We hebben goed geslapen, ook al heeft het heel de nacht hard gewaaid. Zelfs nu waait het nog flink. Wanneer neemt de wind af? Hij zou al moeten afgenomen zijn... Maar het duurt nog tot de middag alvorens de wind zachtjes blaast.
Ik zit al vroeg in de Bilge en de achterkajuit, om daar onder de vloer te kunnen kijken. Ook hier is de bilge nat, vooral water met nog wat diesel, ten gevolge van het water dat gisteren ontsnapt is het de boiler met het plaatsen van een nieuw overdrukventiel en de restjes diesel onder de tank heeft meegesleurd... We maken alles weer proper en laden de bilge weer in. Blijft dit 'diesel-verhaal' ons achtervolgen! Ik hoop dat dit de laatste keer was!!!
De kanonschoten zijn weer vroeg begonnen, voor het feest. Heel de dag lang horen we ze op verschillende tijdstippen. Niet zo fijn voor Polly, de poes aan boord van Ikiro. Ze zoekt dan snel een plekje binnenin de boot. We varen al weken van het ene feest naar het andere precies en altijd horen we weer schoten. Ieder zijn manier om te feesten, hé.
Het is druk in de haven met alle boten die gisterenavond nog zijn toegekomen. Één voor één vertrekken ze en Robinson Crusoe heeft het druk: hij helpt iedere boot bij het vertrek... Kunnen die Spanjaarden niet varen of wat! De mens heeft stress en dat is duidelijk te merken als we na de middag willen afrekenen. Hij zwaait en zucht en scheldt mensen aan de VHF uit! Ni te doen...een beetje yoga & meditatie zou de mens goed doen ;-)
Maar het werkt ook in ons voordeel. Hij wil niet te veel tellen en we krijgen korting voor de 4 machines was en 2 droogkast-beurten en het pintje van Geert, dat hij gisteren aan de havenbar genomen heeft, is GRATIS. Ja, ja, de bar moet de mens ook nog organiseren. Ocharme, het leven van een havenmeester in deze haven is zwaar, zeker als je jongere collega op zondag niet moet werken.
We zeilen naar een eiland in de Ría met een zacht briesje. Sinds we de Kaap van Finistere gerond zijn, valt het het ons op dat hier aan de westkust meer zeilboten zijn en actief gezeild wordt. Ja, de Spanjaarden zeilen dan toch. We passeren veel 'fishfarms', althans dat denken we dat het is. Eerst dachten we dat het oesterbanken waren, maar het blijkt voor hangcultuur mosselen te zijn. Het zijn houten platformen en daaronder zie je honderden touwen recht naar beneden hangen en de vissers komen met hun boot er tegen liggen en oogsten dan de mosselen.
Illa de Arosa is een schiereiland dat met een brug verbonden is met het vaste land. We zien Helena aan een moering liggen, maar droppen zelf het anker. Al snel komt Peter van Helena even langs met zijn dinghy en vertelt ons dat het al een heel weekend culinair-feest:'XIII Festa Gastronomica' is in het dorp. Ria, zijn vrouw is er niet goed van...een beetje ziek van de avond ervoor: stevig gefeest in het dorp ;-)
Het is heet en we willen even verkoeling zoeken in het water, maar het is ijskoud: slechts 14°C! Brrr... The Captain laat zich er toch inzakken, maar na pootje baden verkies ik een koude buitendouche, die toch nog warmer is dan het rivierwater!
Tegen de avond komt de 'Super-Dinghy-Taxi' van Ikiro ons oppikken. Ja, die is iets groter dan ons Dinghietje en de motor is wél 15pk, terwijl wij slechts 5pk hebben...ja, ja, the Captains hebben zich al goed laten gaan hiermee: 'boys and their toys' ;-) In plané zijn we zo aan wal!
We zijn nog een beetje te vroeg voor de culinaire feestelijkheden: 'het eten is nog niet klaar!' Het blijft toch wennen die eeturen van de zuiderse bevolking. We maken dan maar eerst een grote wandeling en willen de brug zien. Wanneer we terug op het feest arriveren, is de fanfare al van de partij en zijn de eet- en drankkraampjes open. Ook de schoten beginnen hier. Ocharme Polly, hopelijk hoort ze ze niet op de boot. We kijken op de menu: allemaal plaatselijke schelpdier-gerechten kan je hier eten: mosselen op drie verschillende wijzen, messen, vongolé, viskroketten, paëlla en een kleine soort Sint-Jacobs-schelpen. We kiezen een aantal dingen en alles smaakt heerlijk! Voor het dessert varen we terug en wordt de ijscréme en aardbeien boven gehaald. Een geflambeerd ijsjes ziet iedereen wél zitten en enkele pogingen met de bruine rum erover mislukken...we krijgen de vlam er niet in :-( Misschien beter zo voor mijn Tupperware-potjes ;-) Dan maar zonder flamberen: smaakt lekker sterk! Alweer een perfecte afsluiter van een fijne SUPER-zondag! Want het lijkt wél elke dag opnieuw zondag ;-)
