Zaterdag, 17 december '16
Buitjes zijn ook hier aanwezig... Tja, onze plantjes houden er wél van en hebben reeds nood aan een knipbeurt ;-)
Na 't ontbijt dinghieën we naar het strand. Waar kunnen we de dinghy achterlaten? Gisteren hebben we een andere bijboot in de gaten gehouden en we varen dezelfde kant op, die leidt ons naar een kanaaltje met een bruggetje voorzien van lage doorvaarbogen. Maar we worden teruggefloten door iemand! De twee bars/restaurants op peilers boven het water zijn ook geen optie. Dan maar op het strand en vastmaken aan een boom.
Aruba, het derde en laatste eiland van de ABC-eilanden, de Nederlandse Antillen, dat we gaan ontdekken. Het is het kleinste van de drie eilanden met zijn 193 km2 en ligt het meest westelijk. Geologisch gezien behoord Aruba tot een uitloper van een bergketen van de Venezolaanse kust, die bestaat uit kalsteenplateaus en stollingsgesteentes. Het hoogste punt is de 'Jamonota' 189m.
Tot in 1985 was de belangrijkste inkomst de olieraffinaderij. Met de sluiting ervan kelderde de economie. De laatste decennia heeft de toeristenindustrie een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt, waardoor er nog maar weinig 'Holland' op het eiland overblijft. Door de talloze hotels en resorts langs de kilometers witte zandstranden, winkels, juweliers, bars, nachtclubs, discotheken, casino's, restaurants, enz... behoort Aruba tot één van de populairste vakantie-/cruisebestemmingen van de Caraïben, vooral voor de Amerikanen. Waaraan ook de opvallend vriendelijke bevolking (+_113000) hun bijdrage leveren. Hun positieve instelling is af te lezen aan de slogan 'One Happy Island', die de nummerborden van de auto's siert. De hoofdtaal is Nederlands, maar ook hier wordt Papiamento, Spaans en Engels gesproken. Engels is ook de taal waar iedereen je eerst mee aanspreekt: Toeristen, remember... Het betaalmiddel is hier AWG of AFL, de Arubaanse Florin (1€ = +_1,8AWG), maar ook de US$ wordt aanvaard en veelal als prijsaanduiding afgebeeld.
Het centrum van 'Oranjestad' is op loopafstand vanaf ons dinghy-stallingsplekje. De gebouwen ogen groot en modern. Vele winkels & -ketens en merknamen schreeuwen vanop hun gevels.
Na wat rondslenteren in de stad, zoeken we een strandbar op met zicht op ons dobberend huisje en het mooie blauw-groene water.
maandag 19 december 2016
Curacao, Santa Cruz - Aruba, Oranjestad(Caraïben)
Vrijdag, 16 december '16
Aangezien er weinig wind voorspelt wordt, besluiten we net voor zonsopkomst Curacao te verlaten en de 55NM naar Aruba af te leggen. De zeilen worden uitgevlinderd (elk naar een andere kant gezet), Maar er is te weinig wind en ze klapperen, ondanks dat het voorzeil is uitgeboomd m.b.v. de spiboom. Ik lig weer in de kajuit en kan het kletsen en klapperen boven me goed waarnemen.
Zodra ik de eerste lichtstraal zie sta ik in de kuip. We zijn nog niet veel opgeschoten en besluiten de spinnaker te zetten. En een uur later neemt de wind toe en zeilen we rustig aan een mooi tempo... gemiddelde van 8 knopen. Mooi zo!
Ik soes nog wat na in de kooi.
Al snel komt Aruba in zicht, alsook, aan bakboordzijde, Venezuela. Aan de punt van Aruba moeten we gijpen en halen de spinnaker neer. De windrichting wijzigt naar noordoost en met halve wind zeilen we gestaag verder.
Een halve mijl voor de ingang van 'Oranjestad' roepen we op VHF 16 de portcontrole/havencontrole op om toestemming te vragen om binnen te varen en in te klaren.
Iets voor 14u arriveren we aan de doorgang van het rif. Ik sta aan het roer, met een oog op de plotter en een oog op het wateren, zie ik plots donkere vlekken in het water naast de boot, wat is dat?! Rif? Koraalbommen/-rotsen? En dan...dan steken ze rustig hun kopje boven water en laten hun rugvin zien! Dolfijnen...ze begeleiden ons en heten ons welkom in Aruba. Wat een welkomstcomité. Jammer dat ik op dat moment handen en ogen te kort kom!
Dus geen foto's of extra aandacht voor onze vrienden, die heel rustig dichtbij ons blijven voor even...
Dan is het zoeken naar de nieuwe plek om in te klaren. De vorige aanlegplaats was ruw en zou veel boten beschadigd hebben! Tegen de kademuur zijn wit geschilderde houten plaaten bevestigd en de ligplaats is rustig van golven. Stootkussens/fenders hangen in grote getale naast de romp en beschermen ze.
Tijdens het aanleggen arriveert een wagen van de havencontrole en douane.
De dames stappen uit hun wagen. Portcontrole noteert de bootsnaam en douane overhandigd een formulier dat we moeten invullen aan boord en weer naar haar wagen brengen. Dan rijdt ze weg en komt even later terug met het afgestempeld formulier. Dan is het wachten op immigratie. We wachten rustig aan boord en portcontrole blijft in de wagen mee wachten. Ook immigratie arriveert met de wagen en er volgt dezelfde procedure. Papier afhalen aan de wagen, invullen aan boord, afgeven, wegrijden en gestempeld terug brengen...weer een heel andere procedure, manier van werking, dan dat we tot nu toe al ervaren hebben. Lekker makkelijk zo, kunnen rustig aan boord wachten tot alles in orde is.
Na een dik uur zijn alle documenten in orde en zijn we vriendelijk ontvangen op dit 'nieuwe' eiland. Op zoek naar een ankerplek dan op deze nieuwe bestemming.
Achter het koraalrif, aan de start- en landingsbaan van de luchthaven leggen we onze dame. Ja, de vliegtuigen in alle soorten en maten komen weer héél dichtbij. Blijft toch indrukwekkend om ze net bij ons te zien toekomen en landen. Het lawaai nemen we er gratis bij ;-)
Pelikanen zweven net boven de waterlijn en komen meermaals een visje vangen.
Hier kunnen we uren naar kijken...
We blijven lekker aan boord chillen. Nog dagen genoeg om op verkenning te gaan.
De avond valt en muziek en gezang neemt de bovenhand, het is ten slotte vrijdagavond, begin van het weekend!
Aangezien er weinig wind voorspelt wordt, besluiten we net voor zonsopkomst Curacao te verlaten en de 55NM naar Aruba af te leggen. De zeilen worden uitgevlinderd (elk naar een andere kant gezet), Maar er is te weinig wind en ze klapperen, ondanks dat het voorzeil is uitgeboomd m.b.v. de spiboom. Ik lig weer in de kajuit en kan het kletsen en klapperen boven me goed waarnemen.
Zodra ik de eerste lichtstraal zie sta ik in de kuip. We zijn nog niet veel opgeschoten en besluiten de spinnaker te zetten. En een uur later neemt de wind toe en zeilen we rustig aan een mooi tempo... gemiddelde van 8 knopen. Mooi zo!
Ik soes nog wat na in de kooi.
Al snel komt Aruba in zicht, alsook, aan bakboordzijde, Venezuela. Aan de punt van Aruba moeten we gijpen en halen de spinnaker neer. De windrichting wijzigt naar noordoost en met halve wind zeilen we gestaag verder.
Een halve mijl voor de ingang van 'Oranjestad' roepen we op VHF 16 de portcontrole/havencontrole op om toestemming te vragen om binnen te varen en in te klaren.
Iets voor 14u arriveren we aan de doorgang van het rif. Ik sta aan het roer, met een oog op de plotter en een oog op het wateren, zie ik plots donkere vlekken in het water naast de boot, wat is dat?! Rif? Koraalbommen/-rotsen? En dan...dan steken ze rustig hun kopje boven water en laten hun rugvin zien! Dolfijnen...ze begeleiden ons en heten ons welkom in Aruba. Wat een welkomstcomité. Jammer dat ik op dat moment handen en ogen te kort kom!
Dus geen foto's of extra aandacht voor onze vrienden, die heel rustig dichtbij ons blijven voor even...
Dan is het zoeken naar de nieuwe plek om in te klaren. De vorige aanlegplaats was ruw en zou veel boten beschadigd hebben! Tegen de kademuur zijn wit geschilderde houten plaaten bevestigd en de ligplaats is rustig van golven. Stootkussens/fenders hangen in grote getale naast de romp en beschermen ze.
Tijdens het aanleggen arriveert een wagen van de havencontrole en douane.
De dames stappen uit hun wagen. Portcontrole noteert de bootsnaam en douane overhandigd een formulier dat we moeten invullen aan boord en weer naar haar wagen brengen. Dan rijdt ze weg en komt even later terug met het afgestempeld formulier. Dan is het wachten op immigratie. We wachten rustig aan boord en portcontrole blijft in de wagen mee wachten. Ook immigratie arriveert met de wagen en er volgt dezelfde procedure. Papier afhalen aan de wagen, invullen aan boord, afgeven, wegrijden en gestempeld terug brengen...weer een heel andere procedure, manier van werking, dan dat we tot nu toe al ervaren hebben. Lekker makkelijk zo, kunnen rustig aan boord wachten tot alles in orde is.
Na een dik uur zijn alle documenten in orde en zijn we vriendelijk ontvangen op dit 'nieuwe' eiland. Op zoek naar een ankerplek dan op deze nieuwe bestemming.
Achter het koraalrif, aan de start- en landingsbaan van de luchthaven leggen we onze dame. Ja, de vliegtuigen in alle soorten en maten komen weer héél dichtbij. Blijft toch indrukwekkend om ze net bij ons te zien toekomen en landen. Het lawaai nemen we er gratis bij ;-)
Pelikanen zweven net boven de waterlijn en komen meermaals een visje vangen.
Hier kunnen we uren naar kijken...
We blijven lekker aan boord chillen. Nog dagen genoeg om op verkenning te gaan.
De avond valt en muziek en gezang neemt de bovenhand, het is ten slotte vrijdagavond, begin van het weekend!
Curacao, Santa Cruz 2(Caraïben)
Donderdag, 15 december '16
Dat het hier een populair 'oefengebied' is van de Marine zal niet aan ons voorbij gaan. We zagen gisteren in de verte reeds twee verschillende Marineschepen varen gedurende de dag. Gisterenavond vloog er een helikopter en even later nog één. Ging het om een reddingsoperatie, controle van ons of oefening? Wie zal het zeggen. Ze keerden terug naar hun schip...
Vanmorgen wordt onze dame extra geswanjeerd, haar heupen krijgen een extra sop-beurt, waardoor haar romp nog harder blinkt en de polierwerken hun vruchten afwerpen. Het heldere water spiegelt zichzelf in haar romp!
Na de werken is het tijd voor ontspanning. In de baai zou zich een 'Blue Room' bevinden. Wat is de 'Blauwe Kamer'?
Het een grot die mooi verlicht wordt door de zon. Deze grot ligt aan het water en enkel de ingang ligt een paar centimeter onder water, in de open ruimte achter de ingang is er een hoge grot. Doordat de zon niet direct in de grot kan schijnen, reflecteert het water dit zonlicht, waardoor dit een mooie blauwe gloed in de grot geeft.
In deze grot kan je zwemmen en niet alleen heeft de blauwe kamer een mooie kleur, ook de onderwaterwereld in de grot is mooi om te zien, veel vissen zoeken de beschutte plek op, zo kan je hier regelmatig grote groepen zien zwemmen.
We hangen ons Dinghietje aan een boei vast, naast enkele kajaks. De mensen komen net van de 'Blue Room' terug gezwommen en wijzen ons waar precies de ingang van de kamer zich bevind. Vanop het water is het onmogelijk te zien onder of achter welke rots de grot is. Als je goed oplet kan je het water er zien onderuit spuiten. Wanneer je voor de ingang in het water ligt, heb je geen idee wat er zich daar achter afspeelt.
De tip is heel simpel: de eerste meters raakt de grot het water, door in dit gedeelte onderwater te zwemmen voorkomt je een botsing met deze harde rotsen.
HOUDT ALTIJD EEN HAND BOVEN U HOOFD. Dit is de belangrijkste tip die gegeven wordt. Door je hand zal je het hoofd niet stoten, op het moment dat de hand de rots raakt zal deze automatisch het hoofd onderwater duwen.
Is de zee heel rustig, dan is het soms mogelijk om de grot in te zwemmen zonder onder water te moeten gaan. Maar houdt er rekening mee dat er een stuk onderwater gezwommen moet worden.
We zwemmen tot aan de ingang en duiken onder water en zwemmen achter elkaar aan een stukje onder de rots. Komen weer boven water en bewonderen dit natuurverschijnsel. Veel vissen zijn er op dat moment niet, maar we merken wél een bijzonder exemplaar op, nml.: de 'Lion Fish' of ook 'Koraalduivel' of 'Leeuwenvis' genoemd. Een prachtige vis met giftige stekels (tot 40cm lang) en strepen die zwierig bewegen in het water.
Toch vormt deze vis een grote bedreiging voor de Caraïbische wateren:
De koraalduivel is een tropische vis die oorspronkelijk alleen in de wateren van de Indische en Grote Oceaan voorkwam, maar vermoedelijk door uitgezette huisdieren ook in de Caribische Zee en Noord-Atlantische kust van de Verenigde Staten zijn terechtgekomen. Hier vormen ze een groot gevaar voor andere vissen aangezien de koraalduivel alle jonge vissen eet, wél honderden op één dag! Er zijn zelfs speciale programma's opgesteld om op dit dier te jagen in de gebieden waar hij van oorsprong niet thuishoort. De vis heeft geen natuurlijke vijanden en eet langzaam de zee leeg... Enkele restaurants bieden zelfs de 'Lionfish' op de kaart aan. En de smaak is voortreffelijk kunnen we je vertellen ;-)
Deze Koraalduivel zal binnenkort zeker gevangen worden, aangezien zijn aanwezigheid reeds gemeld is bij de plaatselijke duikclub, door de kajakkers.
Voor het strand 'Santa Pretu' (het zwarte strand) ligt een wrak. Even een kijkje nemen dus...altijd een beetje creepy!
Weer aan boord bedenken we ons dat we nog wat geld hebben, de lokale NAF. Daar kunnen we op Aruba niks mee kopen. En hier in de baai is enkel een barretje voor de kajakverhuur en bootexcursie naar de 'Blue Room'. Een baai verder is een resort, misschien vinden we daar een leuk restaurantje.
Anker op dus en een mijl veder weer droppen. De baai, 'Playa Lagun', heeft een een smalle inham, te smal om in te ankeren en daardoor liggen we ervoor, waar we flink rollen... Hier blijven we niet voor de nacht!
Weer anker op en droppen tussen Santa Cruz en Playa Lagun. Hier liggen we goed en kunnen we makkelijk per dinghy naar de baai varen. Het is een mooie baai en bovenop de heuvel bevind zich een bar/restaurant/duik/appartementen verhuur 'Bahia'. Met zicht op de baai en een prachtige zonsondergang genieten we van lekkere gerechten.
Afrekenen: NAFjes op, buikjes vol en zo keren we tevreden weer naar huis...
Dat het hier een populair 'oefengebied' is van de Marine zal niet aan ons voorbij gaan. We zagen gisteren in de verte reeds twee verschillende Marineschepen varen gedurende de dag. Gisterenavond vloog er een helikopter en even later nog één. Ging het om een reddingsoperatie, controle van ons of oefening? Wie zal het zeggen. Ze keerden terug naar hun schip...
Vanmorgen wordt onze dame extra geswanjeerd, haar heupen krijgen een extra sop-beurt, waardoor haar romp nog harder blinkt en de polierwerken hun vruchten afwerpen. Het heldere water spiegelt zichzelf in haar romp!
Na de werken is het tijd voor ontspanning. In de baai zou zich een 'Blue Room' bevinden. Wat is de 'Blauwe Kamer'?
Het een grot die mooi verlicht wordt door de zon. Deze grot ligt aan het water en enkel de ingang ligt een paar centimeter onder water, in de open ruimte achter de ingang is er een hoge grot. Doordat de zon niet direct in de grot kan schijnen, reflecteert het water dit zonlicht, waardoor dit een mooie blauwe gloed in de grot geeft.
In deze grot kan je zwemmen en niet alleen heeft de blauwe kamer een mooie kleur, ook de onderwaterwereld in de grot is mooi om te zien, veel vissen zoeken de beschutte plek op, zo kan je hier regelmatig grote groepen zien zwemmen.
We hangen ons Dinghietje aan een boei vast, naast enkele kajaks. De mensen komen net van de 'Blue Room' terug gezwommen en wijzen ons waar precies de ingang van de kamer zich bevind. Vanop het water is het onmogelijk te zien onder of achter welke rots de grot is. Als je goed oplet kan je het water er zien onderuit spuiten. Wanneer je voor de ingang in het water ligt, heb je geen idee wat er zich daar achter afspeelt.
De tip is heel simpel: de eerste meters raakt de grot het water, door in dit gedeelte onderwater te zwemmen voorkomt je een botsing met deze harde rotsen.
HOUDT ALTIJD EEN HAND BOVEN U HOOFD. Dit is de belangrijkste tip die gegeven wordt. Door je hand zal je het hoofd niet stoten, op het moment dat de hand de rots raakt zal deze automatisch het hoofd onderwater duwen.
Is de zee heel rustig, dan is het soms mogelijk om de grot in te zwemmen zonder onder water te moeten gaan. Maar houdt er rekening mee dat er een stuk onderwater gezwommen moet worden.
We zwemmen tot aan de ingang en duiken onder water en zwemmen achter elkaar aan een stukje onder de rots. Komen weer boven water en bewonderen dit natuurverschijnsel. Veel vissen zijn er op dat moment niet, maar we merken wél een bijzonder exemplaar op, nml.: de 'Lion Fish' of ook 'Koraalduivel' of 'Leeuwenvis' genoemd. Een prachtige vis met giftige stekels (tot 40cm lang) en strepen die zwierig bewegen in het water.
Toch vormt deze vis een grote bedreiging voor de Caraïbische wateren:
De koraalduivel is een tropische vis die oorspronkelijk alleen in de wateren van de Indische en Grote Oceaan voorkwam, maar vermoedelijk door uitgezette huisdieren ook in de Caribische Zee en Noord-Atlantische kust van de Verenigde Staten zijn terechtgekomen. Hier vormen ze een groot gevaar voor andere vissen aangezien de koraalduivel alle jonge vissen eet, wél honderden op één dag! Er zijn zelfs speciale programma's opgesteld om op dit dier te jagen in de gebieden waar hij van oorsprong niet thuishoort. De vis heeft geen natuurlijke vijanden en eet langzaam de zee leeg... Enkele restaurants bieden zelfs de 'Lionfish' op de kaart aan. En de smaak is voortreffelijk kunnen we je vertellen ;-)
Deze Koraalduivel zal binnenkort zeker gevangen worden, aangezien zijn aanwezigheid reeds gemeld is bij de plaatselijke duikclub, door de kajakkers.
Voor het strand 'Santa Pretu' (het zwarte strand) ligt een wrak. Even een kijkje nemen dus...altijd een beetje creepy!
Weer aan boord bedenken we ons dat we nog wat geld hebben, de lokale NAF. Daar kunnen we op Aruba niks mee kopen. En hier in de baai is enkel een barretje voor de kajakverhuur en bootexcursie naar de 'Blue Room'. Een baai verder is een resort, misschien vinden we daar een leuk restaurantje.
Anker op dus en een mijl veder weer droppen. De baai, 'Playa Lagun', heeft een een smalle inham, te smal om in te ankeren en daardoor liggen we ervoor, waar we flink rollen... Hier blijven we niet voor de nacht!
Weer anker op en droppen tussen Santa Cruz en Playa Lagun. Hier liggen we goed en kunnen we makkelijk per dinghy naar de baai varen. Het is een mooie baai en bovenop de heuvel bevind zich een bar/restaurant/duik/appartementen verhuur 'Bahia'. Met zicht op de baai en een prachtige zonsondergang genieten we van lekkere gerechten.
Afrekenen: NAFjes op, buikjes vol en zo keren we tevreden weer naar huis...