Zondag, 30 oktober '16
Grote kuis of was: gordijnen en fleecedekens krijgen een wasbeurt. De havenmeester is aanwezig. Wat doen we? Kunnen we uitchecken? OK dan. Nog wél twee wasjes draaien, onderwaterschip van dinghy proper maken en polieren, boot afwassen, zakken verwijderen van de schroef...nog effe wat te doen.
Uiteindelijk verlaat Zensation en haar Captain in de namiddag de haven, de stad, zoals de cruisers het noemen. We geven de luxe op van: elektriciteit (en werkende microgolfoven), zoet water, resort met beach en SUPER goede en snelle WiFi á volenté! Dit alles voor een ankerplekje in het dorp en hopelijk wat wind. Ik rij de wagen naar de vissershaven, aan andere kant van het Spaanse Water. Daar pikt Geert me even later op met de dinghy.
Heerlijk weer op anker, meteen plonsen we het water in. We liggen weer in de wijk. Er is wél een volksverhuizing gebeurt sinds onze afwezigheid. Hier en daar liggen bekende en we hebben ook nieuwe buren.
Zondag=cruisers-BBQ-dag. Alleen gaat deze niet meer door. De organisatoren zijn weg en het mag niet meer van de security op Santa Barbara Beach. Vorige week hebben ze nog een bijeenkomstje gedaan met koude gerechten. Als vervanging is er vanavond een 'potluck' aan boord op de catamaran bij Huub en zijn 90 jarige moeder, Tilly, of ook wél oma 'Pannekoek' genoemd. Ja, echt waar! Ze heeft een one-way-reisje 'Fiji' gepland aan boord met haar zoon. En ze stapt ook in en uit de dinghy alsof ze nooit anders gedaan heeft. Geweldig!!!
Oude bekenden en nieuwe delen weer lekkers en verhalen met elkaar.
maandag 31 oktober 2016
Curacao, Spaanse Water 2(Caraïben)
Zaterdag, 29 oktober '16
Het is weekend en niemand aanwezig op het havenkantoor. We willen hier weg! Geen zuchtje wind en geen aantrekkelijk water om ons in te laten vallen op zoek naar verkoeling.
Nog enkele boodschappen worden aangehaald, alvorens we de auto weer moeten inleveren.
In de late namiddag treffen we iemand van het havenpersoneel op de steiger. De begeerde wasjetons heb ik al in handen. Morgenvroeg kan er gewassen worden.
We krijgen een bericht dat we de auto nog een dagje mogen hebben. Daar maken we meteen gebruik van en rijden naar het resort om aan het Santa Barbara Beach ons te verwennen met een heerlijk zwemmetje. In het water komen we weer tot leven :-)
Het is weekend en niemand aanwezig op het havenkantoor. We willen hier weg! Geen zuchtje wind en geen aantrekkelijk water om ons in te laten vallen op zoek naar verkoeling.
Nog enkele boodschappen worden aangehaald, alvorens we de auto weer moeten inleveren.
In de late namiddag treffen we iemand van het havenpersoneel op de steiger. De begeerde wasjetons heb ik al in handen. Morgenvroeg kan er gewassen worden.
We krijgen een bericht dat we de auto nog een dagje mogen hebben. Daar maken we meteen gebruik van en rijden naar het resort om aan het Santa Barbara Beach ons te verwennen met een heerlijk zwemmetje. In het water komen we weer tot leven :-)
Curacao, Spaanse Water (Caraïben)
Vrijdag, 28 oktober '16
Weer thuis op onze dame!
Na twintig dagen te hebben genoten van familie en vrienden in België & Nederland. Met leuke uitstapjes en shoppingtrips naar Nederland, Duitsland en in eigen land, een zeilwedstrijdje voor the Captain, een groot jubileumfeest, enz... Medisch zijn we weer goedgekeurd en hebben we groen licht.
De tijd is voorbij gevlogen en we hebben niet iedereen gezien of de dingen gedaan die we wilden, maar jullie weten ons wél te vinden, hé ;-)
Gemengde gevoelens nemen de overhand. Tranen en een krop in de keel. Aan de andere kant ligt onze droom op ons te wachten om vervolgt te worden... Ook al wordt ons dit gegund en willen we dit, toch is het 'tot ziens' zeggen moeilijk :-(
Op de radio horen we dat er 200km file staat... Morgen is dit weer een 'ver van mijn bed show' en gelukkig verloopt de rit naar Amsterdam vlot. En zo stonden we gisteren, donderdag, in Amsterdam, op Schiphol tijdig te wachten in de gate om in te schepen. De boardingtijd ging voorbij en er kwam geen actie. De piloot verschijnt en spreekt de passagiers toe. Wegens een technisch probleem: noodverlichting in de cabine defect, is er vertraging. Het technisch team probeert het euvel op te lossen. Na een halfuur komt ie weer en is het probleem nog niet opgelost. Iedereen blijft rustig, ook al hebben we er geen goed oog in. Het is geen gigantisch probleem en we zullen er niet van neerstorten, maar regels zijn regels. Wat als ze het niet kunnen oplossen? Ander vliegtuig? Plots beginnen ze met het inschepen. De verlichting werkt weer! Met twee uur vertraging stijgen we op in Schiphol. Na ... landen we in Oranjestad, Aruba. Het is reeds donker en kunnen het eiland daardoor niet aanschouwen.
Tijdens de tussenstop in Aruba, moeten we aan boord blijven. Mensen stappen uit en andere schepen in, voor de ene begint de vakantie, voor de andere is die voorbij.
Voor we het weten hangen we weer in de lucht en landen we slechts met 30' vertraging in Curacao.
René (SY Blue Spirit) pikt ons op en samen rijden we naar de 'Pier'. Donderdagavond= 'Captains diner'. Voor de Happy Hour en het diner zijn we te laat, maar er zijn er nog enkelen die op ons wachten om ons te verwelkomen, alsook om 'tot ziens' te knuffelen. Ja, spijtig genoeg gaat het zo in ons cruisersleventje. De 'Schattekes': Dominique & Ton (SY True Blue & Flip Flops) en Leo hebben we nog net getroffen, want ondertussen hebben ze vanmorgen de wijk verlaten en varen eerst naar Bonaire om enkele dagen later weer naar hun vaste stek in St. Maarten te varen.
Moe komen we toe in de haven en ligt onze dame ongeduldig op ons te wachten.
Vanmorgen konden we haar in al haar schoonheid aanschouwen en vaststellen dat ze goed voor zichzelf heeft gezorgd tijdens onze afwezigheid.
De goed gevulde koffers worden uitgeladen met allerlei bootspullen, alsook een grote koffer met the Captains nieuwe aanwinst: een drone! Ja, Sinterklaas was een beetje vroeger van 't jaar ;-)
Gaatjes werden opgevuld met juwelen. De oproep naar oude juwelen was een groot succes, waarvoor mijn dank. Met creatieve ingevingen en m.b.v. Van locals ga ik proberen ze nieuw leven in te blazen onderweg. Foto's zullen binnen enkele maanden volgen.
We maken dankbaar gebruik van een geleende wagen om de lege koelkast weer aan te vullen.
Het is toch weer wennen om hier in Curacao te zijn. Gisteren stond ik nog te klappertanden op de luchthaven in Schiphol en nu druipen de zweetdruppels weer volop over ons lijf. De warmte en vochtigheid overvallen ons en zuigen alle energie uit ons lijf! We hebben nul komma nul fut...pfff...
Weer thuis op onze dame!
Na twintig dagen te hebben genoten van familie en vrienden in België & Nederland. Met leuke uitstapjes en shoppingtrips naar Nederland, Duitsland en in eigen land, een zeilwedstrijdje voor the Captain, een groot jubileumfeest, enz... Medisch zijn we weer goedgekeurd en hebben we groen licht.
De tijd is voorbij gevlogen en we hebben niet iedereen gezien of de dingen gedaan die we wilden, maar jullie weten ons wél te vinden, hé ;-)
Gemengde gevoelens nemen de overhand. Tranen en een krop in de keel. Aan de andere kant ligt onze droom op ons te wachten om vervolgt te worden... Ook al wordt ons dit gegund en willen we dit, toch is het 'tot ziens' zeggen moeilijk :-(
Op de radio horen we dat er 200km file staat... Morgen is dit weer een 'ver van mijn bed show' en gelukkig verloopt de rit naar Amsterdam vlot. En zo stonden we gisteren, donderdag, in Amsterdam, op Schiphol tijdig te wachten in de gate om in te schepen. De boardingtijd ging voorbij en er kwam geen actie. De piloot verschijnt en spreekt de passagiers toe. Wegens een technisch probleem: noodverlichting in de cabine defect, is er vertraging. Het technisch team probeert het euvel op te lossen. Na een halfuur komt ie weer en is het probleem nog niet opgelost. Iedereen blijft rustig, ook al hebben we er geen goed oog in. Het is geen gigantisch probleem en we zullen er niet van neerstorten, maar regels zijn regels. Wat als ze het niet kunnen oplossen? Ander vliegtuig? Plots beginnen ze met het inschepen. De verlichting werkt weer! Met twee uur vertraging stijgen we op in Schiphol. Na ... landen we in Oranjestad, Aruba. Het is reeds donker en kunnen het eiland daardoor niet aanschouwen.
Tijdens de tussenstop in Aruba, moeten we aan boord blijven. Mensen stappen uit en andere schepen in, voor de ene begint de vakantie, voor de andere is die voorbij.
Voor we het weten hangen we weer in de lucht en landen we slechts met 30' vertraging in Curacao.
René (SY Blue Spirit) pikt ons op en samen rijden we naar de 'Pier'. Donderdagavond= 'Captains diner'. Voor de Happy Hour en het diner zijn we te laat, maar er zijn er nog enkelen die op ons wachten om ons te verwelkomen, alsook om 'tot ziens' te knuffelen. Ja, spijtig genoeg gaat het zo in ons cruisersleventje. De 'Schattekes': Dominique & Ton (SY True Blue & Flip Flops) en Leo hebben we nog net getroffen, want ondertussen hebben ze vanmorgen de wijk verlaten en varen eerst naar Bonaire om enkele dagen later weer naar hun vaste stek in St. Maarten te varen.
Moe komen we toe in de haven en ligt onze dame ongeduldig op ons te wachten.
Vanmorgen konden we haar in al haar schoonheid aanschouwen en vaststellen dat ze goed voor zichzelf heeft gezorgd tijdens onze afwezigheid.
De goed gevulde koffers worden uitgeladen met allerlei bootspullen, alsook een grote koffer met the Captains nieuwe aanwinst: een drone! Ja, Sinterklaas was een beetje vroeger van 't jaar ;-)
Gaatjes werden opgevuld met juwelen. De oproep naar oude juwelen was een groot succes, waarvoor mijn dank. Met creatieve ingevingen en m.b.v. Van locals ga ik proberen ze nieuw leven in te blazen onderweg. Foto's zullen binnen enkele maanden volgen.
We maken dankbaar gebruik van een geleende wagen om de lege koelkast weer aan te vullen.
Het is toch weer wennen om hier in Curacao te zijn. Gisteren stond ik nog te klappertanden op de luchthaven in Schiphol en nu druipen de zweetdruppels weer volop over ons lijf. De warmte en vochtigheid overvallen ons en zuigen alle energie uit ons lijf! We hebben nul komma nul fut...pfff...