Donderdag, 25 februari '16
Om zeven uur liggen we reeds aan de steiger. Het waait nog steeds hard en het optuigen van het voorzeil doen we straks wel even tijdens het opmeten.
Drie mannen komen aan boord en meten met meters de oppervlakten, breedtes, hoogtes van mast en heel onze dame, positie van de motor, hoeveel water en diesel, enz... De extra drank & proviand, gereedschap en Tupperware wordt niet gewogen of genoteerd...jammer :-( De mannen zijn wél een dikke twee uur zoet hiermee. Eén van hen is een sympathieke Nederlander, die het hele gebeuren leidt en noteert. En dan komt de afrekening...ik ga jullie het bedrag besparen $$$ (elke hobby en sport heeft z'n prijs, hé, als the Captain en z'n crew zich maar amuseren!) Gelukkig hoeven we voor de ligplaats niets te betalen, sponsoring in de vorm van de aankoop van een polo van de club (t.v.v. kinderen 'sail for kids') stellen ze al zeer op prijs. Dat doen we dan met véél plezier.
Een bezoek aan de twee grootste supermarkten is véél belovend en duidelijk op de Europese en vooral de Amerikaanse toeristen/bewoners gericht...we gaan hier niks te kort komen.
Tegen Happy Hour trakteren we ons bij de Simpson Bay Yacht Club op bitterballen, curryworsten speciale en natuurlijk frietjes! Yammie...:-)
zaterdag 27 februari 2016
St. Maarten, Simpson Bay 2(Caraïben)
Woensdag, 24 februari '16
Iets over acht staan we al in het havenkantoor en...joepie, we hebben plaats en het is nog betaalbaar ook! Weg zorgen i.v.m. dinghy en anker. Nu even ons bij de andere havens van de wachtlijst laten halen.
Next problem: de meting van Zensation, om haar handicap te berekenen voor de wedstrijd. In België en Nederland vaarde ze in de reeks 'ongemeten', maar dat kan hier niet, wanneer je met SPI vaart...dus...
Al weken wordt hier druk over en weer voor gemaild met verschillende mensen (opmeters) en daarom moesten we hier ook ruim voor de regatta zijn. Pas gisteren kregen we een concrete datum en uur. Maar dan...de plaats? Moeten aan een steiger liggen en waar zij ons verwachten, weet de havenmeester van niets, heeft dit nog NOOIT meegemaakt in al die jaren, dat ze daar in de haven komen opmeten en...hij heeft géén ligplaats voor ons. Hij belt zelf met de opmeter en...hij kan ons een plek geven voor enkele uren, aan $25/u! Excuse me?! Mogen het aan $40/2u (liggeld 1 overnachting daar kost voor ons schip $80) hebben en als de meting langer duurt, zal er opnieuw over de prijs gesproken worden! Ik begin er zowaar van te duizelen... Hallo! Wij zijn géén Rockefeller die hier met een yacht van veertig meter ligt inclusief personeel!!!
Normaal gebeuren de metingen aan de club bij het Heineken-hoofdkwartier. We gaan daar bij de sympathieke Nederlandse dames ons probleem voorleggen. De havenmeester is er niet en de boot van het Nederlandse 'Brunel'-team van de Volvo Ocean Race, komt daar ook liggen morgen ofzo ( is nog even een ander wedstrijdje aan het varen), maar ondertussen mogen wij morgenvroeg al even het plekje opwarmen! Joepie!
Andere plek weer gaan annuleren en mailen naar de opmeter waar hij ons wél kan treffen, morgenvroeg om 7u30!
Pfff...wat een dag...tijd om na te chillen in de kuip...
Wind, wind, wind, hopelijk gaat die even liggen want het oude voorzeil moet er weer af en het ander erop voor de meting en wedstrijd. Even wachten...
En dan vliegen we erin, letterlijk en figuurlijk! Het voorzeil wordt afgerold en de schoot vastgemaakt op de lier, met de bedoeling om het zeil dan binnenboord te kunnen houden en trekken terwijl we het naar beneden halen. Maar de wind slaat in het zeil en we varen recht op de boot voor ons af. Schoot snel van de lier halen en Zensation keert naar de andere kant en een deel van het zeil valt in't water. Samen zwoegen we om het weer aan boord te hijsen...pfff...dat scheelde niet zo véél! Volgens the Captain was alles onder controle en was er géén gevaar en was er nog een bootlengte overschot/tussen... Helemaal buiten adem en met een hart dat tegen tweehonderd per uur klopt, bekom ik in de kuip. Zeilen op anker...het is weer eens wat anders ;-)
En wat hebben we geleerd vandaag?!
Het optuigen van het andere zeil stellen we uit tot morgenvroeg, als we vast aan een steiger liggen!
Iets over acht staan we al in het havenkantoor en...joepie, we hebben plaats en het is nog betaalbaar ook! Weg zorgen i.v.m. dinghy en anker. Nu even ons bij de andere havens van de wachtlijst laten halen.
Next problem: de meting van Zensation, om haar handicap te berekenen voor de wedstrijd. In België en Nederland vaarde ze in de reeks 'ongemeten', maar dat kan hier niet, wanneer je met SPI vaart...dus...
Al weken wordt hier druk over en weer voor gemaild met verschillende mensen (opmeters) en daarom moesten we hier ook ruim voor de regatta zijn. Pas gisteren kregen we een concrete datum en uur. Maar dan...de plaats? Moeten aan een steiger liggen en waar zij ons verwachten, weet de havenmeester van niets, heeft dit nog NOOIT meegemaakt in al die jaren, dat ze daar in de haven komen opmeten en...hij heeft géén ligplaats voor ons. Hij belt zelf met de opmeter en...hij kan ons een plek geven voor enkele uren, aan $25/u! Excuse me?! Mogen het aan $40/2u (liggeld 1 overnachting daar kost voor ons schip $80) hebben en als de meting langer duurt, zal er opnieuw over de prijs gesproken worden! Ik begin er zowaar van te duizelen... Hallo! Wij zijn géén Rockefeller die hier met een yacht van veertig meter ligt inclusief personeel!!!
Normaal gebeuren de metingen aan de club bij het Heineken-hoofdkwartier. We gaan daar bij de sympathieke Nederlandse dames ons probleem voorleggen. De havenmeester is er niet en de boot van het Nederlandse 'Brunel'-team van de Volvo Ocean Race, komt daar ook liggen morgen ofzo ( is nog even een ander wedstrijdje aan het varen), maar ondertussen mogen wij morgenvroeg al even het plekje opwarmen! Joepie!
Andere plek weer gaan annuleren en mailen naar de opmeter waar hij ons wél kan treffen, morgenvroeg om 7u30!
Pfff...wat een dag...tijd om na te chillen in de kuip...
Wind, wind, wind, hopelijk gaat die even liggen want het oude voorzeil moet er weer af en het ander erop voor de meting en wedstrijd. Even wachten...
En dan vliegen we erin, letterlijk en figuurlijk! Het voorzeil wordt afgerold en de schoot vastgemaakt op de lier, met de bedoeling om het zeil dan binnenboord te kunnen houden en trekken terwijl we het naar beneden halen. Maar de wind slaat in het zeil en we varen recht op de boot voor ons af. Schoot snel van de lier halen en Zensation keert naar de andere kant en een deel van het zeil valt in't water. Samen zwoegen we om het weer aan boord te hijsen...pfff...dat scheelde niet zo véél! Volgens the Captain was alles onder controle en was er géén gevaar en was er nog een bootlengte overschot/tussen... Helemaal buiten adem en met een hart dat tegen tweehonderd per uur klopt, bekom ik in de kuip. Zeilen op anker...het is weer eens wat anders ;-)
En wat hebben we geleerd vandaag?!
Het optuigen van het andere zeil stellen we uit tot morgenvroeg, als we vast aan een steiger liggen!
vrijdag 26 februari 2016
St. Maarten, Simpson Bay(Caraïben)
Dinsdag, 23 februari '16
Al vroeg dinghieën we de brug onderdoor, de lagoon in en starten onze havenkantoor bezoeken van de verschillende havens die daar aanwezig zijn, op zoek naar een ligplaats voor tijdens de regatta. Want the Captain zou graag, omwille van gewicht en last ons Dinghietje en anker (regelement zegt: géén anker op de boeg) inclusief ankerketting ergens veilig droppen. En dit ergens in de lagoon droppen en vastmaken, vertrouwt hij niet en ik ga er niet de hele dag op zitten dobberen en bewaken... Maar er is direct geen andere optie, bij de ene na de andere haven vangen we bot en komen op een wachtlijst van enkele pagina's lang!
In de beruchte en cruisers-treffende-geliefde bar 'Lagoon' drinken we iets en houden ondertussen een oog op het havenkantoor, waar de havenmeester elk moment kan toekomen. Na een uur is hij nog niet opgedoken, dan maar mailen en langs de havenwinkel, want er hangt nog géén gastenvlag in het wand. Deze keer gaan we ze kopen, omdat ze een prachtig kasteel heeft en we hier wél even vertoeven en ze lang mag wapperen onder de zaling.
In de 'Island Water World'-winkel worden we overdonderd door het uitgebreide aanbod aan bootbenodigdheden...je denkt aan iets en je ziet het! Als je het hier niet vindt... Eric (Fransman) helpt ons met ons lijstje en geeft ook véél tips i.v.m. de regatta en St.Maarten zelf. Hij brengt ons ook naar 'hun' havenkantoor, NOG een haven waar we niet van wisten. Morgenvroeg om iets over acht uur, moeten we maar even terug komen, want de verantwoordelijke is er niet, maar...ze zijn geneigd om 'ja' te zeggen... Is dit ons waterkansje? Durven we dromen? Duimen maar! Eric stelt ons ook nog voor aan zijn Nederlandse collega, René, die ook een lange zeilreis heeft gemaakt en met zijn vrouw hier op hun boot woont. Hij heeft een prachtige power point over de Pacific en hij zet het morgen wél even op een memorystick van ons. Geweldig!
Rijk aan informatie en tips en een goed gevulde boodschappentas in de hand en met wat centjes armer wandelen we naar een grote doe-het-zelf- en huishoudzaak 'ACE'. Hier vinden we de rest van ons lijstje en nog andere spullen.
We maken een beetje kennis met de omgeving en zien ook hier weer een groot verschil tussen de lagen van de bevolking. In een straat zijn zeker wel vijf buurtwinkeltjes, het zijn bijna letterlijk buren van elkaar ;-) De aangelegde wegen zijn niet dat en een voetpad, wat is dat? Diepe goten zijn de enige vluchtstrook naast de weg. Ze zijn op plaatsen modderig, nat en glad en... zwiep...daar ga ik...boenk patat...op mijn gat! Ooooh, auwtsj, mijn bips. Mijn linker 'gatskaak' doet verschrikkelijk pijn en dat is een zwakke plek voor mijn slechte rug :-( Ik zit helemaal onder de modder. Met een natte shortrok zit ik even later, na een opfris beurtje aan de wastafel, te bekomen in de Lagoon bar. Het is er gezellig vertoeven en
ver vandaan, in de KLYC in Antwerpen ( ook een gezellig clubhuis) is het Heineken-crew vergadering en wij kunnen deelnemen m.b.v. FaceTime. Geweldig!
Om alvast in de lagoon te liggen voor de meting van ons schip (meer info volgt hier nog over), neemt onze dame afscheid van haar buren de pelikanen en de baai. Wanneer we door de brugopening varen, staan er tientallen mensen op het terras van de yachtclub te kijken, foto's te nemen en te zwaaien. We voelen ons even celebreties ;-) Als het nu al zo'n spektakel is (wij hebben daar ook al naar de in - en uitvarende boten staan kijken en foto's genomen van de 'giganten'), dat beloofd dan voor de dagelijkse invaart na elke wedstrijddag van de Heinekenregatta. Een jury geeft punten op de crew a.d.h.v. origineelste kleding/costuums, act en reactie van het publiek...we zijn benieuwd wat de Zensation-crew in petto heeft :-)
In de lagoon ligt ons meisje veel rustiger achter haar anker te dobberen, maar we missen wél het heldere water, het zand, zeeschildpadden en pelikanen.
Tijdens een regenbui zien we een volledige regenboog verschijnen en even later is de brug, tussen het Nederlandse en het Franse deel in de lagoon, verlicht en geeft het de hele tijd een afwisselende regenboog-kleurende lichtshow.
Met een kalender, pilots en kaarten van het Caraïebisch gebied, proberen we een voorlopige planning te maken voor de komende maanden hier...gaan we alles gezien krijgen op die tijd?
Zie blog: 'route'
Al vroeg dinghieën we de brug onderdoor, de lagoon in en starten onze havenkantoor bezoeken van de verschillende havens die daar aanwezig zijn, op zoek naar een ligplaats voor tijdens de regatta. Want the Captain zou graag, omwille van gewicht en last ons Dinghietje en anker (regelement zegt: géén anker op de boeg) inclusief ankerketting ergens veilig droppen. En dit ergens in de lagoon droppen en vastmaken, vertrouwt hij niet en ik ga er niet de hele dag op zitten dobberen en bewaken... Maar er is direct geen andere optie, bij de ene na de andere haven vangen we bot en komen op een wachtlijst van enkele pagina's lang!
In de beruchte en cruisers-treffende-geliefde bar 'Lagoon' drinken we iets en houden ondertussen een oog op het havenkantoor, waar de havenmeester elk moment kan toekomen. Na een uur is hij nog niet opgedoken, dan maar mailen en langs de havenwinkel, want er hangt nog géén gastenvlag in het wand. Deze keer gaan we ze kopen, omdat ze een prachtig kasteel heeft en we hier wél even vertoeven en ze lang mag wapperen onder de zaling.
In de 'Island Water World'-winkel worden we overdonderd door het uitgebreide aanbod aan bootbenodigdheden...je denkt aan iets en je ziet het! Als je het hier niet vindt... Eric (Fransman) helpt ons met ons lijstje en geeft ook véél tips i.v.m. de regatta en St.Maarten zelf. Hij brengt ons ook naar 'hun' havenkantoor, NOG een haven waar we niet van wisten. Morgenvroeg om iets over acht uur, moeten we maar even terug komen, want de verantwoordelijke is er niet, maar...ze zijn geneigd om 'ja' te zeggen... Is dit ons waterkansje? Durven we dromen? Duimen maar! Eric stelt ons ook nog voor aan zijn Nederlandse collega, René, die ook een lange zeilreis heeft gemaakt en met zijn vrouw hier op hun boot woont. Hij heeft een prachtige power point over de Pacific en hij zet het morgen wél even op een memorystick van ons. Geweldig!
Rijk aan informatie en tips en een goed gevulde boodschappentas in de hand en met wat centjes armer wandelen we naar een grote doe-het-zelf- en huishoudzaak 'ACE'. Hier vinden we de rest van ons lijstje en nog andere spullen.
We maken een beetje kennis met de omgeving en zien ook hier weer een groot verschil tussen de lagen van de bevolking. In een straat zijn zeker wel vijf buurtwinkeltjes, het zijn bijna letterlijk buren van elkaar ;-) De aangelegde wegen zijn niet dat en een voetpad, wat is dat? Diepe goten zijn de enige vluchtstrook naast de weg. Ze zijn op plaatsen modderig, nat en glad en... zwiep...daar ga ik...boenk patat...op mijn gat! Ooooh, auwtsj, mijn bips. Mijn linker 'gatskaak' doet verschrikkelijk pijn en dat is een zwakke plek voor mijn slechte rug :-( Ik zit helemaal onder de modder. Met een natte shortrok zit ik even later, na een opfris beurtje aan de wastafel, te bekomen in de Lagoon bar. Het is er gezellig vertoeven en
ver vandaan, in de KLYC in Antwerpen ( ook een gezellig clubhuis) is het Heineken-crew vergadering en wij kunnen deelnemen m.b.v. FaceTime. Geweldig!
Om alvast in de lagoon te liggen voor de meting van ons schip (meer info volgt hier nog over), neemt onze dame afscheid van haar buren de pelikanen en de baai. Wanneer we door de brugopening varen, staan er tientallen mensen op het terras van de yachtclub te kijken, foto's te nemen en te zwaaien. We voelen ons even celebreties ;-) Als het nu al zo'n spektakel is (wij hebben daar ook al naar de in - en uitvarende boten staan kijken en foto's genomen van de 'giganten'), dat beloofd dan voor de dagelijkse invaart na elke wedstrijddag van de Heinekenregatta. Een jury geeft punten op de crew a.d.h.v. origineelste kleding/costuums, act en reactie van het publiek...we zijn benieuwd wat de Zensation-crew in petto heeft :-)
In de lagoon ligt ons meisje veel rustiger achter haar anker te dobberen, maar we missen wél het heldere water, het zand, zeeschildpadden en pelikanen.
Tijdens een regenbui zien we een volledige regenboog verschijnen en even later is de brug, tussen het Nederlandse en het Franse deel in de lagoon, verlicht en geeft het de hele tijd een afwisselende regenboog-kleurende lichtshow.
Met een kalender, pilots en kaarten van het Caraïebisch gebied, proberen we een voorlopige planning te maken voor de komende maanden hier...gaan we alles gezien krijgen op die tijd?
Zie blog: 'route'
woensdag 24 februari 2016
St. Barthelemy, Île Fourchue - St. Maarten, Simpson Bay (Caraïben)
Maandag, 22 februari '16
Het lijkt hier wél een spookbaai, alle boten in een andere richting achter hun anker of meerboei...raar, meestal draait iedereen met haar neus in de wind, de ene al wat sneller of langzamer dan de andere. Deining neemt hier de overhand of zijn het de golven die inslaan op de rotsen van en in de baai? We rollen met z'n allen in een verschillend ritme van links naar rechts.
Noch het rollen, noch onze barracuda hebben ons uit onze slaap gehouden! Barracuda? Ja, hoe groter de vis, hoe groter de kans op 'ciguatera' (=koraalziekte, zie link: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Ciguatera ), een ziekte die je krijgt bij het eten van vissen die koraal eten en aangezien een barracuda kleinere koraalvissen eet...maar het is pas een gevaar als ze groter zijn dan 80cm of 2,5 kg. Straks eten we de rest van de lekkere vis op ;-)
Voor vertrek komt er even een schildpad zijn kopje boven steken. Slechts twaalf mijl zijn we verwijderd van St. Maarten, we zien het eiland vanop Île Fourchue liggen. Crew van een andere boot roept ons bij vertrek toe: 'Your line!' Lijn? We hebben toch géén lijnen/touwen gebruikt? Het is onze puts (emmer) die nog langszij hangt, om het schommelen te minderen... Die waren we even vergeten binnen te halen.
Een zacht briesje voert ons en we kruisen af voorbij Philipsburg, met de afgemeerde cruiseboten, naar Simpson Bay. In het turquoise water gooien we het anker. Op het droogdok zitten verschillende pelikanen te kijken en ook hier zien we weer een nieuwsgierige schildpad even boven water komen piepen. Het Prinses Juliana vliegveld is hier vlakbij en jumbo's en andere vliegtuigen stijgen en landen hier schrijlings boven ons meisje haar mast.
Bij de douane krijgen we 'eindelijk', na meer dan negen maanden reizen, onze eerste stempel in onze reispaspoort gedrukt :-) Hoeveel gaan er nog volgen? Ook de bootdocumenten worden voor het eerst, na de Canarische, in de Caraïben gecheckt. Zijn we nu officieel hier? Het blijft nog steeds onrealistisch. Ook toen we gisteren voorbij Gustavia, St. Barth/Barthélemy, en enkele uren geleden langs Philipsburg, St. Maarten vaarden, plaatsen waar we reeds afmeerden met een cruiseboot. Waren we toen daar? En zijn we nu echt zelf op eigen kiel hier?! Het lijkt nog steeds niet helemaal door te dringen...
Sint Maarten of St. Martin is een eiland van twee landen, de Nederlandse kant, waar wij liggen, is de voertaal Engels, ook al wordt er nog enkele uren Nederlands onderwezen en is het betaalmiddel US $. De Franse kant is Franstalig en heeft de € als valuta.
In de yachtclub, bevinden we ons in het hoofdkwartier van de Heineken-regatta. Leuk dat we hier toch door een serveerster in het Nederlands bediend worden. Het is hier enorm ver-Amerikaanst (is dit een werkwoord?!) en dat is aan de prijzen te zien! Enige tijd na een heerlijke lunch en wat internetten, begint 'Happy Hour' en verschijnt er een snackkaart. Hierop zien we bitterballen en frikandel, curryworst voor de Vlamingen, speciale opstaan! Onze buikjes zitten vol, maar daar komen we zeker nog eens voor terug ;-)
Met ons Dinghietje varen we door de grote lagoon met verschillende havens, huizen en resorts er rond. Aan een groene boei ligt een dinghy met motorpech. We geven een sleepje aan de Nederlander. Zo kunnen we ook eens iemand helpen.
De gemiddelde grootte van yachten is hier immens en velen voeren een Engelse of Amerikaanse vlag. Met onze dame voelen we ons plots klein, oud en lelijk, ook al vinden we haar fantastisch en beeldschoon en is the Captain haar dagelijks weer stukje voor stukje aan het opblinken. Ja, hij verzorgt haar met véél liefde en zorg en haar huidje heeft ook extra crémekes nodig om haar te beschermen tegen de krachtige UV-stralen. Hier liggen spik-splinter nieuwe, ultra moderne, gestroomlijnde 'bakken' te blinken!!! Daar kunnen we niet tegen op!
Maar...we zijn hier toch ook maar. Niet?!
Het lijkt hier wél een spookbaai, alle boten in een andere richting achter hun anker of meerboei...raar, meestal draait iedereen met haar neus in de wind, de ene al wat sneller of langzamer dan de andere. Deining neemt hier de overhand of zijn het de golven die inslaan op de rotsen van en in de baai? We rollen met z'n allen in een verschillend ritme van links naar rechts.
Noch het rollen, noch onze barracuda hebben ons uit onze slaap gehouden! Barracuda? Ja, hoe groter de vis, hoe groter de kans op 'ciguatera' (=koraalziekte, zie link: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Ciguatera ), een ziekte die je krijgt bij het eten van vissen die koraal eten en aangezien een barracuda kleinere koraalvissen eet...maar het is pas een gevaar als ze groter zijn dan 80cm of 2,5 kg. Straks eten we de rest van de lekkere vis op ;-)
Voor vertrek komt er even een schildpad zijn kopje boven steken. Slechts twaalf mijl zijn we verwijderd van St. Maarten, we zien het eiland vanop Île Fourchue liggen. Crew van een andere boot roept ons bij vertrek toe: 'Your line!' Lijn? We hebben toch géén lijnen/touwen gebruikt? Het is onze puts (emmer) die nog langszij hangt, om het schommelen te minderen... Die waren we even vergeten binnen te halen.
Een zacht briesje voert ons en we kruisen af voorbij Philipsburg, met de afgemeerde cruiseboten, naar Simpson Bay. In het turquoise water gooien we het anker. Op het droogdok zitten verschillende pelikanen te kijken en ook hier zien we weer een nieuwsgierige schildpad even boven water komen piepen. Het Prinses Juliana vliegveld is hier vlakbij en jumbo's en andere vliegtuigen stijgen en landen hier schrijlings boven ons meisje haar mast.
Bij de douane krijgen we 'eindelijk', na meer dan negen maanden reizen, onze eerste stempel in onze reispaspoort gedrukt :-) Hoeveel gaan er nog volgen? Ook de bootdocumenten worden voor het eerst, na de Canarische, in de Caraïben gecheckt. Zijn we nu officieel hier? Het blijft nog steeds onrealistisch. Ook toen we gisteren voorbij Gustavia, St. Barth/Barthélemy, en enkele uren geleden langs Philipsburg, St. Maarten vaarden, plaatsen waar we reeds afmeerden met een cruiseboot. Waren we toen daar? En zijn we nu echt zelf op eigen kiel hier?! Het lijkt nog steeds niet helemaal door te dringen...
Sint Maarten of St. Martin is een eiland van twee landen, de Nederlandse kant, waar wij liggen, is de voertaal Engels, ook al wordt er nog enkele uren Nederlands onderwezen en is het betaalmiddel US $. De Franse kant is Franstalig en heeft de € als valuta.
In de yachtclub, bevinden we ons in het hoofdkwartier van de Heineken-regatta. Leuk dat we hier toch door een serveerster in het Nederlands bediend worden. Het is hier enorm ver-Amerikaanst (is dit een werkwoord?!) en dat is aan de prijzen te zien! Enige tijd na een heerlijke lunch en wat internetten, begint 'Happy Hour' en verschijnt er een snackkaart. Hierop zien we bitterballen en frikandel, curryworst voor de Vlamingen, speciale opstaan! Onze buikjes zitten vol, maar daar komen we zeker nog eens voor terug ;-)
Met ons Dinghietje varen we door de grote lagoon met verschillende havens, huizen en resorts er rond. Aan een groene boei ligt een dinghy met motorpech. We geven een sleepje aan de Nederlander. Zo kunnen we ook eens iemand helpen.
De gemiddelde grootte van yachten is hier immens en velen voeren een Engelse of Amerikaanse vlag. Met onze dame voelen we ons plots klein, oud en lelijk, ook al vinden we haar fantastisch en beeldschoon en is the Captain haar dagelijks weer stukje voor stukje aan het opblinken. Ja, hij verzorgt haar met véél liefde en zorg en haar huidje heeft ook extra crémekes nodig om haar te beschermen tegen de krachtige UV-stralen. Hier liggen spik-splinter nieuwe, ultra moderne, gestroomlijnde 'bakken' te blinken!!! Daar kunnen we niet tegen op!
Maar...we zijn hier toch ook maar. Niet?!
dinsdag 23 februari 2016
Antigua, Jolly Harbour - St. Barthélemy, Île Fourchue (Caraïben)
Zondag, 21 februari '16
Zalig slapen hier in't paradijs, wel wat kort...al voor half zes haalt the Captain het anker op. Een tocht van 75NM ligt voor ons. Eens we vertrokken zijn, ga ik nog even soezen.
Enkele uren later zetten we SPI, maar drie uur later laat het beetje wind dat we hebben, ons in de steek, de rest van de tocht gaat op motor...Pfff...dat zijn nog vele uren :-(
Bij de haven van Gustavia, St.Barthélemy liggen heel wat kleine cruiseboten of zijn het mega-motor-yachten? Ook de ankerplek is goed gevuld met zeiljachten en rollen ze lekker...Even een baai verder varen, daar liggen ze ook behoorlijk te rollen. Laatste mogelijke plek is bij Île Fourchue. Het eilandje lijkt wel een maanlandschap, ruwer, kaler en veel uitstekende verloren gelopen rotsformatie... Op het zwarte kiezelstrand slaat de branding in. De volle maan komt reeds op, als we ankeren en genieten in de kuip van de zonsondergang. Rollen, rollen, rollen,... Alle masten en sterretjes gaan op en neer.
Op ons bord verschijnt de zelfgevangen barracuda, die ons heerlijk smaakt ;-)
Zalig slapen hier in't paradijs, wel wat kort...al voor half zes haalt the Captain het anker op. Een tocht van 75NM ligt voor ons. Eens we vertrokken zijn, ga ik nog even soezen.
Enkele uren later zetten we SPI, maar drie uur later laat het beetje wind dat we hebben, ons in de steek, de rest van de tocht gaat op motor...Pfff...dat zijn nog vele uren :-(
Bij de haven van Gustavia, St.Barthélemy liggen heel wat kleine cruiseboten of zijn het mega-motor-yachten? Ook de ankerplek is goed gevuld met zeiljachten en rollen ze lekker...Even een baai verder varen, daar liggen ze ook behoorlijk te rollen. Laatste mogelijke plek is bij Île Fourchue. Het eilandje lijkt wel een maanlandschap, ruwer, kaler en veel uitstekende verloren gelopen rotsformatie... Op het zwarte kiezelstrand slaat de branding in. De volle maan komt reeds op, als we ankeren en genieten in de kuip van de zonsondergang. Rollen, rollen, rollen,... Alle masten en sterretjes gaan op en neer.
Op ons bord verschijnt de zelfgevangen barracuda, die ons heerlijk smaakt ;-)
Guadeloupe, Deshaies - Antigua, Jolly Harbour (Caraïben)
Zaterdag, 20 februari '16
Drie boten verlaten gelijktijdig de baai van Deshaises en het vlindervormige, gevarieerde eiland Guadeloupe. Verdere ontdekking ervan zal voor een andere keer zijn.
Ook vandaag laat de wind ons vaker in de steek dan dat die ons verder blaast. Maar we treuren niet, want we hebben al snel beet: een barracuda van 60cm! Onze beloning van gisteren ;-) Na enkele slagen van de lierhendel is ie nog bij bewust zijn en tijdens het spartelen in het net, bijt hij het net met zijn scherpe tanden stuk en raakt een tand mijn vinger, alvorens we hem in de emmer dwingen! Het is een schampschot met wat bloedvergiet. De lierhendel mept hem nog enkele keren extra. Hij blijft naspartelen...sterk beestje! Nu ligt die onthoofd en ontschubd tegen het koelelement in de koelkast. Die het trouwens SUPER doet en zelfs vriest en héél belangrijk: minder energie verbruikt! Onze batterijen zijn elke dag voor 100% vol. Fantastisch!
The Captain spot fonteinen boven het wateroppervlak. Walvissen! Een moeder met kind. Eindelijk zien we walvissen en een korte tijd later spotten we weer één en even later nog één. Geweldig!!! Onze dag kan niet meer stuk!
De nieuwe vlag van Antigua wordt gemaakt en gehesen. Ondertussen wordt het water weer blauwer...ook al regent het, dan nog is het water appelblauwzeegroen en glinsteren de zandstranden langs de kustlijn. Mooi, prachtig, oogverblindend, onbeschrijflijk knap...Paridise!
In de baai van Jolly Harbour zien we al gauw een zeeschildpad aan Zensation. Wat een prachtige dag en bestemming. Jammer dat het weer een blitzbezoek is...morgen moeten we alweer verder. Ja, Sint Maarten roept i.v.m. De Heineken regatta!
Hier is ook net een regatta gefinished en maandag is er een grote regatta vertrekkend in het zuiden van Antigua. The Captain had de start graag gezien, maar ja, je kan niet alles zien of bij zijn...keuzes maken is niet makkelijk.
Het is te laat om nog in te klaren. Mogen we dan wél of niet aan land? Kunnen we een boete krijgen?
Langs de aanvaarroute van de haven tuffen we met ons Dinghietje richting dinghy-dock. De vaarweg vertakt zich in verscheidene zijarmen, met op de oevers prachtige houten vakantiehuisjes en villa's met steigers en yachten voor de deur. Wouw! Het lijkt wat op de binnenhaven van Kortgene x100 of 1000, maar dan in 't paradijs!!! Kwijl, kwijl, ...
One day in THIS Paridise ;-)
Drie boten verlaten gelijktijdig de baai van Deshaises en het vlindervormige, gevarieerde eiland Guadeloupe. Verdere ontdekking ervan zal voor een andere keer zijn.
Ook vandaag laat de wind ons vaker in de steek dan dat die ons verder blaast. Maar we treuren niet, want we hebben al snel beet: een barracuda van 60cm! Onze beloning van gisteren ;-) Na enkele slagen van de lierhendel is ie nog bij bewust zijn en tijdens het spartelen in het net, bijt hij het net met zijn scherpe tanden stuk en raakt een tand mijn vinger, alvorens we hem in de emmer dwingen! Het is een schampschot met wat bloedvergiet. De lierhendel mept hem nog enkele keren extra. Hij blijft naspartelen...sterk beestje! Nu ligt die onthoofd en ontschubd tegen het koelelement in de koelkast. Die het trouwens SUPER doet en zelfs vriest en héél belangrijk: minder energie verbruikt! Onze batterijen zijn elke dag voor 100% vol. Fantastisch!
The Captain spot fonteinen boven het wateroppervlak. Walvissen! Een moeder met kind. Eindelijk zien we walvissen en een korte tijd later spotten we weer één en even later nog één. Geweldig!!! Onze dag kan niet meer stuk!
De nieuwe vlag van Antigua wordt gemaakt en gehesen. Ondertussen wordt het water weer blauwer...ook al regent het, dan nog is het water appelblauwzeegroen en glinsteren de zandstranden langs de kustlijn. Mooi, prachtig, oogverblindend, onbeschrijflijk knap...Paridise!
In de baai van Jolly Harbour zien we al gauw een zeeschildpad aan Zensation. Wat een prachtige dag en bestemming. Jammer dat het weer een blitzbezoek is...morgen moeten we alweer verder. Ja, Sint Maarten roept i.v.m. De Heineken regatta!
Hier is ook net een regatta gefinished en maandag is er een grote regatta vertrekkend in het zuiden van Antigua. The Captain had de start graag gezien, maar ja, je kan niet alles zien of bij zijn...keuzes maken is niet makkelijk.
Het is te laat om nog in te klaren. Mogen we dan wél of niet aan land? Kunnen we een boete krijgen?
Langs de aanvaarroute van de haven tuffen we met ons Dinghietje richting dinghy-dock. De vaarweg vertakt zich in verscheidene zijarmen, met op de oevers prachtige houten vakantiehuisjes en villa's met steigers en yachten voor de deur. Wouw! Het lijkt wat op de binnenhaven van Kortgene x100 of 1000, maar dan in 't paradijs!!! Kwijl, kwijl, ...
One day in THIS Paridise ;-)
zondag 21 februari 2016
Guadeloupe, Marine Rivière Sens - Deshaies (Caraïben)
Vrijdag, 19 februari '16
Alweer is de regen van de partij als we ontwaken. Het is weer even geleden dat de deining ons een onrustige nacht bezorgde, maar vannacht was het zover :-(
Een pelikaan komt ons begroeten en maakt aanstalten om op het dek te landen, maar bedenkt zichzelf dan. Prachtig hoe die vogels net boven het wateroppervlak zweven.
Onze planning om te voet naar de stad Basse Terre te stappen, een mijl verderop, veranderen we door er naar toe te varen. Maar wanneer we er toekomen, lijkt het ons te stads en nodigt het ons niet meteen uit, dus varen we meteen door naar Deshaies. De wind laat ons meerdere keren in de steek. Zeilen heisen, strijken, motor aan, dit scenario wordt een aantal keer herhaald. Het is een rustige tocht en eindelijk gaat de vismolen nog eens af, trrr...we houden van dat geluid! Aan de haak hangt een kleine tonijn van slechts 20cm. We bevinden hem te klein en geven hem terug zijn vrijheid, zodat hij nog wat kan groeien en in de hoop dat we als beloning van onze goede daad een groter exemplaar vangen...maar dat gebeurt jammer genoeg niet...althans vandaag niet ;-)
We varen voorbij Pigeonn Island, een mini archipel van eilandjes en rotsblokken. Het bekend als réserve Jacques Cousteau, een druk bezochte duikparadijs, het ligt er vol met excursieboten, veel te toeristisch, maar het ziet er wél mooi uit boven water, wat voor schatten zijn er allemaal onder water verstopt?!
Deshaies ziet er knus uit en heeft kleurrijke beach bars met houten paalterrassen op het strand. Het water nodigt uit en we koelen af in het water. Als ik me even later afdroog, zie ik een zeeschildpad nog net zijn kopje boven water steken!
Tussen de regendruppels door varen we naar de dinghysteiger en gaan uitklaren, zodat we morgenvroeg Guadeloupe kunnen verlaten. Ook hier is er weer geen controle van onze papieren. We lopen nog even langs de boulangerie en kopen nog baguetten en brioche, want we krijgen bezoek op de borrel. Voor morgen nemen we nog een toetje mee. The Captain houdt wél van de Franse eilanden, of is het van de bakkers, of van de toetjes die ze verkopen? Tompoes, oftewel millefeuille en een eclair kunnen hem wél bekoren ;-)
Borrelen op onze dame met Brigitte & Rob van SY Twixx en met Maaike & Leo van SY Chimo, waar we mee kennis maken. De avond is zo weer voorbij en we plannen allen om morgenvroeg tegen zeven uur het anker op te halen.
Alweer is de regen van de partij als we ontwaken. Het is weer even geleden dat de deining ons een onrustige nacht bezorgde, maar vannacht was het zover :-(
Een pelikaan komt ons begroeten en maakt aanstalten om op het dek te landen, maar bedenkt zichzelf dan. Prachtig hoe die vogels net boven het wateroppervlak zweven.
Onze planning om te voet naar de stad Basse Terre te stappen, een mijl verderop, veranderen we door er naar toe te varen. Maar wanneer we er toekomen, lijkt het ons te stads en nodigt het ons niet meteen uit, dus varen we meteen door naar Deshaies. De wind laat ons meerdere keren in de steek. Zeilen heisen, strijken, motor aan, dit scenario wordt een aantal keer herhaald. Het is een rustige tocht en eindelijk gaat de vismolen nog eens af, trrr...we houden van dat geluid! Aan de haak hangt een kleine tonijn van slechts 20cm. We bevinden hem te klein en geven hem terug zijn vrijheid, zodat hij nog wat kan groeien en in de hoop dat we als beloning van onze goede daad een groter exemplaar vangen...maar dat gebeurt jammer genoeg niet...althans vandaag niet ;-)
We varen voorbij Pigeonn Island, een mini archipel van eilandjes en rotsblokken. Het bekend als réserve Jacques Cousteau, een druk bezochte duikparadijs, het ligt er vol met excursieboten, veel te toeristisch, maar het ziet er wél mooi uit boven water, wat voor schatten zijn er allemaal onder water verstopt?!
Deshaies ziet er knus uit en heeft kleurrijke beach bars met houten paalterrassen op het strand. Het water nodigt uit en we koelen af in het water. Als ik me even later afdroog, zie ik een zeeschildpad nog net zijn kopje boven water steken!
Tussen de regendruppels door varen we naar de dinghysteiger en gaan uitklaren, zodat we morgenvroeg Guadeloupe kunnen verlaten. Ook hier is er weer geen controle van onze papieren. We lopen nog even langs de boulangerie en kopen nog baguetten en brioche, want we krijgen bezoek op de borrel. Voor morgen nemen we nog een toetje mee. The Captain houdt wél van de Franse eilanden, of is het van de bakkers, of van de toetjes die ze verkopen? Tompoes, oftewel millefeuille en een eclair kunnen hem wél bekoren ;-)
Borrelen op onze dame met Brigitte & Rob van SY Twixx en met Maaike & Leo van SY Chimo, waar we mee kennis maken. De avond is zo weer voorbij en we plannen allen om morgenvroeg tegen zeven uur het anker op te halen.
zaterdag 20 februari 2016
Guadeloupe, Point-à-Pitre - Marine Rivière de Sense (Caraïben)
Donderdag, 18 februari '16
Liggen we hier in een paradijs, regent het toch wél zeker! De vijftig tinten blauw/groen lijken meteen minder kleur- en kwijlrijk, hi, hi, hi. Maar niet getreurd, na regen komt zonneschijn en dat is hier zeker het geval. En hoe, ze geeft er meteen een stevige lap op en brandt alle wolken weg :-)
In de stad aan de kade brengen vissers hun vangst aan land en en verkopen er verschillende soorten vis: tonijn, bonito, zeebaars en nog vele andere die we niet kennen met de kleuren blauw, roze, geel. Gigantische langoesten proberen uit bakken te kruipen. Pelikanen hebben zich in grote getallen verzameld bij de vissers in de hoop iets lekkers te krijgen, terwijl de vissen met veel zorg ontdarmd, gefileerd en ontschubd worden met behulp van kroonkurken op een stok. (Gek, dit was een zelfgemaakt muziekinstrument dat we gebruikten in de klas en hier schrapen ze er de schubben mee van de vissen, hi, hi, hi, had ik dat geweten...)
De fruit -& en groentenmarkt oogt weer kleurrijk, en we worden alweer afgezet bij de aankoop van enkele stuks! Jammer, dat ze de toeristen zo uitbuiten! Kopen dan liever in de supermarkt, waar de prijzen zijn getekend en het voor iedereen hetzelfde is.
Het stadje heeft prachtige houten gebouwen met balkons en smeedijzerwerken, jammer dat de staat ervan en kleuren verwaarloosd worden. Toch ademt het hier 'echt Caraïben' uit en armoede is ook duidelijk aanwezig. Toch is er een heuse winkelstraat met verscheidene zijstraten met overvolle winkels met kledij, schoeisel, lingerie, accessoires, kleurrijke stoffen met vooral de geel, oranje, rood, groene Caraïbische geruite stof, enz... Het is de 'Abdijstraat' in Antwerpen in 't veelvoud!!! Als je hier niet vindt wat je zoekt...;-)
Bij terugkomst in de baai, zien we tussen alle Franse vlaggen nog een Belgische vlag en wanneer we even later vertrekken, komt er nog een boot met onze driekleur voorbij gevaren.
We varen naar de westkant van de linkervleugel van het vlindervormige eiland. De tocht verloopt aangenaam en onderweg komen we een chauvinistische landgenoot tegen, die enthousiast met zijn vlag op het achterdek staat te zwaaien naar ons. Leuk om te weten dat er nog enkele Belgen hier rondvaren.
Net voor zonsondergang liggen we voor de haven van 'Rivière de Sens'. Op AIS, zien we dat SY Twixx in de haven ligt. We hebben hen al in Spanje mislopen en gisteren in Pointe-à-Pitre. Zou het ons lukken om elkaar hier terug te zien? En ja hoor, Brigitte & Rob zijn aan boord. Een uitgebreid warm ontvangst met borrel en lekkers volgt, aangevuld met avontuurlijke verhalen en een fantastische avond :-)
Liggen we hier in een paradijs, regent het toch wél zeker! De vijftig tinten blauw/groen lijken meteen minder kleur- en kwijlrijk, hi, hi, hi. Maar niet getreurd, na regen komt zonneschijn en dat is hier zeker het geval. En hoe, ze geeft er meteen een stevige lap op en brandt alle wolken weg :-)
In de stad aan de kade brengen vissers hun vangst aan land en en verkopen er verschillende soorten vis: tonijn, bonito, zeebaars en nog vele andere die we niet kennen met de kleuren blauw, roze, geel. Gigantische langoesten proberen uit bakken te kruipen. Pelikanen hebben zich in grote getallen verzameld bij de vissers in de hoop iets lekkers te krijgen, terwijl de vissen met veel zorg ontdarmd, gefileerd en ontschubd worden met behulp van kroonkurken op een stok. (Gek, dit was een zelfgemaakt muziekinstrument dat we gebruikten in de klas en hier schrapen ze er de schubben mee van de vissen, hi, hi, hi, had ik dat geweten...)
De fruit -& en groentenmarkt oogt weer kleurrijk, en we worden alweer afgezet bij de aankoop van enkele stuks! Jammer, dat ze de toeristen zo uitbuiten! Kopen dan liever in de supermarkt, waar de prijzen zijn getekend en het voor iedereen hetzelfde is.
Het stadje heeft prachtige houten gebouwen met balkons en smeedijzerwerken, jammer dat de staat ervan en kleuren verwaarloosd worden. Toch ademt het hier 'echt Caraïben' uit en armoede is ook duidelijk aanwezig. Toch is er een heuse winkelstraat met verscheidene zijstraten met overvolle winkels met kledij, schoeisel, lingerie, accessoires, kleurrijke stoffen met vooral de geel, oranje, rood, groene Caraïbische geruite stof, enz... Het is de 'Abdijstraat' in Antwerpen in 't veelvoud!!! Als je hier niet vindt wat je zoekt...;-)
Bij terugkomst in de baai, zien we tussen alle Franse vlaggen nog een Belgische vlag en wanneer we even later vertrekken, komt er nog een boot met onze driekleur voorbij gevaren.
We varen naar de westkant van de linkervleugel van het vlindervormige eiland. De tocht verloopt aangenaam en onderweg komen we een chauvinistische landgenoot tegen, die enthousiast met zijn vlag op het achterdek staat te zwaaien naar ons. Leuk om te weten dat er nog enkele Belgen hier rondvaren.
Net voor zonsondergang liggen we voor de haven van 'Rivière de Sens'. Op AIS, zien we dat SY Twixx in de haven ligt. We hebben hen al in Spanje mislopen en gisteren in Pointe-à-Pitre. Zou het ons lukken om elkaar hier terug te zien? En ja hoor, Brigitte & Rob zijn aan boord. Een uitgebreid warm ontvangst met borrel en lekkers volgt, aangevuld met avontuurlijke verhalen en een fantastische avond :-)
Dominica, Portsmouth - Guadeloupe, Point-à-Pitre (Caraïben)
Woensdag, 17 februari '16
We worden wakker van waterdruppels in ons gezicht...we hebben toch vannacht maar weer de luiken boven ons hoofd open gezet voor frisse lucht. De dag op Dominica ontwaakt met regen en dikke pakken donkere wolken boven zich. Zou dit het regeneiland zijn? In ieder geval heeft ons zelfgemaakte Dominica-vlag de vuurdoop doorstaan en wappert nog kleurrijk in het wand.
Zetten zeil en gaan op zoek naar heldere lucht, zon en beter weer. En dat vinden we reeds snel. Maar ook vandaag is het een zeiltochtje van veertig mijl om 'U' tegen te zeggen. Net zoals gisteren is het intensief en zoutwaterrijk. The Captain heeft het druk met telkens te anticiperen op de verschillende winden en windvlagen. Waar is die duikbril? De buiskap en bimini beschermen ons een klein beetje voor het overkomende zeewater.
Onderweg komen we vissers tegen die heerlijk liggen te klotsen en te schommelen in kleine vissersbootjes en hun vangst checken bij hun visboeien in water van tachtig meter diep of meer. Wat een job!
Guadeloupe komt in zicht en de Franse vlag wordt weer gehesen. Al snel staan we te kwijlen van het vijftig tinten blauw/groene water en hagelwitte zandstranden. Wouw, knap zeg!
Het eiland heeft de vorm van een vlinder en we droppen ons anker aan de zuidwest-kant van de rechtse vleugel, aan de stad Pointe-à-Pitre.
Met ons Dinghietje gaan we inklaren in de haven en net zoals op Martinique wordt ook hier geen enkel paspoort of bootdocument gecontroleerd. Voor hetzelfde geld staat hier Janneke of Mieke op ons inklaardocument...who cares?
Rondom de haven staan identieke gebouwen, waarin appartementen en horeca-zaken en winkels zich bevinden. We bezoeken enkele beruchte bars uit de pilot, nml. 'Route de Rum' met prachtige schetsen van deelnemers aan deze regatta en 'Pirate Carebeen' waar cruisers zich verzamelen tussen piratenbeelden.
Tijdens de apo in de kuip, passeert er een cruiseschip met vele kijklustigen op het dek...Zensation poseert weer als een echt fotomodel ;-) Enkele jaren geleden stonden we zelf aan boord van zo'n schip en droomden en wensten we hier met een zeilboot te liggen en te varen...en kijk nu...Zijn we hier dan toch echt?!
We worden wakker van waterdruppels in ons gezicht...we hebben toch vannacht maar weer de luiken boven ons hoofd open gezet voor frisse lucht. De dag op Dominica ontwaakt met regen en dikke pakken donkere wolken boven zich. Zou dit het regeneiland zijn? In ieder geval heeft ons zelfgemaakte Dominica-vlag de vuurdoop doorstaan en wappert nog kleurrijk in het wand.
Zetten zeil en gaan op zoek naar heldere lucht, zon en beter weer. En dat vinden we reeds snel. Maar ook vandaag is het een zeiltochtje van veertig mijl om 'U' tegen te zeggen. Net zoals gisteren is het intensief en zoutwaterrijk. The Captain heeft het druk met telkens te anticiperen op de verschillende winden en windvlagen. Waar is die duikbril? De buiskap en bimini beschermen ons een klein beetje voor het overkomende zeewater.
Onderweg komen we vissers tegen die heerlijk liggen te klotsen en te schommelen in kleine vissersbootjes en hun vangst checken bij hun visboeien in water van tachtig meter diep of meer. Wat een job!
Guadeloupe komt in zicht en de Franse vlag wordt weer gehesen. Al snel staan we te kwijlen van het vijftig tinten blauw/groene water en hagelwitte zandstranden. Wouw, knap zeg!
Het eiland heeft de vorm van een vlinder en we droppen ons anker aan de zuidwest-kant van de rechtse vleugel, aan de stad Pointe-à-Pitre.
Met ons Dinghietje gaan we inklaren in de haven en net zoals op Martinique wordt ook hier geen enkel paspoort of bootdocument gecontroleerd. Voor hetzelfde geld staat hier Janneke of Mieke op ons inklaardocument...who cares?
Rondom de haven staan identieke gebouwen, waarin appartementen en horeca-zaken en winkels zich bevinden. We bezoeken enkele beruchte bars uit de pilot, nml. 'Route de Rum' met prachtige schetsen van deelnemers aan deze regatta en 'Pirate Carebeen' waar cruisers zich verzamelen tussen piratenbeelden.
Tijdens de apo in de kuip, passeert er een cruiseschip met vele kijklustigen op het dek...Zensation poseert weer als een echt fotomodel ;-) Enkele jaren geleden stonden we zelf aan boord van zo'n schip en droomden en wensten we hier met een zeilboot te liggen en te varen...en kijk nu...Zijn we hier dan toch echt?!
Martinique, St. Pierre - Dominica, Portsmouth (Caraïben)
Dinsdag, 16 februari '16
De gele zeester ligt nog dicht bij ons anker en blijft er rustig liggen wanneer ons zwaar groot ijzeren houvast de zeebodem uit z'n grip laat. Er zijn nog andere schepen waar beweging op is en vertrekken.
De wind is variabel in kracht en richting. We hebben een vijfenvijftig mijl voor de boeg, 'peanuts' in vergelijking met onze oversteek van 2800NM in één stuk. Dat zullen eens even snel bezeilen. Niet dus!!! De luxe cruise is voorbij...neen, niet omdat de Cherrenstef de boot heeft verlaten, neen, we krijgen een stevig tripje. Alle windstanden passeren ons: voor de wind, ruime wind, halve wind, aan de wind. Windkracht van 3 tot 35 knopen, de motor moet ook even draaien en ons vooruit helpen. Alle luiken en ramen zijn weer toe en de stoppen zitten in de verluchtingsgaten. Water komt over de boeg en de spreadhood heen. Zelfs in de kuip krijgen we regelmatig een zoutwaterdouche over ons heen. Ook al is het water warm en zitten we in badkledij, is het toch telkens even gillen en happen naar lucht, hi, hi, hi,...;-)
Ja, dat is een héél intensief en minder comfortabel tochtje, dan de achtiendagen en half van de oversteek van de Atlantische Oceaan. En te weten dat we nu maar even van eiland naar eiland varen in de Caraïbische zee. Dachten dat varen op het Veerse Meer frustrerend was met de eilandjes en bomen die de wind steeds van 'allé kanté' laat waaien en beïnvloed. Wat is het hier? Acceleratie zone, valwinden, tunneleffect,...? Ja, zeilen is een sport!
Tussen alle zeilstanden en douches door, probeer ik me te wagen aan het tekenen en inkleuren van onze eerste zelfgemaakte gastenvlag (vlag van het land waar je bent en dat je uit beleefdheid onder de rechter zaling hangt). Ik heb lang getwijfeld of ik die van Dominica zou maken, ze is zeker niet de gemakkelijkste om mee te starten, met haar prachtige papegaai in het midden met sterren er rond. En aangezien we er enkel stoppen voor een overnachting en dus niet gaan inklaren of aan land gaan, is het dan wél nodig of moeten we de quarentaine vlag (gele vlag) hangen? Who knows? Ik ga de uitdaging aan en maak eerst een schets op papier, alvorens op een blanco vlag te beginnen. Af en toe moet ik mijn teken- en kleuractiviteit staken om te vluchten voor de waterspatten, de wind of de te schuine helling waar we onder varen. Toch slaag ik in mijn opdracht en al zeg ik het zelf, de eerste vlag is geslaagd! (Zie foto's)
Dominica oogt rijkelijk groen en we worden meteen verwelkomt door 'Bounty', een local die in zijn houten bootje komt toegevaren en ons even later, na het ankeren, uitstappen aanbied. Tja, dat zal voor binnen enkele maanden zijn, als we hier terug keren, morgenvroeg varen we door naar het volgende eiland, Guadeloupe.
Boven Dominica hangen donkere wolken en al snel wordt ons duidelijk waardoor het eiland zo groen is...regen, regen, regen en nog eens regen. De hele avond, nacht wisselen de buien elkaar af. Ramen moeten toe omdat de wind de regen binnen blaast. Pfff...het wordt alsmaar warmer en broeikaseffect in de boot stijgt met de minuut. Telkens als het over is, openen we alle ramen en luiken, om die dan enkele minuten later weer te moeten sluiten... Dit zou weer een ideaal moment zijn om het regen-opvang-zeil te gebruiken en de watertank aan te vullen, maar dit kan niet doordat ons Dinghietje op het dek ligt. Zensation krijgt alvast een rijkelijke zoetwaterspoeling en dat doet haar goed na al die liters zoutwater die vandaag over haar heen zijn gekomen ;-)
De gele zeester ligt nog dicht bij ons anker en blijft er rustig liggen wanneer ons zwaar groot ijzeren houvast de zeebodem uit z'n grip laat. Er zijn nog andere schepen waar beweging op is en vertrekken.
De wind is variabel in kracht en richting. We hebben een vijfenvijftig mijl voor de boeg, 'peanuts' in vergelijking met onze oversteek van 2800NM in één stuk. Dat zullen eens even snel bezeilen. Niet dus!!! De luxe cruise is voorbij...neen, niet omdat de Cherrenstef de boot heeft verlaten, neen, we krijgen een stevig tripje. Alle windstanden passeren ons: voor de wind, ruime wind, halve wind, aan de wind. Windkracht van 3 tot 35 knopen, de motor moet ook even draaien en ons vooruit helpen. Alle luiken en ramen zijn weer toe en de stoppen zitten in de verluchtingsgaten. Water komt over de boeg en de spreadhood heen. Zelfs in de kuip krijgen we regelmatig een zoutwaterdouche over ons heen. Ook al is het water warm en zitten we in badkledij, is het toch telkens even gillen en happen naar lucht, hi, hi, hi,...;-)
Ja, dat is een héél intensief en minder comfortabel tochtje, dan de achtiendagen en half van de oversteek van de Atlantische Oceaan. En te weten dat we nu maar even van eiland naar eiland varen in de Caraïbische zee. Dachten dat varen op het Veerse Meer frustrerend was met de eilandjes en bomen die de wind steeds van 'allé kanté' laat waaien en beïnvloed. Wat is het hier? Acceleratie zone, valwinden, tunneleffect,...? Ja, zeilen is een sport!
Tussen alle zeilstanden en douches door, probeer ik me te wagen aan het tekenen en inkleuren van onze eerste zelfgemaakte gastenvlag (vlag van het land waar je bent en dat je uit beleefdheid onder de rechter zaling hangt). Ik heb lang getwijfeld of ik die van Dominica zou maken, ze is zeker niet de gemakkelijkste om mee te starten, met haar prachtige papegaai in het midden met sterren er rond. En aangezien we er enkel stoppen voor een overnachting en dus niet gaan inklaren of aan land gaan, is het dan wél nodig of moeten we de quarentaine vlag (gele vlag) hangen? Who knows? Ik ga de uitdaging aan en maak eerst een schets op papier, alvorens op een blanco vlag te beginnen. Af en toe moet ik mijn teken- en kleuractiviteit staken om te vluchten voor de waterspatten, de wind of de te schuine helling waar we onder varen. Toch slaag ik in mijn opdracht en al zeg ik het zelf, de eerste vlag is geslaagd! (Zie foto's)
Dominica oogt rijkelijk groen en we worden meteen verwelkomt door 'Bounty', een local die in zijn houten bootje komt toegevaren en ons even later, na het ankeren, uitstappen aanbied. Tja, dat zal voor binnen enkele maanden zijn, als we hier terug keren, morgenvroeg varen we door naar het volgende eiland, Guadeloupe.
Boven Dominica hangen donkere wolken en al snel wordt ons duidelijk waardoor het eiland zo groen is...regen, regen, regen en nog eens regen. De hele avond, nacht wisselen de buien elkaar af. Ramen moeten toe omdat de wind de regen binnen blaast. Pfff...het wordt alsmaar warmer en broeikaseffect in de boot stijgt met de minuut. Telkens als het over is, openen we alle ramen en luiken, om die dan enkele minuten later weer te moeten sluiten... Dit zou weer een ideaal moment zijn om het regen-opvang-zeil te gebruiken en de watertank aan te vullen, maar dit kan niet doordat ons Dinghietje op het dek ligt. Zensation krijgt alvast een rijkelijke zoetwaterspoeling en dat doet haar goed na al die liters zoutwater die vandaag over haar heen zijn gekomen ;-)
vrijdag 19 februari 2016
Martinique, Anse-Mitan - Forte-De-France - St. Pierre (Caraïben)
Maandag, 15 februari '16
Reeds vroeg verlaten we de baai van Anse Mitan en varen op voorzeil naar de andere kant van de baai. Het is er druk en zoeken een plekje tussen de tientallen zeilboten, waaronder twee prachtige driemasters: 'Sea Cloud' en de Nederlandse 'Oosterschelde'. Even later dinghieën we naar de kant en doen nog enkele aankopen in de grote Carrefour. Alle carnavalattributen zijn in de winkels en tentjes verdwenen...een week geleden puilden elk kraam en winkel hier op Fort-De-France er nog van uit!
Al snel halen we anker op en zetten koers richting St. Pierre. De kustlijn wordt wat ruwer. Het is duidelijk te zien dat deze kant jonger en recenter is qua begroeiing. In 1902 heeft de vulkaan Mont Pelée de vroegere hoofdstad St. Pierre, die aan zijn voet ligt, in enkele minuten volledig verwoest.
Wolken hangen zoals dagelijks weer boven de vulkaan. Zensation ligt onder haar in baai, met een grote gele zeester naast haar anker. Je zou het zo kunnen pakken, maar mispak je niet...ze ligt op 10m diepte! Met valwinden tot 25kn of meer rukt en schokt ze aan de ankerketting. De wind is vlagerig en we draaien al snel 360° rond ons anker. Slechts met enkele andere boten liggen we hier, wat een verademing! We hebben een mooi zicht op het strand en de stad. Vanuit de kuip zien we een tiental vissers bezig met het binnenhalen van een gigantisch net voor het strand. Ze zijn er een tijdje zoet mee en enkele kijklustigen komen meehelpen en kijken. Na een uur halen zien we vissen spartelen en de bijeen gedreven vangst in een vissersbootjes leggen. Fregatvogels (verbetering van de zwarte reigers die ik dacht vorige week te hebben gezien! Ben niet de vogelkenner, hi, hi, hi,...sorry.) zweven heel de tijd met veel geduld en sier boven het spektakel. Ook een pelikaan komt er rustig bij zitten.
In de straten kan je tussen de nieuwe gebouwen, oude gedeelten van de stad zien die blootgelegd zijn vanonder de lava en vulkaanassen. Het is hier minder toeristisch en authentieker dan in de nieuwe hoofdstad. De locals gaan hier zonder schoeisel over straat en besturen zo hun wagen. Iedereen verzameld zich op café.
Dit is ons laatste stadje in Martinique, we klaren uit en verlaten morgenvroeg dit eiland. Het bloemeneiland...dat mooi is en groen. Maar ook vuil: overal zie ja zwerfvuil, auto-en scheepswrakken die ergens liggen te verkommeren alsook huizen, mooie gebouwen, tuintjes die op een stort lijken, voetpaden die vol putten zitten en ongelijk zijn t.o.v. de stoeprand, de rioolputten en deksels, gigantische brede en diepe goten waarvoor je goed moet opletten, enz...
Ja, het paradijs heeft twee gezichten! Maar welk land of eiland heeft dat niet?
Rum, rum en rum, á la planteur, cuba-libre of T-punch, waarvoor suikerriet al niet goed is ;-)
Charmante authentieke dorpjes en gebouwen uit de Kolonisatie-periode met verschillende vrolijke kleuren. Dromerige baaien en zandstranden. De vriendelijke ritmische Afro-Cariben, afstammelingen van de vroegere slaven. De dames die steeds mooi en kleurrijk gekleed zijn, kindjes zijn om op te eten, zo lieflijk en schattig, zelfs de mulatjes en dan al hun prachtige gevarieerde haartooien en vlechtwerken.
En dan heb je de duidelijke Franse invloeden hier: de taal, de Franse nummerplaten, boulangeries met heerlijke baguettes, crêperies met zoete en hartige pannenkoeken, dure prijzen, mondaine sfeer,...
De dagen lange Carnavalfeesten met de opzwepende prachtige Caraïbische steelbandmuziek was een topper! Toch hebben we slechts enkele baaien, stadjes, dorpjes en stukje binnenland gezien...misschien maken we hier binnen enkele maanden nog een stop als we hier weer langsvaren, op weg naar de zuidelijker gelegen eilanden. Au revoir Martinique!
Reeds vroeg verlaten we de baai van Anse Mitan en varen op voorzeil naar de andere kant van de baai. Het is er druk en zoeken een plekje tussen de tientallen zeilboten, waaronder twee prachtige driemasters: 'Sea Cloud' en de Nederlandse 'Oosterschelde'. Even later dinghieën we naar de kant en doen nog enkele aankopen in de grote Carrefour. Alle carnavalattributen zijn in de winkels en tentjes verdwenen...een week geleden puilden elk kraam en winkel hier op Fort-De-France er nog van uit!
Al snel halen we anker op en zetten koers richting St. Pierre. De kustlijn wordt wat ruwer. Het is duidelijk te zien dat deze kant jonger en recenter is qua begroeiing. In 1902 heeft de vulkaan Mont Pelée de vroegere hoofdstad St. Pierre, die aan zijn voet ligt, in enkele minuten volledig verwoest.
Wolken hangen zoals dagelijks weer boven de vulkaan. Zensation ligt onder haar in baai, met een grote gele zeester naast haar anker. Je zou het zo kunnen pakken, maar mispak je niet...ze ligt op 10m diepte! Met valwinden tot 25kn of meer rukt en schokt ze aan de ankerketting. De wind is vlagerig en we draaien al snel 360° rond ons anker. Slechts met enkele andere boten liggen we hier, wat een verademing! We hebben een mooi zicht op het strand en de stad. Vanuit de kuip zien we een tiental vissers bezig met het binnenhalen van een gigantisch net voor het strand. Ze zijn er een tijdje zoet mee en enkele kijklustigen komen meehelpen en kijken. Na een uur halen zien we vissen spartelen en de bijeen gedreven vangst in een vissersbootjes leggen. Fregatvogels (verbetering van de zwarte reigers die ik dacht vorige week te hebben gezien! Ben niet de vogelkenner, hi, hi, hi,...sorry.) zweven heel de tijd met veel geduld en sier boven het spektakel. Ook een pelikaan komt er rustig bij zitten.
In de straten kan je tussen de nieuwe gebouwen, oude gedeelten van de stad zien die blootgelegd zijn vanonder de lava en vulkaanassen. Het is hier minder toeristisch en authentieker dan in de nieuwe hoofdstad. De locals gaan hier zonder schoeisel over straat en besturen zo hun wagen. Iedereen verzameld zich op café.
Dit is ons laatste stadje in Martinique, we klaren uit en verlaten morgenvroeg dit eiland. Het bloemeneiland...dat mooi is en groen. Maar ook vuil: overal zie ja zwerfvuil, auto-en scheepswrakken die ergens liggen te verkommeren alsook huizen, mooie gebouwen, tuintjes die op een stort lijken, voetpaden die vol putten zitten en ongelijk zijn t.o.v. de stoeprand, de rioolputten en deksels, gigantische brede en diepe goten waarvoor je goed moet opletten, enz...
Ja, het paradijs heeft twee gezichten! Maar welk land of eiland heeft dat niet?
Rum, rum en rum, á la planteur, cuba-libre of T-punch, waarvoor suikerriet al niet goed is ;-)
Charmante authentieke dorpjes en gebouwen uit de Kolonisatie-periode met verschillende vrolijke kleuren. Dromerige baaien en zandstranden. De vriendelijke ritmische Afro-Cariben, afstammelingen van de vroegere slaven. De dames die steeds mooi en kleurrijk gekleed zijn, kindjes zijn om op te eten, zo lieflijk en schattig, zelfs de mulatjes en dan al hun prachtige gevarieerde haartooien en vlechtwerken.
En dan heb je de duidelijke Franse invloeden hier: de taal, de Franse nummerplaten, boulangeries met heerlijke baguettes, crêperies met zoete en hartige pannenkoeken, dure prijzen, mondaine sfeer,...
De dagen lange Carnavalfeesten met de opzwepende prachtige Caraïbische steelbandmuziek was een topper! Toch hebben we slechts enkele baaien, stadjes, dorpjes en stukje binnenland gezien...misschien maken we hier binnen enkele maanden nog een stop als we hier weer langsvaren, op weg naar de zuidelijker gelegen eilanden. Au revoir Martinique!
Martinique, Anse Mitan (Caraïben)
Zondag, 14 februari '16
Valentijn. Ja, vandaag is het Valentijn of 'Liefdekes-dag'. Vijftien jaar geleden was het een date, een eerste date van the Captain en mezelf...het werd een 'lange Chinees van 2m zonder tanden'! (Hi, hi, hi, een onderonsje ;-) een meeneem Chinese maaltijd die langer duurde dan één etentje of date...) Wat heeft hij in petto? Ah, ja, het is elke dag Valentijn en we zijn al negen maanden volop aan het vieren, toch!?
De feeststemming is een beetje zoek...het is een rare dag, onze vrienden zitten in het appartement met ingepakte reistassen en koffers...vanavond keren ze weer naar het koude, regenachtige België. Ook hier in Martinique is het vandaag regenachtig. De hele dag volgt de ene bui de andere op en de was die aan de reling hangt te drogen krijgt verschillende keren een gratis extra spoeling over zich heen. Dit had het moment geweest om ons regenwater-opvangzeil te installeren en de watertank aan te vullen, maar we hebben er niet aan gedacht. Tja, misschien regent het nog wél eens, maar liefst niet elke dag, hé, want daarvoor hebben we niet zo ver gevaren! Zelfs de hoofdstad, Fort-De-France, die aan de overkant van de baai ligt, verdwijnt in de regenbuien.
Tijd voor comfort-food! We gaan met zijn zessen naar een crêperie en smullen van een crêpe Créole, Tropical, Noir, Noisette, enz... Njam, njam,...
Onze vrienden moeten hun vakantieadres verlaten en de conciërge heeft nog een prachtig boeket van plaatselijke bloemen, voor Christa & Rita. Is het voor Valentijn of het afscheid?
Nog een laatste afscheidsdrankje met de voeten in het zand van de beach bar en dan komt de taxi...knuffels, kussen, zwaaien en...weg zijn ze :-(
Met de prachtige boeketten in mijn hand wandelen we met ons twee richting ons Dinghietje. We vrolijken ons meisje op met de bloemen...toch nog een beetje Valentijn <3 <3 <3. Bedankt lieve vrienden voor de fijne tijd hier samen op Martinique en de extra luxe waar we in jullie appartementen gebruik van konden maken: de vele gevulde en gedraaide wasmachines , WiFi en elektriciteit.
Na een was- en op-tut-moment gaan we weer aan land op zoek naar een romantische zaak, maar alle restaurant zijn volboekt. Is het door Valentijn of omdat het zondag is. Dan wordt het pizza en die smaakt ook fantastisch, ook als is het decor misschien wat minder romantisch. Maar, het belangrijkste is dat we samen zijn en dan nog wél op zo'n prachtige exotische plek. Wat wil je nog meer?!
Of zou ik toch morgen of volgend jaar eens ontbijt op bed krijgen? ;-)
Valentijn. Ja, vandaag is het Valentijn of 'Liefdekes-dag'. Vijftien jaar geleden was het een date, een eerste date van the Captain en mezelf...het werd een 'lange Chinees van 2m zonder tanden'! (Hi, hi, hi, een onderonsje ;-) een meeneem Chinese maaltijd die langer duurde dan één etentje of date...) Wat heeft hij in petto? Ah, ja, het is elke dag Valentijn en we zijn al negen maanden volop aan het vieren, toch!?
De feeststemming is een beetje zoek...het is een rare dag, onze vrienden zitten in het appartement met ingepakte reistassen en koffers...vanavond keren ze weer naar het koude, regenachtige België. Ook hier in Martinique is het vandaag regenachtig. De hele dag volgt de ene bui de andere op en de was die aan de reling hangt te drogen krijgt verschillende keren een gratis extra spoeling over zich heen. Dit had het moment geweest om ons regenwater-opvangzeil te installeren en de watertank aan te vullen, maar we hebben er niet aan gedacht. Tja, misschien regent het nog wél eens, maar liefst niet elke dag, hé, want daarvoor hebben we niet zo ver gevaren! Zelfs de hoofdstad, Fort-De-France, die aan de overkant van de baai ligt, verdwijnt in de regenbuien.
Tijd voor comfort-food! We gaan met zijn zessen naar een crêperie en smullen van een crêpe Créole, Tropical, Noir, Noisette, enz... Njam, njam,...
Onze vrienden moeten hun vakantieadres verlaten en de conciërge heeft nog een prachtig boeket van plaatselijke bloemen, voor Christa & Rita. Is het voor Valentijn of het afscheid?
Nog een laatste afscheidsdrankje met de voeten in het zand van de beach bar en dan komt de taxi...knuffels, kussen, zwaaien en...weg zijn ze :-(
Met de prachtige boeketten in mijn hand wandelen we met ons twee richting ons Dinghietje. We vrolijken ons meisje op met de bloemen...toch nog een beetje Valentijn <3 <3 <3. Bedankt lieve vrienden voor de fijne tijd hier samen op Martinique en de extra luxe waar we in jullie appartementen gebruik van konden maken: de vele gevulde en gedraaide wasmachines , WiFi en elektriciteit.
Na een was- en op-tut-moment gaan we weer aan land op zoek naar een romantische zaak, maar alle restaurant zijn volboekt. Is het door Valentijn of omdat het zondag is. Dan wordt het pizza en die smaakt ook fantastisch, ook als is het decor misschien wat minder romantisch. Maar, het belangrijkste is dat we samen zijn en dan nog wél op zo'n prachtige exotische plek. Wat wil je nog meer?!
Of zou ik toch morgen of volgend jaar eens ontbijt op bed krijgen? ;-)
Martinique, Sainte-Anne - Anse Mitan (Caraïben)
Zaterdag, 13 februari '16
Het ochtend zwemmetje wordt aangevuld met het maaien van de gazon, ja, al het gras/snorretje is weg bij onze dame, ze kan er weer als een speer vandoor gaan. En dat doen we dan ook, langs 'Diamond Rock' zeilen we terug naar Anse Mitan. Een grote dolfijn komt even groeten bij de gigantische rots en verdwijnt dan weer. Een mijnenveld van vistonnetjes vraagt onze extra aandacht en uitwijkmanoeuvers.
Zonder explosie geraken we heelhuids in de ankerbaai en droppen ons anker weer aan de kant van onze vriendin, de boze Française ;-)
Straks treffen we onze vrienden weer, we zijn benieuwd naar hun verhalen en belevenissen van hun auto-uitstap en avonturen.
Tijdens apo-time op onze dame kletsen we bij en bekijken we elkaars foto's. Een heerlijk diner in restaurant 'Le Paris' zorgt voor een fijne afsluiter van onze laatste avond samen op Martinique.
Het ochtend zwemmetje wordt aangevuld met het maaien van de gazon, ja, al het gras/snorretje is weg bij onze dame, ze kan er weer als een speer vandoor gaan. En dat doen we dan ook, langs 'Diamond Rock' zeilen we terug naar Anse Mitan. Een grote dolfijn komt even groeten bij de gigantische rots en verdwijnt dan weer. Een mijnenveld van vistonnetjes vraagt onze extra aandacht en uitwijkmanoeuvers.
Zonder explosie geraken we heelhuids in de ankerbaai en droppen ons anker weer aan de kant van onze vriendin, de boze Française ;-)
Straks treffen we onze vrienden weer, we zijn benieuwd naar hun verhalen en belevenissen van hun auto-uitstap en avonturen.
Tijdens apo-time op onze dame kletsen we bij en bekijken we elkaars foto's. Een heerlijk diner in restaurant 'Le Paris' zorgt voor een fijne afsluiter van onze laatste avond samen op Martinique.
Martinique, Sainte-Anne (Caraïben)
Vrijdag, 12 februari '16
Er staat hier een stevige wind in de baai van Sainte-Anne, we liggen stevig achter ons anker en hebben een goede nachtrust achter de rug en duiken het water in. The Captain is gewapend met een sponsje en hangt aan een landvast naast de boot te bengelen terwijl hij het gras maait...ja, ons meisje heeft vooraan een snorretje gekweekt en dat probeert hij zo te verwijderen. De windgolven maken het ons niet makkelijk, ze botsen op ons in en kunnen nauwelijks het hoofd boven water houden, zelfs aan het touw. Als aperitief 's morgens kan zo'n zoute borrels wél tellen ;-) Na een stukje wordt de strijd gestaakt...morgen is er nog een dag.
Onze koelkast en nieuw koelelement lijkt het goed te doen, zelfs het linker gedeelte voelt veel kouder aan. Toppie!
Gisteren was Geert nog op zoek gegaan naar een ontbrekende moer. Voor we de haven invaren voor de koelkast, is er nog tijd om de mast in te gaan. Maar er wordt geen bestemming gevonden voor de gevonden moer. Het blijft een ???, misschien is een weesje van één of ander werkje dat zich al die tijd verstopt heeft, ofzo.
We dinghieën (nieuw werkwoord ;-) in 't Engels wordt het ook gebruikt, dus zal het in 't Vlaams of Nederlands ook wel kunnen, hé) naar het dorp. Het kerkje met prachtige kristallen luchters springt meteen weer in het oog. We wandelen naar het mooie zandstrand in de baai tot aan Club Med. Leuke kleurrijke, gezellige beach bars trekken ons aan, alsook een vliegende vaste klant, een vogeltje geniet van de sfeer en vliegt van glas naar glas en kwettert er vrolijk op los en vermaakt de klanten.
Tegen apo-time worden we uitgenodigd op de borrel van de mooie 'Fairy Queen' en maken kennis met haar eigenaars Nicol & Ronald. Blijken zij diegene te zijn die de laatste nacht van de oversteek, net voor we Martinique bereikten, in onze buurt vaarden en ook snelheid inhielden om pas bij zonsopgang te arriveren. Hoe toevallig! Het is een gezellige avond in hun gezelschap en van de 'Hullu Poro'- & 'Beau'-crew
Er staat hier een stevige wind in de baai van Sainte-Anne, we liggen stevig achter ons anker en hebben een goede nachtrust achter de rug en duiken het water in. The Captain is gewapend met een sponsje en hangt aan een landvast naast de boot te bengelen terwijl hij het gras maait...ja, ons meisje heeft vooraan een snorretje gekweekt en dat probeert hij zo te verwijderen. De windgolven maken het ons niet makkelijk, ze botsen op ons in en kunnen nauwelijks het hoofd boven water houden, zelfs aan het touw. Als aperitief 's morgens kan zo'n zoute borrels wél tellen ;-) Na een stukje wordt de strijd gestaakt...morgen is er nog een dag.
Onze koelkast en nieuw koelelement lijkt het goed te doen, zelfs het linker gedeelte voelt veel kouder aan. Toppie!
Gisteren was Geert nog op zoek gegaan naar een ontbrekende moer. Voor we de haven invaren voor de koelkast, is er nog tijd om de mast in te gaan. Maar er wordt geen bestemming gevonden voor de gevonden moer. Het blijft een ???, misschien is een weesje van één of ander werkje dat zich al die tijd verstopt heeft, ofzo.
We dinghieën (nieuw werkwoord ;-) in 't Engels wordt het ook gebruikt, dus zal het in 't Vlaams of Nederlands ook wel kunnen, hé) naar het dorp. Het kerkje met prachtige kristallen luchters springt meteen weer in het oog. We wandelen naar het mooie zandstrand in de baai tot aan Club Med. Leuke kleurrijke, gezellige beach bars trekken ons aan, alsook een vliegende vaste klant, een vogeltje geniet van de sfeer en vliegt van glas naar glas en kwettert er vrolijk op los en vermaakt de klanten.
Tegen apo-time worden we uitgenodigd op de borrel van de mooie 'Fairy Queen' en maken kennis met haar eigenaars Nicol & Ronald. Blijken zij diegene te zijn die de laatste nacht van de oversteek, net voor we Martinique bereikten, in onze buurt vaarden en ook snelheid inhielden om pas bij zonsopgang te arriveren. Hoe toevallig! Het is een gezellige avond in hun gezelschap en van de 'Hullu Poro'- & 'Beau'-crew
zaterdag 13 februari 2016
Martinique, Le Marin - Saint-Anne(Caraïben)
Donderdag, 11 februari '16
Rondom ons zien we zoveel boten liggen en heel wat nationaliteitsvlaggen wapperen: Amerika, Canada, Engeland, Duitsland, Nederland, Australië, Nieuw-Zeeland, Zweden, Zwitserland, Noorwegen, Griekenland,... Aan land horen we dan ook verschillende talen. Net wat anders dan alleen het Frans en als enige vreemde eend met een gigantische Belgische vlag tussen al die Franse te liggen! Bijbootjes in allerlei formaten varen op en af in de baai en er wordt vrolijk naar elkaar gezwaaid. We liggen hier met veel en toch voelt het niet zo.
Ook al doet onze koelkast het weer uitstekend en staat er ijs op het koelelement, willen we toch iets horen van de technieker. Na het ontbijt is ons geduld op en wordt er een sms naar de koelkast-technieker, Patrice gestuurd. Niet veel later belt hij. Net voor de middag worden we aan een steiger verwacht. Twee mannen wachten ons op en al snel is onze leefruimte gevuld met drie techniekers en een heleboel gereedschap. Het koelelement is een lange dunne plaat die ze plooien en buigen en afmeten naar de vorm en grote van onze koelkast.
Patrice geeft de commando's aan de twee gasten en komt af en toe kijken, doet er gas op en zorgt voor de laatste afwerking. Ze slaan hun lunch over en werken door. Na enkele uren is de klus geklaard en kan de koelkast weer gevuld worden.
Trossen los, want de ligplaats moet vrij gemaakt worden. We zetten weer koers naar de ankerbaai, maar het gaat mis...we gaan geen centimeter vooruit...we liggen vast, of beter: steken vast in het zand. Even een binnendoortje genomen tussen twee groene boeien, volgens de kaart zou er 2m water staan en onze dieptemeter geeft 1,2m aan! Volle gas achteruit, maar er is géén beweging in te krijgen. Snel leggen we ons Dinghietje in het water en probeert Geert m.b.v. de spival de boot schuin te trekken. Ons 5pk motortje is te licht om deze taak aan te kunnen. Al snel komt er een grotere rib aan met een zwaardere motor, die de lijn overneemt. The Captain komt weer aan boord en al snel helt ons meisje over naar de linker kant...dan wordt de rechter kant geprobeerd. Een andere dinghy komt ook ter hulp en duwt rechts, terwijl de andere met de spival onze dame naar links doet overhellen. Binnen hoor ik allerlei geluiden en een rilling gaat over me heen, als we maar geen schade maken aan de kiel...De twee bijboten doen hun best en eindelijk komt er beweging in Zensation en zijn we weer los! Nog andere dinghy's komen aangevaren, maar het is niet meer nodig. Met een biertje bedanken we onze helpers. Pfff...dit was effe trillen en beven. Voor the Captain vooral zweten! 'Gisteren lag daar nog een boot voor anker en op de kaart was er genoeg diepte en ik vaarde speciaal heel traag...' No problem, man! Het is goed afgelopen en we hebben geen brokken.
Met een extra oog op de dieptemeter zoeken we een ankerplek en droppen het anker. En al snel zitten we in ons Dinghietje om naar de dinghy-steiger van de supermarkt te varen. Nog even extra vullen met 2takt en weg zijn we. Enkele honderd meters voor de steiger valt de motor stil...nog eens starten, ok, geen probleem, maar direct valt die weer stil. Meteen stoppen er mensen met hun bijboot om te vragen of ze kunnen helpen. Maar the Captain geeft niet op en de motor start elke keer meteen, maar vanaf het moment dat er gas wordt gegeven valt die stil. Raar, wat is er aan de hand? We aanvaarden dan toch maar een sleepje van één van de vele behulpzame mensen om ons heen. Dat wordt straks het hele eind terug roeien met de boodschappen tot aan onze dame. Zou het onze 'pechdag' zijn?! Met zoveel behulpzame cruisers om ons heen die zonder vragen bereid zijn te helpen...dat komt allemaal goed.
En ja hoor, de motor doet het weer, wanneer we volgeladen vertrekken aan de winkel-steiger. Oef, dat is een meevaller. Het is al laat en we willen naar de overkant van de baai, Sainte-Anne. Hullu Poro en Beau liggen er reeds. Maar er liggen duidelijk nog honderden andere boten. We zien onze vrienden niet op AIS en krijgen geen reactie op VHF of sms. Dan maar proberen te spotten m.b.v. de verrekijker. Hullu Poro komt in het zicht en we droppen ons anker naast hen bij zonsondergang. In de laatste lichtstralen zoeken we onze weg naar de stadsteiger met ons Dinghietje, die ligt voor het kerkplein, waar veel mensen zich in het deurgat verdringen. Het lokt ook onze nieuwsgierigheid en zien dan kinderen in lange witte gewaden voor de priester of pastoor de kerk binnengaan. Plechtige communie misschien?
Het dorpje ziet er heel gezellig uit. Morgen blijven we hier nog en kunnen we het bij daglicht ontdekken, want we moeten in de buurt blijven i.v.m. de koelkast.
Aan de waterkant vinden we een leuk restaurant en genieten we van wat lekkers. In het donker vindt the Captain zonder probleem ons meisje weer tussen al die vele op elkaar lijkende boten en sterretjes...goed oriëntatie-vermogen ;-)
Wat een dag...Dank aan onze redders in nood!
Rondom ons zien we zoveel boten liggen en heel wat nationaliteitsvlaggen wapperen: Amerika, Canada, Engeland, Duitsland, Nederland, Australië, Nieuw-Zeeland, Zweden, Zwitserland, Noorwegen, Griekenland,... Aan land horen we dan ook verschillende talen. Net wat anders dan alleen het Frans en als enige vreemde eend met een gigantische Belgische vlag tussen al die Franse te liggen! Bijbootjes in allerlei formaten varen op en af in de baai en er wordt vrolijk naar elkaar gezwaaid. We liggen hier met veel en toch voelt het niet zo.
Ook al doet onze koelkast het weer uitstekend en staat er ijs op het koelelement, willen we toch iets horen van de technieker. Na het ontbijt is ons geduld op en wordt er een sms naar de koelkast-technieker, Patrice gestuurd. Niet veel later belt hij. Net voor de middag worden we aan een steiger verwacht. Twee mannen wachten ons op en al snel is onze leefruimte gevuld met drie techniekers en een heleboel gereedschap. Het koelelement is een lange dunne plaat die ze plooien en buigen en afmeten naar de vorm en grote van onze koelkast.
Patrice geeft de commando's aan de twee gasten en komt af en toe kijken, doet er gas op en zorgt voor de laatste afwerking. Ze slaan hun lunch over en werken door. Na enkele uren is de klus geklaard en kan de koelkast weer gevuld worden.
Trossen los, want de ligplaats moet vrij gemaakt worden. We zetten weer koers naar de ankerbaai, maar het gaat mis...we gaan geen centimeter vooruit...we liggen vast, of beter: steken vast in het zand. Even een binnendoortje genomen tussen twee groene boeien, volgens de kaart zou er 2m water staan en onze dieptemeter geeft 1,2m aan! Volle gas achteruit, maar er is géén beweging in te krijgen. Snel leggen we ons Dinghietje in het water en probeert Geert m.b.v. de spival de boot schuin te trekken. Ons 5pk motortje is te licht om deze taak aan te kunnen. Al snel komt er een grotere rib aan met een zwaardere motor, die de lijn overneemt. The Captain komt weer aan boord en al snel helt ons meisje over naar de linker kant...dan wordt de rechter kant geprobeerd. Een andere dinghy komt ook ter hulp en duwt rechts, terwijl de andere met de spival onze dame naar links doet overhellen. Binnen hoor ik allerlei geluiden en een rilling gaat over me heen, als we maar geen schade maken aan de kiel...De twee bijboten doen hun best en eindelijk komt er beweging in Zensation en zijn we weer los! Nog andere dinghy's komen aangevaren, maar het is niet meer nodig. Met een biertje bedanken we onze helpers. Pfff...dit was effe trillen en beven. Voor the Captain vooral zweten! 'Gisteren lag daar nog een boot voor anker en op de kaart was er genoeg diepte en ik vaarde speciaal heel traag...' No problem, man! Het is goed afgelopen en we hebben geen brokken.
Met een extra oog op de dieptemeter zoeken we een ankerplek en droppen het anker. En al snel zitten we in ons Dinghietje om naar de dinghy-steiger van de supermarkt te varen. Nog even extra vullen met 2takt en weg zijn we. Enkele honderd meters voor de steiger valt de motor stil...nog eens starten, ok, geen probleem, maar direct valt die weer stil. Meteen stoppen er mensen met hun bijboot om te vragen of ze kunnen helpen. Maar the Captain geeft niet op en de motor start elke keer meteen, maar vanaf het moment dat er gas wordt gegeven valt die stil. Raar, wat is er aan de hand? We aanvaarden dan toch maar een sleepje van één van de vele behulpzame mensen om ons heen. Dat wordt straks het hele eind terug roeien met de boodschappen tot aan onze dame. Zou het onze 'pechdag' zijn?! Met zoveel behulpzame cruisers om ons heen die zonder vragen bereid zijn te helpen...dat komt allemaal goed.
En ja hoor, de motor doet het weer, wanneer we volgeladen vertrekken aan de winkel-steiger. Oef, dat is een meevaller. Het is al laat en we willen naar de overkant van de baai, Sainte-Anne. Hullu Poro en Beau liggen er reeds. Maar er liggen duidelijk nog honderden andere boten. We zien onze vrienden niet op AIS en krijgen geen reactie op VHF of sms. Dan maar proberen te spotten m.b.v. de verrekijker. Hullu Poro komt in het zicht en we droppen ons anker naast hen bij zonsondergang. In de laatste lichtstralen zoeken we onze weg naar de stadsteiger met ons Dinghietje, die ligt voor het kerkplein, waar veel mensen zich in het deurgat verdringen. Het lokt ook onze nieuwsgierigheid en zien dan kinderen in lange witte gewaden voor de priester of pastoor de kerk binnengaan. Plechtige communie misschien?
Het dorpje ziet er heel gezellig uit. Morgen blijven we hier nog en kunnen we het bij daglicht ontdekken, want we moeten in de buurt blijven i.v.m. de koelkast.
Aan de waterkant vinden we een leuk restaurant en genieten we van wat lekkers. In het donker vindt the Captain zonder probleem ons meisje weer tussen al die vele op elkaar lijkende boten en sterretjes...goed oriëntatie-vermogen ;-)
Wat een dag...Dank aan onze redders in nood!
vrijdag 12 februari 2016
Martinique, Le Marin(Caraïben)
Woensdag, 10 februari '16
Reeds voor zes uur worden we gewekt door luide opzwepende muziek en ritmische slaginstrumenten...de 'Pyamaparty/-parade' is gestart. Dit is de laatste stuiptrekking en afsluiting van dagen Carnaval vieren! Ze moeten hier zeker niet onderdoen voor Herenthout & Aalst Carnaval.
Zoals we op zijn Caraïbisch hadden verwacht, komt er geen sms, telefoon of Patrice zelf...hopelijk komt hij morgen...
The Captain wil de mast in, maar de ene na de andere regenbui van slechts enkele minuten en druppels, weerhouden hem ervan.
Dan maar de kuip uitspoelen en douchen in een bui, maar het regenwater is te weinig en is alweer gestopt, dan maar weer de douchezak aanspreken om het zeepsop van onze lichamen af te spoelen. De bewolking houdt het zonnetje bijna de ganse dag tegen, maar toch is het zwoel en nog zwoeler na een bui. Buitjes volgen elkaar bijna de hele dag op. Onze dame geniet van de natuurlijke zoetwaterspoelingen die haar ontzouten.
Lia & Remco komen langs om me mee te nemen naar de supermarkt. Maar aangezien de technieker er niet is, varen we hen even later zelf met ons Dinghietje achterna. Ons boodschappenlijstje bevat een nieuwe fluitketel (het handvat heeft het tijdens de oversteek begeven)een lange stalen kabel om onze dinghy en een 12V-stekker. Maar alle winkels en de bricollage zijn gesloten, vanwege Carnaval. Enkel de twee supermarkten, Carrefour en Leader Price, zijn open tot 12u. Dan maar op prospectie voor wat we daar kunnen vinden en kopen, als het nieuwe koelelement in de koelkast geïnstalleerd is en wat we binnen enkele maanden weer kunnen aanvullen, wanneer we hier terug passeren. Want de eilanden boven en onder ons zouden minder producten hebben en vooral véél duurder. En dus zou dit ook wél eens de bunkerplaatst kunnen zijn voor houdbare producten en flessenwater, voor de Pacific! In de Carrefour zien we al héél véél dat we kennen en willen...voor de Leader Price komen we te laat: vijf minuten voor sluitingstijd en de toegang wordt ons geweigerd. Jammer :-(
Na de lunch varen we tussen de buien door naar de havenwinkel en de Mango Bar. Hier komen alle cruisers gebruik maken van de WiFi. Het personeel is prachtig verkleed in het zwart/wit-thema van de laatste Carnavaldag. Om 17u krijgen we gezelschap van onze cruisersvrienden voor apo-time en Happy hour! Het is alweer gezellig kletsen met z'n zessen en genieten van elkaars verhalen, tips en gezelschap. Heerlijk en onbetaalbaar zijn deze vrienschappen en band die je samen hebt!
Voor het avondeten vaart ieder met zijn bijboot weer naar hun dame. De dag is alweer om, tijd om dromen te vangen ;-)
Reeds voor zes uur worden we gewekt door luide opzwepende muziek en ritmische slaginstrumenten...de 'Pyamaparty/-parade' is gestart. Dit is de laatste stuiptrekking en afsluiting van dagen Carnaval vieren! Ze moeten hier zeker niet onderdoen voor Herenthout & Aalst Carnaval.
Zoals we op zijn Caraïbisch hadden verwacht, komt er geen sms, telefoon of Patrice zelf...hopelijk komt hij morgen...
The Captain wil de mast in, maar de ene na de andere regenbui van slechts enkele minuten en druppels, weerhouden hem ervan.
Dan maar de kuip uitspoelen en douchen in een bui, maar het regenwater is te weinig en is alweer gestopt, dan maar weer de douchezak aanspreken om het zeepsop van onze lichamen af te spoelen. De bewolking houdt het zonnetje bijna de ganse dag tegen, maar toch is het zwoel en nog zwoeler na een bui. Buitjes volgen elkaar bijna de hele dag op. Onze dame geniet van de natuurlijke zoetwaterspoelingen die haar ontzouten.
Lia & Remco komen langs om me mee te nemen naar de supermarkt. Maar aangezien de technieker er niet is, varen we hen even later zelf met ons Dinghietje achterna. Ons boodschappenlijstje bevat een nieuwe fluitketel (het handvat heeft het tijdens de oversteek begeven)een lange stalen kabel om onze dinghy en een 12V-stekker. Maar alle winkels en de bricollage zijn gesloten, vanwege Carnaval. Enkel de twee supermarkten, Carrefour en Leader Price, zijn open tot 12u. Dan maar op prospectie voor wat we daar kunnen vinden en kopen, als het nieuwe koelelement in de koelkast geïnstalleerd is en wat we binnen enkele maanden weer kunnen aanvullen, wanneer we hier terug passeren. Want de eilanden boven en onder ons zouden minder producten hebben en vooral véél duurder. En dus zou dit ook wél eens de bunkerplaatst kunnen zijn voor houdbare producten en flessenwater, voor de Pacific! In de Carrefour zien we al héél véél dat we kennen en willen...voor de Leader Price komen we te laat: vijf minuten voor sluitingstijd en de toegang wordt ons geweigerd. Jammer :-(
Na de lunch varen we tussen de buien door naar de havenwinkel en de Mango Bar. Hier komen alle cruisers gebruik maken van de WiFi. Het personeel is prachtig verkleed in het zwart/wit-thema van de laatste Carnavaldag. Om 17u krijgen we gezelschap van onze cruisersvrienden voor apo-time en Happy hour! Het is alweer gezellig kletsen met z'n zessen en genieten van elkaars verhalen, tips en gezelschap. Heerlijk en onbetaalbaar zijn deze vrienschappen en band die je samen hebt!
Voor het avondeten vaart ieder met zijn bijboot weer naar hun dame. De dag is alweer om, tijd om dromen te vangen ;-)
donderdag 11 februari 2016
Martinique, Grand Anse-Le Marin(Caraïben)
Dinsdag, 9 februari '16
Reeds voor zeven uur halen we ons anker op en varen we op motor richting Le Marin. Wind, golven en stroom hebben we tegen. De 'diamant Rock', een gigantische rots, ligt eenzaam te glinsteren in de zon.
Overal ligt het vol met lege plastiek flessen, neen het is géén watervervuiling, maar ze doen dienst als vistonnen, eronder hangen visfuiken, misschien wél met een grote langoest in...zullen we er eentje ophalen?! Vissers komen kijken of ze iets in hun fuiken hebben gevangen. Het is goed uitkijken dat we niet in een viston varen en een touw of net in onze schroef krijgen!
De baai en haven van Le Marin komt in zicht en we passeren het vakantiedorp van Club Med. Vorige week zagen we dit alles van op de wal en nu droppen we hier tussen die honderden boten ons anker...plaats genoeg en geen last van de andere boten. Raar, als je die grote hoeveelheid bij elkaar ziet liggen. We hadden gelezen en gehoord van drukke ankerplekken, maar konden het ons nauwelijks voorstellen... Gisteren lagen we ruim en rustig en nu ook. No problem, Man!
Al heel snel na ons sms komt de technieker Patrice aangevaren met zijn dinghy. Zoals we dachten is er gasverlies, dus dat is snel opgelost met extra gas erop te zetten. Dit hebben we drie jaar en half geleden, net na de aankoop van Zensation ook moeten laten doen. Dus we zouden misschien er nog eens drie jaar mee verder kunnen. Maar we zijn nu niet meer in Nederland of België en de kans dat we nog een koelkasttechnieker treffen op een ander eiland of op de Pacific binnen enkele jaren...dat is een groot ???! En dus vragen de vakkundige mening van Patrice. Een nieuw koelelement kan ingebouwd worden. Morgen of overmorgen... We bijten door en zeggen dat hij het mag doen, zodat we gerust zijn. De buiten- & watertemperaturen gaan alleen nog maar stijgen en een koelkast die goed functioneert is dan essentieel! Zeker voor den drank ;-)
Onze vrienden worden op de hoogte gebracht van onze plannen en langere afwezigheid. Morgen gaan ze met een huurwagen op uitstap.
Luide muziek aan land, trekt onze aandacht. Om onze nieuwsgierigheid te bedwingen, gaan we een kijkje nemen. Door de dorpstraten klimmen we naar het kerkplein, waar we een prachtig zicht hebben op de baai. Op elke hoek staan locals verkleed in rood, wit en zwart. Een vrachtwagen met muziekboxen en enkele verklede volgelingen trekt voorbij. Hier en daar sluiten toeschouwers zich aan bij de stoet. Komen er nog wagens? Neen, dit blijkt de carnavals-optocht van vandaag te zijn...ze zijn hier ook reeds enkele dagen aan het feesten! Misschien zijn ze te moe of te dronken of stoned...
Op de terugweg botsen we op reeds gekende cruisers: Lia&Remco van SY Hullu Poro en maken kennis met Anneke&Cees van SY Beau. Dit is telepathie en weer toeval! Waren opzoek naar WiFi om hen via Whatsapp op de hoogte te brengen dat we hier waren, omdat we wisten dat ze richting Martinique kwamen.
We maken er meteen een gezellige boel van met zijn zessen!
Enkele uren later horen we vanop Zensation het carnavalfeest doorgaan en de johny's met hun luid ronkende wagens ;-)
Reeds voor zeven uur halen we ons anker op en varen we op motor richting Le Marin. Wind, golven en stroom hebben we tegen. De 'diamant Rock', een gigantische rots, ligt eenzaam te glinsteren in de zon.
Overal ligt het vol met lege plastiek flessen, neen het is géén watervervuiling, maar ze doen dienst als vistonnen, eronder hangen visfuiken, misschien wél met een grote langoest in...zullen we er eentje ophalen?! Vissers komen kijken of ze iets in hun fuiken hebben gevangen. Het is goed uitkijken dat we niet in een viston varen en een touw of net in onze schroef krijgen!
De baai en haven van Le Marin komt in zicht en we passeren het vakantiedorp van Club Med. Vorige week zagen we dit alles van op de wal en nu droppen we hier tussen die honderden boten ons anker...plaats genoeg en geen last van de andere boten. Raar, als je die grote hoeveelheid bij elkaar ziet liggen. We hadden gelezen en gehoord van drukke ankerplekken, maar konden het ons nauwelijks voorstellen... Gisteren lagen we ruim en rustig en nu ook. No problem, Man!
Al heel snel na ons sms komt de technieker Patrice aangevaren met zijn dinghy. Zoals we dachten is er gasverlies, dus dat is snel opgelost met extra gas erop te zetten. Dit hebben we drie jaar en half geleden, net na de aankoop van Zensation ook moeten laten doen. Dus we zouden misschien er nog eens drie jaar mee verder kunnen. Maar we zijn nu niet meer in Nederland of België en de kans dat we nog een koelkasttechnieker treffen op een ander eiland of op de Pacific binnen enkele jaren...dat is een groot ???! En dus vragen de vakkundige mening van Patrice. Een nieuw koelelement kan ingebouwd worden. Morgen of overmorgen... We bijten door en zeggen dat hij het mag doen, zodat we gerust zijn. De buiten- & watertemperaturen gaan alleen nog maar stijgen en een koelkast die goed functioneert is dan essentieel! Zeker voor den drank ;-)
Onze vrienden worden op de hoogte gebracht van onze plannen en langere afwezigheid. Morgen gaan ze met een huurwagen op uitstap.
Luide muziek aan land, trekt onze aandacht. Om onze nieuwsgierigheid te bedwingen, gaan we een kijkje nemen. Door de dorpstraten klimmen we naar het kerkplein, waar we een prachtig zicht hebben op de baai. Op elke hoek staan locals verkleed in rood, wit en zwart. Een vrachtwagen met muziekboxen en enkele verklede volgelingen trekt voorbij. Hier en daar sluiten toeschouwers zich aan bij de stoet. Komen er nog wagens? Neen, dit blijkt de carnavals-optocht van vandaag te zijn...ze zijn hier ook reeds enkele dagen aan het feesten! Misschien zijn ze te moe of te dronken of stoned...
Op de terugweg botsen we op reeds gekende cruisers: Lia&Remco van SY Hullu Poro en maken kennis met Anneke&Cees van SY Beau. Dit is telepathie en weer toeval! Waren opzoek naar WiFi om hen via Whatsapp op de hoogte te brengen dat we hier waren, omdat we wisten dat ze richting Martinique kwamen.
We maken er meteen een gezellige boel van met zijn zessen!
Enkele uren later horen we vanop Zensation het carnavalfeest doorgaan en de johny's met hun luid ronkende wagens ;-)
Martinique, Anse Mitan-Grand Anse(Caraïben)
Maandag, 8 februari '16
In een pilot vinden we de gegevens van iemand die koelkasten repareert in Grand Anse, dat is slechts vijf mijl van Anse Mitan. Door de Proximus prepaid-kaart kunnen we enkel sms-en. De technieker belt ons na een sms op. Het is nu iemand anders dan in de pilot vermeld staat en heeft het telefoonnummer van de vorige overgenomen. Top! We spreken af dat we tot daar komen gevaren en hem dan weer sms-en. We nemen even afscheid van onze vrienden en hopen morgen weer te zijn.
Enkel op voorzeil is het fijn en kort tochtje naar de baai van Grand Anse. Er liggen zeker honderd boten of meer voor anker of aan een meerboei en het strand en dorpje oogt authentiek en sfeervol.
Een hele tijd na onze sms, belt de man ons op, maar we zijn net te laat... We polsen bij enkele locals of zij weten waar de technieker woont. Maar niemand kent hem. Een vriendelijke meneer wil voor ons hem even opbellen, maar de technieker is met een werk bezig en zal de man binnen tien minuten weer opbellen... En ja, hij belt terug! Blijkt dat hij niet in Grand Anse werkt en woont, maar in Le Marin, nog eens vijftien mijl er vandaan. Klein detail dat bij het eerste gesprek niet of verkeerd gecommuniceerd is...taalbariére...
We spreken af voor de volgende dag in Le Marin. No problem Man, c'est Le Caraïb ;-)
We genieten van de sfeer in de baai en trakteren onszelf op een ijsje...dat hebben we wél verdient!
In een pilot vinden we de gegevens van iemand die koelkasten repareert in Grand Anse, dat is slechts vijf mijl van Anse Mitan. Door de Proximus prepaid-kaart kunnen we enkel sms-en. De technieker belt ons na een sms op. Het is nu iemand anders dan in de pilot vermeld staat en heeft het telefoonnummer van de vorige overgenomen. Top! We spreken af dat we tot daar komen gevaren en hem dan weer sms-en. We nemen even afscheid van onze vrienden en hopen morgen weer te zijn.
Enkel op voorzeil is het fijn en kort tochtje naar de baai van Grand Anse. Er liggen zeker honderd boten of meer voor anker of aan een meerboei en het strand en dorpje oogt authentiek en sfeervol.
Een hele tijd na onze sms, belt de man ons op, maar we zijn net te laat... We polsen bij enkele locals of zij weten waar de technieker woont. Maar niemand kent hem. Een vriendelijke meneer wil voor ons hem even opbellen, maar de technieker is met een werk bezig en zal de man binnen tien minuten weer opbellen... En ja, hij belt terug! Blijkt dat hij niet in Grand Anse werkt en woont, maar in Le Marin, nog eens vijftien mijl er vandaan. Klein detail dat bij het eerste gesprek niet of verkeerd gecommuniceerd is...taalbariére...
We spreken af voor de volgende dag in Le Marin. No problem Man, c'est Le Caraïb ;-)
We genieten van de sfeer in de baai en trakteren onszelf op een ijsje...dat hebben we wél verdient!
dinsdag 9 februari 2016
Martinique, Anse Mitan 6(Caraïben)
Zondag, 7 februari ''16
De voormiddag vliegt alweer voorbij...foto's worden bij onze vrienden bekeken en online gezet en was opgehangen. Al snel is het tijd om de overzet te nemen naar de overkant, Fort-de-France. We gaan naar de carnavalsstoet kijken.
Op de overzet kunnen we reeds verklede mensen bekijken. Bij de toeschouwers treffen we leuke, gewaagde, interessante outfits aan, alsook in de parade. Mannen lopen hier ook doorgaans verkleed als 'vuil janet', maar heeft toch wat meer cachet als in Aalst. Is het door hun huidskleur, lichaamsbouw of het weer, maar het is aangenamer voor onze ogen. Het vijf-dagen Carnaval-programma lijkt ook sterk op dat van Aalst...wie aapt wie na? Er zijn vele grote groepen in prachtige kleding, gemaakt van palmbladeren, jutte of kleurrijke stoffen. De meeste worden begeleid door een drumband van slaginstrumenten en kalebassen die voor een opzwepende muzikale exotische begeleiding zorgen. De manier waarop de bevolking ritmisch beweegt is aanstekelijk en prachtig. Hier en daar zie je dan enkele blanken er tussen 'misstaan', qua huidskleur en beweging. De haarsnits van sommige mannen hebben afbeeldingen die extra gefixeerd zijn met kleuren. Ik heb er enkele proberen te fotograferen.
Ja, het is zo eens anders dan Herenthout of Aalst Carnavalstoet...je ziet géén handschoenen, mutsen, dikke coltruien...het mag allemaal met minder stof ;-)
Enkele regendruppels verfrissen ons, alvorens we weer richting overzet keren en vroegtijdig willen weerkeren voor de parade afgelopen is en de menigte voor zijn, maar we zijn niet de enige die zo redeneren en er staat reeds een lange rij wachtende voor ons...na véél geduld en twee uur later zijn we dan toch weer in Anse Mitan.
We zijn allen moe...maar we gaan nog iets eten en trekken ons dan terug. De vele indrukken van de dag mogen mee naar dromenland, terwijl ze aan de overkant nog stevig door feesten!
De voormiddag vliegt alweer voorbij...foto's worden bij onze vrienden bekeken en online gezet en was opgehangen. Al snel is het tijd om de overzet te nemen naar de overkant, Fort-de-France. We gaan naar de carnavalsstoet kijken.
Op de overzet kunnen we reeds verklede mensen bekijken. Bij de toeschouwers treffen we leuke, gewaagde, interessante outfits aan, alsook in de parade. Mannen lopen hier ook doorgaans verkleed als 'vuil janet', maar heeft toch wat meer cachet als in Aalst. Is het door hun huidskleur, lichaamsbouw of het weer, maar het is aangenamer voor onze ogen. Het vijf-dagen Carnaval-programma lijkt ook sterk op dat van Aalst...wie aapt wie na? Er zijn vele grote groepen in prachtige kleding, gemaakt van palmbladeren, jutte of kleurrijke stoffen. De meeste worden begeleid door een drumband van slaginstrumenten en kalebassen die voor een opzwepende muzikale exotische begeleiding zorgen. De manier waarop de bevolking ritmisch beweegt is aanstekelijk en prachtig. Hier en daar zie je dan enkele blanken er tussen 'misstaan', qua huidskleur en beweging. De haarsnits van sommige mannen hebben afbeeldingen die extra gefixeerd zijn met kleuren. Ik heb er enkele proberen te fotograferen.
Ja, het is zo eens anders dan Herenthout of Aalst Carnavalstoet...je ziet géén handschoenen, mutsen, dikke coltruien...het mag allemaal met minder stof ;-)
Enkele regendruppels verfrissen ons, alvorens we weer richting overzet keren en vroegtijdig willen weerkeren voor de parade afgelopen is en de menigte voor zijn, maar we zijn niet de enige die zo redeneren en er staat reeds een lange rij wachtende voor ons...na véél geduld en twee uur later zijn we dan toch weer in Anse Mitan.
We zijn allen moe...maar we gaan nog iets eten en trekken ons dan terug. De vele indrukken van de dag mogen mee naar dromenland, terwijl ze aan de overkant nog stevig door feesten!
Martinique, Anse Mitan 5(Caraïben)
Zaterdag, 6 februari '16
Aangezien we niet kunnen bellen met onze Pay&Go-kaart, gaan we naar de haven informeren of het past dat we water komen tanken. No problem, man...
Tijdens het ophalen van het anker, voel ik dat het traag en moeizaam oprolt. Ligt het anker achter een steen of vol begroeiing? Als het bijna boven is, zie ik een ketting en de punt van ons anker zit net door een schakel ervan! Het is zwaar en met de pikhaak krijgen we de ketting er niet af. Dan met een lijn rond de boog van ons anker en achteruit trekken. Oef...het lukt...maar plots horen we een dame roepen...ze is boos en schiet in een 'Franse-colaire' en roept dat het de ketting van haar meerboei is! The Captain blijft kalm en zegt dat er géén probleem is...Nou, hier kunnen we straks niet meer komen liggen ;-)
We varen het hoekje om en krijgen te maken met windgolven en schuimkoppen. Oei, dat is anders dan in de ankerbaai.
De haven heeft een klein havenkommetje. Onze vrienden pakken ons aan en de watertank en douchezakken worden gevuld. Voor €2/100L water geraken we gesteld.
Onze planning wordt herbekeken, door de wind en golven die ons verrasten, kunnen we niet de geplande tocht naar Trois Îlets maken. Dan varen we met zen zessen maar terug naar de ankerbaai. We ankeren terug aan de andere kant van de baai, waar we de eerste dagen lagen, zodat we ver van de boze Française liggen ;-)
Ook hier staan ondertussen windgolfjes en tijdens ons zwemmetje is het hard ploeteren om bij Zensation te blijven.
Enkele uren later brengt onze watertaxi onze vrienden weer aan land en gaan we met zen tweeën naar een beachbar. In één van de strandbarretjes zijn ze alles in gereedheid aan het brengen voor een party. En ja hoor, enkele uren later kunnen we vanop onze dame en in onze kooi meegenieten van de muziek tot in de vroege uurtjes.
Aangezien we niet kunnen bellen met onze Pay&Go-kaart, gaan we naar de haven informeren of het past dat we water komen tanken. No problem, man...
Tijdens het ophalen van het anker, voel ik dat het traag en moeizaam oprolt. Ligt het anker achter een steen of vol begroeiing? Als het bijna boven is, zie ik een ketting en de punt van ons anker zit net door een schakel ervan! Het is zwaar en met de pikhaak krijgen we de ketting er niet af. Dan met een lijn rond de boog van ons anker en achteruit trekken. Oef...het lukt...maar plots horen we een dame roepen...ze is boos en schiet in een 'Franse-colaire' en roept dat het de ketting van haar meerboei is! The Captain blijft kalm en zegt dat er géén probleem is...Nou, hier kunnen we straks niet meer komen liggen ;-)
We varen het hoekje om en krijgen te maken met windgolven en schuimkoppen. Oei, dat is anders dan in de ankerbaai.
De haven heeft een klein havenkommetje. Onze vrienden pakken ons aan en de watertank en douchezakken worden gevuld. Voor €2/100L water geraken we gesteld.
Onze planning wordt herbekeken, door de wind en golven die ons verrasten, kunnen we niet de geplande tocht naar Trois Îlets maken. Dan varen we met zen zessen maar terug naar de ankerbaai. We ankeren terug aan de andere kant van de baai, waar we de eerste dagen lagen, zodat we ver van de boze Française liggen ;-)
Ook hier staan ondertussen windgolfjes en tijdens ons zwemmetje is het hard ploeteren om bij Zensation te blijven.
Enkele uren later brengt onze watertaxi onze vrienden weer aan land en gaan we met zen tweeën naar een beachbar. In één van de strandbarretjes zijn ze alles in gereedheid aan het brengen voor een party. En ja hoor, enkele uren later kunnen we vanop onze dame en in onze kooi meegenieten van de muziek tot in de vroege uurtjes.
Martinique, Anse Mitan 4(Caraïben)
Vrijdag, 5 februari '16
Al voor zeven uur halen we anker op en verleggen ons naar de andere kant van de baai. Er is véél wind voorspelt en van een andere richting, daarom zoeken we betere beschutting.
Dankzij onze vrienden en de wasmachines op de appartementen (1/appartement), is er reeds een deel van onze was klaar en kunnen we die ophangen om te drogen. Een extra was-/drooglijn kunnen we wél gebruiken. Bij de zoektocht hier naar, ontdekt Geert een olie-ramp! De schroefdop van een bus motorolie is losgekomen door één of andere beweging en contact met iets, waardoor er olie over lijnen, rekken, enz...is gelopen in de bakskist. Een verschrikkelijk, vettig opkuiswerkje, waar we zoet mee zijn!
Hierdoor lopen we wat vertraging op en vertrekken we, iets later dan afgesproken, met ons zes met een taxi naar Le Marin.
Tijdens de rit ontdekken we een ander stukje van het vulkanisch eiland. Het is prachtig groen en heeft een ruime verscheidenheid aan begroeiing. Ook zien we veel suikerrietvelden, magere witte en dikkere donker bruine koeien, ibissen, vlinders, zwarte en witte reigers en véél bloemen. Het is weer helemaal anders dan de groene vulkanische eilanden van de Canarische of Madeira. Mooi...
De haven van Le Marin en de werf zijn niet op dezelfde plaats en dus wandelen Geert en ik het hele eind naar de werf...geen taxi te vinden. Een stevige wandeling van twintig minuten in de zengende hitte, met een short-cut door een onafgesloten (geen draad te bespeuren) wei met een mega-koei aan meters ketting en touw ;-)
De werf is gigantisch en netjes en je vind er bijna alles. Een luxe-resort voor als je bootbenodigdheden of reparaties van doen hebt! Ze bezitten drie grote moderne, recente kranen om boten uit het water te halen, waaronder één mega kraan. Dit ziet er dik OK uit. Maar...de prijs is ook DIK! En, er is pas plaats vanaf 1 maart! We haakten al af bij de offerte die meer dan zes keer zoveel is als op de KLYC en drie keer zoveel als in NL!!! Dan zal het voorlopig bij een poetsbeurtje blijven...Don't panic 'Heineken-regatta-crew', Zensation will be fast ;-)
De haven en de ankerbaai is groot, er liggen zeker duizend boten. Om daart tussen de Amerikanen te zoeken, die we via VHF onderweg hebben gesproken, is onbegonnen werk...jammer. In de haven treffen we onze vrienden terug. De lucht wordt donker en wind komt op. En plots valt de regen er met bakken uit de hemel, gedurende vijf á tien minuten. Goten kunnen de grote hoeveelheid water niet slikken en vormen een 'natuurlijke regendouche'. Waar is de Thaïti-douchegel?
Gelukkig zitten we droog in een gezellige zaak en hopen we dat het enkele kilometers en baaien verder nog droog is voor onze was ;-)
Al snel is het weer droog, zonnig en heet. Op de plaatselijke indoor markt vinden we eindelijk wat exotisch fruit. De prijzen mogen er ook zijn! Het is blijkbaar het duurste eiland. En dan nog eens Frans en die invloeden hebben we meteen gemerkt bij aankomst en in Anse Mitan, Bout, Trois Îlets, waar we verblijven is het modainste en duurste plekje van het eiland. In Le Marin lijkt het iets goedkoper.
De taxi brengt ons terug en we zijn allen moe. De naslag van de oversteek lijkt zich de kop op te steken!
Bij aankomst aan boord is alle was op elkaar gewaaid, maar droog! Er staat nog steeds een hevige wind en we moeten vechten om de was aan boord te houden. Pfff...platte rust...en dan een buitje van enkele druppels en minuten...
Er zijn twee bekende cruiseschepen op bezoek, Star Clippers en Club Med2 (hebben we zelf in de Middelandse Zee met) meegevaren.
Het blijft stevig waaien en we blijven op ons drijvend huisje cocoonen...
Al voor zeven uur halen we anker op en verleggen ons naar de andere kant van de baai. Er is véél wind voorspelt en van een andere richting, daarom zoeken we betere beschutting.
Dankzij onze vrienden en de wasmachines op de appartementen (1/appartement), is er reeds een deel van onze was klaar en kunnen we die ophangen om te drogen. Een extra was-/drooglijn kunnen we wél gebruiken. Bij de zoektocht hier naar, ontdekt Geert een olie-ramp! De schroefdop van een bus motorolie is losgekomen door één of andere beweging en contact met iets, waardoor er olie over lijnen, rekken, enz...is gelopen in de bakskist. Een verschrikkelijk, vettig opkuiswerkje, waar we zoet mee zijn!
Hierdoor lopen we wat vertraging op en vertrekken we, iets later dan afgesproken, met ons zes met een taxi naar Le Marin.
Tijdens de rit ontdekken we een ander stukje van het vulkanisch eiland. Het is prachtig groen en heeft een ruime verscheidenheid aan begroeiing. Ook zien we veel suikerrietvelden, magere witte en dikkere donker bruine koeien, ibissen, vlinders, zwarte en witte reigers en véél bloemen. Het is weer helemaal anders dan de groene vulkanische eilanden van de Canarische of Madeira. Mooi...
De haven van Le Marin en de werf zijn niet op dezelfde plaats en dus wandelen Geert en ik het hele eind naar de werf...geen taxi te vinden. Een stevige wandeling van twintig minuten in de zengende hitte, met een short-cut door een onafgesloten (geen draad te bespeuren) wei met een mega-koei aan meters ketting en touw ;-)
De werf is gigantisch en netjes en je vind er bijna alles. Een luxe-resort voor als je bootbenodigdheden of reparaties van doen hebt! Ze bezitten drie grote moderne, recente kranen om boten uit het water te halen, waaronder één mega kraan. Dit ziet er dik OK uit. Maar...de prijs is ook DIK! En, er is pas plaats vanaf 1 maart! We haakten al af bij de offerte die meer dan zes keer zoveel is als op de KLYC en drie keer zoveel als in NL!!! Dan zal het voorlopig bij een poetsbeurtje blijven...Don't panic 'Heineken-regatta-crew', Zensation will be fast ;-)
De haven en de ankerbaai is groot, er liggen zeker duizend boten. Om daart tussen de Amerikanen te zoeken, die we via VHF onderweg hebben gesproken, is onbegonnen werk...jammer. In de haven treffen we onze vrienden terug. De lucht wordt donker en wind komt op. En plots valt de regen er met bakken uit de hemel, gedurende vijf á tien minuten. Goten kunnen de grote hoeveelheid water niet slikken en vormen een 'natuurlijke regendouche'. Waar is de Thaïti-douchegel?
Gelukkig zitten we droog in een gezellige zaak en hopen we dat het enkele kilometers en baaien verder nog droog is voor onze was ;-)
Al snel is het weer droog, zonnig en heet. Op de plaatselijke indoor markt vinden we eindelijk wat exotisch fruit. De prijzen mogen er ook zijn! Het is blijkbaar het duurste eiland. En dan nog eens Frans en die invloeden hebben we meteen gemerkt bij aankomst en in Anse Mitan, Bout, Trois Îlets, waar we verblijven is het modainste en duurste plekje van het eiland. In Le Marin lijkt het iets goedkoper.
De taxi brengt ons terug en we zijn allen moe. De naslag van de oversteek lijkt zich de kop op te steken!
Bij aankomst aan boord is alle was op elkaar gewaaid, maar droog! Er staat nog steeds een hevige wind en we moeten vechten om de was aan boord te houden. Pfff...platte rust...en dan een buitje van enkele druppels en minuten...
Er zijn twee bekende cruiseschepen op bezoek, Star Clippers en Club Med2 (hebben we zelf in de Middelandse Zee met) meegevaren.
Het blijft stevig waaien en we blijven op ons drijvend huisje cocoonen...
zaterdag 6 februari 2016
Martinique, Ans Mitan 3(Caraïben)
Donderdag, 4 februari '16
Ons Dinghietje brengt als water-taxi onze vrienden al vroeg aan boord. We halen anker op en varen naar de overkant van de baai, naar de hoofdstad Fort-De-France. Hier meert elke dag een ander cruiseschip af en vandaag ligt de Disney-cruiseboot 'Disney Wonder' er! Geweldig, fantastisch, ongelooflijk...ik wordt een beetje gek! Ja, sorry...Disney & me... Ik ken de cruiseboot van internet en boekjes en nu varen en liggen we er met onze eigen dame gewoon naast! Mickey & Minnie en mijn andere vrienden zijn niet te zien. Jammer :-(
We ankeren in de baai aan het fort St. Louis en gaan aan land. Het is de aanloop naar Carnaval, bijna een week worden hier parades gehouden en vandaag zijn het de scholen die met hun leerlingen rond het park trekken. Meteen een leuke kennismaking met de stad! Overal zijn kraampjes met carnaval-kleding en attributen. Het zal zondag de moeite waard zijn om een kijkje te komen nemen.
Langs een minder onderhouden, fraaie buurt wandelen we naar de haven. Muren en gebouwen zijn voorzien van prachtige graffiti-muurschilderingen. In de haven krijgen we niet direct de behoefte om hier uit het water te gaan of te komen liggen. Toch maar eens één van de dagen naar de haven in Le Marin gaan kijken... Ja, ons onderwaterschip heeft al flink geleden onder de vele mijlen die we in de afgelopen negen maanden hebben afgelegd. Een nieuwe laag anti-fouling zou ons meisje deugd doen!
In de winkelstraten, Rue de la Republique, treffen we weer de leuke creoolse kleurrijke gebouwen, de muziek en straatverkopers met hun karretjes vol eten, drank en nu ook carnavalattributen, zorgen voor een aparte sfeer. Een eigenhandig gemaakte houten draaimolen met life-muzikanten is een echte unieke blikvanger!
Na enkele uren wordt de hitte in de stad ons echter te veel en we zoeken de toevlucht in onze zeiltochtje á la 'William' van slechts drie mijl terug naar de overkant.
Onze vrienden gaan weer naar hun appartement, wij duiken het water in en cocoonen nog wat in de kuip.
Tegen de avond kleden we ons extra op voor het diner ter gelegenheid van de huwelijksverjaardag van Rita&Johan. Reuze langoustines (á la kreeft, maar zonder scharen) verschijnen op de tafel en worden met véél smaak, mmm..., lekker...en njam..opgepeuzeld. Heeeeeeeeeeerlijk!!! Op nog vele liefdevolle jaren :-*
Ons Dinghietje brengt als water-taxi onze vrienden al vroeg aan boord. We halen anker op en varen naar de overkant van de baai, naar de hoofdstad Fort-De-France. Hier meert elke dag een ander cruiseschip af en vandaag ligt de Disney-cruiseboot 'Disney Wonder' er! Geweldig, fantastisch, ongelooflijk...ik wordt een beetje gek! Ja, sorry...Disney & me... Ik ken de cruiseboot van internet en boekjes en nu varen en liggen we er met onze eigen dame gewoon naast! Mickey & Minnie en mijn andere vrienden zijn niet te zien. Jammer :-(
We ankeren in de baai aan het fort St. Louis en gaan aan land. Het is de aanloop naar Carnaval, bijna een week worden hier parades gehouden en vandaag zijn het de scholen die met hun leerlingen rond het park trekken. Meteen een leuke kennismaking met de stad! Overal zijn kraampjes met carnaval-kleding en attributen. Het zal zondag de moeite waard zijn om een kijkje te komen nemen.
Langs een minder onderhouden, fraaie buurt wandelen we naar de haven. Muren en gebouwen zijn voorzien van prachtige graffiti-muurschilderingen. In de haven krijgen we niet direct de behoefte om hier uit het water te gaan of te komen liggen. Toch maar eens één van de dagen naar de haven in Le Marin gaan kijken... Ja, ons onderwaterschip heeft al flink geleden onder de vele mijlen die we in de afgelopen negen maanden hebben afgelegd. Een nieuwe laag anti-fouling zou ons meisje deugd doen!
In de winkelstraten, Rue de la Republique, treffen we weer de leuke creoolse kleurrijke gebouwen, de muziek en straatverkopers met hun karretjes vol eten, drank en nu ook carnavalattributen, zorgen voor een aparte sfeer. Een eigenhandig gemaakte houten draaimolen met life-muzikanten is een echte unieke blikvanger!
Na enkele uren wordt de hitte in de stad ons echter te veel en we zoeken de toevlucht in onze zeiltochtje á la 'William' van slechts drie mijl terug naar de overkant.
Onze vrienden gaan weer naar hun appartement, wij duiken het water in en cocoonen nog wat in de kuip.
Tegen de avond kleden we ons extra op voor het diner ter gelegenheid van de huwelijksverjaardag van Rita&Johan. Reuze langoustines (á la kreeft, maar zonder scharen) verschijnen op de tafel en worden met véél smaak, mmm..., lekker...en njam..opgepeuzeld. Heeeeeeeeeeerlijk!!! Op nog vele liefdevolle jaren :-*
Martinique, Ans Mitan 2(Caraïben)
Woensdag, 3 februari '16
Wauw wat is het hier heet en zwoel en vochtig...lekker plakkerig! Na het ontwaken geraken we moeilijk op gang. Het tempo ligt laag...maar we moeten in actie schieten en schoon schip maken. We zijn net een beetje op dreef als 'La Luna'-crew langskomt op onze ontplofte Zensation! Een goed excuus om te pauzeren en gezellig in de kuip te zitten en tips en verhalen te delen.
Maar als ze doorvaren proberen we onze taken weer op te pakken. Opruimen, poetsen, klussen...het valt niet mee in deze tropische temperaturen, zelfs niet in badkledij. Het zweet druipt van ons lijf! Zensation is binnen een sauna. Gelukkig hebben we dat helder water van 28° om ons heen om af en toe in te springen om er verkoeling te zoeken!
Met ons Dinghietje varen we naar de andere baai. Na een knabbeltje en boodschappen zoeken we weer verkoeling in het water en onder onze bimini. Het liefst zou ik de hele dag in het water liggen, want eens je afgedroogd bent en aangekleed, sta je alweer in't zweet...en haar brushen is ook zinloos, want na vijf minuten is het terug een 'bolleke wol'! Maar we klagen niet ;-)
Apo is bij onze vrienden en in een andere beach-bar nuttigen we wat lekkers en genieten we van de plaatselijke muziek en de bewegingen van soepel-dansende mensen. Dat ritme dat ze hebben en waarmee ze bewegen is aanstekelijk en geweldig om te aanschouwen. Wat een sfeer! Met de muziek op de achtergrond schommelen we, in onze kooi, al gauw in slaap...
Wauw wat is het hier heet en zwoel en vochtig...lekker plakkerig! Na het ontwaken geraken we moeilijk op gang. Het tempo ligt laag...maar we moeten in actie schieten en schoon schip maken. We zijn net een beetje op dreef als 'La Luna'-crew langskomt op onze ontplofte Zensation! Een goed excuus om te pauzeren en gezellig in de kuip te zitten en tips en verhalen te delen.
Maar als ze doorvaren proberen we onze taken weer op te pakken. Opruimen, poetsen, klussen...het valt niet mee in deze tropische temperaturen, zelfs niet in badkledij. Het zweet druipt van ons lijf! Zensation is binnen een sauna. Gelukkig hebben we dat helder water van 28° om ons heen om af en toe in te springen om er verkoeling te zoeken!
Met ons Dinghietje varen we naar de andere baai. Na een knabbeltje en boodschappen zoeken we weer verkoeling in het water en onder onze bimini. Het liefst zou ik de hele dag in het water liggen, want eens je afgedroogd bent en aangekleed, sta je alweer in't zweet...en haar brushen is ook zinloos, want na vijf minuten is het terug een 'bolleke wol'! Maar we klagen niet ;-)
Apo is bij onze vrienden en in een andere beach-bar nuttigen we wat lekkers en genieten we van de plaatselijke muziek en de bewegingen van soepel-dansende mensen. Dat ritme dat ze hebben en waarmee ze bewegen is aanstekelijk en geweldig om te aanschouwen. Wat een sfeer! Met de muziek op de achtergrond schommelen we, in onze kooi, al gauw in slaap...
Martinique, Ans Mitan(Caraïben)
Dinsdag, 2 februari '16
Hier liggen we nu, in een baai van het Caraïbisch eiland Martinique, het 'bloemeneiland'. We liggen hier op anker aan een strand met palmbomen van allerlei soorten en met véél cocosnoten aan. De palmbomen met hun bladeren in waaier-vorm zijn de opvallendste.
Het is heerlijk zwemmen in het heldere, warme water van 28° en daarna rijkelijk shampoo en balsem in de haren en een extra lange zoetwater douche, nu dat we toch nog over hebben in onze tank! Fris gewassen stappen we met z'n drieën in ons Dinghietje. Op de steiger worden Rita & Johan na vierentwintig dagen weer herenigd. Leuk om ontvangen te worden door vrienden. Raar om terug land onder onze voeten te voelen. De Cherrenstef staat er wat wankel van op z'n benen, zonder een druppel alcohol ;-)
We worden meteen in de watten gelegd met een rijkelijk ontbijt in hun appartementen met zicht op de baai en onze Zensation. What more do you want?
Dan is het tijd om bij de officiële instanties ons in te klaren (op elk eiland moet je in-& uitklaren, bij aankomst en vertrek). In het kleine haventje en dito kantoortje moeten we onze gegevens zelf ingeven op een computer, opslaan en afdrukken, een stempel erop van de ambtenaar en klaar is kees. Dat was een meevallertje en een vlotte inklaring.
Het dorpje Trois Îlets is gezellig en heeft een typisch Creoolse-Village met kleurrijke houten huisjes met mooie uitgesneden versiering onder aan de daken. Er zijn barretjes, restaurants, winkels, enz...het heeft een Disney-achtige uitstraling.
Er zijn verschillende baaien en stranden en we spotten een ronde beach bar op palen in het water. Tijd om onze oversteek en aankomst te vieren! Perfecte locatie! Beseffen we al waar we zijn en wat we gedaan hebben?! In ieder geval gaan we hier ongeveer dertien maanden in de Caraïben vertoeven en van eiland naar eiland zeilen, van de ene idyllische plek naar de andere...dat zien we wél zitten ;-)
Plots zien we een bekende boot de baai invaren, het is La Luna, die we in Porto hebben leren kennen.
Om ons vocht-/alcoholpeil wat te ondersteunen, nuttigen we een kleinigheid in het appartement. De uren vliegen voorbij en we moeten voor het donker nog even ons ankerlicht gaan opzetten. We varen nog even langs La Luna voor een gezellig bijbabbeltje met Sofie & Lode en hun dochters, Luna & Margaux en voor we het weten is de zon onder en brandt ons sterretje nog niet! Met de restjes van het laatste oversteek-diner en de laatste kabeljauwhaasjes uit de vriezer komen we terug toe in de appartementen en worden er zes porties van getoverd. Na het eten zijn al onze kaarsjes uit...
Hier liggen we nu, in een baai van het Caraïbisch eiland Martinique, het 'bloemeneiland'. We liggen hier op anker aan een strand met palmbomen van allerlei soorten en met véél cocosnoten aan. De palmbomen met hun bladeren in waaier-vorm zijn de opvallendste.
Het is heerlijk zwemmen in het heldere, warme water van 28° en daarna rijkelijk shampoo en balsem in de haren en een extra lange zoetwater douche, nu dat we toch nog over hebben in onze tank! Fris gewassen stappen we met z'n drieën in ons Dinghietje. Op de steiger worden Rita & Johan na vierentwintig dagen weer herenigd. Leuk om ontvangen te worden door vrienden. Raar om terug land onder onze voeten te voelen. De Cherrenstef staat er wat wankel van op z'n benen, zonder een druppel alcohol ;-)
We worden meteen in de watten gelegd met een rijkelijk ontbijt in hun appartementen met zicht op de baai en onze Zensation. What more do you want?
Dan is het tijd om bij de officiële instanties ons in te klaren (op elk eiland moet je in-& uitklaren, bij aankomst en vertrek). In het kleine haventje en dito kantoortje moeten we onze gegevens zelf ingeven op een computer, opslaan en afdrukken, een stempel erop van de ambtenaar en klaar is kees. Dat was een meevallertje en een vlotte inklaring.
Het dorpje Trois Îlets is gezellig en heeft een typisch Creoolse-Village met kleurrijke houten huisjes met mooie uitgesneden versiering onder aan de daken. Er zijn barretjes, restaurants, winkels, enz...het heeft een Disney-achtige uitstraling.
Er zijn verschillende baaien en stranden en we spotten een ronde beach bar op palen in het water. Tijd om onze oversteek en aankomst te vieren! Perfecte locatie! Beseffen we al waar we zijn en wat we gedaan hebben?! In ieder geval gaan we hier ongeveer dertien maanden in de Caraïben vertoeven en van eiland naar eiland zeilen, van de ene idyllische plek naar de andere...dat zien we wél zitten ;-)
Plots zien we een bekende boot de baai invaren, het is La Luna, die we in Porto hebben leren kennen.
Om ons vocht-/alcoholpeil wat te ondersteunen, nuttigen we een kleinigheid in het appartement. De uren vliegen voorbij en we moeten voor het donker nog even ons ankerlicht gaan opzetten. We varen nog even langs La Luna voor een gezellig bijbabbeltje met Sofie & Lode en hun dochters, Luna & Margaux en voor we het weten is de zon onder en brandt ons sterretje nog niet! Met de restjes van het laatste oversteek-diner en de laatste kabeljauwhaasjes uit de vriezer komen we terug toe in de appartementen en worden er zes porties van getoverd. Na het eten zijn al onze kaarsjes uit...
vrijdag 5 februari 2016
Samenvatting van 'Onze oversteek': 'Luxe Cruise'!
Samenvatting van onze oversteek: 'Luxe-Cruise'
Onze oversteek van de Atlantische Oceaan is goed verlopen. Op achttien dagen en half zijn we met drie van La Gomera, San Sebastián naar de Caraïben, de baai Anse Mitan in Martinique gezeild. Met iets meer wind en stroming zouden we reeds op dag 18 zijn toegekomen, maar we zijn tevreden. De Oceaan en het weer waren ons gunstig. De deining viel mee en soms was het golvenpatroon echt een rommeltje, waar je kop noch staart aan kon krijgen. Maar geen van ons drie werd zeeziek.
De laatste nachten kregen wel eens een bui over ons heen, maar de squalls zijn ons bespaard gebleven, net als de windloze momenten. Slechts twee keer anderhalf uur moeten motoren op dag één en de laatste dag, een uur voor aankomst. Hierdoor hebben we ook nog van de 380L diesel, héél veel over! Dit allemaal dankzij de aanwijzingen van onze 'wal-weerman', Guy. Dank je wél Guy voor onze fantastische begeleiding.
Elektriciteit hadden we bijna dagelijks tekort, ook al stuurde de Hydrovane, ons 'Selfie' veel. De koelkast en diepvriezer(Waeco 12V, 18L) en af en toe de elektrische lieren en stuurautomaat 'George' slikten heel wat elektriciteit. En doordat de zon vaak achter de zeilen zat, konden de zonnepanelen zelden de batterijen voor 100% opladen. Dus lieten we dagelijks, één of twee maal per dag, de motor stand-by draaien om de batterijen op te laden. NO problema ;-)
Water: zoet water hadden we 400L in de tank bij en nog twee bidons van 25L (=50L) extra + drie douchezakken van 8L. Dit gebruikten we om af te wassen en onszelf mee te wassen(eerst afspoelen met zoutwater/voetpomp aan wastafel) en af en toe om te koken (probeerden hier zoveel mogelijk flessenwater voor te gebruiken). De eerste dagen vliegt de waterteller angstvallig de hoogte in, waarop the Captain ons extra attent maakte op het watergebruik, max. 20L/dag. Uiteindelijk hadden we bij aankomst nog iets meer dan 100L over in de tank en geen bidon aangeraakt! Knap, hé?! En zelfs nu(drie dagen later, hebben we nog over!). Ons regen-opvang-zeil hebben we dus nog niet gebruikt of uitgetest...
Drinkwater/flessenwater: hiervan hadden we 20 bidons van 8L en 36 flessen van 1,5L mee, dus 214L. Hiervan hebben we ook nog 90L van over, ook al hebben we hier ook thee en koffie mee gemaakt en al eens een soepeke ofzo.
Frisdrank(cola&fanta) daarentegen hadden we te kort mee...in de winkel vonden we dit niet nodig, want we dronken dat anders ook niet... Om al eens een ander smaakje dan koffie, thee of water(al dan niet met muntsiroop), kan het wél eens smaken. Fruitsap en melk hadden we nog wél over.
Verse voeding: in de koelkast hadden we vijf gebraden, vacuüm Lidl-kippen, die bleken de beste aankoop: lekker koud of warm en ook makkelijk.
Groenten & fruit: hadden ook hier best meer van kunnen inkopen. Slechts één ronde courgette en stuk paprika en stuk sla moeten weggooien. Tomaten(groen bij aankoop), courgetten, rode & groene paprika's, komkommers, witloof, wortelen, aardappelen, hebben we tot en met uitputting van voorraad op dag 14 kunnen eten. De zoete aardappel op dag 18 en uien en sjalot hebben we nog over. Het fruit was véél te snel op. Zeker voor iemand die dagelijks de dag met fruit start, was dit een groot gemis voor me. Hadden best meer appels en appelsienen kunnen meenemen.
In de vriezer zaten drie varkenshaasjes, zes rundshamburgers, vier kalkoen-groentenburgers, drie maal drie kabeljauwhaasjes en drie maal drie zalmhaasjes. En een zak ijsblokjes! Nog één pak kabeljauw en twee kalkoen- en één rundshamburger over en ijsblokjes.
Apo: bier is er meer gedronken dan voorzien, aangezien de weersomstandigheden goed waren, werd er één alcoholisch drankje/dag genuttigd. Ook een paar keer een campari-orange en rum-cola inclusief ijsblokjes. Decadent op een oversteek of niet?! We zien onze collega-/vrienden-cruisers al hun voorhoofd fronsen. Nou, de luxe om met drie i.p.v. met twee crewleden te zijn is hiervan het gevolg ;-)
Apo-hapjes/tussendoortjes/nachtelijke snacks: weinig van gegeten. Net zoals de maaltijd-porties kleiner waren dan anders. Je verzet weinig en de warmte zorgt ook voor minder eetlust.
Blikvoeding en droge voeding hebben we ook nog ruim over.
Thermossen warm water zijn enkel de eerste nachten klaargezet, maar doordat ze zo goed als onaangeroerd gebleven voor koffie, thee of minute-soep te maken tijdens de wacht, hebben we dit van nacht drie niet meer gedaan.
Onze achttien dagen en half op zee, zonder extra aankopen hebben we dus makkelijk kunnen overbruggen, met de rest kunnen we nog wél even verder ;-)
Het koken op een bewegend, rollend, stompend, zeilend schip, was voor de Cherrenstef, die enkel in zijn eigen combuis kookt als ie aan de steiger ligt, een aanpassing en beproeving. Al snel gebeurde de mise-en-place in de kuip en lag het werkblad vol anti-slip matjes om elk ingrediënt, keukengereedschap e.d. Proberen onder controle te houden. Want, elk vliegend voorwerp kan gevaarlijk zijn!
Afval: tja, de vuilniswagen komt hier onderweg niet langs. Wat doen we dat dan op die grote plas, in een kleine ruimte en de hitte met alle afval? GFT/organisch afval gooiden we overboord, idem met toiletpapier en papieren zakdoekjes. Enkel de laatste dag werd het bewaard om aan land in een container te gooien. Blik en brik spoelden we uit met zoutwater en bewaarden we in een vuilniszak in de ankerbak, alsook karton. Plastiek en verpakkingsmateriaal werd ook uitgespoeld en in stukjes geknipt, zodat het door de flessenhals van de 8L lege waterfles kan werden geduwd, dop erop draaien en géén vieze geuren. Dit was een leuk taakje voor de kleuterjuf ;-) Tnx Frieda & Leon van SY Puff voor de tips x
Technisch/stukken: hiervan zijn we redelijk gespaard gebleven. Behalve het inkorten van enkele schoten door schavielen, moeren en bouten aandraaien van spiboomkop en walder. Hebben nog wél een moer gevonden op het dek...moeten nog uitzoeken waar die vandaan komt, dus nog even de mast in één van de...
Maar zoals ook onze opstapper vaak zei onderweg...dit was een 'luxe-cruise'!!! We hebben met z'n twee reeds vele dagtochten gevaren die minder aangenaam en comfortabel waren dan deze oversteek! Maar dit durfden we pas te noteren na aankomst, want roep nooit te vroeg 'victory'! Let us hope the next will be as good as this One ;-)
Tnxxx... aan iedereen die ons steunt en volgt, voor de extra ondersteuning van het weer en de blog, onze beschermengels en voor de leuke mails en reacties...dit motiveert ons en doet deugd!
Onze oversteek van de Atlantische Oceaan is goed verlopen. Op achttien dagen en half zijn we met drie van La Gomera, San Sebastián naar de Caraïben, de baai Anse Mitan in Martinique gezeild. Met iets meer wind en stroming zouden we reeds op dag 18 zijn toegekomen, maar we zijn tevreden. De Oceaan en het weer waren ons gunstig. De deining viel mee en soms was het golvenpatroon echt een rommeltje, waar je kop noch staart aan kon krijgen. Maar geen van ons drie werd zeeziek.
De laatste nachten kregen wel eens een bui over ons heen, maar de squalls zijn ons bespaard gebleven, net als de windloze momenten. Slechts twee keer anderhalf uur moeten motoren op dag één en de laatste dag, een uur voor aankomst. Hierdoor hebben we ook nog van de 380L diesel, héél veel over! Dit allemaal dankzij de aanwijzingen van onze 'wal-weerman', Guy. Dank je wél Guy voor onze fantastische begeleiding.
Elektriciteit hadden we bijna dagelijks tekort, ook al stuurde de Hydrovane, ons 'Selfie' veel. De koelkast en diepvriezer(Waeco 12V, 18L) en af en toe de elektrische lieren en stuurautomaat 'George' slikten heel wat elektriciteit. En doordat de zon vaak achter de zeilen zat, konden de zonnepanelen zelden de batterijen voor 100% opladen. Dus lieten we dagelijks, één of twee maal per dag, de motor stand-by draaien om de batterijen op te laden. NO problema ;-)
Water: zoet water hadden we 400L in de tank bij en nog twee bidons van 25L (=50L) extra + drie douchezakken van 8L. Dit gebruikten we om af te wassen en onszelf mee te wassen(eerst afspoelen met zoutwater/voetpomp aan wastafel) en af en toe om te koken (probeerden hier zoveel mogelijk flessenwater voor te gebruiken). De eerste dagen vliegt de waterteller angstvallig de hoogte in, waarop the Captain ons extra attent maakte op het watergebruik, max. 20L/dag. Uiteindelijk hadden we bij aankomst nog iets meer dan 100L over in de tank en geen bidon aangeraakt! Knap, hé?! En zelfs nu(drie dagen later, hebben we nog over!). Ons regen-opvang-zeil hebben we dus nog niet gebruikt of uitgetest...
Drinkwater/flessenwater: hiervan hadden we 20 bidons van 8L en 36 flessen van 1,5L mee, dus 214L. Hiervan hebben we ook nog 90L van over, ook al hebben we hier ook thee en koffie mee gemaakt en al eens een soepeke ofzo.
Frisdrank(cola&fanta) daarentegen hadden we te kort mee...in de winkel vonden we dit niet nodig, want we dronken dat anders ook niet... Om al eens een ander smaakje dan koffie, thee of water(al dan niet met muntsiroop), kan het wél eens smaken. Fruitsap en melk hadden we nog wél over.
Verse voeding: in de koelkast hadden we vijf gebraden, vacuüm Lidl-kippen, die bleken de beste aankoop: lekker koud of warm en ook makkelijk.
Groenten & fruit: hadden ook hier best meer van kunnen inkopen. Slechts één ronde courgette en stuk paprika en stuk sla moeten weggooien. Tomaten(groen bij aankoop), courgetten, rode & groene paprika's, komkommers, witloof, wortelen, aardappelen, hebben we tot en met uitputting van voorraad op dag 14 kunnen eten. De zoete aardappel op dag 18 en uien en sjalot hebben we nog over. Het fruit was véél te snel op. Zeker voor iemand die dagelijks de dag met fruit start, was dit een groot gemis voor me. Hadden best meer appels en appelsienen kunnen meenemen.
In de vriezer zaten drie varkenshaasjes, zes rundshamburgers, vier kalkoen-groentenburgers, drie maal drie kabeljauwhaasjes en drie maal drie zalmhaasjes. En een zak ijsblokjes! Nog één pak kabeljauw en twee kalkoen- en één rundshamburger over en ijsblokjes.
Apo: bier is er meer gedronken dan voorzien, aangezien de weersomstandigheden goed waren, werd er één alcoholisch drankje/dag genuttigd. Ook een paar keer een campari-orange en rum-cola inclusief ijsblokjes. Decadent op een oversteek of niet?! We zien onze collega-/vrienden-cruisers al hun voorhoofd fronsen. Nou, de luxe om met drie i.p.v. met twee crewleden te zijn is hiervan het gevolg ;-)
Apo-hapjes/tussendoortjes/nachtelijke snacks: weinig van gegeten. Net zoals de maaltijd-porties kleiner waren dan anders. Je verzet weinig en de warmte zorgt ook voor minder eetlust.
Blikvoeding en droge voeding hebben we ook nog ruim over.
Thermossen warm water zijn enkel de eerste nachten klaargezet, maar doordat ze zo goed als onaangeroerd gebleven voor koffie, thee of minute-soep te maken tijdens de wacht, hebben we dit van nacht drie niet meer gedaan.
Onze achttien dagen en half op zee, zonder extra aankopen hebben we dus makkelijk kunnen overbruggen, met de rest kunnen we nog wél even verder ;-)
Het koken op een bewegend, rollend, stompend, zeilend schip, was voor de Cherrenstef, die enkel in zijn eigen combuis kookt als ie aan de steiger ligt, een aanpassing en beproeving. Al snel gebeurde de mise-en-place in de kuip en lag het werkblad vol anti-slip matjes om elk ingrediënt, keukengereedschap e.d. Proberen onder controle te houden. Want, elk vliegend voorwerp kan gevaarlijk zijn!
Afval: tja, de vuilniswagen komt hier onderweg niet langs. Wat doen we dat dan op die grote plas, in een kleine ruimte en de hitte met alle afval? GFT/organisch afval gooiden we overboord, idem met toiletpapier en papieren zakdoekjes. Enkel de laatste dag werd het bewaard om aan land in een container te gooien. Blik en brik spoelden we uit met zoutwater en bewaarden we in een vuilniszak in de ankerbak, alsook karton. Plastiek en verpakkingsmateriaal werd ook uitgespoeld en in stukjes geknipt, zodat het door de flessenhals van de 8L lege waterfles kan werden geduwd, dop erop draaien en géén vieze geuren. Dit was een leuk taakje voor de kleuterjuf ;-) Tnx Frieda & Leon van SY Puff voor de tips x
Technisch/stukken: hiervan zijn we redelijk gespaard gebleven. Behalve het inkorten van enkele schoten door schavielen, moeren en bouten aandraaien van spiboomkop en walder. Hebben nog wél een moer gevonden op het dek...moeten nog uitzoeken waar die vandaan komt, dus nog even de mast in één van de...
Maar zoals ook onze opstapper vaak zei onderweg...dit was een 'luxe-cruise'!!! We hebben met z'n twee reeds vele dagtochten gevaren die minder aangenaam en comfortabel waren dan deze oversteek! Maar dit durfden we pas te noteren na aankomst, want roep nooit te vroeg 'victory'! Let us hope the next will be as good as this One ;-)
Tnxxx... aan iedereen die ons steunt en volgt, voor de extra ondersteuning van het weer en de blog, onze beschermengels en voor de leuke mails en reacties...dit motiveert ons en doet deugd!
dinsdag 2 februari 2016
Oversteek Atlantische Oceaan dag 19
Dag 19_dinsdag, 2 februari '16: 18u LT (=UTC -4)
Afgelegde afstand: 65NM
Gemiddelde snelheid: 5kn
Knopen wind: 13-17kn
Ongeveer nog af te leggen mijlen tot Martinique: 0NM
Een collega-zeiler zien we verschijnen op AIS, maar de gegevens zijn te summier, hij is nog te ver weg. Voor de wacht begint, wordt er besproken hoe we die laatste wachten en uren gaan verdelen. Ieder loopt drie uur wacht en the Captain zal de laatste wacht lopen. Wanneer ik aan mijn wacht begin, is de zeiler al wat dichter, zijn lichtjes zijn flauw zichtbaar en hij vaart evenwijdig met ons. Het zicht is niet goed, de lucht is ijl/foggy, van de warmte.
De stroming zet ons te ver naar beneden en ik maak the Captain wakker. We gijpen, maar besluiten al snel om het grootzeil in te draaien en alleen op genua verder te varen. Ik zit achter het stuurwiel en voel plots iets aan mijn enkel. Wat is er hier gevallen? Wat kriebelt er hier aan mijn been? Eiiiiiiik! Het is een vliegende vis! Ik krijs en probeer het spartelend hulpeloze beestje te pakken, maar hij is te wild. Het lukt the Captain wél en geeft de vis terug de vrijheid van de zee! In de verte zie ik een lichte verschijning, daar ligt Martinique! Er vallen wat regendruppels en ik wek Johan voor de wacht. Wanneer Geert zijn wacht begint, wordt de spiboom weggenomen. Hij neemt de laatste uren voor zijn rekening. Om 6u zijn we met drie aan dek, de contouren van Martinique liggen naast ons in een beetje mist. De zon komt op en het eiland wordt zichtbaarder. We zijn er!!! Op de steiger in de baai staat ons verwelkomingsteam reeds te zwaaien.
We droppen om 7u het anker, pompen ons Dinghietje op en nemen een duik in het warme heldere azuur-blauwe water. Heerlijk!
Welkom to Martinique!!!
Het ontbijt en onze vrienden wachten op ons aan wal. Tot gauw :-)
Dit is voorlopig de laatste blog die verstuurt wordt via sateliet en gepost zal worden door Gunter. Tnxxx...om deze taak zo goed te hebben vervuld Gunter xxx
Samenvatting van onze oversteek volgt... ;-)
maandag 1 februari 2016
Oversteek Atlantische Oceaan dag 18
Dag 18_ Maandag, 1 Februari 16 '20:00 UTC -4
Afgelegde afstand : 145NM?waarvan 136NM dichter bij doel
Gemiddelde snelheid : 5,8Kn
Knopen wind : 13-20Kn o
Positie : 14°22'N
059°58'W
Koers : 270°
Koers : 270°
Ongeveer nog af te leggen mijlen tot Martinique: 64NM
Vandaag de klok weer een uur achteruit gezet, dus klokken
vandaag onze dag af op 25u i.p.v. 24u
Nog even gooit Geert een vislijntje uit en al snel gaat de
molen tekeer. Ik rem de lijn af en we nemen de snelheid uit onze dame. Maar,
het is weer niks! Of was het een pruik of heb ik te snel de lijn afgeremd?!
Speciaal op aanvraag van the Captain, staan er frietjes op
het menu. De aardappelen zijn op, maar met een bataat, de Canarische zoete
aardappel, proberen we dit toch te creeëren in de oven (Cherrenstef staat wat
sceptisch tegenover deze kookstijl...). Het resultaat mag er zijn! Samen met
een chicken-Lidl (als je het op zijn Engels uitspreekt, is het reclame voor de
leuke animatie film!) en ketchup en mayonaise, hebben we alweer een heerlijk
diner.
Al heel onze oversteek genieten we van haute-cuisine! We
gaan jullie alle gerechten en details besparen, om andere collega-cruisers niet
te veel te laten watertanden. Maar we zijn niks tekort gekomen, hebben nooit op
onze kin moeten kloppen. We hebben gegeten 'zoals God in Frankrijk!' En...inclusief
elke dag een alcoholisch drankje (ik pas sinds enkele dagen, verkoudheid en
medicatie...) tijdens de APO! Soms probeerden ze nog één of andere reden te
verzinnen om een tweede...vermoeiend elke keer streng hier tegenin te moeten
gaan (één keer heeft dit gepakt en hebben ze als straf moeten afwassen!). Het
is al een luxe dat ze dagelijks ene hebben kunnen drinken, aangezien de
afspraak eerst géén alcohol was, daarna enkel ééntje bij goede
weersomstandigheden...en het weer is altijd goed geweest. Dus, denk ik niet dat
ze te klagen hebben, toch?!
Ja, ja, ik hoor ze ten huize Wijnegem zich alweer de vraag
stellen: 'hoe zit dat met de kilo's?!' Wél ik denk dat we er alle drie strakker
uitzien in onze badkleding. We zijn klaar voor het Martinique Baywatch-team ;-)
Na het avondeten en de afwas wordt de klok alweer een uur
terug gedraaid. Hierdoor kan ik nog even twee uur rusten, alvorens de wacht op
te gaan.
Na het aflossen van Geert, zie ik een groen-blauwe lucht.
Wouw, wat is dat?! Zijn mijn ogen nog niet aan het donker aangepast, door het
licht daarnet binnen, of is er iets?
Achter me zie ik weer een enorme dikke zwarte wolk komen. En
ik voel een druppel. Heum...het zal toch weer niet waar zijn, hé. Een bui of
een squal? Ik zet me achter het stuurwiel bij Selfie en samen met Zensation
slaan we de handen in elkaar en gaan we de strijd aan tegen de wolk. Ze gaat
langs links aan ons voorbij. De ene is nog niet weg of er verschijnt er weer
één rechts van ons. Komaan dames, niet opgeven! Ook die overwinnen we en zien
we links van ons passeren. Oef. Goed gedaan ladies. This is 'Girl Power'! Even
later moeten we nog één te lijf gaan. We blijven droog en de toenemende wind
die er telkens mee gepaard gaat, houden we onder controle. Zensation schommelt
met momenten van links naar rechts, omhoog, omlaag. Soms lijkt ze wél de
attractie-boot van Bobbejaanland (o ja, die is er niet meer denk ik...eens
navragen bij mijn neef, die er werkt), dan misschien die van Walibi?! Ah neen,
die doet een 360° en dat willen we niet, want we hebben geen plastiek bak om
haar heen, om alles in op te vangen ;-) Hi, hi, hi, als we de nachtwacht maar
wat kunnen opvrolijken met onze fantasieën, hé. Neen, neen, we zijn nog niet
aan het hallucineren!
Het laatste half uur van mijn wacht is een zeilboot
evenwijdig met ons, op ongeveer 5 mijl, verschenen op AIS. Zullen we ze straks
zien bij daglicht?
Ook de mannen houden het droog tijdens hun wacht, of toch
bijna. Ik vind ze 's morgens in de leefruimte, met een gesloten kajuitingang,
schuilend voor een buitje. Maar ook nu weer breekt de zon door en lossen de
meeste wolkjes op als sneeuw voor de zon.
We rekenen en rekenen en moeten afremmen! Dus doen we maar
een 'Williameke'(=varen met enkel het voorzeil (bekend onderonsje met onze
Kortgeense steigervrienden, hi, hi, hi,...)). Dit een zicht dat je van ons
Zensation zelden zal zien, want the Captain zet liever alle zeilen op. Maar nu
zeilen we met een gereefd, uitgeboomd
voorzeil en proberen we niet meer dan 5kn snelheid te halen. Aan dit tempo
denken we morgen, dinsdag, 2 februari bij zonsopgang in de ankerbaai 'Anse
Mitan', op Martinique toe te komen.
De twee vislijnen worden uitgegooid en al snel gaat er een
molen. Voor we de snelheid uit onze dame hebben, is de lijn op en knakt...en
lijn die 30kg aankan! Welk beest is er weg met onze lijn en kunstvis? Dat moet
een gigantisch beest zijn! Of is het het zeemonster dat al dagen onder ons door
zwemt en zich niet durft te laten zien?!
Onze vrienden komen toegesneld om ons alvast welkom te heten
in de Caraïben. Heerlijk hoe ze zich met de golven laten meevoeren en in de top
van de golf eruit springen. De eerste groep dolfijnen is nog geen vijf minuten
weg, of een volgende groep komt ons hun kunstjes tonen en voor de boeg van onze
dame te spelen. Vliegende visjes springen, vliegen en zweven naar alle kanten!
Bij de twee groepen zijn moeders met jongen bij en ook weer enkele
show-stelers: één die met een achterwaartse salto het water in plonst! Hier
worden we zo gelukkig van! Mijn smile loopt van oor tot oor :-) I love them!!!
De dag gaat voorbij en al snel is het apo-time. De laatste
keer klinken op een behouden toekomst op Martinique.
De wind neemt af en we gaan te traag, dus zetten we het
grootzeil weer bij.
Binnen 12u denken we er te zijn...we houden jullie
op de hoogte! En misschien kunnen jullie ons reeds weer volgen via Marine
Traffic of Vessel Finder (zie linken op blog bij positie). Denk eraan dat het
in België/Nederland reeds ook vijf uur later is(=UTC +1), dan hier op de
Caraïben (=UTC -4)
