Fuerteventura, Gran Tarajal-Morro del Jable

Dinsdag, 10 november '15

Na enkele uren rustig te hebben geslapen, beginnen we in de vroege morgen weer te rollen, maar al bij al valt het mee, het is pas tegen zonsopgang dat de deining doorzet. We laten onze plannen om nog aan land te gaan varen...met deze deining geraken we niet droog in een winkel ;-)
Anker op en doorvaren dan maar en we eten een omeletje onderweg. We hebben een de wind en deining langs achter en bomen het voorzeil uit...zalige koers is dit. Ons vislijn hangt uit en al snel hebben we beet...net nu ik weer vis(bonito) uit de vriezer heb gehaald voor vanavond! Komt dus goed uit...de ene eruit en de andere erin ;-) Het is een platte gele vis van 50cm. We vinden hem niet terug in onze boekjes, maar denken dat het een makreel-achtige is. Straks even 'Google-en'.
We naderen lichter gekleurde gebergte, woestijnzand en -duinen aan het populaire vakantieoord 'Costa Calme'. Iets verder op wordt het water nog blauwer of nog appelblauwzeegroener of zijn het al 50-tinten blauw?! Het is de lagune bij 'Risco de Paso' het ziet er prachtig uit...maar zelfs met hoogwater kunnen we de lagune niet invaren en er staat te veel deining om hier even het anker uit te gooien en met de bijboot erin te varen...jammer. In Spanje en Portugal hebben we al in enkele lagunes kunnen liggen met Zensation. Toch proberen we zo dicht mogelijk te varen om het te kunnen aanschowen. Mensen wandelen, zitten of liggen op het smalle strookje mooi zand tussen de zee en de lagune. In de lagune is het water rustig, terwijl aan de andere kant, van zee, golven tegen de zandstrook rollen. Paradijslijk!!!
Op het einde van de oostkust zien we véél hotelcomplexen aan Jandía Playa, Hobie-catamarannetjes varen voor de kust, alsook surfers en kitesurfers. Het is er druk, ook op het strand zien we heel wat mensen. Plots gaat onze vislijn af...het zal toch niet waar zijn zeker! Ja, ja, één van de hobie-Cats' heeft onze vislijn overvaren...de lijn is niet te stoppen...met het zeilmes snijdt the Captain de lijn door... bye, bye aas... En het was nogwel een goedgekeurd kunstaas door de vissen, althans één, aangezien we er vandaag al een dorado (ondertussen opgezocht)  mee gevangen hebben! 
Net achter het hoekje, aan de zuidkust, ankeren we naast de haven in Morro del Jable. De marina heeft weinig of geen plaats voor bezoekers en de ferry's die naar Gran Canaria varen liggen te ronken aan de havenmuur. In de baai komen en gaan verscheiden excursie-boten, ze liggen er voor een tijdje en varen weer weg. De dorado wordt gekuist en ingevrozen. We bekijken de planning voor de komende weken en zoeken verkoeling in het water. Op het einde van de namiddag krijgen we nog gezelschap van drie andere zeilboten.
We varen met de bijboot de haven in, in de boeggolven van de ferry die net is vertrokken, maar we houden het droog. Bij de excursieboten mogen we ons Dinghietje achter laten. Het is weer wat trappen en steile straten beklimmen, om in het dorp te komen richting Jandía Playa. Het is hier gezellig druk en we horen en zien veel Duitsers...we worden ook door de bevolking in het Duits aangesproken en de menukaarten zijn in het Spaans&Duits. Raar... Het is hier een populair vakantieplaats voor de Duitsers, daarom dus. Ja, de terrasjes aan de waterkant zitten er vol van. Op de tweede rij, verder de stad in, zoals ze dat noemen, treffen we weer enkel de plaatselijke bevolking in de straten, het park, op de banken en terrassen.
Geladen met proviand stappen we weer het hele eind terug naar de haven. M.b.v. een lichtje varen we naar Zensation, waar we smullen van een stuk bonito. Ondertussen zijn er nog enkele boten bijgekomen en liggen we met z'n zessen hier voor anker.
Voor het slapen gaan worden we nog opgeschrikt door één lange stoot(geluidsignaal=attentie! En deze neemt de uitdrukking 'lange' een beetje te lang!), gevolgt door drie korte stoten(=ik sla achteruit). De ferry die vier uur geleden uit de haven vertrokken is, is weer terug. Hij vaart kort bij ons, om zijn draai te nemen, zodat hij achterwaarts den haven kan invaren! Alle zes blijven we ongeschonden. Knap stukje vaarkunst van die kapitein ;-) 
Hopelijk gaan we een rustige nacht tegemoet en komen of vertrekken er geen ferry's meer, want we hebben een vroege start en langere trip gepland.

Fuerteventura, Pozo Negro-Grand Tarajal(ES_Canarische)

Maandag, 9 november '15

Wat een nacht! Rollen, rollen en nog eens rollen! Op en neer, vallen en weer op en neer! Zo gat het héél de nacht door! Ondanks ons extra hekanker en de puts, krijgt Zensation zichzelf niet stil gelegd. Geen oog doen we dicht, of misschien enkele minuten tot we weer wild heen en weer geschud worden of in een put vallen. Ik probeer het om in de salon te gaan liggen, daar is het iets rustiger dan in de punt, maar dan nog...
Bij zonsopgang halen we meteen ons anker op. Ook in de kuip van de drie andere zeilboten is al beweging...ik denk dat er op geen enkel van de vier boten de bemanning een goede nachtrust heeft gehad!
We varen langs de oostkust verder naar het zuiden. De kustlijn is op vele plaatsen woest en gestolde lavastromen zie je tot aan de waterlijn. De natuurpracht met zijn vulkanen en verschillende structuur en kleuren blijven ons fasineren. Hier zien we weinig of geen bebouwing.
Het laatste uurtje kunnen we zeilen en om 10u droppen we ons anker al in Tarajal. Na een zwemmetje en een duik naar het anker, rusten we even uit en lunchen in de kuip. We zien podia op het strand staan en een traktor druk over en weer rijden...zou er iets te doen zijn of geweest zijn?
Ons Dinghietje wordt klaar gemaakt en voor het eerst zetten we voet aan land van Fuerteventura. Op het strand treffen we Lia&Remco van Hullu Poro. Samen zoeken we een terras op en babbelen we bij over onze zeiltrips. Ze vertellen ook over het festival dat afgelopen weekend plaats vond. Hier zie je weinig toeristen, af en toe nog een hippie, die aan het nagenieten is van het festival ;-)
In het stadje zien we grote mooie muurschilderijen op gebouwen en het stadspark is een groot palmbomen-bos. Enkele grote supermarkten en wat winkels zien we in de straten.
's Avonds is het de plaatselijke bevolking die de straten en terrassen vult. Dit doet ons denken aan Noordkust van het Spaanse vasteland, waar we dat ook ervaarden.
In het donker treffen we ons Zensation weer. Voor het slapen gaan, denken we aan zes maanden of 184 dagen geleden, toen we de trossen in Antwerpen losgooiden...sindsdien vormen Zensation en wij een echt gezinnetje, met ons drietjes...