Voor we naar de haven varen met de dinghy, halen we ons anker op en leggen ons Zensation aan een meerboei, omdat we dichter tegen de kant komen. En zo heb ik mijn gerepareerde meerboei-pikhaak ook meteen uitgetest en goedgekeurd.
In het dorp is er een markt van lokale teelers en vissers. We kopen ons een visje voor vanavond, misschien helpt dat om toch zelf eens iets te vangen ;-)
We zetten koers naar Île Hoëdic, maar na en uurtje is de wind al op en varen we op motor verder. We ankeren aan een zandstrandje en maken de perfecte natte landing. Op het eiland is minimaal bewoont en het is soms onduidelijk of we op een pad/weg wandelen of in iemand zijn tuin... Dit hebben we al meer ervaren op andere plaatsen, wel raar. Ook hebben we al veel plaatsen bezocht waar het likt of we in een spookstad/-dorp rondwandelen, omdat er zo weinig of geen beweging of mensen zijn en alle vensterluiken toe zijn. Meestal veel weekend-/vakantiehuizen. Ja, we hebben al vele plekjes gezien waarvan we denken, hier is het fijn vertoeven. Een vlinder komt even op mijn schouder zitten en fladdert weer naar een mooie bloem, er groeien hier vele soorten. Je kan zo een prachtig boeket samenstellen.
Op dit eiland zijn geen wagens en paarden staan achter een kleine lichte omheining of vrij. Nou, dat zou je met papie's mini pony's niet moeten doen ;-)
We bezoeken het fort, waar ook een tentoonstelling is over het leven hier vroeger en de vele dolmen. Het dorpje telt wél zeker 7 café's, restaurants, crêperies en een winkel, bakker en kledingwinkel. Allen zijn ze 1 of 2 uur open in de voormiddag of middag en nog eens zolang 's avonds... van werkstress of -druk hebben de mensen hier geen last! We vinden toch nog een terras waar mensen iets zitten te drinken en willen de kleine gemeenschap hier iets gunnen. De uitbaatster komt ons echter melden dat het gesloten is en ze pas vanavond weer open zijn... We keren dan maar naar Zensation terug en wanneer we op ons privė-terras iets drinken, zien we de uitbaters, jong koppeltje, van daarnet verschijnen op het strandje. Ja, ze hebben gelijk dat ze in de namiddag liever een zwemmetje en zonnebad nemen i.p.v. te werken of zitten te wachten op enkele klanten ;-)
De wind is aangetrokken en we varen naar de Golf van Morbihan. Om de Golf in te varen komen we door een trechter, waar soms wél tot 9 knopen stroming kan staan. Als we de Golf opvaren hebben 4Kn mee, leuk. Meteen overvalt ons de schoonheid en rust die de Golf van Morbihan uitstraalt. Het telt wél een 60-tal eilanden in allerlei vormen en maten, de meeste onbewoond en waarvan uitgezonderd twee daarvan, allemaal privé. Een echt ankerparadijs lezen we in de 'Vaarwijzer' en kiezen voor Sept Îles dat als één van de mooiste ankerplek wordt aanbevolen. Als we toekomen zien we dat het echter vol ligt met meerboeien met bootjes. Het is er niet zo diep en waar er genoeg diepte is, is vrij smal en vol boten aan meerboeien, geen ankerplek voor boten met een kiel van 2M of die niet kan droogvallen. Dan maar een meerboei die nog vrij is. Veel manoeuvreerplaats hebben we niet met ons 14M lengte...maar, the Captain doet dat alweer super goed. De meerboei oppikken is echter minder gemakkelijk, want het oog is te klein voor mijn fantastische meerboei-pikhaak. Dat wordt even op de buik aan dek liggen en met men korte armen geraak ik niet aan het oog al de boei. Met de gewone pikhaak kunnen we de boei iets uit het water trekken, zodat ik de landvast door het oog kan steken. We liggen hier weer als enige passant, op de andere boten is ook geen beweging. Voor één nacht is dit ons privé-eiland. Geen wind of stroming en muisstil. Onze Zensation ligt precies op het droge, geen beweging...ze kan ook eens rusten.
Alweer geen vis gevangen...de gekochte vis heeft z'n familie niet gemotiveerd om mee in onze pan te belanden...jammer. Maar de gekochte zeeduivel smaakt ons toch.
The Captain zet zijn creatieve handen en vingers aan het werkt en maakt nog enkele mooie trosjes om aan de sluitingen te hangen, m.b.h.v. het knopenboek.
Als we gaan slapen denken we dat we in een huis liggen, alles is stil, enkel een uil horen we roepen. Dit is wél even wennen, na al die afgelopen luidere, beweeglijkere waterbed-nachten ;-)
