Cascais(PT)

Woensdag, 26 augustus '15

Zoals een aantal keer per dag, wordt er ook elke morgen, bij het ontwaken, de weerberichten bekeken. Het lijkt er op dat we eindelijke het goede weer: zon, zomerse temperaturen, géén regen,.. vast hebben. We zijn alweer meer dan 300km afgezakt naar het zuiden. De komende tien á veertien dagen geven ze hier tussen de 25 en 32°C. Mooi, ook al staan er wat citytrips op het programma en gaan we puffen in de steden, we gaan er vooral van genieten en proberen aan gewoon worden, want deze temperaturen blijven hopelijk nog lang rond ons heen hangen. Of wij gaan proberen er naar toe te blijven varen.

We genieten van het ontbijt in de kuip met het zonnetje en een prachtig zicht op de populaire badplaats Cascais. 

Na nog wat meten, snijden en passen van isomo en tussen de diepvries en de bak onder de zetel te hebben gestoken, maken we ons klaar voor aan land te gaan. We zien en horen vanop Zensation, dat de strandjes al goed gevuld zijn.  De Ikiro-taxi pikt ons op en we mogen de dinghy in de haven(in Portugal zijn ze véél toegankelijker voor dinghies) achterlaten.

Het is hier heel toeristisch en druk en het centrum heeft talrijke winkels en horecagelegenheden. En er staan ook hier alweer prachtige gebouwen. Vele gevels zijn oker van kleur en dat oogt mooi. 

Het is enorm levendig in de stad en er staat een groot podium en verscheidene kraampjes met lekkers en ambachtelijke, mooie spullen op de grote, brede promenade, voor onze ankerbaai. Dit heeft allemaal te maken met 'Festas do Mar': een tien dagen duren feest/concert, met dagelijks optredens 's avonds. En als hoogtepunt/afsluiter, is er op de laatste dag, nu zondag, 30 augustus, een processie van 'Nossa Senhora do's Navegantes'(Onze-Lieve-Vrouw van de Navigators) en 's avonds als klap op de vuurpijl: 'vuurwerk'!

Er zijn hier veel jonge mensen en we horen regelmatig Nederlands en Vlaams in onze oren klinken.

De vrouwen trekken er even alleen op uit, terwijl de mannen bekomen op een terras. We gaan even wat window- & kraampjes-shoppen. Ik ben op zoek naar een hoed, om mijn gezicht te beschermen voor de zon. Hopelijk helpt dit samen met nieuwe medicatie en gelaatsverzorging zonder parfum, dat ik eindelijk van de huiduitslag op mijn bovenlip en rond mijn neus en onder mijn ogen, waar ik al van voor ons vertrek mee kamp, verlost geraak!  Voor op de boot had ik reeds verschillende hoofddeksels bij: twee cowboyhoeden, twee zonnekleppen en een pet. Maar voor aan land, wil ik iets dat bij alle stijlen en kleding past...Na heel wat winkels en kraampjes, vind ik eindelijk de hoed die ik wil voor een mooi prijsje. Super! Dus vanaf nu ga ik met mijn hoed door het land ;-) 

Met het optreden van de avond sluiten we onze dag in Cascais af en nemen de muziek mee tot in onze kooi...

Nachttocht naar Cascais(PT)

Dinsdag, 25 augustus '15

The Captain 's nachtwacht verloopt goed. Hij komt slechts twee visboeikes tegen(moeilijk te zien in het donker). Er staat een prachtige sterrenhemel en de maan zorgt ook voor extra licht. Om twee uur roept hij me:'Dolfijnen!'
Ik ben na uren eindelijk net in slaap gedommeld...maar ga toch de kuip in en Wauw! Er schieten neon kleuren door het water... Door een soort alg krijg je deze kleuren in het water en dit geeft een speciaal effect aan de golven, vissen en nu ook aan de dolfijnen. Zo kan je ze goed zien. Fantastisch. Ze zijn met veel en schieten en springen naast Zensation.
Ik kruip nog even terug, maar kan toch niet meer slapen en we wisselen van wacht. De maan is ondertussen verdwenen, maar de sterrenhemel is nog steeds rijkelijk aanwezig. En plots verschijnt er een vis boei naast Zensation... Oef die hebben we niet geraakt. Ik zie vele lichtjes in de verte en Ikiro iets voor ons. Opeens komen lichten dichterbij, terwijl die op AIS niet te zien zijn. Dan komt bij de witte lichten plots een rood licht(bakboord) bij en daarna nog een groen(stuurboord). Komt die nu op ons af, of gaat hij achter ons door. Geef ik gas bij of niet? Het is een beetje inschatten en ik ben blij en gerust dat die eindelijk dichter komt en achter ons doorvaart. Het wordt nog drukker van lichtjes, maar niet op AIS. Stoute vissers! Ze zetten speciaal hun AIS af, zodat hun collega's/concurenten niet zien waar ze hun vangst halen. Maar voor ons zijn ze een gevaar, zeker in het donker. Ik probeer de radar bij te zetten, dan zie ik ze misschien zo, maar krijg het niet klaar op de plotter en maak the Captain wakker. Hij schrikt dat hij plots zo druk is en blijft een uurtje mee wacht lopen, tot het weer donkerder wordt en géén ongededecteerde lichten meer te zien zijn. Ik geniet van de lichtflitsen van de golven en vissen in neon en de sterren. Een tijdje later heb ik de indruk dat er een fel licht op onze achterspiegel wordt gericht...het is de zon die wakker wordt. Aan de horizon verschijnt een prachtige roze, oranje, gele gloed. Opeens wordt het zicht helderder en de sterren verdwijnen langzaam. De lucht is helder, maar het duurt nog een uur alvorens ik de zon achter de kustlijn zie opkomen.
Iets na zeven wordt mijn Lovertje wakker en maakt hij zich klaar om de wacht weer over te nemen. Ik heb het kou en ben moe. Ik kruip in mijn fleeceslaapzak en kruip zo onder de dons en val meteen in slaap.
Als ik twee uur later wakker wordt, heeft the Captain een fantastische wacht erop zitten: drie keer heeft hij onze vrienden op bezoek gekregen! Nou, spijtig dat ik de dolfijnen niet gezien heb, maar ik heb er wél van gedroomd ;-)
Tijd voor het ontbijt. Het is reeds warm buiten en stilaan komt er wat wind. Onze lagen gaan één voor één weer uit. We zetten SPI en zijn blij dat na 16uur eindelijk de motor uit gaat! Het wordt hier en daar drukker van visboeien en we kijken hier goed voor uit.
We kunnen zeilen tot een stukje voor Cascais. De wind valt plots weg, om een halfuurtje later tot 28 knopen terug te komen en we kunnen zeilen tot aan de ankerplek in de baai van Cascais, waar het volligt met visboeien, het lijkt weer een mijnenveld!
Ikiro ligt er al . En na het droppen van het anker en een verfrissende douche is het tijd om onze tocht-ervaringen met elkaar te delen. Op de achtergrond kunnen we meegenieten van een optreden aan land. Het lijkt hier mooi en morgen gaan we op verkenning. Want nu zijn alle vier moe en zoeken al snel onze kooien op en vallen al snel met de muziek op de achtergrond ineen diepe slaap.

Porto - Douro rivier - Cascais(PT)

Maandag, 24 augustus '15

Ik heb mijn kappers-gereedschap al klaar liggen. Nu gaat hij er niet aan ontsnappen. Ik heb er zin in. Ons Zensation ligt nog wat te klotsen in haar box en dus zetten we ons voor alle veiligheid(dat we niks te veel afscheren of -knippen) op de steiger. Het gaat al vlotter als de eerste keer en met een fris kopje haar kan mijn Lovertje er weer tegenaan.
Ik maak ons eten voor de komende 24u klaar en we maken Zensation weer vaarklaar en stellen ons bed in de living op, om tijdens de rust daar even wat te kunnen slapen.
We gaan kijken naar het strand en de toegang tot de rivier om polshoogte te nemen van de deining en golfslag daar en op zee. Nou...dat kan wél tellen. We besluiten om tegen  16u30 met z'n vier(Ikiro-Crew incl.) met Zensation de Douro rivier af te varen tot aan de Ponte de Luiz en daarna nog bij te tanken en te vertrekken.
Het is mooi om het stukje rivier per boot te doen, maar voorbij de brug kunnen we niet, want de mast kan niet onder de brug, jammer. Maar we komen vele boten tegen volgestouwd met toeristen. Die moeten er voor betalen en wij kunnen het wél op eigen kiel doen! Op deze manier nemen we voorlopig afscheid van Porto en geven onze ogen nogmaals de kost op al het moois en de gezellige oevers.
Na het tanken en afrekenen zijn we klaar om het grotere water te trotseren.
Er staat nog flink wat deining en we klotsen behoorlijk. Al snel wordt het koeler en worden lange broeken truien en zelfs enkele uren later weer de thermische kleding en mutsen bovengehaald en laagje per laagje aangevuld. We krijgen een prachtige zonsondergang te zien aan een heldere hemel. The Captain gaat de nacht in, terwijl ik me in de living neer leg. Hij komt al snel iets warms zoeken. Ik zet drie termosflessen in de kuiptafel: warme soep, Latte Machiato en warm water en nog wat fruit en tussendoortjes. Zo kan hij er wél enkele uren tegenaan en ik nestel me terug onder de dons. De deining wordt al wat minder. Ons groot zeil staat bij om het motoren wat comfortabeler te maken.

Porto(PT) 4

Zondag, 23 augustus '15

Op de planning staat vanmorgen een kappersbeurt voor Geert. Van de namiddag is er véél regen en wind en zelfs onweer voorspeld. Dus nu kan het buiten nog, de zon schijnt zelfs, dus wat hebben ze nu voorspelt?!
We komen net van de douche als de plannen wijzigen, wanneer we onze Ikiro vrienden zien. De winkels zijn hier ook op zondag open van 10u tot 22u of 23u zelfs! Geweldig!!! Zowel supermarkten, winkelcentra, enz...
Nu te voet naar Brico en MediaMarkt, nu het nog droog is. Stappers aan en weg. Er wacht ons een stijle wandeling van 2,5km. The Captain heeft zijn nieuwe sandalen(die nog van thuis zijn meegekomen, met een neus i.p.v. open tenen) aan. Maar al snel loopt hij blaren. Eerst aan zijn linker hiel(had daar nog een verdroogde van enkele weken terug) en daarna aan zijn rechterhiel. Pleister zorgen even voor wat verlichting. De tocht is zwaar en SUPER steil! Bij het zien van een Koffiehuisje/bakkerij(die zie je véél in Portugal, ze houden van zoet), stoppen we even voor iets te drinken en te eten, want we zijn al even onderweg en ons ontbijt van uren geleden is reeds verteerd. Het is moeilijk kiezen en ze maken ook belegde broodjes. De bestelling verloopt met horten en stoten en er wordt iets te veel aan tafel gebracht. Ach, géén probleem dat is dan gratis van het huis. Even later krijgen we nog vier extra mini-petit-fourekes op een bord geserveerd. Wat een verwennerij. Ja een koekje of zo krijg je hier in Portugal niet bij koffie of thee. Dus dit is uitzonderlijk en dat terwijl ons eten en drinken reeds op is. Wanneer we afrekenen(goedkoop/weinig, naar ons Belgische prijzen), krijgen we ook nog eens een zakje met vier extra broodjes mee. Wat het is? Zoet of hartig? Ze staan op de toog onder een stolp en ze zien er goed uit. Dat is voor straks. Wat een lieve, vrijgevige mensen!
We kunnen er weer tegenaan en vervolgen onze weg en even later(met behulp van TomTom, want alle straatnamen komen we drie keer tegen op een andere plaats op ons planneke) zien we de Brico Depot. The Captains kunnen zich laten gaan en bewandelen elke rion, blaren of géén blaren ;-)
Maar wat we moeten hebben vinden we niet. Toch gaan we met een opplooibaar steekkarretje(om flessen water en bussen diesel onderweg mee aan te halen en te vervoeren) en een gevulde zak buiten. Dan zien we buiten nog een afdeling drive-in, misschien hebben ze daar toch nog iets van de lijstjes en ja hoor...we vinden eindelijk isomo om de koelkast en diepvries mee af te dekken. Twee grote platen hebben we nodig. Hoe gaan we dat meenemen naar de MediaMarkt(is nog 1km verder stappen) en straks in de taxi? We mogen onze aankopen laten staan en straks ophalen.
Dus stappen we verder naar MediaMarkt en er naast is nog een doe-hetzelfde-zaak. Daar vinden we dan weer  zachte isolatiebuizen om rond de dalingen te doen, om onze zeilen te beschermen.
Het regent ondertussen al goed en de wind is ook van de partij. De taxi pikt ons op en het is een heel gedoe en niet met de chauffeur zijn zin, om nog langs de Brico te rijden en te wachten om onze aankopen in te laden. Maar met teamwork lukt het ons in twee minuten de platen in twee te snijden, de aankopen in te laden en de winkelkar weg te brengen. Een héél avontuur zo eens gaan winkelen...plezier verzekerd ;-)
Wanneer we in de haven toekomen, regent het nog steeds en de geplande watershow is afgelast...jammer.
We speken af om nog wat te knutselen(met de isomo) en daarna samen aan boord de broodjes van vanmorgen(van de haven en van de bakker) te degusteren. Het wordt een gezellig en lekker 'worsten en hamburger festijn' en als afsluiter zijn er de gekregen broodjes, die een beetje zoeter smaken als een sandwich, maar vaster van structuur. Lekker met wat zoet beleg ;-)
Zoals dagelijks bekijken en bespreken we alle gribfiles en weersvoorspellingen. Wat gaan we doen? Wanneer kunnen we weg? Het ziet er niet goed uit...ondertussen hebben de hemelsluizen zich geopend en de boten snokken en trekken aan hun landvasten.
Vanaf morgen wordt het weer mooi weer, maar weinig of geen wind en als er is, komt die van de verkeerde kant. Maar er gaat nog een deining staan van 4m, door de wind die er nu is...en dat is niet aangenaam op motor, want dan lig je te klotsen...
Misschien in de namiddag vertrekken, als de deining wat afgenomen is en een nachtje doorvaren naar Cascais of Lissabon. Want de komende dagen zal het toch op motor moeten...
Morgenvroeg bekijken we de nieuwe weersvoorspellingen.

Porto(PT) 3

Zaterdag, 22 augustus '15

Het is een grijze dag vandaag en voor later op de dag is er ook nog regen voorspelt. Tijd voor wat shopping dan. We hebben met zen vieren lijstjes en willen nu eindelijk wél een doe-het-zelf-zaak vinden, zodat er hier en daar wat vinkjes of strepen op de lijsten mogen getekend worden.
Een gratis shuttle-dienst van de haven en 'El Corte Inglés', brengt ons naar de gelijknamige winkel. Dit is zoals een Inno bij ons, maar nog groter en meer andere producten/afdelingen, waaronder een Brico.
We zoeken ook nieuwe sandalen voor the Captain, want hij heeft al twee paar versleten ondertussen(van al dat wandelen). En nu kan hij weer wat kilometerkes afleggen. De Brico-afdeling is klein en geen succes voor ons afvink-lijstje. De supermarkt daarentegen is overweldigend en onze shoppingstijd te kort. We hebben met de shuttledienst een uur afgesproken. Met zakken volgeladen rijden we weer naar de haven. Onderweg zien we een grote BricoDepot en MediaMarkt, maar de chuttledienst mag daar niet stoppen en heeft geen tijd. Het regent ondertussen een beetje.
We zijn nog op tijd in de haven, voor de degustatie van Portugese Sparklingwine in het drankenwinkeltje. Dus snel de boodschappen wegbergen die kunnen bederven en gaan degusteren.
Het is er druk en we proeven lekkere Portugese bubbels. De sfeer zit er in, want al gauw hebben we een leuk onderonsje en komt er nog een Engels koppel van de "Far Fetshed' binnen(zij gaven ons de tip over de degustatie) en even later komen ook nog het Vlaams koppel en hun twee kinderen uit Schoten van de 'La Luna' binnen en erbij staan. Zeilers onder elkaar... Al snel palmen we met z'n achten(de volwassenen) het hele winkeltje(het is maar smal en klein) in! Maar we nemen ook allemaal een voorraad voor onze bilge te spijzen mee ;-)
Ik ga nog even langs het havenkantoor voor mijn was. Die is netjes afgeleverd, droog en opgeplooid. Het verdere verhaal van de rekening ga ik je besparen... Maar een toegewijd personeelslid die het opneemt voor haar klanten en de beste service aan hen wil bieden, die werkt hier in de Douro Marina. Zij is mijn held en Engel. Ik heb haar net een paar vleugels gegeven ;-)
Vanavond staat er op vraag van the Captain nog eens spaghetti op het menu.  Dus even kokkerellen. Wanneer we net gaan eten krijgen we al berichtjes op alle mogelijke communicatie met de vraag/voorstel: 'Porto by Night voor een dessertje?'
Dat zien we wél zitten en het weer is aangenaam van temperatuur en droog.
Eten, omkleden en hop...de taxi weer in naar Porto City! Langs de oever/Ribeira, in de oude stad, zijn vele leuke terrasjes/bars en restaurants. Het is er gezellig druk en aan de kraampjes worden plaatselijke goederen aangeboden en kunstenaars en artiesten laten het beste van zichzelf zien. Zelfs een Japaner danst en beweegt vloeiend met een glazen bol in zijn handen en grote ringen. We genieten van de show en de sfeer in de stad. De gebouwen en bruggen zijn allen verlicht en zorgen voor een romantische uitstraling.  Op een terras proberen we al het moois in ons op te nemen. Alleen het zoeken naar een ijsje voor the Captains gaat wat moeizamer...maar het lukt. Wat een mooie afsluiter van de dag: 'Porto by Night'!

Porto(PT) 2

Vrijdag, 21 augustus '15

Er hangt mist en het duurt lang alvorens die wegtrekt en dan nog is het grijs. We klussen een beetje en ik hijs Geert de mast in. Even de windmeter checken, die is in het begin van onze reis enkele dagen weggeweest en nu staat die niet 100% juist, wat vaseline aan de contactjes en die kan er weer even tegen. Op de hoeken van de zalingen hebben we, toen we nieuwe zeilen kochten, kousen/beschermhoezen overgeplaats, om de zeilen te sparen en te beschermen. Die moeten we ook even controleren en voorzien van extra tape rond de velcro, zodat ze niet lossen. The Captain ergert zich aan de WiFI-versterkers-antenne, die wat scheef op de zaling gemonteerd is...tja, 'wat je zelf doet, doe je meestal beter' ;-) Dus even kijken hoe hij dit kan verbeteren. Terug naar beneden, nog wat materiaal zoeken en weer naar boven. Passen en meten, terug naar beneden, aanpassen en weer naar boven. Voilá, de antenne staat recht. Good job, my Lovertje!
Ondertussen is de zon er en we maken ons klaar om terug naar de stad te gaan. We gaan rechtstreeks met de taxi, dit is het goedkoopst en het snelst. We wandelen als getrainde berggeitjes weer naar boven de stad in en gaan naar het gebouw met de hoogste toren: 'Torre dos Clérigos'. We willen deze bezoeken en de 225 treden beklimmen en daarna beloond worden met een geweldig panorama van de stad. Maar...het is druk om de toren te beklimmen, er is een wachttijd van bijna een uur. Nou, dat vinden we wél heel lang en gaan verder. Maar we krijgen niet genoeg van de stad en vinden genoeg plekken met panoramische zichten. Porto is echt de MAX!!! Wat een uitzichten en monumenten...Prach-Tig!
We wandelen over de brug 'Ponte de Luiz' naar de andere oever en kiezen uit de ruim 58 porthuizen, waarvan er slechts vijftien open zijn voor publiek. We kiezen  het Porto-huis/-merk 'Cálem'. We krijgen een tour in de wijnkelders en uitleg over de geschiedenis en het maken van porto en het verschil tussen de verschillende soorten en dan...dan is het eindelijk zover: de degustatie. Lekker ;-) De druiven worden op de hellingen van de Douro rivier geteeld. Vroeger werd de wijn/porto in vaten vervoerd via de Douro met 'barcos rabelos'(=platte zeilschuiten), je ziet ze nog liggen ter decoratie op de rivier voor de Porto-huizen. Je kan het bezoek aan zo'n wijn-/port huis vergelijken met een bezoek van een wijnkelder in de champagnestreek, van een bekend Champagne-merk/-huis.
Na het vullen van onze magen en het leggen van een 'film', gaan we nog naar een Porto-huis, nml.: 'Churchill'. Deze is aanbevolen door de Douro Marina. We zijn te laat voor de tour, maar degusteren kan nog net voor sluitingstijd. Dat is meer dan goed voor ons ;-)
Tevreden en met enkele nieuwe schatten rijker, om de bilge-voorraad weer aan te vullen, keren we met de taxi weer naar onze drijvende huisjes,

Porto(PT) 1

Donderdag, 20 augustus '15

Wanneer we wakker worden, is de bakker reeds aan boord geweest...twee broodjes per persoon liggen in een plastiek zakje in de kuip: suggestie van de haven. Leuk en makkelijk, maar het liggeld kan hier ook wél tellen ;-) Gelukkig hebben we vijftig procent korting.
Ik ben al vroeg naar de wasmachine en kan al snel tover ik Zensation om in een droog-rek-boot  ;-)  De tweede wasmachine is voor de droogkast, maar komt er even nat uit als er in...oei, even iemand van de haven erbij roepen. Ze willen op hun kosten het voor de tweede keer drogen. Maar we willen naar de stad en niet nog eens vijfenveertig minuten wachten op de droogkast. Geen probleem, de vriendelijke dame zal onze was in de gaten houden en in de zak stoppen als die droog is en bewaren op het havenkantoor. Super! Dan kunnen we vertrekken.
Met het overzetbootje komen we op de andere rechteroever uit en de planning was om daar een tram te nemen. Het is zo'n houten trammetje zoals er in San Fransisco(USA) rondrijden. Maar we moeten nog een tijdje erop wachten en beslissen om langs de rivier al een stuk verder te wandelen. Het zou maar een halfuur stappen zijn tot aan de oude stad, maar we zien nog steeds de tweede brug niet, die aan de stad ligt...de rivier kronkelt en de brug 'Ponte de Luiz' komt in zicht. Deze verkeersbrug is met haar twee boven elkaar liggende brugdekken de meest spectaculaire van de Douro rivier. Zij is het symbool van Porto en maakt deel uit van het werelderfgoed. Ze is gebouwd door de Belgische firma Willebroeck, volgens een techniek die vergelijkbaar is met die van Eiffel, zoals 'Ponte Eiffel' op de Lima rivier in Viana(die we enkele dagen geleden zagen). We passeren véél typische portugese gevels die bekleed zijn met tegels, tegels die wij binnen zetten tegen de badkamermuur ofzo, plakken  ze hier tegen de gevels. Ook hier zien we terug gekleurde gevels. Het geeft een leuk, speels uitzicht. Aan de overkant van de rivier pronken de namen van de Porto-huizen op de daken. Een proeverij zien we wél zitten voor straks.
Eerst iets verfrissends drinken, want het is warm en van het eindje stappen krijg je wél een droge keel.
De terrasjes aan de rechteroever zijn enorm uitnodigend en het zicht is overweldigend. De 'Ponte de Luiz' is een indrukwekkende brug. We moeten de straten en vele trappen beklimmen en bewandelen...er zijn vele steile stukken en in de zon en hitte is het een hele beproeving. Onze kuiten branden ;-) Maar het is allemaal meer als de moeite waard!
De stad is overweldigend...het is een schat aan veel historische prachtige gebouwen. Het station is niet alleen aan de buitenkant mooi, de grote hal is versierd door 'Azulejo's', 20.000 mozaïeken, waarop in kleur of blauw wit(zoals Delfts' blauw) de geschiedenis staat afgebeeld. Ongelooflijk knap! Je weet niet waar eerst te kijken of naar toe te wandelen in deze grote, romantische, schitterende stad. Ook op sommige historische gebouwen prijken er prachtige mozaïeken op de gevels  We hebben al een deel gezien en gedaan, maar willen morgen terugkomen voor meer... Voor meer info over Porto en de bezienswaardigheden, wil ik jullie verwijzen naar Wikipedia of Michelien Gids, of andere reisinfo...
Tijd  voor de beroemde en gelijknamige drank te gaan proeven. We wandelen op de bovenste verdieping van de 'Ponte de Luiz', naast de voorbij rijdende trein, naar de linkeroever, waar de namen van de wijnhuizen bovenop het dak preiken, in de wijk van Villa Nova e Gaia. Maar we staan voor gesloten deuren, de Porto-huizen zijn al gesloten. Jammer, dat zal dan voor morgen zijn.
We nemen een taxi terug naar de haven en ik ga nog even langs het havenkantoor voor mijn was. De vriendelijke dame meld me dat die nog steeds niet helemaal droog is, er is blijkbaar iets met hun droogkast...ze stelt voor om hem door een plaatselijke wasserij te laten ophalen, drogen en opplooien. Als ik vraag wat dat zal kosten, zegt ze dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken. Ze pleegt een telefoontje en ze komen binnen enkele minuten mijn was ophalen en brengen die morgen terug. Hopelijk droog ;-)
Snel naar onze eigen droogboot en de overige was afhalen en opplooien voor die terug klammig wordt, want het is al laat en de lucht is vochtig. Met het Zensation-team gaat het snel: the Captain haalt hem van de reling en ik plooi. Ook bij Ikiro is het teamwork voor hun was ;-)
Dan is het tijd om onze eigen dugustatie-avond te starten en we toveren uit de bilge elk een porto boven: proeverij aan boord met Porto 'des huize ' en 'des huize Zensation'  ;-)  Mmm...niet slecht! Gelukkig hebben we verborgen schatten onder de vloer zitten!

Viana do Castelo-Porto(PT)

Woensdag, 19 augustus '15

We vertrekken in Viana en de SPI ligt al klaar voor we de haven uitvaren en openen hem meteen voor we de rivier uit zijn en de Atlantische Oceaan opvaren. De SPI stropt wat bij het opengaan, we hebben de binnenstof van de slurf/kous nog niet hersteld...niet meer aan gedacht. We varen de hele trip op SPI. Op het einde maken we nog even een gijp en dan trekken we de SPI  toe om de rivier 'Douro' op te varen en de Douro Marina van Porto binnen te varen.
We zien op AIS/Vessel Finder dat Ikiro al vroeg in Vigo is vertrokken en aantal een mijlen en enkle uren achter ons is.
We reserveren ook voor hen een ligplaats in de mooie Douro Marina en pakken hen aan bij aankomst.
Weer enkele dagen bij te babbelen tijdens de aperitief en we gaan samen uit eten in de buurt. Bij een plaatselijk restaurant wordt er op straat gebarbecued en serveren ze gamba's en inktvis-saté's. Ze zijn heerlijk en de dag is alweer veel te snel om. Morgen gaan we op verkenning naar de stad Porto.

Ría de Vigo, Baiona(ESP) - Viana do Castelo(PT)

Dinsdag, 18 augustus '15

The Captain begint reeds het anker op te halen en schuift met zijn voet van de ankerlier! Gevolg: stukkje vlees eraf en ontsmetting en verband erop. Wie zegt er altijd dat je schoenen moet aan doen?!

Het is klaar weer en de zon komt op wanneer we de zeilen hijsen. Ons Portugees vlaggetje ligt klaar. De laatste mijlen op Spaanse wateren gaan vlot en nog voor we ze verlaten krijgen we bezoek...twee prachtig grote dolfijnen die tien minuten lang aan onze boeg spelen. Soms komen ze zo hoog naar boven, dat ze bijna het anker raken. Ze spelen in de golven die Zensation maakt, telkens ze met haar boeg door het water klieft. Ik krijg er niet genoeg van! Wanneer ik naar voor ging om hen te zien, stootte ik mijn knie tegen de lier...auw auw auw, maar ik voel de pijn pas, als ik weer rechtkom en terug naar de kuip sukkel. Dat is weer een mooi blauw aandenken aan onze vrienden. Tja, ik ben niet te houden als ze in onze buurt zijn ;-)

The Captain hijst de Portugese vlag en we draaien de klok een uur terug. We zijn over de Portugese grens. Al snel zien we prachtige zandstranden. Er staat tot 25kn wind als we de rivier Lima opvaren in Viana do Castello. Voor ons ligt de prachtige brug 'Ponte Eiffel, gebouwd door ingenieur Gustave Eiffel, beter bekend van zijn werk in Parijs, nml. de Eiffeltoren. Ook de haven is afgesloten met een draaibrug, die voor ons wordt geopend, nadat we de haven oproepen op VHF. Het is afmeren met behulp van meerlijnen, zoals op vele plaatsen in de Middelandse zee. Doordat er geen vingersteigers zijn, moet je met de kont naar de kant varen en daar aan stuur- en bakboord een landvast vastmaken en een meerlijn oppikken aan de kant en uit het water halen terwijl je er mee naar je voorste klam/kikker loopt en hem daar belegt. Klinkt Chinees voor de niet varende onder jullie, sorry... Dit was voor ons enkele jaren geleden dat we dit systeem hebben toegepast. In Griekenland is het in vele havens zo. We liggen vast en liggen naast een prachtig houten piratenschip. De havenmeester verwelkomt ons in vloeiend Engels en ook op het havenkantoor worden we goed en verstaanbaar ontvangen.

Het is een grote stad en heel wat te zien. Als eerste gaan we een schip bezoeken, 'Gil Eannes': was een Portugees ziekenhuis schip dat ondersteuning bood aan de Portugese kabeljauwvissers in zeeën van Newfoundland en Groenland. Ze ligt hier als museum, nadat ze vele jaren geleden, na haar dienst, wat nieuwe laagjes verf kreeg. We mogen de meeste vertrekken en kajuiten bezoeken. Het is indrukwekkend om dit allemaal te zien en te bedenken hoe ze in zware weersomstandigheden mensen hebben verzorgd en gered. Ook al is de apparatuur ondertussen verouderd en onbruikbaar, maar ze hadden een heel operatiekwartier, labo, radiologie en dark room voor de ontwikkeling van de RX-beelden op Agfa-papier(de dozen staan er nog), een defibrillator, enz... Aan de foto's, verhalen en schetsen die er hangen, kunnen we ons een beeld vormen van wat dit schip voor vele mensen/vissers heeft betekend.

Langs de kade staan vele kraampjes met allerlei spullen, voornamelijk Afrikanen die hun waar proberen te verkopen. In de straten zien we overal versiering: sjaaltjes, bloemen, lichten, enz...  En in de hoofdstraat staan er overal tribunes. Vanaf 20 augustus is hier 'Festas da Agonia' een groots gebeuren van enkele dagen. Maar ook nu zijn er al festiviteiten.

Maar eerst gaan we met een liftje naar het hoogste punt en knappe basiliek 'Basilica de Santa Luzia'. Het liftje is zoals een trein-ski- kabine, die op een spoorlijn naar boven en beneden rijdt. Boven is zicht over Viana prachtig. Het waait ondertussen nog harder(was voorspelt) en we zijn blij dat we goed beschut in de haven op de rivier liggen. 

We bezoeken de basiliek, waar net een huwelijk heeft plaats gehad. De schilderijen en glasramen in de basiliek zijn ook knap. Ook hier is kaarsjes branden elektronisch :-( 

Weer beneden, in de stad, aangekomen smullen we van onze eerste Portugese maaltijd. Het is reeds donker en er is een ambachtelijke markt aan het park, waar ze prachtige zelfgemaakte spullen en streekproducten verkopen met het symbolische hart van Viana. Ik koop een prachtige ring, die perfect past bij mijn trouw-halsketting ;-) Er zijn heel wat mensen op de been en de fanfare's zorgen op het prieel en in het park voor een streepje muziek. We zijn blij dat we in Portugal zijn aangekomen en meteen een leuke, aangename sfeer mogen beleven. We hebben hier al meer Engels, Frans en zelfs Vlaams gehoord en meer Vlamingen(met uitzondering van onze opstappers en mede-vertrekkers) tegengekomen dan al die weken in Spanje. Er staan hier ook wagens en mobilhomes met nummerplaten uit deze landen. De Portugezen zijn héél vriendelijk en verstaan en spreken meer Engels dan de Spanjaarden. Dus daar gaan onze taallessen ;-)

Ría de Vigo, Cangas - Baiona(ESP)

Maandag, 17 augustus '15

Het is wat mistig, maar hier en daar komen er gaten in de lucht en we voelen de zon moeite doen. Ikiro is reeds vertrokken naar Vigo, binnen enkele dagen zien we elkaar in Porto en gaan we samen porto proeven ;-)

We varen op motor naar Baiona. We hebben mooie foto's gezien op Tumblr van Anastasia en willen de stad nu eens in het daglicht bezoeken, alsook het kasteel.

Wanneer we ons anker droppen in de baai, is dé zon reeds van de partij. De overkant van de Ría ligt nog in de mist, maar al snel klaart ook die op en staat de zon aan een hel blauwe lucht te schijnen en het is meteen heet. Een week hebben we haar op deze manier gemist en we zijn blij dat ze ons weer vergezeld.

Het bezoeken van het kasteel 'Castelo de Monttereal' levert een prachtig zicht op de stad, de vele bevolkte stranden(in en achter de haven, in verschillende baaien in de Ría en aan de zee) en de Ría en de zee. We kunnen helemaal rondom het kasteel op de muren wandelen. Het kasteel zelf is gerenoveerd en is nu een hotel en restaurant/café met moderne toets.

We slenteren voor de laatste uurtjes op Spaanse bodem door de oude stad van Baiona met zijn prachtige rijtjesgebouwen en genieten van een tapa. Morgen verlaten we Spanje en varen we naar Portugal. We hebben genoten van de Noord- en Westkust van Spanje en de prachtige Ría's en baaien en de heerlijke tapa's. Maar nu is het tijd voor iets nieuw...we zijn benieuwd en popelen om Portugal te ontdekken.

Ría de Vigo, Isla San Simón & Isla San Antonio - Cangas(ESP)

Zondag, 16 augustus '15

De kanonschoten maken ons wakker...het feest gaat door. Hier en daar zijn lichte plekjes in het wolkendek. Het wordt stilaan laag water en het standbeeld dat naast ons staat staat hoog boven water en erachter verschijnt een soort rots, maar een tijdje later, wanneer het water nog meer zakt, zien we dat het nog een standbeeld is: een duiker. Knap! Het strand komt dichter en dichter bij. De mensen kunnen bijna tot bij onze boot stappen ;-) en ze zoeken schaal- en schelpdieren.

Na de middag gaan we even aan land. We hoorden en zagen al de hele morgen, vanop Zensation, de beach-volleybal op het strand. We wandelen even langs de beach, maar het is hier tamelijk rustig en weinig te zien of te beleven: geen winkels, twee café's in mensen hun huis en de strandbarretjes/-kraampjes zijn toe.

We besluiten een dorpje verder te varen, in de buurt van een haventje. Daar zien we de flitsen van de kanonschoten aan een kerkje. Misschien is daar wél iets. We zien alvast prachtige villa's en we landen op het strand. Wanneer we ons Dinghietje vastmaken en ik nog even een foto maak van Zensation,...klopt er iets niet. Zensation lijkt wel op de hoek van het eiland te liggen, i.p.v. voor de twee eilanden hun bruggetje. Ze is aan't drijven, het anker moet los zijn of aan't krabben... Zo snel we kunnen rijden we ons Dinghietje weer in't water. Ik duw ze zo ver mogelijk het water in en wordt tot aan m'n middel nat, alvorens de motor start en ik er kan inspringen. Met kloppend hart en natte broek varen we zo snel we kunnen met ons 5pktje richting Zensation. Maar hoe dichter we komen, hoe duidelijker het is dat het gezichtsbedrog was en ze nog steeds met een strakke ankerketting op dezelfde plaats ligt. Oef...stel je voor dat we ons huisje kwijt geraken doordat ze wegdrijft en tegen een rots aankomt! The Captain was er van in het begin wat rustiger in en dacht wél dat ze nog op dezelfde plaats lag, maar je, de foto gaf toch een ander beeld weer...

Met een droge broek halen we ons anker op en proberen we of we al over de ondiepte geraken. Alles gaat goed en we varen op motor richting brug. Eens de brug door zien we dolfijnen. Ze zijn met een vijftal en zwemmen een stukje achter ons. Een halfuurtje later zien we ze terug, aan onze zijkant. Één ervan blijft met z'n rugvin even boven de waterlijn hangen, zoals een haai ;-)

We arriveren gelijktijdig met Ikiro aan het strand voor Cangas, waar we ons anker droppen. De lucht is opgeklaard en het zonnetje komt even piepen. We zijn blij dat het weer eindelijk weer lijkt te beteren. 

We varen met ons Dinghietje naar Ikiro voor apo-time en gaan daarna samen aan land. Er staat een heuse branding op het strand en worden behoorlijk nat. Dat wordt straks weer spannend om te vertrekken ;-)

Het is gezellig druk in het stadje van Cangas. We slenteren langs de boulevard en gaan een tijdje later opzoek voor een tapa-tje, en een droge plaats, want het is alweer gaan zeveren... Maar krijgen overal het deksel op de neus: pas vanaf 20u30. We hebben kou en honger en besluiten dan maar om de branding te trotseren en naar Zensation te varen voor een heerlijke warme kaasfondue! Eindelijk komt het er dan toch van, de uitgestelde kaasfondue van in Muxía. Met brood, tomaten, paprika's, witloof, sla en noten, dippen en smullen we van de kaasfondue. We wanen ons in Oostenrijk of Zwitserland en eindigen met een ijsje met plaatselijke créme-likeur erover ;-) we komen niks te kort!

Ría de Vigo, Vigo-Isla San Simón & Isla San Antonio(ESP)

Zaterdag, 15 augustus '15

We zijn in een hoekje in de haven geduwd, aan de opstapplaats van de vedettes, die naar Isla Cíes varen. Maar het valt mee van lawaai. We openen de bimini om wat privacy in de kuip te hebben. 

De reistassen die terug worden gevuld en klaar staan, brengen ons naar de realiteit. Het is alweer zover...het bezoek van onze vrienden zit erop :-(

We ontbijten nog samen en wisselen foto's uit en dan is het tijd...we brengen hen naar de taxi en nemen afscheid. Het waren alweer fijne dagen en we hebben mooie trips en dingen samen beleefd. Alleen jammer van het weer en de dolfijnen die zich niet hebben laten zien. Maar het zijn zowiezo onvergetelijke dagen geweest...

We wandelen met zijn tweetjes door de stad van Vigo. De kanonschoten horen we sinds vanmorgen weer regelmatig knallen. Het is hier vandaag ook een feestdag. Dus alle winkels zijn toe. 

We geven Zensation nog een poetsbeurt en verlaten de haven van Vigo en varen verder de Ría in en de brug 'Rande' onderdoor. Achteraan in de Ría liggen twee kleine eilandjes, Isla San Simón & Isla de San Antonio, die met een stenen bruggetje met elkaar verbonden zijn. Opeens trekt de wind aan naar 22kn. Wouw, de ankerplek die voorzien was voor de eilanden, ligt niet beschut. We kijken op de plotter en achter de eilanden is er een plekje waar genoeg water blijft staan, maar kunnen we er nog geraken, want het is ondertussen afgaand water en er rond valt het droog of blijft te weinig water staan. We proberen en ja, we geraken er gemakkelijk. Het water is hier glad en van de wind hebben we hier ook geen hinder. We droppen het anker tussen enkele motorbootjes. Het is hier heerlijk rustig en wat een zicht! Er staan enkele mooie huizen op het eiland. We genieten op ons privé-terras. Straks gaan we even naar het vaste land met ons Dinghietje.

Maar enkele uren later begint het te regenen en één voor één vertrekken de motorbootjes en uiteindelijk blijven we alleen over. Het is geen weer om in de dinghy te stappen. Maar we hebben genoeg aan boord en the Captain smult van de resten entrecote, op de grillpan gebakken, met diepvriesfrietjes uit te oven ;-)

Ría de Vigo, Baiona-Isla Cíes-Vigo(ESP)

Vrijdag, 14 augustus '15

Iedereen heeft goed geslapen en ontbeten en enkele bemanningsleden hebben een reispilletje achter de kiezen. We zijn klaar om voor de tweede keer naar Isla Cíes te varen en daar te ankeren. Het zonnetje doet haar best om door de wolken te schijnen en er staat weinig of geen deining en met een zacht briesje zeilen we naar het archipel. Isla Ons is ook zo'n archipel, dat voor Pontevedra ligt, maar het weer was te slecht, toen we er voorbij vaarden enkele dagen geleden en hebben we dit dus links laten liggen. We hebben nog al archipels gezien en bezocht: in Engeland: de Scilly's en in Frankrijk: Îles de Glénan. Isla Cíes is een archipel van drie eilanden, bestaande uit granieten rotsen. Het is beschermd natuurgebied en vogelreservaat. We hebben online toestemming moeten vragen om hier te varen en ankeren. Tussen de eilanden Isla de Faro en Isla de Norte ligt een prachtig zandstrand en bij hoog water komt het water van de Atlantische Oceaan over de smalle strook rotsen tussen de lagoon en het zandstrand en vult zo de lagoon... Dit geeft prachtige kleuren. Het zandstrand is tot één van de mooiste van Galicië bekroond. Het archipel beschermt de Ría de Vigo tegen de westenwind, het hoogste punt is namelijk 197m.

Wanneer we toekomen, liggen er al negen zeilboten, tegen twee gisteren, dat is een groot verschil. Ikiro ligt hier ook nog. We ankeren voor het langgerekte zandstrand van 1,2km en de dinghy kan niet snel genoeg opgetuigd worden...Louka staat te springen om er door vervoert te worden. Het eiland is minder belangrijk, dan de trip met Dinghietje. Ikiro-crew komt reeds aan boord om dinghy ondersteuning te geven en Louka ziet het wél zitten om alvast een proefvaartje te maken met de 15pk motor. Als we klaar zijn voor onze wet-landing kiest ze dan ook snel voor de snelste dinghy en ons Dinghietje brengt ons dan maar veilig tot op de beach.

Het is druk op het eiland. Véél dagjesmensen die met vedettes worden afgezet en straks weer worden opgehaald. Er is ook een grote tenten-camping. Mensen, zelfs met baby's, komen hier voor een midweek of weekend kamperen en komen met héél hun hebben en houden vanaf de vedette gestapt. Je kan kiezen om je eigen tent mee te brengen of één te huren. Er zijn geen auto's op het eiland en slechts enkele mensen wonen hier. Buiten een restaurant/café en een winkeltje is het hier vooral natuurgebied, met mooie wandelpaden. 

We wandelen naar de vuurtoren op het hoogste punt van Isla de Faro. Tijdens de beklimming lijkt het wél of we in de Ardennen zitten: de bomen, het bos, de geuren...alleen het zicht van het water en het strand dat we hier en daar tussen de bomen zien, geeft aan dat we toch wél op een eiland zitten. Boven hebben we een prachtig zicht op de andere twee eilanden: zuidkant-> Isla de San Martin en noordkant-> Isla de Norte. Het is ondertussen beginnen zeveren...maar van die smosregen worden we behoorlijk nat en het ontneemt ons het zicht...wanneer het opklaart zien we de Ría de Vigo zelfs liggen aan de oostkant. We zetten de afdaling weer in. En wandelen naar de lagoon, via een stenen bruggetje kunnen we van Isla de Faro naar Isla de Norte wandelen en het leven in de lagoon bewonderen. We zien een murene zwemmen en een dorade en nog heel veel andere vissen. Maar de murene is toch wél het uniekste. Aan de andere kant, de westkant, zien we de zee op de rotsen beuken. Ongelooflijk en langs de oostkant heb je de rust van de lagoon, het zandstrand en dan de masten van de zeilboten die je er bovenuit ziet steken. Prachtig en dan schijnt de zon nog niet! Dan zou het nog duizend keer mooier en paradijselijker zijn.

Terug aan boord bespreken we de plannen bij een hapje(laatste stukjes pizzabroden van eergisteren) en een drankje. We liggen vrij rustig hier op anker, maar de bemanning wil toch liever in een haven overnachten en dichter bij een taxi zijn om morgenmiddag naar het vliegveld te rijden. Dus we nemen afscheid van Christel & Andy en halen ons anker op. We zijn trots dat onze bemanning de ankermomenten goed hebben ervaren en blij dat we het archipel hebben kunnen bezoeken.

We zetten koers naar Ría de Vigo op motor, want er is bijna geen wind. Louka is kapitein en stuurt Zensation de Ría in. Er is even verwarring aan boord, als we bijna Cangas naderen...dachten dat we naar de stad Vigo gingen...dan maar koers wijzigen. Het is al duister als we haven van Vigo naderen, maar de havenmeester komt ons met zijn dinghy toch nog begeleiden naar een ligplaats. Het is al laat, maar we trekken toch nog de stad in om iets te gaan eten. Eigenlijk is 22u30 toch pas het uur dat de bevolking gaat eten, dus we gaan zeker wél iets vinden.

En ja, wat...entrecote van 500g! Dat is eens iets anders dan tapa's! Het vlees wordt geserveerd...maar wat is dit?! Het is wat gepeld en koud! Dan komt er een zwarte stenen ronde plaat, die op een even groot hout bord ligt en de garçon doet voor dat ze het vlees moeten ronddraaien op de hete plaat en zo bakken=steengrill. De vier bemanningsleden bakken en smullen als carnivoren en ikzelf geniet van een visje. De frietjes zijn ook véél lekkerder als we ze nog even op de steen bakken ;-) De plaatselijke bevolking kijkt wéér met grote ogen naar onze tafel...misschien is zo één portie normaal voor twee personen... Het is inderdaad wat veel en er zijn nog wat stukken vlees over, daar kan the Captain morgen aan boord nog van smullen.

Voldaan keren we naar Zensation en nemen nog een heerlijk plaatselijke créme-likeur als slaapmutsje...

Ría de Pontevedra, Xanxenxo - Isla Cíes - Ría de Vigo, Baiona(ESP)

Donderdag, 13 augustus '15

Vanacht was het nog feest in de discotheken/bars aan de haven. Enkele onder ons hebben genoten van de leuke nummertjes in bed, maar wat nachtrust gemist ;-)

Het weer zit ons niet mee: regen, grijs, koud=herfstweer!

Tegen de middag klaart het op en we zetten zeil naar het prachtige eiland Isla Cíes

Er staat een matige deining en weinig wind en na een tijdje wordt er een bemanningslid overvallen door wat misselijkheid. We droppen anker op Isla Cíes. Ikiro ligt er al en we hebben gisteren reeds afgesproken om hier vanavond te BBQ-en. We droppen anker, maar al snel wordt duidelijk dat de deining en windgolfjes te veel schommelbewegingen geeft voor een bemanningslid. We halen anker op en gaan kijken naar een andere ankerplek, maar daar is het niet minder...dus dan maar doorvaren naar een haven. Het moet voor iedereen comfortabel en plezant zijn.

Voor we de haven van Bayona invaren schijnt de zon en zien we een prachtig schip van 130voet. Ze meren voor ons af en we gaan kijken. Het is een jonge internationale crew, die het schip aan de nieuwe eigenaar moeten afleveren in de Canarische. En...er is ook een Vlaming onder de bemanning.

We kruipen binnen, want de zon is alweer weg en het is frisjes. De BBQ wordt vervangen door bakken in de pan aan boord, wat ons ook heerlijk smaakt.

We gaan nog op verkenning en er zijn heel wat eet- en drinkgelegenheden in de smalle straten. We slenteren tussen de mooie gebouwen en alle mensen die buiten staan te drinken en of te eten. Er is een optreden voorzien op een pleintje en de bevolking is al in feeststemming. Het is al laat, wij zijn moe en hier zijn ze nog maar net wakker en moeten nog aan het eten, feesten en optreden beginnen. We kunnen maar niet wennen aan hun nachtraven-ritme ;-)

Ría de Portevedra, Combarro-Xanxenxo(ESP)

Woensdag, 12 augustus '15

Na een ontbijt in de kuip, verandert de lucht. En tegen de middag voelen we druppels. We vertrekken en al snel neemt de wind toe. We maken een mooie opkruistocht in de Ría. De golven en wind bouwen op en we veranderen onze plannen. We gaan de haven in Sanxenxo binnen, naast het strand waar we eergisteren voor anker lagen. Op de kant staat de Volvo-Ocean raceboot van team Mapfre. Raar en tof, een kleine twee maand geleden hebben we ze nog in het water zien liggende en varende in Lorient(FR) en nu staat die hier. Wanneer we afmeren begint het goed te regen en wind trekt aan. 

We wachten en hopen op zonneschijn en droog weer. Tussen de buien tekken we de stad in. In de havenwinkel hebben ze roeispanen, waarop we het speciale-Zodiak-systeem kunnen opzetten. Dus we kopen i.p.v. één peddel, meteen de set/paar, dan hebben we er één in reserve voor het geval dat...

Op het strand is het een stuk minder bevolkt als enkele dagen terug, maar in de straten, bars en mooie winkels is er véél volk. En wanneer het harder begint te regenen, is het moeilijk om een plekje binnen in een café te vinden.

We willen iets eten maar de restaurants gaan pas vanaf 20u30 á 21u open. We willen iets anders als tapa's, maar dat is makkelijker gezegd dan gevonden ;-)

We kruipen van kou en nat maar ergens binnen in de hoop dat we al een kleinigheidje kunnen knabbelen alvorens de Spaans-diner-time is aangebroken. Een mooie zaak, waar ze broodjes en pizza hebben. We kunnen hier al eten...vóór 20u! Nou, dan bestellen we maar meteen alle vijf een pizza. Wanneer de eerste toekomen, kijken we onze ogen uit: het zijn gigantische grote ronde pizzabroden, waar je met drie makkelijk kan van eten. Iedereen kijkt naar onze overvolle tafel en vijf pizza's. Maar we trekken het ons niet aan en smullen van de heerlijke pizza's op artisanale broden van het huis en...de overschot(garçon had al vooraf gezegd dat we die konden meenemen, die wist dat we dat allemaal niet gingen opeten!) nemen we mee. Zo kunnen we er morgen nog van smullen. 

We zijn nat en hebben kou als we terug aan Zensation toekomen. Na een warme drank kruipen we in ons warme nestje. Hopelijk schijnt morgen het zonnetje.

Ría de Pontevedra, Playa de Silgar-Combarro(ESP)

Dinsdag, 11 augustus '15

Bij het ontwaken zien we de mist van boven het gebergte komen en zakken naar het dorp...verder in de baai ziet het lichter. We besluiten anker op te halen en verder de baai in te varen, naar Combarro, in de hoop de mist voor te zijn/blijven.

We ontbijten tijdens de tocht. Ik zit op mijn favoriete plakje aan de kajuitingang, met mijn kom cornflakes, als ik iets zie, een stuk achter Zensation. Mmm, ik ben nog niet goed wakker, denk ik...maar dan zie ik weer iets en weer. Ik spring recht, zet men kom neer en loop naar de zwemtrap. 'Dolfijnen' daar en daar, en ginder en nog... Een hele school, grote en kleine. We hebben nog maar een kwartier geleden de beach 'Playa del Silgar' verlaten en mogen genieten van de aanwezigheid van onze vrienden. Ze zijn duidelijk op visjacht. We zien tientallen meeuwen boven hen vliegen om proberen een vis te vangen, die de dolfijnen omhoog jagen. Tussen de school zit er een heuse tuimelaar/circusartiest bij: hij springt hoog omhoog en laat zich dan op zijn rug in het water vallen, hetgeen een enorme splash veroorzaakt. Dit doet hij wél enkele malen. Een grote dolfijn komt dichterbij en zwemt even naast en onder Zensation door. Heerlijk is het om zo de dag te beginnen!

We zijn al snel in Combarro en de havenmeester komt ons al tegemoet gevaren om een ligplaats te tonen. Binnen enkele uren komen onze vrienden aan...de tweede opstappers, nadat enkele weken geleden de spits er is af gebeten. We kijken uit naar hun komst en maken alles klaar om hen te ontvangen.

We gaan al even op verkenning in het dorp. Het is markt en er is veel volk in de smalle straten. De historische graanschuren en gebouwen lokken heel wat toeristen(Spaanse). De graanschuren heden we hier en daar reeds in Muros gezien. Het is een granieten gebouw, dat op vier boten, boven de grond is gezet en dat twee torentjes heeft, meestal met een kruis erop en zo lijkt op een kerkje. We dachten eerst dat het grafstenen waren, maar vroeger werd dit ter vervanging van een kelder gezet, om hun groenten- en fruitoogst en soms zelfs vis, droog te bewaren. 

Het is een leuk, gezellig dorp en veel eetgelegenheden, een mooie plek om onze vrienden te verwelkomen.

Louka, Patricia & Eric komen toe. Het weerzien is fijn en er wordt heel wat bijgebabbeld . De proviand krijgt een serieuze aanvulling van Belgische producten ;-) En we gaan van nul douchezakken naar drie, waaronder één douchepomp...meer dan genoeg reserve, voor als ze liever het ruime sop kiezen!

Na een wandeling langs de bezienswaardigheden eten we van de plaatselijke tapa's en schaal- en schelpdieren. Een mooie start van hun bezoek.

Ría de Arosa, Illa de Arosa, Ensenada Sur de San Xulian - Ría de Pontevedra, Playa de Silgar(ESP)

Maandag, 10 augustus '15

De vissers varen al vroeg uit en scheuren voorbij ons Zensation met hoge snelheid en met hun luide motoren. Hiervan worden we wakker en wordt Zensation en wij doorheen geschud... Tja, ze moeten gaan werken en hebben geen respect voor de rust van andere mensen of toeristen die hier de economie spijzen. Wanneer we een paar uur later door de verrekijker turen, liggen er een mijl achter ons, géén 28 boten, maar wél honderd of meer. Het ziet zwart van de kleine vissersboten. Even later komen ze één voor één terug voorbij gesjeesd, richting haven. Met op hun boot de bekende visnet waarmee ze de messen en vongolé-schelpen van de bodem schrapen.

Onze vrienden van Ikiro komen in de voormiddag op bezoek. We bespreken de planning voor de komende dagen/weken. Ze blijven hier nog en dagje liggen en over enkele dagen treffen we elkaar weer ergens. We nemen afscheid, na 14 fijne dagen met elkaar op te trekken... De tijd en dagen vliegen nogal hoor. Als ik begon te tellen, ja, dan leek het nog maar van gisteren, dat we elkaar in Coruña troffen... Zo zijn we ook al, op een dag na, drie maanden geleden in Antwerpen vertrokken. Terwijl het ook nog maar net lijkt. We missen onze familie en vrienden, maar aan de andere kant zijn we toch dicht bij elkaar doordat we regelmatig contact hebben en elkaar kunnen zien met de hedendaagse technologie. 

We halen ons anker op en zetten koers naar de volgende Ría. De vislijnen worden uitgehangen en na een tijd zijn er weer meeuwen die naar ons nep-aas komen. Dit hebben we al veel meegemaakt en dat is een teken dat de kleuren van het aas goed zijn en lijken op een echte vis. Maar, we hebben al dikwijls gezegd en gedacht: 'seffens vangen we nog een meeuw' En ja, nu is het zo...een meeuw zit vast aan onze vishaak! We proberen de lijn binnen te halen. De meeuw hapt naar adem elke keer ze kopje onder is geweest. In now time, vliegen er wél tien meeuwen rond de hulpeloze meeuw. Gaan we ze kunnen verlossen? Onze molen begeeft het en we moeten de lijn oversnijden...zo zielig...sorry meeuw :-( We zijn er beide stil van... Ons vismateriaal heeft ons al véél eurokes gekost en nu moet er een onschuldig, niet eetbaar dier er ook nog aan geloven!

Het beetje wind dat er is, valt nog meer in en we zetten voor de laatste 8mijl nog SPI. De slurf/kous waar de SPI inzit, gaat moeizaam open. Er is iets mis. Wanneer de SPI staat denken we na: Wat kan het zijn en hoe gaan we hem naar beneden halen? De wind valt weg en dat is het moment om de SPI gewoon op het dek te laten vallen en te kijken wat er met de kous aan de hand is. De voering van de kous zit voor een stuk in de katrol, waarmee je de kous ophaalt en laat zakken. Met wat getrek en gepruts krijgen we de stof eruit. Er is weer wind en trekken de slurf weer naar boven en deze gaat zonder probleem open. We zeilen weer, maar de laatste mijl moeten we alles binnenhalen en de motor aanzetten om de Ría de Pontevedra binnen te varen zonder wind. 

We kiezen voor een baai/strand: 'Playa de Silgar'. Tussen de havens en plaatsen Portonovo en Xanxenxo. Het is in elke baai en op elk strand druk: veel mensen en boten. Er staan hier allemaal appartementsblokken en hotels en voor het eerst zien we onder elke blok luifels of parasols, zoals op den dijk aan de Belgische kust. Deze drukte zijn we niet gewoon. Dit is even wennen...meestal liggen we we aan een rustig klein strandje en dorpje alleen of met één of twee, maximum vijf andere boten! Tegen 21u loopt het strand leeg en maken we een 'wet-landing'. Het is een promenade met de ene zaak na de andere en mooie winkels met prachtige etalages en moderne inrichting. We zijn hier in een heus vakantie-badplaats terecht gekomen. Maar nog steeds zijn we 'de vreemde eenden in de bijt', want nog steeds horen we enkel Spaans. We worden overdonderd door al deze impulsen van de prachtige badplaats...maar genieten van de sfeer, de mensen, de geluiden, muziek en verlichting en de omgeving. Straks kunnen we weer de rust opzoeken in ons drijvend huisje...Heerlijk!

Ria de Arosa, Caramiñal - Illa de Arosa, Ensenada Sur de San Xulian(ESP)

Zondag, 9 augustus '15

We hebben goed geslapen, ook al heeft het heel de nacht hard gewaaid. Zelfs nu waait het nog flink. Wanneer neemt de wind af? Hij zou al moeten afgenomen zijn... Maar het duurt nog tot de middag alvorens de wind zachtjes blaast.

Ik zit al vroeg in de Bilge en de achterkajuit, om daar onder de vloer te kunnen kijken. Ook hier is de bilge nat, vooral water met nog wat diesel, ten gevolge van het water dat gisteren ontsnapt is het de boiler met het plaatsen van een nieuw overdrukventiel en de restjes diesel onder de tank heeft meegesleurd... We maken alles weer proper en laden de bilge weer in. Blijft dit 'diesel-verhaal' ons achtervolgen! Ik hoop dat dit de laatste keer was!!!

De kanonschoten zijn weer vroeg begonnen, voor het feest. Heel de dag lang horen we ze op verschillende tijdstippen. Niet zo fijn voor Polly, de poes aan boord van Ikiro. Ze zoekt dan snel een plekje binnenin de boot. We varen al weken van het ene feest naar het andere precies en altijd horen we weer schoten. Ieder zijn manier om te feesten, hé.

Het is druk in de haven met alle boten die gisterenavond nog zijn toegekomen. Één voor één vertrekken ze en Robinson Crusoe heeft het druk: hij helpt iedere boot bij het vertrek... Kunnen die Spanjaarden niet varen of wat! De mens heeft stress en dat is duidelijk te merken als we na de middag willen afrekenen. Hij zwaait en zucht en scheldt mensen aan de VHF uit! Ni te doen...een beetje yoga & meditatie zou de mens goed doen ;-)

Maar het werkt ook in ons voordeel. Hij wil niet te veel tellen en we krijgen korting voor de 4 machines was en 2 droogkast-beurten en het pintje van Geert, dat hij gisteren aan de havenbar genomen heeft, is GRATIS. Ja, ja, de bar moet de mens ook nog organiseren. Ocharme, het leven van een havenmeester in deze haven is zwaar, zeker als je jongere collega op zondag niet moet werken.

We zeilen naar een eiland in de Ría met een zacht briesje. Sinds we de Kaap van Finistere gerond zijn, valt het het ons op dat hier aan de westkust meer zeilboten zijn en actief gezeild wordt. Ja, de Spanjaarden zeilen dan toch. We passeren veel 'fishfarms', althans dat denken we dat het is. Eerst dachten we dat het oesterbanken waren, maar het blijkt voor hangcultuur mosselen te zijn. Het zijn houten platformen en daaronder zie je honderden touwen recht naar beneden hangen en de vissers komen met hun boot er tegen liggen en oogsten dan de mosselen.

Illa de Arosa is een schiereiland dat met een brug verbonden is met het vaste land. We zien Helena aan een moering liggen, maar droppen zelf het anker. Al snel komt Peter van Helena even langs met zijn dinghy en vertelt ons dat het al een heel weekend culinair-feest:'XIII Festa Gastronomica' is in het dorp. Ria, zijn vrouw is er niet goed van...een beetje ziek van de avond ervoor: stevig gefeest in het dorp ;-)

Het is heet en we willen even verkoeling zoeken in het water, maar het is ijskoud: slechts 14°C! Brrr... The Captain laat zich er toch inzakken, maar na pootje baden verkies ik een koude buitendouche, die toch nog warmer is dan het rivierwater!

Tegen de avond komt de 'Super-Dinghy-Taxi' van Ikiro ons oppikken. Ja, die is iets groter dan ons Dinghietje en de motor is wél 15pk, terwijl wij slechts 5pk hebben...ja, ja, the Captains hebben zich al goed laten gaan hiermee: 'boys and their toys' ;-) In plané zijn we zo aan wal!

We zijn nog een beetje te vroeg voor de culinaire feestelijkheden: 'het eten is nog niet klaar!' Het blijft toch wennen die eeturen van de zuiderse bevolking. We maken dan maar eerst een grote wandeling en willen de brug zien. Wanneer we terug op het feest arriveren, is de fanfare al van de partij en zijn de eet- en drankkraampjes open. Ook de schoten beginnen hier. Ocharme Polly, hopelijk hoort ze ze niet op de boot. We kijken op de menu: allemaal plaatselijke schelpdier-gerechten kan je hier eten: mosselen op drie verschillende wijzen, messen, vongolé, viskroketten, paëlla en een kleine soort Sint-Jacobs-schelpen. We kiezen een aantal dingen en alles smaakt heerlijk! Voor het dessert varen we terug en wordt de ijscréme en aardbeien boven gehaald. Een geflambeerd ijsjes ziet iedereen wél zitten en enkele pogingen met de bruine rum erover mislukken...we krijgen de vlam er niet in :-( Misschien beter zo voor mijn Tupperware-potjes ;-)  Dan maar zonder flamberen: smaakt lekker sterk! Alweer een perfecte afsluiter van een fijne SUPER-zondag! Want het lijkt wél elke dag opnieuw zondag ;-)

Ría de Arosa, Caramiñal(ESP)

Zaterdag, 8 augustus '15

Was-, poets- en klusdag vandaag. Ik ben al van iets over zeven(poort/deur van de haven is op slot van 3->7u) over en weer aan 't gaan om zo snel mogelijk door de berg was te komen, heb zelfs gisterenavond voor het slapen gaan nog twee machines er door gedraaid, waaronder de laatste nog om middernacht opgezet. De wasplaats heeft een slot en er is maar één sleutel, dus niemand kon met ons wasgoed gaan lopen ;-) En...de ene is dan al gewassen en de andere droog en kan ik de rest meteen aan de reling ophangen, dus is ons Zensation alweer een wasboot voor één dag. En met het warme zonnetje en veel wind droogt alles snel.

The Captain vervangt het overdrukventiel van de boiler en er vloeit wat warm water door de bilge. Och, dat droogt wél en 't is ni veel, zegt hij. We horen alvast de bilge niet elke keer meer opspringen, wanneer we water nemen, dus verliezen we ook geen dierbaar water meer uit de watertank. Probleem opgelost.

Nadien trekken we de stad in en halen proviand aan. Vanavond is het tapa-avond aan boord met onze Ikiro-vrienden, ieder voorziet enkele hapjes.

Wanneer ik er aan begin en met m'n hoofd onder de vloer, in de bilge hang, om iets te nemen, ruik ik diesel. Ik doe een ander luik open en voel water en diesel! Toch weer NIET!!! We maken het luik leeg en beginnen het op te kuizen. Binnen is het een puinhoop... We laten het opruimen voor morgen en gaan dan ook de bilge in de achterkajuit checken, alvorens alles weer in te laden.

We genieten met z'n vieren van de tapa-avond en smullen van onze heerlijke zelfgemaakte tortilla-pizza, mini-hamburger, scampi en Belgische kazen. Mmm... Voor het dessert hebben we geen gaatje meer, maar die zit veilig in de vriezer voor één van de komende dagen ;-)

We zien de hele avond de ene naar de andere zeil- & motorboot binnen komen en Robinson Crusoe gestrest over en weer lopen en elke boot proberen aan te pakken. Onze Captains steken hem meerdere malen een handje toe, want het waait serieus en de aanlegmanoeuvers lopen niet altijd even vlot en fijnloos... Altijd een fascinerend showspel! Iedereen zoekt een veilige haven/ligplaats voor de nacht met de voorspelde wind. Voor we in onze kooi kruipen, hebben we al meerdere malen 40kn en meer zien verschijnen op de windmeter. Er wordt serieus aan onze boten getrokken en geduwd. We vallen al schokkend in slaap.

Ría de Arosa, baai Santa Uxía de Ribeira-A Pabrado Caramiñal(ESP)

Vrijdag, 7 augustus '15

De kuit van the Captain valt mee, buiten een beetje stijf en het stappen wat langzamer gaat. We varen een baai verder, slechts 4NM. Na een uurtje zeilen, lees dobberen, gaat de motor aan: geen wind. Hoe kan dat nu, er wordt tot 30kn wind voorspelt voor vanavond. Een ankerplekje voor het strand is aanlokkelijker dan aan de steiger te liggen in de haven, maar we kiezen toch voor het laatste. En we zien Robinson Crusoe op de steiger wandelen, als we Ikiro aanpakken. Of is het de kerstman? Neen, het is de havenmeester ;-) Bijzonder figuur en heel zenuwachtig...

Caramiñal is een leuke stad en het is hier een heel weekend feestmarkt, soort braderij, met kraampjes op een plein. Kanonschoten klinken de hele dag door.

In de vroege avond neemt de wind al toe en we horen hem gieren in de zalingen van de boten en vallen tegen masten slaan. Toch een bekend en heerlijk gezang... Voor we gaan slapen verschijnt er al de voorspelde 30kn wind op onze windmeter, maar we liggen redelijk rustig hier in de haven.

Link naar enkele filmpjes

Deze link staat ook bij op de  Pagina: "foto's"

https://www.dropbox.com/sh/vbof1wtzxyb008p/AACaZnqd9EEtRGOqnhSAwY-0a?dl=0


Via dropbox(hier heb je geen dropbox-account voor nodig) en Tumblr zullen we proberen films en foto's met jullie te delen, dus kijk regelmatig op de links bij de Pagina: FOTO's

Ría de Muros, baai Praia de Aguieira - Ría de Arosa, baai Santa Uxía de Ribeira(ESP)

Donderdag, 6 augustus '15

Ik wordt wakker van motoren en stemmen. Het is nog donker en ik steek even mijn hoofd buiten en zie vissersbootjes om ons heen liggen in de mist... Het is nog vroeg en ik kruip terug onder de lakens.

Enkele uren later, schijnt de zon binnen en horen we nog steeds stemmen. De mist is verdwenen en er liggen wél achtentwintig vissersboten om ons heen. Ze gooien een soort  metalen schepnet met verlengde soepele stokken het water in en ze shaken, schrapen, trekken en duwen op de bodem ermee en halen dan het net weer op. We kunnen niet zien wat ze vangen, maar we denken schelpdieren: messen en vongolé-schelpen.

Na het ontbijt halen we het anker op. De wind laat het afweten en op motor zetten we koers naar de volgende Ría. Wanneer we de Ría de Muros uitkomen, komt er terug mist opzetten en zit alles toe. We zetten de radar op en zo kunnen we de andere boten zien. We komen al snel een kleine vissersboot tegen zonder radarreflector. Gelukkig hebben we elkaar tijdig gezien en wijken beide uit. Het is creepy, we zien echt niks rondom ons heen, de mist is dik en toch voelen we de zon warmte geven. We zetten onze twee paar ogen op scherp voor boten zonder radarreflector en de vlekken die we wél op radar zien. Er nadert ons een vlek en het is een grote vissersboot. De vissers doen teken dat we moeten terugkeren: ze zijn netten aan het uitzetten voor ons Zensation! Hoe diep is het hier? Hoe lang duurt er alvorens zo'n net onder de 2M zakt? We draaien even terug en ik zet me vooraan op de preekstoel. Mijn hart gaat te keer...dit kunnen we nu zeker missen...een visnet in de schroef! Ik zie niks van net en langzaam varen we door...het gaat goed, we zullen het net nu wél voorbij zijn...

De mist blijft rondom ons hangen en we blijven alert, wat enorm véél concentratie vergt en vermoeiend is. Voor ons vaart Ikiro en we zien hen door de mist heen af en toe verschijnen. We draaien de Ría de Arosa en na bijna vier uur in de mist te hebben gevaren, komen we in een helder blauwe lucht en schijnt de zon volop. Oef..het zicht is weer goed en we hebben het gehaald. Toch wél beangstigend zo in de mist varen, in het donker hebben we het idee meer te kunnen zien.

We droppen het anker in de baai van Santa Uxía de Ribeira. We lunchen en bekomen alle vier eerst voor we met de dinghy aan land gaan. Het is hier een grote stad, met een groot strand. Na het aanvoeren van proviand, varen we naar het strandje. The Captain is wat hevig bij de 'wet-landing' en verrekt een spier in zijn kuit. Een drankje in de beach-bar, met zicht op onze dames, verzacht een beetje de pijn. Voor het slapen gaan krijgt hij er een nog een wonderzalfje opgesmeerd ;-) 

We hebben hier weer een mooi ligplaatsje voor de nacht.

Ría De Muros, Portosin-Puerto del Son-baai Pria de Aguieira(ESP)

Woensdag, 5 augustus '15

Het is alweer grijs en het miezert...we hebben nu al bijna twee weken om de dag een beetje minder goed weer. Er hangt hier ook dagelijks mist boven het gebergte in de Ría's. 

We halen het anker op en via VHF met Ikiro wordt er een wedstrijdje gestart ;-)

The Captain wordt al zenuwachtig en begint hevig de zeilen te trimmen. Even is er een beetje wind, dan vallen we in een windstilte, dan weer wat wind... Het zeil over stuurboord, neen terug over bakboord... Boven is de wind anders dan die we in de zeilen krijgen. We dobberen naast Ikiro en zij hebben de zeilen over bakboord, wij over stuurboord, zij krijgen een windvlaag en wij liggen stil! Spannend en the Captain voelt zich helemaal in z'n sas ;-)

Dan komt er meer wind en we zeilen weer aan een mooie snelheid. Maar Ikiro is net voor ons als eerste in de baai van Puerto del Son. Er liggen hier veel rotsen en staat een stevig windje. We overleggen en besluiten dat dit geen beschutte, rustige ankerplek is en varen een baai terug, daar zag het er rustiger uit. Opnieuw worden zeilen gezet en nu zijn wij net voor Ikiro in de baai. Het oogt hier mooi en rustig en droppen onze ankers voor het strand. Maar het regent nog steeds en hopen dat straks het zonnetje komt en we nog even aan land kunnen.

Het lijkt wél een dagje in Nederland of België en als troost voor dit grijs miezerig dagje, krijgt the Captain zijn lang gevraagde en favoriete gerecht: 'fritjes met stoofvlees'! De diepvriesfrietjes gaan de oven in en de bokaal stoofvlees met trappistenbier wordt onder de vloer uit de bilge gevist. Met wat sla en tomaten smullen we met smaak van ons 'comfort-diner' en terwijl zien we zon door de ramen schijnen! Het is eindelijk droog en we varen met zen vier naar de kant. Daar staat een prachtige villa op een schiereilandje, dat met een bruggetje verbonden is met het land. Er staan mensen te vissen en we vragen of het privé-gebied is, of we aan de trappen de dinghy mogen vastmaken. Rondom de villa kan en mag iedereen komen, maar het is een super smal pad rond het huis om aan het bruggetje te komen. De vriendelijke Spanjaarden zijn met hun familie hier hun kinderen aan het leren vissen. Ze vertellen ons in vloeiend Engels hoe we naar het dorp moeten wandelen en dat er twee café's/bars/restaurants zijn en één winkeltje bij mensen thuis. We komen mooie villa's en vakantiewoningen tegen en al snel komen we aan de grote weg, waar de bars en het huisje met winkel is. We gaan er binnen en het is gewoon in de mensen hun living, waar ze schappen en togen staan hebben. Voor het huis is een moestuin met tomaten, sla, prei, pompoenen, en nog andere groenten, en fruitbomen en wijnranken. De man komt met trots alles aanwijzen en toont ons een gigantische pompoen. De druiven zijn voor druivensap en wijn. We hebben gelezen over de wijnranken in de Ría's, maar we hadden er nog geen gezien. De plaatselijke wijnen hadden we al wél geproefd en goedgekeurd ;-)

Op het terras van de bar worden we verwend met olijven, chips en tortilla! Normaal geven ze je één tapa per consumptie. Het is hier een prachtig vakantieoord voor de Spanjaarden en zijn blij dat we dit ook hebben ontdekt!

Ría de Muros, Muros-Portosin(ESP)

Dinsdag, 4 augustus '15

Tegen de middag verlaten we de baai van Muros. Al snel roept Ikiro(varen net voor ons) ons via VHF op met de melding dat er dolfijnen tussen ons zwemmen! Super!!! Ze zijn met z'n twee. Ze zijn op jacht en zwemmen dus jammergenoeg niet met ons mee. Maar  we zijn alweer blij dat ze ons even kwamen begroeten. 

Er staat een klein briesje en het is fijn zeilen naar de baai van Portosin, wat slechts 3NM verder licht in de Ría de Muros.

Het is een prachtige dag en we droppen het anker voor een strandje. Ikiro vangt nog net voor aankomst een makreel. Het is warm en the Captain wil een zwemmetje doen. Hij bibbert en vindt het water koud! Ik hang ons thermometer-eendje aan de trap, zodat we weten welke temperatuur het water heeft. Wanneer ik een uurtje later ook nood heb aan een frisse duik en naar ons eendje op zoek ga, alvorens mijn tenen in het water te steken, is ons eendje verdwenen! Enkel het touw hangt nog aan de zwemtrap. Ik zie het richting strand dobberen...meteen spring the Captain in ons Dinghietje en begint aan de reddingsactie van ons thermometer-eendje! Nou, ze zal zeker willen meedoen hebben met the 'duck-race' en daarom voor ontsnapping en haar vrijheid hebben gekozen ;-) Maar gelukkig hebben we haar van een te pletter slaan op de rotsen voor het strand kunnen redden!

Het zicht is hier mooi en na een frisse plons, varen we met ons Dinghietje naar de haven om een wandeling te maken. Ook al is hier een haven, campings, vakantiewoningen, appartementen en hotels, toch is er niet zo veel te zien en is het minder gezellig als Muros. 

We besluiten met z'n vieren op Ikiro te BBQ-en en hun vangst op te eten, samen met nog ééntje uit onze vriezer en ander lekkers. Het is een fijne avond en we liggen hier goed en rustig op onze ankers. Morgen varen we een baai verder.

Ría de Muros, Muros: busuitstap naar Santiago de Compostela(ESP)

Maandag, 3 augustus '15

Het is bijna half negen als onze taxi-dinghy van Ikiro ons oppikt en we toekomen in de haven. Christel zwaait naar één van de tientallen camera's en de havenmeester van gisterenmiddag komt de deur al openmaken. Hij is ontzettend vriendelijk, hij heeft duidelijk een betere dag dan gisterenmiddag ;-)

We betalen de €2 en hij geeft nog een lijst van de busuren(we hebben er nu zeker genoeg ;-) ). We zijn te vroeg, de eerste bus komt niet, de havenmeester had eigenlijk, dat die niet rijdt en dat die uren niet kloppen. Maar ook de tweede bus laat op zich wachten...maar na wat vertraging zien we ze eindelijk verschijnen en kunnen we aan ons busavontuur beginnen. Hier zijn het reisbussen, zoals waar we in België een busreis of -uitstap mee maken, we zitten dus comfortabel. Er rijden hier ook wél een soort lijnbus voor kortere afstanden. Het is grijs en het miezert zo nu en dan. Hopelijk schijnt de zon in Compostela. Sinds we in Galicië varen zien we windmolens, honderden, op elke heuvel-/bergtop staan ze.

De bus rijdt een heel stuk langs de baaien van de Ría en zo kunnen we al kijken waar we eventueel naar toe willen varen. Maar al snel worden onze vier paar ogen zwaar en voor we het weten bevinden we ons in Compostela.

Het is een grote stad en er zijn véél knappe gebouwen. Voor de kathedraal staat een lange rij mensen aan te schuiven! We maken eerst de wandeling langs alle historische gebouwen en als we een aantal uren later de trappen van de kathedraal betreden, kunnen we vlot binnen stappen. De binnenkant is overweldigend: hoge zuilen, grote heilige beelden, veel bladgoud, enz. Een kaarsje branden kan, maar is elektronisch: je steekt centjes in het bakje en er gaat dan ergens(je kan niet kiezen welke kaars er begint te flikkeren) een kaars branden :-( Jammer dat hier de charme van het echte aansteken van een kaars verloren gaat...

Uren slenteren we tussen de pelgrims, die hun pijnlijke voeten vol tape en plakkers hebben ingepakt en moeizaam op slippers zich voort bewegen. Er hangt hier een speciale sfeer in deze prachtige stad. Jammer dat het zonnetje niet door de grijze wolken heen geraakt, dat maakt alles nog mooier, i.p.v. Krijgen we bijna de hele dag gemiezer over ons heen. Pas als we richting busstation stappen breekt de zon door en wordt het warm.

Vol goede moed beginnen we aan onze terugrit naar Muros. En plannen onderweg a.d.h.v. Navionics(gps-programma) en de baaien die we tegenkomen, de vaartrip voor morgen een stop-/ankerplek. Het is al laat wanneer we toekomen, moe maar voldaan zoeken we snel ons bedje op.

Ría de Muros, Muros (ESP)

Zondag, 2 augustus '15

Ik sta op en het zonnetje schijnt reeds, maar dan komt er mist opzetten en de huizen en haven worden onzichtbaar, alsook de omliggende boten, die één voor één verdwijnen in de mist. Wanneer we na het ontbijt de stad willen intrekken, begint de mist langzaam op te trekken en zien we onze Zweedse buurman zijn boot een beetje hellen en iets later op zijn zij gaan...het is bijna laag water. We checken nog even of er genoeg water blijft staan onder onze kiel en het is een beetje een twijfelgeval, doordat het springtij is. Even later zien we de bodem aan ons roer...we kunnen met de pikhaak de bodem raken. De bodem achter ons gaat ineens stijl omhoog...heum, wat gaan we doen? Herankeren? Als de boot nog draait en het roer met op de bodem staat te wringen, is dat niet zo goed. Dus toch maar even herankeren! 

Ikiro ziet ons bezig en volgt via VHF onze plannen en dubbel-checken ook even hun ligplek en reserve onder de kiel. En ze herankeren ook. Het is iets na de middag wanneer we met z'n vieren met de dinghy even dag gaan zeggen bij de Helena-crew, een leuk Nederlands koppel die ook voor langere tijd onderweg zijn en even hebben samen gevaren met onze vrienden van Anastasia en Twixx. Daarna varen we met de dinghy richting haven en zoeken een ligplaatsje om aan wal te gaan. De haven is alweer(in de meeste havens hier in Spanje) met poorten afgesloten. Een trap of helling kunnen we niet nemen, omdat het LLW is en we er niet zonder vettig en vies te worden, bij kunnen. We proberen dan maar aan een steiger in de haven, misschien is er wél iemand die ons erin en eruit laat ;-)

De havenmeester komt eraan en Christel vraagt in het Spaans of we er mogen blijven liggen. Hij is niet zo vriendelijk, maar als we het 'visitors-tarief' betalen mogen we de dinghy hier achterlaten. Oei, hoeveel kost ons dat dan? Slechts €2,00. En we krijgen op het bureau zelfs een officieel betaalbewijs! Nou, daar kunnen we ons niet vuil voor maken of de dinghy ergens onbewaakt voor achterlaten.

Het is heerlijk warm en zonnig en in het stadje is het gezellig druk en de terrasjes zitten vol met Spaanse families. De meeste winkels zijn toe, maar het is gezellig flaneren tussen de smalle straatjes. 

En gaan op zoek naar busuren en bushalte om eventueel morgen naar Santiago de Compostela te rijden. Na lang zoeken en het vragen aan een buschauffeur en lokale mensen, hebben we alle info. 

Wanneer we terug naar onze dames op anker willen varen, treffen we een andere havenmeester, die super-vriendelijk is en ons met veel plezier nog extra informatie van de buslijnen bezorgt en ons verzekerd dat we morgenvroeg de dinghy in de haven mogen achterlaten om op uitstap te gaan.

Bij aankomst aan Zensation is Helena-crew aan het ankeren bij Ikiro en Zensation. Met z'n zessen borrelen we aan boord van Zensation en al snel is het tijd om onze kooien op te zoeken. Morgen vroeg opstaan en voor onze uitstap.

Muxía-Kaap Finistere-Ría de Muros, Muros(ESP)

Zaterdag, 1 augustus '15

We worden wakker met een blue sky en bereiden ons vertrek voor. Maar de vriendelijke havenmeesteres is nergens te bespeuren...het is zaterdag, dus we denken dat ze om 10u er wél zal zijn. Maar haar kleine barak-kantoortje blijft gesloten, alsook het barretje er naast. Dan maar bellen. Christel van Ikiro spreekt vlotjes Spaans en binnen vijf minuten komen ze, vertelt een mannenstem aan de andere lijn. En ja hoor, vijf minuten later stopt er een auto: het is de man van de bar. Zou hij onze afrekening maken? Moet hij de bar en ook het kantoor beheren? Neen... Uiteindelijk komt ze vijftien minuten later aangereden. En we kunnen vlot afrekenen en de trossen losgooien.

Vandaag gaan we de beroemde 'Kaap Finistere' ronden. Hier kan het spoken. Er staat bij vertrek een dikke twintig knopen wind en we krijgen ze van vanachter(backstagwind), we varen enkel op voorzeil, heel comfortabel. Wanneer we de 'Kaap van Finistere' passeren, is de wind zelfs al afgenomen naar 14Kn en we varen er rustig voorbij en maken extra véél foto's, zodat Anastasia-crew kan zien wat ze enkele dagen geleden in de mist gerond hebben :-)

We hebben nu officieel de noordkust verlaten en zijn begonnen aan de 350mijl westkust van Spanje en Portugal. Vanaf hier zouden de mooiste ría's zich bevinden. We zijn benieuwd. We zien vanop het water, al meer huizen met witte gevels en oranje ronde dakpannen, hier en daar zien we nog eens een gekleurde gevel van roze, geel of blauw. Die gekleurde huizen geven vanop het water een mooi zicht en hebben we langs de hele noordkust gezien. De Eerste ría die we gaan ontdekken hier, is Ría de Muros. 

De wind zakt verder in en we openen het grootzeil en bomen de genua uit=vlinderen. Het is warm, heet zelfs! De herfst van de laatste dagen is alweer verdwenen en vergeten ;-)

We droppen het anker aan het vissersdorp Muros. Ikiro ankert naast ons. Na het avondeten varen we met ons Dinghietje nog even langs de buren. Morgen varen we z'n vier naar het dorp met ons Dinghietje. We liggen hier rustig te dobberen achter ons anker.

Muxía(ESP)

Vrijdag, 31 juli '15

De wind heeft zijn best gedaan vannacht. We liggen hier stevig vast aan de steiger, maar horen en voelen de wind aan Zensation en de lijnen en fenders trekken en duwen.     Het lijkt wel herfst! Grijs, koud, regen en wind...

In de kuip ontdekken we een nieuwigheid: onze kuiptafel! The Captain heeft ze gisteren met zoutwater afgeschuurd(twee jaar vraag ik dit al en gaat het het wél volgende week doen...). Het resultaat is ongelooflijk! De tafel lijkt wél NIEUW. De teak is nu terug bruin van kleur en we zien toch liever de vergrijsde kleur van teak, maar dat zal snel genoeg  weer vergrijzen door de natuurelementen.

De veiligheidsbakens voor de reddingsvesten moeten nog geprogrammeerd worden, zodat dit een signaal uitzend als je overboord gaat. Na wat gepruts en gezoek denken we dat het in orde is. Als test krijgen we telefonisch een oproep. Iets later hoor ik 'ZENSATION' op de marifoon... The Captain gelooft me niet. De radio wordt uitgezet en de marifoon luider. En ja hoor, daar klinkt onze naam weer. Via VHF kanaal 16 worden we opgeroepen door een of andere coastgard. Ze hebben een life-jacket signaal ontvangen en vragen of er problemen zijn. We verzekeren hen dat er GEEN problemen zijn en dat het een test was. Nou, we weten alvast dat de life-bakens werken! Toch wél schrikken dat ze je oproepen... Gelukkig stond de marifoon aan en had ik het gehoord, anders cirkelde er nu misschien een helikopter boven ons hoofd, hier in de haven van Muxía.

In de late namiddag verschijnt de zon. We gaan met de Ikiro-crew naar het dorp en er is heel wat leven op straat en terrassen zitten vol. Wie had dat nog gedacht?! Vanmorgen liepen we hier met z'n twee door een spookdorp, geen kat op straat, door wind & regen en nu...

Er zijn ook vele nationaliteiten, vooral wandelaars. Blijkbaar is het mooie kerkje: 'Santuario de A Barca', waar we gisteren naar toe gewandeld zijn, ook een stoppunt voor de Compostela-pelgrims.

Het is zalig op het terras in de zon en we blijven al snel plakken. En i.p.v. de geplande kaasfondue aan boord, wordt het raciones(tapas) op een terras in de zon ;-)