ik blijf liggen en hij haalt het anker op en verlaat de Golf van Morbihan.

Er is weinig wind, dit was ook voorspeld, maar dat die 'O zo spokende Golf van Biskaje' er kan uitzien als een spiegel, dit is het tegenovergestelde van al die gruwelverhalen!

Eindelijk, eindelijk, eindelijk...we hebben beet en onze eerste vangst is een redelijk grote makreel! We zijn blij. Even later hebben we weer beet, maar de makreel laat net los, alvorens we hem kunnen binnenhalen...jammer :-(

Vanavond heeft the Captain er alweer een klusje bij: een vloerplaat in onze kajuit is gelost. Opletten waar we onze voeten zetten of we zitten in de bilge ;-)

We motoren, dan weer even zeilen, motoren en kiezen een kortere bestemming en dan...komt er weer wind. Terug zeilen, misschien kunnen we toch nog naar onze vooropgestelde bestemming Pornic bereiken. Ineens voelen we iets tegen de boot botsen. Wat is dat? We zien rondom onze boot SUPER grote kwallen, geel kleurige kwallen! Wat een beesten! 

Wanneer we de SPI aan het zetten zijn, staat Geert vooraan en bedien ik de piano in de kuip. Ineens zie ik een grote vissersboot in volle snelheid op ons toevaren. Ik moet snel van koers veranderen...had ik hem niet zien komen, dan... Pfff...je kan uren varen, dat je denkt dat je alleen op de wereld/'t water bent en dan ineens... Die visser heeft niet bijgestuurd of wat dan ook, dus waarschijnlijk stond zijne Goerge op en lag hij te slapen of stond hij vis te kuisen! De SPI staat, maar de wind zakt weer weg. We herbekijken de mogelijke bestemmingen dichterbij en droppen het anker voor de grote plage van Pornichet. Vanop ons privé-terras kijken we op de lange boulevard met grote, hoge appartemantsblokken en hotels. Een heel ander zicht dan de afgelopen ankerplaatsen. Het is hier een echte kuststad. Het geluid van het rollen van de golven op het strand lijkt op een CD van Nature Sounds. ZEN...

Golf de Morbihan: Sept Îles-Île D'Arz-Île Aux Moines

Woensdag, 24 juni '15

Nog steeds is het muisstil als we ontwaken, toch zijn we een klein beetje gedraaid tegen gisterenavond, maar we hebben er niks van gemerkt. Na het ontbijt en een buitendouche verlaten we ons privé-eiland. Het is hier wonder mooi met veel zeil mogelijkheden tussen de vele eilanden. Het lijkt wél zoals het Veerse en het Grevelingen Meer in NL, maar dan nét anders. Hier kan je makkelijk een aantal weken vertoeven en nog drie rivieren opvaren. 

We zeilen naar de twee bewoonde en toegankelijke eilanden. Eerst nemen we een kijkje op Île D'Arz. Het is alweer sïesta wanneer we voet aan wal zetten en de weinige zaken die er zijn, zijn gesloten. Alsook is het weer stilletjes in het dorp. Net zoals in de Golf zal het hier in de weekends en vakantie wél een pak drukker zijn, maar we houden wél van die ruimte en rust, dus genieten met volle teugen. Buiten het fluiten van vogels en het ritselen van bladeren, horen we niks. Geen last van het lawaai en de vieze uitlaatgassen van auto's of industrie, want dat is hier niet. Alleen voor het eiland komt er wat meer beweging van zeilschooltjes met hun optimisten, kajakkers, surfers en andere kleine zeilbootjes, het is dan ook woensdagnamiddag. 

Tja, hier zouden we wél ergens een woonst willen, met de boot in de voortuin ;-) De meeste huizen langs de Bretoense kust bestaan uit granieten muren en daken van natuurleitjes, héél mooi. Het is bijna niet voor te stellen dat we nog mooiere,  idyllischere, rustigere plaatsjes gaan tegen komen, dan dat we tot nu toe al gezien hebben. En dat is toch al wat: zeiltochtjes/-vakanties in Zeeland, Zuid-Engelse kust + Îles of Scilly's, Belgisch kust, Kroatië, Griekenland en Turkije en dan nog vakanties naar België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Engeland, Italië, Griekenland, Turkije, Sardinië, Spanje, Oostenrijk, Marokko, Tunesië, Egypte, Tjechië, Senegal, Mauritius, Maladiven, Thailand, Galapagos+Ecuador, Mexico, Dominicaanse, Florida+cruise Oostelijke Caraïben, Zuid-Afrika...en misschien ben ik er nog enkele vergeten. Maar als de zon schijnt en het is warm en je MOET niks, dan is het bijna overal leuk en aangenaam vertoeven, toch?! En heb je de tijd om alle schoonheid en pracht van de plaats waar je bent te observeren; en elk land en elke plek op onze wereldbol heeft wél iets moois te bieden. 

We laten de dinghy achteraan Zensation hangen en varen op motor door naar Île Aux Moines. Als we er bijna zijn merken we dat we een roeispaan missen...kwijtgespeeld onderweg... We draaien terug en ik zet me vooraan met de verrekijker. Maar, geen roeispaan te zien en na een tijdje geven we het op en varen naar de ankerplaats voor vanavond.

Nou, wat hebben we sinds ons vertrek al kado gegeven aan het water: een muts, een hoofdlamp en een roeispaan. Dat valt nog mee, hé. We komen misschien wel eens een dolfijn tegen met op zen kop onze muts en het koplampje en de roeispaan tussen z'n vinnen om sneller te kunnen zwemmen...hi, hi, hi,...

Wanneer we op het strand landen zien we dat er steeds meer mensen aankomen met koelboxen en een grot BBQ is opgesteld. Hier is duidelijk een dorpsbijeenkomst. In het dorp zijn de dagtoeristen met de laatste vedette vertrokken, het is er rustig wanneer we opzoek gaan naar een zaak om iets te eten en al vele zaken zijn reeds gesloten. Is dit omdat de dagjes-mensen weer weg zijn of voor de Beach-BBQ? We vinden een gezellige zaak en eten lekkere mosselen. Als dessert proeven we van een 'Far de Bretagne', dit is een flan met pruimen en een karamelsaus erop...lekker, maar zwaar en waarschijnlijk véél caloriën. Dus nog even een avondwandeling, alvorens het slapen gaan. Overal is veel groen en bomen, het lijkt wel of we in de Ardennen of een bos aan het wandelen zijn. We vinden een pad tussen het groen, met naast ons het water. Zulke weggetjes hebben op bijna elk eiland of dorp al gezien. Ze zijn netjes onderhouden, d.w.z. dat het snoeiwerk wordt bijgehouden...niet evident op zulke plaatsen en kilometers lang. De temperatuur is aangenaam en zonder plan wandelen we wat rond, maar na een uur zijn we nog niet aan de baai waar Zensation op ons ligt te wachten. We zijn ook nog geen mensen tegengekomen, maar ja, er staan hier weer véél vakantiehuizen en de bewoners zullen allen nog op de Beach zitten. We worden toch wat nerveus en nemen de 'Navionics', die op de IPad staat erbij en...ja, we zijn nog effe verwijderd van onze bestemming...een beetje de verkeerde kant uitgegaan...maar van een eiland kan je niet af, dus we komen er wél... 

We proberen te genieten van de mooie natuur en de honderde konijntjes die van de ene naar de kant over het weggetje huppelen en zich in de prachtige tuinen van de al even mooie huizen begeven.

Na twee uur komt ons bestemming dichterbij, maar het is bijna donker. We zijn blij dat we eindelijk wat Straatverlichting zien en huizen waarin licht brand...we komen terug in de bewoonde kern van het dorp. Nu zal het niet ver meer zijn...we hebben dorst. Net nu heb ik mijn onmisbaar flesje water niet bij en we hebben al veel pijlen met 'fontein' op tegen gekomen, maar de fontein zelf? Hetzelfde was het met de wegwijzers naar de 'dolmen', maar die passeren we net voor de straatverlichting. Daarna zien we ook wat jonge dames helemaal in het lang zwart gekleed...moderne heksen die naar de Dolmen gaan misschien?

We zijn moe en onze voetzolen beginnen te branden, maar het einde is in zicht, we horen meer en meer stemmen en lawaai en dan...daar is het strand van de baai waar we voor anker liggen. Joepie! We hebben het gevonden en gehaald!

Het was alle sinds een mooie wandeling, maar hier waren we niet op voorbereid. Volgende keer nemen we zeker water en een zaklamp mee. We hebben ook vaak gedacht aan onze vriendinnen en sympathisanten, die enkele weken terug een bedevaarts-wandeling, o.a.voor onze goede vaart/reis, hebben ondernomen. We vonden dit al een heel knappe prestatie van hun en een ontzettend lief en tof gebaar. We appreciëren dit enorm en na deze onverwachte situatie nog meer. Chapeau ladies, Well done!!! Bedankt om dit voor ons te doen. Tnxxx...

Er is nog veel volk op de Beach en er brand een kampvuur niet ver van onze dinghy...die ligt nog net niet in het water...we hadden hem ver genoeg gelegd voor het opkomend water, met het idee maar een twee-tal uurtjes weg te zijn. Nou, dat is even anders gelopen ;-)

Aan boord nemen we meteen iets te drinken en na het vastmaken van de bijboot op het dek, kruipen we in onze kooi. Het is reeds middernacht en morgenvroeg om 5u willen we vertrekken om de stroming in de Golf van Morbihan en de trechter mee te hebben naar buiten, terug de Golf van Biskaje op.

Belle Île, Le Palais-Golf de Morbihan, Sept Îles(FR)

Dinsdag, 23 juni '15

Voor we naar de haven varen met de dinghy, halen we ons anker op en leggen ons Zensation aan een meerboei, omdat we dichter tegen de kant komen. En zo heb ik mijn gerepareerde meerboei-pikhaak ook meteen uitgetest en goedgekeurd.

In het dorp is er een markt van lokale teelers en vissers. We kopen ons een visje voor vanavond, misschien helpt dat om toch zelf eens iets te vangen ;-)

We zetten koers naar Île Hoëdic, maar na en uurtje is de wind al op en varen we op motor verder. We ankeren aan een zandstrandje en maken de perfecte natte landing. Op het eiland is minimaal bewoont en het is soms onduidelijk of we op een pad/weg wandelen of in iemand zijn tuin... Dit hebben we al meer ervaren op andere plaatsen, wel raar. Ook hebben we al veel plaatsen bezocht waar het likt of we in een spookstad/-dorp rondwandelen, omdat er zo weinig of geen beweging of mensen zijn en alle vensterluiken toe zijn. Meestal veel weekend-/vakantiehuizen. Ja, we hebben al vele plekjes gezien waarvan we denken, hier is het fijn vertoeven. Een vlinder komt even op mijn schouder zitten en fladdert weer naar een mooie bloem, er groeien hier vele soorten. Je kan zo een prachtig boeket samenstellen.

Op dit eiland zijn geen wagens en paarden staan achter een kleine lichte omheining of vrij. Nou, dat zou je met papie's mini pony's niet moeten doen ;-) 

We bezoeken het fort, waar ook een tentoonstelling is over het leven hier vroeger en de vele dolmen. Het dorpje telt wél zeker 7 café's, restaurants, crêperies en een winkel, bakker en kledingwinkel. Allen zijn ze 1 of 2 uur open in de voormiddag of middag en nog eens zolang 's avonds... van werkstress of -druk hebben de mensen hier geen last!  We vinden toch nog een terras waar mensen iets zitten te drinken en willen de kleine gemeenschap hier iets gunnen. De uitbaatster komt ons echter melden dat het gesloten is en ze pas vanavond weer open zijn... We keren dan maar naar Zensation terug en wanneer we op ons privė-terras iets drinken, zien we de uitbaters, jong koppeltje, van daarnet verschijnen op het strandje. Ja, ze hebben gelijk dat ze in de namiddag liever een zwemmetje en zonnebad nemen i.p.v. te werken of zitten te wachten op enkele klanten ;-)

De wind is aangetrokken en we varen naar de Golf van Morbihan. Om de Golf in te varen komen we door een trechter, waar soms wél tot 9 knopen stroming kan staan. Als we de Golf opvaren hebben 4Kn mee, leuk. Meteen overvalt ons de schoonheid en rust die de Golf van Morbihan uitstraalt. Het telt wél een 60-tal eilanden in allerlei vormen en maten, de meeste onbewoond en waarvan uitgezonderd twee daarvan, allemaal privé. Een echt ankerparadijs lezen we in de 'Vaarwijzer' en kiezen voor Sept Îles dat als één van de mooiste ankerplek wordt aanbevolen. Als we toekomen zien we dat het echter vol ligt met meerboeien met bootjes. Het is er niet zo diep en waar er genoeg diepte is, is vrij smal en vol boten aan meerboeien, geen ankerplek voor boten met een kiel van 2M of die niet kan droogvallen. Dan maar een meerboei die nog vrij is. Veel manoeuvreerplaats hebben we niet met ons 14M lengte...maar, the Captain doet dat alweer super goed. De meerboei oppikken is echter minder gemakkelijk, want het oog is te klein voor mijn fantastische meerboei-pikhaak. Dat wordt even op de buik aan dek liggen en met men korte armen geraak ik niet aan het oog al de boei. Met de gewone pikhaak kunnen we de boei iets uit het water trekken, zodat ik de landvast door het oog kan steken. We liggen hier weer als enige passant, op de andere boten is ook geen beweging. Voor één nacht is dit ons privé-eiland. Geen wind of stroming en muisstil. Onze Zensation ligt precies op het droge, geen beweging...ze kan ook eens rusten.

Alweer geen vis gevangen...de gekochte vis heeft z'n familie niet gemotiveerd om mee in onze pan te belanden...jammer. Maar de gekochte zeeduivel smaakt ons toch.

The Captain zet zijn creatieve handen en vingers aan het werkt en maakt nog enkele mooie trosjes om aan de sluitingen te hangen, m.b.h.v. het knopenboek.

Als we gaan slapen denken we dat we in een huis liggen, alles is stil, enkel een uil horen we roepen. Dit is wél even wennen, na al die afgelopen luidere, beweeglijkere waterbed-nachten ;-)