Zondag, 7 augustus '16
In de combuis gaan de activiteiten verder: platbrooddeeg voor enkele dagen ontbijt wordt bereid en reeds enkele gebakken en opgegeten. Verse melk, alsook yoghurt worden gemaakt.
Zwemmetjes rond onze dame en genieten van de rust.
Aan land is het stilletjes. Iedereen is naar Carnaval in Grenada, naar de kerk of bij familie. De familie geit is alleen op wandel en strooien hun keuteltjes in het rond ;-)
Enkele dagen geleden vertelde een Franse bewoonster/zaakvoerster: 'Elke dag wandel ik langs het strand naar mijn werk en moet ik enkel uitwijken voor geiten. Wie kan dat zeggen?'. Dat is het mooie aan het leven en werken op één van de Caraïbische eilanden! Prachtig toch!
En wij mogen dit alles mee beleven en observeren ;-)
Geert trekt er met de visstok in de dinghy weer op uit. Zou hij deze keer meer geluk hebben? Jammergenoeg wordt er enkele uren later een vervangingsmaaltijd gekookt en geserveerd en even wél gesmaakt, ook al is het géén verse gevangen vis!
dinsdag 9 augustus 2016
Carriacou, Tyrrel Bay13(Caraïben)
Zaterdag, 6 augustus '16
The Captain wil al vroeg aan het werk! Er is bijna geen wind en nog niet te heet, dus het moment om het voorzeil weer af te halen en het oude er weer op te zetten. Bij het opplooien ervan gaat het mis...hij voelt een flinke pijnscheut in zijn rug! Even bekomen en met pijn aan een rustig tempo de taak afmaken...
Na het ontbijt komen er donkere wolken opzetten en deze keer valt er eindelijk wat regen uit...ja, je zou het niet geloven, maar we zijn blij met deze regen, het is al een week geleden en ons opvangzeiltje hangt al enige tijd op, zonder dat het iets oplevert...de watertank heeft behoefte aan meer inhoud. Alsook de was hangt al enkele dagen op om nat te worden, maar de regenvoorspellingen leken niet te kloppen, of waren het de regenwolken die telkens langs ons heen gingen. De bakken, emmers en zeil vangen de regendruppels op, maar het blijft schaars. Was wordt gesopt, gespoeld en opgehangen. Ondertussen zijn er twee gebroken ruggetjes aan boord! Waarom niet naar de wasserij, hoor ik jullie denken?! Nou, die is hier niet en de was-dame die hier wél is, doet blijkbaar het werk niet goed. Het binnengebracht wasgoed is nog vuil en ruikt muf = weggesmeten geld. En dus: 'wat je zelf doet, doe je meestal beter', is dan van toepassing. No problem, enkele uren later is alles droog en ruikt het weer fris. Vanavond kunnen we weer de geur opsnuiven van de propere lakens in ons bedje ;-)
Het water lonkt en we trekken er op uit voor een snorkeltocht aan het rif en wrak. Een muur van duizenden kleine vissen zweeft in het water. Ongelooflijk, we kunnen niet zien wat er achter deze natuurlijke muur bevind! Wauw... Ook onder ons zien we pas als ze een beetje uit elkaar zwemmen een grote baracuda verschijnen. Tussen het koraal zien we pareltjes als luchtbellen naar boven stijgen. Ze zijn doorschijnend en hebben de kleuren van de regenboog door het prisma-effect. Wat een prachtige luchtbelletjes!
Het is zaterdag en dus trekken we weer met een aantal naar Lucky's voor diner. Maar haar hutje zit vol en besluiten om bij haar overbuurvrouw Mevis te gaan. Ze serveert ons een ongelooflijk verfijnd stukje vis! Njammie! Na het eten gaan we nog een afzakkertje drinken in een bar in de baai. Na vele verhalen, in leuk gezelschap, dinghieën we allen weer naar onze boten.
The Captain wil al vroeg aan het werk! Er is bijna geen wind en nog niet te heet, dus het moment om het voorzeil weer af te halen en het oude er weer op te zetten. Bij het opplooien ervan gaat het mis...hij voelt een flinke pijnscheut in zijn rug! Even bekomen en met pijn aan een rustig tempo de taak afmaken...
Na het ontbijt komen er donkere wolken opzetten en deze keer valt er eindelijk wat regen uit...ja, je zou het niet geloven, maar we zijn blij met deze regen, het is al een week geleden en ons opvangzeiltje hangt al enige tijd op, zonder dat het iets oplevert...de watertank heeft behoefte aan meer inhoud. Alsook de was hangt al enkele dagen op om nat te worden, maar de regenvoorspellingen leken niet te kloppen, of waren het de regenwolken die telkens langs ons heen gingen. De bakken, emmers en zeil vangen de regendruppels op, maar het blijft schaars. Was wordt gesopt, gespoeld en opgehangen. Ondertussen zijn er twee gebroken ruggetjes aan boord! Waarom niet naar de wasserij, hoor ik jullie denken?! Nou, die is hier niet en de was-dame die hier wél is, doet blijkbaar het werk niet goed. Het binnengebracht wasgoed is nog vuil en ruikt muf = weggesmeten geld. En dus: 'wat je zelf doet, doe je meestal beter', is dan van toepassing. No problem, enkele uren later is alles droog en ruikt het weer fris. Vanavond kunnen we weer de geur opsnuiven van de propere lakens in ons bedje ;-)
Het water lonkt en we trekken er op uit voor een snorkeltocht aan het rif en wrak. Een muur van duizenden kleine vissen zweeft in het water. Ongelooflijk, we kunnen niet zien wat er achter deze natuurlijke muur bevind! Wauw... Ook onder ons zien we pas als ze een beetje uit elkaar zwemmen een grote baracuda verschijnen. Tussen het koraal zien we pareltjes als luchtbellen naar boven stijgen. Ze zijn doorschijnend en hebben de kleuren van de regenboog door het prisma-effect. Wat een prachtige luchtbelletjes!
Het is zaterdag en dus trekken we weer met een aantal naar Lucky's voor diner. Maar haar hutje zit vol en besluiten om bij haar overbuurvrouw Mevis te gaan. Ze serveert ons een ongelooflijk verfijnd stukje vis! Njammie! Na het eten gaan we nog een afzakkertje drinken in een bar in de baai. Na vele verhalen, in leuk gezelschap, dinghieën we allen weer naar onze boten.
Carriacou, Tyrrel Bay12(Caraïben)
Vrijdag, 5 augustus '16
Cruisersvrienden varen de baai uit en we zwaaien hen na. Na het netje is het héél stil op de marifoon...geen boten die elkaar op 68 oproepen... De activiteiten vallen een beetje stil doordat de organisatoren vertrokken zijn.
Tijdens de noodle-klas daagt er niemand op, dus snorkel ik even in de baai rond op zoek naar de zeeschildpadden die af en toe hun prachtige kleine koppie laten zien.
Een lekkere verse smoothie wordt geproduceert van het eerste experiment melk en yoghurt experiment. Dit is goed gegaan, maar de yoghurt zelf wil ik nog wat fine-tunen en dikker krijgen. De smaak was dik ok en ook fantastisch in de smoothie.
Stikwerk wordt bij elkaar gezocht en naar Jacqui van SY Shavora gebracht. Zij is voor ons kussenovertrekken en een schoudertas aan het makan van oude zeilen. Het stabilisatiezeil heeft één zijde die omgestikt moet worden en de beschermhoes van de Hydrovane heeft extra versteviging nodig.
De mannen, Freddie (Shavora) en Chris (Skabenga) en the Captain trekken er even later op uit met de dinghies en hun vislijntjes...enkele uren later komen ze in het donker terug met een wél heel opmerkelijke vangst: Geert heeft enkel een viskop bij van een barracuda! Ja, zijn vangst werd tijdens het binnenhalen ervan gestolen door een andere hongerige eter...zijn 50cm (of groter) lijf is van de kop gerukt! Door welke vis? Een haai waarschijnlijk!!! Gelukkig hing ik zelf niet aan de haak ;-)
Cruisersvrienden varen de baai uit en we zwaaien hen na. Na het netje is het héél stil op de marifoon...geen boten die elkaar op 68 oproepen... De activiteiten vallen een beetje stil doordat de organisatoren vertrokken zijn.
Tijdens de noodle-klas daagt er niemand op, dus snorkel ik even in de baai rond op zoek naar de zeeschildpadden die af en toe hun prachtige kleine koppie laten zien.
Een lekkere verse smoothie wordt geproduceert van het eerste experiment melk en yoghurt experiment. Dit is goed gegaan, maar de yoghurt zelf wil ik nog wat fine-tunen en dikker krijgen. De smaak was dik ok en ook fantastisch in de smoothie.
Stikwerk wordt bij elkaar gezocht en naar Jacqui van SY Shavora gebracht. Zij is voor ons kussenovertrekken en een schoudertas aan het makan van oude zeilen. Het stabilisatiezeil heeft één zijde die omgestikt moet worden en de beschermhoes van de Hydrovane heeft extra versteviging nodig.
De mannen, Freddie (Shavora) en Chris (Skabenga) en the Captain trekken er even later op uit met de dinghies en hun vislijntjes...enkele uren later komen ze in het donker terug met een wél heel opmerkelijke vangst: Geert heeft enkel een viskop bij van een barracuda! Ja, zijn vangst werd tijdens het binnenhalen ervan gestolen door een andere hongerige eter...zijn 50cm (of groter) lijf is van de kop gerukt! Door welke vis? Een haai waarschijnlijk!!! Gelukkig hing ik zelf niet aan de haak ;-)