Zaterdag, 11 juni '16
Een relaxing day at the pool in het resort...
The Captain vaart naar bar 'Dr. Doolittles' om naar de eerste EK-matchen te kijken.
In de tuin van het resort heeft een huwelijk plaats.
We varen voor Happy Hour naar Hurricane Hole. De vaste klanten zijn twee Engelsen die sinds enkele jaren op St. lucia wonen. Ze zijn niet te spreken over de boatboys en de veiligheid op het eiland. Volgens hen kreunen alle hotels door het wegblijven van toeristen i.v.m. het 'Zika'-virus... En het is al laagseizoen. Daarom hebben de taxi-chauffeurs, gidsen, verkopers en boatboys een extra kort lontje en zijn ze extra opdringerig, omdat ze geen of weinig inkomsten hebben op het moment. Tja, je kan niet van iedereen iets kopen of hen iets geven...waar eindigt dit...
De regen zorgt voor een prachtige regenboog in de baai net voor zonsondergang.
maandag 13 juni 2016
St. Lucia, Marigot Bay 5(Caraïben)
Vrijdag, 10 juni '16
De huurwagen wordt voorgereden en weg zijn we. De enige hoofdweg naar het noorden gaat langs de hoofdstad Castries. Via kleine zijweggetjes is het zoeken naar wegwijzers voor het Regenwoud en de 'Arial tram'= een zwevende tram die je door de verschillende lagen van het regenwoud voert.
Na een wegbeschrijving van een politieagenda vinden we een eerste bord en komen we even later in het regenwoud toe.
De prijs is duur, maar we zijn hier nu toch.
Met ons twee krijgen we een privé-tour(wegens geen andere klanten) van gids Cherol. We stappen in de groen-kleurige langwerpige tram-achtige kabellift van het Oostenrijkse merk Doppelmeyer en bewegen door het groen. Vanuit de verschillende hoogten kijken we op en neer naar de indrukwekkende natuur om ons heen en de verschillende hoogtes van begroeiing. Cherol kent alle bomen en planten en verteld ook over de gebruiken ervan, zoals bvb.: in de keuken, verzorging, medische wereld, enz...
Zipliners scheuren onder ons heen de diepte in...
Enkele kolibries zuigen de nectar uit bloemen en uiteindelijk lukt het me om dit fijne mooie snelle vogeltje vast te leggen met de camera. Met momenten wanen we ons echt in Oostenrijk tussen de naaldbomen, maar de afwezigheid van sneeuw en de zwoele temperatuur brengt ons naar het heden.
De papegaaien en slangen verstoppen zich ook nu weer. Is het voor de valk die dreigend rondvliegt?!
Na de tramrit, wandelen we nog langs de tropische bloementuin en krijgen een fruitdrankje als afsluiter.
Net voor het zuidelijkste punt ligt het schiereiland 'Pigeon Island', zo genoemd omdat Admiraal Rodney een voorliefde had voor het fokken van duiven. Het eilandje speelde een grote rol in de oorlogen tussen Engeland & Frankrijk. In 1970 werd een landengte aangelegd die het eiland met het vasteland verbond. Nu is het een nationaal park en is er een museum met enkele ruïnes en voorwerpen uit die periode en fondsen uit de tijd van de Arawakindianen.
We stoppen even op de landengte waar we langs de zuidkant een prachtige baai en strand zien en aan de noordkant brekende golven aantreffen.
In Gros Islet maakt iedereen zich klaar voor de wekelijkse vrijdagavond 'Jump Up' reggea-achtig straatfeest. Tenten, BBQ, bakken bier en picknick-tafels staan klaar.
In 'Rodney Bay' zien we de haven waar de ARC-zeilers toekomen na de oversteek. Hier slenteren we door het shoppingcenter en koopt THE Captain enkele nieuwe t-shirts met leuke opschriften zoals: 'Live Slow - Sail Fast'.
Het is al file-rijdend terug afzakken naar het hotel.
De kraampjes en bars onderweg komen tot leven...het is duidelijk vrijdagavond en het weekend begint...
Net voor het donker zijn we weer in Marigot Bay.
St. Lucia's is duidelijk een prachtig groen eiland alleen jammer van de bevolking die door het veelvuldig gebruik van marihuana, drank en geweld een onveilig gevoel creeëren en toeristen afschrikken en/of weg houden.
Iedereen wil je de weg wijzen of iets vertellen en er geld voor vragen of dat je iets van hen koopt... Ach ja, waar is het wél veilig? Geweld en overvallen gebeuren er overal...'op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn'!
We laten de 'Jump Up' en 'Fisch Friday' toch maar aan ons voorbijgaan, omdat het onveilig is om op die avonden te rijden, omdat de locals en chauffeurs te veel gedronken of drugs gebruikt hebben. Jammer!
Een rustige avond aan boord en nagenieten van al het moois.
De huurwagen wordt voorgereden en weg zijn we. De enige hoofdweg naar het noorden gaat langs de hoofdstad Castries. Via kleine zijweggetjes is het zoeken naar wegwijzers voor het Regenwoud en de 'Arial tram'= een zwevende tram die je door de verschillende lagen van het regenwoud voert.
Na een wegbeschrijving van een politieagenda vinden we een eerste bord en komen we even later in het regenwoud toe.
De prijs is duur, maar we zijn hier nu toch.
Met ons twee krijgen we een privé-tour(wegens geen andere klanten) van gids Cherol. We stappen in de groen-kleurige langwerpige tram-achtige kabellift van het Oostenrijkse merk Doppelmeyer en bewegen door het groen. Vanuit de verschillende hoogten kijken we op en neer naar de indrukwekkende natuur om ons heen en de verschillende hoogtes van begroeiing. Cherol kent alle bomen en planten en verteld ook over de gebruiken ervan, zoals bvb.: in de keuken, verzorging, medische wereld, enz...
Zipliners scheuren onder ons heen de diepte in...
Enkele kolibries zuigen de nectar uit bloemen en uiteindelijk lukt het me om dit fijne mooie snelle vogeltje vast te leggen met de camera. Met momenten wanen we ons echt in Oostenrijk tussen de naaldbomen, maar de afwezigheid van sneeuw en de zwoele temperatuur brengt ons naar het heden.
De papegaaien en slangen verstoppen zich ook nu weer. Is het voor de valk die dreigend rondvliegt?!
Na de tramrit, wandelen we nog langs de tropische bloementuin en krijgen een fruitdrankje als afsluiter.
Net voor het zuidelijkste punt ligt het schiereiland 'Pigeon Island', zo genoemd omdat Admiraal Rodney een voorliefde had voor het fokken van duiven. Het eilandje speelde een grote rol in de oorlogen tussen Engeland & Frankrijk. In 1970 werd een landengte aangelegd die het eiland met het vasteland verbond. Nu is het een nationaal park en is er een museum met enkele ruïnes en voorwerpen uit die periode en fondsen uit de tijd van de Arawakindianen.
We stoppen even op de landengte waar we langs de zuidkant een prachtige baai en strand zien en aan de noordkant brekende golven aantreffen.
In Gros Islet maakt iedereen zich klaar voor de wekelijkse vrijdagavond 'Jump Up' reggea-achtig straatfeest. Tenten, BBQ, bakken bier en picknick-tafels staan klaar.
In 'Rodney Bay' zien we de haven waar de ARC-zeilers toekomen na de oversteek. Hier slenteren we door het shoppingcenter en koopt THE Captain enkele nieuwe t-shirts met leuke opschriften zoals: 'Live Slow - Sail Fast'.
Het is al file-rijdend terug afzakken naar het hotel.
De kraampjes en bars onderweg komen tot leven...het is duidelijk vrijdagavond en het weekend begint...
Net voor het donker zijn we weer in Marigot Bay.
St. Lucia's is duidelijk een prachtig groen eiland alleen jammer van de bevolking die door het veelvuldig gebruik van marihuana, drank en geweld een onveilig gevoel creeëren en toeristen afschrikken en/of weg houden.
Iedereen wil je de weg wijzen of iets vertellen en er geld voor vragen of dat je iets van hen koopt... Ach ja, waar is het wél veilig? Geweld en overvallen gebeuren er overal...'op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn'!
We laten de 'Jump Up' en 'Fisch Friday' toch maar aan ons voorbijgaan, omdat het onveilig is om op die avonden te rijden, omdat de locals en chauffeurs te veel gedronken of drugs gebruikt hebben. Jammer!
Een rustige avond aan boord en nagenieten van al het moois.
St. Lucia, Marigot Bay 4(Caraïben)
Donderdag, 9 juni '16
Met de huurauto een Suzuki Swift vierdeurs zijn we klaar om het eiland te ontdekken.
St. Lucia is 616km2 groot en amandelvormig en bestaat bijna geheel uit vulkanisch gesteente. Is één van de mooiste en authentieke eilanden van de Caraïben met: vulkanen, tropische regenwouden, bananenplantages, cacao, weerderige bloemen en planten, schitterende stranden, zwavel- en heetwaterbronnen, watervallen.
Eeuwenlang hebben ook hierom de Engelsen en Fransen hevig gevochten, invloeden van beide naties zijn duidelijk te merken aan de gebouwen, naamplaatsen en straatnamen. De voertaal is Engels, maar de locals spreken ook creools en de EC$ is het betaalmiddel, maar op de meeste plaatsen kan je ook met US$ betalen.
Er loopt een hoofdweg van noord naar zuid langs de westkust en vanaf het zuidelijke punt langs de oostkust, waar ie over de helft tussen de regenwouden afslaat om weer toe te komen in het westen bij de hoofdstad Castries.
We rijden richting het zuiden, voorbij de vele bananenplantages en hun kraampjes zijn nu wel gevuld met allerlei spullen en hier en daar staat een taxibusje met toeristen erbij. Wij laten het aan ons voorbijgaan en foto's met bananen hebben we jullie vanuit de Canarische al genoeg bezorgt.
Overal zien we mensen voor hun huis of langs de weg zitten...wat doen ze hier? Waar wachten ze op? Op 'Godo'(liedje Clouseau)? Iets dat nooit komt! Verroestende en kapotte auto's liggen overal. Ook hier is afvalverwerking nodig.
In het vissersdorpje 'Anse La Raye' treffen we een prachtige lege baai. De zeilers durven hier niet te liggen, vanwege de vissers en boatboys! Jammer... Op elke vrijdagavond is het hier feest: 'Fish Friday'.
We rijden verder en komen verschillende mensen tegen die met zelfgemaakte bezems, van takjes, de straat en goten schoonvegen. Hier hebben ze het begrepen!
In een rivier zien we vrouwen hun kleren wassen en ze uitslaan op de stenen.
Bij een prachtig zicht op de twee puntige bergtoppen van de vulkanen Petit Piton & Grand Piton en de stad Soufrière, krijgen we uitleg van een van de straatverkoopsters en ze maakt een foto van ons. Uiteindelijk kopen we, na wat onderhandelen, een ketting van haar, gemaakt van kokosschaal.
In de stad lopen we langs de straten en de verkopers die ons rustig laten doen. Het is even zoeken, zonder duidelijke wegwijzers en een wegversperring naar de 'Botanische tuin en Diamond waterval'. Dankzij mineraalafzettingen vertonen de rotswanden alle kleuren van de regenboog. Jammergenoeg mogen we niet onder de waterval gaan staan, wél mogen we in het warme water baden in kustmatige baden. Het is er te druk en laten dit aan ons voorbij gaan.
In de enige 'drive-in-vulkaan' ter wereld, met de 500m brede La Soufrièrekrater, ruiken we de zwavel. In dit maanlandschap werd de film 'Superman II' opgenomen. Hier bevinden zich de 'Sulpher Springs', zwavel- en heetwaterbronnen. We dompelen om de beurt(de andere past op de spullen) ons lichaam onder in het 38°C waterbad en smeren ons in met de modder en laten die opdrogen, om vervolgens te laten afweken in het heetwaterbad...ons velletje voelt baby-zacht en zou ons 10jaar jonger maken. Laat maar komen ;-)
Slechts een paar kilometer verder op, maken we een wandeling naar de warmwaterwaterval/-bron van de kleine Piton. Hier zijn we slechts met twee andere koppels en genieten we uitgebreid van een douche onder de waterval en de baden.
Tussen de twee Pitons ligt het decadente prachtige Sugar Beach Resort en het gelijknamig prachtig witte strand. Met een 'Tjuk tjuk' worden we vanaf de parking tot aan het strand gereden. Wat een luxe! Een prachtige baai ontluikt zich tussen de twee vulkanen en creëert een imposant zicht. Wouw...wat een natuur pracht.
Enkele boten liggen hier aan meerboei...een prachtige plek die we zeker moeten onthouden voor de volgende keer. Ook al mag je hier niet van de hotelfaciliteiten gebruik maken en krijg je geen handdoeken, maar het strand en de dinghysteiger mag je wél gebruiken en eten & drinken in bar/restaurant.
Na wat te eten en te relaxen in een hangmat, worden we door een busje weer naar de parking gebracht. Weliswaar met een omweg en rondleiding van het domein, omdat de chauffeur enkele hotelgasten bij hun verblijf moet afzetten. O, ooo, dit is een nog chiquer en imens groot resort en elk verblijf heeft zijn privé-zwembad/jacuzzi. De prijs ligt ook nog hoger dan het Capella Resort.
Zie link:
http://www.viceroyhotelsandresorts.com/en/sugarbeach/overview
Met de auto rijden we verder tot het meest zuidelijkste punt, Vieux Fort en via de luchthaven verder langs de oostkant tot waar we het eiland moeten doorkruisen van oost naar west.
De zon gaat onder en het is reeds donker als we weer aan het resort arriveren. De autosleutels worden overhandigd en de wagen wordt weggereden en geparkeerd voor ons...
Een drukke, vermoeiende dag met veel indrukken die we tot ons laten komen aan boord met de Jazz-klanken vanop de wal. Morgen is het andere deel van het eiland aan de beurt.
Met de huurauto een Suzuki Swift vierdeurs zijn we klaar om het eiland te ontdekken.
St. Lucia is 616km2 groot en amandelvormig en bestaat bijna geheel uit vulkanisch gesteente. Is één van de mooiste en authentieke eilanden van de Caraïben met: vulkanen, tropische regenwouden, bananenplantages, cacao, weerderige bloemen en planten, schitterende stranden, zwavel- en heetwaterbronnen, watervallen.
Eeuwenlang hebben ook hierom de Engelsen en Fransen hevig gevochten, invloeden van beide naties zijn duidelijk te merken aan de gebouwen, naamplaatsen en straatnamen. De voertaal is Engels, maar de locals spreken ook creools en de EC$ is het betaalmiddel, maar op de meeste plaatsen kan je ook met US$ betalen.
Er loopt een hoofdweg van noord naar zuid langs de westkust en vanaf het zuidelijke punt langs de oostkust, waar ie over de helft tussen de regenwouden afslaat om weer toe te komen in het westen bij de hoofdstad Castries.
We rijden richting het zuiden, voorbij de vele bananenplantages en hun kraampjes zijn nu wel gevuld met allerlei spullen en hier en daar staat een taxibusje met toeristen erbij. Wij laten het aan ons voorbijgaan en foto's met bananen hebben we jullie vanuit de Canarische al genoeg bezorgt.
Overal zien we mensen voor hun huis of langs de weg zitten...wat doen ze hier? Waar wachten ze op? Op 'Godo'(liedje Clouseau)? Iets dat nooit komt! Verroestende en kapotte auto's liggen overal. Ook hier is afvalverwerking nodig.
In het vissersdorpje 'Anse La Raye' treffen we een prachtige lege baai. De zeilers durven hier niet te liggen, vanwege de vissers en boatboys! Jammer... Op elke vrijdagavond is het hier feest: 'Fish Friday'.
We rijden verder en komen verschillende mensen tegen die met zelfgemaakte bezems, van takjes, de straat en goten schoonvegen. Hier hebben ze het begrepen!
In een rivier zien we vrouwen hun kleren wassen en ze uitslaan op de stenen.
Bij een prachtig zicht op de twee puntige bergtoppen van de vulkanen Petit Piton & Grand Piton en de stad Soufrière, krijgen we uitleg van een van de straatverkoopsters en ze maakt een foto van ons. Uiteindelijk kopen we, na wat onderhandelen, een ketting van haar, gemaakt van kokosschaal.
In de stad lopen we langs de straten en de verkopers die ons rustig laten doen. Het is even zoeken, zonder duidelijke wegwijzers en een wegversperring naar de 'Botanische tuin en Diamond waterval'. Dankzij mineraalafzettingen vertonen de rotswanden alle kleuren van de regenboog. Jammergenoeg mogen we niet onder de waterval gaan staan, wél mogen we in het warme water baden in kustmatige baden. Het is er te druk en laten dit aan ons voorbij gaan.
In de enige 'drive-in-vulkaan' ter wereld, met de 500m brede La Soufrièrekrater, ruiken we de zwavel. In dit maanlandschap werd de film 'Superman II' opgenomen. Hier bevinden zich de 'Sulpher Springs', zwavel- en heetwaterbronnen. We dompelen om de beurt(de andere past op de spullen) ons lichaam onder in het 38°C waterbad en smeren ons in met de modder en laten die opdrogen, om vervolgens te laten afweken in het heetwaterbad...ons velletje voelt baby-zacht en zou ons 10jaar jonger maken. Laat maar komen ;-)
Slechts een paar kilometer verder op, maken we een wandeling naar de warmwaterwaterval/-bron van de kleine Piton. Hier zijn we slechts met twee andere koppels en genieten we uitgebreid van een douche onder de waterval en de baden.
Tussen de twee Pitons ligt het decadente prachtige Sugar Beach Resort en het gelijknamig prachtig witte strand. Met een 'Tjuk tjuk' worden we vanaf de parking tot aan het strand gereden. Wat een luxe! Een prachtige baai ontluikt zich tussen de twee vulkanen en creëert een imposant zicht. Wouw...wat een natuur pracht.
Enkele boten liggen hier aan meerboei...een prachtige plek die we zeker moeten onthouden voor de volgende keer. Ook al mag je hier niet van de hotelfaciliteiten gebruik maken en krijg je geen handdoeken, maar het strand en de dinghysteiger mag je wél gebruiken en eten & drinken in bar/restaurant.
Na wat te eten en te relaxen in een hangmat, worden we door een busje weer naar de parking gebracht. Weliswaar met een omweg en rondleiding van het domein, omdat de chauffeur enkele hotelgasten bij hun verblijf moet afzetten. O, ooo, dit is een nog chiquer en imens groot resort en elk verblijf heeft zijn privé-zwembad/jacuzzi. De prijs ligt ook nog hoger dan het Capella Resort.
Zie link:
http://www.viceroyhotelsandresorts.com/en/sugarbeach/overview
Met de auto rijden we verder tot het meest zuidelijkste punt, Vieux Fort en via de luchthaven verder langs de oostkant tot waar we het eiland moeten doorkruisen van oost naar west.
De zon gaat onder en het is reeds donker als we weer aan het resort arriveren. De autosleutels worden overhandigd en de wagen wordt weggereden en geparkeerd voor ons...
Een drukke, vermoeiende dag met veel indrukken die we tot ons laten komen aan boord met de Jazz-klanken vanop de wal. Morgen is het andere deel van het eiland aan de beurt.