Dinsdag, 27 maart, 16u - vrijdag 30 maart ‘18, 4u (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Totaal trip:
Resultaten na 60u:
Afgelegde afstand: 340NM
Gemiddelde snelheid: 5,4 kn
Gemiddelde knopen wind: 12 kn
Net als de grote navigator Hiro (lees ‘legende’ vorige blog) , die zijn eigen pirogue ‘Hoihoio’, van archipel naar archipel en van eiland naar eiland vaarde en overal een aandenken achterliet (=bouwde een ‘Marae) en iets meenam (steen van een ‘marae’) meenam, om weer op een volgend eiland als aandenken achter te laten, doen wij dat ook voor een stukje. Alleen bouwen wij geen heilige sites en nemen we daar een steen van mee. Neen, we nemen eens een schelpje mee van’t strand of etenswaren die we krijgen en laten als dank hier & daar een ‘papieren Zensation’-bootje achter dat we aan lieve, vrijgevige mensen geven. Een beetje anders...
Maar we zijn weer onderweg. Met Tubuai verlaten we ook de Australs Archipel en navigeren naar de Genootschapseiland, namelijk Tahiti, de ‘big’ Capital van Frans Polynesië.
Onze uitlaattube, is zoals beloofd, gearriveerd, dus onze planning klopt perfect.
Om 16u verlaten we de pas van Tubuai en werpen we een laatste blik op de zandmotu ‘Motu One’.
Binnen enkele dagen is het volle maan en ze staat al klaar voor de zon verdwijnt. Hierdoor verlopen de komende drie nachten met extra veel maanlicht. De tocht verloopt rustig. In tussen tijd proberen we nog een vis te vangen. De eerste morgen hebben we al vroeg beet, maar zijn die ook meteen weer kwijt... twee geelvintonijnen zwemmen achter de boot aan! Wanneer de lijn wordt ingehaald zien we dat een stuk van de haak afgebroken is en de kunstinktvis helemaal uit elkaar hangt 🦑! De rest van de trip blijft de nieuwe flubber onaangeroerd ☹️.
De laatste mijlen, in de luwte van de contouren van Tahiti Iti, valt de wind weg.
Vrijdagmorgen om 4u, naderen we de pas aan Taravao. Het is nog donker, maar morgen is het volle maan, dus ook nu is ze al lekker vol en een grote lichtbron 🌕. We kennen de pas en het navigatiesysteem van Navionics is hier correct. Normaal proberen we te vermijden om in het donker ergens toe te komen, maar er is ruimte genoeg, we kennen het hier en dus wagen we het erop. De zee is een spiegel, aan het rif & pas is het water rustig. Even later valt het anker en kunnen we nog even een uiltje vangen voor de zon opkomt.
Dit was een fijne trip en we hebben de wind bij ons kunnen houden 🌬.
