Dag 2: Donderdag, 3 oktober ‘19, 16u - vrijdag, 4 oktober
‘19, 16u (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 189NM op Log, 175NM over de grond
Gemiddelde snelheid: 7,29kn
Gemiddelde knopen wind: 20kn
Positie: 21°45’46S 173°17’07E
Afstand tot bestemming: 810NM
Bij het willen doorsturen van de blog gisterenavond, zijn we
op een probleem gestoten... Normaal maken we een draadloze verbinding met de
IPad & ‘Wipipe/Axcesspoint’ van de Iridium satelliettelefoon, waarmee we
dan mails kunnen versturen & ontvangen en nieuwe gribfiles kunnen opvragen.
Telkens we verbinding maken kregen we een ‘verbindings-ERROR’! Vervelend... wat
is het probleem? Sms-en met de satelliettelefoon lukt wél. Via de Satcomm
vertegenwoordigers proberen we antwoord te krijgen en het probleem op te
lossen... zonder resultaat. Zou het probleem misschien te wijten zijn aan de
nieuwe IOS update? Tja daar kunnen we hier midden op de oceaan niet echt iets
aan doen... Dus geen nieuwe weerberichten en geen blogs die door onze
blogverzorgen aan land kan worden gepost. Maar Gelukkig hebben we een
Kiwi-zeiler-vriend die voor ons vanuit NZ ons helpt met de route- &
weerbegeleiding. Hij zelf heeft dit traject al meerder keren met zijn eigen
boot bevaren. Onze positie wordt door ge-smst en zo op de blog gezet. Zo weten
de volgers toch iets.
Ondertussen hangen we nog steeds schuin en varen we door
hoge golven, waarvan er nog steeds
enkele hun weg over het dek zoeken en tussen het schuifluik van de kajuitingang
naar binnen stromen!
Het inslingeren verloopt niet vlot bij mij. Ik voel me niet
opperbest, neem wat cinnarizine of een half poepsnoepje van de bekende
Deurne-se apotheek en lig veel neer. Lezen/schrijven gaat gepaard met hoofdpijn
& misselijkheid. Van koken komt er niet veel in huis. Gelukkig zijn we
voorzien van wat klaar gemaakte gerechten die even opgewarmd en upgepimpd
worden. Al is de eetlust een beetje zoek. Elke beweging en verplaatsing wordt
beperkt en indien mogelijk vermeden.
Net voor het avondeten dondert er nog een waterval naar
binnen! Moet er nog water zijn?!
De rest van de avond en daaropvolgende nacht verloopt zonder
extra zeewater. Maar een piepende geluid maakt ons allert. Het is de plotter
die aankondigt dat ie noch ‘positie’, noch ‘AIS’ heeft. O, wat nu weer? De
interne ‘GPS’ wordt ingesteld en onze dame verschijnt op het navigatietoestel.
Oef... toch liever de digitale kaart dan de papieren kaart.
Het sikkeltje maan dat tussen de wolken piept probeert ons
bij te schijnen en op te vrolijken samen met enkele fonkelende sterretjes. Ze
maken ons blij in de hoop dat we meer zon zullen zien binnen enkele uren. De
wind is minder dan de eerste nacht en naar ons gevoel zijn de golven kleiner.
De wachten verlopen al beter, het wachtsysteem (3u wacht lopen/3u slapen) zit
al een beetje in ons lijf. The Captain heeft nog nooit zo goed geslapen tijdens
een tocht... dat wil wél wat zeggen, ook al snijdt onze dame door de golven en
botst & klots er nu en dan een verdwaalde golf tegen haar romp aan. Tegen
de ochtend gaat de slaapzak uit de vacuümzak en nestel ik me erin voor mijn
‘off-watch’ momentje. Ik geniet van de warme cocon om me heen en droom weg.
Zijn we er al?
Het is maar een waterzonnetje dat ons gedurende de dag
probeert licht & warmte te geven.
