woensdag 9 oktober 2019

Oversteek: Fiji, Musket Cove - Nieuw-Zeeland, ‘Bay of Islands’_Opua

Dag 7: Dinsdag, 8 oktober ‘19, 16u - Woensdag, 9 oktober ‘19, 16u - 17u15 (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 175NM LOG
Gemiddelde snelheid: 7,29kn
Gemiddelde knopen wind: 12-5kn
Positie: 35°16’86S 174°07’36E

Totaal trip:
Resultaten na 169,5u (=7 dagen + 1,5u)
Afgelegde afstand: 1160NM
Gemiddelde snelheid: 6,84kn

We hebben nog maar net afgeklokt als we worden opgeschrikt door een plons en een blazend geluid... een walvis! Hij/zij is op aanvaringskoers. Snel passen we onze koers aan. Achter ons zien we een grote vlek vlak water= waar de walvis is ondergegaan. Naast ons nog een vlek en plots nog een kronkelende vin...🐋🐳🐋  Met hoeveel zijn ze? Waar zijn ze? Onze twee paar ogen turen alle kanten uit. Nog even en de zon gaat onder. Prachtig om ze bij ons te hebben, maar we willen ze niet raken... ze komen niet meer boven, of althans niet in ons gezichtsveld. 
De zon gaat onder en een stukje tonijn wordt geserveerd.
De wind is wisselvallig tijdens de nacht, regelmatig moet er geanticipeerd worden met de  zeilen & koers. De golven zijn klein en de zee is mild. 
Tegen de ochtend neemt de wind weer wat toe. Het laatste fruit wordt gemixt, pannenkoekenbeslag wordt gemaakt en opgebakken, wat gesmaakt wordt door the Captain 🥞. Een appel-/ananascake staat in de oven. Alle verse ingrediënten worden verwerkt of verorberd.
In de namiddag valt de wind bijna volledig weg. 12 mijl uit de kust moeten we verplicht ons aanmelden bij ‘Maritime Radio’, die verwittigen de douane van onze komst.
We zien land en kunnen connectie maken met een NZ-simkaart, die we reeds vorige keer gekocht hebben. Waar zijn alle schepen? Gisterenmiddag zagen we een cruiseschip passeren. Nu zien we enkele vissers, De laatste drie uur motoren we. De bergen en het groen lonken. We zijn er bijna. We varen de ‘Bay of Islands’ binnen. Honderden zeilboten hangen aan een meerboei, het ademt zeilen... we zien enkele zeilen, de wekelijkse zeilwedstrijd van de Opua yachtclub is aan de gang. We herkennen er enkele van!
De klok wordt verder gedraaid, aangezien vorig weekend Nieuw-Zeeland is overgeschakeld op ‘licht-besparende-tijd’ (een andere benaming voor ‘zomertijd’). Het is 17u15 (Fiji tijd), 18u15 lokale tijd als we onze dame afmeren aan het Q-dok. Quarantaine stijger, om in te klaren. Dit zal voor morgen zijn, aangezien de werkdag erop zit.
Geen probleem, we zijn voorzien, of misschien zelfs een beetje bewust na de werkuren toegekomen, aangezien het ‘aankomst-menu’ al vastlag en we niet wilden dat ze dit van ons afnamen, omdat verse groenten/fruit worden afgenomen door biosecurity.
De fles bubbels 🍾🥂gaan open en even later een extraatje voor the Captain: een flesje Belgische DUVEL 🍺.
De aardappelen worden geschild, gesneden en voorgebakken. Enige tijd later krijgen de sneetjes een tweede bakbeurt. De tonijn gaat even in de pan en wordt ‘froid/choid’, rozé geserveerd met Belgische frietjes à la Zensation (van Fijische patatjes). Het smaakt verrukkelijk 😋
De vermoeidheid, drank en euforie slaan toe... ‘we zijn er!’
Welcome back in New Zealand 🇳🇿

Het was een pittige tocht, vooral de start was heftig en we hebben nog geprobeerd om terug te keren... De eerste twee dagen waren heftig en al dat water dat er over kwam maakte het zwaar. Dag drie begonnen de natuurelementen gemoedelijker te worden. Vanaf dag 4 was het champagne-zeilen, volgens the Captain. We leefden wél bijna constant onder een hoek 15°, wat toch wél wat van het lichaam vergt bij elke handeling & beweging.

Nu genieten van een horizontaal bedje...
Sweet dreams
En bedankt iedereen voor jullie morale steun via de satelliettelefoon en extra dank aan onze weer-/routebegeleider Bruce vanuit Kiwi-land & aan Gunter voor het verzorgen van de blog 😘



dinsdag 8 oktober 2019

Oversteek: Fiji, Musket Cove - Nieuw-Zeeland, ‘Bay of Islands’_Opua


Dag 6: Maandag, 7 oktober ‘19, 16u - dinsdag, 8 oktober ‘19, 16u (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 168NM LOG/152NM OVG
Gemiddelde snelheid: 6,33kn
Gemiddelde knopen wind: 12,5kn
Positie: 32°24’42S 173°44’72E
Afstand tot bestemming: 172NM

Voor zonsondergang wordt de vislijn ingedraaid... geen vangst. Jammer.
In de snelkookpan zitten liters dikke pompoen-curry-koskosnootmelk-maaltijdsoep, die ons warmt houdt en heerlijk smaakt. Al had een vers stukje vis het een extra dimensie gegeven.
Voor middernacht bereiken we weer zeebergen, nml.: ‘Kiwi Seamount’, met dieptes van 3000m, 2000m en minder ... west van ons zien we op de kaart ook weer 1000m. De zee is rustig en de golven blijven klein, onze dame merkt er niks van.
Ze klieft aan een snelheid van max. 6kn. Ze gaat er meer onder. Zetten we de motor aan?
Iets na middernacht zakt de wind onder de 8kn, de snelheid gaat onder de 4kn. Even motorzeilen. Een dikke zwarte squall west van ons beïnvloedt de wind. Deze trekt weer aan en de motor gaat uit. De wind is variabel, the Captain besluit mijn wacht over te nemen en constant te anticiperen op de windshifts & -snelheden. De eerste regendruppels van onze tocht vallen miezerend in de kuip.
Vanaf 4u krijgen we een mooi stabiel windje. Nog steeds varen we een ‘aan de windse’-koers, waardoor we nog steeds onder een schuine hoek van 15° leven.
Enkele uren later komt de zon op en de vislijn gaat weer overboord.
Een warme choco is Captains eerste verlangen ‘s morgens. De lange broeken, fleecetruien, sokken & zeillaarzen zijn aan om de frisse zeelucht te trotseren.
Om 9u vangen we een skipjack tonijn. Niet te groot & mooi dik. Een goede portie voor ons twee, waar we enkele maaltijden van kunnen smullen. Sashimi is served!
Het leven aan boord is goed.
Straks gaan we hopelijk onze laatste nacht op zee in... de stroming blijft in ons nadeel...
Maar eerst, eerst is er... tonijn...njammie!


maandag 7 oktober 2019

Oversteek: Fiji, Musket Cove - Nieuw-Zeeland, ‘Bay of Islands’_Opua

Dag 5: Zondag, 6 oktober ‘19, 16u - Maandag, 7 oktober ‘19, 16u (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 178NM LOG/168NM OVG
Gemiddelde snelheid: 7kn
Gemiddelde knopen wind: 13kn
Positie: 29°53’07S 173°32’96E
Afstand tot bestemming: 322NM

We halen de lijn binnen, zonder vis... na het avondeten komen de vrolijkste dieren van de zee nog even met ons spelen. In de zonsondergang zien we de dolfijnen spelen met onze dame haar boeg. Daar doen we ‘t voor!
De hemel kleurt intens rood, oranje, geel,...
De nacht verloopt vlot en de squalls blijven uit onze buurt. Zensation loopt als een trein. We voelen ons alle drie in ons sas. We hebben een goede snelheid en het zeewater blijft buiten boord! Zo zeilen we graag...
We slapen heerlijk en de wachten gaan vlot. De vislijn gaat bij het eerste ochtendlijk weer het water in!
Het is toch wél een beetje blind-varen, zo zonder nieuwe gribfiles die we kunnen raadplegen en enkel vertrouwen op info die je doorgespeeld wordt door iemand.
The Captain wil toch nog ens een poging wagen met zijn oudere IPhone. Deze heeft de nieuwe IOS-update niet gehad. Maar van de week gaf ie weer om te ‘registreren’. Zou dit misschien lukken zonder ‘internet’, midden op zee? Hij geeft het nog een kans en... ja hoor, het lukt. We kunnen verbinding maken met de ‘Wipipe’-Iridium-statelliettelefoon! Mails komen binnen van een aantal boten om ons heen, die een dag voor ons vertrokken zijn. Een weerbericht wordt binnengehaald. We hebben connectie! Joepie!!!
Straks kan onze blogverzorger deze schrijfsels posten.
Ondertussen wordt de proviand bekeken en wat we er nog van gaan/kunnen maken. The Captain zet het mes in de pompoen en onze vingers duimen voor een vers visje. Aangezien onze vriezer het enkele weken geleden heeft begeven, zijn we met weinig vlees en kip vertrokken. Een blik ‘confit de canard’ houden we nog achter de hand voor onze laatste avond. We hebben nog kip & vis in blik. Verhongeren gaan we niet meteen doen, maar we verlangen wél naar een zelfgevangen visje, dat is toch alweer even geleden...
In de namiddag neemt de wind af. Iets over twee zakt de snelheid naar 4kn, dus motor aan en motorzeilen we verder. ‘Johns Corner’ komt dichterbij.

Net wanneer we afklokken komt er weer een beetje meer wind en gaat de motor uit.

Oversteek: Fiji, Musket Cove - Nieuw-Zeeland, ‘Bay of Islands’_Opua

Dag 4: Zaterdag, 5 oktober ‘19, 16u - Zondag, 6 oktober ‘19, 16u (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 176NM LOG/168NM over de grond (1kn stroom tegen!)
Gemiddelde snelheid: 7kn
Gemiddelde knopen wind: 8-10kn
13u gemotorzeild!
Positie: 27°07’33S 173°06’41E
Afstand tot bestemming: 487NM

Heerlijk varen zonder opspattende of verloren gelopen golven. De zeebenen heb ik eindelijk weer gevonden en het leven aan boord van ons dobberend schuin hangend huisje is weer aangenaam.
De Fijivlag wordt eindelijk gestreken. Veel blijft er niet van over... bij vertrek was het te ruig en ze heeft duidelijk geleden onder de zware omstandigheden van de afgelopen dagen. Toch heeft het goedkope upgepimte Chinese Fijivlaggetje het goed gedaan en hebben we er slechts 1 versleten.
De natuurelementen om ons heen worden rustiger en rustiger. Iets na middernacht zakt de wind & snelheid verder in. Het water is spiegelglad. Onder een fel maansikkeltje & sterrenhemel motorsailen we verder. Belangrijk is om de snelheid van minimum 6,5kn aan te houden, questie van voor het front ons einddoel te halen.
‘s Morgens is het zonnetje weer van de partij. We voelen ons goed. De vislijn hangt voor de eerste keer deze trip uit. De omstandigheden zijn comfortabel en we hebben zin om een verse vis aan de haak te slaan en op ons menu te zetten. Elke dag zagen we reeds vogels. Dus laat de vis maar bijten.
Het mooie weer is het ideale moment om even de zoute natte kleding te spoelen met zoet water en op te hangen.
De luiken staan open, zoadat alles goed kan verluchten en de bilge wordt droog gedept. Ondanks de zon is er een fris windje, we merken dat we meer zuidelijk varen & de koudere temperaturen bereiken. Ingeduffeld met een fleecevest, lange broek, sokken en nu & dan nog zeillaarzen, genieten we van de droge kuip en de frisse zeelucht. Een Chai Latte & warme choco met nog wat JD-wafeltjes (voor the Captain) warmen ons extra op. We duiken ook nog een pak Belgische chocolade-zeevruchten op uit de koelkast. Tja, we mogen onszelf nu & dan wél verwennen. Zeker na de afgelopen zware dagen & tegenslagen. Het beste eten of extra lekkere dingen zijn gekocht of bewaard voor oversteek. Waarom? Niet altijd zijn de omstandigheden goed of heb je geen trek, of is er te veel eten,... Maar ja, beter te veel dan te weinig en lekkers dat je troost kan brengen, toch?!
Na 13u motorzeilen, kunnen we ons brompotje uitzetten en weer genieten van de geluiden van wind & water. Al heel de dag zien we een Squall-lijn rechts (west) van ons. We zien de lijnen van regen van de wolken naar de zee lopen. Er komt er geen enkele dichterbij. We zijn blij met het waterig zonnetje, links (oost) van ons zien we een blauwe hemel met meer zonneschijn.
De dag vliegt voorbij...


zaterdag 5 oktober 2019

Oversteek: Fiji, Musket Cove - Nieuw-Zeeland, ‘Bay of Islands’_Opua

Dag 3: Vrijdag, 2 oktober ‘19, 16u - zaterdag, 5 oktober ‘19, 16u (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 158NM over de grond (1kn stroom tegen!)
Gemiddelde snelheid: 6,58kn
Gemiddelde knopen wind: 16kn
Positie: 24°22’23S 172°51’99E
Afstand tot bestemming: 654NM

Hunter Ridge ligt op onze route. Dit is een ‘plateau’ van 1000m diep dat ‘seamountain’ (zeebergen) bevat van 600 tot 800m. Een beetje de ‘Grand Canyon’ onderwater. We gaan hier van een diepte van 6000m naar 1000m en minder. De zee bots hier heftig langs alle kanten.
The Captain is op wacht, wanneer ik hem plots hoor roepen, gevolgd door een knal en emmers water die naar binnen donderen. Een venster van de buiskap ontploft! The Captain is tot op zijn lijf drijfnat en helemaal van zijn melk. Hij zag, naar eigen zeggen, een ‘berg’ water op hem afkomen. Wat een kracht dat die zomaar een plastiek raam eruit knalt. Nu, de ramen waren al zeker aan vervanging toe en eigenlijk de buiskap ook. Dus de plastiek is wél wat verhard & verzwakt. Maar toch blijft de inpakt van een golf indrukwekkend. De zetel is bedekt met lagen plastiek (vacuümzak eromheen), matrasovertrek en nog enkele handdoeken om de rond spattende druppels zeewater op te vangen, zodat de salon-slaapplek wat droog blijft.
Alsof dat nog niet genoeg is, vallen even later alle navigatieinstrumenten uit: geen AIS, positie/GPS, diepte, windmeter, snelheid, koers, automatische piloot... waarschijnlijk is er ergens een stroomonderbreking. Misschien ligt er kabel ergens in zeewater. Wat wil je met de massa’s zeewater die over ons zijn heen gekomen... Sea-talk communiceert dus niet meer met kaartplotter. De plotter/navigatiesysteem werkt nog en de interne positie ook. Sturen wordt overgedragen aan onze windvaansturing. ‘Selfie’ heeft even geen back up van haar vriend ‘George’ de automatisch piloot. Ze doet het zonder hem uitstekend!
Ondertussen neemt de wind af en wordt in de nacht de kotterfok naar beneden gehaald en wordt de genua uitgerold.
Bij het eerste daglicht gaat het bedieningspaneel aan de navigatietafel eruit, alsook worden de zekeringen van ‘Raymarine’ boordcomputer gecontroleerd. Er is er één doorgebrand. The Captain meet alles uit, koppelt een kabel af, vernieuwd een zekering en voilà, we hebben weer functionerende navigatie instrumenten en ‘George’ kan ‘Selfie’ weer bijstaan. AIS en de dieptemeter zijn nog afwezig, maar dat is geen ramp. Wij zien hierdoor geen andere boten op de plotter. De vraag is of het zenden nog wél werk en dus andere boten ons signaal nog wél oppikken? Extra rondkijken dus naar andere schepen.
Dan pakken we het volgende probleem aan: het venster van de buiskap. Transparante plastiek hebben we niet mee, maar een stuk van een oud dacron-zeil kunnen we als dichting gebruiken. Belangrijk is dat het water tegen houdt en het ons beschermt tegen de wind.
Dit wordt een groot hand-naai-project! Eerst zetten we een band van de boven- naar de onderkant van het open gat. Daarna plaatsen we het dacronzeil erover en naaien maar. The Captain zit langs de buitenkant op het dek en ik wring me onder de buiskap aan de kajuitingang. Van binnen naar buiten en omgekeerd, zo gaat de naald door het dikke materiaal. Teamwork dat véél tijd vraagt en vervelende lichaamshoudingen. Pauzes worden regelmatig ingelast, de Belgische Jules Destrooper wafeltjes (gekocht in NZ) geven the Captain weer energie en moed, het juiste comfortfood is belangrijk. Onze lijven kreunen van het naaiproject. Mijn ribben zijn gevoelig. Niet praktisch of makkelijk om op een hellend schip je evenwicht te bewaren, de juiste positie met de naald voor de naaisteek te vinden en kracht te zetten om door de lagen canvas, plastiek & dacron te steken... Het zonnetje kijkt toe... de schoonheidsprijs zal dit naaiproject niet winnen, maar we zitten weer droog ;-)

We sluiten een mooie zeildag af.


vrijdag 4 oktober 2019

Oversteek: Fiji, Musket Cove - Nieuw-Zeeland, ‘Bay of Islands’_Opua



Dag 2: Donderdag, 3 oktober ‘19, 16u - vrijdag, 4 oktober ‘19, 16u (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 189NM op Log, 175NM over de grond
Gemiddelde snelheid: 7,29kn
Gemiddelde knopen wind: 20kn
Positie: 21°45’46S 173°17’07E
Afstand tot bestemming: 810NM

Bij het willen doorsturen van de blog gisterenavond, zijn we op een probleem gestoten... Normaal maken we een draadloze verbinding met de IPad & ‘Wipipe/Axcesspoint’ van de Iridium satelliettelefoon, waarmee we dan mails kunnen versturen & ontvangen en nieuwe gribfiles kunnen opvragen. Telkens we verbinding maken kregen we een ‘verbindings-ERROR’! Vervelend... wat is het probleem? Sms-en met de satelliettelefoon lukt wél. Via de Satcomm vertegenwoordigers proberen we antwoord te krijgen en het probleem op te lossen... zonder resultaat. Zou het probleem misschien te wijten zijn aan de nieuwe IOS update? Tja daar kunnen we hier midden op de oceaan niet echt iets aan doen... Dus geen nieuwe weerberichten en geen blogs die door onze blogverzorgen aan land kan worden gepost. Maar Gelukkig hebben we een Kiwi-zeiler-vriend die voor ons vanuit NZ ons helpt met de route- & weerbegeleiding. Hij zelf heeft dit traject al meerder keren met zijn eigen boot bevaren. Onze positie wordt door ge-smst en zo op de blog gezet. Zo weten de volgers toch iets.
Ondertussen hangen we nog steeds schuin en varen we door hoge  golven, waarvan er nog steeds enkele hun weg over het dek zoeken en tussen het schuifluik van de kajuitingang naar binnen stromen!
Het inslingeren verloopt niet vlot bij mij. Ik voel me niet opperbest, neem wat cinnarizine of een half poepsnoepje van de bekende Deurne-se apotheek en lig veel neer. Lezen/schrijven gaat gepaard met hoofdpijn & misselijkheid. Van koken komt er niet veel in huis. Gelukkig zijn we voorzien van wat klaar gemaakte gerechten die even opgewarmd en upgepimpd worden. Al is de eetlust een beetje zoek. Elke beweging en verplaatsing wordt beperkt en indien mogelijk vermeden.
Net voor het avondeten dondert er nog een waterval naar binnen! Moet er nog water zijn?!
De rest van de avond en daaropvolgende nacht verloopt zonder extra zeewater. Maar een piepende geluid maakt ons allert. Het is de plotter die aankondigt dat ie noch ‘positie’, noch ‘AIS’ heeft. O, wat nu weer? De interne ‘GPS’ wordt ingesteld en onze dame verschijnt op het navigatietoestel. Oef... toch liever de digitale kaart dan de papieren kaart.
Het sikkeltje maan dat tussen de wolken piept probeert ons bij te schijnen en op te vrolijken samen met enkele fonkelende sterretjes. Ze maken ons blij in de hoop dat we meer zon zullen zien binnen enkele uren. De wind is minder dan de eerste nacht en naar ons gevoel zijn de golven kleiner. De wachten verlopen al beter, het wachtsysteem (3u wacht lopen/3u slapen) zit al een beetje in ons lijf. The Captain heeft nog nooit zo goed geslapen tijdens een tocht... dat wil wél wat zeggen, ook al snijdt onze dame door de golven en botst & klots er nu en dan een verdwaalde golf tegen haar romp aan. Tegen de ochtend gaat de slaapzak uit de vacuümzak en nestel ik me erin voor mijn ‘off-watch’ momentje. Ik geniet van de warme cocon om me heen en droom weg. Zijn we er al?
Het is maar een waterzonnetje dat ons gedurende de dag probeert licht & warmte te geven.

Oversteek: Fiji, Musket Cove - Nieuw-Zeeland, ‘Bay of Islands’_Opua

Dag 1: Woensdag, 2 oktober ‘19, 16u - donderdag, 3 oktober ‘19, 16u (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 180NM op Log, 170NM over de grond
Gemiddelde snelheid: 7,08kn
Gemiddelde knopen wind: 25kn met uitschieters naar 30kn (bij vertrek)
Positie: 19°23’86S 174°42’33E
Afstand tot bestemming: 960NM

Woensdagmorgen klaren we uit in Port Denerau, met het idee, dieseltanks volgooien en ‘s middags naar Musket Cove te varen voor onze laatste avond/nacht daar door te brengen en donderdagmorgen koers te zetten naar Nieuw-Zeeland. De douane-beambte probeert nog even ‘kava’ van me los te peuteren, als ik alleen terug ga om de nodige stempels & formulieren op te halen! Waarom willen de mensen in functie toch steeds proberen hun macht te misbruiken?! Wanneer the Captain nadien terugkeert voor een handtekening, krijgt hij die vraag NIET! Was het omdat er een collega mee in ‘t kantoor zat of dat hij een man is?

We zijn nog maar enkele mijlen weg uit Denerau, wanneer we een whatsapp-bericht krijgen van onze Kiwi-zeiler-vriend. Hij heeft de oversteek naar Nieuw-Zeeland reeds meerdere malen gedaan met zijn eigen boot en begeleidt ons vanop het vaste land. Een tochtplanning is geen sinecure, maar naar Nieuw-Zeeland varen is een aparte materie. Deze trip plan je meer met zicht op het weer bij aankomst in NZ, omdat je geen front op je neus wil krijgen bij aankomst. Fronten tussen de zeestraat tussen  Australië & Nieuw-Zeeland en treffen telkens tussen de 3-5 dagen NZ. Er is geen ‘Minerva Rif’ onderweg deze keer om even te gaan schuilen en het front uit te zitten. Wél spreken ze over ‘Johns Corner’, een waypoint dat de meeste weergoeroe’s adviseren om naar toe te varen, alvorens zuid naar Nieuw-Zeeland koers te zetten.
De tocht zal minimum zeven dagen bedragen. En zoals jullie weten is het weer moeilijk te voorspellen en wanneer is het juist?!
Dagelijks luisteren via YouTube naar de uitzending van ‘Golf Harbor Radio’ en verscheidene weermodellen worden geraadpleegd.
Plots zou het front dat volgende week in NZ toekomst, iets sneller bewegen... gevolg: zo snel mogelijk vertrekken volgens onze vriend. Oeps, daar gaat onze planning: slaapplaats in de salon installeren, 1 achterkajuit leegmaken voor de wachtloper om droog & comfortabel te zitten/liggen tijdens de koude/natte momenten, soep maken, aardappelen koken, afwassen, nog wat gaan borrelen & eten in Musket Cove met vrienden voor de laatste avond in Fiji, dinghy aftuigen, werkfokschoten klaarleggen,... Tja behalve het borrel- & dinermoment & koken, moet de rest nog wél ff gebeuren. Aan de ‘Sandbank’ bij Musket Cove, droppen we het anker. Er staat een pittig windje en kitesurfers vliegen & springen om ons heen. Het is een hele klus om de dinghy onder controle te krijgen en plat op het voordek te leggen.
Tegen 16u hebben we anker op en varen de rifdoorgangen uit.

Eens het ruime sop in, staan er meters hoge golven en een pittige wind met uitlopers tot 30kn! Wat een start.
Al snel is de kuip nat en wij ook. Een brekende golf laat alles los in de kuip... Liters zeewater stromen de kajuit in, een voetbad is er niks tegen! De golven zijn torenhoog (tot zeker 5m!). Alles is nat, ook binnen krijgen we meerdere malen een waterval van zeewater binnen, aangezien er enkele verdwaalde golven hun weg vinden onder de buiskap & het luik boven de kajuitingang. Hoe kan dat? We hebben het nog eens gehad. Sluiten de rubbers van het schuifluik niet meer voldoende af? Of is de druk van de grote hoeveelheid water die er overheen komt. Ook de stoppen van de luchthappers vliegen eruit. Het is dweilen met de kraan open. Geen pretje! De bilgepomp blijft draaien: de filter zit verstopt, even uitspoelen en dan doet die het weer.
Al snel is het donker en lichten de schuimende golftoppen op in het schijnsel van een sikkeltje maan, het lijkt allemaal zo véél enger & erger in het donker.
Het klein stukje grootzeil dat er staat wordt helemaal ingerold. Dit is beter. In the Captains tweede wacht neemt de wind wat af en wordt er weer een klein stukje grootzeil gezet.
‘s Ochtends zien we een waterzonnetje maar ze raakt niet door het wolkenpak. Nog meer watervallen zeewater volgen. Als we denken nu hebben we het wél gehad, komt de volgende binnen gespoeld. Op het bed & zetelkusssens liggen handdoeken.
Buiten is de kajuitdoorgang de enige droge plek.
Meerdere malen nemen we een zoutwater douche binnen, want het wordt kouder en de douchezak is ontploft. Droge kleding voelt fijn aan, ook al is het maar voor even.
Hadden we nu maar warm water (warmwater boiler stuk (zie juli ’19).
Hopelijk wordt het rustiger & droger de rest van de trip... we leven onder een schuine hoek met een ‘aan de windse’- tot ‘knik in de schoot’-koers, niet zo ‘comfy’ in mensen taal ;-)





woensdag 2 oktober 2019

Fiji

Dinsdag, 25 juni - donderdag, 3 oktober ‘19  (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

De tijd vliegt, dat ervaren we allen... Het is alweer even geleden dat we Nieuw-Zeeland hebben verlaten (1 mei ‘19) en het cycloonseizoen in de Zuidelijke Pacific staat alweer in de startblokken. We kijken uit naar een weervenster om de oversteek naar Nieuw-Zeeland te maken, om daar ons dobberend huisje in veiligheid te brengen voor de boven natuurlijke krachten 🌪van ‘Moedertje Natuur’.
Dat ‘weervenster’ kondigt zich nu aan... we liggen op ’t moment voor een nachtje in een Marina om het even praktisch eenvoudiger te maken om proviand, water & diesel aan te vullen, alsook uit te klaren.
We hebben een mooie tijd gehad hier in Fiji en haar vele eilanden. Soms is het moeilijk om alles wat we zien, doen & ervaren te absorberen & te verwerken. Hierdoor loopt soms de blog wat achter, maar wordt zeker nog ingehaald. 
Een terugblik op ons verblijf van meer dan 3 maanden Fiji verteld ons dat we nog lang niet alles gezien & gedaan hebben hier... nemen we definitief afscheid of komen we terug? We zouden héél graag het laatste kiezen voor volgend zeilseizoen. Houden we het alleen bij Fiji of gaan we terug naar Tonga of kiezen we om andere eilanden rondom hier in de Pacific te exploreren? De antwoorden blijven nog even een ?

Ondertussen zijn we net bekomen van de drukke “Fiji Regatta Week” 🎉⛵🎉⛵🎉

Vrijdag, 13 - donderdag, 19 september ‘19:
“Fiji Regatta Week” is een event dat jaarlijks georganiseerd wordt door Australische & Nieuw-Zeelandse Marina’s & ondernemers uit de botenwereld samen met ‘Musket Cove Marina, Jachtclub & Resort’. Een big event dat jaarlijks dezelfde mensen aantrekt die speciaal uit Nieuw-Zeeland & Australië overvliegen en cruisers die hun trip plannen in functie van. Over meer dan 100 boten spreken ze, waarvan de crew deelneemt aan het event en waarvan ongeveer een vierde van het aantal boten racet. Niet iedereen wil met zijn/haar ‘huis’ racen, dus mensen genoeg die een team vormen met een racende boot.
Zo ook wij. Net zoals het jaarlijkse “Vava’u Blue Water Festival” (die door een aantal deeelfde sponsors georganiseerd wordt) in Tonga, biedt ook dit event een variëteit aan sport, feest, culinair, informatie, zeilrace, e.d.
Vooral de ‘zeilrace’ staat bovenaan voor the Captain! En het leuke is dat er niet één, maar drie racen worden gehouden! Het is en blijft wél een ‘FUN’ race/event, nml.:er is geen rating systeem, alleen twee klassen: multihull (catamaran/trimaran) & monohull. We zien grote racebakken toekomen en de deelnemers variëren tussen super snelle 60 voet racer, een soort 53 voet oceanracer (we noemen haar de ‘grijze sigaar’ (lang & smal, ze ligt naast ons aan een boei)), een gunball catamaran, tot de kleinere 27 voet klassieke scheepjes. Welke boot kan er op tegen die mega grote snelle reuzen?
Er  zal ook een hobiecat race 1 tegen 1 met rechtstreekse uitschakeling plaats vinden.
Ruim een week voor de start van het event liggen we reeds in de baai aan het eiland ‘Malolo Lailai’. Van zodra de inschrijvingsformulieren aan het bord hangen, wordt onze dame haar naam genoteerd. Een enthousiast team is al lang vooraf gemaakt en enkele teamleden van vorig jaar uit Tonga zijn nu ook hier in Fiji van de partij, geweldig!
Dagelijks groeit het aantal boten, de kleine haven ligt vol, de baai ligt vol met boten op anker of aan een meerboei. Zensation hangt aan één van de aanwezige moorings/meerboeien.
De week beloofd een druk programma. De eerste avond is het meteen raak met heerlijke rumpunch, knallende muziek en lekker eten. De toon is gezet!

Zaterdag, 14 september ‘19: Race 1:  “Beachcomber Island”
Team: Captain G, Sanne, Roni, Mark, Connor, Chris, Jilly, Raven & ikzelf.
De eerste race gaat naar “Beachcomber Island”, 10 mijl heen. Er staat geen ‘zuchtje’ wind. Ik sta klaar met mijn tassen gevuld voor een dag in het ‘resort’. Geen wind, no race, denk ik. Zal ik dan toch maar meevaren? Op het eiland is er héél wat gepland! Ok, ik vaar mee. De windmeter geeft 2,5kn aan en de snelheid is 0,6kn! Slechts enkele deelnemers hebben hun zeilen op, de andere blijven zelfs na het 5’ sein verder motoren en bij het startsein varen ze volle gas weg! Nadat de andere grote raceboten hun motor aanzetten, gaat ook Zensation haar motor aan. Allen high speed op motor 😜! Bij aankomst is het piratenfeest al volop aan de gang, een aluminium bootje pikt ons op en als piraten zetten we voet aan wal. Eerst moeten we de vuurdoop ondergaan: over hete kolen/stenen lopen, een shot rum opdrinken en dan kan het feest beginnen. Er zijn allerlei spelletjes en competities: limbo dansen, een biertje aan een soort schommel dat aan je is vastgemaakt proberen naar je mond te brengen, enz... Lokale dansers & danseressen geven een demonstratie van de verscheidene dansen van eilanden in de Pacific. 
Een braspartij met piraten spelletjes op ‘Beachcomber’ eiland, het is me wat! 
De terug weg kunnen we zeilen met een lichte wind. Ook al hoort deze niet bij de race, is toch wél fijner om zonder het geluid van de brommende motor te varen en zo kan het team nog wat oefenen voor de volgende twee races. Maar de tijd tikt en uiteindelijk moet de motor weer aan, zodat we net voor’t donker weer terug zijn in ‘Musket Cove’ voor het volgende feestje 🤪🎵🎶🎉.

Maandag, 16 september ‘19: Race 2: “Sandbank race”
Team: Captain G, Sanne, Roni, Mark, Connor, Martin, Ellen en ikzelf
Er wordt véél wind voorspeld, dus alle handen & gewicht is welkom. Na enkele smekende puppy-oogjes en grijze wolken aan de hemel, geef ik toe en voeg me bij het ‘Zensation’-team. 
De start is zenuwslopend (daarom wil ik niet aan boord zijn tijdens een race)... deze is net voor het rif! Het parcour loopt langs de doorgang van het rif, tussen de zandbanken, riffen en ondieptes tussendoor, een boei ronden en terug varen. Er staat gemiddeld 25 kn wind met uitschieters naar +30kn. Er wordt opgekruist & gegijpt, het zoute water loopt langs het gangboord en spat over ons heen. Iedereen zet zich aan de hoge kant en blijft lachen! Het is een pittige trip en het team & onze dame voelen zich in hun sas en gaan er volledig voor. En behalen mooie 4e plaats, achter de dikke grote racebakken, als eerste ‘kleine’ bootje! Well done 💪🏽
Héél bijzonder waren twee kitesurfers die het traject mee geracet hebben met hun kite!
Ons voorzeil heeft wél wat te leiden gehad: de tack-hoek viel bijna uit mekaar😱! Voor de laatste race wordt alles nog maar eens aan elkaar geplakt en worden er enkele gaten opgelapt.
Wegens te veel wind, worden de geplande activiteiten op de ‘Sandbar’(een droogvallende zandbank) verplaatst naar het resort.

Filmpje van racedag 2 op Zensation, gemaakt door SY Acapella met beeldmateriaal van Acapella & Zensation 📸🎥🎞


Woensdag, 18 september ‘19: Race 3: “Round Malolo Classic”
Team: Captain G, Sanne, Roni, Mark, Connor, Martin, Marcel, Chris & Jilly
De laatste race is om “Malolo Island”, een traject van ongeveer 16NM. De snelste boot die dit ooit gevaren heeft deed dat in 1u 15’. 
Maar het is geen ‘Zensation’ weer, weinig wind, dus een zo licht mogelijke boot zou ideaal zijn. Eindelijk heb ik de kans om een ‘resort’-dagje voor mezelf met enkele dames te hebben. Terwijl wij relaxen aan het zwembad, haalt het team alles uit de kast en de spinnaker wordt probleemloos gegijpt! 
We houden via de marifoon contact, wanneer ze het eiland ronden, zijn we net aan de ‘landingsstrip’ en kunnen zo het laatste stuk te voet, of eerder al hollend, hen vanop het land langs het strand (gelukkig is het net laag water) volgen en fotograferen 📸
Zensation eindigt als 5de, op 20 min van de winnaar. Super goed gezeild in de zeer lichte weersomstandigheden 👍🏽

Wat een dame dat we hebben, ze heeft dat niet slecht gedaan als drijvende mobilhome, met haar ‘FANTASTISCH team’. We zijn trots op hen! 
Jammergenoeg is het een fun-race aangelegenheid en speelt niet iedereen het spel ‘eerlijk’... zo zijn er die hun motor gebruiken en daarmee nog in de prijzen vallen ook! Dit met véél ongenoegen voor de andere deelnemers. Protest aantekenen? Praat maar tegen de palmboom 🤬🌴🤣😂🤣

Zoals jullie al wél langer weten zit het racen & de competitie-drang in mijn ventjes bloed. Dus tussen de grote boten-racedagen door, staat the Captain ook op de lijst voor de ‘hobiecat’ race. 
Connor & the Captain vormen een team als ‘Crazy Zensation’. Hun eerste matchrace gaat uitmuntend, er is bijna géén wind, dus gaat Connor op de boeg liggen en peddelt met zijn armen 💪🏽de ziel uit zijn lijf. Een andere deelnemer wil het slim spelen en smokkelt een peddel onder zijn t-shirt, maar wordt hiervoor afgestraft.
Race twee, staat er véél wind. Vele deelnemers hangen plots in de lucht of kantelen met de catamaran om. Connor & Captain maken enkele fouten, maar gaan snel en onverwacht winnen ze nog net bij de finish lijn met enkele centimeters. 
In de halve finale verliezen ze door enkele fouten en een sterke tegenstander, die blijkbaar de winnaar van vorig jaar was! Jammer, maar ze hadden véél plezier!

De hele week is fantastisch georganiseerd en het goed gevulde programma heeft ook activiteiten voor de kinderen & jeugd,een rommelmarkt, seminarie over Vanuatu, Nieuw Caledonië & Australië, weer- & oversteekplanning naar Nieuw-Zeeland, hardloop- & wandelwedstrijd, enkele gratis maaltijden & drankjes, bandoptredens, DJ, ‘Carnaval’-verkleed party met thema: Circus, Piraten & Carnaval, enz... 
De laatste avond wordt afgesloten met een knallend vuurwerk 🎇🎆🎇

Na de drukke week is het ‘back to reality’. Zensation wordt klaargestoomd voor de oversteek naar Nieuw-Zeeland. De mooie laminaat genua is op... en wordt in stukken geknipt voor enkele naaiprojectjes. Het reeftouw is nog goed, dus deze wordt ontmanteld & ontlijmd en op de oude dacron genua genaaid, zodat deze weer een redelijke vorm heeft als hij gereefd is. Enkele stukjes in’t grootzeil worden door een hangende Captain in de mast met de hand genaaid 🧵! De verstaging wordt nagekeken. Dit alles doen we tussen enkele snorkel- & zeiltripjes in de ‘Mamanuca-groep’. 

Onze dame en haar crew zijn klaar om weer naar NZ te varen. Het dekbed ligt klaar, de zeilpakken & -laarzen, sokken, fleechetruien, enz... Het zal elke dag weer kouder worden en een extra laagje aantrekken zijn...
Woensdag 2 oktober in de late namiddag ‘19 beginnen we aan de oversteek van ongeveer 1200NM (min. 7dagen varen).

‘Vinaka Vakalevu’, ‘Bedankt’ Fiji 👋🏽
Nieuw-Zeeland, here we come 🇳🇿

Link:
*“Musket Cove”


*”Fiji Regatta Week”

donderdag 26 september 2019

Fiji: Lau-Groep: “Vanua Balavu”: Noordkant: ankerbaai + “Little Bay” + “Lomolomo” + “Susui” village.

Dinsdag, 23 - zondag, 28 juli '19 (UTC Fiji +12u= +10u tijdsverschil met BE (= UTC +2u)!)

In de Lau Groep kan je nergens bier, wijn of andere alcoholsoorten kopen, het drinken van alcohol is er voor de bewoners verboden. Daarom drinken ze ‘kava’ en worden dar zweverig van!

Voor vertrek uit de ‘Bay of Islands’ helpt de Captain nog een zeiler met de motor van zijn ankerlier. Hier is hij al snel vele uren mee zoet. De zeiler ontdekt bij het opgraven van reserve stukken, nog een hele voorraad rum. Als dank voor de hulp, krijgt de captain een fles rum kado! Ondertussen is de eigen huis- & tuinkruiden weer gestart met enkele producten: mungobonen weken & groeien uit tot soyascheuten, kaasculturen zijn aan de gang en yoghurt wordt gemaakt. Genoeg voedzame etenswaren.


We varen hoekje om en komen aan de noordkant van ‘Vanua Balavu’.
De baai heeft geen naam, maar oogt idyllisch. Paddestoelen-rotsformaties liggen om ons heen. Beurtelings peddelen we rond en zien we schildpadden & vissen om ons heen bewegen door het water. Met de dinghy gaan we naar een grot. Wat een mooie plek.




                      Stabilisatie-/swingzeil is aangepast & goedgekeurd

                                       vanop het peddleboard


De volgende dag varen we naar een grote, halfronde baai. Het water is groen-blauw en wordt hierdoor ‘Turquoise Harbour’ genoemd. In de baai was een jachtclubje, maar het is allemaal verlaten. Een Australiër heeft hier een grote plantage met dieren. Drie lokalen onderhouden het en we mogen vrij rondwandelen. Een wandeling naar boven geeft ons een uitzicht over de ‘Bay of Islands’. Wat een oogverblindend panoramisch uitzicht. WiFi signaal kunnen we niet opvangen, maar het zicht is meer dan de moeite waard!







 

De volgende dag varen we naar 'Little Bay'.
De baai bestaat uit een breder stuk vooraan, een een ondiep smal immense baai verder door, alles behalve een 'kleine baai' dus! Om ruimte te geven aan de achteropkomende boten, brengen we lijnen naar de kant, maken ze vast aan enkele palmbomen en beleggen ze aan onze achterste klammen, waardoor we met de achterkant naar het strand liggen.

Per dinghy exploreren we de ondiepe grote baai die diep het eiland ingaat en omringt wordt met mangrovenbossen. Een gestippelde pijlstaartrog schiet onder ons door in het groen-bruine water. Vissen springen verschrikt om ons heen.

We horen iemand fluiten & roepen: het is de eilandbewaarder, Tui. Hij moet ervoor zorgen dat de cruisers die hier komen zeker naar het drop gaan om een ‘Sevusevu’ te doen om toestemming van de Chief om hier te mogen ankeren, zwemmen, vissen, enz...







‘s Avonds houden we met de aanwezige boten strandBBQ gekoppeld aan een extra verassingsparty 🎉voor de Captains 50ste. Zijn verjaardagsmaand is nog niet ten einde en deze bevriende cruisers wilden hem graag even ‘in de bloemetjes zetten’ 😉






De volgende ochtend varen we tot aan de woonst van de eilandbewaarder. Allen gehuld in sulu en met een ‘kava’-pakketje in de hand of rugzak. De eilandbewaarder, Tui brengt ons naar het dorp ‘Mavana’ en zijn chief voor de ‘Sevusevu’.
Een dik uur wandelen we door het groen in onze ‘sulu’. De Chief is op het land aan het werk en moet zich even omkleden. We nemen allen plaats op de pandanusmat, de chief neemt de giften in ontvangst, er volgt een preveltje in het Fiji’s en Tui vertaald naar ‘t Engels. We zijn toegelaten en bewonderen het mooie nette dorp en nemen een kijkje bij het huis van de eerste minister. Boeyi, Tui’s vrouw heeft een heerlijke lunch voor ons klaar: salala (vissoort) met broodvrucht & palasami (tarobladeren met kokosmelk). We ontmoeten ook de dochter en haar twee kinderen. Boeyi nodigt ons uit om ‘s avonds mee te gaan vissen op ‘salala’s’. In Fiji is het grotendeels de vrouwen die in de lagoon gaan vissen.
Bij terugkeer gaan de ‘sulu’s’ uit en wandelen we comfortabeler in onze short & shortrok.
Terug aangekomen bij Tui’s eilandbewaarders-woonst, kapt hij voor ons enkele kokosnoten met een scheut voor het kokosbrood, ‘vara’ in het Fiji’s. En krijgen we citroenen en een pompoen om onder de vier boten de verdelen. 



Een snorkeltrip om af te koelen volgt, maar de windgolven laten het niet toe.
Tui komt nog langs voor een kopje koffie, wat stukken touw, vislijn & -haken en een afdruk van foto’s van zijn familie. Hij wil een lift naar Lomolomo, maar is een beetje bang van het water. 
Na enkele dagen varen we verder, het regent, er staat veel wind en Tui stuurt zijn kat... 


Gelukkig is Tui niet met ons mee. Het is wind tegen stroom, er staan hoge golven en is alles behalve een leuk tochtje naa Lomolomo. Ook de ankerplaats is choppy. 
De eerste man die we spreken is meteen de vertegenwoordiger, Jacob, van het buureiland ‘Susui’. Daar varen we straks heen. We maken meteen een afspraak voor de volgende dag met hem voor de ‘sevusevu’ in zijn dorp.
Op een uur hebben we paksoi, kool, bananen, benzine & is de data simkaart opgeladen. Ze verkopen ook aardappelen, wortelen, uien, look & pompoen, maar die hebben we nog voldoende. 
Onder een afdakje zitten dames met gigantische kookpotten gevuld met lokaal eten. De Captain brengt enkele Tupperware-potjes mee, wanneer hij de benzine-jerrycan gaat halen aan boord. Ondertussen maak ik een praatje met de dames. Er is ook een broodbakster en ik kan meteen brood voor de volgende dag bestellen. Ze komen van het naburige eilandje ‘Susui’. Elke vrijdag komen ze hier in ‘Lomolomo’ hun eten verkopen. De dames vullen gretig onze potjes met een snapper, een andere vis (waar ze de naam niet van weten), met broodvrucht en palasami. We nemen afscheid van de giechelende dames en zien elkaar zeker de volgende dag op het ‘feest’ in ‘Sesui’. We kopen ook een Fiji brood, dit is bloem, kokosmelk & -water in blad gerold en klaargemaakt in de Lovo (ondergrondse oven). Het is plakkerig & compact, niet echt een succes. 

Snel halen we anker op en varen naar het buureilandje ‘Susui’. Er liggen reeds vele boten. Iedereen wil tijdig aanwezig zijn voor het feest morgen. 
‘s Avonds smullen we van onze gekochte maaltijden zijn super lekker en veel te veel te veel voor ons twee en dat voor minder dan €7! Morgenmiddag is het restjes dag. 

De volgende ochtend gaat de Captain op het afgesproken tijdstip naar het dorp voor ons bestelling brood. Jacob zet hem in het zak en zegt een duurdere prijs dan afgesproken was met de broodbakster!!!
De dames zijn de hele dag druk in de weer met het klaarmaken van het eten. Op het strand bakken ze oesters en openen ze. Een varken hangt aan het spit. 
In de late namiddag worden we aan land verwacht voor de ‘sevusevu’. Het feest volgt daarna. Dus we kleden ons netjes op:  ik maak van mijn onderkleed en bijhorende rok voor mijn tuniek en heb zo een tweedelig kledingstuk (‘puletasi’), voor de Captain wordt zijn Sulu & hemd uit de kast gehaald.
Met zeven boten worden we ontvangen bij de chief in het schooltje. Een ‘kava’-ceremonie volgt. Na enkel low-tide kokosnootschaaltjes en een lamé lip houden de meesten het voor bekeken. De kinderen zingen en dansen voor ons en dan wacht er een gigantisch buffet op ons, met varken, kip, vis, groenten, rijst, cho mein en zelfs kreeft & modderkrab 🦞🦀😋. Keuze genoeg! 
Het is een benefiet en er wordt geld ingezameld voor een nieuwe buitenboordmotor en voor het buffet betalen we 50FJD/20€/pp.
Ondertussen ‘pel ik nog een eitje’ met Jacob en zet hem op zijn plaats! Cruisers afzetten dat doe je niet en wat hij te veel heeft ontvangen gaat naar de buitenboordmotor!
Maar het mag de sfeer niet drukken en de kindertjes zijn om op te eten... 
We dansen & zingen met hen mee. Het is een fijne avond met leuke kinderen & vriendelijke mensen. 
In ‘t donker proberen we ons een weg te bananen naar het strand en de dinghies. Het is laag water en het koraal maakt het moeilijk om weg te geraken en dieper water te vinden. Het koraal doet pijn aan onze voeten, we proberen weg te peddelen, maar de dinghy moet eerst water onder zich hebben. Er wordt geroepen en hoofdlampen schijnende overal. Uiteindelijk geraakt iedereen in dieper water en weer aan boord. De wind is aangetrokken en gedraaid, de ankerplek is nu ook hier choppy en van slapen komt niet veel in huis 😵!
Hadden we nu nog maar een floppestopper...